Seks
alle pijlers
Het plaatsen van biseksualiteit bij (ex-)vriend
donderdag 3 mei 2007 om 10:17
Deze posting heb ik gisteren bij relaties gezet, maar omdat ik weinig reacties krijg dacht ik dat ik misschien meer forummers bereik bij dit onderwerp die mij begrijpen. Het is nogal een lang verhaal maar ik kan het eigenlijk niet inkorten, ik hoop dat jullie mijn verhaal willen lezen:
Ik wil mijn verhaal graag kwijt. Ik heb jammer genoeg niet zoveel vrienden in de buurt om mee te praten op het moment, en ik weet niet of mijn vrienden tolerant genoeg zijn om mijn verhaal te begrijpen. Ik vind het moeilijk om alles op te kroppen.
Het is een beetje een bizar verhaal, maar wat ik zoek is steun en ik hoop dat sommige forummers mij dat kunnen geven. Ongeveer 1 jaar geleden ontmoette ik P. Een hele leuke jongen. Vanaf het begin voelde ik al aan dat de kans op een toekomst samen erg klein was. Dit omdat ik hem ontmoette in het buitenland waar ik een half jaar werkte. Ik wist dat ik weer naar Nederland zou gaan. Maar er waren ook andere redenen, P. is wat jaren jonger en ik heb toch al een tijdje behoefte aan iets serieus, d.w.z huisje, boompje, beestje, en in de nabije toekomst kinderen. Hij is iemand die graag een vaste relatie heeft maar hij heeft voorlopig nog geen behoefte aan het stichten van een gezin. Ik heb dat van het begin heel goed doorgehad, ik vind het ook begrijpelijk. Toen ik zijn leeftijd had was ik daar ook nog niet klaar voor. Ik beschouwde onze prille relatie als een romance, ik dacht er niet teveel over na en ik wilde zoveel mogelijk genieten van hem.
Al de eerste dag vertelde P.me dat hij biseksueel is. Ik vond dit geen probleem, tenslotte ben ik 'open-minded', dacht ik. Ik kon ook duidelijk zien dat hij helemaal voor mij ging. Soms praatten we erover, ik was toch wel bang dat hij homoseksueel zou zijn en niet bi, dit omdat ik als hetero het gevoel van 'bi' zijn niet helemaal begreep. Hij heeft me heel goed uitgelegd wat bi zijn voor hem betekend, en dat hij monogaam is in een relatie of dat nu een man of vrouw betreft. Ik had bovendien geen reden om te twijfelen aan hem, want in alles, ook seksueel, zat het heel goed. Na een half jaar ging ik terug naar Nederland. We konden elkaar niet loslaten, maar het was ook te pril om voor elkaar te gaan verhuizen. Bovendien waren de omstandigheden zo (studie/werk etc) dat we niet zomaar bij elkaar konden gaan wonen, zeker niet in de komende jaren. Het leek gewoon zinloos om deze relatie op afstand door te zetten, we zagen elkaar meestal zo om de 6 weken, veelste weinig.
In januari dit jaar was ik een paar dagen bij hem, ik heb hem toen gezegd dat het me beter leek om de relatie te beeindigen. Maar hij wilde dat niet, hij wilde me niet verliezen. Ik had de moed niet om alleen een besluit te nemen en er een punt achter te zetten. We hebben de relatie op afstand toen doorgezet. Nu heeft hij mij verteld dat in de tijd na dat gesprek een paar keer vreemd is gegaan. Hij verloor de motivatie om trouw te blijven aangezien we elkaar zo weinig zagen en er geen gezamenlijke toekomst leek te zijn. Drie keer is hij vreemd gegaan binnen een paar weken op feestjes enzo, met mannen. Waarom met mannen? Het zegt het was om de seks en omdat deze mannen niets meer verwachtte. Hij was niet uit op een andere relatie. Hij zegt dat ik genoeg voor hem ben, hij hoeft niet met een andere man te zijn maar dat hij niet tegen de afstand en gemis kan. Na elkaar nog eens twee keer te hebben gezien, heeft hij me het nu eindelijk verteld. Het is nu dus uit, de afstand is de hoofdreden, maar dat hij vreemd is gegaan geeft voor mij des te meer de doorslag.
Ik ben zelf dus niet biseksueel, en ook al weet ik dat zijn biseksualiteit niet de reden is van de beëindiging van de relatie, zit dat vreemdgaan met die mannen me niet lekker. Aan de ene kant ben ik niet zoooo boos als het een andere vrouw was geweest, aan de andere kant voel ik me beroerd bij het idee dat hij tijdens de relatie seks heeft gehad met mannen (was 'veilige' seks). Ik heb niets tegen mannenseks als mensen dat willen, maar het komt me nu veel te dicht bij. Kan iemand mij raad geven, ik wil gewoon rouwen om het einde van de relatie. Maar dit maalt maar door mijn hoofd en ik ben er zo van in de war...
Ik wil mijn verhaal graag kwijt. Ik heb jammer genoeg niet zoveel vrienden in de buurt om mee te praten op het moment, en ik weet niet of mijn vrienden tolerant genoeg zijn om mijn verhaal te begrijpen. Ik vind het moeilijk om alles op te kroppen.
Het is een beetje een bizar verhaal, maar wat ik zoek is steun en ik hoop dat sommige forummers mij dat kunnen geven. Ongeveer 1 jaar geleden ontmoette ik P. Een hele leuke jongen. Vanaf het begin voelde ik al aan dat de kans op een toekomst samen erg klein was. Dit omdat ik hem ontmoette in het buitenland waar ik een half jaar werkte. Ik wist dat ik weer naar Nederland zou gaan. Maar er waren ook andere redenen, P. is wat jaren jonger en ik heb toch al een tijdje behoefte aan iets serieus, d.w.z huisje, boompje, beestje, en in de nabije toekomst kinderen. Hij is iemand die graag een vaste relatie heeft maar hij heeft voorlopig nog geen behoefte aan het stichten van een gezin. Ik heb dat van het begin heel goed doorgehad, ik vind het ook begrijpelijk. Toen ik zijn leeftijd had was ik daar ook nog niet klaar voor. Ik beschouwde onze prille relatie als een romance, ik dacht er niet teveel over na en ik wilde zoveel mogelijk genieten van hem.
Al de eerste dag vertelde P.me dat hij biseksueel is. Ik vond dit geen probleem, tenslotte ben ik 'open-minded', dacht ik. Ik kon ook duidelijk zien dat hij helemaal voor mij ging. Soms praatten we erover, ik was toch wel bang dat hij homoseksueel zou zijn en niet bi, dit omdat ik als hetero het gevoel van 'bi' zijn niet helemaal begreep. Hij heeft me heel goed uitgelegd wat bi zijn voor hem betekend, en dat hij monogaam is in een relatie of dat nu een man of vrouw betreft. Ik had bovendien geen reden om te twijfelen aan hem, want in alles, ook seksueel, zat het heel goed. Na een half jaar ging ik terug naar Nederland. We konden elkaar niet loslaten, maar het was ook te pril om voor elkaar te gaan verhuizen. Bovendien waren de omstandigheden zo (studie/werk etc) dat we niet zomaar bij elkaar konden gaan wonen, zeker niet in de komende jaren. Het leek gewoon zinloos om deze relatie op afstand door te zetten, we zagen elkaar meestal zo om de 6 weken, veelste weinig.
In januari dit jaar was ik een paar dagen bij hem, ik heb hem toen gezegd dat het me beter leek om de relatie te beeindigen. Maar hij wilde dat niet, hij wilde me niet verliezen. Ik had de moed niet om alleen een besluit te nemen en er een punt achter te zetten. We hebben de relatie op afstand toen doorgezet. Nu heeft hij mij verteld dat in de tijd na dat gesprek een paar keer vreemd is gegaan. Hij verloor de motivatie om trouw te blijven aangezien we elkaar zo weinig zagen en er geen gezamenlijke toekomst leek te zijn. Drie keer is hij vreemd gegaan binnen een paar weken op feestjes enzo, met mannen. Waarom met mannen? Het zegt het was om de seks en omdat deze mannen niets meer verwachtte. Hij was niet uit op een andere relatie. Hij zegt dat ik genoeg voor hem ben, hij hoeft niet met een andere man te zijn maar dat hij niet tegen de afstand en gemis kan. Na elkaar nog eens twee keer te hebben gezien, heeft hij me het nu eindelijk verteld. Het is nu dus uit, de afstand is de hoofdreden, maar dat hij vreemd is gegaan geeft voor mij des te meer de doorslag.
Ik ben zelf dus niet biseksueel, en ook al weet ik dat zijn biseksualiteit niet de reden is van de beëindiging van de relatie, zit dat vreemdgaan met die mannen me niet lekker. Aan de ene kant ben ik niet zoooo boos als het een andere vrouw was geweest, aan de andere kant voel ik me beroerd bij het idee dat hij tijdens de relatie seks heeft gehad met mannen (was 'veilige' seks). Ik heb niets tegen mannenseks als mensen dat willen, maar het komt me nu veel te dicht bij. Kan iemand mij raad geven, ik wil gewoon rouwen om het einde van de relatie. Maar dit maalt maar door mijn hoofd en ik ben er zo van in de war...
donderdag 3 mei 2007 om 11:06
Alikja, nu plaats je je probleem in een andere context. Als je er erg veel moeite mee hebt dat je ex bi is, moet je misschien bij jezelf te raden gaan waarom en hoe dat zit. Als je het niet kunt accepteren, (ieder zijn goed recht) zul je misschien moeten aanvaarden voor jezelf dat je geen relatie wilt/kunt aangaan met een bisexueel..?
Denk eens na hoe dat bij jezelf zit.
Het hoeft niks te maken te hebben met een bepaald vooroordeel t.o.v. bisexualiteit, het kan ook zijn, dat je je miskent voelt als vrouw bijvoorbeeld.
Of dat je twijfelt of hij jou wel aantrekkelijk genoeg vindt als vrouw zijnde.
Denk eens na hoe dat bij jezelf zit.
Het hoeft niks te maken te hebben met een bepaald vooroordeel t.o.v. bisexualiteit, het kan ook zijn, dat je je miskent voelt als vrouw bijvoorbeeld.
Of dat je twijfelt of hij jou wel aantrekkelijk genoeg vindt als vrouw zijnde.
donderdag 3 mei 2007 om 11:30
Je zegt het precies goed...het miskent voelen als vrouw. hij vind me een mooie en aantrekkelijke vrouw, ook ik vind mezelf mooi en aantrekkelijk. Maar niet alleen de buitenkant, van buiten maar natuurlijk ook van binnen ben ik en vrouw , dat is deel van mijn identiteit en is iets heel basaal. Seks is onderdeel van de relatie, en ik denk dit te kunnen delen met hem als iets exclusiefs. Ik verwacht dat andere vrouwen er niet aan te pas komen, want dan is de exclusiviteit weg. Dat andere mannen er niet aan te pas komen, is iets wat mijn petje te boven gaat. Ik heb daar nooit eerder over hoeven na te denken. Ik voel me inderdaad op een 1 of anderen manier miskent als vrouw...
vrijdag 4 mei 2007 om 10:34
Beste Alikja. Mijn vriend is bisexueel. Ik had er ook nooit eerder mee te maken gehad. Het is heel lastig soms. Mijn vriend wil graag een monogame relatie en ondanks dat zijn behoeftes hem soms dwars zitten, blijft hij mij gelukkig trouw. Hij zou me niet eens kunnen bedriegen, dat zegt hij zelf en hij wil ook gewoon een normale relatie. Het is alleen wel een deel van hem, het zit er in en dat zal nooit veranderen. Ik vind dat hij ook recht heeft op liefde, dat verdient hij zelfs enorm. Hij is er zelf namelijk wel eens erg ongelukkig door, maar dankzij therapie die hij gevolgd heeft, kan hij het beter een plek geven. Ik ben ook altijd duidelijk geweest, dat ik ook een monogame relatie wil. Ondanks dat het soms moeilijk kan zijn, hebben we een heel goede relatie over het algemeen. Ik weet alleen niet zo goed wat je met dit stukje wilt bereiken. Wil je hem misschien nog terug of kun je het gewoon niet verkroppen dat hij in jouw afwezigheid toch met mannen naar bed is geweest? Dat laatste zou ik ook moeilijk kunnen accepteren. Ik denk persoonlijk dat de combinatie van zijn bi-zijn en de lange afstand niet gaat werken. Als jullie vaker bij elkaar konden zijn, dan is er meer mogelijkheid, maar dat hij in onzekerheid zo makkelijk met op een man afstapt, is geen goed teken. Ik denk dan ook niet dat het gaat werken. Twijfel nooit aan jezelf! Jij bent totaal niet te vergelijken met die mannen. Ik geloof dat je vriend écht van jou houdt, maar moeite heeft met een relatie. Vaak voelen bi-mannen liefde (en ook wel sexuele gevoelens) bij vrouwen en alleen het sexuele bij mannen. Mijn vriend zegt altijd dat zijn gevoelens voor mij geheel los staan van zijn verlangens naar een man en dat hij mij veel belangrijker vindt. Ik raad je aan om het in dit geval los te laten, gezien je vriend nog ruimte nodig heeft om te kijken wat hij eigenlijk met zijn gevoelens wil doen. Hij is nog jong en wat je zegt: jij wilt een gezinnetje. Misschien niet nu direct, maar toch. Jij zoekt iets stabiels en dat kun je nu niet bij hem vinden...Veel sterkte en succes!
vrijdag 4 mei 2007 om 11:59
Wil je hem misschien nog terug of kun je het gewoon niet verkroppen dat hij in jouw afwezigheid toch met mannen naar bed is geweest? Dat laatste zou ik ook moeilijk kunnen accepteren. Ik denk persoonlijk dat de combinatie van zijn bi-zijn en de lange afstand niet gaat werken. Als jullie vaker bij elkaar konden zijn, dan is er meer mogelijkheid, maar dat hij in onzekerheid zo makkelijk met op een man afstapt, is geen goed teken. Ik denk dan ook niet dat het gaat werken. Twijfel nooit aan jezelf! Jij bent totaal niet te vergelijken met die mannen. Ik geloof dat je vriend écht van jou houdt, maar moeite heeft met een relatie. Vaak voelen bi-mannen liefde (en ook wel sexuele gevoelens) bij vrouwen en alleen het sexuele bij mannen. Mijn vriend zegt altijd dat zijn gevoelens voor mij geheel los staan van zijn verlangens naar een man en dat hij mij veel belangrijker vindt. Ik raad je aan om het in dit geval los te laten, gezien je vriend nog ruimte nodig heeft om te kijken wat hij eigenlijk met zijn gevoelens wil doen. Hij is nog jong en wat je zegt: jij wilt een gezinnetje. Misschien niet nu direct, maar toch. Jij zoekt iets stabiels en dat kun je nu niet bij hem vinden...Veel sterkte en succes!
@TrueFantasy
Heel erg bedankt voor je reactie!! Dit helpt me echt heel goed! *; Dankje! Ik ben zo blij om van iemand anders te horen hoe het is om in een relatie te zijn met een bi-man. Ik denk dat ik gewoon de visie van anderen nodig heb op dit moment. Het is niet zo dat ik hem terug wil. Ik merk dat in mijn omgeving mensen toch niet zo bekend zijn met biseksualiteit en ik vind het daarom moeilijk om dit te vertellen aan een goede vriendin ofzo. Nu de relatie is verbroken, is dat juist wat ik nodig heb, mijn verhaal delen met anderen, het van me af praten.
Ik herken veel in je verhaal, ik voel ook zijn liefde en dat maakt het allemaal zo moeilijk. Hij heeft in het verleden een lange monogame relatie gehad met een vrouw en voor hem bewijst dat genoeg hij trouw kan zijn en dat hij de waarde erkent daarvan. Toen ik nog bij hem in de buurt woonde was hij ook altijd trouw aan mij. De afstand daarna heeft het in ons geval allemaal nog veel ingewikkelder gemaakt.Ik denk dat in elke context seksuele trouw niet makkelijk is als je zo ver van elkaar woont en elkaar zo weinig ziet. Dat hij daarnaast ook nog bi is, en nu met mannen is gegaan, maakt het voor mij des te verwarrender. Het wakkert de twijfel weer aan die ik in het begin van de relatie heb gevoeld, toen ik het bi-zijn veel minder goed begreep, en me afvroeg of ik weleens overbodig kon zijn. Ik weet inmiddels wel beter, en dat hij echt heel van mij heeft gehouden en nog steeds houdt. Het is inderdaad nu tijd om los te laten, Ik zou graag al een paar weken verder zijn,het is nu allemaal nog zo vers. ;(
@TrueFantasy
Heel erg bedankt voor je reactie!! Dit helpt me echt heel goed! *; Dankje! Ik ben zo blij om van iemand anders te horen hoe het is om in een relatie te zijn met een bi-man. Ik denk dat ik gewoon de visie van anderen nodig heb op dit moment. Het is niet zo dat ik hem terug wil. Ik merk dat in mijn omgeving mensen toch niet zo bekend zijn met biseksualiteit en ik vind het daarom moeilijk om dit te vertellen aan een goede vriendin ofzo. Nu de relatie is verbroken, is dat juist wat ik nodig heb, mijn verhaal delen met anderen, het van me af praten.
Ik herken veel in je verhaal, ik voel ook zijn liefde en dat maakt het allemaal zo moeilijk. Hij heeft in het verleden een lange monogame relatie gehad met een vrouw en voor hem bewijst dat genoeg hij trouw kan zijn en dat hij de waarde erkent daarvan. Toen ik nog bij hem in de buurt woonde was hij ook altijd trouw aan mij. De afstand daarna heeft het in ons geval allemaal nog veel ingewikkelder gemaakt.Ik denk dat in elke context seksuele trouw niet makkelijk is als je zo ver van elkaar woont en elkaar zo weinig ziet. Dat hij daarnaast ook nog bi is, en nu met mannen is gegaan, maakt het voor mij des te verwarrender. Het wakkert de twijfel weer aan die ik in het begin van de relatie heb gevoeld, toen ik het bi-zijn veel minder goed begreep, en me afvroeg of ik weleens overbodig kon zijn. Ik weet inmiddels wel beter, en dat hij echt heel van mij heeft gehouden en nog steeds houdt. Het is inderdaad nu tijd om los te laten, Ik zou graag al een paar weken verder zijn,het is nu allemaal nog zo vers. ;(
vrijdag 4 mei 2007 om 12:30
Blij om te horen dat het je goed doet om je ervaring te delen. Ik had dat in het begin van de relatie ook heel erg nodig, want ik raakte soms een soort van in paniek. En tja, het is een lastig onderwerp om met vriendinnen over te praten die hier toch geen ervaring mee hebben. Aan mijn ouders vertel ik het al helemaal niet, die zouden niet weten hoe ze daarmee om moeten gaan.
Ik kon in het begin niet geloven dat iemand een deel van zichzelf zijn hele leven zou kunnen en willen onderdrukken. Dit weet ik nu nog niet natuurlijk, maar toch ben ik er een stuk zekerder in. Hij wil mij en hij wil monogaam zijn. Soms wel even een dipmoment als hij er zelf ook weer even onzeker van wordt, omdat dat gewoon eng is. Je bent dan toch bang dat je het niet redt. Maar ik vertrouw hem en ik wil hem ook kunnen vertrouwen. Jammer dat jij toch helaas een klap hebt meegekregen.
Ik begrijp dus dat je er wel achter staat dat het over is en dat het ook niet meer goed komt wat jou betreft. Ik ben het daarin met je eens, als je eenmaal bedrogen bent...dan lijkt het me heel moelijk vertrouwen terug te krijgen en vooral omdat dit een kant van je partner is die lastig te begrijpen is als je zelf niet bi bent. Maar jij was echt zijn enige liefde, dat geloof ik zeker. Die mannen waren een kort lustmoment....
Ik kon in het begin niet geloven dat iemand een deel van zichzelf zijn hele leven zou kunnen en willen onderdrukken. Dit weet ik nu nog niet natuurlijk, maar toch ben ik er een stuk zekerder in. Hij wil mij en hij wil monogaam zijn. Soms wel even een dipmoment als hij er zelf ook weer even onzeker van wordt, omdat dat gewoon eng is. Je bent dan toch bang dat je het niet redt. Maar ik vertrouw hem en ik wil hem ook kunnen vertrouwen. Jammer dat jij toch helaas een klap hebt meegekregen.
Ik begrijp dus dat je er wel achter staat dat het over is en dat het ook niet meer goed komt wat jou betreft. Ik ben het daarin met je eens, als je eenmaal bedrogen bent...dan lijkt het me heel moelijk vertrouwen terug te krijgen en vooral omdat dit een kant van je partner is die lastig te begrijpen is als je zelf niet bi bent. Maar jij was echt zijn enige liefde, dat geloof ik zeker. Die mannen waren een kort lustmoment....