Seks
alle pijlers
Gebrek intimiteit
zondag 11 december 2022 om 10:56
Sinds het begin van onze relatie was sex lastig, maar steun en intimiteit, zoals een kus en een arm om mee heen was er wel.
Nu is mijn man gehandicapt geraakt en is alles weg.
Ik probeer het wel en geef het ook aan bij hem, maar helaas kan hij het niet veranderen en kan hij het niet begrijpen.
Als ik zin heb masturbeer ik, echter denk ik soms aan 2 verschillende mannen die ik ken.
Ben niet verliefd op ze.
Mijn man weet niets van mijn gedachten en zal het hem ook niet vertellen
Maar ik schaam me hier toch voor.
Vinden jullie dat ik me hier voor moet schamen??
Nu is mijn man gehandicapt geraakt en is alles weg.
Ik probeer het wel en geef het ook aan bij hem, maar helaas kan hij het niet veranderen en kan hij het niet begrijpen.
Als ik zin heb masturbeer ik, echter denk ik soms aan 2 verschillende mannen die ik ken.
Ben niet verliefd op ze.
Mijn man weet niets van mijn gedachten en zal het hem ook niet vertellen
Maar ik schaam me hier toch voor.
Vinden jullie dat ik me hier voor moet schamen??
zondag 11 december 2022 om 13:41
Ik begrijp dat je hem wil verzorgen en van hem houdt, maar eigenlijk zijn jullie geen partners meer.
Ik kan me ook niet voorstellen dagbehandeling zou willen met iemand die lichamelijk en geestelijk zo afhankelijk van je is en niet meer als een volwassene functioneert.
Ik denk dat het verstandig is om hulp te zoeken hij een psycholoog oid die gespecialiseerd is in dit soort problematieken, relaties die door nah niet meer gelijkwaardig zijn. Voor jou om van je af te praten, als klankbord, te helpen je eigen leven vorm te geven met hem als onderdeel daarvan en helpen te rouwen om je relatie. Het is niet niets.
Ik kan me ook niet voorstellen dagbehandeling zou willen met iemand die lichamelijk en geestelijk zo afhankelijk van je is en niet meer als een volwassene functioneert.
Ik denk dat het verstandig is om hulp te zoeken hij een psycholoog oid die gespecialiseerd is in dit soort problematieken, relaties die door nah niet meer gelijkwaardig zijn. Voor jou om van je af te praten, als klankbord, te helpen je eigen leven vorm te geven met hem als onderdeel daarvan en helpen te rouwen om je relatie. Het is niet niets.
zondag 11 december 2022 om 13:45
Misschien kan zoiets helpen: https://hersenz.nl/nieuws/niet-aangebor ... g-partners
zondag 11 december 2022 om 13:46
En dan zegt ie nu neuk er maar op los en morgen snapt hij er niets meer van en raakt in paniek.
Ik vind het echt zeer onverstandig.
zondag 11 december 2022 om 13:49
Ja, die ken ikMoiren schreef: ↑11-12-2022 13:45Misschien kan zoiets helpen: https://hersenz.nl/nieuws/niet-aangebor ... g-partners
zondag 11 december 2022 om 13:51
Ik zeg niet dat een andere man een oplossing is.
Ik heb daar zelf problemen mee.
Ik ga eerst vanavond een open gesprek aan en kijken wat hij zegt.
Aan de hand daarvan ga ik kijken wat voor ons beiden werkt.
zondag 11 december 2022 om 13:52
Een gesprek met iemand die verstandelijk niet meer volwassen functioneert. Over seks. Ik vind het bijzonder.
zondag 11 december 2022 om 14:06
Ik leg het probleem niet bij hem neer.
Ik ga vanavond met hem praten om te kijken of we hier samen uitkomen en of hij het begrijpt.
Als dit niet zo is, ga ik kijken of ik bij Hersenz iets kan vinden of een hoe ik hiermee moet/ kan omgaan
zondag 11 december 2022 om 15:27
Als jij het advies van de medische professionals al naast je neerlegt zal je vast niet luisteren naar een paar onbekende forummers.Moppie123 schreef: ↑11-12-2022 13:37Nee, ik krijg hier geen begeleiding bij.
Ben al eens met mijn huisarts wezen praten en die zei dat ik het verzorgen aan een ander moet overlaten of moet kijken of hij in een instelling kan.
Nou, geen van beide zal ik doen.
Ik vind het een vorm van liefde dat ik hem verzorg en hem het huis uit doen zal ik ook niet doen, zolang ik het zelf kan
Het is mij echter wel duidelijk dat je masturbatie-vraag totaal de lading niet dekt. Verzorging is een vorm van liefde, maar daarbij moet je jezelf niet uit het oog verliezen. Van wat jij hier beschrijft is de man waar jij een relatie mee had er eigenlijk niet meer. Maar fysiek nog wel, wat het rouwen om wat voorbij is misschien nog wel moeilijker maakt. Wellicht dat je je daarom ook aan hem vastklampt? Ik kan me niet voorstellen dat je zoiets zonder begeleiding doet. Wat ik wel wil zeggen is: als je partner door omstandigheden zo veranderd dat de medici aangeven dat hij eigenlijk in een instelling hoort, is daar gehoor aangeven geen opgeven van de liefde. Het is geen verraad. Het is zorgen dat jullie beiden kunnen leven zoals bij je past. Dat dat makkelijk praten is voor buitenstaanders, dat is een vaststaand feit. Daarom zou ik zeker niet zomaar met je man gaan praten, maar hier eerst hulp bij vinden. Een plek waar jij je kan uiten, je verhaal kan doen en jij geholpen wordt hoe je je man het beste kan helpen zonder jezelf tekort te doen.
~ Whatever it is you're seeking won't come in the form you're expecting ~
zondag 11 december 2022 om 15:31
Ik denk nu eenmaal anders over hulpverlening dan anderen.Pauwenveer schreef: ↑11-12-2022 15:27Als jij het advies van de medische professionals al naast je neerlegt zal je vast niet luisteren naar een paar onbekende forummers.
Het is mij echter wel duidelijk dat je masturbatie-vraag totaal de lading niet dekt. Verzorging is een vorm van liefde, maar daarbij moet je jezelf niet uit het oog verliezen. Van wat jij hier beschrijft is de man waar jij een relatie mee had er eigenlijk niet meer. Maar fysiek nog wel, wat het rouwen om wat voorbij is misschien nog wel moeilijker maakt. Wellicht dat je je daarom ook aan hem vastklampt? Ik kan me niet voorstellen dat je zoiets zonder begeleiding doet. Wat ik wel wil zeggen is: als je partner door omstandigheden zo veranderd dat de medici aangeven dat hij eigenlijk in een instelling hoort, is daar gehoor aangeven geen opgeven van de liefde. Het is geen verraad. Het is zorgen dat jullie beiden kunnen leven zoals bij je past. Dat dat makkelijk praten is voor buitenstaanders, dat is een vaststaand feit. Daarom zou ik zeker niet zomaar met je man gaan praten, maar hier eerst hulp bij vinden. Een plek waar jij je kan uiten, je verhaal kan doen en jij geholpen wordt hoe je je man het beste kan helpen zonder jezelf tekort te doen.
Daarbij zei alleen mijn huisarts dat en tja, ik denk helaas anders dan zij.
Dat wil niet zeggen dat zij gelijk heeft en ik niet.
zondag 11 december 2022 om 15:39
Maar dan toch, TO, zijn dit vragen die je eventueel aan een ander medisch onderlegd persoon zou kunnen voorleggen.
Dit is een problematiek waar professionele hulp bij komt kijken. Ik vind het bijzonder dat je je schaamt over dromen over een ander, maar schaamteloos over professionele hulp stapt. Geloof me dat dat laatste meer stuk maakt dan dat eerste.
zondag 11 december 2022 om 15:45
Ik denk daar anders over.StevieNicks schreef: ↑11-12-2022 15:39Maar dan toch, TO, zijn dit vragen die je eventueel aan een ander medisch onderlegd persoon zou kunnen voorleggen.
Dit is een problematiek waar professionele hulp bij komt kijken. Ik vind het bijzonder dat je je schaamt over dromen over een ander, maar schaamteloos over professionele hulp stapt. Geloof me dat dat laatste meer stuk maakt dan dat eerste.
Maar ik heb door jullie hulp wel in de gaten dat ik me voor sommige dingen niet hoef te schamen.
En dat dat normaal is, daar ben ik erg blij mee.
En dat was mijn vraag
zondag 11 december 2022 om 15:50
O ik las nu pas de rest.
Ik denk dat jij wel graag intimiteit wilt en met jouw man kan het niet meer. Eigenlijk mis je hem, wil je hem maar dat zal er nooit meer zijn. Echter je bent getrouwd en daar heb je beloftes gemaakt. Die beloftes zou je technisch gezien breken als je met een ander zou gaan. Je voelt het misschien als verraad naar je man want hij leeft nog. Het is tot de dood ons scheidt. Dan kunnen deze gevoelens misschien heel verwarrend zijn en niet Oke aanvoelen.
Ik kan het mis hebben natuurlijk.
Maar eigenlijk is je man er dus al niet meer, of wel? Als jij dit gesprek aangaat met hem snapt hij dit dan nog? Of ga je dit aan zodat je er zelf later een beter gevoel aan kan overhouden?
Ik denk dat jij wel graag intimiteit wilt en met jouw man kan het niet meer. Eigenlijk mis je hem, wil je hem maar dat zal er nooit meer zijn. Echter je bent getrouwd en daar heb je beloftes gemaakt. Die beloftes zou je technisch gezien breken als je met een ander zou gaan. Je voelt het misschien als verraad naar je man want hij leeft nog. Het is tot de dood ons scheidt. Dan kunnen deze gevoelens misschien heel verwarrend zijn en niet Oke aanvoelen.
Ik kan het mis hebben natuurlijk.
Maar eigenlijk is je man er dus al niet meer, of wel? Als jij dit gesprek aangaat met hem snapt hij dit dan nog? Of ga je dit aan zodat je er zelf later een beter gevoel aan kan overhouden?
zondag 11 december 2022 om 15:51
Je leest en kiest heel selectief wat je aandacht geeft terwijl er veel meer goede adviezen gegeven worden. Maar die passen je niet en leg je, net als het eerdere advies van een professional, naast je neer en denkt het allemaal beter te weten.
Je doet dat onder de naam van liefde, maar dit is geen liefde, dit is egoïsme. Je ontzegt je man de best mogelijk zorg omdat jij er toevallig anders over denkt terwijl jij daar niet de kennis voor hebt.
zondag 11 december 2022 om 15:55
Ik heb je na je laatste antwoord even geloept en je krijgt al die tijd al advies om begeleiding te zoeken. Je klampt je vast aan strohalmen en legt adviezen naast je neer. Het kan zijn dat de huisarts het verkeerd heeft aangepakt in het gesprek, maar wellicht zegt deze ook, net als hier, dingen die je liever niet hoort? Ik vraag me af of jij je eigenwaarde en voldoening haalt uit het verzorgen, het opofferen. Wellicht bang egoïstisch over te komen als je een grens trekt? Bang voor het achterblijven? Op mij komt het niet gezond over, maar wat wij schrijven lijkt gericht tegen dovemansoren.
~ Whatever it is you're seeking won't come in the form you're expecting ~
zondag 11 december 2022 om 16:12
Met deze reactie heb je helemaal gelijk.Raf schreef: ↑11-12-2022 15:50O ik las nu pas de rest.
Ik denk dat jij wel graag intimiteit wilt en met jouw man kan het niet meer. Eigenlijk mis je hem, wil je hem maar dat zal er nooit meer zijn. Echter je bent getrouwd en daar heb je beloftes gemaakt. Die beloftes zou je technisch gezien breken als je met een ander zou gaan. Je voelt het misschien als verraad naar je man want hij leeft nog. Het is tot de dood ons scheidt. Dan kunnen deze gevoelens misschien heel verwarrend zijn en niet Oke aanvoelen.
Ik kan het mis hebben natuurlijk.
Maar eigenlijk is je man er dus al niet meer, of wel? Als jij dit gesprek aangaat met hem snapt hij dit dan nog? Of ga je dit aan zodat je er zelf later een beter gevoel aan kan overhouden?
En op je vorige reactie, nee, ik ben niet gelovig.
Maar ik geloof wel als je met elkaar trouwt dat je dat in goede en in slechte tijden bent.
En dat het duurt tot de dood je scheid.
Ik ga het gesprek vanavond aan om 1. Te kijken of hij het snapt.
2. Te kijken of er een oplossing is, waar we beide iets aan hebben.
Als dit allebei mislukt dan moet ik nadenken wat ik dan kan doen.
En nee, zoals mijn man er eerst was is hij er niet meer.
Ben ook aan het rouwen over de man die ik kwijt ben.
zondag 11 december 2022 om 16:18
Ohh nee hoor, het is niet tegen dovemansoren gericht.Pauwenveer schreef: ↑11-12-2022 15:55Ik heb je na je laatste antwoord even geloept en je krijgt al die tijd al advies om begeleiding te zoeken. Je klampt je vast aan strohalmen en legt adviezen naast je neer. Het kan zijn dat de huisarts het verkeerd heeft aangepakt in het gesprek, maar wellicht zegt deze ook, net als hier, dingen die je liever niet hoort? Ik vraag me af of jij je eigenwaarde en voldoening haalt uit het verzorgen, het opofferen. Wellicht bang egoïstisch over te komen als je een grens trekt? Bang voor het achterblijven? Op mij komt het niet gezond over, maar wat wij schrijven lijkt gericht tegen dovemansoren.
Maar ik hoef niet alle adviezen op te volgen, dacht ik.
En ja, ik heb geen vertrouwen in hulpverlening en dat ga ik niet opzoeken als het niet hoeft.
En egoïstisch, ja, ik voel me egoïstisch omdat ik op dit moment(en bij het gesprek vanavond) mijn belangen voorop stel.
Zodra ik voel dat ik het niet aankan zal ik echt wel maatregelen nemen, maar ik laat iemand (in dit geval mijn man) niet in de steek als ik hem goed kan helpen.
De huisarts dacht dat ik het niet aan kan een ik heb tegen haar ook gezegd als ik het niet aankan trek ik wel aan de bel.
zondag 11 december 2022 om 17:01
Maar serieus, hoe kan je geil worden van iemand die verstandelijk en geestelijk zo de weg kwijt is en ook nog eens fysiek en mentaal volledig afhankelijk van jou is? Dat kan er bij mij niet in hoor. En eerlijk, ik vind dat onder misbruik vallen.Moppie123 schreef: ↑11-12-2022 16:12Met deze reactie heb je helemaal gelijk.
En op je vorige reactie, nee, ik ben niet gelovig.
Maar ik geloof wel als je met elkaar trouwt dat je dat in goede en in slechte tijden bent.
En dat het duurt tot de dood je scheid.
Ik ga het gesprek vanavond aan om 1. Te kijken of hij het snapt.
2. Te kijken of er een oplossing is, waar we beide iets aan hebben.
Als dit allebei mislukt dan moet ik nadenken wat ik dan kan doen.
En nee, zoals mijn man er eerst was is hij er niet meer.
Ben ook aan het rouwen over de man die ik kwijt ben.
zondag 11 december 2022 om 17:21
Moppie123, ik heb je even geloept en ik zie dat je - naast een man die volledig van jou afhankelijk is en niet meer een normaal volwassen denkniveau heeft - ook twee meervoudig gehandicapte volwassen kinderen in huis hebt. Vrouw, ik schrik hiervan .... jouw leven bestaat uit zorgen voor drie (ook verstandelijk) gehandicapte personen. Jij cijfert jezelf volkomen weg en hebt wellicht niemand in je gezin waarmee je een volwassen gesprek kunt voeren. Hoe houd je dat vol? Door slechte ervaringen wimpel je hulpverlening af, maar heb je dan minstens een familielid of vrienden waar je eens je hart uit kunt storten?
Los van jouw vraag over intimiteit zou ik toch naar de huisarts stappen. Hij/zij is degene die weet wat er in jouw gezin plaatsvindt en een voorstel kan doen voor hulp voor jou want dit houd je met de beste wil van de wereld niet vol. Er is een uitspraak: 'om goed voor anderen te zorgen moet je eerst goed voor jezelf zorgen' en die is heel erg waar. Jouw leven is nu totaal ondergeschikt aan het zorgen voor je man en kinderen, maar ergens moet er in al die zorg óók plaats zijn voor een stukje Moppie123! Wellicht kunnen gesprekken bij de praktijkondersteuner van de huisarts al zorgen voor wat stoom van de ketel, en kan langs die weg een manier gevonden worden om een stukje van jouw verloren levensgeluk terug te vinden. Ik wens je veel moed en sterkte.
Los van jouw vraag over intimiteit zou ik toch naar de huisarts stappen. Hij/zij is degene die weet wat er in jouw gezin plaatsvindt en een voorstel kan doen voor hulp voor jou want dit houd je met de beste wil van de wereld niet vol. Er is een uitspraak: 'om goed voor anderen te zorgen moet je eerst goed voor jezelf zorgen' en die is heel erg waar. Jouw leven is nu totaal ondergeschikt aan het zorgen voor je man en kinderen, maar ergens moet er in al die zorg óók plaats zijn voor een stukje Moppie123! Wellicht kunnen gesprekken bij de praktijkondersteuner van de huisarts al zorgen voor wat stoom van de ketel, en kan langs die weg een manier gevonden worden om een stukje van jouw verloren levensgeluk terug te vinden. Ik wens je veel moed en sterkte.
zondag 11 december 2022 om 17:33
Dat klopt over mijn man en kinderen,.Joyce48 schreef: ↑11-12-2022 17:21Moppie123, ik heb je even geloept en ik zie dat je - naast een man die volledig van jou afhankelijk is en niet meer een normaal volwassen denkniveau heeft - ook twee meervoudig gehandicapte volwassen kinderen in huis hebt. Vrouw, ik schrik hiervan .... jouw leven bestaat uit zorgen voor drie (ook verstandelijk) gehandicapte personen. Jij cijfert jezelf volkomen weg en hebt wellicht niemand in je gezin waarmee je een volwassen gesprek kunt voeren. Hoe houd je dat vol? Door slechte ervaringen wimpel je hulpverlening af, maar heb je dan minstens een familielid of vrienden waar je eens je hart uit kunt storten?
Los van jouw vraag over intimiteit zou ik toch naar de huisarts stappen. Hij/zij is degene die weet wat er in jouw gezin plaatsvindt en een voorstel kan doen voor hulp voor jou want dit houd je met de beste wil van de wereld niet vol. Er is een uitspraak: 'om goed voor anderen te zorgen moet je eerst goed voor jezelf zorgen' en die is heel erg waar. Jouw leven is nu totaal ondergeschikt aan het zorgen voor je man en kinderen, maar ergens moet er in al die zorg óók plaats zijn voor een stukje Moppie123! Wellicht kunnen gesprekken bij de praktijkondersteuner van de huisarts al zorgen voor wat stoom van de ketel, en kan langs die weg een manier gevonden worden om een stukje van jouw verloren levensgeluk terug te vinden. Ik wens je veel moed en sterkte.
Ja, hoor, ik heb een paar mensen waar ik heel goed mee kan praten.
En ik denk wel om mezelf, hoor.
Heb ik wel moeten leren, maar ga regelmatig dingen voor mezelf doen.
Tja, praten met een hulpverlener staat mij gewoon tegen door diverse gebeurtenissen.
Alleen nu met mijn man loop ik tegen een paar dingen aan.
Gelukkig krijgen we van de wmo bepaalde dingen om het leven wat makkelijker te maken.
Ik ben wel slim genoeg om als ik het niet aankan kijken waar ik een hulpvraag neer kan leggen.
Zodra ik dat vertrouwen heb,.
Maar zover is het gelukkig niet.
zondag 11 december 2022 om 17:43
Huh? Waar staat dit dan? Ik snap deze reactie even niet.
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
