Relaties
alle pijlers
Zullen wij elkaar weervinden?
maandag 30 april 2007 om 22:43
Goedenavond ladies (and gents),
Ik wilde even iets van mij afschrijven, omdat ik gisteren een heel risicovolle actie heb ondernomen. Ik kan al 3 jaar lang 1 bepaalde man maar niet vergeten, ik heb niet echt een relatie gehad met hem, maar er speelde wel het een en ander. Er zijn wat dingen over en weer gebeurd (dan doel ik niet op sex), maar ook veel onbegrip.
Hij was ongeloofelijk verliefd op mij, maar ik in die periode niet op hem. Eigenlijk kon ik een relatie niet aan op dat moment en heb hem daar eerlijk met hem over gesproken, het moest bij vriendschap blijven. Toch was de aantrekkingskracht daar, ook van mijn kant. Omdat ik in die periode net een half jaar uit elkaar was met iemand anders, veel ellende op mijn schouders heb gekregen, wilde ik dolgraag een nieuwe start en ik was vastbesloten goed voor mezelf te gaan zorgen. Alleen, als single. Ik heb zoveel meegemaakt in mijn leven en ik wilde hem er ook niet mee opzadelen, omdat hij zelf ook wat problemen kende. Hij zei zelf ook niet zo goed in zijn vel te zitten in die tijd.
Het volgende is gebeurd; ik ben met de noorderzon vertrokken naar een ander deel in het land, kreeg nl. een fantastische aanbieding voor een baan, ben via via bij kennissen ingetrokken en daarna heb ik een leuke man ontmoet, werden verliefd blablabla, gingen samenwonen. Dit is een man met wie ik nog steeds samenwoon, maar waarmee het niet wil vlotten (heb er geen ander woord voor). We zitten mega in de financiele shit, hij heeft een rancuneuze ex en 3 'bloedjes' van kinderen die constant stoken.
Ik wil eruit, ik weet inmiddels na lange tijd niet meer hoe ik hier goed mee om moet gaan. Ik houd van hem, maar hier gaat de leefregel 'Liefde overwint alles' niet echt op.
En nu komt de clou; ik kan eenvoudigweg die ander niet vergeten. Ik kan zijn leven deels volgen, omdat hij, net als ik, een log bijhoudt. Ik heb ook een vermoeden dat hij mijn logs leest, maar zeker weten doe ik het niet.
Ikzelf lees zijn logs regelmatig, maar de laatste tijd logt hij niet zoveel.
De onzekerheid over hoe het hem vergaat en het niet kunnen vergeten van onze geschiedenis samen, maakt mij al langer dan een jaar helemaal gek.
Ik heb wel gevochten voor mijn huidige relatie, maar dit komt alleen van mijn kant. Mijn huidige vriend is laks, lui, geen doorpakker, denkt dat ie het leven zoals ie het nu heeft wel verdiend heeft, omdat hij destijds wilde scheiden van zijn partner en zijn kids 'in de steek' liet. Lekker dan!
Ik vind dat wij samen een betere toekomst verdienen, maar hij kan niet verder kijken dan 1 week in de toekomst. Ik wil graag opbouwen en dan desnoods maar helemaal alleen, dan maar overnieuw beginnen. Ik weet dat ik het kan. De gesprekken met mijn huidige vriend lopen ook al zeker 5 maanden en we komen er gewoon niet uit samen. Wat ik zou willen heeft hij al meegemaakt en andersom. Overigens zijn we wel van dezelfde leeftijd hoor. Allebei half dertig.
Wat ik nu toch gedaan heb geloof je gewoon ook niet?! (ikzelf amper!) Een tweetal goede vriendinnen zeiden me ook dat ik dit moest doen (maak van je hart geen moordkuil), anders zou ik nooit verder kunnen met mijn leven. Ik heb nu een openhartige brief aan die ander geschreven en mijn mailadres erin gezet. Hem gevraagd contact op te nemen, me te schrijven. Morgen ligt die brief bij hem in de bus denk ik.....toen ie in de bus viel had ik aan de ene kant veel spijt, maar het zou zoveel onzekere zaken voor mij duidelijk maken. Natuurlijk hoop ik dat hij nog steeds zoveel om mij geeft en zelf geen relatie heeft. Overigens zou mij dat niets verbazen en als dat het geval is dan zal ik niet achter hem aangaan. Dat ligt niet in mijn natuur.
Maar ik vind het zo ontzettend spannend. Diep van binnen hoop ik zo ontzettend dat ik iets van hem verneem. Heb zelfs in de brief gevraagd of ie mij geen ongelooflijke trut vindt en mij wellicht nooit meer, maar dan ook nooit meer wil zien! (hoop ik natuurlijk niet, maar zou het wel begrijpen...).
Het is zo ongelooflijk. Alsof alles hiervan afhangt, maar dat doet het niet. Ik moet zelf kiezen wat ik ga doen, verder met mijn eigen leven moet ik en het niet hiervan af laten hangen. Maar het is zo beladen allemaal, begrijpen jullie wel?
Hopelijk komt het verhaal een beetje goed over, want het is altijd moeilijk deze dingen op een forum helemaal duidelijk te krijgen. Wilde gewoon even mijn verhaal kwijt en misschien zijn er nog forummers die 'vergelijkbare ervaring' hebben? Met excuses voor het wat lange verhaal. En bedankt voor het 'luisterend oor'.
Ik wilde even iets van mij afschrijven, omdat ik gisteren een heel risicovolle actie heb ondernomen. Ik kan al 3 jaar lang 1 bepaalde man maar niet vergeten, ik heb niet echt een relatie gehad met hem, maar er speelde wel het een en ander. Er zijn wat dingen over en weer gebeurd (dan doel ik niet op sex), maar ook veel onbegrip.
Hij was ongeloofelijk verliefd op mij, maar ik in die periode niet op hem. Eigenlijk kon ik een relatie niet aan op dat moment en heb hem daar eerlijk met hem over gesproken, het moest bij vriendschap blijven. Toch was de aantrekkingskracht daar, ook van mijn kant. Omdat ik in die periode net een half jaar uit elkaar was met iemand anders, veel ellende op mijn schouders heb gekregen, wilde ik dolgraag een nieuwe start en ik was vastbesloten goed voor mezelf te gaan zorgen. Alleen, als single. Ik heb zoveel meegemaakt in mijn leven en ik wilde hem er ook niet mee opzadelen, omdat hij zelf ook wat problemen kende. Hij zei zelf ook niet zo goed in zijn vel te zitten in die tijd.
Het volgende is gebeurd; ik ben met de noorderzon vertrokken naar een ander deel in het land, kreeg nl. een fantastische aanbieding voor een baan, ben via via bij kennissen ingetrokken en daarna heb ik een leuke man ontmoet, werden verliefd blablabla, gingen samenwonen. Dit is een man met wie ik nog steeds samenwoon, maar waarmee het niet wil vlotten (heb er geen ander woord voor). We zitten mega in de financiele shit, hij heeft een rancuneuze ex en 3 'bloedjes' van kinderen die constant stoken.
Ik wil eruit, ik weet inmiddels na lange tijd niet meer hoe ik hier goed mee om moet gaan. Ik houd van hem, maar hier gaat de leefregel 'Liefde overwint alles' niet echt op.
En nu komt de clou; ik kan eenvoudigweg die ander niet vergeten. Ik kan zijn leven deels volgen, omdat hij, net als ik, een log bijhoudt. Ik heb ook een vermoeden dat hij mijn logs leest, maar zeker weten doe ik het niet.
Ikzelf lees zijn logs regelmatig, maar de laatste tijd logt hij niet zoveel.
De onzekerheid over hoe het hem vergaat en het niet kunnen vergeten van onze geschiedenis samen, maakt mij al langer dan een jaar helemaal gek.
Ik heb wel gevochten voor mijn huidige relatie, maar dit komt alleen van mijn kant. Mijn huidige vriend is laks, lui, geen doorpakker, denkt dat ie het leven zoals ie het nu heeft wel verdiend heeft, omdat hij destijds wilde scheiden van zijn partner en zijn kids 'in de steek' liet. Lekker dan!
Ik vind dat wij samen een betere toekomst verdienen, maar hij kan niet verder kijken dan 1 week in de toekomst. Ik wil graag opbouwen en dan desnoods maar helemaal alleen, dan maar overnieuw beginnen. Ik weet dat ik het kan. De gesprekken met mijn huidige vriend lopen ook al zeker 5 maanden en we komen er gewoon niet uit samen. Wat ik zou willen heeft hij al meegemaakt en andersom. Overigens zijn we wel van dezelfde leeftijd hoor. Allebei half dertig.
Wat ik nu toch gedaan heb geloof je gewoon ook niet?! (ikzelf amper!) Een tweetal goede vriendinnen zeiden me ook dat ik dit moest doen (maak van je hart geen moordkuil), anders zou ik nooit verder kunnen met mijn leven. Ik heb nu een openhartige brief aan die ander geschreven en mijn mailadres erin gezet. Hem gevraagd contact op te nemen, me te schrijven. Morgen ligt die brief bij hem in de bus denk ik.....toen ie in de bus viel had ik aan de ene kant veel spijt, maar het zou zoveel onzekere zaken voor mij duidelijk maken. Natuurlijk hoop ik dat hij nog steeds zoveel om mij geeft en zelf geen relatie heeft. Overigens zou mij dat niets verbazen en als dat het geval is dan zal ik niet achter hem aangaan. Dat ligt niet in mijn natuur.
Maar ik vind het zo ontzettend spannend. Diep van binnen hoop ik zo ontzettend dat ik iets van hem verneem. Heb zelfs in de brief gevraagd of ie mij geen ongelooflijke trut vindt en mij wellicht nooit meer, maar dan ook nooit meer wil zien! (hoop ik natuurlijk niet, maar zou het wel begrijpen...).
Het is zo ongelooflijk. Alsof alles hiervan afhangt, maar dat doet het niet. Ik moet zelf kiezen wat ik ga doen, verder met mijn eigen leven moet ik en het niet hiervan af laten hangen. Maar het is zo beladen allemaal, begrijpen jullie wel?
Hopelijk komt het verhaal een beetje goed over, want het is altijd moeilijk deze dingen op een forum helemaal duidelijk te krijgen. Wilde gewoon even mijn verhaal kwijt en misschien zijn er nog forummers die 'vergelijkbare ervaring' hebben? Met excuses voor het wat lange verhaal. En bedankt voor het 'luisterend oor'.
dinsdag 1 mei 2007 om 02:35
Maar wat nu als die man waar je verliefd op bent helemaal niets meer met jou wil? Dat kan namelijk ook nog. Je hebt het vermoeden dat hij jouw log leest maar dat weet je niet zeker. Misschien is hij jou al lang min of meer vergeten. Ik vind ook dat je wel erg veel van hem af laat hangen.
Ik zou de relatie met je vriend in ieder geval beëindigen als je niet gelukkig met hem bent. Je hebt van alles geprobeerd om je relatie te laten slagen, het lukt je niet om gelukkig te zijn met hem en je mag zijn kinderen niet, tijd om er een einde aan te breien lijkt me. Dan ben je ook helemaal vrij om weer het datingpad op te gaan, zonder dat je moeilijk of stiekem hoeft te doen.
Ik zou de relatie met je vriend in ieder geval beëindigen als je niet gelukkig met hem bent. Je hebt van alles geprobeerd om je relatie te laten slagen, het lukt je niet om gelukkig te zijn met hem en je mag zijn kinderen niet, tijd om er een einde aan te breien lijkt me. Dan ben je ook helemaal vrij om weer het datingpad op te gaan, zonder dat je moeilijk of stiekem hoeft te doen.
dinsdag 1 mei 2007 om 11:57
Ik heb jullie opmerkingen aandachtig gelezen. Het is niet zo dat ik stiekem wil doen, dat zou ik niet eens kunnen. Ben nog nooit vreemd gegaan en zal dat ook niet doen, omdat ik maar al te goed weet welke narigheid en pijn het bij de ander zou veroorzaken.
Ik wilde alleen duidelijk maken dat het mezelf zo verbaasd dat ik de ander niet kan vergeten. Het is gewoon een moeilijke periode voor mij momenteel. Ik heb mijn huidige vriend al meerdere malen over mijn twijfels verteld. Het enige wat ik hoor is dat hij het begrijpt. Dat hij het al zo knap vindt dat ik het zo lang heb volgehouden (?!). Hij is een echt vent, een binnenvetter, dus ik moet alles maar dan ook alle eruit trekken en daar heb ik geen fut meer voor.
Die andere man is een van de onzekerheden. Ik wil in eerste instantie geen relatie met hem, maar wel graag weten of ik nog een plek in zijn leven kan innemen, of hij mij weer kan toelaten. En van daaruit wel verder zien. Het zal als een bom inslaan, die brief, da's wel zeker!
Ik probeer hier met al mijn kracht ook mijn huidige vriend duidelijk te maken dat hij voor mij zou moeten kiezen. Alleen dan heeft dit hele samenzijn nog zin voor mij. Ik heb het gevoel dat ik wel 'handig' ben om erbij te hebben. Daarbij komt dat ik gewoon veel aan die ander moet denken, maar dat komt ook omdat ik zo'n leuke tijd met hem gehad heb.
Volgens mij heb ik gewoon niet goed gezien wie mijn ware liefde is, zeg maar. Ik kan het gewoon niet geloven dat ik mezelf toen ter tijd zo voor ge gek heb gehouden. Waardoor komt zoiets? En waardoor besef je ineens dat je bij iemand anders hoort?
Lang verhaal weer, maar ik wil gewoon aangeven wat ik voel momenteel enzo. Dat ik zal terugkeren naar waar ik vandaan kwam is wel zeker nu. Heb er ook al met mijn vriend over gesproken, maar hij wordt er niet warm of koud van. 'Kan je toch niet tegenhouden'.
Ach ik verwoord alles wat rot zeg maar. Maar ik geloof dat jullie de strekking van mijn verhaal wel begrepen hebben. Ik probeer gewoon het contact met een heel specaile persoon te herstellen. Vriendschap, relatie, dat zie ik straks allemaal wel. Vreemdgaan is niet de doelstelling......
Hopelijk is het nu wat verduidelijkt?
Ik wilde alleen duidelijk maken dat het mezelf zo verbaasd dat ik de ander niet kan vergeten. Het is gewoon een moeilijke periode voor mij momenteel. Ik heb mijn huidige vriend al meerdere malen over mijn twijfels verteld. Het enige wat ik hoor is dat hij het begrijpt. Dat hij het al zo knap vindt dat ik het zo lang heb volgehouden (?!). Hij is een echt vent, een binnenvetter, dus ik moet alles maar dan ook alle eruit trekken en daar heb ik geen fut meer voor.
Die andere man is een van de onzekerheden. Ik wil in eerste instantie geen relatie met hem, maar wel graag weten of ik nog een plek in zijn leven kan innemen, of hij mij weer kan toelaten. En van daaruit wel verder zien. Het zal als een bom inslaan, die brief, da's wel zeker!
Ik probeer hier met al mijn kracht ook mijn huidige vriend duidelijk te maken dat hij voor mij zou moeten kiezen. Alleen dan heeft dit hele samenzijn nog zin voor mij. Ik heb het gevoel dat ik wel 'handig' ben om erbij te hebben. Daarbij komt dat ik gewoon veel aan die ander moet denken, maar dat komt ook omdat ik zo'n leuke tijd met hem gehad heb.
Volgens mij heb ik gewoon niet goed gezien wie mijn ware liefde is, zeg maar. Ik kan het gewoon niet geloven dat ik mezelf toen ter tijd zo voor ge gek heb gehouden. Waardoor komt zoiets? En waardoor besef je ineens dat je bij iemand anders hoort?
Lang verhaal weer, maar ik wil gewoon aangeven wat ik voel momenteel enzo. Dat ik zal terugkeren naar waar ik vandaan kwam is wel zeker nu. Heb er ook al met mijn vriend over gesproken, maar hij wordt er niet warm of koud van. 'Kan je toch niet tegenhouden'.
Ach ik verwoord alles wat rot zeg maar. Maar ik geloof dat jullie de strekking van mijn verhaal wel begrepen hebben. Ik probeer gewoon het contact met een heel specaile persoon te herstellen. Vriendschap, relatie, dat zie ik straks allemaal wel. Vreemdgaan is niet de doelstelling......
Hopelijk is het nu wat verduidelijkt?
dinsdag 1 mei 2007 om 12:03
Die andere man is een van de onzekerheden. Ik wil in eerste instantie geen relatie met hem, maar wel graag weten of ik nog een plek in zijn leven kan innemen, of hij mij weer kan toelaten. En van daaruit wel verder zien. Het zal als een bom inslaan, die brief, da's wel zeker!
Wederom, die man is niet je onzekerheid!!.
Je durft niet voor jezelf te kiezen als je het van die ander af laat hangen of er plaats is in zijn leven voor jou.
Wat doe je als die er niet is??
Wederom, die man is niet je onzekerheid!!.
Je durft niet voor jezelf te kiezen als je het van die ander af laat hangen of er plaats is in zijn leven voor jou.
Wat doe je als die er niet is??
dinsdag 1 mei 2007 om 13:38
Laat ik voorop stellen dat ik wel zeker voor mezelf kies. Ook zonder man, wat die ander dan ook zal doen of niet doen. Dat staat nl. buiten mijn keuze om sowieso met deze relatie te stoppen.
Ik kan hier gewoonweg niet alle details neerzetten, is een veel te lang verhaal. Het volgende kan ik wel melden: er zijn schulden binnen de huidige relatie niet door mij veroorzaakt overigens. Er zijn andere financiele problemen, waardoor ik effe niet zomaar kan opstappen. Mijn huidige relatie is er een van 'voordeurdelen' maar de echte knip is nog niet gemaakt. Ik sta op het punt van intrekken bij paps en mams, omdat ik geen financiele middelen heb om effe snel een flatje ergens te huren.
Ik zit hier gewoon in de diepe shit!
Ik kan simpel gezegd ook niet zomaar effe opstappen, dat snapt iedereen toch wel? Ik ben met man en macht mijn huidige vriend ervan aan het overtuigen dat ik echt wegga bij hem, dat ik dat allemaal al in gang heb gezet en hij doet alsof er niets aan de hand is. En daarbij komt dat ik dus inderdaad aan die ander denk, maar niet in de zin van een relatie en of hij nou wel of niet reageert op mijn brief, mijn beslissing staat al vast. Ik zal alleen terugkomen op de plek waar ik die ander heb leren kennen en wil gewoon weten of hij dat leuk zou vinden. Ik spring echt niet van de een naar de ander.
Ik besef heel goed dat hij misschien helemaal niet reageren zal, dan stopt mijn leven echt niet zomaar ineens en zal ik ook niet bij mijn huidige partner blijven. Ik kies zeker weten voor mezelf.
Waarschijnlijk is het geschreven stuk helemaal verkeerd door mij gesteld of overgekomen, maar het gaat hier niet om of ik mijn huidige partner bedrieg of niet.
Ik had ook kunnen schrijven; 'Heb een oude liefde een brief geschreven na 3 jaar elkaar niet gezien te hebben. Spannend he? Zal hij reageren?'
Er komt wel wat meer bij kijken dan een simpele situatie. Veel zullen dat herkennen.
Ik ben helemaal geen type voor zulke acties. Dat is juist de clou, ik verbaas me over mijn eigen denken en doen.
En verdedigen hoef ik mij hier niet, maar krijg wel dat gevoel dat te moeten doen.
Ik kan hier gewoonweg niet alle details neerzetten, is een veel te lang verhaal. Het volgende kan ik wel melden: er zijn schulden binnen de huidige relatie niet door mij veroorzaakt overigens. Er zijn andere financiele problemen, waardoor ik effe niet zomaar kan opstappen. Mijn huidige relatie is er een van 'voordeurdelen' maar de echte knip is nog niet gemaakt. Ik sta op het punt van intrekken bij paps en mams, omdat ik geen financiele middelen heb om effe snel een flatje ergens te huren.
Ik zit hier gewoon in de diepe shit!
Ik kan simpel gezegd ook niet zomaar effe opstappen, dat snapt iedereen toch wel? Ik ben met man en macht mijn huidige vriend ervan aan het overtuigen dat ik echt wegga bij hem, dat ik dat allemaal al in gang heb gezet en hij doet alsof er niets aan de hand is. En daarbij komt dat ik dus inderdaad aan die ander denk, maar niet in de zin van een relatie en of hij nou wel of niet reageert op mijn brief, mijn beslissing staat al vast. Ik zal alleen terugkomen op de plek waar ik die ander heb leren kennen en wil gewoon weten of hij dat leuk zou vinden. Ik spring echt niet van de een naar de ander.
Ik besef heel goed dat hij misschien helemaal niet reageren zal, dan stopt mijn leven echt niet zomaar ineens en zal ik ook niet bij mijn huidige partner blijven. Ik kies zeker weten voor mezelf.
Waarschijnlijk is het geschreven stuk helemaal verkeerd door mij gesteld of overgekomen, maar het gaat hier niet om of ik mijn huidige partner bedrieg of niet.
Ik had ook kunnen schrijven; 'Heb een oude liefde een brief geschreven na 3 jaar elkaar niet gezien te hebben. Spannend he? Zal hij reageren?'
Er komt wel wat meer bij kijken dan een simpele situatie. Veel zullen dat herkennen.
Ik ben helemaal geen type voor zulke acties. Dat is juist de clou, ik verbaas me over mijn eigen denken en doen.
En verdedigen hoef ik mij hier niet, maar krijg wel dat gevoel dat te moeten doen.
dinsdag 1 mei 2007 om 14:03
Hi, Chooseme,
Ik vind het wel getuigen van lef, moet ik je zeggen en ik ben ook best benieuwd hoe zijn reactie zal zijn.
Wat ik me afvraag, maar dat zul je zelf ongetwijfeld ook wel in overweging genomen hebben, er zal toch ook wel een meer "persoonlijke" reden geweest zijn toendertijd, toen hij zo gek op je was, maar jij er niet voor openstond?
Het lijkt mij altijd zo dat bloed kruipt waar het niet gaan kan, als hij iemand is waar jij verliefd op zou kunnen worden, en hij is beschikbaar, dan zijn het toch niet de omstandigheden waarin je verkeert, of het tijdstip waarop dat gebeurt, die het verliefd-op-hem-worden kunnen tegenhouden?
M.a.w. denk je dat je nu wel verliefd op hem zal worden als hij positief op jouw actie reageert?
Idealiseer je hem nu niet een beetje, met name in het licht gezien van je huidige relatie, met alle (financiële) beslommeringen?
Bega je niet een beetje een wanhoopsdaad?
Je doet nu wel een heleboel tegelijk, waarmee je je oude standpunt van eerst klaar zijn met het een, alvorens te starten met het ander behoorlijk laat varen.
Je liet in je posting al wel weten dat dit eigenlijk niet bij je past.
Nu maar hopen dat het allemaal goed zal uitpakken, wel heftig hoor!
Groet, Perel.
Ik vind het wel getuigen van lef, moet ik je zeggen en ik ben ook best benieuwd hoe zijn reactie zal zijn.
Wat ik me afvraag, maar dat zul je zelf ongetwijfeld ook wel in overweging genomen hebben, er zal toch ook wel een meer "persoonlijke" reden geweest zijn toendertijd, toen hij zo gek op je was, maar jij er niet voor openstond?
Het lijkt mij altijd zo dat bloed kruipt waar het niet gaan kan, als hij iemand is waar jij verliefd op zou kunnen worden, en hij is beschikbaar, dan zijn het toch niet de omstandigheden waarin je verkeert, of het tijdstip waarop dat gebeurt, die het verliefd-op-hem-worden kunnen tegenhouden?
M.a.w. denk je dat je nu wel verliefd op hem zal worden als hij positief op jouw actie reageert?
Idealiseer je hem nu niet een beetje, met name in het licht gezien van je huidige relatie, met alle (financiële) beslommeringen?
Bega je niet een beetje een wanhoopsdaad?
Je doet nu wel een heleboel tegelijk, waarmee je je oude standpunt van eerst klaar zijn met het een, alvorens te starten met het ander behoorlijk laat varen.
Je liet in je posting al wel weten dat dit eigenlijk niet bij je past.
Nu maar hopen dat het allemaal goed zal uitpakken, wel heftig hoor!
Groet, Perel.
dinsdag 1 mei 2007 om 23:37
Hallo Chooseme,
ikzelf heb natuurlijk niet precies dezelfde situatie als jij meegemaakt.
Wel ken ik jouw gevoel van onmacht. Bij mij gebeurde de gevoelens voor een derde vanuit mijn ex.
Je zegt veel van je vriend te houden, maar tegelijkertijd ben je ten einde raad.
Je moet eigenlijk zelf voor ogen houden en zelf antwoorden op je vragen (zonder even aan de die ander te denken) wat je dan het liefst veranderd zou willen zien in je huidige situatie.
En dan niet over dat je vriend een duidelijke keuze moet maken, want dat is (zeg nou eerlijk) erg vaag. Net als termen van "ik hou meer van jou dan jij van mij". (Nu doel ik natuurlijk niet op jou)
Even voor de duidelijkheid, ik val je niet aan, maar probeer met je mee te denken.
Uit je post is gewoon erg duidelijk te lezen dat je vastzit in het leven waar je nu zit. Maar ik merk ook op dat je huidige vriend onder (zo doet het vermoeden) nogal wat depressies lijdt. Het ergste manier van gevoelens laten blijken, is onverschilligheid.
Stel hij zegt (laat blijken) duidelijk dat ie helemaal voor jou gaat. Wat doe jij andersom voor hem om hem een beter gevoel te geven over de relatie?
Als je het echt niet ziet zitten en denkt dat het geen zin heeft, adviseer ik inderdaad er tijdig mee op te houden.
Je zegt niks stiekem te willen doen, maar bij het verzenden van die brief heb je het al wel gedaan. Tenzij je het ook aan je vriend heb verteld.
Ik zeg nu niet dat je een fout persoon ben, want je bent ook maar een mens met gevoelens. Het is wel makkelijker om dingen rooskleuriger in te beelden als je eigen situatie niet bepaald ideaal is.
Bij mij was het zo dat een oud vriendinnetje van mijn ex (toen nog niet mijn ex) (misschien wel qua gevoel in de situatie zit waarin jij nu zit. Ze heeft een relatie waarin ze niet echt gelukkig voelde). Ze gingen achter mij om mailen met elkaar. Op zich ben ik niet een jaloers ingesteld type en zou ik het ook niet erg gevonden hebben als het gewoon vriendschappelijk was dat mailen.
Maar dat werd het dus niet. Ik vond het eigenlijk het meest kwetsend dat ie het uberhaupt voor mij verborgen had gehouden. En zij ging onstuimig door met hem 'horendol' te maken. Ik zou niet in detail treden, want ik neig off-topic te gaan geloof ik :p.
Wat ik hiermee wil zeggen is, dat ik vind dat je dan toch wel moet vertellen over je gevoelens/bedenkingen over de man van 3 jaar geleden met je huidige vriend.
Het is kwetsender dit achter te houden. Al zou dat in het begin niet lijken, omdat je denkt een pijnlijk iets te vermijden. Onthoud voor jezelf dat je tenminste wel open & eerlijk ben geweest en gebleven.
Zoals ik al zei. Probeer eerst goed voor ogen te houden wat jezelf wilt. Zowel de een en het ander. Als je vanuit jezelf die vragen kan beantwoorden, ben je denk ik al een eind weg. Antwoorden liggen vaak bij jezelf, maar soms moeilijk helder te zien.
Groetjes,
b-free
ikzelf heb natuurlijk niet precies dezelfde situatie als jij meegemaakt.
Wel ken ik jouw gevoel van onmacht. Bij mij gebeurde de gevoelens voor een derde vanuit mijn ex.
Je zegt veel van je vriend te houden, maar tegelijkertijd ben je ten einde raad.
Je moet eigenlijk zelf voor ogen houden en zelf antwoorden op je vragen (zonder even aan de die ander te denken) wat je dan het liefst veranderd zou willen zien in je huidige situatie.
En dan niet over dat je vriend een duidelijke keuze moet maken, want dat is (zeg nou eerlijk) erg vaag. Net als termen van "ik hou meer van jou dan jij van mij". (Nu doel ik natuurlijk niet op jou)
Even voor de duidelijkheid, ik val je niet aan, maar probeer met je mee te denken.
Uit je post is gewoon erg duidelijk te lezen dat je vastzit in het leven waar je nu zit. Maar ik merk ook op dat je huidige vriend onder (zo doet het vermoeden) nogal wat depressies lijdt. Het ergste manier van gevoelens laten blijken, is onverschilligheid.
Stel hij zegt (laat blijken) duidelijk dat ie helemaal voor jou gaat. Wat doe jij andersom voor hem om hem een beter gevoel te geven over de relatie?
Als je het echt niet ziet zitten en denkt dat het geen zin heeft, adviseer ik inderdaad er tijdig mee op te houden.
Je zegt niks stiekem te willen doen, maar bij het verzenden van die brief heb je het al wel gedaan. Tenzij je het ook aan je vriend heb verteld.
Ik zeg nu niet dat je een fout persoon ben, want je bent ook maar een mens met gevoelens. Het is wel makkelijker om dingen rooskleuriger in te beelden als je eigen situatie niet bepaald ideaal is.
Bij mij was het zo dat een oud vriendinnetje van mijn ex (toen nog niet mijn ex) (misschien wel qua gevoel in de situatie zit waarin jij nu zit. Ze heeft een relatie waarin ze niet echt gelukkig voelde). Ze gingen achter mij om mailen met elkaar. Op zich ben ik niet een jaloers ingesteld type en zou ik het ook niet erg gevonden hebben als het gewoon vriendschappelijk was dat mailen.
Maar dat werd het dus niet. Ik vond het eigenlijk het meest kwetsend dat ie het uberhaupt voor mij verborgen had gehouden. En zij ging onstuimig door met hem 'horendol' te maken. Ik zou niet in detail treden, want ik neig off-topic te gaan geloof ik :p.
Wat ik hiermee wil zeggen is, dat ik vind dat je dan toch wel moet vertellen over je gevoelens/bedenkingen over de man van 3 jaar geleden met je huidige vriend.
Het is kwetsender dit achter te houden. Al zou dat in het begin niet lijken, omdat je denkt een pijnlijk iets te vermijden. Onthoud voor jezelf dat je tenminste wel open & eerlijk ben geweest en gebleven.
Zoals ik al zei. Probeer eerst goed voor ogen te houden wat jezelf wilt. Zowel de een en het ander. Als je vanuit jezelf die vragen kan beantwoorden, ben je denk ik al een eind weg. Antwoorden liggen vaak bij jezelf, maar soms moeilijk helder te zien.
Groetjes,
b-free
woensdag 2 mei 2007 om 11:54
eigenlijk kan ik me in alle reacties wel viinden. Ik snap jou maar ik nap die andere mensen ook. Het lezen van een verhaal is iets heel anders dan het beleven van dat verhaal. Jij zit in die situatie en het is voor ons makkelijk om daar iets over te vinden. Ik hoop in ieder geval dat je eerlijk blijft naar jezelf en naar de mensen om je heen. Volgens mij ben je dat ook wel. Het blijft denk ik wel lastig om dat naar je huideige partner ook te blijven. Je gaat volgens mij hoe dan ook bij hem weg als het zo doorgaat maar als je hem nu gaat vertellen dat je weer contact hebt gezocht met die ander komt dat misschien wel heel verkeerd aan. Toch denk ik dat je daar hoe dan hoe wel wat over moet zeggen, dan ben je wel helemaal eerlijk. Misschien als je uitlegt dat die ander zo diep zit en dat je blijkbaar deels ook heeft doen beseffen dat dit het niet is zal hij ook wakker worden geschud.
Is er bij jullie nog wat te redden of denk je dat dat zowiezo niets meer gaat worden? Als dat zo is kun je voor iedereens bestwil maar z.s.m vertrekken volgens mij. Misschien veel makkelijker gezegd dan gedaan, maar dan is er wel duidelijkheid en daar heeft iedereen wel behoefte aan op dit moment denk ik.
Succes en ik hoop dat je de juiste keuzes maakt.
Is er bij jullie nog wat te redden of denk je dat dat zowiezo niets meer gaat worden? Als dat zo is kun je voor iedereens bestwil maar z.s.m vertrekken volgens mij. Misschien veel makkelijker gezegd dan gedaan, maar dan is er wel duidelijkheid en daar heeft iedereen wel behoefte aan op dit moment denk ik.
Succes en ik hoop dat je de juiste keuzes maakt.
woensdag 2 mei 2007 om 12:23
Misschien moet je er eens over nadenken of je niet bezig bent geweest met het idealiseren van je toenmalige vriend.
Je schrijft dat je toendertijd met de noorderzon bent vertrokken. Dat zal hem behoorlijk gekwetst hebben en nu out of the blue weer opduiken, doet me een beetje aan dat plaatje van Jesse paints a picture van John Denver...
Ik denk dat je er beter aan doet om eerst eens even puin te ruimen. Pas als je je leven weer op de rails hebt kan je op een goede manier aan een eventuele nieuwe relatie denken.
Je schrijft dat je toendertijd met de noorderzon bent vertrokken. Dat zal hem behoorlijk gekwetst hebben en nu out of the blue weer opduiken, doet me een beetje aan dat plaatje van Jesse paints a picture van John Denver...
Ik denk dat je er beter aan doet om eerst eens even puin te ruimen. Pas als je je leven weer op de rails hebt kan je op een goede manier aan een eventuele nieuwe relatie denken.
woensdag 2 mei 2007 om 16:29
Had ik hier net een heel stuk getypt! Klik ik per ongeluk op de verkeerde knop!
Grrrrr........
Mag ik jullie in ieder geval alvast bedanken voor de sterke reacties? Ik proef ervaringsverhalen, maar ook flink wat inleefvermogen, dat is fijn.
Misschien idealiseer ik alles wel, maar ik ben altijd van het positief denken geweest. Heb ik zo geleerd van mijn ouders (tenks mams en paps). Alleen soms neemt inderdaad je helderheid flink af en wordt het denken zo moeilijk, omdat je gevoel ermee te maken heeft.
Ik weet niet wat ik kan verwachten van de brief. Moet ik maar zien. Intussen maak ik mijn keuzes, wat de uitkomst ervan ook is hoor. Maar ik stel zijn vriendschap zeer op prijs en dat heb ik waarschijnlijk alleen al flink verstoord, of zelfs wel helemaal om zeep geholpen! Maar hij is ook niet onschuldig in het vroegere verhaal. En dat is ook de reden dat wij zo raar het contact verloren hebben. Daar vooral heb ik wel spijt van en ik denk, nee, hoop hij eigenlijk ook.
Door jullie kijk op het geheel ga ik mij nu wel afvragen, wát het nou precies is wat ik hiermee wil zeggen en doen. Begin te denken dat het een 'bewust impulsieve' reactie is geweest. Het zet mij allemaal wel aan het denken,
Gatver, ik ben nu zo in twijfel met alles, terwijl ik altijd heel goed weet wat ik wil en wat ik doe.............hoort denk ik bij de situatie.
Het valt toch ook niet mee om alles zelf te moeten doen en regelen. Van mijn partner hoef ik echt niets meer te verwachten. Ik vind het gewoon jammer dat we op deze manier uit elkaar gaan. Kijk, een vriendschap is misschien veel gevraagd, maar ik haat hem niet hoor en misschien maakt dat het wel heel moeilijk ook. Je wilt voor de ander ook het beste.
Voorlopig ben ik andere woonruimte aan het regelen, want ondanks de financiele kwesties moet alles wel te doen zijn. Ik zal intrekken bij mijn ouders vanaf dit weekend. Ik moet wat spullen inpakken en wat kleine dingen regelen nog en vrijdag vertrek ik. Gelukkig mág ik onze enige auto meenemen voor nu.
Voorlopig kies ik voor mezelf, maar hoop ik ook op een positieve reactie van mijn geschreven brief.
Grtz,
Chooseme
Grrrrr........
Mag ik jullie in ieder geval alvast bedanken voor de sterke reacties? Ik proef ervaringsverhalen, maar ook flink wat inleefvermogen, dat is fijn.
Misschien idealiseer ik alles wel, maar ik ben altijd van het positief denken geweest. Heb ik zo geleerd van mijn ouders (tenks mams en paps). Alleen soms neemt inderdaad je helderheid flink af en wordt het denken zo moeilijk, omdat je gevoel ermee te maken heeft.
Ik weet niet wat ik kan verwachten van de brief. Moet ik maar zien. Intussen maak ik mijn keuzes, wat de uitkomst ervan ook is hoor. Maar ik stel zijn vriendschap zeer op prijs en dat heb ik waarschijnlijk alleen al flink verstoord, of zelfs wel helemaal om zeep geholpen! Maar hij is ook niet onschuldig in het vroegere verhaal. En dat is ook de reden dat wij zo raar het contact verloren hebben. Daar vooral heb ik wel spijt van en ik denk, nee, hoop hij eigenlijk ook.
Door jullie kijk op het geheel ga ik mij nu wel afvragen, wát het nou precies is wat ik hiermee wil zeggen en doen. Begin te denken dat het een 'bewust impulsieve' reactie is geweest. Het zet mij allemaal wel aan het denken,
Gatver, ik ben nu zo in twijfel met alles, terwijl ik altijd heel goed weet wat ik wil en wat ik doe.............hoort denk ik bij de situatie.
Het valt toch ook niet mee om alles zelf te moeten doen en regelen. Van mijn partner hoef ik echt niets meer te verwachten. Ik vind het gewoon jammer dat we op deze manier uit elkaar gaan. Kijk, een vriendschap is misschien veel gevraagd, maar ik haat hem niet hoor en misschien maakt dat het wel heel moeilijk ook. Je wilt voor de ander ook het beste.
Voorlopig ben ik andere woonruimte aan het regelen, want ondanks de financiele kwesties moet alles wel te doen zijn. Ik zal intrekken bij mijn ouders vanaf dit weekend. Ik moet wat spullen inpakken en wat kleine dingen regelen nog en vrijdag vertrek ik. Gelukkig mág ik onze enige auto meenemen voor nu.
Voorlopig kies ik voor mezelf, maar hoop ik ook op een positieve reactie van mijn geschreven brief.
Grtz,
Chooseme
woensdag 20 juni 2007 om 22:51
Hello allemaal,
Eindelijk ben ik in de gelegenheid (en ben ik eraan toe) om te reageren.
Er is nogal wat gepasseerd in de voorbijgaande tijd; ik ben inderdaad van huis weggegaan, mijn nu ex-vriend verbijsterd achterlatend. Hij bleef maar vragen of ik dan nu echt wegging, terwijl we al maanden hierover spraken samen.
Het klinkt hard, maar dit is een typisch geval van 'kop in het zand steken' en niks meer aan te doen. Ik voelde me bij vertrek zwaarmoedig, leeg en hol, ik voelde me een grote bitch. Eigenlijk heeft hij mij heel hard nodig, maar ik kan het niet meer opbrengen om alles op mijn schouders te nemen.
Inmiddels is hij verbonden aan een schuldhulpverlening en zal van familie wel hulp krijgen, gelukkig heeft hij daar een hechte band mee. Het blijft alleen allemaal zeer klote!
En dan is er nog mijn persoontje, ik moet ook voor mezelf zorgen. Heb nog geen eigen woning, maar zit er bovenop, de verwachting is dat ik met een maand of twee (ik zeg steeds 8 weken, dan klinkt het korter...) iets aangeboden ga krijgen. Dus voorlopig stort ik mij op mijn werk en probeer ik zoveel als mogelijk te sparen voor mijn nieuwe huisje. Op zich kijk ik er erg naar uit om opnieuw te beginnen, maar aan de andere kant, nu heb ik gezellige huiselijkheid om mij heen, straks niet meer. En ik mis natuurlijk de 'thuis dingetjes'. Koffie drinken met mijn vriend, boodschappen regelen, dingen ondernemen samen....maar ja dat hoort er ook bij als je uit elkaar gaat.
Gelukkig bellen we wel vriendschappelijk met elkaar en moeten er wat zaakjes nog geregeld worden, maar dit gaat allemaal op goede basis.
En dan komt de vraag die bij jullie allen op de lippen brandt (maar geen prio heeft bij mij). Heeft de briefontvanger in kwestie gereageerd?
Het antwoord is duidelijk en komt bij mij, nu ik het moet typen, heel hard aan: nee. Geen enkele reactie heb ik gekregen. Ik zal er maar vanuit moeten gaan dat ik mijn best heb gedaan om hem e.e.a. duidelijk te maken en dan moet ik hem uit mijn systeem krijgen.
Voorlopig telt er maar een persoon en dat ben ik zelf. Ik moet verder en dat is ook precies wat ik ga doen.
Mag ik jullie allemaal bedanken voor jullie kijk op dit hele gebeuren, positief of negatief, overal zit een geschaafd kantje aan en zo zit denk ik ook het hele leven in elkaar. Met 'geschaafde' kantjes.
Hele dikke kus aan iedereen!
Chooseme
Eindelijk ben ik in de gelegenheid (en ben ik eraan toe) om te reageren.
Er is nogal wat gepasseerd in de voorbijgaande tijd; ik ben inderdaad van huis weggegaan, mijn nu ex-vriend verbijsterd achterlatend. Hij bleef maar vragen of ik dan nu echt wegging, terwijl we al maanden hierover spraken samen.
Het klinkt hard, maar dit is een typisch geval van 'kop in het zand steken' en niks meer aan te doen. Ik voelde me bij vertrek zwaarmoedig, leeg en hol, ik voelde me een grote bitch. Eigenlijk heeft hij mij heel hard nodig, maar ik kan het niet meer opbrengen om alles op mijn schouders te nemen.
Inmiddels is hij verbonden aan een schuldhulpverlening en zal van familie wel hulp krijgen, gelukkig heeft hij daar een hechte band mee. Het blijft alleen allemaal zeer klote!
En dan is er nog mijn persoontje, ik moet ook voor mezelf zorgen. Heb nog geen eigen woning, maar zit er bovenop, de verwachting is dat ik met een maand of twee (ik zeg steeds 8 weken, dan klinkt het korter...) iets aangeboden ga krijgen. Dus voorlopig stort ik mij op mijn werk en probeer ik zoveel als mogelijk te sparen voor mijn nieuwe huisje. Op zich kijk ik er erg naar uit om opnieuw te beginnen, maar aan de andere kant, nu heb ik gezellige huiselijkheid om mij heen, straks niet meer. En ik mis natuurlijk de 'thuis dingetjes'. Koffie drinken met mijn vriend, boodschappen regelen, dingen ondernemen samen....maar ja dat hoort er ook bij als je uit elkaar gaat.
Gelukkig bellen we wel vriendschappelijk met elkaar en moeten er wat zaakjes nog geregeld worden, maar dit gaat allemaal op goede basis.
En dan komt de vraag die bij jullie allen op de lippen brandt (maar geen prio heeft bij mij). Heeft de briefontvanger in kwestie gereageerd?
Het antwoord is duidelijk en komt bij mij, nu ik het moet typen, heel hard aan: nee. Geen enkele reactie heb ik gekregen. Ik zal er maar vanuit moeten gaan dat ik mijn best heb gedaan om hem e.e.a. duidelijk te maken en dan moet ik hem uit mijn systeem krijgen.
Voorlopig telt er maar een persoon en dat ben ik zelf. Ik moet verder en dat is ook precies wat ik ga doen.
Mag ik jullie allemaal bedanken voor jullie kijk op dit hele gebeuren, positief of negatief, overal zit een geschaafd kantje aan en zo zit denk ik ook het hele leven in elkaar. Met 'geschaafde' kantjes.
Hele dikke kus aan iedereen!
Chooseme
donderdag 21 juni 2007 om 11:06
Ik vind dat je het heel goed gedaan hebt Chooseme. Je hebt voor jezelf gekozen en uiteindelijk zal je na een moeilijke periode hier sterker en beter uitkomen. Je was immers niet echt gelukkig meer in je vorige relatie... En dat staat los van het wel of niet krijgen van een reaktie op jouw brief.
Veel geluk in je nieuwe woning straks...
Groetjes Julia
Veel geluk in je nieuwe woning straks...
Groetjes Julia
