bijna 22, nog nooit verliefd!

Sommige mensen worden het gewoon nooit.



Dat kun je natuurlijk nooit van tevoren zeggen, maar je kent jezelf het beste, neem ik aan.



Ik ben 26 en nog nooit verliefd geweest. (Al zeg ik wel dat ik het ben. ) Ik heb het van me af gezet, om verliefd te moeten zijn in een relatie. M.i. hoeft dat nml niet.

Ik zou het graag eens worden, maar als het niet kan, dan kan het niet. De tijd zal het uitwijzen...

Tot en met mijn 18e was ik me eigenlijk niet eens bewust van het feit dat er "jongens en meisjes" waren - en dat dat relatietechnisch gezien toch wel tijd werd om me eens te gaan orienteren op de eventueel aanwezige vrijgezellen. Helaas was er niemand die me boeide en ik liet het voor wat het was. Pas toen ik 21 was liep ik op een heel onverwacht moment Hem tegen het lijf.



Nooit naar opzoek geweest, eigenlijk ook nooit druk om gemaakt, was veels te bezig met mijn eigen bezigheidjes. Maar na die eerste ontmoeting lag mijn hele gevoelswezen met zichzelf overhoop. En we zijn nog steeds samen



Moraal van dit verhaal: als je er niet mee bezig bent, maar er wel voor open staat, en er absoluut niet aan denkt, dan, op het moment dat je het het minst verwacht: kabèng! Vlinders!

Op hun 13e ontmaagd? Jemig, dat zijn kinderen!! Walgelijk eigenlijk... Maak jij je vooral geen zorgen, er komt heus wel een moment waarop je iemand tegenkomt die iets in je oproept qua gevoelens wat je nog niet eerder hebt gevoeld voor iemand. De een is er nou eenmaal gevoeliger voor dan de ander. Ik vind het heel verstandig van je dat je geen sex wilt met iemand waar je niks speciaals voor voelt.

@88_Malibu_88:

Het komt meer voor dat mensen zgn. laatbloeiers zijn. Waarom je er zorgen om maken? Waarom het je leven laten beheersen? Je maakt je eigen complex aan. Niet doen!



Maak je niet druk. Wanneer er iemand (M/V) voor je staat die jou écht wat doet, dan voel je dat heus wel. Van binnen, van buiten. De zon, de maan, hemel en aarde, alles staat op zijn kop. Heerlijk, gewoon. Maar je kan zoiets niet afdwingen, forceren. Dit overkomt je vanzelf wel. Komt goed, schatje...

Ik was 27 toen ik mijn eerste relatie kreeg (en die relatie houdt overigens tot nu toe goed stand). Ooit 1 keer eerder verliefd geweest toen ik 15 was ofzo. Ik ken wel meer mensen die niet op de middelbare school al met seks en vriendjes bezig waren. In mijn omgeving was het dus niet heeel bijzonder, maar toch heb ik me ook wel eens een afgevraagd of ik niet raar was, maar goed sommige dingen laten zich nou eenmaal niet afdwingen. Bovendien heeft vrijgezel zijn ook zijn voordelen. Je kunt reizen, wonen en werken waar en wanneer je wilt zonder dat je rekening hoeft te houden met iemand. Bovendien weet ik nu zeker dat ik goed op eigen benen kan staan en dat ik ook in mijn eentje heel gelukkig kan zijn.

Ik denk niet dat je dit moet zien als een probleem wat opgelost moet worden, zo werkt het namelijk niet. Geniet gewoon van het leven en van het feit dat je lekker je leven kunt indelen zoals jij dat wilt. Er komt vast wel een keer een leuke man (of vrouw?) voorbij.

Beter laat dan ongelukkig toch? 22 valt best mee hoor. Dan zit je maar niet op het gemiddelde. Het gaat erom dat jij je prettig voelt en niet wat als normaal/statistisch gemiddeld gezien wordt.



Zoals vosje ook al schrijft: geniet van het leven en wie weet wat er de komende jaren op je pad komt, of niet.

Heey



Het komt wel goed, je moet er niet naar opzoek gaan en elke dag denken.. Ik MOET verliefd worden ..ik MOET verliefd worden. Ook al wil je het zoo graag. Geniet! Leef! Feest! Lach! Op een dag loop je hem echt tegen het lijf en ervaar je wat verliefd zijn is!



Ik werd vroeger snel verliefd (rond mijn 16e) en nu ook bijna niet meer, maar ik geniet gewoon lekker en ik weet dat ik ooit wel iemand tegenkom



Succes enjoy your life!

Ik zou haast zeggen, wat is het probleem?

Je vraagt je toch ook niet af of het een probleem is dat je niet van slagroomtaartjes houdt? Het is alleen een probleem als je die gedwongen wordt te eten terwijl je er geen zin in hebt.

Ik denk dat ik zou zelf gelukkiger zijn als m'n vrouwengekte wat minder werd... Geen gezeik, geen gedoe, geen emotionele toestanden. Lijkt me heerlijk.



Mensen denken teveel in terrmen wat normaal is en wat anderen doen. Maar iedereen is anders.

Hey meisje,



ik begrijp je gevoelens volledig, heb zelf lang met hetzelfde gezeten. Ik was 20 (nu 21) , nog maagd, nog nooit echt hoteldebotel verliefd geweest (behalve een kalverliefde op m'n homovriendje in het middelbaar) , geen echte vriendjes gehad en ik vond mezelf serieus abnormaal. Ik had me ook voorgenomen om pas te vrijen als ik in een echt goede relatie zat, maar ik begon het zodanig beu te worden om me de enige ouwe vrijster in de buurt te voelen dat ik besloot losbandiger te worden... Althans, dat was het plan, tot moeder natuur besloot dat ontmaagding bij mij niet vlot zou verlopen . Ik had via een bepaalde site (weet niet of ik de naam mag posten, het heeft met Relaties en planeten te maken) al meerdere keren een afspraakje gemaakt met mensen, maar nog nooit echt iets gevoeld, daarom bleef het bij één afspraakje. Ik had het idee dat ik waarschijnlijk toch nooit verliefd zou worden, dus besloot ik de volgende keer dat ik zou daten er wél voor zou gaan, in de hoop dat ik verliefd zou worden terwijl ik een relatie had, of zo. Hoe dan ook, ik kreeg dus "een relatie", als je het zo mag noemen, zonder gevoelens van verliefdheid van mijn kant. Ik probeerde seks te hebben, maar dat mislukte omdat het teveel pijn deed. De rest van het verhaal: die relatie brak af na een maandje, heb kleine operatie gehad om van dat (bij mij te stugge) maagdenvlies af te raken, en kwam dan eindelijk, toen ik seks en mannen al had opgegeven, de man tegen op wie ik verliefd werd. Dat alles in een tijdsspanne van twee maanden. Het was ook iemand die ik kort kende via de bovengenoemde site, en die ik op een avondje in het uitgaan dan in het echt ben tegengekomen. Hoe dan ook, dat boeit niet, de boodschap is: ooit komt het er wel van... Maar ik had en heb zelf een hekel aan mensen die zeggen "je moet niks forceren, zoiets komt vanzelf, als je het het minste verwacht". Ik heb er véél moeite voor mogen doen, veel marginale dates gehad, me veel zitten afvragen waarom ik toch zo abnormaal was in vergelijking met anderen, enzovoort. En toch, de aanhouder wint. Mijn tip zou dus zijn, als je daar in geïnteresseerd bent, om het eventueel via het internet te proberen (hou het natuurlijk veilig!). Wie niet waagt, niet wint...

@Malibu: niks mis met je, hoor. Misschien val jij gewoon op wat bijzonderder mannen. Als je in Grote Liefdes gelooft, snap je wel dat dat er dan 1 uit duizenden moet zijn. Dus die kom je dan minder snel tegen dan misschien je vriendinnen. De kans mag dan wat kleiner zijn, het gaat er toch om of je iemand tegenkomt die echt bij je past? En niet verliefd te (willen) zijn om het verliefd zijn?



Ken ze ook, die om de haverklap verliefd zeggen te zijn. Misschien lopen er voor hen wel meer potentiele liefdes rond, of denken ze dat al snel. Ik zou me er iig niet druk over maken. Ik ben ook niet snel verliefd, maar vind dat eigenlijk heel okee. Iemand moet je raken, zelfde golflengte en dat heb je gewoon niet met iedereen. Des te beter. Laat het los, het komt vanzelf op je pad als de tijd rijp is en jij je onder de mensen begeeft. (en niet wanneer jij het wil of wenst). Vertrouw erop dat het ook voor jou is weggelegd.