Seks
alle pijlers
ervaring seksuoloog
dinsdag 1 juni 2010 om 21:46
dinsdag 1 juni 2010 om 21:58
quote:anjapanja schreef op 01 juni 2010 @ 21:48:
Zijn het gewoon gesprekken, of krijg je opdrachten? En moet je alles over je seksleven vertellen? Ik ben niet zo heel open met dat soort dingen, zeker niet naar vreemden.. Ik zie er zo tegen op....
Ja, ik vind het ook lastig om het daarover te hebben.
Ik vind het moeilijk om over seks te praten omdat het in mijn ogen heel erg iets is om je voor te schamen (want vies). Wat dan meteen weer de reden is voor m'n bezoek.
Zijn het gewoon gesprekken, of krijg je opdrachten? En moet je alles over je seksleven vertellen? Ik ben niet zo heel open met dat soort dingen, zeker niet naar vreemden.. Ik zie er zo tegen op....
Ja, ik vind het ook lastig om het daarover te hebben.
Ik vind het moeilijk om over seks te praten omdat het in mijn ogen heel erg iets is om je voor te schamen (want vies). Wat dan meteen weer de reden is voor m'n bezoek.
dinsdag 1 juni 2010 om 22:06
Zorg er gewoon voor dat je je op je gemak voelt bij die persoon. Dat is ZO belangrijk! Anders heb je kans dat je niet alles open en eerlijk zult vertellen en daar ben je niet bij geholpen. En maakt je geen zorgen dat het misschien wel lullig voor die sekstherapeut is dat je na de eerste of tweede ontmoeting aangeeft een ander te zoeken, wang een therapeut weet hoe belangrijk het is dat de cliënt zich prettig voelt bij zijn/haar therapeut.
Ik kan dat zo makkelijk zeggen omdat ik geen peut had waarbij ik me op m'n gemak voelde. Heb er dan ook bar weinig aan gehad, want ik was uiteindelijk niet helemaal open. Ik liep tegelijkertijd ook bij een bekkenbodemfysiotherapeut (ook vanwege vaginisme) en aan haar had ik ook psychologisch gezien veel meer dan aan de seksuologe.
Uiteindelijk moet je het wel zelf doen. De peut geeft je alleen maar tools waarmee je aan de slag kunt.
Ik denk dat je het beste je partner er wel bij kunt betrekken. Hij hoeft niet (elke keer) mee, maar vertel hem wel wat het allemaal met je doet. En hij heeft er uiteindelijk ook een rol in natuurlijk. Jij zult je grenzen aan moeten geven en hij moet zich eraan houden. Hij moet ook de ruimte krijgen om te vertellen wat hij allemaal vindt en voelt. Met wederzijds begrijp en de juiste hulp, moet het helemaal goedkomen.
Heel veel succes en ik hoop dat je weer snel zonder pijn kunt vrijen.
Wat goed trouwens dat je hulp hebt gezocht.
Ik kan dat zo makkelijk zeggen omdat ik geen peut had waarbij ik me op m'n gemak voelde. Heb er dan ook bar weinig aan gehad, want ik was uiteindelijk niet helemaal open. Ik liep tegelijkertijd ook bij een bekkenbodemfysiotherapeut (ook vanwege vaginisme) en aan haar had ik ook psychologisch gezien veel meer dan aan de seksuologe.
Uiteindelijk moet je het wel zelf doen. De peut geeft je alleen maar tools waarmee je aan de slag kunt.
Ik denk dat je het beste je partner er wel bij kunt betrekken. Hij hoeft niet (elke keer) mee, maar vertel hem wel wat het allemaal met je doet. En hij heeft er uiteindelijk ook een rol in natuurlijk. Jij zult je grenzen aan moeten geven en hij moet zich eraan houden. Hij moet ook de ruimte krijgen om te vertellen wat hij allemaal vindt en voelt. Met wederzijds begrijp en de juiste hulp, moet het helemaal goedkomen.
Heel veel succes en ik hoop dat je weer snel zonder pijn kunt vrijen.
Wat goed trouwens dat je hulp hebt gezocht.
Een mens lijdt het meest onder het lijden dat hij vreest
dinsdag 1 juni 2010 om 22:08
quote:fleecevest schreef op 01 juni 2010 @ 21:59:
En als ik opdrachten krijg kan ze het vergeten.Ik denk dat je 'opdrachten' bedoelt in de zin van fysieke handelingen die je moet doen met de therapeut in de therapieruimte? Daar hoef je niet bang voor te zijn. Bij hem/haar hoef je alleen te praten. De praktische uitoefening van de opdrachten doe je thuis.
En als ik opdrachten krijg kan ze het vergeten.Ik denk dat je 'opdrachten' bedoelt in de zin van fysieke handelingen die je moet doen met de therapeut in de therapieruimte? Daar hoef je niet bang voor te zijn. Bij hem/haar hoef je alleen te praten. De praktische uitoefening van de opdrachten doe je thuis.
Een mens lijdt het meest onder het lijden dat hij vreest
dinsdag 1 juni 2010 om 22:10
Hey purty
Bedankt voor je advies!
Ja, ik zag er erg tegenop, maar ben blij dat ik toch de stap heb genomen. De relatie is verder erg fijn en seks is toch belangrijk, ik vond het erg frustrerend voor mezelf maar ook voor hem dat het gewoon niet meer gebeurde.
Ik ben trouwens ook meteen door verwezen naar een bekkenbodumfysio. Ook nog niet geweest, wat kan ik daar verwachten?
Bedankt voor je advies!
Ja, ik zag er erg tegenop, maar ben blij dat ik toch de stap heb genomen. De relatie is verder erg fijn en seks is toch belangrijk, ik vond het erg frustrerend voor mezelf maar ook voor hem dat het gewoon niet meer gebeurde.
Ik ben trouwens ook meteen door verwezen naar een bekkenbodumfysio. Ook nog niet geweest, wat kan ik daar verwachten?
dinsdag 1 juni 2010 om 22:44
Nou ehm... Ik wil je niet afschrikken, dus ik begin bij het begin. Het wordt wel een heel verhaal vrees ik....
Eerst krijg je een intakegesprek. Jij legt uit wat jouw probleem is en de bbft (bekkenbodemfysiotherapeut) legt uit wat hij/zij allemaal gaat proberen om de situatie te verbeteren. De bbft gaat ook dmv een model uitleggen hoe de bekkenbodemspieren lopen (vond ik erg verhelderend!) en hoe ze werken.
Vervolgens (de tweede sessie waarschijnlijk al) ga je met je benen wijd op de behandeltafel liggen. Ze legt gewoon uit wat ze gaat doen en jíj geeft je grenzen aan. Als je iets echt niet wilt, zeg je dat en gebeurt het (op dat moment) ook niet. Als het goed is legt ze van tevoren uit dat je pijnniveau's van 1 t/m 10 hebt. Jouw pijnniveau mag niet boven de 4 komen. Dat kun dus echt alleen jij aangeven. Ik zorgde er voor mezelf voor dat de pijn niet meer dan een 3 kreeg.
Ik had een trouwens heel leuk mens als bbft, een erg lieve vrouw die me op de juiste momenten moed wist in te spreken. Bij mij speelde denk ik van alles mee, waaronder perfectionisme. Ze zat al járen in het vak, dus wist best veel over de psychologische aspecten, dus tijdens de sessies heb ik haar heel eerlijk dingen verteld die ik mijn seksuologe niet eens had (en ook niet wílde) verteld(len). En ze heeft me veel wijze raad gegeven. Ze was zelf moeder van 3, dus had ook een berg levenswijsheid natuurlijk.
De bbft doet een latex handschoentje aan en kijkt hoe je vaginaspieren reageren op aanraking. Op een gegeven moment gaat hij/zij met 1 vinger in je vagina (hij/zij geeft het vantevoren wel aan hoor) en moet je je bekkenbodemspieren aanspannen en ontspannen. Deze oefening moet je thuis ook herhalen, samen met nog andere oefeningen, zoals gewone algemene ontspanningsoefeningen (waarbij je je onderbroek aan mag houden).
Misschien krijg je na een paar sessies zelfs een electrode (lijkt op een mini-vibrator, die van mij was ongeveer zo dik als mijn duim) in je vagina die je spierspanning meet. Is helemaal niks engs aan en je voelt er verder niets van (echt niets, want anders had ik het wel gezegd). Je krijgt die electrode alleen in als al gebleken is dat iets van die grootte pijnloos in je vagina kan. Ik vond het een uitvinding, want op het computerschermpje bleek dat mijn bekkenbodemspieren toch niet helemaal ontspannen waren, al dacht ik van wel. Dan moet je dus verder ontspannen en dan zie je ook het digitale lijntje dalen. Zo 'leer' je hoe écht ontspannen voelt.
Waarschijnlijk krijg je ook pilotten van verschillende formaten. Die heb ik zelf niet gebruikt, maar de bbft heeft het wel aangeboden. Ik heb op aanraden van haar een vibrator gekocht. Ik moest er een kopen van de gemiddelde maat van mijn seksuele partners. Toen ik met mijn banaangele joekel aan kwam zetten, moest ze lachen. Dat ding vond ze gigantisch (zegt dus veel over mijn vroegere seksuele partners). Ik heb dat ding overigens maar een paar keer gebruikt, vibrators zijn niet mijn ding denk ik.
Ga er maar vanuit dat er aardig wat sessies overheen zullen gaan. Af en toe krijg je misschien wel een sessie waarbij het lijkt alsof je weer bij af bent. Maar doorzetten is the key, dan kom je er wel.
Het heeft bij mij een jaar geduurd en nu is vrijen iets minder pijnlijk. Vaginisme heb ik dan ook vanaf mijn eerste seksuele contact, dus ik heb sowieso geen prettige herinneringen aan penetratie. Jij kon voorheen wel zonder pijn vrijen, dus (afhankelijk van de reden) zou het bij jou eerder opgelost kunnen zijn. Een beetje steun van je man lijkt me in dit geval wel prettig, dus ik zou hem er zeker over vertellen en hem zo mogelijk betrekken bij je oefeningen.
Oh ja, waarschijnlijk krijg je voor een bepaalde periode een 'penetratieverbod'. Je moet het weer stap voor stap opbouwen en heel goed naar je lichaam en jezelf luisteren. Vooral niet te snel willen gaan.
Eerst krijg je een intakegesprek. Jij legt uit wat jouw probleem is en de bbft (bekkenbodemfysiotherapeut) legt uit wat hij/zij allemaal gaat proberen om de situatie te verbeteren. De bbft gaat ook dmv een model uitleggen hoe de bekkenbodemspieren lopen (vond ik erg verhelderend!) en hoe ze werken.
Vervolgens (de tweede sessie waarschijnlijk al) ga je met je benen wijd op de behandeltafel liggen. Ze legt gewoon uit wat ze gaat doen en jíj geeft je grenzen aan. Als je iets echt niet wilt, zeg je dat en gebeurt het (op dat moment) ook niet. Als het goed is legt ze van tevoren uit dat je pijnniveau's van 1 t/m 10 hebt. Jouw pijnniveau mag niet boven de 4 komen. Dat kun dus echt alleen jij aangeven. Ik zorgde er voor mezelf voor dat de pijn niet meer dan een 3 kreeg.
Ik had een trouwens heel leuk mens als bbft, een erg lieve vrouw die me op de juiste momenten moed wist in te spreken. Bij mij speelde denk ik van alles mee, waaronder perfectionisme. Ze zat al járen in het vak, dus wist best veel over de psychologische aspecten, dus tijdens de sessies heb ik haar heel eerlijk dingen verteld die ik mijn seksuologe niet eens had (en ook niet wílde) verteld(len). En ze heeft me veel wijze raad gegeven. Ze was zelf moeder van 3, dus had ook een berg levenswijsheid natuurlijk.
De bbft doet een latex handschoentje aan en kijkt hoe je vaginaspieren reageren op aanraking. Op een gegeven moment gaat hij/zij met 1 vinger in je vagina (hij/zij geeft het vantevoren wel aan hoor) en moet je je bekkenbodemspieren aanspannen en ontspannen. Deze oefening moet je thuis ook herhalen, samen met nog andere oefeningen, zoals gewone algemene ontspanningsoefeningen (waarbij je je onderbroek aan mag houden).
Misschien krijg je na een paar sessies zelfs een electrode (lijkt op een mini-vibrator, die van mij was ongeveer zo dik als mijn duim) in je vagina die je spierspanning meet. Is helemaal niks engs aan en je voelt er verder niets van (echt niets, want anders had ik het wel gezegd). Je krijgt die electrode alleen in als al gebleken is dat iets van die grootte pijnloos in je vagina kan. Ik vond het een uitvinding, want op het computerschermpje bleek dat mijn bekkenbodemspieren toch niet helemaal ontspannen waren, al dacht ik van wel. Dan moet je dus verder ontspannen en dan zie je ook het digitale lijntje dalen. Zo 'leer' je hoe écht ontspannen voelt.
Waarschijnlijk krijg je ook pilotten van verschillende formaten. Die heb ik zelf niet gebruikt, maar de bbft heeft het wel aangeboden. Ik heb op aanraden van haar een vibrator gekocht. Ik moest er een kopen van de gemiddelde maat van mijn seksuele partners. Toen ik met mijn banaangele joekel aan kwam zetten, moest ze lachen. Dat ding vond ze gigantisch (zegt dus veel over mijn vroegere seksuele partners). Ik heb dat ding overigens maar een paar keer gebruikt, vibrators zijn niet mijn ding denk ik.
Ga er maar vanuit dat er aardig wat sessies overheen zullen gaan. Af en toe krijg je misschien wel een sessie waarbij het lijkt alsof je weer bij af bent. Maar doorzetten is the key, dan kom je er wel.
Het heeft bij mij een jaar geduurd en nu is vrijen iets minder pijnlijk. Vaginisme heb ik dan ook vanaf mijn eerste seksuele contact, dus ik heb sowieso geen prettige herinneringen aan penetratie. Jij kon voorheen wel zonder pijn vrijen, dus (afhankelijk van de reden) zou het bij jou eerder opgelost kunnen zijn. Een beetje steun van je man lijkt me in dit geval wel prettig, dus ik zou hem er zeker over vertellen en hem zo mogelijk betrekken bij je oefeningen.
Oh ja, waarschijnlijk krijg je voor een bepaalde periode een 'penetratieverbod'. Je moet het weer stap voor stap opbouwen en heel goed naar je lichaam en jezelf luisteren. Vooral niet te snel willen gaan.
Een mens lijdt het meest onder het lijden dat hij vreest
dinsdag 1 juni 2010 om 22:55
Mijn vriendin is seksuoloog. Mijn vriendin heeft juist wel graag als partner meegaat. Het gaat toch om beide. Jij zal veranderen en daar moet hij wel mee om kunnen gaan.
Ook zal hij veranderd omdat jij veranderd.
Verder krijg je vaak een tijdje een penetratieverbod en krijg je als opdracht om elkaar te masseren. Dat oefening heet focus sensatus. Leert weer te ervaren wat je fijn vind. Maar ook aangeven wat je fijn vind. Ook gaat ze uiteraard na waarom je voelt zoals je je voelt en waar het eventueel vandaan komt.
Waardoor wordt het veroorzaakt dat je bijvoorbeeld pijn bij het vrijen hebt.
Verder een vraagje? Ben je ook naar een arts geweest of gynacoloog om vast te stellen wat je markeert,als dat niets is dan kan deze je naar een gynacoloog sturen. En bel een paar op om te bekijken welke je het meest bevalt of ga er langs.
Ook zal hij veranderd omdat jij veranderd.
Verder krijg je vaak een tijdje een penetratieverbod en krijg je als opdracht om elkaar te masseren. Dat oefening heet focus sensatus. Leert weer te ervaren wat je fijn vind. Maar ook aangeven wat je fijn vind. Ook gaat ze uiteraard na waarom je voelt zoals je je voelt en waar het eventueel vandaan komt.
Waardoor wordt het veroorzaakt dat je bijvoorbeeld pijn bij het vrijen hebt.
Verder een vraagje? Ben je ook naar een arts geweest of gynacoloog om vast te stellen wat je markeert,als dat niets is dan kan deze je naar een gynacoloog sturen. En bel een paar op om te bekijken welke je het meest bevalt of ga er langs.
dinsdag 1 juni 2010 om 23:24
Ik kreeg inderdaad thuisopdrachten mee die lijken op wat Purty beschrijft bij haar handelingen bij bbf. Daar is trouwens bij mij nooit over gesproken,.. gek.
Uiteindelijk ben ik van mijn problemen afgekomen door samen met mijn partner te blijven oefenen. Denk daarom dat het wel belangrijk is om hem hier in te betrekken.
Goed dat jullie deze stap hebben genomen. Veel succes!
Uiteindelijk ben ik van mijn problemen afgekomen door samen met mijn partner te blijven oefenen. Denk daarom dat het wel belangrijk is om hem hier in te betrekken.
Goed dat jullie deze stap hebben genomen. Veel succes!
donderdag 3 juni 2010 om 13:27
Mmm
Ik heb (ben een man) een tijd geleden een aantal gesprekken gehad met een seksuologe. En inderdaad dat is best eng de eerste keer. Mijn afspraak was in een ziekenhuis en dan op een afdeling waar bijna geen mannen komen. Zit je daar tussen de bolle buiken en uitstrijkjes. Dat is al ongemakkelijk genoeg. En dan moet je ook nog eens met een wild vreemde gaan bepraten wat je probleem is. De seksuologe stelde me wel een beetje op me gemak en ik was allang blij dat ze niet in harde bewoordingen als neuken en pijpen met me sprak. (daar had en heb ik zelf moeite mee bij mijn vrouw). Enfin, bij het eerste bezoek was het een beetje vragen stellen en probeerde zij uit te vinden waar de geslotenheid zat en of ik mezelf ergens remde. Bij het tweede gesprek heeft ze me verteld dat het bespreekbaar moet worden en dat ik dat dan ook moest doen. Leef je fantasie en doe eens wat meer aan jezelf denken was de boodschap. De derde keer ging mijn vrouw mee en toen zat ik er door. Had alles op papier gezet wat in wilde zeggen, maar puntje bij paaltje was ik stil. Ze heeft toen met mijn vrouw gesproken en het heeft geen sier geholpen....
Tot is een aantal jaar later hier op het forum kwam en me probleem van me af kon schrijven. Met harde bewoordingen en al. Lekker anoniem en hier en daar een grap. Er is toen iemand geweest die het juiste aan me vertelde en sindsdien (enkele weken nog maar) is het probleem een probleempje geworden en heb ik weer de gevoelens die normaal zouden zijn...
Ik heb (ben een man) een tijd geleden een aantal gesprekken gehad met een seksuologe. En inderdaad dat is best eng de eerste keer. Mijn afspraak was in een ziekenhuis en dan op een afdeling waar bijna geen mannen komen. Zit je daar tussen de bolle buiken en uitstrijkjes. Dat is al ongemakkelijk genoeg. En dan moet je ook nog eens met een wild vreemde gaan bepraten wat je probleem is. De seksuologe stelde me wel een beetje op me gemak en ik was allang blij dat ze niet in harde bewoordingen als neuken en pijpen met me sprak. (daar had en heb ik zelf moeite mee bij mijn vrouw). Enfin, bij het eerste bezoek was het een beetje vragen stellen en probeerde zij uit te vinden waar de geslotenheid zat en of ik mezelf ergens remde. Bij het tweede gesprek heeft ze me verteld dat het bespreekbaar moet worden en dat ik dat dan ook moest doen. Leef je fantasie en doe eens wat meer aan jezelf denken was de boodschap. De derde keer ging mijn vrouw mee en toen zat ik er door. Had alles op papier gezet wat in wilde zeggen, maar puntje bij paaltje was ik stil. Ze heeft toen met mijn vrouw gesproken en het heeft geen sier geholpen....
Tot is een aantal jaar later hier op het forum kwam en me probleem van me af kon schrijven. Met harde bewoordingen en al. Lekker anoniem en hier en daar een grap. Er is toen iemand geweest die het juiste aan me vertelde en sindsdien (enkele weken nog maar) is het probleem een probleempje geworden en heb ik weer de gevoelens die normaal zouden zijn...
maandag 21 maart 2011 om 15:34
quote:[message=6178908,noline]mut schreef op 03 juni 2010 Er is toen iemand geweest die het juiste aan me vertelde en sindsdien (enkele weken nog maar) is het probleem een probleempje geworden en heb ik weer de gevoelens die normaal zouden zijn...Ik zou heel graag willen weten welk topic je bedoelt... ik hou me aanbevolen voor tips...
