Relaties
alle pijlers
zooo verdrietig......
dinsdag 11 september 2007 om 13:58
Hallo, ben zo blij dat ik hier even m'n hart kan luchten. Ik ben zoo verdrietig. Waarvan ik dacht dat het me nooit zou gebeuren gebeurt me dus wel..... 
Zal m'n verhaal kort proberen te schetsen....
twee jaar geleden relatie gekregen, leek geweldig! Beide een erg grote kinderwens!!! dus redelijk snel pil laten staan (was al een dom begin) Raakte aug. 2006 zwanger, blij blij blij!! We woonden nog niet samen omdat er nog veel verbouwd moest worden in z'n huis. Hierdoor pas begin 2007 samen gaan wonen. In April bevallen van een zoon. Wat een schat, ik hou zo van m'n kindje, niet te beschrijven!!! Echter.... ik heb m'n vriend echt goed leren kennen vanaf het moment dat we samenwoonden en ben er achter gekomen dat hij een drankprobleem heeft. Natuurlijk ontkent hij het. We hebben er vaak ruzie over/door. Hij heeft me al zo vaak gekwetst en heeel veel pijn gedaan (niet lichamelijk hoor) Wanneer hij teveel heeft gedronken is hij zo oneerlijk en NIET realistisch. Ik heb er zo genoeg van!! Hij heeft nog nooit z'n excuus aangeboden. Elke keer moet ik het aankaarten en dan wordt het op mij geschoven dat ik zeur (over z'n drankgebruik). Hij neemt absoluut niet zijn verantwoordelijkheid voor z'n gedrag. Ik ben het zoooo zat!!!! Ik wil ons kindje een goede opvoeding geven. Ik weet dat een vader en moeder daarin belangrijk zijn maar niet een schreeuwende vader!! Ik durf ons kindje niet goed bij hem achter te laten (als ik bv. even weg moet) omdat ik niet weet of hij gaat drinken of niet. Ik wil dus weg uit deze relatie en denk eigenlijk dat ik het maar beter zo snel mogelijk kan doen dan nog een paar jaar zo door te gaan want hoelanger ik wacht, hoe meer ons kindje er van zal begrijpen en er schade van op zal lopen???..... 4 maandjes jong nog maar en dan al bij elkaar weg... Ik schaam me zo. Ik zie heel goed in dat we gewoon een fout hebben gemaakt door te snel een kindje te krijgen.... ik heb een baan waarbij ik een voorbeeldfunctie heb en kijk wat voor voorbeeld ik geef..... ook vind ik het zo erg om m'n familie (die zooo goed voor me zijn) te moeten kwetsen, wat zullen ze een verdriet hebben. Als ik aan alles denk wat me te wachten staat als ik op zou stappen dan word ik zooooo verdrietig en weet echt niet hoe ik het allemaal aan moet pakken, ben ook zo bang voor alle verwijten van mensen (terwijl ze ook nog eens gelijk hebben!!) Ook het idee dat ik dan voor m'n kindje het besluit neem dat hij met maar een ouder op zal groeien vind ik zo erg.... maar wat moet ik anders? M'n vriend ziet het allemaal niet in en zal waarschijnlijk ook nog eens verbaasd zijn wanneer ik opstap omdat hij volgens hem geen probleem heeft. Ik ben eigenlijk al zover dat ik niet meer voor de relatie wil vechten, daarvoor heeft hij me teveel pijn gedaan. Maar ooooo wat schaam ik me....
Durf ik weg te gaan? Kan ik het aan? Kunnen m'n ouders het aan?
Zal m'n verhaal kort proberen te schetsen....
twee jaar geleden relatie gekregen, leek geweldig! Beide een erg grote kinderwens!!! dus redelijk snel pil laten staan (was al een dom begin) Raakte aug. 2006 zwanger, blij blij blij!! We woonden nog niet samen omdat er nog veel verbouwd moest worden in z'n huis. Hierdoor pas begin 2007 samen gaan wonen. In April bevallen van een zoon. Wat een schat, ik hou zo van m'n kindje, niet te beschrijven!!! Echter.... ik heb m'n vriend echt goed leren kennen vanaf het moment dat we samenwoonden en ben er achter gekomen dat hij een drankprobleem heeft. Natuurlijk ontkent hij het. We hebben er vaak ruzie over/door. Hij heeft me al zo vaak gekwetst en heeel veel pijn gedaan (niet lichamelijk hoor) Wanneer hij teveel heeft gedronken is hij zo oneerlijk en NIET realistisch. Ik heb er zo genoeg van!! Hij heeft nog nooit z'n excuus aangeboden. Elke keer moet ik het aankaarten en dan wordt het op mij geschoven dat ik zeur (over z'n drankgebruik). Hij neemt absoluut niet zijn verantwoordelijkheid voor z'n gedrag. Ik ben het zoooo zat!!!! Ik wil ons kindje een goede opvoeding geven. Ik weet dat een vader en moeder daarin belangrijk zijn maar niet een schreeuwende vader!! Ik durf ons kindje niet goed bij hem achter te laten (als ik bv. even weg moet) omdat ik niet weet of hij gaat drinken of niet. Ik wil dus weg uit deze relatie en denk eigenlijk dat ik het maar beter zo snel mogelijk kan doen dan nog een paar jaar zo door te gaan want hoelanger ik wacht, hoe meer ons kindje er van zal begrijpen en er schade van op zal lopen???..... 4 maandjes jong nog maar en dan al bij elkaar weg...
Ik schaam me zo. Ik zie heel goed in dat we gewoon een fout hebben gemaakt door te snel een kindje te krijgen.... ik heb een baan waarbij ik een voorbeeldfunctie heb en kijk wat voor voorbeeld ik geef..... ook vind ik het zo erg om m'n familie (die zooo goed voor me zijn) te moeten kwetsen, wat zullen ze een verdriet hebben. Als ik aan alles denk wat me te wachten staat als ik op zou stappen dan word ik zooooo verdrietig en weet echt niet hoe ik het allemaal aan moet pakken, ben ook zo bang voor alle verwijten van mensen (terwijl ze ook nog eens gelijk hebben!!) Ook het idee dat ik dan voor m'n kindje het besluit neem dat hij met maar een ouder op zal groeien vind ik zo erg.... maar wat moet ik anders? M'n vriend ziet het allemaal niet in en zal waarschijnlijk ook nog eens verbaasd zijn wanneer ik opstap omdat hij volgens hem geen probleem heeft. Ik ben eigenlijk al zover dat ik niet meer voor de relatie wil vechten, daarvoor heeft hij me teveel pijn gedaan. Maar ooooo wat schaam ik me....Durf ik weg te gaan? Kan ik het aan? Kunnen m'n ouders het aan?
dinsdag 11 september 2007 om 14:05
Wow, wat zit jij in een lastige situatie.
Moet zeggen dat je wel sterk overkomt met je verhaal, al voelt dat misschien nu niet zo. Als ik jou was, zou ik toch echt voor jezelf kiezen, al is het nu even voor tijdelijk. Ga (tijdelijk) bij hem weg, en dan zie je vanzelf hoe hij reageert.. als hij echt van jou en je hummel houdt, dan moet die echt heeel erg veranderen, maar eigenlijk denk ik dat hij daarmee al te laat zal zijn.
Ja je kunt het aan. Of wou je de rest van je leven je zo voelen als je je nu voelt door je vriend/man?
Moet zeggen dat je wel sterk overkomt met je verhaal, al voelt dat misschien nu niet zo. Als ik jou was, zou ik toch echt voor jezelf kiezen, al is het nu even voor tijdelijk. Ga (tijdelijk) bij hem weg, en dan zie je vanzelf hoe hij reageert.. als hij echt van jou en je hummel houdt, dan moet die echt heeel erg veranderen, maar eigenlijk denk ik dat hij daarmee al te laat zal zijn.
Ja je kunt het aan. Of wou je de rest van je leven je zo voelen als je je nu voelt door je vriend/man?
dinsdag 11 september 2007 om 14:18
Ach wat verdrietig voor je, wees nou niet te hard voor jezelf, je hebt hard genoeg gevochten zo te lezen voor je relatie. Je komt inderdaad sterk over, al zul je je vast niet zo voelen nu, maar je wil het beste voor je kind, je bent een goede moeder. Het is denk ik ook beter als jullie uit elkaar gaan, of hij moet veranderen maar ja dat gaat vaak niet zomaar en je kan dan beter of afstand blijven als hij daarmee bezig is tot het beter gaat met hem (maar ja dat is dus de vraag of hij wil want hij ontkent het dus).
Het zal verdrietig zijn voor mensen maar die komen er wel overheen hoor, hun willen ook dat je kindje en jij gelukkig zijn! Belangrijkste is dus dat jij en je kindje gelukkig zijn en dat kan inderdaad niet vind ik met iemand met een drankprobleem. Je geeft juist een goed voorbeeld, je hebt misschien een fout gemaakt door zo snel te gaan met je vriend (maar ja vaak genoeg gaat dat wel goed), maar je stapt wel redelijk op tijd uit een slechte situatie voor je kind (en jezelf). Dat is beter dan nog jaren aanmoddderen hoor... Dus sterk van je dat je dat nu ziet en er wat aan wil doen. Dus ja jij redt het wel. Je zult vast veel meer energie hebben als je bij hem weg bent, want dit vreet aan je! En veel rust ervoor in de plaats. Dit is ook goed voor je kindje.
Veel sterkte!
Het zal verdrietig zijn voor mensen maar die komen er wel overheen hoor, hun willen ook dat je kindje en jij gelukkig zijn! Belangrijkste is dus dat jij en je kindje gelukkig zijn en dat kan inderdaad niet vind ik met iemand met een drankprobleem. Je geeft juist een goed voorbeeld, je hebt misschien een fout gemaakt door zo snel te gaan met je vriend (maar ja vaak genoeg gaat dat wel goed), maar je stapt wel redelijk op tijd uit een slechte situatie voor je kind (en jezelf). Dat is beter dan nog jaren aanmoddderen hoor... Dus sterk van je dat je dat nu ziet en er wat aan wil doen. Dus ja jij redt het wel. Je zult vast veel meer energie hebben als je bij hem weg bent, want dit vreet aan je! En veel rust ervoor in de plaats. Dit is ook goed voor je kindje.
Veel sterkte!
dinsdag 11 september 2007 om 14:31
verdrietje ,
zet je schaampte opzij meid dat is nergens voor nodig.
ik heb in de zelfde situatie gezeten dat ik me liet leiden door de schaamte en daardoor niet die ene belangrijke stap op weg naar mijn eigen geluk durfde nemen.
wat je dan gaat doen is één groot toneelstuk naar de buiten wereld toe spelen, [ kijk eens hoe leuk we t hebben samen en wat fijn dat jullie allemaal zo tevreden met hem zijn ] terwijl je zelf wordt verteerd door pijn en verdriet.
bedenk ook dat je kindje al vrij vroeg alle spanningen die deze relatie met zich mee neemt zal gewaar worden.
het is heus niet altijd zo dat een kind beter af is met twee ouders hoor, geloof me.
zorg nu eens eerst dat jij en je kindje rust vinden en maak je asjeblieft niet druk over hoe je ouders er onder zullen zijn.je zult verbaasd kunnen staan over hun reactie. weten ze eigenlijk ook maar iets af van deze hele situatie ? denk je niet dat zij hun dochter liever gelukkig zien dan dat ze straks in de gaten hebben dat jij steeds meer en meer afglijdt ?
kies voor je eigen geluk en dat van jullie kindje. jullie zijn hebben er recht op meid.
veel sterkte
zet je schaampte opzij meid dat is nergens voor nodig.
ik heb in de zelfde situatie gezeten dat ik me liet leiden door de schaamte en daardoor niet die ene belangrijke stap op weg naar mijn eigen geluk durfde nemen.
wat je dan gaat doen is één groot toneelstuk naar de buiten wereld toe spelen, [ kijk eens hoe leuk we t hebben samen en wat fijn dat jullie allemaal zo tevreden met hem zijn ] terwijl je zelf wordt verteerd door pijn en verdriet.
bedenk ook dat je kindje al vrij vroeg alle spanningen die deze relatie met zich mee neemt zal gewaar worden.
het is heus niet altijd zo dat een kind beter af is met twee ouders hoor, geloof me.
zorg nu eens eerst dat jij en je kindje rust vinden en maak je asjeblieft niet druk over hoe je ouders er onder zullen zijn.je zult verbaasd kunnen staan over hun reactie. weten ze eigenlijk ook maar iets af van deze hele situatie ? denk je niet dat zij hun dochter liever gelukkig zien dan dat ze straks in de gaten hebben dat jij steeds meer en meer afglijdt ?
kies voor je eigen geluk en dat van jullie kindje. jullie zijn hebben er recht op meid.
veel sterkte
dinsdag 11 september 2007 om 14:36
Hou je niet meer van je vriend omdat hij drinkt en omdat hij daardoor een gevaar is voor je kind en een slecht voorbeeld?
Of zijn er ook andere redenen waarom je niet meer van hem houdt?
Probeer dat voor je zelf goed duidelijk te krijgen en look hoelang je dit gevoel al hebt. hoeveel drinkt hij, drinkt hij steds meer en stiekem. misschien zit jij na de bevalling niet zo lekker in je vel en zie je alles zwarter dan het is? Allemaal vragen die je je zelf kan stellen.
Bespreek ook met je vriend waar je mee bezig bent in je hoofd. Misschien wil je vriend wel met de alcohol stoppen als het zijn relatie met jou in de weg staat.
Of zijn er ook andere redenen waarom je niet meer van hem houdt?
Probeer dat voor je zelf goed duidelijk te krijgen en look hoelang je dit gevoel al hebt. hoeveel drinkt hij, drinkt hij steds meer en stiekem. misschien zit jij na de bevalling niet zo lekker in je vel en zie je alles zwarter dan het is? Allemaal vragen die je je zelf kan stellen.
Bespreek ook met je vriend waar je mee bezig bent in je hoofd. Misschien wil je vriend wel met de alcohol stoppen als het zijn relatie met jou in de weg staat.
dinsdag 11 september 2007 om 14:44
Ga eens met jouw ouders praten hierover, misschien weten zij een 'oplossing'... of kunnen zij je verder helpen als je besluit om écht weg te gaan. In ieder geval zal een dergelijk besluit dan ook niet 'uit het nietskomen vallen', ze weten dat je er op een serieuze manier mee bezig bent en over na denkt.
Ook ik heb in zo'n situatie gezeten, bij mij heeft het uiteindelijk zeven jaar geduurd (terwijl het tijdens de zwangerschap al niet meer goed ging). Uiteindelijk uitaarde dit in zéér vervelende dingen als geweld. Toen wij uit elkaar gingen waren mijn ouders alleen maar blij.
Achteraf... had ik maar.... Maar ja...
Sterkte, liefs,
Carrrie.
Ook ik heb in zo'n situatie gezeten, bij mij heeft het uiteindelijk zeven jaar geduurd (terwijl het tijdens de zwangerschap al niet meer goed ging). Uiteindelijk uitaarde dit in zéér vervelende dingen als geweld. Toen wij uit elkaar gingen waren mijn ouders alleen maar blij.
Achteraf... had ik maar.... Maar ja...
Sterkte, liefs,
Carrrie.
dinsdag 11 september 2007 om 15:55
[quote]:
Hou je niet meer van je vriend omdat hij drinkt en omdat hij daardoor een gevaar is voor je kind en een slecht voorbeeld?
Of zijn er ook andere redenen waarom je niet meer van hem houdt?
Probeer dat voor je zelf goed duidelijk te krijgen en look hoelang je dit gevoel al hebt. hoeveel drinkt hij, drinkt hij steds meer en stiekem. misschien zit jij na de bevalling niet zo lekker in je vel en zie je alles zwarter dan het is? Allemaal vragen die je je zelf kan stellen.
Bespreek ook met je vriend waar je mee bezig bent in je hoofd. Misschien wil je vriend wel met de alcohol stoppen als het zijn relatie met jou in de weg staat.[/quote]
Bedankt voor je reactie; heb me de vragen gesteld en ook een duidelijk antwoord; die vraag of het alleen over de drank ging had ik mezelf ook al gesteld en nee, er zijn meer dingen, kom er steeds meer achter dat we niet bij elkaar passen.
Hoeveel hij drinkt? Door de week gaat het momenteel redelijk, wanneer hij niets neemt dan is dit makkelijker dan wanneer hij eenmaal een glaasje heeft genomen, de rem zit er dan op.
Woensdags gaat hij naar z'n hobby, komt dan altijd aangeschoten/soms dronken thuis, vorige week stond ie snachts te plassen in de douchebak.... hij moest z'n haar doen zij'ie toen ik hem daar zag staan.....
Weekends drinkt hij een fles sterke drank op (liter) en soms een fles wijn erbij. Als ik er niet ben koopt hij vaak stiekum er nog drank bij (denkt dat ik het niet weet). Afgelopen vrijdag was hij 's middags vrij, ik moest werken, hij had aangegeven wel voor het eten te zorgen. Kwam om zes uur thuis, toen zat hij klaar met het eten, had wat gehaald, hij was echt laveloos...was niet meer aanspreekbaar, zat te draaien met z'n ogen, zo trof ik hem dus aan....half uurtje daarvoor was hij dus in z'n auto gestapt om het te halen.....laveloos.....
Ik denk niet dat ik het te zwart zie door m'n bevalling enzo, zit juist (behalve relatieprobleem) heel goed in m'n vel doordat ik zo gelukkig ben met ons kindje, maakt me echt zooo blij, dit is ook wat me op de been houdt en zo sterk maakt....
nogmaals bedankt voor je reactie
Hou je niet meer van je vriend omdat hij drinkt en omdat hij daardoor een gevaar is voor je kind en een slecht voorbeeld?
Of zijn er ook andere redenen waarom je niet meer van hem houdt?
Probeer dat voor je zelf goed duidelijk te krijgen en look hoelang je dit gevoel al hebt. hoeveel drinkt hij, drinkt hij steds meer en stiekem. misschien zit jij na de bevalling niet zo lekker in je vel en zie je alles zwarter dan het is? Allemaal vragen die je je zelf kan stellen.
Bespreek ook met je vriend waar je mee bezig bent in je hoofd. Misschien wil je vriend wel met de alcohol stoppen als het zijn relatie met jou in de weg staat.[/quote]
Bedankt voor je reactie; heb me de vragen gesteld en ook een duidelijk antwoord; die vraag of het alleen over de drank ging had ik mezelf ook al gesteld en nee, er zijn meer dingen, kom er steeds meer achter dat we niet bij elkaar passen.
Hoeveel hij drinkt? Door de week gaat het momenteel redelijk, wanneer hij niets neemt dan is dit makkelijker dan wanneer hij eenmaal een glaasje heeft genomen, de rem zit er dan op.
Woensdags gaat hij naar z'n hobby, komt dan altijd aangeschoten/soms dronken thuis, vorige week stond ie snachts te plassen in de douchebak.... hij moest z'n haar doen zij'ie toen ik hem daar zag staan.....
Weekends drinkt hij een fles sterke drank op (liter) en soms een fles wijn erbij. Als ik er niet ben koopt hij vaak stiekum er nog drank bij (denkt dat ik het niet weet). Afgelopen vrijdag was hij 's middags vrij, ik moest werken, hij had aangegeven wel voor het eten te zorgen. Kwam om zes uur thuis, toen zat hij klaar met het eten, had wat gehaald, hij was echt laveloos...was niet meer aanspreekbaar, zat te draaien met z'n ogen, zo trof ik hem dus aan....half uurtje daarvoor was hij dus in z'n auto gestapt om het te halen.....laveloos.....
Ik denk niet dat ik het te zwart zie door m'n bevalling enzo, zit juist (behalve relatieprobleem) heel goed in m'n vel doordat ik zo gelukkig ben met ons kindje, maakt me echt zooo blij, dit is ook wat me op de been houdt en zo sterk maakt....
nogmaals bedankt voor je reactie
dinsdag 11 september 2007 om 15:59
goed te lezen dat jullie me begrijpen....doet al veel goeds.....Carrie; een goed idee om met m'n ouders te gaan praten of ze er op voor te bereiden, anders lijkt het misschien op een onbezonnen actie?.....
Moeders die in dezelfde situatie hebben gezeten/zitten; denken jullie dat ik het kan redden met 1100 euro per maand? (geen kosten kinderopvang en huur huis rond de 400 euro?)
Hoe zou ik het moeten regelen met omgangsregeling?..... hij heeft alleen tijd in de weekenden en dan is hij meestal aangeschoten/dronken...?...... vertrouw m'n kindje niet echt bij zo'n man.... en m'n schoonmoeder? ze is zo gek met ons kindje....jeeee wat moeilijk allemaal....
Bedankt voor jullie reacties
Moeders die in dezelfde situatie hebben gezeten/zitten; denken jullie dat ik het kan redden met 1100 euro per maand? (geen kosten kinderopvang en huur huis rond de 400 euro?)
Hoe zou ik het moeten regelen met omgangsregeling?..... hij heeft alleen tijd in de weekenden en dan is hij meestal aangeschoten/dronken...?...... vertrouw m'n kindje niet echt bij zo'n man.... en m'n schoonmoeder? ze is zo gek met ons kindje....jeeee wat moeilijk allemaal....
Bedankt voor jullie reacties
dinsdag 11 september 2007 om 16:37
Ga in ieder geval een tijdje weg bij hem en neem je zoontje mee. Zodat hij beseft dat je weg gaat en nog wel een kans krijgt om iets aan zijn drankprobleem te doen.... Denk niet teveel aan wat de buitenwereld of je schoonfamilie denkt... het gaat in deze situatie om jezelf en de veiligheid voor je zoontje!
dinsdag 11 september 2007 om 16:38
Relaties...ik heb een motto: liever alleen en me rot voelen, dan ik er tenminste zelf nog iets aan doen, dan dat ik me rot voel door een ander, die het niet kan schelen wat het met mij doet. Want de enige die dat kan veranderen, is hij in dit geval.
En ja, je moet je over je schaamte heen zetten, nu het nog niet te laat is...straks gebeurt er iets met je kind onder zijn toezicht...vergeef je jezelf never nooit...
Heb net zondag een punt gezet achter een relatie met een alcoholist ('ikke? nee hoor, heb het onder controle!') die dan onverschillig wordt en over al mijn grenzen gaat en daarnaast nog meer genotsgebieden had die hij niet kon weerstaan en zijn zwakte op mij afreageerde (ik noem dat de spiegel kaduuk gooien omdat je niet fijn vindt wat je ziet...en dus te zwak bent om het bij jezelf te veranderen). Was moeilijk, want dacht ook: hij moet er gewoon achter komen dat hij MOET veranderen, dus ik moet hem in liefde bijstaan...forget it! Hoe langer je blijft, hoe meer ze zullen geloven dat je het maar pikt. Kom op voor je kind, kom op voor jezelf, en geef hem een kans om te genezen. Maar daarvoor moet hij blijkbaar zelf eerst diep gaan...laat hem. The only way...En bouw een veilige wereld voor jou en je kind.
Succes!
'falderalderie'
En ja, je moet je over je schaamte heen zetten, nu het nog niet te laat is...straks gebeurt er iets met je kind onder zijn toezicht...vergeef je jezelf never nooit...
Heb net zondag een punt gezet achter een relatie met een alcoholist ('ikke? nee hoor, heb het onder controle!') die dan onverschillig wordt en over al mijn grenzen gaat en daarnaast nog meer genotsgebieden had die hij niet kon weerstaan en zijn zwakte op mij afreageerde (ik noem dat de spiegel kaduuk gooien omdat je niet fijn vindt wat je ziet...en dus te zwak bent om het bij jezelf te veranderen). Was moeilijk, want dacht ook: hij moet er gewoon achter komen dat hij MOET veranderen, dus ik moet hem in liefde bijstaan...forget it! Hoe langer je blijft, hoe meer ze zullen geloven dat je het maar pikt. Kom op voor je kind, kom op voor jezelf, en geef hem een kans om te genezen. Maar daarvoor moet hij blijkbaar zelf eerst diep gaan...laat hem. The only way...En bouw een veilige wereld voor jou en je kind.
Succes!
'falderalderie'
dinsdag 11 september 2007 om 17:23
hai verdrietje2007,
Ik heb je verhaal gelezen. Een paar jaar geleden zat ik met hetzelfde probleem als jij en ik heb er voor gekozen weg te gaan bij mijn vriend. Het 1e jaar was echt niet leuk maar ik kan je nu wel zeggen dat ik blij ben dat ik tendertijd die beslissing heb genomen! Ik wens je heel veel sterkte en wijsheid!
groetjes, poi
Ik heb je verhaal gelezen. Een paar jaar geleden zat ik met hetzelfde probleem als jij en ik heb er voor gekozen weg te gaan bij mijn vriend. Het 1e jaar was echt niet leuk maar ik kan je nu wel zeggen dat ik blij ben dat ik tendertijd die beslissing heb genomen! Ik wens je heel veel sterkte en wijsheid!
groetjes, poi
dinsdag 11 september 2007 om 18:53
deze situatie is helemaal niet moeilijk
iedereen snapt dat je niet een alcoholist wil
en een kind met 1 ouder is niet erg
een kind wat moet opgroeien met een alcoholist wel
wat voor moeder ben je dan als je je kind daar niet voor beschermt
zo moeilijk is het niet als je het zo bekijkt
en je familie?
zouden die willen dat je daar dan bleef? ik denk het niet toch?
iedereen snapt dat je niet een alcoholist wil
en een kind met 1 ouder is niet erg
een kind wat moet opgroeien met een alcoholist wel
wat voor moeder ben je dan als je je kind daar niet voor beschermt
zo moeilijk is het niet als je het zo bekijkt
en je familie?
zouden die willen dat je daar dan bleef? ik denk het niet toch?
dinsdag 11 september 2007 om 19:54
Wordt steeds duidelijker dat ik inderdaad moet gaan. En dat het om mezelf en vooral ons kindje gaat en NIET om de familie dat weet ik maar tja, ik wil ze gewoon niet kwetsen. Ze hebben ons zo geholpen toen we gingen samenwonen (nog geen jaar geleden) met de verbouwing van het huis, m'n vader heeft er zooo veel tijd in gestoken en dan verlaat ik zomaar dat huis waar hij veel in heeft geklust, vindt dit zo erg voor hem!!!
Ook bij m'n werk zal ik het niet durven zeggen, heb een voorbeeldfunctie, iedereen kent me, en er zal van een schande worden gesproken...... schaam me al bij de gedachte!!!!
Maar tja, dat zal er ook wel bij horen.....:-((
Iemand nog mijn vraag gelezen over 1100 euro? te doen? met huur van 400 en geen opvangkosten?
dank jullie allemaal voor jullie advies enzo!!!!
Ook bij m'n werk zal ik het niet durven zeggen, heb een voorbeeldfunctie, iedereen kent me, en er zal van een schande worden gesproken...... schaam me al bij de gedachte!!!!
Maar tja, dat zal er ook wel bij horen.....:-((
Iemand nog mijn vraag gelezen over 1100 euro? te doen? met huur van 400 en geen opvangkosten?
dank jullie allemaal voor jullie advies enzo!!!!
dinsdag 11 september 2007 om 22:22
ja ik heb je vraag gelezen
met 1100 euro kom je ver
ik heb 4 kids en alleenstaand en verdien 1100 euro net als jij
mijn huis kost 470 euro
maar je zit goed je krijgt uit alle potten het max
bv huurtoeslag ik meen uit mijn hoofd 235 euro
zorgtoeslag 36 euro
kinderopvang mijn kind gaat 4 dagen en kost 901 euro en krijg van bel 866 per maand
kinder korting en ouderkorting en alleenstaande korting doe ik niet per mnd maar per laar met bel invullen is ong 2500 euro terug
zo zijn er veel dingen te krijgen
ga naar de gemeent en vraag om bijzondere bijstand die krijg je
dat houd in dat je bv je eigen bijdrage van kinderopvang 35 terug krijgt
dat geld voor brillen en onvoorziene uitgaven die je niet kunt betalen
zo is er ook een pot voor aktiviteiten voor jezelf en kind ik meen rond de 40 euro pp per jaar
als je alles omrekent heb je een best inkomen
oja allerlei bel zoasl onroerend goed en voor container en waterschapsbel hoef je niet te betalen
allimentatie voor je kind is geen inkomen voor de belasting en hoef je dus ook niet optegeven en houd je dus ook je max vergoedingen
hoop dat je het een beetje kunt volgen
ga naar de gemeente ze kunnen je bij alles helpen
succes en kies voor je kind en jezelf
en je hoeft anderen toch niet te vertellen waarom je de relatie verbreekt behalve familie?
met 1100 euro kom je ver
ik heb 4 kids en alleenstaand en verdien 1100 euro net als jij
mijn huis kost 470 euro
maar je zit goed je krijgt uit alle potten het max
bv huurtoeslag ik meen uit mijn hoofd 235 euro
zorgtoeslag 36 euro
kinderopvang mijn kind gaat 4 dagen en kost 901 euro en krijg van bel 866 per maand
kinder korting en ouderkorting en alleenstaande korting doe ik niet per mnd maar per laar met bel invullen is ong 2500 euro terug
zo zijn er veel dingen te krijgen
ga naar de gemeent en vraag om bijzondere bijstand die krijg je
dat houd in dat je bv je eigen bijdrage van kinderopvang 35 terug krijgt
dat geld voor brillen en onvoorziene uitgaven die je niet kunt betalen
zo is er ook een pot voor aktiviteiten voor jezelf en kind ik meen rond de 40 euro pp per jaar
als je alles omrekent heb je een best inkomen
oja allerlei bel zoasl onroerend goed en voor container en waterschapsbel hoef je niet te betalen
allimentatie voor je kind is geen inkomen voor de belasting en hoef je dus ook niet optegeven en houd je dus ook je max vergoedingen
hoop dat je het een beetje kunt volgen
ga naar de gemeente ze kunnen je bij alles helpen
succes en kies voor je kind en jezelf
en je hoeft anderen toch niet te vertellen waarom je de relatie verbreekt behalve familie?
dinsdag 11 september 2007 om 22:22
Hallo verdrietje,
Ook ik ben een alleenstaande moeder. Opa is een rasechte alcoholist en ondanks dat iedereen zegt dat het meevalt.........pffff. Ik heb bewust in het convenant opgenomen dat mijn kindje niet zonder toezicht daar verblijft. Een alcoholist als voorbeeld stellen vind ik erg verkeerd.
Ik zou wel wat informatie inwinnen omtrent een omgangsregeling en goed beslagen ten ijs komen met jouw wensen en eisen ten aanzien van een omgangsregeling.
Wat betreft jouw financiele vraag. Geen idee want ik heb een fulltime baan en verdien dus meer. Hypotheek is ook hoger. Als alleenstaande ouder krijg je een 1 ouder bijdrage van de belastingdienst en natuurlijk ook alimentatie voor jullie kindje.
Ook ik ben een alleenstaande moeder. Opa is een rasechte alcoholist en ondanks dat iedereen zegt dat het meevalt.........pffff. Ik heb bewust in het convenant opgenomen dat mijn kindje niet zonder toezicht daar verblijft. Een alcoholist als voorbeeld stellen vind ik erg verkeerd.
Ik zou wel wat informatie inwinnen omtrent een omgangsregeling en goed beslagen ten ijs komen met jouw wensen en eisen ten aanzien van een omgangsregeling.
Wat betreft jouw financiele vraag. Geen idee want ik heb een fulltime baan en verdien dus meer. Hypotheek is ook hoger. Als alleenstaande ouder krijg je een 1 ouder bijdrage van de belastingdienst en natuurlijk ook alimentatie voor jullie kindje.
