BDSM, voor de liefhebbers - deel V

Lollypopje, ik zag het inderdaad dat de mogelijkheid er is om te spelen. Heb wel meteen gemaild om te vragen of je ook gewoon kan chillen en kletsen en dat was uiteraard ook geen probleem. Heb wel goede dingen gelezen over deze organisatie. Lijkt me vrij veilig op deze manier haha. Ga je zelf weleens naar deze dingen?

Ok ,ik ga nog een poging wagen op fl. Bedankt voor de tips!

@Ochtendjas Ik kom er zelf zelden, omdat het publiek voor mij vaak iets te ouwelijk is. Althans degene hier in de buurt, dus hoeft niet overal te gelden. Dus daar pas ik minder tussen.

Ik ga wel af en toe naar events, al is het de laatste tijd wel minder. Meestal is de leeftijd dan wel wat ouder of gemengd, want jongerenfeesten pas ik ook niet. Ik ga naar vanalles van knusse klein schaligere feestjes, naar thuisfeestjes naar wat grotere die meestal in een parenclub zijn. En ook af en toe naar munches.

Het fijne van de bdsm-scene is dat hij vrij groot en divers is, waardoor er, als je er van houdt, altijd wel iets te vinden is dat bij je past.

Dag iedereen,

Ik lees al een tijdje mee op dit topic dus dacht mijzelf eens voor te stellen.

Tien jaar geleden heb ik spijtig genoeg een enorm slechte ervaring gehad seksueel. Ik heb toen ptts gekregen en heb jaren therapie nodig gehad om dit te verwerken. Ik totaal heeft het ook zo'n 7 jaar geduurd eer ik terug echt kon genieten van seks.

Toen ben ik wat beginnen verkennen en ik merkte wel dat ik veel meer geniet van dominantere mannen, maar echt specifiek heb ik daar nooit iets mee gedaan.

Een goed dik jaar geleden had ik een man leren kennen, rustig mee gedate. Rustig dingen opgebouwd. De eerste keer dat wij seks hadden (toen daten we een 2 maand) was hij ook juist enorm voorzichtig en respectvol. En toen heel vreemd, de tweede keer valt niet anders te omschrijven als verkrachting. Op mijn vraag waarom hij in hemelsnaam dat had gedaan zei hij zelfs letterlijk dat hij erop kickt om vrouwen hun seksuele grenzen te overschrijden. Ik heb een punt gezet achter die relatie en geprobeerd te vergeten wat er was gebeurd.

Een aantal maanden later serieus mijn klap gekregen, terug de nodige therapie genomen en ik geraakte emotioneel wel op een punt dat ik mij terug Ok voelde. Maar op seksueel vlak voelde ik mij compleet toe geklapt.

Een half jaar geleden heb in toen mijn huidige vriend leren kennen online. Hij ging in mijn stad zijn voor zijn werk (hij woont in het buitenland, dus lange afstandsrelatie). Ik had hem vrijwel meteen gezegd dat ik hem niets te bieden had seksueel (ging ervan uit dat hij gewoon een avontuurtje zocht aangezien hij hier toch maar een week ging zijn) dus dat hij mss beter verder zocht naar iemand anders. Maar het klikte van het begin al zo goed dat we contact zijn blijven houden. Na de vele e-mails heen en weer had ik dan toch besloten dat ik hem wou ontmoeten.

Uiteindelijk zijn we die week zoveel als mogelijk bij elkaar geweest en zijn we elkaar sindsdien blijven zien.

Ik heb mij niemand beter kunnen wensen om op seksueel vlak over mijn schrik heen te komen en terug open te bloeien.

Hij is ontzettend zorgzaam, intelligent, attent,... noem maar op. Onze communicatie zit enorm goed. Niets is onbespreekbaar en als er iets is spreken we dit meteen uit en op korte tijd hebben we echt al zo'n sterke band opgebouwd.

Verder blijkt hij een erg ervaren Dom te zijn en is er op dat vlak voor mij een hele wereld open gegaan. Samen verkennen we bdsm en voor mij voelt het alsof ik eindelijk weet wat het ontbrekende puzzelstukjes was in al mijn vorige relaties. Het is zo ontzettend fijn om eindelijk het gevoel te hebben dat al mijn behoeftes nu voldaan kunnen worden. Daar waar ik vroeger altijd het gevoel had dat er iets ontbrak maar ik kon er toen mijn vinger niet op leggen.

Het is zo fijn om iemand te hebben die ik 100% vertrouw en die ook op elke moment het beste met mij voor heeft. Voor mij ging een hele nieuwe wereld open en als het aan mij had gelegen had ik in mijn overenthousiasme misschien wel veel sneller willen gaan met dingen ontdekken dan we nu hebben gedaan. Hij houdt er een rustig tempo in en daarop terug kijkende is dat wel goed om het niet allemaal te snel willen te ontdekken.

Momenteel blijft alles nog wel grotendeels beperkt tot de slaapkamer. Alhoewel ik vermoed dat ik wel iemand ben die de D/s dynamiek ook daarbuiten zou appreciëren. We zijn beide wel nieuwsgierig hiernaar maar ook hier weer apprecieer ik dat hij hier allemaal niet in wilt overhaasten.

Ik heb geen gezonde jeugd gehad, mijn moeder heeft borderline en heeft mij heel mijn jeugd psychisch mishandeld. Ik heb als gevolg hiervan ook alleen nog maar toxische relaties gehad omdat ik niet anders kende. En door nu voor het eerst in een gezonde relatie te zitten merk ik dat ik met een aantal zaken wordt geconfronteerd. Ik besef nu dat ik alleen toxische dominantie kende en dat wanneer mijn sub kant behoefte had/heeft aan gedomineerd te worden, deze ook die toxische vorm van dominantie lijkt te verwachten en uit te lokken omdat ik niet anders ken.

In mijn huidige relatie is dit sterk naar boven gekomen en omdat hij zich niet laat uitlokken om zich op een ongezonde manier te uiten ben ik zelf op een bepaalde moment toxisch gedrag beginnen te vertonen. Iets wat hij zelf ook absoluut niet aanvaarde en wat voor mij ook echt wel een serieuze eye opener is.

Ik merk enerzijds dat door mij hier nu bewust van te zijn, dit patroon al wel doorbroken lijkt te zijn maar sowieso is dit wel een aspect waarvoor ik in therapie wil om hier meer inzicht in te krijgen en de juiste handgrepen te krijgen om dit in de toekomst op tijd te herkennen en te weten hoe ik hier op een gezonde manier mee om kan gaan.

Voorlopig houden we onze D/s dynamiek dus beperkt tot in de slaapkamer. Omdat ik zelf nog een aantal zaken heb om aan te werken en we willen eerst een gezonde, stabiele, sterke basis vooraleer we dit verder zouden gaan verkennen.

Al het nieuwe seksuele dat ik het afgelopen jaar heb ontdekt vind ik zelf enorm tof en boeiend, maar ik vind het nog fascinerender om te zien hoe bdsm je zoveel over jezelf kan leren en echt je persoonlijke groei en ontwikkeling naar een nieuw niveau kan tillen.

Ik ben iemand die heel veel waarde hecht aan groeien als persoon en ik wordt graag getriggerd om te groeien. Dit was trouwens ook iets dat ik in voorgaande relaties mistte, niet enkel het seksuele en het D/s aspect. Dus dat bdsm mij ook hierin ondersteunt is voor mij ook echt een openbaring geweest

Ik vind het enorm fijn ook trouwens om hier te lezen hoe iedereen met elkaar om gaat en het niveau van respect dat er hier voor elkaar is dus het zou fijn zijn om hier ook met jullie mee te kunnen praten.

Fijn nieuwjaar toegewenst aan iedereen trouwens!!

lollypopje schreef: ↑

01-01-2019 12:33

En welkom DropIt

Danku!! Ik heb net een (mss wat te uitgebreide) introductie geschreven

Welkom DropIt. Wat heftig wat je hebt meegemaakt en wat mooi dat je nu iemand hebt gevonden die je geeft wat je nodig hebt. Dat er nu ruimte is om jezelf rustig te leren kennen en te groeien als mens en als sub. Goed ook van je dat je in therapie wilt om verder aan dingen te werken. Want hoeveel je ook leert van bdsm, het is geen therapie, een onderscheid dat niet iedereen kan maken. Misschien is het voor jou goed om te weten dat er een lijst bestaat met kinkvriendelijk professionals op allerlei gebieden, waaronder ook therapeuten en seksuologen. Deze is ook te vinden op fl in de groep Netherlands Newbies.

Het is geen noodzaak, maar ik kan mij voorstellen dat, juist omdat je mede door bdsm met kanten van jezelf bent geconfronteerd, het fijn is te weten dat de therapeut ook die kant begrijpt.

@ochtendjas: heel herkenbaar spijtig genoeg van die relaties. Dus ik herken je angst en gevoelens die je omschrijft.

Een grote tip die ik kan geven is om aan je zelfvertrouwen te werken. Te komen tot een punt dat je zelf van jezelf vindt dat je het beste verdient en dat je niet moet settelen voor middelmatig. En dat je durft om voor jezelf op te komen zonder dat je je daar schuldig over voelt. Maar dat is uit mijn eigen ervaring wel een beetje een proces van vallen en opstaan.

Maar vrienden/een online vangnet hebben waarmee je kan praten en die eerlijk advies zullen geven kan daar denk ik wel een goede ondersteuning in zijn.

Ik heb net een lange introductie over mijzelf gegeven . Met mijn huidige vriend ontdek ik nu het bdsm wereldje maar dat is tot nu toe de enige persoon die ik ken in het wereldje en mijn enige ervaring.

DropItLikeASquat schreef: ↑

01-01-2019 13:09

Danku!! Ik heb net een (mss wat te uitgebreide) introductie geschreven

Ik zag het en als je mijn complete boeken hier weleens hebt gelezen weet je dat ik niet de persoon ben die commentaar mag leveren op hoe uitgebreid het is

@lollypopje: dankjewel!!

Staan er ook Belgische therapeuten op die lijst? En mag ik als Vlaamse mee in die groep op fl? Ik heb daar een profiel maar voor de rest eigenlijk nog niets gedaan op die site.

En idd, ik zie bdsm niet als therapie en mijn vriend niet als therapeut. Die verantwoordelijkheid heb ik zelf. Het is natuurlijk enorm fijn dat bdsm en mijn vriend mij ondersteunen in mijn helingsproces maar de eindverantwoordelijkheid ligt nog altijd bij mij en als ik merk dat bepaalde zaken toch vrij diep zitten dan lijkt het mij slimmer om hier de juiste, professionele hulp voor te zoeken.

@DropIt Jahoor, volgens mij is er ook geen Belgische groep op dat gebied. Ondanks de naam is hij voor iedereen die Nederlandstalig is. Of er ook Belgische therapeuten op staan kan ik je niet zeggen. Mocht dat niet het geval zijn kun je dat eventueel daarvragen of de vraag stellen in de groep Durftevragen. Daar zag ik laatst bijvoorbeeld ook iemand vragen naar een kinkvriendelijke huisarts.

Fetlife kan in het begin heel erg groot en onoverzichtelijk zijn, maar als je een paar fijne groepen kent waar je kennis op kunt doen dan heb je al een goed begin.

Verder wil ik gewoon zeggen dat je echt klinkt als een verstandig persoon en dat je echt heel goed bezig bent. Mijn complimenten, jij gaat je weg wel vinden

Squat, wat ontzettend naar van die ervaring van vroeger. Hoe mooi is het dat je nu iemand hebt gevonden die er zo voor je is en je waar je al je behoeftes bij vervuld ziet. Goed van je dat je in therapie gaat, ik heb zelf ook al wel wat therapieën gevolgd met wisselend resultaat. Ja zekerder worden is nog wel een dingetje, zit best wel diep. Ik durf bijvoorbeeld niet goed te reageren op jullie berichten, erg he?

Lollypopje, ouwelijk? Waar moet ik dan aan denken? Bejaardensoos? Jij bent begin twintig toch meen ik ergens gelezen te hebben? Fijn dat je een netwerk hebt wat bij je past en waarin je je kunt begeven.

@OchtendJas bijna goed, begin 30

Wat ik bedoel is dat je mensen hebt die ouder zijn en mensen die ook echt ouder uitstralen. Met de eerste groep klik ik het beste, bij de tweede groep pas ik net zo min als tussen de jongen. De vssm waar ik ben geweest trok veel van de tweede. Niks mis mee, maar pas ik niet goed tussen Maar over die waar jij heen gaat kan ik niks zeggen.

@Lollypopje: ja idd, fetlife kwam bij mij zo onoverzichtelijk over dat ik er weer van af ging. Ik heb de groep gevonden en ben nu lid.

En danku voor het compliment! Dat is fijn om te horen. Ik heb het vertrouwen ook wel dat ik er wel kom, alleen is het niet altijd even gemakkelijk. Maar that's life zeker hé

@Ochtendjas: zolang je niet op geeft en aan dingen blijft werken kom je er wel! Ik kom zelf ook van enorm ver kwa zelfvertrouwen en onzekerheid. Zoals ik zeg, ik herken wat je schrijft maar je kan echt wel aan je zelfzekerheid werken dus niet opgeven! En je hebt alle recht om jezelf hier te uiten, dus geen schrik hebben om te reageren!

Ik heb niet meegemaakt wat jullie hebben meegemaakt, maar zware onzekerheid herken ik ook. Ik had ook best wel last van een Social Imposter syndroom. "Wat als ze ontdekken dat ik helemaal niet leuk ben?"

Het heeft me jaren gekost, maar hoewel het soms nog steeds wel opduikt, herken ik mijzelf vaak ook amper meer in het onzekere verlegen meisje van vroeger.
Dus als je uit je comfortzone durft te stappen en bereid bent er voor te werken, dan komt het goed

fl word trouwens door veel mensen gebruikt als een kinky facebook, dus ze zullen niet snel vriendjes worden met mensen die ze niet kennen.
Wel heb je tegenwoordig de volgfunctie. Via die knop kun je accounts die je interessant vind volgen en zie je alles wat zij doen in je feed (de timeline van fet, die overigens wel gewoon chronologisch is itt die van fb ). Overigens kan dat niet bij iedereen, omdat je er ook voor kunt kiezen om die functie uit te zetten. Dus vind je het idee vervelend dat een vreemde je actief volgt daar, dan kun je dat via instellingen stoppen.
En je kunt vervelende mensen natuurlijk ook gewoon blokkeren

Ik zelf gebruik de volgfunctie voor evenementen en informatieve accounts, omdat ik niet de behoefte heb dat zij alles zien wat ik post (deel is friendsonly),maar zo wel kan zien wat zij doen.

Jaa lollypopje dat imposter syndroom is erg herkenbaar. Inderdaad als je eraan werkt wordt het minder. Je klinkt trouwens altijd als een leuk iemand.

Wel fijn squat dat je al zo ver gekomen bent. Toch denk ik soms dat veel bdsm’ers bepaalde issues hebben. Ook al hebben ze het onderzocht (de bron weet ik even niet meer) en kwam daar niet veel uit.


Heb me aangemeld! Ben benieuwd..

@OchtendJas Ik denk dat het wel klopt dat bdsm'ers niet vaket issues hebben. Ik denk wel dat bdsm'ers er eerder open over zijn, juist omdat ze meer gewend zijn te praten over de dingen in hen gaan.
Als ik naar een munch ga heb ik het soms met volslagen onbekende al snel over diepe dingen. Niet bewust, maar omdat je gewoin eerder bij beland.

En als er makkelijker over gesproken word, dan lijkt het ook snel dat her meer voor komt.

Plus dat het bij bdsm, nog meer dan in een gewone relatie of bij gewone seks, belangrijk is je bewust te zijn van die dingen. Juist omdat je speelt met emoties.

Misschien dat het daardoor ook eerder opvalt, dan in een gewone vanillarelatie.

Wat heerlijk om te lezen SC. Echt zo fijn dat jullie elkaar hebben gevonden

Leuk om te lezen dat je het daar zo leuk hebt! En idd, in wat zuiderse landen is het toch net iets anders dan hier hé.

Wanneer ik met een man in een relatie ben, dan ben ik automatisch vrij 'dienend', Op vaste momenten automatisch zijn koffie/thee zetten. Wanneer we ergens iets gaan drinken en ze serveren het als glas + flesje dan zal ik zijn drinken automatisch uitschenken, ik wacht tot de man begint met eten etc en zo zijn er nog een hele hoop zaken die ik automatisch doe.

Onlangs bij een drink op ons werk vertelde een mannelijke collega mij over zijn buitenlandse vriendin, en dat het in het begin toch wel wennen was met de culturele verschillen. Dat zij bv altijd zijn drinken uit schenkt. Pas toen besefte ik dat ik automatisch dat soort zaken doe maar dat dat blijkbaar niet de algemene gewoonte is, oeps

Ach, ik heb er nog nooit een ex-vriend over horen klagen.

Welkom Ochtendjas, DropItLikeASquat. (En andere nieuwe mocht ik daar even overheen gelezen hebben). Wat een heftige verhalen lees ik. De enige concrete tip die ik heb op dit moment is om actief te komen schrijven. Ik zelf heb ook een behoorlijk verleden meegenomen uit jeugd & huwelijk. En ik dacht altijd dat ik dingen zelf uit moest zoeken en mensen verveelde of lastig viel als ik zou komen "zeuren". Maar hier schrijven heeft ontzettend geholpen in het leren hoe ik red flags zie, of anderen lazen ze in mijn verhalen en wezen me er op. Er achter te komen wat ik zelf wil, ipv de persoon waar ik mee ben, en allerlei andere zaken. Wees dus nooit bang dat je te lang dradig bent. Iemand die zich verveeld slaat de post maar gewoon over .

Happy new year allemaal! Nieuw jaar, nieuwe kansen.

Lollypopje, daar zit inderdaad wat in. Soms bedenk ik me bij mijn eigen fantasieën, ben ik niet goed of zo? Ben sowieso van de openheid en niet van je anders voordoen dan je bent.

Concubine, wat fijn om al die positieve dingen te lezen. Ik ben van nature ook wel zo, alleen als het verwacht wordt vanwege het feit dat ik een vrouw ben, dan hebben ze een leuke aan me haha. Soms wel dubbel hoor, het fijn vinden dienstbaar te zijn, maar toch ook weer niet altijd. Hebben jullie dat ook?

Raam, jij ook nog de beste wensen. Bedankt voor de tip, zal mijn best doen hier vaker te schrijven en over dat langdradig, ik voorzie dan een nieuw record.

Ik heb gisteren wat gechat(uren...) en wat leuke contacten opgedaan. Bdsm gaat bij mij veel dieper dan alleen sex, dus de personen die nul interesse in mij als persoon hebben gaan op de negeer. Ik stond eigenlijk een tijdje uit, aangezien ik toch niet meer durfde. Nu sta ik weer voorzochtig aan haha. Sowieso is sex wel een dingetje, wat minder prettige dingen meemaken helpt niet heel erg mee aan een fijn sexleven. Vandaar dat ik soms toch twijfel aan mijn geestelijke gezondheid ivm mijn geaardheid.

@lollypopje een munch zou zeker leuk zijn, alleen is er bij ons in de omgeving echt niet veel te beleven op dat gebied. Het ligt misschien aan de plaats waar ik woon, maar ik heb het gevoel dat er in Nederland meer te beleven valt als in België. Dat in combinatie met werk en oppas regelen maakt dat we er nog niet geraakt zijn. En die zeldzame momenten dat we eens samen een avondje uit kunnen zijn vaak al voorbehouden voor goede vrienden.

@jas en squat wat een heftige verhalen. Maar het klinkt gelukkig alsof jullie op de goede weg zijn, geniet ervan!

@Squat wat je meegemaakt hebt met je moeder klinkt verschrikkelijk. Ik heb ook een moeder die me altijd klein en onzeker gehouden heeft (onbewust denk ik), maar jou verhaal klinkt vele malen erger. Ik moet wel zeggen dat hoe meer ik lees en me verdiep in bdsm, hoe meer ik me afzet tegen haar. Alsof ik nu pas besef wat ik al die jaren heb toegelaten. Herken jij dit ook?

Aan iedereen: hoe open zijn jullie eigenlijk tegen jullie vanilla vrienden en familie? Weten zij dat jullie aan bdsm doen of houden jullie dat geheim?

Dag Tardis!

Waarschuwing: lange post!

Ik ben door het zwaarste proces ivm mijn moeder gegaan de jaren na mijn verkrachting. Na de emdr therapie was op zich het traumatische van de verkrachting zelf wel verwerkt (in die zin dat ik erover kon praten en geen nachtmerries en herbelevingen meer had, het was echt gewoon een herinnering geworden), maar ik merkte dat ik mijzelf niet meer vertrouwde. Daarop dieper in gegaan en toen was naar boven gekomen dat ik echt een heel laag zelfbeeld had en het normaal vond om slecht behandeld te worden. En toen is alles van mijn jeugd naar boven gekomen en ben ik stilletjes aan beginnen beseffen dat hoe zij mij altijd behandeld heeft echt niet normaal is.

Na mijn verkrachting toonde ze ook totaal geen steun naar mij toe. Ze bleef mij verder afbreken en roddels over mij verspreiden dat ik een alcoholiekster was en een slet. Alle geluk woonde ik toen al bij mijn vader. Elk weekend wanneer ik haar zag bleef ze ruzie zoeken. Mij midden in de nacht wakker maken om op mij te roepen en al dat soort toestanden. Ze vroeg mij toen ook om de contactgegevens van mijn psycholoog zodat ze haar eens zou kunnen vertellen wat er allemaal mis met mij is zodat mijn psycholoog mij hopelijk eindelijk eens zou kunnen 'fixen' (dialect woord voor herstellen).

Ik heb haar toen eens gezegd dat ik de indruk had dat ze niet wou dat ik iets van mijn leven zou maken en toen heeft ze idd toegegeven dat ze niet wou dat ik het goed zou doen onder mijn vader zijn begeleiding want dat dat gezichtsverlies voor haar zou zijn aangezien zij overal rondstrooide dat mijn vader onbekwaam is.

Ik heb toen op een bepaalde moment contact volledig verbroken. Heb 4 jaar niet tegen haar gesproken en heb die tijd ook nodig gehad om alles te kunnen verwerken.

Nu zijn er kleinkinderen en puur voor hen heb ik terug 'normaal' contact met haar. Wat in houdt dat ik naar de familie etentjes ga en normaal doe. Ik wil niet dat mijn neefjes en nichtje moeten opgroeien in een ruzie familie.

Begin dit jaar had ik het even terug wat moeilijk. Ik had jaren het gevoel dat ik mij niet zou kunnen verdedigen moest ik nog eens verkracht worden en dat was dan ook wat eind november 2017 gebeurde. Ik heb op een bepaalde moment in de positie gelegen dat ik die man serieus zeer had kunnen doen. Ik had hem in zijn gezicht of op zijn keel kunnen trappen (ik heb jaren gevechtsport gedaan dus ik kan echt wel hard trappen) en ik hield mij in, waardoor hij mij bij mijn enkels kon grijpen en verder kon doen (ik had enkel op zijn borstkas getrapt).

Tijdens de emdr therapie wou ik hier specifiek op in gaan en de onderliggende overtuiging die ik had was: "ik doe iemand onrecht aan wanneer ik voor mijzelf op kom".

Dat kwam echt hard binnen, ik besefte dat niet dat die overtuiging zo diep zat en dat is puur een gevolg van mijn opvoeding. Dus toen heb ik het wel ff terug zwaar gehad met veel kwade gevoelens naar mijn moeder toe.

Nu met mijn huidige vriend en mss ook door bdsm, merk ik wel dat ik mij veel bewuster word van mijn grenzen, praten over grenzen, grenzen herkennen en aangeven, grenzen die ook echt gerespecteerd worden. En nu beginnen mijn ogen wel open te gaan over hoe kut sommige van mijn ex vriendjes waren en dat ik destijds veel te veel heb getolereerd.

Bijvoorbeeld iets dat deze week nog naar boven kwam toen ik bdsm porno aan het kijken was. Vriend vroeg mij om dit te doen en dan aan te geven wat ik leuk vind lijken en waarom, en wat ik niet leuk vind van de zaken die erin voor kwamen.

In die film moet de sub haar tong uit haar mond houden tenzij hij haar toestemming geeft haar tong weer in haar mond te houden. Op een bepaalde moment spuugt hij op haar tong.

Zelf persoonlijk heb ik het echt niet op spuug, ik vind dat echt vies en een man moet echt niet op mij gaan spugen. Mijn ex met wie ik 5 jaar samen was misbruikte graag dat soort zaken. Hij gebruikte dan zijn kracht om mij neer te pinnen op bed, boven mijn gezicht te hangen en langzaam zijn speeksel uit zijn mond te laten lopen tot die dan op mijn gezicht viel. Of hij gebruikte zijn kracht om mij in een houdgreep te houden en te kietelen wat ik echt absoluut haatte. Ik zei hem constant van dat allemaal niet te doen maar hij haalde er precies een soort van plezier uit.

Het gevolg daarvan was trouwens dat ik hem niet meer vertrouwde en geen seks meer met hem kon hebben. Gewoon letterlijk niet. Ik bleef compleet droog, mijn spieren ontspanden zich niet en ik had gewoon echt geen zin meer in intimiteit. Wat hij mij dan kwalijk nam..

Er nu op terug kijkende kan ik mij nog wel echt boos voelen. Op hem dat hij mijn grenzen opzettelijk niet respecteerde. En op mijzelf dat ik dat zelfs niet door had en nog gewoon bij hem ben gebleven.

Het contrast tussen mijn huidige relatie en al mijn vorige is zo groot dat ik nu vaak wel besef wat voor bullshit ik in het verleden allemaal heb getolereerd.

Ik heb er dan een gemixt gevoel bij. Enerzijds boos maar ergens voel ik ook heel veel medelijden met de vroegere ik. Vind ik het zo ontzettend spijtig dat ik die dingen echt gewoon normaal vond. Het is best confronterend met momenten.

@tardid: ivm open zijn over bdsm

Mijn beste vriendin weet hiervan. Niet alle details natuurlijk maar wel dat het er redelijk kinky aan toe gaat. Zij is zelf ook wel heel open minded en niet volledig vanille. Moest zij echt vanille zijn dan zou ik het er wss niet zo over hebben. Maar ze praat graag over seks en speeltjes en porno en dingen uitproberen dus met haar is het bespreekbaar.

Mijn zussen weten wel van een paar hints dat het er niet volledig vanille aan toe gaat maar ik vermoed dat zij gewoon denken dat er tijdens het vrijen eens een klap op mijn billen mag worden gegeven

Ik vond het wel grappig onlangs, ik was met mijn oudste zus naar de sauna en ze was aan het klagen over haar seksleven, dat het zo saai en braaf is en dat ze wilt dat een man toch echt dominant is in bed. Ik hintte dat ik niet mag klagen en haar ogen begonnen helemaal te twinkelen en ze vroeg super enthousiast of het 50 tinten grijs stijl is en ik moest eens lachen maar ben er niet dieper op in gegaan.

Best grappig eigenlijk want mijn zus kwam altijd heel preuts over en praatte vroeger echt totaal nooit over seks en ze ziet er ook super braaf uit. Dus ik was wel een beetje verrast. Maar aan de andere kant, ik zie er ook heel braaf en lief en girl next door uit dusja :p

Met mijn moeder zou ik er nooit over praten maar ik vermoed zelf wel dat zij niet vanille is. Hoe meer ik nu zelf leer over D/s, hoe sterker ik vermoed dat haar relatie met haar ex-vriend waar wij mee hebben samen gewoond een 24/7 D/s was, maar wel een van het toxische soort.