Relaties
alle pijlers
Zijn jullie het perfecte voorbeeld dat dit te overleven is?
dinsdag 20 november 2007 om 13:04
Hallo allemaal!!
Zijn jullie het perfecte voorbeeld van een stel dat het heeft overleefd na een " crisis-periode -waarvan je dacht dat het niet meer goed zou komen-"??
Dan hoor ik het graag!
Het zit namelijk zo: Heb al 4 jaar een relatie met een hele bijzondere jongen. Hij komt uit een Oost-Europees land en is altijd heel erg toegewijd en ontzettend betrokken en verliefd geweest
Ik ook, heeeel erg
Ware het niet dat ik op een van die avonden waarvan je de gevolgen niet kan overzien, een ander heb gekust. Ja that;s it. Ik heb met iemand anders gezoend
BIg deal??? Nee, dat vond hij ook niet.
Tot ik hem vertelde WIE die persoon was. Namelijk iemand waarvan ik al eerder in al mijn eerlijkheid ( een heel jaar eerder) had toegegeven dat ik wel een zwak voor die persoon had. Dit was ook geen probleem toendertijd.....
Maar nu: CRISIS. Hij vertrouwt me niet meer.
Alsof je na 4 intensieve gelukkige jaren weer op punt nul bent beland. Hij wil me niet meer zoenen, ik zie alleen maar pijn in z'n ogen. Ik heb hem van z'n roze wolk afgesleurd.......
Mijn vraag aan een ieder die hier mee te maken heeft gehad en uit ervaring kan spreken:
Kan een relatie hier ooit helemaal weer van herstellen? Kan dit vertrouwen ooit in ere worden hersteld?
Ik kan niet uitleggen hoeveel het zou betekenen als iemand hier op wil reageren
Bedankt
Zijn jullie het perfecte voorbeeld van een stel dat het heeft overleefd na een " crisis-periode -waarvan je dacht dat het niet meer goed zou komen-"??
Dan hoor ik het graag!
Het zit namelijk zo: Heb al 4 jaar een relatie met een hele bijzondere jongen. Hij komt uit een Oost-Europees land en is altijd heel erg toegewijd en ontzettend betrokken en verliefd geweest
Ik ook, heeeel erg
Ware het niet dat ik op een van die avonden waarvan je de gevolgen niet kan overzien, een ander heb gekust. Ja that;s it. Ik heb met iemand anders gezoend
BIg deal??? Nee, dat vond hij ook niet.
Tot ik hem vertelde WIE die persoon was. Namelijk iemand waarvan ik al eerder in al mijn eerlijkheid ( een heel jaar eerder) had toegegeven dat ik wel een zwak voor die persoon had. Dit was ook geen probleem toendertijd.....
Maar nu: CRISIS. Hij vertrouwt me niet meer.
Alsof je na 4 intensieve gelukkige jaren weer op punt nul bent beland. Hij wil me niet meer zoenen, ik zie alleen maar pijn in z'n ogen. Ik heb hem van z'n roze wolk afgesleurd.......
Mijn vraag aan een ieder die hier mee te maken heeft gehad en uit ervaring kan spreken:
Kan een relatie hier ooit helemaal weer van herstellen? Kan dit vertrouwen ooit in ere worden hersteld?
Ik kan niet uitleggen hoeveel het zou betekenen als iemand hier op wil reageren
Bedankt
dinsdag 20 november 2007 om 13:13
Redlady, ik kan niet voor mijzelf praten, heb het niet zelf meegemaakt. Ik weet wel dat het goed KAN komen, omdat mijn ouders iets soortgelijks hebben meegemaakt. Mijn vader is rond mijn geboorte (dus 40 jaar geleden) vreemd gegaan met mijn moeders beste vriendin. Ze zijn ongeveer een jaar uit elkaar geweest en mijn moeder heeft mijn vader vergeven. Vergeten zal ze het nooit! Maar inmiddels zijn ze 45 jaar getrouwd, lopen nog dagelijks hand-in-hand en het vertrouwen is helemaal terug. Heeft volgens mijn moeder wel heel erg lang geduurd, maar het kan dus wel!
Ik hoop voor jou dat jouw vriend het je dus kan vergeven, en makkelijk zal het niet zijn, maar we doen allemaal wel eens 'domme' dingen.
Heel veel sterkte!
Netje
Ik hoop voor jou dat jouw vriend het je dus kan vergeven, en makkelijk zal het niet zijn, maar we doen allemaal wel eens 'domme' dingen.
Heel veel sterkte!
Netje
"Please God, if you can't make me thin, make my friends fat!"
dinsdag 20 november 2007 om 13:14
Hoe lang is het geleden dat je die ander gekust hebt en hoe lang is het geleen dat je dit opgebiecht hebt?
Las je e.e.a een hele poos hebt verzwegen, of als dit iets is van en paar weken geleden, dan kan ik me goed voorstellen dat e.e.a nog vers is en hij er moeite mee heeft.
Echter, hij heeft ervoor gekozen om je te vergeven en met je verder te willen. Dan zal hij op een gegeven moment dit ook los moeten laten en echt vergeven. Kan of wil ie dat niet, dan had ie ervoor moeten kiezen om de relatie te verbreken.
het vertrouwen kan hersteld maar dat vergt inzet en een keuze van jullie beiden, dus ook van hem. Als hij zielig slachtoffer blijft spelen, heeft het weinig zin om verder te gaan samen.
Las je e.e.a een hele poos hebt verzwegen, of als dit iets is van en paar weken geleden, dan kan ik me goed voorstellen dat e.e.a nog vers is en hij er moeite mee heeft.
Echter, hij heeft ervoor gekozen om je te vergeven en met je verder te willen. Dan zal hij op een gegeven moment dit ook los moeten laten en echt vergeven. Kan of wil ie dat niet, dan had ie ervoor moeten kiezen om de relatie te verbreken.
het vertrouwen kan hersteld maar dat vergt inzet en een keuze van jullie beiden, dus ook van hem. Als hij zielig slachtoffer blijft spelen, heeft het weinig zin om verder te gaan samen.
dinsdag 20 november 2007 om 13:29
Hoop ik je over een paar maanden antwoord op te kunnen geven. Zit in een soortgelijke situatie (zie mijn topic 'ow wat kan ik doen'). Het enige advies wat ik je nu kan geven is, praat erover! Laat hem zien dat je er spijt van hebt (ga er nu even van uit dat je dat ook hebt) en alleen hem wilt. Voor de rest zal hij, als hij nog bij je wilt blijven, een tijd nodig hebben om het te verwerken en je weer te vertrouwen (daar komt de dooddoener 'tijd' weer om de hoek kijken, maar het is wel gewoon waar).
Met mijn vriend en mij gaat het nu heel goed. Ondanks de moeilijke momenten (van verwijten, angst en verdriet) bloeit onze relatie weer helemaal op. Het heeft als het ware onze ogen geopend. We hebben ervan geleerd. Voor de rest zal de tijd het leren of we (en vooral hij) er daadwerkelijk mee kunnen leven... Maar nu overheerst gelukkig het gevoel dat we elkaar niet kwijt willen.
Maar nog een vraag voor jou. Heb jij gevoelens voor die ander?
Dawnie
P.S. Wel goed van je dat je het allemaal zo eerlijk tegen hem hebt gezegd. Siert je zeker.
Met mijn vriend en mij gaat het nu heel goed. Ondanks de moeilijke momenten (van verwijten, angst en verdriet) bloeit onze relatie weer helemaal op. Het heeft als het ware onze ogen geopend. We hebben ervan geleerd. Voor de rest zal de tijd het leren of we (en vooral hij) er daadwerkelijk mee kunnen leven... Maar nu overheerst gelukkig het gevoel dat we elkaar niet kwijt willen.
Maar nog een vraag voor jou. Heb jij gevoelens voor die ander?
Dawnie
P.S. Wel goed van je dat je het allemaal zo eerlijk tegen hem hebt gezegd. Siert je zeker.
dinsdag 20 november 2007 om 13:32
Wauw dank jullie wel, dat gaat snel zeg! Meteen al drie reacties
Netje-67 dank je wel. Wat een mooi verhaal. Maar jeetje, een jaar uit elkaar....dat is wel erg lang..waarschijnlijk ging het bij jouw ouders dan om meer dan alleen een kusje?
Krengiserweer: het was al ruim een maand geleden, ik dacht het voor hem te kunnen verzwijgen, maar dat lukte me niet. Moest het hem vertellen. En hij heeft wel gezegd het me te vergeven, maar toenadering zoeken kan hij (nog?) niet.
Nell: Nee niet zomaar uit het niets. Maar zoals ik al zei, het was zo'n avondje waarop je denkt voor een keer even los te mogen gaan....Ik had al een aantal glaasjes wijn ( no excuse I know I know) en hij fietste me naar huis .....daar kwam dan de afscheidszoen......
Maar nee, ik heb niet betrouwbaar gehandeld. Ik had tegen hem kunnen zeggen, kijk jongen, ik ben nu een beetje tipsy, fiets mij maar niet mee naar huis, want ik heb een zwak voor je maar ik wil geen domme dingen doen.
Had ik dat maar gedaan.....
Maar ik zou graag voorbeelden willen horen van jullie zelf of van mensen uit jullie omgeving waarvan je kan zeggen: Die hebben het WEL overleefd.....en misschien ook HOE dan....daarom Netje bedankt!
Netje-67 dank je wel. Wat een mooi verhaal. Maar jeetje, een jaar uit elkaar....dat is wel erg lang..waarschijnlijk ging het bij jouw ouders dan om meer dan alleen een kusje?
Krengiserweer: het was al ruim een maand geleden, ik dacht het voor hem te kunnen verzwijgen, maar dat lukte me niet. Moest het hem vertellen. En hij heeft wel gezegd het me te vergeven, maar toenadering zoeken kan hij (nog?) niet.
Nell: Nee niet zomaar uit het niets. Maar zoals ik al zei, het was zo'n avondje waarop je denkt voor een keer even los te mogen gaan....Ik had al een aantal glaasjes wijn ( no excuse I know I know) en hij fietste me naar huis .....daar kwam dan de afscheidszoen......
Maar nee, ik heb niet betrouwbaar gehandeld. Ik had tegen hem kunnen zeggen, kijk jongen, ik ben nu een beetje tipsy, fiets mij maar niet mee naar huis, want ik heb een zwak voor je maar ik wil geen domme dingen doen.
Had ik dat maar gedaan.....
Maar ik zou graag voorbeelden willen horen van jullie zelf of van mensen uit jullie omgeving waarvan je kan zeggen: Die hebben het WEL overleefd.....en misschien ook HOE dan....daarom Netje bedankt!
dinsdag 20 november 2007 om 13:36
Dawnie: Ook jij bedankt voor je reactie, Ik zal jouw topic nog eens nalezen omdat ik je verhaal graag wil snappen. Dat is een hele goede hoor, Tijd, dat heb ik hem ook wel gezegd: Neem zoveel tijd als je nodig hebt, ik wacht op jou.....en dat is ook wat ik moet doen: hem duizend keer vertellen dat ik voor HEM kies, niet voor die ander ( ook al moet ik toegeven dat ik zeker gevoelens had voor die ander, maar heb nooit serieus overwogen mijn relatie te verbreken.....maar ja die aantrekkingskracht heeft me uiteindelijk toch datgeen laten doen wat ik niet had moeten doen)
Dank je Dawnie!
Dank je Dawnie!
dinsdag 20 november 2007 om 13:41
Redlady, idd is er toen iets meer gebeurd dan alleen een 'kusje'. Mijn vader heeft een aantal maanden een verhouding gehad. Dan is er dus wel degelijk meer aan de hand.
Ikzelf ben het pas rond mijn 26e te weten gekomen, nadat een vriendin van mij bedonderd was door haar man. Ben ook een hele poos (in stilte) kwaad geweest op mijn vader. Hoe kon hij! Heb het alleen nooit naar hem uitgesproken, omdat ik vind dat ik daar geen donder mee te maken heb. Mijn moeder en ik hebben het er nog wel eens over gehad. Zij heeft verteld dat het heel moelijk is geweest, maar dat ze hem tijdens (latere) ruzies nooit iets voor de voeten heeft gegooid. Want als je dat gaat doen is het einde zoek. Dan moet je niet met iemand verder gaan.
Ik hoop dat de tijd jouw vriend dus in laat zien dat een kus dit allemaal niet waard is.
Nogmaals succes!
Ikzelf ben het pas rond mijn 26e te weten gekomen, nadat een vriendin van mij bedonderd was door haar man. Ben ook een hele poos (in stilte) kwaad geweest op mijn vader. Hoe kon hij! Heb het alleen nooit naar hem uitgesproken, omdat ik vind dat ik daar geen donder mee te maken heb. Mijn moeder en ik hebben het er nog wel eens over gehad. Zij heeft verteld dat het heel moelijk is geweest, maar dat ze hem tijdens (latere) ruzies nooit iets voor de voeten heeft gegooid. Want als je dat gaat doen is het einde zoek. Dan moet je niet met iemand verder gaan.
Ik hoop dat de tijd jouw vriend dus in laat zien dat een kus dit allemaal niet waard is.
Nogmaals succes!
"Please God, if you can't make me thin, make my friends fat!"
dinsdag 20 november 2007 om 13:55
Aaaaaaaaaaaah een half jaar, Krengiserweer??.....dat is zoooooo lang....
Sorry ben een beetje ongeduldig....maar kan een (rot)kusje een half jaar van ons leven innemen met pijnlijke gevoelens.....jeetje dat is echt uit alle proporties voor mijn gevoel snik snik...
oke oke,
Geduld is een schone zaak
AAAAAAAH
Sorry ben een beetje ongeduldig....maar kan een (rot)kusje een half jaar van ons leven innemen met pijnlijke gevoelens.....jeetje dat is echt uit alle proporties voor mijn gevoel snik snik...
oke oke,
Geduld is een schone zaak
AAAAAAAH
dinsdag 20 november 2007 om 14:03
Heb ik ook meegemaakt. SOms overkomt het je dat je zomaar gekust wordt, en dan heb je idd de poppen aan het dansen. Maar om daar nou gelijk de hele relatie (inclusief huis, kinderen en huisdieren) voor overboord te gooien ging ons iets te ver. Onder de noemer het kan gebeuren hebben we het maar diep weggestopt. Manlief hoopt nog steeds dat hem dat ook een keer overkomt 
Ruil hem in voor een ED! Veilig en warm. Dat is wat je nodig hebt!
dinsdag 20 november 2007 om 15:42
Oooh over twee uurtjes zal ik hem weer ontmoeten.....
Toen ik vroeg of hij wel zeker wist dat hij me al wilde zien, gaf hij zo bod antwoord dat het mijn liefde was aan wie er getwijfeld wordt, niet het zijne....
terwijl ik hem alleen maar " ruimte" wilde geven....
Ik denk dat ik gewoon maar even HEEEEL erg sterk moet zijn en al zijn onzekerheden, haatgevoelens en verwijten voor zoete koek moet slikken.....want in die positie heb ik mezelf nu eenmaal gepusht!!!
Auauau
Toen ik vroeg of hij wel zeker wist dat hij me al wilde zien, gaf hij zo bod antwoord dat het mijn liefde was aan wie er getwijfeld wordt, niet het zijne....
terwijl ik hem alleen maar " ruimte" wilde geven....
Ik denk dat ik gewoon maar even HEEEEL erg sterk moet zijn en al zijn onzekerheden, haatgevoelens en verwijten voor zoete koek moet slikken.....want in die positie heb ik mezelf nu eenmaal gepusht!!!
Auauau
woensdag 21 november 2007 om 09:42
Redlady,
Ik denk niet dat je er zo veel aan hebt of het met andere relaties weer wel of niet goed is gekomen. Jij wil vooral heel graag weten HOE jij het tussen jullie weer goed kunt maken. En daar heb je maar gedeeltelijk controle over.
Aan de ene kant heeft je vriend waarschijnlijk vragen, of wil meer bevestiging en dat kun je natuurlijk voor hem doen. Ja jij bent stom geweest.
Aan de andere kant moet je je nu niet te veel en te lang in de hoek laten drukken van de zondebok die zijn liefde maar eens goed moet gaan bewijzen. Als jij van hem houdt kun je dat blijven zeggen, maar hij is degene die op een gegeven moment jou moet kunnen vergeven. Als hij dat niet kan dan kun jij op je hoofd op de Eifeltoren gaan staan...dat helpt dan ook niet.
Maar goed jullie hebben dus gister gepraat en het is allemaal vrij recent. Geef het een beetje tijd, forceer geen dingen bij elkaar, dat kan allemaal de zaak ontzettend goed doen. Veel sterkte ermee.
Ik denk niet dat je er zo veel aan hebt of het met andere relaties weer wel of niet goed is gekomen. Jij wil vooral heel graag weten HOE jij het tussen jullie weer goed kunt maken. En daar heb je maar gedeeltelijk controle over.
Aan de ene kant heeft je vriend waarschijnlijk vragen, of wil meer bevestiging en dat kun je natuurlijk voor hem doen. Ja jij bent stom geweest.
Aan de andere kant moet je je nu niet te veel en te lang in de hoek laten drukken van de zondebok die zijn liefde maar eens goed moet gaan bewijzen. Als jij van hem houdt kun je dat blijven zeggen, maar hij is degene die op een gegeven moment jou moet kunnen vergeven. Als hij dat niet kan dan kun jij op je hoofd op de Eifeltoren gaan staan...dat helpt dan ook niet.
Maar goed jullie hebben dus gister gepraat en het is allemaal vrij recent. Geef het een beetje tijd, forceer geen dingen bij elkaar, dat kan allemaal de zaak ontzettend goed doen. Veel sterkte ermee.
woensdag 21 november 2007 om 09:56
Wel een beetje krom van je: Je zat er zo mee dat je die ander had gekust dat je het hem verteld hebt en nu doe je het af als een simpel (rot)kusje...
Dus jouw geweten is gesust en hij moet er maar begrip voor opbrengen ?
Hij weet dat je gevoelens had voor die ander dus hij is wel terecht ongerust.
Ik ben absoluut tegen vreemdgaan, maar als het werkelijk niks te betekenen had (een simpel rotkusje), niet vertellen... Je maakt meer kapot dan je denkt.
Dus jouw geweten is gesust en hij moet er maar begrip voor opbrengen ?
Hij weet dat je gevoelens had voor die ander dus hij is wel terecht ongerust.
Ik ben absoluut tegen vreemdgaan, maar als het werkelijk niks te betekenen had (een simpel rotkusje), niet vertellen... Je maakt meer kapot dan je denkt.
woensdag 21 november 2007 om 10:03
Het kan goed komen...Mijn vriend en ik zijn eengoed voorbeeld daarvan...
Toen wij 3 jaar samen waren en ik in het buitenland woonde voor stage, heb ik ook gezoend met iemand anders..
Ik zat er zo vreselijk mee, dat ik NIjn-vriend heb ge sms-t dat ik hem wilde spreken, maarja hij zat op werk.
Dus ik heb het hem ge sms-t dat ik gezoend was en dat ik terug gezoend had...
Dat was het aller -aller stomste wat ik heb gedaan...
Ik was het schuldgevoel kwijt, ik had het bij hem neergelegd...
we hebben aantal weekjes echt crisis gehad, maar na een heerlijke vakantie samen is dat weer helemaal goed gekomen, omdat ik inmiddels ook weer in NL was, ik de jongen in kwestie niet meer zou zien en we er heeel erhg veel over gepraat hebben. Toch is het weleens voorgekomen dat hij ineens heeel wantrouwend werd en dan were heel verdrietig werd...
Maar nu 7 jaar later zijn we nog steeds samen, hebben een dochter en zijn heel gelukkig, maar geef het TIJD!
Sterkte
Toen wij 3 jaar samen waren en ik in het buitenland woonde voor stage, heb ik ook gezoend met iemand anders..
Ik zat er zo vreselijk mee, dat ik NIjn-vriend heb ge sms-t dat ik hem wilde spreken, maarja hij zat op werk.
Dus ik heb het hem ge sms-t dat ik gezoend was en dat ik terug gezoend had...
Dat was het aller -aller stomste wat ik heb gedaan...
Ik was het schuldgevoel kwijt, ik had het bij hem neergelegd...
we hebben aantal weekjes echt crisis gehad, maar na een heerlijke vakantie samen is dat weer helemaal goed gekomen, omdat ik inmiddels ook weer in NL was, ik de jongen in kwestie niet meer zou zien en we er heeel erhg veel over gepraat hebben. Toch is het weleens voorgekomen dat hij ineens heeel wantrouwend werd en dan were heel verdrietig werd...
Maar nu 7 jaar later zijn we nog steeds samen, hebben een dochter en zijn heel gelukkig, maar geef het TIJD!
Sterkte
woensdag 21 november 2007 om 10:23
vroeger dacht ik ook, beter niet vertellen, leef maar met het schuldgevoel.
maar: als je je echt zo schuldig voelt, denk ik dat je partner heus wel merkt dat er "iets"is. die heeft heus wel door dat je niet meer van harte met hem zoent, dat jou iets dwars zit, ookal blijf je dat ontkennen. dan gaat die partner mss denken dat hij iets fouts heeft gedaan.bij niet vertellen denk ik dat dat schuldgevoel dan wel eens een veel groter en funester effect kan hebben, omdat je dan langzaam uitelkaar groeit.
dus mss is dat wel vertellen helemaal zo slecht nog niet, omdat je dan met zijn tweeen de troep kunt opruimen.
maar: als je je echt zo schuldig voelt, denk ik dat je partner heus wel merkt dat er "iets"is. die heeft heus wel door dat je niet meer van harte met hem zoent, dat jou iets dwars zit, ookal blijf je dat ontkennen. dan gaat die partner mss denken dat hij iets fouts heeft gedaan.bij niet vertellen denk ik dat dat schuldgevoel dan wel eens een veel groter en funester effect kan hebben, omdat je dan langzaam uitelkaar groeit.
dus mss is dat wel vertellen helemaal zo slecht nog niet, omdat je dan met zijn tweeen de troep kunt opruimen.
woensdag 21 november 2007 om 11:21
Als ik mezelf even in de situatie van jouw vriend zou plaatsen en mijn vriend zou mij vertellen dat hij een maand geleden met een ander gezoend zou hebben, dan zou ik dat echt niet zomaar kunnen vergeten en vergeven. Integendeel zelfs! Het mag dan misschien een eenvoudige kus zijn, maar ik zou denken: als hij echt voor 100% voor mij had gekozen, dan had hij zijn tong wel binnen gehouden. Ik denk dat ik eerder een paar maanden nodig zou hebben dan een maand.
Je komt hier op het forum wel heel zachtaardig over en dat je zo verdrietig bent, maar vergeet niet dat jij degene bent die zijn vertrouwen geschaad heeft.
Geef hem dan ook die ruimte en tijd die hij nodig heeft. Bovenop hem gaan zitten heeft nu weinig zin denk ik.
Je komt hier op het forum wel heel zachtaardig over en dat je zo verdrietig bent, maar vergeet niet dat jij degene bent die zijn vertrouwen geschaad heeft.
Geef hem dan ook die ruimte en tijd die hij nodig heeft. Bovenop hem gaan zitten heeft nu weinig zin denk ik.
donderdag 22 november 2007 om 11:04
Dag dames....
Grappig, al die verschillende reacties. De meeste komen toch wel met het advies : " geef het de tijd". En dat is wat ik ook doe. En ja ik noem het nu een rotkusje......omdat het uiteindelijk niet de moeite waard is geweest ( een paar seconden plezier en maanden lang verdriet staat niet in verhouding tot elkaar), maar op dat moment zelf was het natuurlijk geen rotkusje.....maar dat snap je toch wel?
De ontmoeting was heel erg voorzichtig, aftasten tot hoever je kan gaan met dingen zeggen en doen. Ik laat hem fysiek gezien het voortouw nemen, ik zal niets forceren. Wel hebben we gister het eerste grapje kunnen maken over " die ander" ......dus ik heb zeker vertrouwen in dat het goed komt.
Grappig, al die verschillende reacties. De meeste komen toch wel met het advies : " geef het de tijd". En dat is wat ik ook doe. En ja ik noem het nu een rotkusje......omdat het uiteindelijk niet de moeite waard is geweest ( een paar seconden plezier en maanden lang verdriet staat niet in verhouding tot elkaar), maar op dat moment zelf was het natuurlijk geen rotkusje.....maar dat snap je toch wel?
De ontmoeting was heel erg voorzichtig, aftasten tot hoever je kan gaan met dingen zeggen en doen. Ik laat hem fysiek gezien het voortouw nemen, ik zal niets forceren. Wel hebben we gister het eerste grapje kunnen maken over " die ander" ......dus ik heb zeker vertrouwen in dat het goed komt.
zondag 25 november 2007 om 09:44
Oke, nog even een update paar dagen later
Als ik terugdenk aan de afgelopen dagen heb ik ongeveer elke dag wel gehuild, hij heeft elke dag " bindings-angst" verschijnselen vertoond en is het onderwerp zelf elke dag wel een keer in een of andere vorm ter sprake gekomen.
Het is zwaar. HEEL ERG zwaar. Zwaarder dan ik had gedacht. Ik voel me depressief. Ben vanochtendvroeg bij hem vertrokken ( die avond daarvoor bij hem film gekeken, geen sex gehad, wel beetje gekroeld), maar 's ochtends wilde hij me niet kroelen....wat bleek...hij had gedroomd over mij en die ander....geweldig he.....dus ik nog even wat langer gebleven, maar op een gegeven moment maar weg gegaan.....ik huilend op de fiets in de regen
Op vrijdagavond uit geweest, ik kwam later het cafe binnen dan hij.....maar ik zag het al in z'n ogen.....wat bleek....hij was die jongen toevallig die dag tegengekomen ( ja ze komen ook nog eens uit dezelfde "scene" ) dus daar gaat je avondje uit ...NAAR DE KLOTE
Ik voel me echt helemaal FUCKED UP!!!!! Heb nergens zin in, zeg afspraken met vriendinnen af, kan me niet meer tot m'n werk zetten....
Mijn grootste angst: Hij kan hier nooit mee leren leven....Hij zal nooit meer van me kunnen houden zoals daarvoor en me kunnen vertrouwen.....
Maar ik WIL ALLEEN MAAR HEM, IK KIES VOOR HEM!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
SOrry, ik moest dit weer even kwijt. Ik weet dat het pas twee weken geleden is dat ik het verteld heb en dat hij tijd nodig heeft, maar ondertussen ga ik steeds slechter voor mezelf zorgen, word ik depressief en twijfel ik eraan of dit ooit nog wel goedkomt, of je ooit weer " vrij van zorgen" bij elkaar kunt zijn....of zal hij om de zoveel tijd weer een terugval hebben, ook na een jaar of twee jaar. Als dat zo is.. poeh dat is wel een zware en sombere gedachte
Heeft iemand een bemoedigend woordje?
Liefs
Redlady
Als ik terugdenk aan de afgelopen dagen heb ik ongeveer elke dag wel gehuild, hij heeft elke dag " bindings-angst" verschijnselen vertoond en is het onderwerp zelf elke dag wel een keer in een of andere vorm ter sprake gekomen.
Het is zwaar. HEEL ERG zwaar. Zwaarder dan ik had gedacht. Ik voel me depressief. Ben vanochtendvroeg bij hem vertrokken ( die avond daarvoor bij hem film gekeken, geen sex gehad, wel beetje gekroeld), maar 's ochtends wilde hij me niet kroelen....wat bleek...hij had gedroomd over mij en die ander....geweldig he.....dus ik nog even wat langer gebleven, maar op een gegeven moment maar weg gegaan.....ik huilend op de fiets in de regen
Op vrijdagavond uit geweest, ik kwam later het cafe binnen dan hij.....maar ik zag het al in z'n ogen.....wat bleek....hij was die jongen toevallig die dag tegengekomen ( ja ze komen ook nog eens uit dezelfde "scene" ) dus daar gaat je avondje uit ...NAAR DE KLOTE
Ik voel me echt helemaal FUCKED UP!!!!! Heb nergens zin in, zeg afspraken met vriendinnen af, kan me niet meer tot m'n werk zetten....
Mijn grootste angst: Hij kan hier nooit mee leren leven....Hij zal nooit meer van me kunnen houden zoals daarvoor en me kunnen vertrouwen.....
Maar ik WIL ALLEEN MAAR HEM, IK KIES VOOR HEM!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
SOrry, ik moest dit weer even kwijt. Ik weet dat het pas twee weken geleden is dat ik het verteld heb en dat hij tijd nodig heeft, maar ondertussen ga ik steeds slechter voor mezelf zorgen, word ik depressief en twijfel ik eraan of dit ooit nog wel goedkomt, of je ooit weer " vrij van zorgen" bij elkaar kunt zijn....of zal hij om de zoveel tijd weer een terugval hebben, ook na een jaar of twee jaar. Als dat zo is.. poeh dat is wel een zware en sombere gedachte
Heeft iemand een bemoedigend woordje?
Liefs
Redlady
woensdag 5 december 2007 om 19:06
Ehmmm... is LIGHTEN UP! Een bemoedigend woordje??? Tja, je hebt iets stoms gedaan... Maar god zeg, je hebt niemand vermoord!
Je bent menselijk en dit is vast niet de laatste keer dat je iets stoms zal doen in een relatie hoor. Dat is houden van ook, iemand kennen en weten wanneer iemand oprecht spijt heeft en iets niet zo bedoelt heeft, iemand kunnen vergeven en met iemands zwakke kanten/fouten kunnen leven.
Als je al zo depresief wordt van een kusje hou ik mn hart vast voor de toekomst. Ondanks dat je zelf de fout in bent gegaan mag je best wat weerwoord in deze situatie hebben denk ik.
Sterkte
Je bent menselijk en dit is vast niet de laatste keer dat je iets stoms zal doen in een relatie hoor. Dat is houden van ook, iemand kennen en weten wanneer iemand oprecht spijt heeft en iets niet zo bedoelt heeft, iemand kunnen vergeven en met iemands zwakke kanten/fouten kunnen leven.
Als je al zo depresief wordt van een kusje hou ik mn hart vast voor de toekomst. Ondanks dat je zelf de fout in bent gegaan mag je best wat weerwoord in deze situatie hebben denk ik.
Sterkte
