Relaties
alle pijlers
Zoon van 11 wil bij vader wonen in buitenland [lege OP]
woensdag 8 september 2021 om 16:59
woensdag 8 september 2021 om 17:00
Dit. Je kind wil ook dagelijks een kilo snoep en elke avond patat. Dus tenzij je kind er een goede reden voor heeft (en dat verschil kun je vast zelf merken) zou ik zijn mening met een korreltje zout nemen.
woensdag 8 september 2021 om 17:01
Hij wil toch naar het buitenland vertrekken? Dan lijkt mij 50/50 niet meer kunnen.
Hoe dan ook, je moet je focus leggen op wat het beste is voor jullie zoon. Ook als dat betekent dat je hem veel minder vaak gaat zien. Hoe vervelend dat ook is voor jou...
woensdag 8 september 2021 om 17:01
Tuurlijk lijkt het hem een spannend avontuur, zeker zoals vader het voorspiegeld, hij is te jong om alle gevolgen te overzien. Daarom ben jij er natuurlijk ook. Probeer het niet persoonlijk op te vatten, want in zijn hoofd kan hij je nog vaak genoeg zien, want pa betaalt toch de tickets. Wat in de praktijk betekent, ook voor school, en zijn vrienden hier, kan hij niet bedenken.
Ik zou in ieder geval heel duidelijk zijn naar hem toe. Zoon ik houd heel van je, maar je bent echt nog toch jong om zover weg te gaan wonen en deze beslissing te maken. Voor mij is het ook ontzettend moeilijk als je in een ander land zou gaan wonen. Als je ouder bent kun je dit zelf bepalen, maar nu ben ik nog verantwoordelijk voor jou en ik ben het niet eens met deze verhuizing.
Als vader zijn zoon echt zo belangrijk vindt dan kan hij ook gewoon in Nederland met pensioen, totdat zoon oud genoeg is om zelf te beslissen.
Nu nog even advocaat van de duivel, is het een goede vader? Zou het eventueel wél in het belang van je zoon kunnen zijn om te verhuizen? Welke deuren gaan op die manier voor hem open? Is wel goed om ook eens over na te denken, ik snap dat je moederhart er niet aan moet denken, maar goed om even op een rijtje te zetten.
Ik zou in ieder geval heel duidelijk zijn naar hem toe. Zoon ik houd heel van je, maar je bent echt nog toch jong om zover weg te gaan wonen en deze beslissing te maken. Voor mij is het ook ontzettend moeilijk als je in een ander land zou gaan wonen. Als je ouder bent kun je dit zelf bepalen, maar nu ben ik nog verantwoordelijk voor jou en ik ben het niet eens met deze verhuizing.
Als vader zijn zoon echt zo belangrijk vindt dan kan hij ook gewoon in Nederland met pensioen, totdat zoon oud genoeg is om zelf te beslissen.
Nu nog even advocaat van de duivel, is het een goede vader? Zou het eventueel wél in het belang van je zoon kunnen zijn om te verhuizen? Welke deuren gaan op die manier voor hem open? Is wel goed om ook eens over na te denken, ik snap dat je moederhart er niet aan moet denken, maar goed om even op een rijtje te zetten.
woensdag 8 september 2021 om 17:02
Tja... stel: vader komt uit de USA en wil terug daar gaan wonen, als kind heb je een goede relatie met beide ouders en je spreekt beide talen.
Ik kan me best voorstellen dat het voor een kind aantrekkelijk is/lijkt om dan bijv. Highschool in de USA te doen. Bij vader wonen betekent toch niet automatisch dat hij niet bij moeder wil wonen? ( hetzelfde geld andersom natuurlijk). Hij moet nu eenmaal kiezen.
Kut situatie hoor dat zeker, en ik vind het ook nogal egoïstisch van vader, kan hij niet een paar jaar wachten tot kind bijv. 18 is?
Ik kan me best voorstellen dat het voor een kind aantrekkelijk is/lijkt om dan bijv. Highschool in de USA te doen. Bij vader wonen betekent toch niet automatisch dat hij niet bij moeder wil wonen? ( hetzelfde geld andersom natuurlijk). Hij moet nu eenmaal kiezen.
Kut situatie hoor dat zeker, en ik vind het ook nogal egoïstisch van vader, kan hij niet een paar jaar wachten tot kind bijv. 18 is?
woensdag 8 september 2021 om 17:02
Klopt, hij wil daar met pensioen en zich permanent vestigen, maar als rechter het afwijst dan blijft hij gewoon naar Nederland komen.
woensdag 8 september 2021 om 17:02
Zo dat scheelt typen, zo denk ik er ook over. Maar ik sta er natuurlijk niet daadwerkelijk voor. Mijn hart krimpt al ineen als ik het me probeer in te beelden.Boarn schreef: ↑08-09-2021 16:53Uiteindelijk gaat het toch om dat het kind gelukkig is? Hij is nu 11 en kan al bewust een keuze maken. Gaat hij nu niet met vader mee, dan doet hij het wel als hij 16 is. Je hebt de keuze om het hem de komende 5 jaar moeilijk te maken of in zijn verzoek mee te gaan. Ja hij wordt omgekocht door zijn vader. Ja die leuke dure cadeaus maken dat hij nu niet verder kan kijken dan dat zn neus lang is omdat alles mooi blinkt en schittert en er rooskleurig uit ziet. Maar als jij hem nu "dwingt" om bij jou te blijven dan zal hem dat mogelijk versterken om op zn 16e alsnog naar zn vader te gaan en is zijn beeld over jou veel slechter. Je kunt hem ook laten gaan, met het verzoek om wel moeite te doen om met jouw een goede band te blijven behouden. En vader ook echt te verzoek daar aan mee te werken. Bijvoorbeeld zoals hierboven wordt gezegd, jouw te voorzien van vliegtickets en jullie zoon te stimuleren om wel altijd het contact met jou warm te houden.
Ik denk dat als je er nu een heel gevecht van maakt, dat je daarmee je kind geen goed zal doen. Natuurlijk mag je wel voor hem vechten, maar maak er geen slepend gevecht met rechtszaken en moddergooien van. Je kind krijgt dat ook mee en komt mogelijk in een loyaliteitsconflict, wat jullie relatie veel schade kan toedoen. Als de band tussen jullie warm is en blijft, dan zoekt hij je wel weer op als hij ouder is.
woensdag 8 september 2021 om 17:05
woensdag 8 september 2021 om 17:06
Jullie berichten hebben mij de bevestiging gegeven die ik zocht, en ik blijf uiteraard door vechten. Dank je wel
Hoe zouden jullie het aanpakken met in gesprek gaan? Gewoon niet al te serieus nemen en niet te vaak over hebben, of echt serieuze gesprekken aankaarten ?
woensdag 8 september 2021 om 17:14
Als je kind echt in 4 weken tijd 5 kilo is aangekomen bij zijn vader, dan heb je handvaten genoeg om het gesprek met je zoon gewoon aan te gaan. Dat je snapt dat kind zijn vader geweldig vindt, want alleen maar leuke dingen, maar dat het leven bestaat uit meer dan alleen maar leuke dingen. En dat alleen maar leuke dingen uiteindelijk negatieve gevolgen heeft. Zoals 5 kilo aankomen in een maand tijd door ongezond eten, zoals slechte schoolresultaten en daarmee een fatsoenlijke toekomst moeilijker maken, zoals eindeloos gamen en daarmee geen sociale vaardigheden ontwikkelen, zoals etc. Dat gesprek kan je gewoon aangaan met je kind.
Kinderen denken in korte termijn en aantrekkelijkheden. Ik zei op mijn 11e ook dat ik op mijn 15e bij mijn vader ging wonen. Tegen de tijd dat ik 15 was, was ik van dat idee volledig genezen want ik had toen een veel helderder beeld van mijn vader (die vond het vooral belangrijk hoe hij gezien werd als de leuke vader, niet hoe het echt met mij ging of wat ik echt wilde). Iets dergelijks geldt vast ook voor je zoon.
Vechten dus. Als het een rechtszaak wordt, dan aangeven bij de rechter waarom je ex man niet een geschikte fulltime opvoeder is. Daarin uiteraard wel eerlijk zijn of dat ook echt zo is, niet je eigen emotie over je kind 'verliezen' daarin leidend laten zijn (want dat dat heel verleidelijk is, snap ik volkomen).
Sterkte. Lijkt me echt heel kut dit.
Kinderen denken in korte termijn en aantrekkelijkheden. Ik zei op mijn 11e ook dat ik op mijn 15e bij mijn vader ging wonen. Tegen de tijd dat ik 15 was, was ik van dat idee volledig genezen want ik had toen een veel helderder beeld van mijn vader (die vond het vooral belangrijk hoe hij gezien werd als de leuke vader, niet hoe het echt met mij ging of wat ik echt wilde). Iets dergelijks geldt vast ook voor je zoon.
Vechten dus. Als het een rechtszaak wordt, dan aangeven bij de rechter waarom je ex man niet een geschikte fulltime opvoeder is. Daarin uiteraard wel eerlijk zijn of dat ook echt zo is, niet je eigen emotie over je kind 'verliezen' daarin leidend laten zijn (want dat dat heel verleidelijk is, snap ik volkomen).
Sterkte. Lijkt me echt heel kut dit.
woensdag 8 september 2021 om 17:14
Waarom denk jij dat ik denk dat ik meer recht heb? Onze zoon is in Nederland geboren, ik ook en we hebben nooit plannen gemaakt om hem elders op te voeden. Vader heb ik in Nederland leren kennen, hij woonde hier toen al jaar of 10.viva-amber schreef: ↑08-09-2021 17:12Waarom heb jij meer recht op jullie kind dan de vader? Praten jullie niet met elkaar?
Dan kan je niet voor bovenstaande kiezen en dan opeens als kind 11 is zeggen ik wil terug naar mn geboorteland
woensdag 8 september 2021 om 17:14
Precies wat ik wilde schrijven.guppekop schreef: ↑08-09-2021 17:02Tja... stel: vader komt uit de USA en wil terug daar gaan wonen, als kind heb je een goede relatie met beide ouders en je spreekt beide talen.
Ik kan me best voorstellen dat het voor een kind aantrekkelijk is/lijkt om dan bijv. Highschool in de USA te doen. Bij vader wonen betekent toch niet automatisch dat hij niet bij moeder wil wonen? ( hetzelfde geld andersom natuurlijk). Hij moet nu eenmaal kiezen.
Voor het kind kan het best een aantrekkelijke optie zijn, ervaren hoe het is om in een ander land te wonen. En geef hem eens ongelijk.
Dat heeft verder niks te maken met ondankbaar zijn of het feit dat jij alles verkeerd doet. Dat moet je echt van je af zetten.
Overigens snap ik best dat jij het liefste hebt dat hij bij jou blijft wonen.
woensdag 8 september 2021 om 17:15
Du moment dat een vader er voor kiest doelbewust naar het buitenland te verhuizen in eigen belang en dan vinden dat kind maar meegesleept moet worden en moeders de boom in kan, doe je voor mij wel af als goede vader hoor.viva-amber schreef: ↑08-09-2021 17:12Waarom heb jij meer recht op jullie kind dan de vader? Praten jullie niet met elkaar?
woensdag 8 september 2021 om 17:15
Ik snap dat dit heel moeilijk voor je is.
Mijn ouders waren ook gescheiden. Toen ik 10 werd wilde ik graag bij mijn vader in het buitenland wonen. Daar mocht ik alles!
Na groep 8 (toen was ik 11) mocht ik een jaar bij hem wonen, eigenijk een soort tussenjaar, ik deed daar nog een keer groep 8. Het eerste half jaar was leuk, daarna telde ik de weken af tot ik terug mocht. Ik miste mijn moeder en Nederland enorm! Het jaar daarop in Nederland naar de brugklas gegaan. Ik was 12 kilo aangekomen.
Toch had ik dat jaar niet willen missen. Inmiddels zijn mijn ouders overleden, maar ik denk dat ik me anders nog jaren afgevraagd had, hoe het zou zijn geweest om bij papa te wonen. Ook maakte het me zelfstandiger (mijn vader werkte meer dan mijn moeder), heb ik die taal goed leren spreken en geleerd om in een onbekende omgeving vrienden te maken. Daarnaast heb ik mijn vader beter leren kennen.
Ik vloog elke twee weken + de helft van de vakantie naar Nederland en mijn moeder is een paar keer bij mij geweest, zodat ze ook mijn school en huis kon zien. Zij heeft het er ontzettend moeilijk mee gehad in die tijd, toch kon ze me daarna ook beter loslaten; ze kon vertrouwen op de band die we hadden.
Ik denk dat wanneer ze het verboden had, ik op latere leeftijd toch gegaan was.
Mijn ouders waren ook gescheiden. Toen ik 10 werd wilde ik graag bij mijn vader in het buitenland wonen. Daar mocht ik alles!
Na groep 8 (toen was ik 11) mocht ik een jaar bij hem wonen, eigenijk een soort tussenjaar, ik deed daar nog een keer groep 8. Het eerste half jaar was leuk, daarna telde ik de weken af tot ik terug mocht. Ik miste mijn moeder en Nederland enorm! Het jaar daarop in Nederland naar de brugklas gegaan. Ik was 12 kilo aangekomen.
Toch had ik dat jaar niet willen missen. Inmiddels zijn mijn ouders overleden, maar ik denk dat ik me anders nog jaren afgevraagd had, hoe het zou zijn geweest om bij papa te wonen. Ook maakte het me zelfstandiger (mijn vader werkte meer dan mijn moeder), heb ik die taal goed leren spreken en geleerd om in een onbekende omgeving vrienden te maken. Daarnaast heb ik mijn vader beter leren kennen.
Ik vloog elke twee weken + de helft van de vakantie naar Nederland en mijn moeder is een paar keer bij mij geweest, zodat ze ook mijn school en huis kon zien. Zij heeft het er ontzettend moeilijk mee gehad in die tijd, toch kon ze me daarna ook beter loslaten; ze kon vertrouwen op de band die we hadden.
Ik denk dat wanneer ze het verboden had, ik op latere leeftijd toch gegaan was.
woensdag 8 september 2021 om 17:16
Waarom zou jij moeten vliegen, vader kan zoon ook brengen en halen. Zoon moet ook binding houden met Nederland.triptrip schreef: ↑08-09-2021 16:52Vechten voor mijn kind is ook altijd mijn eerste instinct geweest uiteraard, maar als je kind zo gaat praten ga je twijfelen. Hij is 11 jaar en wil dat. Heeft hij het bij mij dan zo slecht ga je denken. Vader zegt voor tickets en verblijf te betalen, maar ik zit er niet op te wachten elke 2 weken 8 uur lang te moeten vliegen.
Maar ik zou eerst vechten en bovenstaande pas ter sprake laten komen als het zo ver is.
woensdag 8 september 2021 om 17:16
Dus het kind moet bij zijn moeder blijven wonen omdat zijn moeder anders gekwetst is?
Dat kun je een kind echt niet aanrekenen hoor.
Dit is iets waar de ouders samen uit moeten komen.
woensdag 8 september 2021 om 17:17
Dank je weldannas schreef: ↑08-09-2021 17:14Als je kind echt in 4 weken tijd 5 kilo is aangekomen bij zijn vader, dan heb je handvaten genoeg om het gesprek met je zoon gewoon aan te gaan. Dat je snapt dat kind zijn vader geweldig vindt, want alleen maar leuke dingen, maar dat het leven bestaat uit meer dan alleen maar leuke dingen. En dat alleen maar leuke dingen uiteindelijk negatieve gevolgen heeft. Zoals 5 kilo aankomen in een maand tijd door ongezond eten, zoals slechte schoolresultaten en daarmee een fatsoenlijke toekomst moeilijker maken, zoals eindeloos gamen en daarmee geen sociale vaardigheden ontwikkelen, zoals etc. Dat gesprek kan je gewoon aangaan met je kind.
Kinderen denken in korte termijn en aantrekkelijkheden. Ik zei op mijn 11e ook dat ik op mijn 15e bij mijn vader ging wonen. Tegen de tijd dat ik 15 was, was ik van dat idee volledig genezen want ik had toen een veel helderder beeld van mijn vader (die vond het vooral belangrijk hoe hij gezien werd als de leuke vader, niet hoe het echt met mij ging of wat ik echt wilde). Iets dergelijks geldt vast ook voor je zoon.
Vechten dus. Als het een rechtszaak wordt, dan aangeven bij de rechter waarom je ex man niet een geschikte fulltime opvoeder is. Daarin uiteraard wel eerlijk zijn of dat ook echt zo is, niet je eigen emotie over je kind 'verliezen' daarin leidend laten zijn (want dat dat heel verleidelijk is, snap ik volkomen).
Sterkte. Lijkt me echt heel kut dit.
woensdag 8 september 2021 om 17:18
Dat je daar moeite hebt snap ik. Waarom is het nodig om uit te gaan van mijn kind en om je kind in dezelfde alinea ondankbaar te noemen?triptrip schreef: ↑08-09-2021 17:14Waarom denk jij dat ik denk dat ik meer recht heb? Onze zoon is in Nederland geboren, ik ook en we hebben nooit plannen gemaakt om hem elders op te voeden. Vader heb ik in Nederland leren kennen, hij woonde hier toen al jaar of 10.
Dan kan je niet voor bovenstaande kiezen en dan opeens als kind 11 is zeggen ik wil terug naar mn geboorteland
This user may use sarcasm and cynicism in a way you are not accustomed to. You might suffer severe mental damage.
woensdag 8 september 2021 om 17:21
Bedankt voor je verhaal, heel interessant. Ook heftig zeg dat je 12 kilo was aangekomen in zo een korte periode.Hetismogelijk schreef: ↑08-09-2021 17:15Ik snap dat dit heel moeilijk voor je is.
Mijn ouders waren ook gescheiden. Toen ik 10 werd wilde ik graag bij mijn vader in het buitenland wonen. Daar mocht ik alles!
Na groep 8 (toen was ik 11) mocht ik een jaar bij hem wonen, eigenijk een soort tussenjaar, ik deed daar nog een keer groep 8. Het eerste half jaar was leuk, daarna telde ik de weken af tot ik terug mocht. Ik miste mijn moeder en Nederland enorm! Het jaar daarop in Nederland naar de brugklas gegaan. Ik was 12 kilo aangekomen.
Toch had ik dat jaar niet willen missen. Inmiddels zijn mijn ouders overleden, maar ik denk dat ik me anders nog jaren afgevraagd had, hoe het zou zijn geweest om bij papa te wonen. Ook maakte het me zelfstandiger (mijn vader werkte meer dan mijn moeder), heb ik die taal goed leren spreken en geleerd om in een onbekende omgeving vrienden te maken. Daarnaast heb ik mijn vader beter leren kennen.
Ik vloog elke twee weken + de helft van de vakantie naar Nederland en mijn moeder is een paar keer bij mij geweest, zodat ze ook mijn school en huis kon zien. Zij heeft het er ontzettend moeilijk mee gehad in die tijd, toch kon ze me daarna ook beter loslaten; ze kon vertrouwen op de band die we hadden.
Ik denk dat wanneer ze het verboden had, ik op latere leeftijd toch gegaan was.
Als hij bijvoorbeeld 16 is en er nog zo sterk over denkt ( wat ik betwijfel ) of 18 dan is het heel anders voor mij. Rond 18 zou je ook het huis uit kunnen gaan om te studeren, en dan leef ik ernaartoe maar dit voelt als m’n kind kwijtraken.
Met 16 of 18 heb ik minder problemen als hij dan nog steeds wil. Mijn 2e angst is : stel hij verhuist naar …. En er gebeurd iets met de vader dan kunnen de ouders van hem ( die zeer dwingend zijn) het mij moeilijk maken m’n kind weer terug te krijgen in Nederland.
Vader heeft veel geld en macht en eenmaal weg gaat het moeilijk zijn hem terug te krijgen als hij spijt krijgt of door andere omstandigheden
woensdag 8 september 2021 om 17:21
Hij is 12 en aan de kant van vader wordt vreselij getrokken. Door terug te trekken wordt alleen de band met je zoon slechter. Hij heeft nu in zijn hoofd dat het 1 groot geweldig avontuur is. Dat idee ga je er niet uit krijgen, fat zal pas veranderen als hij het zelf zal ondervinden.
Het is wel een beetje minder heftig dan bij jou maar hier hebben de pubers ook een eigen mening. Ik praat met ze maar laat hun hun eigen stappen zetten om erachter te komen hoe het is naar mij luisteren ze echt niet als ik iet ergens van vind. Door te doen leren ze. Nu heeft dat van jou op korte termijn grote gevolgen en ik snap dat dat verdrietig is, dat je angst voelt en het niet wil. Maar geloof me....als hij ervaart dat hij zijn moeder bijna niet meer ziet, zijn vrienden niet meer zit, naar een heel ander soort school gaat enz. de lol en het vakantiegevoel er sbel af is en hij terug wil.
Maar dit bereik je alleen door hem het te laten ervaren, anders blijft het lonken.
Ik wil niet zeggen dat je het direct maar op moet geven en goed moet keuren.ga erover met hem in gesprek. Laat hem zien wat er gaat veranderen enz. Micht hij door het getrek dan alnog de keuze maken dan heeft het geen zin je er tegen te verzetten. Dan is het uitstel want zodra hij 16 is zal hij gaan.
Het is wel een beetje minder heftig dan bij jou maar hier hebben de pubers ook een eigen mening. Ik praat met ze maar laat hun hun eigen stappen zetten om erachter te komen hoe het is naar mij luisteren ze echt niet als ik iet ergens van vind. Door te doen leren ze. Nu heeft dat van jou op korte termijn grote gevolgen en ik snap dat dat verdrietig is, dat je angst voelt en het niet wil. Maar geloof me....als hij ervaart dat hij zijn moeder bijna niet meer ziet, zijn vrienden niet meer zit, naar een heel ander soort school gaat enz. de lol en het vakantiegevoel er sbel af is en hij terug wil.
Maar dit bereik je alleen door hem het te laten ervaren, anders blijft het lonken.
Ik wil niet zeggen dat je het direct maar op moet geven en goed moet keuren.ga erover met hem in gesprek. Laat hem zien wat er gaat veranderen enz. Micht hij door het getrek dan alnog de keuze maken dan heeft het geen zin je er tegen te verzetten. Dan is het uitstel want zodra hij 16 is zal hij gaan.
woensdag 8 september 2021 om 17:22
Correctie dan : ons kind. En ondankbaar ja dat is een emotie , ik heb de laatste 11 jaar alles voor hem gedaan, begrijp dat het een kind is maar het voelt alsof een soort messteek.viva-amber schreef: ↑08-09-2021 17:18Dat je daar moeite hebt snap ik. Waarom is het nodig om uit te gaan van mijn kind en om je kind in dezelfde alinea ondankbaar te noemen?
woensdag 8 september 2021 om 17:24
Sorry, maar ik vind het heel raar over hoe je hem praat. Je kind hoeft je niet dankbaar te zijn dat hij geboren en door je opgevoed is.
woensdag 8 september 2021 om 17:31
Hij is niet volwassen en toch reken je je kind dit aan. Je bent de ouder, natuurlijk doe je alles voor je kind. Jullie, als ouders, brengen het kind in een loyaliteitsconflict. Door hem te bestempelen als slecht wanneer hij met de andere ouder omgaat en door hem te dwingen om te kiezen.
Jullie strijd is dermate onvolwassen en idioot dat er zelfs wordt gesteggeld over zaken als het gewicht van je kind.
Stop met je gedragen als een stel kleuters en ga samen in gesprek.
viva-amber wijzigde dit bericht op 08-09-2021 17:33
14.69% gewijzigd
This user may use sarcasm and cynicism in a way you are not accustomed to. You might suffer severe mental damage.
