![](/styles/viva/public/images/pijler_images/150x150rounded/icons-150x150-seks-01.png)
Angst voor seksueel contact
maandag 18 mei 2015 om 22:37
Hallo iedereen,
Dit is best een gevoelig onderwerp voor me, maar ik ben benieuwd of mensen dit herkennen.
Ik ben 18, bijna 19.
Toen ik 14 was, was ik erg sociaal en was ik met vrienden, een feestje bij mij thuis. Er was een jongen die ik leuk vond. We weten allemaal hoe dat gaat met 14-jarige meisjes die een crush hebben.
Ik herinner me dat hij mij versierde en vroeg of hij kon blijven. Ik was verliefd en zei ja. Mijn vriendin bleef ook slapen, op een andere kamer met haar vriend.
Deze jongen die ik leuk vond, ik noem hem G, sliep naast mij op een matras. Ik wilde immers niets. Maar hij bleef doorzeuren. Hij zei dingen als: ''Als je me echt leuk vindt laat je me bij je liggen.'' en ''je kan niet iemand uitnodigen en dan niet met elkaar slapen.'' Ik was zwak en verliefd en liet het toe.
Uiteindelijk liep de boel uit de hand en toen 'het' net ging gebeuren zei ik dat ik het niet wilde. Hij zei dat ik dat niet kon maken. Om de een of andere reden kreeg hij mij zo ver. Ik weet het niet allemaal meer, ik heb deze herinneringen weggedrukt.
De volgende dag was hij al weg voor ik wakker werd. Hij was gewoon weggegaan zonder één woord.
Ik maakte mijn vriendin en haar vriend wakker en had ontbijt met hun. Ik zei dat G eerder weg moest.
Toen ik onder de douche stond besefte ik wat ik had gedaan. Gewoon mijn waardigheid, maagdelijkheid kwijt. Aan een one night stand die mij nog pushte ook. Ik voelde mijzelf zo dom. Ik was woedend op mijzelf. Nog steeds. Ik haat mijzelf hierom, en hem nog meer. Toen ik erover wilde praten negeerde hij me en werd hij kwaad.
Ik zweerde mijzelf dat dit nooit meer zou gebeuren. Ik sloot mijzelf af voor elk gevoel. Dat voelde veilig.
Ik heb na die tijd nog seksuele contacten gehad, maar geen 'seks' zelf, geen geslachtsgemeenschap. Ik kan het niet. En niets voelde er fijn aan.
Ik kan ook niet houden van, want ik heb het gevoel dat mensen mij na seks zullen dumpen.
Samengevat:
- Ik vertrouw niemand
- De gedachte aan seks maakt me kwaad
- Mannen die ook maar enigszins mij proberen te versieren maken me kotsmisselijk
Ik weet heus wel dat niet iedere man zo is, maar ik heb mijzelf dit zo lang aangepraat dat ik het niet kan. Ik krijg het niet uit mijn hoofd. Ik voel me gewoon vies als ik er alleen al aan denk seks te hebben. Ik geef er niets om, het doet me niets en ik verlang er ook niet naar.
Wat moet ik hiermee? In mijn ogen draait alles om seks altijd. Mannen zien mij en denken alleen maar aan mijn lichaam. Zijn er mensen die dit ook hebben?
Dit is best een gevoelig onderwerp voor me, maar ik ben benieuwd of mensen dit herkennen.
Ik ben 18, bijna 19.
Toen ik 14 was, was ik erg sociaal en was ik met vrienden, een feestje bij mij thuis. Er was een jongen die ik leuk vond. We weten allemaal hoe dat gaat met 14-jarige meisjes die een crush hebben.
Ik herinner me dat hij mij versierde en vroeg of hij kon blijven. Ik was verliefd en zei ja. Mijn vriendin bleef ook slapen, op een andere kamer met haar vriend.
Deze jongen die ik leuk vond, ik noem hem G, sliep naast mij op een matras. Ik wilde immers niets. Maar hij bleef doorzeuren. Hij zei dingen als: ''Als je me echt leuk vindt laat je me bij je liggen.'' en ''je kan niet iemand uitnodigen en dan niet met elkaar slapen.'' Ik was zwak en verliefd en liet het toe.
Uiteindelijk liep de boel uit de hand en toen 'het' net ging gebeuren zei ik dat ik het niet wilde. Hij zei dat ik dat niet kon maken. Om de een of andere reden kreeg hij mij zo ver. Ik weet het niet allemaal meer, ik heb deze herinneringen weggedrukt.
De volgende dag was hij al weg voor ik wakker werd. Hij was gewoon weggegaan zonder één woord.
Ik maakte mijn vriendin en haar vriend wakker en had ontbijt met hun. Ik zei dat G eerder weg moest.
Toen ik onder de douche stond besefte ik wat ik had gedaan. Gewoon mijn waardigheid, maagdelijkheid kwijt. Aan een one night stand die mij nog pushte ook. Ik voelde mijzelf zo dom. Ik was woedend op mijzelf. Nog steeds. Ik haat mijzelf hierom, en hem nog meer. Toen ik erover wilde praten negeerde hij me en werd hij kwaad.
Ik zweerde mijzelf dat dit nooit meer zou gebeuren. Ik sloot mijzelf af voor elk gevoel. Dat voelde veilig.
Ik heb na die tijd nog seksuele contacten gehad, maar geen 'seks' zelf, geen geslachtsgemeenschap. Ik kan het niet. En niets voelde er fijn aan.
Ik kan ook niet houden van, want ik heb het gevoel dat mensen mij na seks zullen dumpen.
Samengevat:
- Ik vertrouw niemand
- De gedachte aan seks maakt me kwaad
- Mannen die ook maar enigszins mij proberen te versieren maken me kotsmisselijk
Ik weet heus wel dat niet iedere man zo is, maar ik heb mijzelf dit zo lang aangepraat dat ik het niet kan. Ik krijg het niet uit mijn hoofd. Ik voel me gewoon vies als ik er alleen al aan denk seks te hebben. Ik geef er niets om, het doet me niets en ik verlang er ook niet naar.
Wat moet ik hiermee? In mijn ogen draait alles om seks altijd. Mannen zien mij en denken alleen maar aan mijn lichaam. Zijn er mensen die dit ook hebben?
dinsdag 19 mei 2015 om 14:15
quote:Rooss4.0 schreef op 19 mei 2015 @ 12:34:
[...]
Is dat zo? Waar baseer je dat toch op? Ik snap die schreeuw om professionals echt helemaal niet. Ik heb gewoon tig keer mijn verhaal gedaan bij moeder, zus, vriendinnen en vriendjes. Dat werkt louterend. Is echt nooit een "prof" aan te pas gekomen, waar is een psychiater voor nodig?
En dit is echt een serieuze vraag.
Voor veel mensen werkt alleen je verhaaldoen bij een hoop mensen niet.
Je hebt vaak toch wat handreikingen en tips nodig om het echt te kunnen verwerken.
Ik heb mn verhaal vaak kwijtgekundmaar dat was echt niet genoeg.
[...]
Is dat zo? Waar baseer je dat toch op? Ik snap die schreeuw om professionals echt helemaal niet. Ik heb gewoon tig keer mijn verhaal gedaan bij moeder, zus, vriendinnen en vriendjes. Dat werkt louterend. Is echt nooit een "prof" aan te pas gekomen, waar is een psychiater voor nodig?
En dit is echt een serieuze vraag.
Voor veel mensen werkt alleen je verhaaldoen bij een hoop mensen niet.
Je hebt vaak toch wat handreikingen en tips nodig om het echt te kunnen verwerken.
Ik heb mn verhaal vaak kwijtgekundmaar dat was echt niet genoeg.
All people have the right to stupidity. But some abuse the privilege.
woensdag 20 mei 2015 om 01:34
quote:redbuIIetje schreef op 19 mei 2015 @ 07:53:
Vind het vooral raar dat jij blijkbaar op 14-jarige leeftijd 'n orgie in het huis van je ouders kon houden. Kreeg je niet gigantisch op je flikker van je ouders dat je tijdens hun afwezigheid jan en alleman hebt laten slapen?Mijn vader is altijd in het buitenland en hij had mijn moeder meegenomen omdat hij ditmaal naar London was. En de benaming 'orgie' vind ik een beetje onzin. En niet 'jan en alleman' sliep hier. Enkel mijn vriendin en haar vriend en dan G en ik.
Vind het vooral raar dat jij blijkbaar op 14-jarige leeftijd 'n orgie in het huis van je ouders kon houden. Kreeg je niet gigantisch op je flikker van je ouders dat je tijdens hun afwezigheid jan en alleman hebt laten slapen?Mijn vader is altijd in het buitenland en hij had mijn moeder meegenomen omdat hij ditmaal naar London was. En de benaming 'orgie' vind ik een beetje onzin. En niet 'jan en alleman' sliep hier. Enkel mijn vriendin en haar vriend en dan G en ik.
woensdag 20 mei 2015 om 07:30
quote:JohannaMaria schreef op 20 mei 2015 @ 01:34:
[...]
Mijn vader is altijd in het buitenland en hij had mijn moeder meegenomen omdat hij ditmaal naar London was. En de benaming 'orgie' vind ik een beetje onzin. En niet 'jan en alleman' sliep hier. Enkel mijn vriendin en haar vriend en dan G en ik.Maar wisten jouw ouders dat je vriendin's seksvriendje ook bleef slapen? Kan me niet voorstellen dat ouders dat toestaan van 14 jarige kinderen.
[...]
Mijn vader is altijd in het buitenland en hij had mijn moeder meegenomen omdat hij ditmaal naar London was. En de benaming 'orgie' vind ik een beetje onzin. En niet 'jan en alleman' sliep hier. Enkel mijn vriendin en haar vriend en dan G en ik.Maar wisten jouw ouders dat je vriendin's seksvriendje ook bleef slapen? Kan me niet voorstellen dat ouders dat toestaan van 14 jarige kinderen.
Shoot first, ask questions later!
![](https://forum.viva.nl/styles/viva/theme/images/placeholder.gif)
woensdag 20 mei 2015 om 09:15
quote:deb32 schreef op 18 mei 2015 @ 23:41:
Mannen die haar willen versieren maken haar kotsmisselijk en ze vertrouwd niemand......
Sorry als ik gemeen overkom , maar ik vind dit soort uitspraken nogal overtrokken in dit geval.
Dit is hoe ik het zie hoor. En ach wie ben ik.
Ik denk dat je (to) inderdaad professionele hulp moet zoeken. Sterkte!
Het kind is 18. En ze maakte dit mee toen ze 14 was. Ik kan me heel goed voorstellen dat dat er behoorlijk inhakt en dat je daardoor een vertekend beeld krijgt van mannen.
TO, wat heftig dat je dit moest mee maken. Ik heb verder geen tips, sorry.
Mannen die haar willen versieren maken haar kotsmisselijk en ze vertrouwd niemand......
Sorry als ik gemeen overkom , maar ik vind dit soort uitspraken nogal overtrokken in dit geval.
Dit is hoe ik het zie hoor. En ach wie ben ik.
Ik denk dat je (to) inderdaad professionele hulp moet zoeken. Sterkte!
Het kind is 18. En ze maakte dit mee toen ze 14 was. Ik kan me heel goed voorstellen dat dat er behoorlijk inhakt en dat je daardoor een vertekend beeld krijgt van mannen.
TO, wat heftig dat je dit moest mee maken. Ik heb verder geen tips, sorry.
woensdag 20 mei 2015 om 09:25
quote:JohannaMaria schreef op 20 mei 2015 @ 01:36:
Dank jullie voor de lieve reacties (de meeste reacties dan..)!
En voor de mensen die mij een 'aansteller' vinden: ik ben het daar niet mee oneens. Waarom denk je dat ik aangeef dat ik MIJZELF hierom niet kan uitstaan?
Erkenning is de eerste stap.
Ik denk dat jij er wel komt.
Maar houd een beetje hulp wel in je achterhoofd. Hetzij professionele hetzij een vertrouwenspersoon met wie je kan sparren. Nu vormt het zich alleen in jouw hoofd en krijgt het geen tegengeluid.
Dank jullie voor de lieve reacties (de meeste reacties dan..)!
En voor de mensen die mij een 'aansteller' vinden: ik ben het daar niet mee oneens. Waarom denk je dat ik aangeef dat ik MIJZELF hierom niet kan uitstaan?
Erkenning is de eerste stap.
Ik denk dat jij er wel komt.
Maar houd een beetje hulp wel in je achterhoofd. Hetzij professionele hetzij een vertrouwenspersoon met wie je kan sparren. Nu vormt het zich alleen in jouw hoofd en krijgt het geen tegengeluid.
![](https://forum.viva.nl/styles/viva/theme/images/placeholder.gif)
woensdag 20 mei 2015 om 09:27
quote:redbuIIetje schreef op 20 mei 2015 @ 07:30:
[...]
Maar wisten jouw ouders dat je vriendin's seksvriendje ook bleef slapen? Kan me niet voorstellen dat ouders dat toestaan van 14 jarige kinderen.Jouw inlevingsvermogen blijkt regelmatig nogal "opvallend" te zijn he. Dus om dat nu als maatstaf te hanteren?
[...]
Maar wisten jouw ouders dat je vriendin's seksvriendje ook bleef slapen? Kan me niet voorstellen dat ouders dat toestaan van 14 jarige kinderen.Jouw inlevingsvermogen blijkt regelmatig nogal "opvallend" te zijn he. Dus om dat nu als maatstaf te hanteren?
donderdag 21 mei 2015 om 13:23
Jeetje wat een reacties allemaal! sommigen zijn ronduit asociaal.. Sorry, dat moest er even uit.
Helaas heb ik zoiets nog nooit meegemaakt maar kan alleen maar zeggen: heel veel sterkte en ik hoop echt van harte dat je over deze hele nare ervaring heen komt.
Het enige wat ik kan zeggen is dat ze niet allemaal zo zijn, maar ja dat schreef je zelf al..
Een hele dikke knuffel van een onbekende
Helaas heb ik zoiets nog nooit meegemaakt maar kan alleen maar zeggen: heel veel sterkte en ik hoop echt van harte dat je over deze hele nare ervaring heen komt.
Het enige wat ik kan zeggen is dat ze niet allemaal zo zijn, maar ja dat schreef je zelf al..
Een hele dikke knuffel van een onbekende
Live life to the fullest.
donderdag 21 mei 2015 om 13:43
quote:Rooss4.0 schreef op 19 mei 2015 @ 12:34:
[...]
Is dat zo? Waar baseer je dat toch op? Ik snap die schreeuw om professionals echt helemaal niet. Ik heb gewoon tig keer mijn verhaal gedaan bij moeder, zus, vriendinnen en vriendjes. Dat werkt louterend. Is echt nooit een "prof" aan te pas gekomen, waar is een psychiater voor nodig?
En dit is echt een serieuze vraag.
Maar was jouw situatie echt hetzelfde als die van to? Was het ook jouw eerste seksuele ervaring, was jij ook 14, heb jij er ook jaren lang niet over gepraat? Ik kan mij indenken dat als zoiets gebeurt op je 14e en je dat jaren lang laat doorsudderen dat je dan gewoon een compleet vertekend beeld kan krijgen. Kan mij ook indenken dat als zoiets gebeurt op je 14e en je het er gelijk over hebt dat dingen dan anders liggen. Maar vind niet dat je haar situatie met die van jou kan vergelijken.
Van wat ik van to lees komt ze behoorlijk beschadigd over en dat los je volgens mij niet op door het er alleen maar met familie en vrienden over te hebben. Al helemaal niet als je het al jaren lang voor je gehouden hebt en je het in je hoofd zo groot gemaakt hebt.
[...]
Is dat zo? Waar baseer je dat toch op? Ik snap die schreeuw om professionals echt helemaal niet. Ik heb gewoon tig keer mijn verhaal gedaan bij moeder, zus, vriendinnen en vriendjes. Dat werkt louterend. Is echt nooit een "prof" aan te pas gekomen, waar is een psychiater voor nodig?
En dit is echt een serieuze vraag.
Maar was jouw situatie echt hetzelfde als die van to? Was het ook jouw eerste seksuele ervaring, was jij ook 14, heb jij er ook jaren lang niet over gepraat? Ik kan mij indenken dat als zoiets gebeurt op je 14e en je dat jaren lang laat doorsudderen dat je dan gewoon een compleet vertekend beeld kan krijgen. Kan mij ook indenken dat als zoiets gebeurt op je 14e en je het er gelijk over hebt dat dingen dan anders liggen. Maar vind niet dat je haar situatie met die van jou kan vergelijken.
Van wat ik van to lees komt ze behoorlijk beschadigd over en dat los je volgens mij niet op door het er alleen maar met familie en vrienden over te hebben. Al helemaal niet als je het al jaren lang voor je gehouden hebt en je het in je hoofd zo groot gemaakt hebt.
donderdag 21 mei 2015 om 14:20
Ik heb ook zo'n eerste ervaring gehad. Tot over mijn oren verliefd op een jongen van 18 toen ik bijna 14 was. Hij wou wel verkering, maar alleen als we "het" dan ook gingen doen, want handjes vasthouden en een kusje paste niet meer bij zijn leeftijd volgens hemzelf. Ik kan me nu, bijna 20 jaar later, nog steeds wel voor mijn kop slaan dat ik hem toen niet een schop verkocht heb, maar ik was alleen maar ziels gelukkig dat hij mijn vriend zou worden. Zo gezegt, zo gedaan, maar kort na die 1e keer zag hij me al niet meer staan. Doodongelukkig ben ik er van geweest, ziek zwak en misselijk.
tot overmaat van ramp kwamen mijn ouders er achter, en waren woest dat ik op nog geen 14jarige leeftijd sex had gehad. Of ik niet snapte dat iedereen me nu voor een hoer aanzag door zomaar met de eerste de beste het bed in te duiken. Ik kon geen woord meer uitbrengen en schaamde me echt kapot. Wat had ik gedaan!
De jaren erna heb ik erg losbandig geleefd, ik vond sex niet speciaal of leuk, meer iets wat ik makkelijk kon doen om een jongen aan mij te binden of zo, weet het zelf eigenlijk nog steeds niet goed waarom ik zo gereageerd heb. Ook een gevoel dat het nu toch niets meer uitmaakte, ik had het immers al eerder gedaan, wat maakt het nog uit.
ik heb geen speciale hulp gehad of gezocht, ik ben 12 jaar geleden toevallig gewoon de juiste persoon tegen het lijf gelopen. Een hele fijne vriend, met wie ik nu hele fijne sex heb wat veel meer gevoelens en diepgang heeft dan alles daarvoor. Ik begrijp heel goed dat je dit niet zo maar van je af kunt zetten, en als ik alles weer over mocht doen zou ik het liefst wel hulp hebben gehad. Blijf er niet mee rondlopen, je maakt het misschien groter en groter in je hoofd, en dat is zonde. Sterkte en een knuffel.
tot overmaat van ramp kwamen mijn ouders er achter, en waren woest dat ik op nog geen 14jarige leeftijd sex had gehad. Of ik niet snapte dat iedereen me nu voor een hoer aanzag door zomaar met de eerste de beste het bed in te duiken. Ik kon geen woord meer uitbrengen en schaamde me echt kapot. Wat had ik gedaan!
De jaren erna heb ik erg losbandig geleefd, ik vond sex niet speciaal of leuk, meer iets wat ik makkelijk kon doen om een jongen aan mij te binden of zo, weet het zelf eigenlijk nog steeds niet goed waarom ik zo gereageerd heb. Ook een gevoel dat het nu toch niets meer uitmaakte, ik had het immers al eerder gedaan, wat maakt het nog uit.
ik heb geen speciale hulp gehad of gezocht, ik ben 12 jaar geleden toevallig gewoon de juiste persoon tegen het lijf gelopen. Een hele fijne vriend, met wie ik nu hele fijne sex heb wat veel meer gevoelens en diepgang heeft dan alles daarvoor. Ik begrijp heel goed dat je dit niet zo maar van je af kunt zetten, en als ik alles weer over mocht doen zou ik het liefst wel hulp hebben gehad. Blijf er niet mee rondlopen, je maakt het misschien groter en groter in je hoofd, en dat is zonde. Sterkte en een knuffel.
donderdag 21 mei 2015 om 15:19
Ik ben sexueel misbruikt in mijn jeugd en weet dat het wel vaker gebeurt dat mensen dan op twee manieren kunnen reageren: of ze willen helemaal geen sex meer, dat heet officieel frigiditeit, of ze lusten er wel pap van, dat heet promisque gedrag. Ik heb beide meegemaakt en beide zijn niet gezond.
Je bent nog erg jong. Dat is in je voordeel. Nu is je geest nog wat elastischer dan wanneer je ouder wordt. Ik raad je aan om er nu wat aan te gaan doen. Ook al denk je nu dat je nooit meer sex wil, dat gevoel wordt veroorzaakt door je trauma. En dat heeft een enorme invloed op je libido. Je zou nu juist een hoger libido moeten hebben dan in andere levensfases.
Ik stel het me zo voor, elk mens heeft een behoefte aan intiem contact en sex, er kan alleen een muur omheen staan. Die muur komt door dat trauma. Pas als je dat gaat verwerken, gaat die muur afbreken. En dan pas kun je bij dat gevoel komen van sex willen hebben.
Je kunt zonder sex leven, zat mensen die dat doen. Maar ik denk dat je trauma je op meer manieren in de weg kan gaan zitten. Ik denk ook dat emdr iets voor jou zou kunnen zijn. Daardoor leer je het trauma een plek te geven waar het minder negatieve invloed op je leven zal hebben. Emdr is, voor zover ik het heb begrepen want ik heb het zelf nooit gevolgd, niet puur gesprekstherapie, je doet oefeningen ed. Je kunt ook kiezen voor gesprekstherapie maar dat kan misschien confronterend zijn. Ik zou iig wel iets gaan doen om je trauma te verwerken.
Wat voor de een een trauma is, is voor de ander een peuleschil. We zijn nu eenmaal niet allemaal hetzelfde. Sommige onder ons zijn gevoelig, andere hebben niet zoveel emoties. Ik zie het zelf zo, sommige zangers/zangeressen kunnen acht octaven zingen, sommige maar 1. Zo is het ook met menselijke emotie. Ik kan acht octaven voelen, anderen maar 1. Niet zo gek dus als de 1 octaafmensen totaal niet begrijpen wat ik bedoel. Dat maakt mij trouwens niet beter dan anderen en het kan knap lastig zijn. Maar het zou wel fijn zijn als sommige mensen zich iets minder hard zouden ergeren aan fijngesnaardheid. Ik ben ook maar zo geboren namelijk. Een ander was vast veel minder beschadigd geraakt dan ik door mijn ervaringen, dat geef ik meteen toe. Maar met die constatering zijn mijn trauma's niet opgelost he.
We hebben het maar te stellen met wie we zijn, jezelf accepteren is normaal gesproken al moeilijk, laat staan als je in iedereens ogen abnormaal bent, omdat je beschadigd bent. Weet iig, TO, dat er veel mensen zijn zoals jij, ik herken me ook in je verhaal en helaas vele anderen. Het ligt niet aan jou, al was je de gevoeligste persoon ter wereld, doorgaan als iemand nee zegt, is gewoon een aanranding/verkrachting en dat gaat de meeste mensen niet in de kouwe kleren zitten.
Je kunt leren die muur om je gevoel af te gaan breken, in jouw tempo, op jouw manier. Want de liefde kan je leven wel enorm verrijken. Het is absoluut de moeite waard om voor te vechten. Maar vechten is wel nodig. Je wilt toch ook niet dat die jongen nu voorgoed bepaalt wat jij doet op gebied van sex en liefde? Ga hem eerst wegjagen uit je leven en kijk dan of sex nog steeds niks voor jou is. En wacht er niet te lang mee, wat je nu doet, heb je de rest van je leven plezier van.
Ik wens je heel veel kracht en moed toe, die zul je nodig hebben, en een leven zonder trauma's die je plagen. Pak je leven terug, is mijn advies, en neem terug wat hij je afnam. Veel sterkte.
Je bent nog erg jong. Dat is in je voordeel. Nu is je geest nog wat elastischer dan wanneer je ouder wordt. Ik raad je aan om er nu wat aan te gaan doen. Ook al denk je nu dat je nooit meer sex wil, dat gevoel wordt veroorzaakt door je trauma. En dat heeft een enorme invloed op je libido. Je zou nu juist een hoger libido moeten hebben dan in andere levensfases.
Ik stel het me zo voor, elk mens heeft een behoefte aan intiem contact en sex, er kan alleen een muur omheen staan. Die muur komt door dat trauma. Pas als je dat gaat verwerken, gaat die muur afbreken. En dan pas kun je bij dat gevoel komen van sex willen hebben.
Je kunt zonder sex leven, zat mensen die dat doen. Maar ik denk dat je trauma je op meer manieren in de weg kan gaan zitten. Ik denk ook dat emdr iets voor jou zou kunnen zijn. Daardoor leer je het trauma een plek te geven waar het minder negatieve invloed op je leven zal hebben. Emdr is, voor zover ik het heb begrepen want ik heb het zelf nooit gevolgd, niet puur gesprekstherapie, je doet oefeningen ed. Je kunt ook kiezen voor gesprekstherapie maar dat kan misschien confronterend zijn. Ik zou iig wel iets gaan doen om je trauma te verwerken.
Wat voor de een een trauma is, is voor de ander een peuleschil. We zijn nu eenmaal niet allemaal hetzelfde. Sommige onder ons zijn gevoelig, andere hebben niet zoveel emoties. Ik zie het zelf zo, sommige zangers/zangeressen kunnen acht octaven zingen, sommige maar 1. Zo is het ook met menselijke emotie. Ik kan acht octaven voelen, anderen maar 1. Niet zo gek dus als de 1 octaafmensen totaal niet begrijpen wat ik bedoel. Dat maakt mij trouwens niet beter dan anderen en het kan knap lastig zijn. Maar het zou wel fijn zijn als sommige mensen zich iets minder hard zouden ergeren aan fijngesnaardheid. Ik ben ook maar zo geboren namelijk. Een ander was vast veel minder beschadigd geraakt dan ik door mijn ervaringen, dat geef ik meteen toe. Maar met die constatering zijn mijn trauma's niet opgelost he.
We hebben het maar te stellen met wie we zijn, jezelf accepteren is normaal gesproken al moeilijk, laat staan als je in iedereens ogen abnormaal bent, omdat je beschadigd bent. Weet iig, TO, dat er veel mensen zijn zoals jij, ik herken me ook in je verhaal en helaas vele anderen. Het ligt niet aan jou, al was je de gevoeligste persoon ter wereld, doorgaan als iemand nee zegt, is gewoon een aanranding/verkrachting en dat gaat de meeste mensen niet in de kouwe kleren zitten.
Je kunt leren die muur om je gevoel af te gaan breken, in jouw tempo, op jouw manier. Want de liefde kan je leven wel enorm verrijken. Het is absoluut de moeite waard om voor te vechten. Maar vechten is wel nodig. Je wilt toch ook niet dat die jongen nu voorgoed bepaalt wat jij doet op gebied van sex en liefde? Ga hem eerst wegjagen uit je leven en kijk dan of sex nog steeds niks voor jou is. En wacht er niet te lang mee, wat je nu doet, heb je de rest van je leven plezier van.
Ik wens je heel veel kracht en moed toe, die zul je nodig hebben, en een leven zonder trauma's die je plagen. Pak je leven terug, is mijn advies, en neem terug wat hij je afnam. Veel sterkte.
Mensen kunnen alleen zichzelf redden.
![](https://forum.viva.nl/styles/viva/theme/images/placeholder.gif)
donderdag 21 mei 2015 om 16:22
Je bent veel te hard voor jezelf. Waarom haat je jezelf?
Je was pas 14 en je kon niet goed voorzien wat er zou gebeuren. Je hebt geprobeerd om hem te stoppen maar dat is niet gelukt. Jou valt niets aan te rekenen.
Blijf het niet opkroppen, maar ga er met iemand over praten.
Pas als je dit verwerkt hebt, kun je verder met je leven. Ik denk dat je een fijne seksuele relatie kunt hebben, maar dan moet je wel deze bagage kwijt en een lieve vriend vinden die jou respecteert. Gelukkig zijn er veel lieve mannen.
Je was pas 14 en je kon niet goed voorzien wat er zou gebeuren. Je hebt geprobeerd om hem te stoppen maar dat is niet gelukt. Jou valt niets aan te rekenen.
Blijf het niet opkroppen, maar ga er met iemand over praten.
Pas als je dit verwerkt hebt, kun je verder met je leven. Ik denk dat je een fijne seksuele relatie kunt hebben, maar dan moet je wel deze bagage kwijt en een lieve vriend vinden die jou respecteert. Gelukkig zijn er veel lieve mannen.
donderdag 21 mei 2015 om 19:44
quote:redbuIIetje schreef op 20 mei 2015 @ 07:30:
[...]
Maar wisten jouw ouders dat je vriendin's seksvriendje ook bleef slapen? Kan me niet voorstellen dat ouders dat toestaan van 14 jarige kinderen.Sexvriendje? Behendig met woorden ben je niet. Hij sliep netjes naast haar op een matras en ze was nog maagd destijds.
[...]
Maar wisten jouw ouders dat je vriendin's seksvriendje ook bleef slapen? Kan me niet voorstellen dat ouders dat toestaan van 14 jarige kinderen.Sexvriendje? Behendig met woorden ben je niet. Hij sliep netjes naast haar op een matras en ze was nog maagd destijds.
donderdag 21 mei 2015 om 19:47
quote:gladoortje74 schreef op 21 mei 2015 @ 15:19:
Ik ben sexueel misbruikt in mijn jeugd en weet dat het wel vaker gebeurt dat mensen dan op twee manieren kunnen reageren: of ze willen helemaal geen sex meer, dat heet officieel frigiditeit, of ze lusten er wel pap van, dat heet promisque gedrag. Ik heb beide meegemaakt en beide zijn niet gezond.
Je bent nog erg jong. Dat is in je voordeel. Nu is je geest nog wat elastischer dan wanneer je ouder wordt. Ik raad je aan om er nu wat aan te gaan doen. Ook al denk je nu dat je nooit meer sex wil, dat gevoel wordt veroorzaakt door je trauma. En dat heeft een enorme invloed op je libido. Je zou nu juist een hoger libido moeten hebben dan in andere levensfases.
Ik stel het me zo voor, elk mens heeft een behoefte aan intiem contact en sex, er kan alleen een muur omheen staan. Die muur komt door dat trauma. Pas als je dat gaat verwerken, gaat die muur afbreken. En dan pas kun je bij dat gevoel komen van sex willen hebben.
Je kunt zonder sex leven, zat mensen die dat doen. Maar ik denk dat je trauma je op meer manieren in de weg kan gaan zitten. Ik denk ook dat emdr iets voor jou zou kunnen zijn. Daardoor leer je het trauma een plek te geven waar het minder negatieve invloed op je leven zal hebben. Emdr is, voor zover ik het heb begrepen want ik heb het zelf nooit gevolgd, niet puur gesprekstherapie, je doet oefeningen ed. Je kunt ook kiezen voor gesprekstherapie maar dat kan misschien confronterend zijn. Ik zou iig wel iets gaan doen om je trauma te verwerken.
Wat voor de een een trauma is, is voor de ander een peuleschil. We zijn nu eenmaal niet allemaal hetzelfde. Sommige onder ons zijn gevoelig, andere hebben niet zoveel emoties. Ik zie het zelf zo, sommige zangers/zangeressen kunnen acht octaven zingen, sommige maar 1. Zo is het ook met menselijke emotie. Ik kan acht octaven voelen, anderen maar 1. Niet zo gek dus als de 1 octaafmensen totaal niet begrijpen wat ik bedoel. Dat maakt mij trouwens niet beter dan anderen en het kan knap lastig zijn. Maar het zou wel fijn zijn als sommige mensen zich iets minder hard zouden ergeren aan fijngesnaardheid. Ik ben ook maar zo geboren namelijk. Een ander was vast veel minder beschadigd geraakt dan ik door mijn ervaringen, dat geef ik meteen toe. Maar met die constatering zijn mijn trauma's niet opgelost he.
We hebben het maar te stellen met wie we zijn, jezelf accepteren is normaal gesproken al moeilijk, laat staan als je in iedereens ogen abnormaal bent, omdat je beschadigd bent. Weet iig, TO, dat er veel mensen zijn zoals jij, ik herken me ook in je verhaal en helaas vele anderen. Het ligt niet aan jou, al was je de gevoeligste persoon ter wereld, doorgaan als iemand nee zegt, is gewoon een aanranding/verkrachting en dat gaat de meeste mensen niet in de kouwe kleren zitten.
Je kunt leren die muur om je gevoel af te gaan breken, in jouw tempo, op jouw manier. Want de liefde kan je leven wel enorm verrijken. Het is absoluut de moeite waard om voor te vechten. Maar vechten is wel nodig. Je wilt toch ook niet dat die jongen nu voorgoed bepaalt wat jij doet op gebied van sex en liefde? Ga hem eerst wegjagen uit je leven en kijk dan of sex nog steeds niks voor jou is. En wacht er niet te lang mee, wat je nu doet, heb je de rest van je leven plezier van.
Ik wens je heel veel kracht en moed toe, die zul je nodig hebben, en een leven zonder trauma's die je plagen. Pak je leven terug, is mijn advies, en neem terug wat hij je afnam. Veel sterkte.
Dit is een ontzettend lieve reactie en zeer nuttig. Het spijt me dat je seksueel misbruikt bent, niemand verdient dat..
Heel erg bedankt en jij ook veel sterkte en liefde toegewenst!
Ik ben sexueel misbruikt in mijn jeugd en weet dat het wel vaker gebeurt dat mensen dan op twee manieren kunnen reageren: of ze willen helemaal geen sex meer, dat heet officieel frigiditeit, of ze lusten er wel pap van, dat heet promisque gedrag. Ik heb beide meegemaakt en beide zijn niet gezond.
Je bent nog erg jong. Dat is in je voordeel. Nu is je geest nog wat elastischer dan wanneer je ouder wordt. Ik raad je aan om er nu wat aan te gaan doen. Ook al denk je nu dat je nooit meer sex wil, dat gevoel wordt veroorzaakt door je trauma. En dat heeft een enorme invloed op je libido. Je zou nu juist een hoger libido moeten hebben dan in andere levensfases.
Ik stel het me zo voor, elk mens heeft een behoefte aan intiem contact en sex, er kan alleen een muur omheen staan. Die muur komt door dat trauma. Pas als je dat gaat verwerken, gaat die muur afbreken. En dan pas kun je bij dat gevoel komen van sex willen hebben.
Je kunt zonder sex leven, zat mensen die dat doen. Maar ik denk dat je trauma je op meer manieren in de weg kan gaan zitten. Ik denk ook dat emdr iets voor jou zou kunnen zijn. Daardoor leer je het trauma een plek te geven waar het minder negatieve invloed op je leven zal hebben. Emdr is, voor zover ik het heb begrepen want ik heb het zelf nooit gevolgd, niet puur gesprekstherapie, je doet oefeningen ed. Je kunt ook kiezen voor gesprekstherapie maar dat kan misschien confronterend zijn. Ik zou iig wel iets gaan doen om je trauma te verwerken.
Wat voor de een een trauma is, is voor de ander een peuleschil. We zijn nu eenmaal niet allemaal hetzelfde. Sommige onder ons zijn gevoelig, andere hebben niet zoveel emoties. Ik zie het zelf zo, sommige zangers/zangeressen kunnen acht octaven zingen, sommige maar 1. Zo is het ook met menselijke emotie. Ik kan acht octaven voelen, anderen maar 1. Niet zo gek dus als de 1 octaafmensen totaal niet begrijpen wat ik bedoel. Dat maakt mij trouwens niet beter dan anderen en het kan knap lastig zijn. Maar het zou wel fijn zijn als sommige mensen zich iets minder hard zouden ergeren aan fijngesnaardheid. Ik ben ook maar zo geboren namelijk. Een ander was vast veel minder beschadigd geraakt dan ik door mijn ervaringen, dat geef ik meteen toe. Maar met die constatering zijn mijn trauma's niet opgelost he.
We hebben het maar te stellen met wie we zijn, jezelf accepteren is normaal gesproken al moeilijk, laat staan als je in iedereens ogen abnormaal bent, omdat je beschadigd bent. Weet iig, TO, dat er veel mensen zijn zoals jij, ik herken me ook in je verhaal en helaas vele anderen. Het ligt niet aan jou, al was je de gevoeligste persoon ter wereld, doorgaan als iemand nee zegt, is gewoon een aanranding/verkrachting en dat gaat de meeste mensen niet in de kouwe kleren zitten.
Je kunt leren die muur om je gevoel af te gaan breken, in jouw tempo, op jouw manier. Want de liefde kan je leven wel enorm verrijken. Het is absoluut de moeite waard om voor te vechten. Maar vechten is wel nodig. Je wilt toch ook niet dat die jongen nu voorgoed bepaalt wat jij doet op gebied van sex en liefde? Ga hem eerst wegjagen uit je leven en kijk dan of sex nog steeds niks voor jou is. En wacht er niet te lang mee, wat je nu doet, heb je de rest van je leven plezier van.
Ik wens je heel veel kracht en moed toe, die zul je nodig hebben, en een leven zonder trauma's die je plagen. Pak je leven terug, is mijn advies, en neem terug wat hij je afnam. Veel sterkte.
Dit is een ontzettend lieve reactie en zeer nuttig. Het spijt me dat je seksueel misbruikt bent, niemand verdient dat..
Heel erg bedankt en jij ook veel sterkte en liefde toegewenst!
donderdag 21 mei 2015 om 22:48
Graag gedaan. Er is op dit forum een topic voor mensen die in hun jeugd sexueel misbruikt zijn, daar vind je meer lotgenoten. De eerste stap is om erover te leren praten. Daarbij hoeft het niet te gaan over de details maar wel over wat het met je heeft gedaan. Ik ben toen ik 16 was in therapie gegaan en dat heeft veel goed gedaan. Dat heeft ervoor gezorgd dat ik erover kan praten, al kan dat niet overal en met iedereen. Dat kun je het best jong leren. Later kan de schaamte namelijk een grotere rol gaan spelen als je er nooit over hebt gepraat.
Hopelijk kun je gaan beginnen met de verwerking, veel sterkte toegewenst iig. En je kunt dus ook meeschrijven in dat topic hier, als je wilt, het staat onder psyche.
Hopelijk kun je gaan beginnen met de verwerking, veel sterkte toegewenst iig. En je kunt dus ook meeschrijven in dat topic hier, als je wilt, het staat onder psyche.
Mensen kunnen alleen zichzelf redden.
donderdag 21 mei 2015 om 23:26
quote:FioreMiller schreef op 21 mei 2015 @ 13:23:
Jeetje wat een reacties allemaal! sommigen zijn ronduit asociaal.. Sorry, dat moest er even uit.
Helaas heb ik zoiets nog nooit meegemaakt maar kan alleen maar zeggen: heel veel sterkte en ik hoop echt van harte dat je over deze hele nare ervaring heen komt.
Het enige wat ik kan zeggen is dat ze niet allemaal zo zijn, maar ja dat schreef je zelf al..
Een hele dikke knuffel van een onbekende Hmmm...
Jeetje wat een reacties allemaal! sommigen zijn ronduit asociaal.. Sorry, dat moest er even uit.
Helaas heb ik zoiets nog nooit meegemaakt maar kan alleen maar zeggen: heel veel sterkte en ik hoop echt van harte dat je over deze hele nare ervaring heen komt.
Het enige wat ik kan zeggen is dat ze niet allemaal zo zijn, maar ja dat schreef je zelf al..
Een hele dikke knuffel van een onbekende Hmmm...