Seks
alle pijlers
Geen libido MEER
: ik gebruik sinds ongeveer 1,5jr geen pil meer, inderdaad om te proberen of het dan beter zou gaan, maar niet dus helaas.
dinsdag 23 februari 2010 om 11:30
Ik denk dat het ook wel tussen je oren zit. Volgens mij bedenk je al van te voren dat je niet wilt, kunt deze gedachte niet los laten zodat je lichaam verkrampt. En dan vind ik het logisch dat het pijn doet. Ik weet niet of ik gelijk hebt maar omdat je schrijft dat er lichamelijk niks mis is. Ik denk dat een seksuoloog inderdaad goed is.
Succes in ieder geval
Succes in ieder geval
dinsdag 23 februari 2010 om 11:33
Lastig,
Qua pijn heb ik geen tips.
Wat mijn libido enorm opkrikte, (na ruim een jaar van amper sex, totaal geen zin hebben en geen enkele vorm van intimiteit willen) was (noodgedwongen) een maand zonder elkaar zijn
Ik miste m zo verschrikkelijk dat mijn hele lijf schreeuwde om hem.
Als ik een lang weekend weg ga (mijn familie woont ver) heb ik dat gevoel nog steeds en kan ik niet wachten om hem op te vreten als ik weer terug ben.
Ik denk dat wij gewoon teveel in een sleur zaten, we ondernemen nu meer voor onzelf, hangen niet meer avond aan avond op de bank en zien elkaar nu een stuk minder ondanks dat we samen wonen.
We doen ook meer leuke dingen samen, sauna, samen uitgebreid koken, mooie film kijken en dan vroeg naar bed, fijne gesprekken voeren etc.
Onze relatie is kwalitatief beter geworden, waardoor we weer naar elkaar verlangen, niet alleen qua sex, ook gewoon naar elkaar, het samen zijn.
We doen het nog steeds niet zo vaak als het gemiddeld ' hoort'
maar van eens per 3 maanden, zitten we nu op eens per 2/3 weken, waarbij ik ook echt zin heb.
En dat vind ik het fijnst van alles.
De weerstand is weg.
Uiteraard weet ik niet of dit voor jou werkt.
Qua pijn heb ik geen tips.
Wat mijn libido enorm opkrikte, (na ruim een jaar van amper sex, totaal geen zin hebben en geen enkele vorm van intimiteit willen) was (noodgedwongen) een maand zonder elkaar zijn
Ik miste m zo verschrikkelijk dat mijn hele lijf schreeuwde om hem.
Als ik een lang weekend weg ga (mijn familie woont ver) heb ik dat gevoel nog steeds en kan ik niet wachten om hem op te vreten als ik weer terug ben.
Ik denk dat wij gewoon teveel in een sleur zaten, we ondernemen nu meer voor onzelf, hangen niet meer avond aan avond op de bank en zien elkaar nu een stuk minder ondanks dat we samen wonen.
We doen ook meer leuke dingen samen, sauna, samen uitgebreid koken, mooie film kijken en dan vroeg naar bed, fijne gesprekken voeren etc.
Onze relatie is kwalitatief beter geworden, waardoor we weer naar elkaar verlangen, niet alleen qua sex, ook gewoon naar elkaar, het samen zijn.
We doen het nog steeds niet zo vaak als het gemiddeld ' hoort'
maar van eens per 3 maanden, zitten we nu op eens per 2/3 weken, waarbij ik ook echt zin heb.
En dat vind ik het fijnst van alles.
De weerstand is weg.
Uiteraard weet ik niet of dit voor jou werkt.
dinsdag 23 februari 2010 om 11:34
Als je bij voorbaat weet dat het pijn gaat doen, kan je natuurlijk niet genieten. Kan die pijn niet komen doordat je zo gespannen bent?
Waarschijnlijk ben je er al zo mee bezig dat je het niet wil, dat je helemaal nergens meer van kan genieten. Want ik kan me niet voorstellen dat het echt zo is dat het onprettig voelt als je vriend aan je borsten of vagina zit, maar je bent alleen gefocust op het niet willen sexen dat het je daarom irriteert.
Ik zou inderdaad eens met een seksuoloog gaan praten. Het is wel een drempel inderdaad, maar ik denk dat dat in jouw situatie misschien wel heel goed kan helpen, omdat het mij voorkomt dat jouw probleem vooral wordt veroorzaakt door gedachten die je bij sex hebt en waarover je geen controle hebt.
Kan het natuurlijk helemaal mis hebben, maar ik zeg maar wat ik denk. Succes!
Waarschijnlijk ben je er al zo mee bezig dat je het niet wil, dat je helemaal nergens meer van kan genieten. Want ik kan me niet voorstellen dat het echt zo is dat het onprettig voelt als je vriend aan je borsten of vagina zit, maar je bent alleen gefocust op het niet willen sexen dat het je daarom irriteert.
Ik zou inderdaad eens met een seksuoloog gaan praten. Het is wel een drempel inderdaad, maar ik denk dat dat in jouw situatie misschien wel heel goed kan helpen, omdat het mij voorkomt dat jouw probleem vooral wordt veroorzaakt door gedachten die je bij sex hebt en waarover je geen controle hebt.
Kan het natuurlijk helemaal mis hebben, maar ik zeg maar wat ik denk. Succes!
dinsdag 23 februari 2010 om 12:11
Naar een seksuoloog vind ik wel een drempel, toch heel wat om dat zomaar bij een vreemde op tafel te gooien en weer zo'n bevestiging van 'er is echt iets mis'. Maar goed, ik ga het wel doen als het niet snel beter wordt. Heb ik april weer een controle-afspraak bij de gynaecoloog, dus ga het daar aankaarten (mijn huisarts heb ik weinig aan, heb ik ook al gemerkt bij mijn burn-out).
Ik denk inderdaad ook dat het in mijn hoofd zit, en schreef daarom in de OP ook 'doorbreken'. Denk inderdaad dat het een vicieuze circel is van bij voorbaat niet willen-spanning-teleurstelling en volgende keer nog minder willen. Ik weet alleen niet hoe hier uit te komen.
Moods, een tijdje uit elkaar werkte een paar jaar geleden inderdaad nog wel ;o) (al was het maar voor een weekje). Een weekje is nu niet meer genoeg. Een maandje misschien, wie weet? Maar ik kan hem moeilijk de deur uit zetten ;o)
Ik zal dus inderdaad verdere stappen ondernemen, maar als iemand toch nog tips heeft om uit de circel te komen, dingetjes die een duwtje in de rug kunnen geven oid, hou ik me van harte aanbevolen!!
Ik denk inderdaad ook dat het in mijn hoofd zit, en schreef daarom in de OP ook 'doorbreken'. Denk inderdaad dat het een vicieuze circel is van bij voorbaat niet willen-spanning-teleurstelling en volgende keer nog minder willen. Ik weet alleen niet hoe hier uit te komen.
Moods, een tijdje uit elkaar werkte een paar jaar geleden inderdaad nog wel ;o) (al was het maar voor een weekje). Een weekje is nu niet meer genoeg. Een maandje misschien, wie weet? Maar ik kan hem moeilijk de deur uit zetten ;o)
Ik zal dus inderdaad verdere stappen ondernemen, maar als iemand toch nog tips heeft om uit de circel te komen, dingetjes die een duwtje in de rug kunnen geven oid, hou ik me van harte aanbevolen!!
dinsdag 23 februari 2010 om 12:17
Hoi Eefje677,
Ik herken hier heel veel in en ik ben er (na een nieuwe "shock") ook uitgekomen, paar jaar geleden. Jouw "nieuwe shock" is je burnout. Dat zegt mij eigenlijk al genoeg. Het probleem is niet je libido op zich, dat is eerder een gevolg van eea. Burnout is het moment dat je lichaam zegt: tot hier en niet verder en je dwingt tot rust nemen en het anders te gaan doen (omdat je eerder stelselmatig niet naar jezelf hebt geluisterd).
Nu kan je 2 dingen doen. Je hoopt dat met rust nemen alles vanzelf over gaat en je zin in het leven en in seks terugkeert. Of je kan het aangrijpen om te groeien. Een crisis als kans op groei/ ontwikkelen zien betekent dat je eea kan en wil veranderen ten goede.Zo te zien (je initiatief om te weten wat eraan schort) wacht je gelukkig niet af en heb je de wil er iets aan doen.
Er ligt veel meer aan ten grondslag en dat hoeft helemaal niet dramatisch te zijn.Grijp dit aan om te weten te komen wie je werkelijk bent, en daarnaar te gaan leven. Er zijn coaches/ counselers die gespecialiseerd zijn in burnouts. Persoonlijk heb ik daar veel vertrouwen in. Een seksuoloog richt zich voornamelijk op relaties en seks en volgens mij is er niks mis met je vermogen tot seks(uele opwinding en genieten van seks) op zichzelf. Net als bij een depressie kan je geen zin in sport of seks of wat voor aktiviteit ook, vaak vooral als een bijverschijnsel beschouwen.
Een burnout betekent langere tijd lichamelijke en geestelijke overbelasting. Treft vaak juist de meest verantwoordelijke (en perfectionistische) mensen, die geen watjes willen zijn en alsmaar doorgaan. In je eentje dat gaan oplossen zal best kunnen, maar duurt heel lang. Lotgenoten, die eroverheen gekomen zijn, hebben veelal hun leven anders ingericht en geleerd te luisteren naar zichzelf en volgens mij een grote stimulans/voorbeeld dat die verandering zeer ten goede heeft uitgepakt. En dus op elk gebied hun leven (achteraf gezien) verrijkt heeft.
Je wordt eigenlijk min of meer gedwongen veranderingen in te zetten ipv te streven weer zoals vroeger te worden. Te weten wie je bent en wat jij zelf wil in je leven of iig wat goed voor JOU is. Ben je terecht gekomen in patronen en een haastig leven, die niet goed voor je zijn.
Zelf heb ik jaren gezocht in zelfhulp(boeken, internet) enz, maar vielen de dingen totaal op hun plek toen ik een coach/counseler had. Soms zie je sommige dingen zelf niet meer, omdat ze zo vertrouwd zijn (van jongs af aan), daar denk je niet eens aan. Persoonlijk vond ik het vanaf het begin zo verhelderend, 1 en al inzicht gekregen, en ik vond het niet "zwaar", zoals men vaak denkt. Het gaf me weer "toegang" tot allerlei afgesloten gebieden in mijzelf, waaronder mijn libido.
Ik was eigenlijk totaal verleerd om "te voelen". Mijn leven speelde zich af "in mijn hoofd", altijd rationeel en begrijpend, maar ik kon niet meer (lichamelijk) voelen van emoties. En dat is helemaal terug! En mijn libido is nog nooit zo hoog geweest, ik weet nu wie ik ben ook daarin en wat mijn werkelijke behoeftes zijn.
Je mag me ook mailen (je kan hier ergens vragen vrienden te worden en mail sturen). Ivm herkenning kan ik daar hier niet teveel over zeggen, behalve: doe er svp iets aan, je leven zal met sprongen vooruit gaan! Die hele burnout kan weleens een groot "geschenk" blijken, een verrijking voor je leven, waar je later dankbaar om bent. Een kans om jezelf te "helen" en al die "bagage" die je nu meesleurt van al die jaren, "op te ruimen". Zal je eens zien hoe dat opgelucht voelt!
Wens je veel succes met alles, nogmaals: je kan hier snel (veel sneller dan je denkt) uitkomen, maar doe het niet in je eentje. En het is super dat je een vriend achter je hebt staan die je bijstaat, maar ook die staat te dichtbij om het met zijn steun op te kunnen lossen. Dat kan jij alleen zelf!
Dikke knuffel!
Ik herken hier heel veel in en ik ben er (na een nieuwe "shock") ook uitgekomen, paar jaar geleden. Jouw "nieuwe shock" is je burnout. Dat zegt mij eigenlijk al genoeg. Het probleem is niet je libido op zich, dat is eerder een gevolg van eea. Burnout is het moment dat je lichaam zegt: tot hier en niet verder en je dwingt tot rust nemen en het anders te gaan doen (omdat je eerder stelselmatig niet naar jezelf hebt geluisterd).
Nu kan je 2 dingen doen. Je hoopt dat met rust nemen alles vanzelf over gaat en je zin in het leven en in seks terugkeert. Of je kan het aangrijpen om te groeien. Een crisis als kans op groei/ ontwikkelen zien betekent dat je eea kan en wil veranderen ten goede.Zo te zien (je initiatief om te weten wat eraan schort) wacht je gelukkig niet af en heb je de wil er iets aan doen.
Er ligt veel meer aan ten grondslag en dat hoeft helemaal niet dramatisch te zijn.Grijp dit aan om te weten te komen wie je werkelijk bent, en daarnaar te gaan leven. Er zijn coaches/ counselers die gespecialiseerd zijn in burnouts. Persoonlijk heb ik daar veel vertrouwen in. Een seksuoloog richt zich voornamelijk op relaties en seks en volgens mij is er niks mis met je vermogen tot seks(uele opwinding en genieten van seks) op zichzelf. Net als bij een depressie kan je geen zin in sport of seks of wat voor aktiviteit ook, vaak vooral als een bijverschijnsel beschouwen.
Een burnout betekent langere tijd lichamelijke en geestelijke overbelasting. Treft vaak juist de meest verantwoordelijke (en perfectionistische) mensen, die geen watjes willen zijn en alsmaar doorgaan. In je eentje dat gaan oplossen zal best kunnen, maar duurt heel lang. Lotgenoten, die eroverheen gekomen zijn, hebben veelal hun leven anders ingericht en geleerd te luisteren naar zichzelf en volgens mij een grote stimulans/voorbeeld dat die verandering zeer ten goede heeft uitgepakt. En dus op elk gebied hun leven (achteraf gezien) verrijkt heeft.
Je wordt eigenlijk min of meer gedwongen veranderingen in te zetten ipv te streven weer zoals vroeger te worden. Te weten wie je bent en wat jij zelf wil in je leven of iig wat goed voor JOU is. Ben je terecht gekomen in patronen en een haastig leven, die niet goed voor je zijn.
Zelf heb ik jaren gezocht in zelfhulp(boeken, internet) enz, maar vielen de dingen totaal op hun plek toen ik een coach/counseler had. Soms zie je sommige dingen zelf niet meer, omdat ze zo vertrouwd zijn (van jongs af aan), daar denk je niet eens aan. Persoonlijk vond ik het vanaf het begin zo verhelderend, 1 en al inzicht gekregen, en ik vond het niet "zwaar", zoals men vaak denkt. Het gaf me weer "toegang" tot allerlei afgesloten gebieden in mijzelf, waaronder mijn libido.
Ik was eigenlijk totaal verleerd om "te voelen". Mijn leven speelde zich af "in mijn hoofd", altijd rationeel en begrijpend, maar ik kon niet meer (lichamelijk) voelen van emoties. En dat is helemaal terug! En mijn libido is nog nooit zo hoog geweest, ik weet nu wie ik ben ook daarin en wat mijn werkelijke behoeftes zijn.
Je mag me ook mailen (je kan hier ergens vragen vrienden te worden en mail sturen). Ivm herkenning kan ik daar hier niet teveel over zeggen, behalve: doe er svp iets aan, je leven zal met sprongen vooruit gaan! Die hele burnout kan weleens een groot "geschenk" blijken, een verrijking voor je leven, waar je later dankbaar om bent. Een kans om jezelf te "helen" en al die "bagage" die je nu meesleurt van al die jaren, "op te ruimen". Zal je eens zien hoe dat opgelucht voelt!
Wens je veel succes met alles, nogmaals: je kan hier snel (veel sneller dan je denkt) uitkomen, maar doe het niet in je eentje. En het is super dat je een vriend achter je hebt staan die je bijstaat, maar ook die staat te dichtbij om het met zijn steun op te kunnen lossen. Dat kan jij alleen zelf!
Dikke knuffel!
Een open hart toont de weg naar een bezield leven..
dinsdag 23 februari 2010 om 12:29
Ook een lang verhaal terug
Voor alle duidelijkheid: ik heb jarenlang gezocht waarom mijn libido zo laag was, dacht het in mijn eentje wel te kunnen oplossen en heb zo jaren (tevergeefs) geworsteld hiermee. En dan heb ik het over zeker 15 jaar.. er was (helaas) een crisis (scheiding) voor nodig, voor ik echt weer alles op zijn plek kreeg.
En dat is zo zonde van je tijd!! Ik heb achteraf zo'n spijt dat ik niet eerder wist wat ik nu weet. En dat vind je niet in boeken, maar door "naar je binnenste te gaan", en dat kan je zelf (meestal) niet. Die antwoorden liggen in jezelf namelijk en je kan daar zelf vaak niet de vinger op de "zere plek" leggen. Een ander van buitenaf heeft afstand en is objectiever kan daardoor vaak sneller die plekken aanvoelen, die de kern raken (waardoor jij zelf inzicht krijgt in waar eea vandaan komt).
Ik begrijp nu niet meer waarom ik zo'n drempel had voor professionele mensen op te zoeken.Het is een grote aanmoediging en weer geloven in jezelf en dat je er weer uit komt en dat is superfijn juist! Een coach koppel ik nu vooral aan "positief aan jezelf werken", waar ik (persoonlijk) een psych vooral koppel aan "ik heb een probleem". De hele benadering vind ik anders en relaxed, warmer ook, enthousiast, prettig, maar dat is mijn persoonlijke ervaring.
Ik zeg dit, omdat veel mensen die drempel nog steeds hebben. Terwijl je het ook zelf kan, maar met een beetje hulp zoveel sneller gaat, meer is het niet.
Voor alle duidelijkheid: ik heb jarenlang gezocht waarom mijn libido zo laag was, dacht het in mijn eentje wel te kunnen oplossen en heb zo jaren (tevergeefs) geworsteld hiermee. En dan heb ik het over zeker 15 jaar.. er was (helaas) een crisis (scheiding) voor nodig, voor ik echt weer alles op zijn plek kreeg.
En dat is zo zonde van je tijd!! Ik heb achteraf zo'n spijt dat ik niet eerder wist wat ik nu weet. En dat vind je niet in boeken, maar door "naar je binnenste te gaan", en dat kan je zelf (meestal) niet. Die antwoorden liggen in jezelf namelijk en je kan daar zelf vaak niet de vinger op de "zere plek" leggen. Een ander van buitenaf heeft afstand en is objectiever kan daardoor vaak sneller die plekken aanvoelen, die de kern raken (waardoor jij zelf inzicht krijgt in waar eea vandaan komt).
Ik begrijp nu niet meer waarom ik zo'n drempel had voor professionele mensen op te zoeken.Het is een grote aanmoediging en weer geloven in jezelf en dat je er weer uit komt en dat is superfijn juist! Een coach koppel ik nu vooral aan "positief aan jezelf werken", waar ik (persoonlijk) een psych vooral koppel aan "ik heb een probleem". De hele benadering vind ik anders en relaxed, warmer ook, enthousiast, prettig, maar dat is mijn persoonlijke ervaring.
Ik zeg dit, omdat veel mensen die drempel nog steeds hebben. Terwijl je het ook zelf kan, maar met een beetje hulp zoveel sneller gaat, meer is het niet.
Een open hart toont de weg naar een bezield leven..
