Seks
alle pijlers
2 keer sex gehad afgelopen jaar
woensdag 11 februari 2009 om 22:51
Al vaker is hier over het "weinig tot geen sex" hebben gesproken..maar goed wil toch ook even mijn verhaal kwijt.
Mijn man en ik zijn 9 jaar getrouwd, voorheen veel sex gehad, we zijn zelfs naar parenclubs geweest, keken regelmatig een "filmpje" erbij, div. atributten en het was vaak geweldig. Toen raakte mijn man overspannen...gedoe op het werk etc. Goed dat kon ik allemaal begrijpen, maar nu is alles weer ok.
We hebben afgelopen jaar maar 2x sex gehad, beide keren heb ik het initiatief genomen, weekend weg geboekt, leuke outfit, en 1x thuis heb ik heb verleid. Nu was deze keren de sex niet top, ik nam de meeste actie, pijpte hem, en hij genoot. Zelf kwam ik weinig aan mijn trekken toe, en heb hem verteld dat het ook wel fijn zou zijn als hij mij eens verleid...Kaarsjes, massageolie e.d. Dit vond hij onzin...een vrouw moet zich maar omkleden, en de man krijgt dat vanzelf zin. Ook dat hij mij moet strelen vind hij veel gevraagd. Sex is sex en geen liefde. Hij zegt dat ik preuts ben geworden en veranderd ben, maar ik wil gewoon even wat meer aandacht, al is het maar 1x, dan kan het weer op "zijn manier".
Hij zit vaak achter de pc, werkt maar 2 dagen en alle dagen zit hij zowat plaatjes te kijken van andere vrouwen en sexfilmpjes.
Ik onderneem nu ook niets hoor moet ik eerlijk toegeven, want ik wil dat hij 1x het initiatief neemt, maar dat is blijkbaar te veel gevraagd. Ik heb het er niet over, maar steeds zegt hij ik wil sex, morgen hebben we sex, donderdag hebben we sex en ga zo maar door.
Ik weet even niet meer wat te doen??
Mijn man en ik zijn 9 jaar getrouwd, voorheen veel sex gehad, we zijn zelfs naar parenclubs geweest, keken regelmatig een "filmpje" erbij, div. atributten en het was vaak geweldig. Toen raakte mijn man overspannen...gedoe op het werk etc. Goed dat kon ik allemaal begrijpen, maar nu is alles weer ok.
We hebben afgelopen jaar maar 2x sex gehad, beide keren heb ik het initiatief genomen, weekend weg geboekt, leuke outfit, en 1x thuis heb ik heb verleid. Nu was deze keren de sex niet top, ik nam de meeste actie, pijpte hem, en hij genoot. Zelf kwam ik weinig aan mijn trekken toe, en heb hem verteld dat het ook wel fijn zou zijn als hij mij eens verleid...Kaarsjes, massageolie e.d. Dit vond hij onzin...een vrouw moet zich maar omkleden, en de man krijgt dat vanzelf zin. Ook dat hij mij moet strelen vind hij veel gevraagd. Sex is sex en geen liefde. Hij zegt dat ik preuts ben geworden en veranderd ben, maar ik wil gewoon even wat meer aandacht, al is het maar 1x, dan kan het weer op "zijn manier".
Hij zit vaak achter de pc, werkt maar 2 dagen en alle dagen zit hij zowat plaatjes te kijken van andere vrouwen en sexfilmpjes.
Ik onderneem nu ook niets hoor moet ik eerlijk toegeven, want ik wil dat hij 1x het initiatief neemt, maar dat is blijkbaar te veel gevraagd. Ik heb het er niet over, maar steeds zegt hij ik wil sex, morgen hebben we sex, donderdag hebben we sex en ga zo maar door.
Ik weet even niet meer wat te doen??
dinsdag 17 februari 2009 om 04:18
alles went , zelfs een vent...
Ik hoor dat wel eens en schaam me er af en toe voor een kerel te zijn die een vrouw maar voor een ding nodig heeft, samen een leuk leven hebben.
Ik heb geen vrouw nodig om mijn eten te koken, de was te doen, een baan te vinden of het huis te poetsen en wat al niet meer, ik kan en doe het zelf wel.
Waar jij in gemanipuleert wordt is de hedendaagse hel op Aarde:
een andere plaats waar je je draai niet vindt maakt je afhankelijk van hem....
Aangezien hij geen reet uitvoert heb je straks niets meer om zelf voor te leven
Het mannetje heeft hulp nodig bij het zoeken naar een baan? als hij met zijn noten achter de PC zit kan hij ook bij de diverse sites gaan zoeken naar werk ipv blote meiden....M'board heeft zat keuzes;-)
Jij geen aandacht krijgen?, echte aandacht dan he, maar wel je liefdevolle plicht op je knieen doen? laat hem doodvallen meisje.
Het is geen schande om geen werk te hebben, wat je dat wel kunt doen is je thuiswerk zo doen dat je partner die de kost verdient niets meer hoeft te doen, vrouwen, met alle respect dames, hebben het zo jaren gedaan en waarom mag een man het niet. Dan echter wel vol er voor gaan, huis schoon, boel aan kant en zorgen dat er eten klaar staat, en je wijffie even lekker vertroetelen (ja, ik zal best een sexist zijn toch?)
Mag ik je hierbij het welgemeende advies om de pleiterik te maken geven.
Laat je salaris naar een ander, door jou nieuw te openen, bankrekening overmaken. zoek een advokaat en ga weg!!!!!
Ik hoor dat wel eens en schaam me er af en toe voor een kerel te zijn die een vrouw maar voor een ding nodig heeft, samen een leuk leven hebben.
Ik heb geen vrouw nodig om mijn eten te koken, de was te doen, een baan te vinden of het huis te poetsen en wat al niet meer, ik kan en doe het zelf wel.
Waar jij in gemanipuleert wordt is de hedendaagse hel op Aarde:
een andere plaats waar je je draai niet vindt maakt je afhankelijk van hem....
Aangezien hij geen reet uitvoert heb je straks niets meer om zelf voor te leven
Het mannetje heeft hulp nodig bij het zoeken naar een baan? als hij met zijn noten achter de PC zit kan hij ook bij de diverse sites gaan zoeken naar werk ipv blote meiden....M'board heeft zat keuzes;-)
Jij geen aandacht krijgen?, echte aandacht dan he, maar wel je liefdevolle plicht op je knieen doen? laat hem doodvallen meisje.
Het is geen schande om geen werk te hebben, wat je dat wel kunt doen is je thuiswerk zo doen dat je partner die de kost verdient niets meer hoeft te doen, vrouwen, met alle respect dames, hebben het zo jaren gedaan en waarom mag een man het niet. Dan echter wel vol er voor gaan, huis schoon, boel aan kant en zorgen dat er eten klaar staat, en je wijffie even lekker vertroetelen (ja, ik zal best een sexist zijn toch?)
Mag ik je hierbij het welgemeende advies om de pleiterik te maken geven.
Laat je salaris naar een ander, door jou nieuw te openen, bankrekening overmaken. zoek een advokaat en ga weg!!!!!
woensdag 18 februari 2009 om 20:22
Wat grappig eigenlijk. Vrijwel je hele openingspost gaat over het gebrek aan seks. Maar we komen er al heel snel achter, dat het niet om seks gaat... de seks is een uitingsvorm van wat er mis is in jullie relatie, het is niet het probleem zelf. Waar dat wel ligt, dat kan ik je natuurlijk niet zeggen.
Hoe denk je er nu over, nu we een aantal dagen verder zijn en je verschillende reacties hebt gehad? Ben je het met het idee eens dat het niet om de seks gaat, maar dat dit een uiting van het echte probleem is? Wat denk je dat het probleem is? Heb je het er met je man over gehad?
Hoe denk je er nu over, nu we een aantal dagen verder zijn en je verschillende reacties hebt gehad? Ben je het met het idee eens dat het niet om de seks gaat, maar dat dit een uiting van het echte probleem is? Wat denk je dat het probleem is? Heb je het er met je man over gehad?
woensdag 18 februari 2009 om 22:43
quote:stapas schreef op 18 februari 2009 @ 22:36:
Teigera, ik heb exact dezelfde indruk. Gebrek aan sex is enkel een symptoom van iets anders. Zoals ik het verhaal lees heeft je man dringend psychologische hulp nodig.
Ik weet eigenlijk niet of hij die hulp echt nodig heeft. Wellicht wel hoor. Maar op mij komt het nogal over van "zo is het allemaal wel makkelijk en manipuleer ik het boeltje wel zo dat ik me er prettig bij voel".
En dat is gewoon rot voor je TO als dat echt zo is.
Teigera, ik heb exact dezelfde indruk. Gebrek aan sex is enkel een symptoom van iets anders. Zoals ik het verhaal lees heeft je man dringend psychologische hulp nodig.
Ik weet eigenlijk niet of hij die hulp echt nodig heeft. Wellicht wel hoor. Maar op mij komt het nogal over van "zo is het allemaal wel makkelijk en manipuleer ik het boeltje wel zo dat ik me er prettig bij voel".
En dat is gewoon rot voor je TO als dat echt zo is.
donderdag 19 februari 2009 om 21:33
Lieve Allemaal,
Wat fijn...jullie berichten, ik heb er echt steun aan. Het is inderdaad duidelijk dat er veel meer aan de hand is, dan het niet hebben van sex. Voor mij was het de reden om te openen, omdat ik nadat ik mijn man had verteld dat ik met hem mee wilde verhuizen meer had verwacht van hem.
Goed ik krijg dan wel nu eindelijk weer complimenten...zo van "jij bent inspirerend voor mij" en "wat een wijze vrouw ben jij", en "we hebben het gehaald". Nu ben ik hier erg blij mee, en vind ik het heerlijk om te horen...Eindelijk krijg ik weer waardering....maar er is een maar voor mij. Hoe oprecht is dat, en waarom geen intimiteit. Ook hierin vraagt hij "je moet me helpen, weet niet hoe het moet...Dat vind ik raar, en daarin vind ik dat hij stap in moet ondernemen. Mischien erg koppig, maar ik help hem al met zoveel...zoveel dat het bijna ten koste gaat van mijn studie, het kost me allemaal erg veel energie.
Afgelopen zondag heb ik een lijstje samen met hem gemaakt over wat hij kan doen. (2 puntjes per dag). Waaronder dinsdag bellen met uitzendbureau's, zijn cv heb ik afgelopen zondag voor hem gerestyled...Auto naar de garage. Alleen de auto heeft hij gedaan,..uitzendbureau's zou hij vandaag (donderdag) bellen..Je raad het al niet gedaan, maar ow wat is hij dankbaar dat ik een lijstje maak. Wel moet ik toegeven, dat hij een nare klus heeft gedaan in huis: de kelderkast schoongemaakt. En moest deze dan ook goed bekijken, echt mijn gemeende compliment.
Afgelopen zondag zou hij gaan stoppen met blowen....helaas dat is hij dus nog niet, vanavond heeft hij namelijk afgesproken met vrienden die blowen, dus, nog even wachten.
Ik weet het echt allemaal niet hoor, heb soms het idee dat hij bezig is met een spelletje, dat hij niet alleen kan verhuizen, en mij nodig heeft...Er moet immers veel geregeld worden, en jullie raden al wie dat moet doen..:Ik. En hij komt dan in een gespreid bedje
Nu er sinds 2 maanden (op 3 na) geen ruzies meer zijn, (de afgelopen 2 jaar was dat bijna dagelijks) komt er bij steeds meer bij me boven, er is zoveel narigheid gebeurd, en heb er moeite mee omdat zomaar van tafel te vegen, en nu weer verder gaan alsof er niets gebeurd is. Ik merk ook dat ik niet meer snel mijn mening durf te geven, of iets te zeggen...Uit angst voor een eventuele ruzie die gaat komen. Ik heb zoveel verdriet gehad, hij heeft geen idee hoeveel. Huilend ging ik naar mijn werk toe in de auto, om vervolgens met een glimlach clienten te woord te staan. Dag en nacht was ik bezig met "scheiden of niet".
Ik heb veel steun van mensen uit mijn omgeving, (mensen die mijn partner niet mag, maar waar ik wel dagelijks mee te maken heb) waar ik in de tussentijd veel van hou. Vele gesprekken met ze gevoerd, en ze begrijpen niet dat ik nog steeds bij hem ben. (als ik in hun schoenen had gestaan, had ik hetzelfde gedacht).
Nog even ter info: Ik heb een eigen bedrijf in een bedrijf en heb enorm veel plezier in mijn werk en mijn studie, dat heeft mij op de been gehouden. Als ik mee ga verhuizen moet ik in totaal 2 uur heen, en 2 uur terug reizen...4 uur dus. En iedereen gaat me vast voor gek verklaren. Nu moet ik me daar niet al teveel van aantrekken, maar mijn partner heeft geen idee wat de mensen met wie ik samenwerk voor me betekenen. Hij kan dat niet begrijpen, en zegt dat het als we verhuisd zijn veel beter gaat. Alles gaat dan veranderen, we gaan gezamelijke vrienden maken (hebben nu nul gezamelijke vrienden), we gaan er vaker op uit...nu nooit, want in deze plaats is niets leuk.
Zuchten moet ik er nu even van, als ik zo opschrijf allemaal. Ik heb geen idee wat ik ga doen, ga ik echt mee, of blijf ik toch hier. Ik wil echt meegaan, maar kan niet zomaar alles vergeten, wil zien dat hij veranderd (ook al zegt hij dat dat niet hoeft). Wil het liefst even 1 sessie of 2 sessie naar een relatie-therapeut, want ben bang voor herhaling. Ik zit in een lastig parket, en nu hij zo aardig tegen me doet is het heel verwarrend geworden allemaal voor me. Wellicht ben ik nu aan het zeuren, moet ik me niet aanstellen, mijn schepen hier verbranden en meegaan......Ik heb geen idee.
Bedankt voor het lezen in ieder geval. Een knuffel voor iedereen!
Liefs,
Morph
Wat fijn...jullie berichten, ik heb er echt steun aan. Het is inderdaad duidelijk dat er veel meer aan de hand is, dan het niet hebben van sex. Voor mij was het de reden om te openen, omdat ik nadat ik mijn man had verteld dat ik met hem mee wilde verhuizen meer had verwacht van hem.
Goed ik krijg dan wel nu eindelijk weer complimenten...zo van "jij bent inspirerend voor mij" en "wat een wijze vrouw ben jij", en "we hebben het gehaald". Nu ben ik hier erg blij mee, en vind ik het heerlijk om te horen...Eindelijk krijg ik weer waardering....maar er is een maar voor mij. Hoe oprecht is dat, en waarom geen intimiteit. Ook hierin vraagt hij "je moet me helpen, weet niet hoe het moet...Dat vind ik raar, en daarin vind ik dat hij stap in moet ondernemen. Mischien erg koppig, maar ik help hem al met zoveel...zoveel dat het bijna ten koste gaat van mijn studie, het kost me allemaal erg veel energie.
Afgelopen zondag heb ik een lijstje samen met hem gemaakt over wat hij kan doen. (2 puntjes per dag). Waaronder dinsdag bellen met uitzendbureau's, zijn cv heb ik afgelopen zondag voor hem gerestyled...Auto naar de garage. Alleen de auto heeft hij gedaan,..uitzendbureau's zou hij vandaag (donderdag) bellen..Je raad het al niet gedaan, maar ow wat is hij dankbaar dat ik een lijstje maak. Wel moet ik toegeven, dat hij een nare klus heeft gedaan in huis: de kelderkast schoongemaakt. En moest deze dan ook goed bekijken, echt mijn gemeende compliment.
Afgelopen zondag zou hij gaan stoppen met blowen....helaas dat is hij dus nog niet, vanavond heeft hij namelijk afgesproken met vrienden die blowen, dus, nog even wachten.
Ik weet het echt allemaal niet hoor, heb soms het idee dat hij bezig is met een spelletje, dat hij niet alleen kan verhuizen, en mij nodig heeft...Er moet immers veel geregeld worden, en jullie raden al wie dat moet doen..:Ik. En hij komt dan in een gespreid bedje
Nu er sinds 2 maanden (op 3 na) geen ruzies meer zijn, (de afgelopen 2 jaar was dat bijna dagelijks) komt er bij steeds meer bij me boven, er is zoveel narigheid gebeurd, en heb er moeite mee omdat zomaar van tafel te vegen, en nu weer verder gaan alsof er niets gebeurd is. Ik merk ook dat ik niet meer snel mijn mening durf te geven, of iets te zeggen...Uit angst voor een eventuele ruzie die gaat komen. Ik heb zoveel verdriet gehad, hij heeft geen idee hoeveel. Huilend ging ik naar mijn werk toe in de auto, om vervolgens met een glimlach clienten te woord te staan. Dag en nacht was ik bezig met "scheiden of niet".
Ik heb veel steun van mensen uit mijn omgeving, (mensen die mijn partner niet mag, maar waar ik wel dagelijks mee te maken heb) waar ik in de tussentijd veel van hou. Vele gesprekken met ze gevoerd, en ze begrijpen niet dat ik nog steeds bij hem ben. (als ik in hun schoenen had gestaan, had ik hetzelfde gedacht).
Nog even ter info: Ik heb een eigen bedrijf in een bedrijf en heb enorm veel plezier in mijn werk en mijn studie, dat heeft mij op de been gehouden. Als ik mee ga verhuizen moet ik in totaal 2 uur heen, en 2 uur terug reizen...4 uur dus. En iedereen gaat me vast voor gek verklaren. Nu moet ik me daar niet al teveel van aantrekken, maar mijn partner heeft geen idee wat de mensen met wie ik samenwerk voor me betekenen. Hij kan dat niet begrijpen, en zegt dat het als we verhuisd zijn veel beter gaat. Alles gaat dan veranderen, we gaan gezamelijke vrienden maken (hebben nu nul gezamelijke vrienden), we gaan er vaker op uit...nu nooit, want in deze plaats is niets leuk.
Zuchten moet ik er nu even van, als ik zo opschrijf allemaal. Ik heb geen idee wat ik ga doen, ga ik echt mee, of blijf ik toch hier. Ik wil echt meegaan, maar kan niet zomaar alles vergeten, wil zien dat hij veranderd (ook al zegt hij dat dat niet hoeft). Wil het liefst even 1 sessie of 2 sessie naar een relatie-therapeut, want ben bang voor herhaling. Ik zit in een lastig parket, en nu hij zo aardig tegen me doet is het heel verwarrend geworden allemaal voor me. Wellicht ben ik nu aan het zeuren, moet ik me niet aanstellen, mijn schepen hier verbranden en meegaan......Ik heb geen idee.
Bedankt voor het lezen in ieder geval. Een knuffel voor iedereen!
Liefs,
Morph
vrijdag 20 februari 2009 om 16:47
Hallo Morph,
Als ik dit lees, denk ik dat jouw man nog steeds niet hersteld is van zijn burn out. Namelijk: bang voor intimiteit (seks met jou), vluchtgedrag, weinig doen en liever de confrontatie zoeken. Ook als ik lees dat hij maar 2x bij een psycholoog is geweest voor zijn burn out, vrees ik dat hij er nog niet overheen is. Mijn vriend is ook 1,5 jaar burn out geweest, dus ik weet er ondertussen het één en ander vanaf... Bij ons is ons seksleven ook als van een bejaard echtpaar. Mijn vriend zegt dat hij gewoon geen zin heeft en dat geloof ik, want hij kijkt zelfs niet eens naar andere vrouwen! Kijk anders ook eens op de site burnin.nl met ook een forum voor partners van burn out patiënten. Veel sterkte!
Als ik dit lees, denk ik dat jouw man nog steeds niet hersteld is van zijn burn out. Namelijk: bang voor intimiteit (seks met jou), vluchtgedrag, weinig doen en liever de confrontatie zoeken. Ook als ik lees dat hij maar 2x bij een psycholoog is geweest voor zijn burn out, vrees ik dat hij er nog niet overheen is. Mijn vriend is ook 1,5 jaar burn out geweest, dus ik weet er ondertussen het één en ander vanaf... Bij ons is ons seksleven ook als van een bejaard echtpaar. Mijn vriend zegt dat hij gewoon geen zin heeft en dat geloof ik, want hij kijkt zelfs niet eens naar andere vrouwen! Kijk anders ook eens op de site burnin.nl met ook een forum voor partners van burn out patiënten. Veel sterkte!
