10 jaar samen, laatste 2 jaar weinig intimiteit

Antoon69 schreef: ↑

12-06-2021 17:25

Ik heb geen vrouw. En ik denk dat jij zelf qua libido ook een ongewisse toekomst tegenmoet gaat hoor.

Huh, wat probeer je hier nu te zeggen mbt je eigen situatie?

Willemijn244 schreef: ↑

12-06-2021 09:34

En dit is nou juist mijn probleem!!!!

Het huis moet schoon zijn, de was moet gedaan zijn, ik vind dat wij allebei net uit de douche moeten komen, het moet dan ook niet te laat zijn en ook niet te vroeg. En als laatst, na werkdagen ben ik te moe om iets te ondernemen.

Niet herkenbaar.

Ik zou denken dat je gewoon geen sex wilt en 100 excuses zoekt om dat te rechtvaardigen.

EsterInside schreef: ↑

12-06-2021 05:04

Hebben jullie samen het boek “Liefdestalen” al gelezen?

*Hestia* schreef: ↑

12-06-2021 17:34

Hahahahha het is natuurlijk ook niet voor niks dat niemand daarop gereageerd heeft!

*Hestia* schreef: ↑

12-06-2021 17:34

Het was ook eigenlijk sarcasme maar 1) niet duidelijk genoeg en 2) nogal misplaatst.

Mea culpa.

MariaDeJong schreef: ↑

12-06-2021 17:20

Dan lik je je wonden en heel je, en daarna zet je jezelf op Tinder en zoek je een nieuwe liefde.

Ik wil helemaal niet op Tinder. Mijn dochter kwam thuis van school dat een vriendin op Tinder zat, en ze met zn allen geswiped hadden. Dadelijk ziet ze haar vader langskomen.

Ik wil dat mn vrouw net zo naar me kijkt als toen we elkaar 2 weken kenden en we elke dag de pannen van het dak neukten. Dus terug naar de sportschool, ‘s nachts de Peloton op, en zoals ze aangaf, vroeger glimlachte je bij alles en iedereen, dat doe je bijna nooit meer.

Antoon69 schreef: ↑

12-06-2021 17:10

Misschien tijdelijk even. Maar het is mij nooit gelukt met veel praten. Libido eenmaal weg bij iemand dan blijft het meestal weg.
Ik weet niet of blijven ongezond is. Misschien wel als je 30 bent, maar op je 50ste met kinderen en een lange geschiedenis als gezin samen? Je oude dag staat toch voor de deur. Dan krijg je vaak andere prioriteiten dan seks.

God, ik hoop het toch niet. Wij zijn mid-veertig, 15 jaar samen, kan me nog niet voorstellen dat we over vijf jaar zeggen 'nou, we hoeven geen seks meer'. Of dat als een van de twee vanaf dan NOOIT meer seks zou willen en de ander continu af zou wijzen, dat de ander dan nog heel lang in de relatie zou blijven. Juist als de kinderen de deur uit zijn, is het ook makkelijker om weer alleen maar voor jezelf te kiezen.

Bij ons was het libido ook foetsie, maar dat is dubbel en dwars teruggekomen,
Door er gewoon weer aan te beginnen, en elkaar echt weer aandacht te geven, wij zijn echt opnieuw weer verliefd geworden.
en nu is het al weer jaren hartstikke leuk, en spannend.
Je kunt soms in slaap sukkelen en alles voor lief gaan nemen, dan komt je in zo'n sleurpatroon terecht, en voor je het doorhebt ben je jaren verder.
Opnieuw open staan voor elkaar, (zonder wrok over de gemiste kansen) kan het patroon wel degelijk omkeren, het hoeft niet eens om alleen de seks te gaan, maar intimiteit kan verbinding geven, elkaar even wat vaker aanraken, dingen delen die je niet met een ander doet, geeft verbinding.
Dan komt de rest ook weer vanzelf.

Maduixa schreef: ↑

12-06-2021 18:37

God, ik hoop het toch niet. Wij zijn mid-veertig, 15 jaar samen, kan me nog niet voorstellen dat we over vijf jaar zeggen 'nou, we hoeven geen seks meer'. Of dat als een van de twee vanaf dan NOOIT meer seks zou willen en de ander continu af zou wijzen, dat de ander dan nog heel lang in de relatie zou blijven. Juist als de kinderen de deur uit zijn, is het ook makkelijker om weer alleen maar voor jezelf te kiezen.

Dat doen veel vrouwen dan ook. Vaak voor altijd.

Willemijn244 schreef: ↑

12-06-2021 09:34

Dus komt het erop neer dat ik alleen op zondagavond zin heb nadat al die dingen gedaan zijn.

Er zijn dit jaar meer dan drie of vier zondagen geweest, dus dit zijn nog niet alle randvoorwaarden.

Antoon69 schreef: ↑

12-06-2021 19:59

Dat doen veel vrouwen dan ook. Vaak voor altijd.

Gelukkig projecteer je je eigen ervaring niet op alle vrouwen en generaliseer je niet zo....
Zoals je leest, zijn er hier meerdere vrouwen die zich daar niet in herkennen. Dus stop met iedereen een (toekomstig) laag libido aan te praten.

Antoon69 schreef: ↑

12-06-2021 16:28

Ze hebben geen kinderen he. Dan heeft weggaan niet zo veel consequenties. Het valt mij ook op hoeveel mensen (vrouwen) er reageren in de trant van Pas maar op, dalijk is hij weg, Probeer zin te maken (doe ik ook), Je neemt hem zijn seksleven af, Je kunt hem niet blijven afwijzen etc. Eigenlijk allemaal negatieve motivaties, het zou zo veel beter zijn als TO het zelf weer leuk zou gaan vinden.

Maar libido in lange monogame relaties blijft een kwetsbaar iets helaas.

Ik vind 10 jaar van samen zijn niet lang genoeg om geen seks meer te hebben. Of geen zin meer te hebben.

Cherim0ya schreef: ↑

12-06-2021 22:09

Gelukkig projecteer je je eigen ervaring niet op alle vrouwen en generaliseer je niet zo....
Zoals je leest, zijn er hier meerdere vrouwen die zich daar niet in herkennen. Dus stop met iedereen een (toekomstig) laag libido aan te praten.

Inderdaad, ik word al moe als ik hem lees, laat staan de effort die erin gestoken wordt. Helemaal vanzelf zal het niet gaan nee, dus spice it up zeg!

Antoon69 schreef: ↑

12-06-2021 17:25

Ik heb geen vrouw. En ik denk dat jij zelf qua libido ook een ongewisse toekomst tegenmoet gaat hoor.

ik leef al in mijn toekomst hoor

Daveotion schreef: ↑

12-06-2021 22:39

Ik vind 10 jaar van samen zijn niet lang genoeg om geen seks meer te hebben. Of geen zin meer te hebben.

Ik hoop dat ik over 40 jaar in het bejaardentehuis nog steeds in een bepaalde vorm seks heb met m’n man. Ik mag hopen dat daar geen termijn aan zit, en idd zeker niet 10 jaar

VanPoeshoven schreef: ↑

12-06-2021 17:58

Ik wil helemaal niet op Tinder. Mijn dochter kwam thuis van school dat een vriendin op Tinder zat, en ze met zn allen geswiped hadden. Dadelijk ziet ze haar vader langskomen.

Ik wil dat mn vrouw net zo naar me kijkt als toen we elkaar 2 weken kenden en we elke dag de pannen van het dak neukten. Dus terug naar de sportschool, ‘s nachts de Peloton op, en zoals ze aangaf, vroeger glimlachte je bij alles en iedereen, dat doe je bijna nooit meer.

Aan het werk! Met zo een duidelijke opdracht moet dat lukken.

Wat zonde!

Ik heb niet alles gelezen, maar het klinkt alsof je er een beetje 'uit' bent. Dan is een excuus zoeken eenvoudiger dan 'het doen'.

Mijn man en ik zijn 38 en 40 en +15 jaar samen en hebben 4 kinderen samen. Beiden werken we hard en veel, maar ik maak me niet druk om de was hoor (dat doet mijn man ook niet )

Dat wil niet zeggen dat we alleen maar in bed liggen, want er gaan ook wel periodes overheen dat het wat minder is, maar elkaar terugvinden (op een zondagmorgen bijvoorbeeld...
En dan zijn er weer periodes van 2x per dag. Die zijn er ook en gewoon omdat we er allebei zin in hebben.

En als je nu gewoon eerst begint met een kus hier en een knuffel daar. Gewoon om te laten zien dat je wel van hem houdt?

Samen eten, film kijken, samen douchen en de seks komt wel weer, vanzelf?

Miesteph, leuke post.
Dat herken ik wel.

TO, tijd om deze periode af te sluiten en een nieuwe in te luiden samen in bed!
Ik hoop dat je er weer plezier in kunt krijgen, ik voel me er zelf altijd wel beter door, in lichaam, geest en in de relatie.

klaver10 schreef: ↑

12-06-2021 19:23

Opnieuw open staan voor elkaar, (zonder wrok over de gemiste kansen) kan het patroon wel degelijk omkeren, het hoeft niet eens om alleen de seks te gaan, maar intimiteit kan verbinding geven, elkaar even wat vaker aanraken, dingen delen die je niet met een ander doet, geeft verbinding.
Dan komt de rest ook weer vanzelf.

Mooi gezegd.

Hoi TO,

Ik schrijf niet zo vaak hier, maar ik herken veel van wat je schrijft en ik hoop dat mijn ervaring je kan helpen.

Ik heb ook een periode gehad waarin ik weinig ruimte had voor seks: mijn hoofd zat propvol, ik kon taken moeilijk loslaten en had simpelweg geen energie over voor seks. Ik vond mijn partner nog steeds hartstikke aantrekkelijk, maar ik voelde het niet. En als je vast zit in een te vol hoofd en eigenlijk alleen maar rust wil, is het moeilijk om van seks te genieten. Want dat zijn ook weer extra prikkels en je moet de was nog ophangen en hoe laat vertrekt je trein morgen ook alweer? Het was absoluut niet zo dat ik in een bewuste afweging het ophangen van de was boven intimiteit met mijn partner zou plaatsen, maar ik het lukte me niet om mijn hoofd uit te zetten.

Bij mij was het probleem veel groter dan alleen geen zin in seks. Ik zat psychisch behoorlijk in de knoop. Ik vond het heel moeilijk om dingen los te laten en om volledig te ontspannen. Ik stond altijd 'aan' en kon daardoor niet goed tot rust komen, waardoor ik te moe was voor fijne seks. Ik weet niet of dit voor jou ook geldt, maar door wat je schrijft over taken die nog gedaan moeten worden kan ik me voorstellen van wel.

Wat mij heeft geholpen was heel bewust leren ontspannen. Meditatie, lichaamsbeweging en genoeg slaap, maar ook therapie. Inmiddels voelt mijn mentale to do list niet meer allesoverheersend en gun ik mezelf regelmatig momenten van pure ontspanning waarin ik alles wat ik nog moet doen loslaat. En warempel: seks is weer leuk! Ik kan weer helemaal in het moment zijn en me overgeven aan mijn gevoel.

Daarmee zijn de moeilijkheden alleen nog niet voorbij. Ik merk nu pas echt hoeveel die periode heeft gedaan met mijn partner. Hoewel ik me al een hele tijd beter voel, vindt die het nog steeds moeilijk om initiatief te nemen. Alle afwijzingen en keren dat ik wel seks had maar er niet helemaal bij was hebben het zelfvertrouwen van mijn partner beschadigd. En dat heeft tijd en een heleboel positieve ervaringen nodig om te herstellen.

Dus nu is het mijn beurt om moeite te doen. Om me kwetsbaar op te stellen. Om regelmatig uit te spreken hoe lekker en aantrekkelijk ik mijn partner vind. Om als subtiele verleidingspogingen niet werken (omdat partner nog steeds niet verwacht dat ik zin heb en ze dus niet herkent als verleidingspoging) over te stappen op minder subtiele tactieken, ondanks het risico op afwijzing. En langzaam begint onze seksuele relatie te herstellen. We hebben weer steeds vaker spontane seks, het wordt steeds lekkerder en er bouwt zich tussendoor weer seksuele spanning tussen ons op. We genieten er allebei intens van. Tegelijk doet het me verdriet om te zien hoeveel schade die nare periode heeft veroorzaakt. Ik heb er vertrouwen in dat we er uiteindelijk samen uit gaan komen, al is het niet makkelijk. Als ik zie hoe blij het mijn partner maakt én hoezeer ik zelf geniet van ons herstellende seksleven, is het alle moeite dubbel en dwars waard.

Eigenlijk hoop ik dat ik dit hele verhaal voor niks heb getypt. Dat het bij jou echt zo simpel is als prioriteiten bijstellen, tijd vrijmaken en je ertoe zetten. Maar als er meer speelt geeft het je misschien wat herkenning en een oplossingsrichting. Succes!

Bedankt voor je bijdrage Botanical! Dit geeft mij hoop.

Hier man 41, vrouw 38. 2 kinderen van 5 en 7. Zelfde situatie. Talloze afwijzingen. Alle redenen zijn wel voorbij gekomen. Belangrijkste is hoofd altijd vol. We hebben 3 pm sex maar altijd op mijn initiatief. Soms gaat ze erop in omdat ze weet dat ik het te lang vond duren. Vast omdat ze van me houdt, ze doet het 9 vd 10x echt voor mij. Ik voel me niet begeerd. Gaat al jaren zo en heb al 1000 hints gegeven. Geen verandering. Wat ik ook doe. Op alle bekende manieren aandacht geven. Praten erover wil ze niet. Wat gebeurt bij mij als man? Ik begin aan mezelf te twijfelen, denk aan vreemdgaan, misschien zelfs scheiden. Maar ik wil mijn gezin en haar niet opgeven dus ben veel coulanter. Maar als dit de situatie was zonder kinderen: dan was echt klaar geweest. Dus vraag je af: wat vind ik mijn relatie waard en wil ik ervoor gaan? Zo nee wees eerlijk. Als je langer wacht maakt hij de keus wel voor je.

Typho schreef: ↑

16-06-2021 19:43

Bedankt voor je bijdrage Botanical! Dit geeft mij hoop.

Hier man 41, vrouw 38. 2 kinderen van 5 en 7. Zelfde situatie. Talloze afwijzingen. Alle redenen zijn wel voorbij gekomen. Belangrijkste is hoofd altijd vol. We hebben 3 pm sex maar altijd op mijn initiatief. Soms gaat ze erop in omdat ze weet dat ik het te lang vond duren. Vast omdat ze van me houdt, ze doet het 9 vd 10x echt voor mij. Ik voel me niet begeerd. Gaat al jaren zo en heb al 1000 hints gegeven. Geen verandering. Wat ik ook doe. Op alle bekende manieren aandacht geven. Praten erover wil ze niet. Wat gebeurt bij mij als man? Ik begin aan mezelf te twijfelen, denk aan vreemdgaan, misschien zelfs scheiden. Maar ik wil mijn gezin en haar niet opgeven dus ben veel coulanter. Maar als dit de situatie was zonder kinderen: dan was echt klaar geweest. Dus vraag je af: wat vind ik mijn relatie waard en wil ik ervoor gaan? Zo nee wees eerlijk. Als je langer wacht maakt hij de keus wel voor je.

Het kan natuurlijk, dat ze er niet over wil praten, maar dan zou ik dát toch maar gaan bespreken met haar. Ik lees veel pijn en verdriet in jouw bericht en dat lijkt mij logisch en terecht in deze omstandigheden. Wat betekent het als zij het niet wil hebben met jou over iets dat jou kwetst? Waarom loopt ze daarvoor weg en wat betekent dat voor de waarde die zij hecht aan jou en aan jullie relatie? Dit klinkt misschien wat (te) aanvallend naar haar toe, maar ik zou je willen aanraden geen genoegen te nemen met haar weigering tot een gesprek. Wellicht kan het laten lezen van dit topic een eerste stapje zijn?

Een hoofd vol zorgen kan de leuke dingen van het leven belemmeren, maar dat is wel een (onbewuste) keuze die grote invloed heeft op de kwaliteit van je eigen leven en op dat van de mensen in je directe omgeving. En wat is aan het eind van je leven waarschijnlijker: dat je denkt "wat heb ik toch altijd de was goed op tijd klaar gehad en wat was het huis toch altijd mooi schoon, wat een prachtig leven had ik toch" OF dat je denkt "had ik maar meer tijd en aandacht besteed aan de mensen die mij lief waren, want zij waren het enige dat onderaan de streep telde".

Botanical schreef: ↑

16-06-2021 17:52

Hoi TO,

Ik schrijf niet zo vaak hier, maar ik herken veel van wat je schrijft en ik hoop dat mijn ervaring je kan helpen.

Ik heb ook een periode gehad waarin ik weinig ruimte had voor seks: mijn hoofd zat propvol, ik kon taken moeilijk loslaten en had simpelweg geen energie over voor seks. Ik vond mijn partner nog steeds hartstikke aantrekkelijk, maar ik voelde het niet. En als je vast zit in een te vol hoofd en eigenlijk alleen maar rust wil, is het moeilijk om van seks te genieten. Want dat zijn ook weer extra prikkels en je moet de was nog ophangen en hoe laat vertrekt je trein morgen ook alweer? Het was absoluut niet zo dat ik in een bewuste afweging het ophangen van de was boven intimiteit met mijn partner zou plaatsen, maar ik het lukte me niet om mijn hoofd uit te zetten.

Bij mij was het probleem veel groter dan alleen geen zin in seks. Ik zat psychisch behoorlijk in de knoop. Ik vond het heel moeilijk om dingen los te laten en om volledig te ontspannen. Ik stond altijd 'aan' en kon daardoor niet goed tot rust komen, waardoor ik te moe was voor fijne seks. Ik weet niet of dit voor jou ook geldt, maar door wat je schrijft over taken die nog gedaan moeten worden kan ik me voorstellen van wel.

Wat mij heeft geholpen was heel bewust leren ontspannen. Meditatie, lichaamsbeweging en genoeg slaap, maar ook therapie. Inmiddels voelt mijn mentale to do list niet meer allesoverheersend en gun ik mezelf regelmatig momenten van pure ontspanning waarin ik alles wat ik nog moet doen loslaat. En warempel: seks is weer leuk! Ik kan weer helemaal in het moment zijn en me overgeven aan mijn gevoel.

Daarmee zijn de moeilijkheden alleen nog niet voorbij. Ik merk nu pas echt hoeveel die periode heeft gedaan met mijn partner. Hoewel ik me al een hele tijd beter voel, vindt die het nog steeds moeilijk om initiatief te nemen. Alle afwijzingen en keren dat ik wel seks had maar er niet helemaal bij was hebben het zelfvertrouwen van mijn partner beschadigd. En dat heeft tijd en een heleboel positieve ervaringen nodig om te herstellen.

Dus nu is het mijn beurt om moeite te doen. Om me kwetsbaar op te stellen. Om regelmatig uit te spreken hoe lekker en aantrekkelijk ik mijn partner vind. Om als subtiele verleidingspogingen niet werken (omdat partner nog steeds niet verwacht dat ik zin heb en ze dus niet herkent als verleidingspoging) over te stappen op minder subtiele tactieken, ondanks het risico op afwijzing. En langzaam begint onze seksuele relatie te herstellen. We hebben weer steeds vaker spontane seks, het wordt steeds lekkerder en er bouwt zich tussendoor weer seksuele spanning tussen ons op. We genieten er allebei intens van. Tegelijk doet het me verdriet om te zien hoeveel schade die nare periode heeft veroorzaakt. Ik heb er vertrouwen in dat we er uiteindelijk samen uit gaan komen, al is het niet makkelijk. Als ik zie hoe blij het mijn partner maakt én hoezeer ik zelf geniet van ons herstellende seksleven, is het alle moeite dubbel en dwars waard.

Eigenlijk hoop ik dat ik dit hele verhaal voor niks heb getypt. Dat het bij jou echt zo simpel is als prioriteiten bijstellen, tijd vrijmaken en je ertoe zetten. Maar als er meer speelt geeft het je misschien wat herkenning en een oplossingsrichting. Succes!

Ik ben dan niet TO, maar bedankt voor jouw post! Mijn man zat ook psychisch in de knoop. Nu na therapie en hard werken voelt het inmiddels alsof we opnieuw verliefd zijn. Je verhaal is heel herkenbaar in ieder geval. Ik vond het in het begin ook lastig om zijn flirt-signalen, teasen etc goed te beoordelen (hoe bedoelt ie t nou/per ongeluk etc).

@ik bedoel het goed: bedankt voor het meedenken. Helemaal eens. Nog niet zo makkelijk haar hoofd leger te krijgen maar ik zal je advies ter harte nemen!