Relaties
alle pijlers
Zo boos op m'n schoonmoeder
maandag 15 augustus 2022 om 13:40
Ik ben niet dol op m'n schoonmoeder. Dat komt onder andere doordat ze weinig empathisch is en bemoeizuchtig. Bovendien is ze van het logeren en komt ze zo'n 4-6x per jaar 3-4 dagen aaneengesloten logeren. Ze is ook 84 en woont 175km bij ons vandaan. Bij haar logeren we nooit meer sinds onze zoon meervoudig gehandicapt is. Ik haat echt die logeerpartijtjes om allerlei redenen maar zoals het nu is is een compromis tussen mij en man. Man is nogal verzorgend en beschermend tov zijn moeder. Dat begrijp ik uiteraard wel. Ze is oud.
Al vanaf dat onze meervoudig gehandicapte zoon klein is is hij kwetsbaar. RS virus en vergelijkbaar kan tot ziekenhuisopname leiden. Vorig jaar nog 2 weken ziekenhuis vanwege zo'n soort verkoudheidsvirus en dit jaar ook een paar dagen vanwege de griep ondanks griepvaccinatie.
Met schoonmoeder heb ik al vanaf dat zoon klein is gedoe over langskomen en knuffelen als ze iets onder de leden heeft. En dat ze de neus van onze zoon afveegt met haar eigen vieze zakdoek enzo. Dat ze langskomt, zegt dat ze die nacht zo beroerd is geweest en dat ik haar vraag om dan afstand te houden tot zoon en dat ze vervolgens als ik me omdraai hem toch kust op z'n mond. Als ik haar daarop aanspreek zegt ze dat ze het begrijpt en niet meer zal doen en vervolgens doet ze het gewoon alsnog weer. Of ze liegt er gewoon over.
Gisteren kwam ze langs en was ze vreselijk aan het hoesten. Ze had bij aankomst zoon en ons al uitgebreid gezoend en geknuffeld. Dat ze zo aan het hoesten was viel me pas even later op. Ze was met m'n zwager meegereden dus ik kon haar moeilijk naar huis sturen. Wel gevraagd om zoon niet meer te knuffelen en te kussen. Wat ze vervolgens wel deed.
Toen ze gisteravond thuiskwam had ze koorts en heeft ze een coronatest gedaan en was ze positief. Volgens haar had ze vrijdag ook een test gedaan en was die negatief. Dus daarom vond ze het verantwoord om te komen.
Ik ben nu echt klaar met haar. Heb haar ook gezegd dat ze niet meer welkom is met klachten. Man is ook boos maar maakt zich ook zorgen om haar uiteraard. Ik weet gewoon dat hij dit over een paar weken alweer vergeten is maar ik niet.
Het is extra zuur omdat we 2,5 week geleden onze vakantie hebben moeten afbreken omdat mijn man z'n bovenarm gebroken heeft. Sindsdien sta ik er alleen voor. Alle zorg en alle huishoudelijke taken komen nu op mijn bordje en ik zit al sinds die tijd in het rood en dat weet ze. Dus ik snap gewoon niet dat ze ons nu in deze positie brengt en ik weet niet of ik het wil en kan vergeten.
Man heeft in maart corona gehad maar zoon en ik (hoogstwaarschijnlijk) nog niet. Woensdag begint onze nieuwe buitenlandse zorgverlener die ingewerkt moet worden en waarmee ik ook naar de gemeente moet om haar immigratie te regelen. Waardeloze timing dus.
Hoe ga ik hier in godsnaam weer overheen stappen? Geen idee wat ik met dit topic wil maar even m'n frustratie van me afschrijven denk ik.
Al vanaf dat onze meervoudig gehandicapte zoon klein is is hij kwetsbaar. RS virus en vergelijkbaar kan tot ziekenhuisopname leiden. Vorig jaar nog 2 weken ziekenhuis vanwege zo'n soort verkoudheidsvirus en dit jaar ook een paar dagen vanwege de griep ondanks griepvaccinatie.
Met schoonmoeder heb ik al vanaf dat zoon klein is gedoe over langskomen en knuffelen als ze iets onder de leden heeft. En dat ze de neus van onze zoon afveegt met haar eigen vieze zakdoek enzo. Dat ze langskomt, zegt dat ze die nacht zo beroerd is geweest en dat ik haar vraag om dan afstand te houden tot zoon en dat ze vervolgens als ik me omdraai hem toch kust op z'n mond. Als ik haar daarop aanspreek zegt ze dat ze het begrijpt en niet meer zal doen en vervolgens doet ze het gewoon alsnog weer. Of ze liegt er gewoon over.
Gisteren kwam ze langs en was ze vreselijk aan het hoesten. Ze had bij aankomst zoon en ons al uitgebreid gezoend en geknuffeld. Dat ze zo aan het hoesten was viel me pas even later op. Ze was met m'n zwager meegereden dus ik kon haar moeilijk naar huis sturen. Wel gevraagd om zoon niet meer te knuffelen en te kussen. Wat ze vervolgens wel deed.
Toen ze gisteravond thuiskwam had ze koorts en heeft ze een coronatest gedaan en was ze positief. Volgens haar had ze vrijdag ook een test gedaan en was die negatief. Dus daarom vond ze het verantwoord om te komen.
Ik ben nu echt klaar met haar. Heb haar ook gezegd dat ze niet meer welkom is met klachten. Man is ook boos maar maakt zich ook zorgen om haar uiteraard. Ik weet gewoon dat hij dit over een paar weken alweer vergeten is maar ik niet.
Het is extra zuur omdat we 2,5 week geleden onze vakantie hebben moeten afbreken omdat mijn man z'n bovenarm gebroken heeft. Sindsdien sta ik er alleen voor. Alle zorg en alle huishoudelijke taken komen nu op mijn bordje en ik zit al sinds die tijd in het rood en dat weet ze. Dus ik snap gewoon niet dat ze ons nu in deze positie brengt en ik weet niet of ik het wil en kan vergeten.
Man heeft in maart corona gehad maar zoon en ik (hoogstwaarschijnlijk) nog niet. Woensdag begint onze nieuwe buitenlandse zorgverlener die ingewerkt moet worden en waarmee ik ook naar de gemeente moet om haar immigratie te regelen. Waardeloze timing dus.
Hoe ga ik hier in godsnaam weer overheen stappen? Geen idee wat ik met dit topic wil maar even m'n frustratie van me afschrijven denk ik.
Ik heb ook een killer body. Als ik maar lang genoeg op je hoofd blijf zitten ga je dood.
maandag 15 augustus 2022 om 19:36
En zeggen dat ze gezond of niet ziek moet zijn is natuurlijk lastig. Want wat is "ziek". Dat ziet ze blijkbaar anders dan jullie. En op hoge leeftijd ben je nu eenmaal kwetsbaarder voor ziektes en herstel je minder snel. Krijgen jullie straks discussies over of ze wel of niet echt ziek is. Of ze gaat haar mond houden (anders mag ik niet meer komen). Of denkt "het valt wel mee" "gisteren had ik nergens last van" etc etc.
Zinloze discussie. Die je met man en iet met haar moet voeren.
Zinloze discussie. Die je met man en iet met haar moet voeren.
maandag 15 augustus 2022 om 19:40
Schoonmoeder lijkt mij hopeloos.
Maar die man lijkt mij ook kansloos dat hij al jaren niet voor zijn gezin én zijn zwaar gehandicapte zoon kiest. En alles elke keer maar weer onder de mat veegt.
Hoezo moet oma komen als je man eigenlijk weinig kan doen en alles al weken op jouw nek terecht komt?
Ze had uberhaupt - ziek of gezond - thuis al niet moeten vertrekken als ze elke keer 4 dagen gediend wil worden.
Maar die man lijkt mij ook kansloos dat hij al jaren niet voor zijn gezin én zijn zwaar gehandicapte zoon kiest. En alles elke keer maar weer onder de mat veegt.
Hoezo moet oma komen als je man eigenlijk weinig kan doen en alles al weken op jouw nek terecht komt?
Ze had uberhaupt - ziek of gezond - thuis al niet moeten vertrekken als ze elke keer 4 dagen gediend wil worden.
Is dit nu later?
Ik snap geen donder van het leven
Ik weet nog steeds niet wie ik ben
Ik snap geen donder van het leven
Ik weet nog steeds niet wie ik ben
dinsdag 16 augustus 2022 om 01:42
Jouw man is een slapjanus. Je hebt een zorgintensief kind en een zorgintensieve man..hij heeft zijn arm gebroken. Waarom komt ze in godsnaam?
Ik zou dit heel hoog op laten lopen, zo hoog dat man zich ernstig zorgen gaat maken.
Hij gaat maar lekker naar haar toe af en toe. En dat gezien op de mond, gatver. Flikker op.
Ik zou dit heel hoog op laten lopen, zo hoog dat man zich ernstig zorgen gaat maken.
Hij gaat maar lekker naar haar toe af en toe. En dat gezien op de mond, gatver. Flikker op.
dinsdag 16 augustus 2022 om 08:22
Je man moet haar echt vertellen dat ze geen toegang meer heeft tot het kind en hem alleen nog maar van een afstand kan zien, immers, ze was al eerder niet oprecht dus jullie geloven haar niet meer.
En hij moet haar ook vertellen dat zijn vrouw erg druk is en veel tijd voor zichzelf nodig heeft en dus geen logees meer kan ontvangen.
En hij moet haar ook vertellen dat zijn vrouw erg druk is en veel tijd voor zichzelf nodig heeft en dus geen logees meer kan ontvangen.
En als het vuur gedoofd is komen er wolven
dinsdag 16 augustus 2022 om 10:41
Waarom moet hij zeggen dat TO veel tijd voor zichzelf nodig heeft? Dat laat haar klinken als een soort zwak vogeltje dat ze helemaal niet is. 24 uurs zorg is 3 volledige werkdagen. Ook met een externe zorgverlener erbij heeft TO het gewoon gillend druk.
dinsdag 16 augustus 2022 om 12:56
retrostar schreef: ↑16-08-2022 08:22Je man moet haar echt vertellen dat ze geen toegang meer heeft tot het kind en hem alleen nog maar van een afstand kan zien, immers, ze was al eerder niet oprecht dus jullie geloven haar niet meer.
En hij moet haar ook vertellen dat zijn vrouw erg druk is en veel tijd voor zichzelf nodig heeft en dus geen logees meer kan ontvangen.
TO moet zélf tegen man zeggen dat ze het er te druk voor heeft om de hele dag te entertainen, zorgen en op te letten. En dan mag man vrij nemen of tegen z'n moeder zeggen dat ze welkom is, maar niet hele dagen in huis (dus langskomen vanuit hotel). Maar TO laat het liever zo.
dinsdag 16 augustus 2022 om 13:00
24 uurszorg is 24 uur per dag, niet per week.sprankelend schreef: ↑16-08-2022 10:41Waarom moet hij zeggen dat TO veel tijd voor zichzelf nodig heeft? Dat laat haar klinken als een soort zwak vogeltje dat ze helemaal niet is. 24 uurs zorg is 3 volledige werkdagen. Ook met een externe zorgverlener erbij heeft TO het gewoon gillend druk.
dinsdag 16 augustus 2022 om 13:03
Boannan heeft deze keer al aangegeven geen logeerpartij te willen. En schoonmoeder en man snappen dat (denk ik, ik lees iig niets over discussie daarover).
Ik denk dat je gelijk hebt om dit (logeren en regels) los van elkaar te zien.
Maar die regels, die moet je man laten weten. Niet jij.
En ik denk dat je behoorlijk wat harder naar je man toe mag zijn. Over wat je schrijft ‘waarschijnlijk is hij het straks weer vergeten, ik niet. Hij voelt zich vast al weer schuldig dat hij zo hard is geweest’. Daar mag je nog wel eens een stevige gesprek met je man over aangaan: dat hij jou en jullie zoon niet zó alleen zou moeten laten staan in terecht wantrouwen en bewaken van grenzen.
Boannan, ik snap je compromis mbt logeerpartijen wel. En ook dat je man wel naar haar toe kan, maar zoon niet.
Ik denk dat je gelijk hebt om dit (logeren en regels) los van elkaar te zien.
Maar die regels, die moet je man laten weten. Niet jij.
En ik denk dat je behoorlijk wat harder naar je man toe mag zijn. Over wat je schrijft ‘waarschijnlijk is hij het straks weer vergeten, ik niet. Hij voelt zich vast al weer schuldig dat hij zo hard is geweest’. Daar mag je nog wel eens een stevige gesprek met je man over aangaan: dat hij jou en jullie zoon niet zó alleen zou moeten laten staan in terecht wantrouwen en bewaken van grenzen.
Je hebt zo’n 26.000 dagen tussen níets en eeuwigheid, je kunt lachen, je kunt klagen, maar elke dag ben je voor eeuwig kwijt.
dinsdag 16 augustus 2022 om 13:35
Dit is idd exact waar het om gaat. Logeren staat los van wat er nu is gebeurd. Ik vind dat ik het niet kan maken om daar vanaf nu helemaal nee op te zeggen. En natuurlijk vind ik ze verschrikkelijk die logeerpartijen en het werkt niet in het voordeel van de relatie tussen mij en schoonmoeder. Maar dat is een andere discussie.feow schreef: ↑16-08-2022 13:03Boannan heeft deze keer al aangegeven geen logeerpartij te willen. En schoonmoeder en man snappen dat (denk ik, ik lees iig niets over discussie daarover).
Boannan, ik snap je compromis mbt logeerpartijen wel. En ook dat je man wel naar haar toe kan, maar zoon niet.
Ik denk dat je gelijk hebt om dit (logeren en regels) los van elkaar te zien.
Maar die regels, die moet je man laten weten. Niet jij.
En ik denk dat je behoorlijk wat harder naar je man toe mag zijn. Over wat je schrijft ‘waarschijnlijk is hij het straks weer vergeten, ik niet. Hij voelt zich vast al weer schuldig dat hij zo hard is geweest’. Daar mag je nog wel eens een stevige gesprek met je man over aangaan: dat hij jou en jullie zoon niet zó alleen zou moeten laten staan in terecht wantrouwen en bewaken van grenzen.
Man heeft haar gisteravond al gebeld omdat hij niet boos op haar kan blijven. Zij heeft me vanmorgen gebeld om haar excuses aan te bieden. Maar ze zegt dan 'Sorry dat ik met een beetje snotneus toch naar jullie toe ben gekomen. Dat zal ik niet meer doen.' Dit zijn natuurlijk geen echte excuses maar haar manier om te zeggen dat ze het overdreven vindt om met een snotneus thuis te blijven. Ik hoor nergens dat ze zegt dat ze het even vooraf had moeten overleggen. Dat doet ze niet omdat ze dan weet dat ik zeg dat ze dan maar niet moet komen en dat wil ze niet. En ik hoor nergens dat ze zegt dat ze met verkoudheidsklachten niet ons en zoon had moeten zoenen en knuffelen.
Ik moest me inhouden om niet helemaal los te gaan. Maar heb wel gezegd dat we het er op een later moment als zij weer beter is en wij eventueel ook we het er nog over moeten hebben. Dat vond ze uiteraard niet nodig maar ik wel.
En voor nu ga ik heel hard hopen dat we geen corona krijgen. Ik loop al op m'n tandvlees en corona bij mij of zoon zou nu wel echt een flinke uitdaging worden. Man heeft in maart al flink corona gehad dus die blijft hopelijk gespaard.
Ik heb ook een killer body. Als ik maar lang genoeg op je hoofd blijf zitten ga je dood.
dinsdag 16 augustus 2022 om 13:49
Mijn advies: accepteer de excuses die je krijgt. Maak er geen andere, eigen invulling van.boannan schreef: ↑16-08-2022 13:35. Zij heeft me vanmorgen gebeld om haar excuses aan te bieden. Maar ze zegt dan 'Sorry dat ik met een beetje snotneus toch naar jullie toe ben gekomen. Dat zal ik niet meer doen.' Dit zijn natuurlijk geen echte excuses maar haar manier om te zeggen dat ze het overdreven vindt om met een snotneus thuis te blijven. Ik hoor nergens dat ze zegt dat ze het even vooraf had moeten overleggen. Dat doet ze niet omdat ze dan weet dat ik zeg dat ze dan maar niet moet komen en dat wil ze niet. En ik hoor nergens dat ze zegt dat ze met verkoudheidsklachten niet ons en zoon had moeten zoenen en knuffelen.
Al de dingen die je haar niet hebt horen zeggen, laat dat voor wat het is. Zij zegt het niet, het is aan jouw man om die dingen wel, opnieuw, als regel te zeggen.
En omdat jij er (waarschijnlijk terecht) 0,0 vertrouwen in hebt is het aan je man om vanaf nu elke keer voorafgaand aan een logeerpartij met zijn moeder te bellen en expliciet te vragen naar klachten. Ik denk dat dat jou op twee manieren rust gaat geven. Ten eerste is het dan zeker besproken en niet mogelijk om het weg te laten en ten tweede is het dan jouw man tegen wie ze uitdrukkelijk zou liegen/verzwijgen.
Je hebt zo’n 26.000 dagen tussen níets en eeuwigheid, je kunt lachen, je kunt klagen, maar elke dag ben je voor eeuwig kwijt.
dinsdag 16 augustus 2022 om 13:55
Ja drie volle werkdagen per dag dus. Dat was een beetje mijn punt. Zelfs als een externe verzorgende één van die drie dagen op zich neemt heeft TO het nog steeds gierend druk.
dinsdag 16 augustus 2022 om 14:25
dinsdag 16 augustus 2022 om 16:06
Dat zeg ik uiteraard wel. Maar vaak is het dan al gebeurd. Ze komt dan aan en knuffelt en kust en dan valt me zondag pas later op dat ze wel heel veel aan het hoesten is. Dan spreek ik haar erop aan. Snotneus is me niet opgevallen.
Ik heb ook een killer body. Als ik maar lang genoeg op je hoofd blijf zitten ga je dood.
dinsdag 16 augustus 2022 om 16:18
Sowieso vind ik dat ook wel in eerste instantie de verantwoordelijkheid van degene die verkoudheidsklachten heeft, je voelt zelf echt véél beter dan dat een ander dat aan je merkt dat je een verstopte neus hebt, last van je keel, et cetera. De laatste keer dat ik corona had, had ik wel klachten maar zat ik echt niet continu luidruchtig mijn neus op te halen of te snuiten.
Don't waste your time on jealousy,
Sometimes you're ahead, sometimes you're behind.
Sometimes you're ahead, sometimes you're behind.
dinsdag 16 augustus 2022 om 17:08
Pfff lastig zo’n situatie. Wij hebben hier thuis eenzelfde soort situatie. De afspraak is dan ook: niemand komt hier binnen als ze verkouden en/of ziek zijn.
Veel mensen snappen dat niet goed. Maar daar maak ik me niet druk over. Heel vervelend vind ik het dat mijn schoonmoeder het niet snapt. Zij zou dichtbij moeten staan en daarom ons gezin als prioriteit moeten zien. Vind ik. Zij denkt daar anders over. Zolang zij het maar leuk vindt en heeft, dat ons gezin vervolgens weken tot maanden ontwricht is, daar heeft zij geen last van.
Er zijn jaren overheen gegaan, maar mijn man komt nu wel voor ons op. Eigenlijk houdt hij contact af. Heel verdrietig, maar een andere optie is er niet. En áls er contact is en een afspraak, dan vraagt hij eerst: ben je verkouden? Hoest je? Andere klachten?
In het verleden was ze dan niet eerlijk. Kwam dan toch en zei: “ach als zelfs bij een verkoudheid niet kan komen, kan ik nooit komen”. Het vervolg was dat ze hier de maanden daarop niet welkom was. Sowieso niet omdat iemand bij ons thuis drie maanden erg ziek was, alleen maar omdat zij op bezoek wilde komen. Ook daarna zat ik niet op haar te wachten.
Wil ze nu komen? Dan mag ze voorafgaand aan een bezoekje eerst een coronatest doen. Of ze nou klachten heeft of niet. Want met klachten komt ze er sowieso niet meer in.
En knuffelen en kussen wordt hier niet gedaan. Ik zeg dan dat dat helemaal niet nodig is en zit er als een havik bovenop. Gelukkig houdt onze zoon er ook niet van. Maar ook dat interesseert haar niet, want als zij wil knuffelen dan wil ze knuffelen. Dus ze vindt mij vreselijk, want ik kom voor mijn zoon/ons gezin op. Jammer dan. Ik vind het vreselijk als ze ons aansteekt.
Maar het is lastig. En een proces waar vaak jaren overheen gaat. Maar het is wel belangrijk dat je man voor jullie gezin opkomt.
En ik ben eerlijk gezegd ook bikkelhard geweest. Veel op zijn bordje gelegd als er extra zorg nodig was nav ziekte als zijn moeder ons had aangestoken.
Veel mensen snappen dat niet goed. Maar daar maak ik me niet druk over. Heel vervelend vind ik het dat mijn schoonmoeder het niet snapt. Zij zou dichtbij moeten staan en daarom ons gezin als prioriteit moeten zien. Vind ik. Zij denkt daar anders over. Zolang zij het maar leuk vindt en heeft, dat ons gezin vervolgens weken tot maanden ontwricht is, daar heeft zij geen last van.
Er zijn jaren overheen gegaan, maar mijn man komt nu wel voor ons op. Eigenlijk houdt hij contact af. Heel verdrietig, maar een andere optie is er niet. En áls er contact is en een afspraak, dan vraagt hij eerst: ben je verkouden? Hoest je? Andere klachten?
In het verleden was ze dan niet eerlijk. Kwam dan toch en zei: “ach als zelfs bij een verkoudheid niet kan komen, kan ik nooit komen”. Het vervolg was dat ze hier de maanden daarop niet welkom was. Sowieso niet omdat iemand bij ons thuis drie maanden erg ziek was, alleen maar omdat zij op bezoek wilde komen. Ook daarna zat ik niet op haar te wachten.
Wil ze nu komen? Dan mag ze voorafgaand aan een bezoekje eerst een coronatest doen. Of ze nou klachten heeft of niet. Want met klachten komt ze er sowieso niet meer in.
En knuffelen en kussen wordt hier niet gedaan. Ik zeg dan dat dat helemaal niet nodig is en zit er als een havik bovenop. Gelukkig houdt onze zoon er ook niet van. Maar ook dat interesseert haar niet, want als zij wil knuffelen dan wil ze knuffelen. Dus ze vindt mij vreselijk, want ik kom voor mijn zoon/ons gezin op. Jammer dan. Ik vind het vreselijk als ze ons aansteekt.
Maar het is lastig. En een proces waar vaak jaren overheen gaat. Maar het is wel belangrijk dat je man voor jullie gezin opkomt.
En ik ben eerlijk gezegd ook bikkelhard geweest. Veel op zijn bordje gelegd als er extra zorg nodig was nav ziekte als zijn moeder ons had aangestoken.
dinsdag 16 augustus 2022 om 18:33
Ik bedoel op het moment van haar 'excuses'.
donderdag 18 augustus 2022 om 21:09
Nee hoor we hebben vooralsnog - nu 4 dagen later - nog geen klachten gelukkig. Ik ben wel heel druk met inwerken van onze nieuwe zorgverlener die gisteren is begonnen maar gelukkig dus nog geen corona klachten erbij!
Ik heb ook een killer body. Als ik maar lang genoeg op je hoofd blijf zitten ga je dood.
vrijdag 19 augustus 2022 om 00:45
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
