Hoe hierover praten?

Ik ben meerdere jaren samen met mijn vriend. Voor mij zit deze relatie echt goed. We kunnen goed praten over wat ons bezighoudt, behalve over wat er tussen de lakens gebeurd. Mijn vriend heeft door ziekte lichamelijke moeilijkheden. Helaas is hierdoor naast het vrijen zelf ook een einde gekomen aan de rest van ons seksleven. Hij gaat ook andere aanrakingen of knuffels uit de weg. We kunnen goed spreken over wat goed gaat in bed en wat we lekker/fijn vinden, maar niet over deze problemen. Hij loopt letterlijk weg als ik hierover het gesprek met hem aanga. Vooral door zijn stilte voel ik mij afgewezen.



Er is geweten dat zijn ziekte met lichamelijke problemen gepaard gaat en er is in het verleden al cialis voorgeschreven (wil hij niet gebruiken). Ik wil hem niet onder druk zetten omdat hij ernstig ziek is geweest, maar ik kan de problemen niet langer doodzwijgen. Ik heb al meerdere malen met hem proberen praten, dan loopt hij vaak gewoon de kamer uit of zegt dat hij geen zin heeft om hierover te praten. Ik weet niet wat er in hem omgaat. Van professionele hulp wil hij helemaal niet weten.



Gisteren hadden we een afspraak bij een arts, die zelf vroeg of er seksuele problemen waren. Mijn vriend heeft hierop geantwoord dat alles goed ging en dat we geen vragen hadden. Ik heb mijn mond gehouden omdat ik hem niet "ten schande" wilde brengen, maar eigenlijk was ik wel gekwetst dat hij van de opening geen gebruik had gemaakt (heb ik bij thuiskomt ook tegen hem gezegd). Ik vraag mij af of het een goed idee is om zelf een afspraak te maken bij de huisarts om hierover te spreken?



Ik weet niet hoe ik hem moet duidelijk maken wat dit mij doet. Ik heb geen idee hoe ik dit verder het best aanpak. Heeft iemand nog advies? Bedankt.

Bedankt voor de reacties.

Ik heb er wel spijt van dat ik zelf niets heb gezegd tegen de arts (zeker omdat hij aan mijn gelaatsuitdrukking wel kon uitmaken dat er iets was). Het leek alsof de afstand nog groter zou worden als ik achter zijn rug om zou met de arts gaan praten. We hebben hierover gepraat bij thuiskomst en ik heb hem gezegd dat ik wil dat er tegen de volgende doktersafspraak iets veranderd of dat ik er zelf over begin. Zijn antwoord: 'dan ga ik wel alleen'. Hij luistert wel naar mijn mening, maar hij zegt dat hij daar nu niets mee kan. Zelf zwijgt hij over wat het met hem doet.

Ik wil niet gaan 'dreigen' met uit elkaar gaan of een SV (omdat dat voor mij nu - nog - niet aan de orde is), maar ik ben bang dat ik ga moeten om tot hem door te dringen.