Seks
alle pijlers
ik durf geen seks meer te hebben of klaar te komen
vrijdag 29 mei 2009 om 00:59
Zoals de titel al zegt,ik dur niet meer klaar te komen en dat komt door het volgende :
Ik ben radeloos,ik loop nu al 6 jaar maar buikpijnklachten,het is begonnen met zeer heftige menstruatie met verlies van flinke bonken bloed (wss stukken baarmoederslijmvlies) en zo hevig vloeien dat ik me ieder half uur moest verschonen en zelfs dan lekte ik nog door.
Tampons zijn geen optie voor mij want zelfs de kleinste voel ik zitten en dat voelt niet fijn.........
Ik ben dus zo'n 6 jaar geleden begonnen met het doorslikken van de pil en zoals jullie wel zullen weten is er niets fijner dan niet meer ongesteld zijn.
Op een gegeven moment kreeg ik menstruatiebuikpijn waarna ik dacht,dat kan niet want ik slik de pil door (Marvelon)
Ik denk ok ik stop met de pil,ik werd ongesteld en daarna was de pijn weg.
Ik heb er nog een discussie over gehad met een vriendin en die zei dat het niet goed was om de pil door te slikken waarop ik zei dat ik het idee dat mijn lichaam toch aangaf dat er vuil bloed uit moest.
Ik hield dat een tijd vol,kreeg een vriend (ruim 2 jaar geleden) en tijdens het vrijen raakte hij mijn baarmoeder waarna ik het uitkraamde van de pijn en heel even vloeide alleen was het vrij donkerbruin en snotterig.
Ook is de pijn bij mij bijna ondraaglijk tijdens en na de sex (samentrekken van de baarmoeder)
Ik ben toch maar eens naar mn dokter gegaan en die heeft me doorgestuurd,uiteraard werd er in eerste instantie niets gevonden en kreeg ik medicijnen voor de pijn.
Toen dat allemaal niet hielp heb ik weer aan de bel getrokken en dat is nu ongeveer ook 2 jaar geleden.
Ik heb een urineonderzoek gehad,een darmonderzoek,een echo enz enz.
Er was niets te vinden.
Uiteindelijk ben ik 19 Augustus 2008 geopereerd en is er wat Endometriose weggehaald.
Ik had toen een vriend waar ik nu nog steeds heel erg boos op ben om meerdere redenen maar zeker om 1 ding wat gebeurd is.
Wij vrouwen die deze klachten hebben zijn al gefrustreerd en ik ben ook depressief mede door dit maar mijn ex vriend en ik lagen op bed tv te kijken en er kwam ineens een buikpijnaanval opzetten (menstruatiebuikpijn maar dan 100x zo erg) en ik draai me om op mn buik en kreunde het uit van de pijn waarop mijn ex vriend vraagt wat er is,ik zeg ik heb een buikpijnaanval (hij wist dat ik daarmee rondliep) en ik krijg de opmerking :
'' Nou lekker,nou ben ik nog wakker en ben ik nog fit en heb ik zin,heb jij weer buikpijn''
Ik kan er nu nog steeds om janken
Maar goed,ik was dus geopereerd maar daarna waren de klachten niet weg,de gynaecoloog raadde me aan om het doorslikken van de pil voort te zetten maar dat werkt dus ook niet.
Als ik stop word ik netjes ongesteld maar dan vloei ik zo bizar erg en kan ik niet meer naar de wc om te drukken want dat doet inmens pijn en zit ik te huilen en wens ik me zowat dood,de pijn zit dan bij de anus.
Als ik die buikpijn heb,wat gewoon een zeurderige pijn kan zijn zoals voordat je ongesteld moet worden of een aanval heb ik het gevoel dat ik moet drukken maar als ik dan ga komt er niets.
Komt er toevallig wel iets gaat dit zonder problemen net als het plassen.
Ik ben dus laatst doorgestuurd door mijn gynaecoloog naar het LUMC want zij wilde een second opinion (waar ik ook nog de meest heftige ruzie over gehad heb met mn ex want volgens hem kan een arts geen second opinion aanvragen dat kan alleen de patient,hij maakte zich dus meer druk om zn gelijk te krijgen dan om mij).
Ik ben daar dus geweest en heb daar een gesprek gehad met dokter Weijenborg en met nog een dieetist,een psycholoog/sexuoloog en een fysiotherapeut.
Ik kwam dus afgelopen Donderdag bij mn eigen gynaecoloog en die had bericht gehad van het LUMC en die hadden gezegd dat ze geen lichamelijke afwijkingen hadden gevonden (gek zeg als er alleen maar 2 min. de tijd is genomen voor een binnenwaarts onderzoek met 2 vingers........geen bloedonderzoek,geen scan,geen echo helemaal niets verder)
Maar goed er was dus lichamelijk niets te vinden dus waar komt het dan op neer ?
Juist het zit tussen mn oren,nou ik ben des duivels (was ik al door het trauma van mn ex) maar hierdoor nog erger.
Ik wil van die verdomde pijn af.
De Gynaecoloog had nog een optie om mij maximaal 6 maanden kunstmatig in de overgang te brengen met zware hormonen aangezien de MRI scan ook totaal niets heeft uitgewezen
Even kort samengevat:
Ik heb dus :
* Pijn in mn onderbuik met uitstraling naar mn rug (ook last van mn rechterbeen alsof er een beknelling zit en voor mijn gevoel issie dan koud terwijl dat niet zo is maar weet niet of dat met mn buikklachten te maken kan hebben
* tijdens de buikpijn word ik weleens misselijk,lig te rollen in bed of waar ik dan ook ben en wil elke 5 seconden van houding veranderen in de hoop dat de pijn minder word.
* De pijn in de onderbuik komt het meest voor als ik opgewonden raak en is het meest onhoudbaar na het klaarkomen,met of zonder penetratie maakt niet uit,houding maakt niet uit,tijdens een aanval proberen zo goed mogelijk te ontspannen werkt niet,Heb Naproxen 500mg gehad die ik moet innemen in combi met Paracetemol 2x 500mg maar ook dat werkt niet.
Er zijn ook keren bij dat ik GEEN pijn heb na het klaarkomen maar meestal wel dus durf ik geen sex meer te hebben.
* Ik slik dus nu al ruim een jaar de pil door op aanraden van mijn Gynaecoloog en zoals ik elders lees zou dat juist moeten helpen,bij mij dus niet.
* Ik ben vaak futloos en moe,heb nergens geen zin in en tijdens mijn werkzaamheden toen ik nog werkte liep ik ook wel es met buikpijn en werd erger door dus gewoon door te werken (koerier)
Zit nu bijna een jaar in de ziektewet (ook vanwege psychische problemen) maar die worden uiteraard ook door mijn buikklachten veroorzaakt.
Herkent iemand dit en kan iemand zeggen of dit dan inderdaad Adenomyose is ?
Ik heb het met mijn arts over baarmoederverwijdering gehad,aangezien ik absoluut geen kinderwens heb maar ze twijfelt omdat ik nog 28 moet worden in November.
Wel heeft ze aangegeven dat ze eigenlijk alles al gedaan heeft om te zoeken naar de oorzaak van de pijn dus blijft er weinig over.
Ik vraag me af wat ze nu gaat doen,ik heb namelijk ook overgewicht,ik ben 1.90m en weeg 130kg.
Ook kamp ik al langere tijd,ruim een half jaar met veel jeuk en heb vaak Gardnerella en veel afscheiding,kan dat ook temaken hebben met Adenomyose ?
Groetjes van een radeloos iemand
Ik ben radeloos,ik loop nu al 6 jaar maar buikpijnklachten,het is begonnen met zeer heftige menstruatie met verlies van flinke bonken bloed (wss stukken baarmoederslijmvlies) en zo hevig vloeien dat ik me ieder half uur moest verschonen en zelfs dan lekte ik nog door.
Tampons zijn geen optie voor mij want zelfs de kleinste voel ik zitten en dat voelt niet fijn.........
Ik ben dus zo'n 6 jaar geleden begonnen met het doorslikken van de pil en zoals jullie wel zullen weten is er niets fijner dan niet meer ongesteld zijn.
Op een gegeven moment kreeg ik menstruatiebuikpijn waarna ik dacht,dat kan niet want ik slik de pil door (Marvelon)
Ik denk ok ik stop met de pil,ik werd ongesteld en daarna was de pijn weg.
Ik heb er nog een discussie over gehad met een vriendin en die zei dat het niet goed was om de pil door te slikken waarop ik zei dat ik het idee dat mijn lichaam toch aangaf dat er vuil bloed uit moest.
Ik hield dat een tijd vol,kreeg een vriend (ruim 2 jaar geleden) en tijdens het vrijen raakte hij mijn baarmoeder waarna ik het uitkraamde van de pijn en heel even vloeide alleen was het vrij donkerbruin en snotterig.
Ook is de pijn bij mij bijna ondraaglijk tijdens en na de sex (samentrekken van de baarmoeder)
Ik ben toch maar eens naar mn dokter gegaan en die heeft me doorgestuurd,uiteraard werd er in eerste instantie niets gevonden en kreeg ik medicijnen voor de pijn.
Toen dat allemaal niet hielp heb ik weer aan de bel getrokken en dat is nu ongeveer ook 2 jaar geleden.
Ik heb een urineonderzoek gehad,een darmonderzoek,een echo enz enz.
Er was niets te vinden.
Uiteindelijk ben ik 19 Augustus 2008 geopereerd en is er wat Endometriose weggehaald.
Ik had toen een vriend waar ik nu nog steeds heel erg boos op ben om meerdere redenen maar zeker om 1 ding wat gebeurd is.
Wij vrouwen die deze klachten hebben zijn al gefrustreerd en ik ben ook depressief mede door dit maar mijn ex vriend en ik lagen op bed tv te kijken en er kwam ineens een buikpijnaanval opzetten (menstruatiebuikpijn maar dan 100x zo erg) en ik draai me om op mn buik en kreunde het uit van de pijn waarop mijn ex vriend vraagt wat er is,ik zeg ik heb een buikpijnaanval (hij wist dat ik daarmee rondliep) en ik krijg de opmerking :
'' Nou lekker,nou ben ik nog wakker en ben ik nog fit en heb ik zin,heb jij weer buikpijn''
Ik kan er nu nog steeds om janken
Maar goed,ik was dus geopereerd maar daarna waren de klachten niet weg,de gynaecoloog raadde me aan om het doorslikken van de pil voort te zetten maar dat werkt dus ook niet.
Als ik stop word ik netjes ongesteld maar dan vloei ik zo bizar erg en kan ik niet meer naar de wc om te drukken want dat doet inmens pijn en zit ik te huilen en wens ik me zowat dood,de pijn zit dan bij de anus.
Als ik die buikpijn heb,wat gewoon een zeurderige pijn kan zijn zoals voordat je ongesteld moet worden of een aanval heb ik het gevoel dat ik moet drukken maar als ik dan ga komt er niets.
Komt er toevallig wel iets gaat dit zonder problemen net als het plassen.
Ik ben dus laatst doorgestuurd door mijn gynaecoloog naar het LUMC want zij wilde een second opinion (waar ik ook nog de meest heftige ruzie over gehad heb met mn ex want volgens hem kan een arts geen second opinion aanvragen dat kan alleen de patient,hij maakte zich dus meer druk om zn gelijk te krijgen dan om mij).
Ik ben daar dus geweest en heb daar een gesprek gehad met dokter Weijenborg en met nog een dieetist,een psycholoog/sexuoloog en een fysiotherapeut.
Ik kwam dus afgelopen Donderdag bij mn eigen gynaecoloog en die had bericht gehad van het LUMC en die hadden gezegd dat ze geen lichamelijke afwijkingen hadden gevonden (gek zeg als er alleen maar 2 min. de tijd is genomen voor een binnenwaarts onderzoek met 2 vingers........geen bloedonderzoek,geen scan,geen echo helemaal niets verder)
Maar goed er was dus lichamelijk niets te vinden dus waar komt het dan op neer ?
Juist het zit tussen mn oren,nou ik ben des duivels (was ik al door het trauma van mn ex) maar hierdoor nog erger.
Ik wil van die verdomde pijn af.
De Gynaecoloog had nog een optie om mij maximaal 6 maanden kunstmatig in de overgang te brengen met zware hormonen aangezien de MRI scan ook totaal niets heeft uitgewezen
Even kort samengevat:
Ik heb dus :
* Pijn in mn onderbuik met uitstraling naar mn rug (ook last van mn rechterbeen alsof er een beknelling zit en voor mijn gevoel issie dan koud terwijl dat niet zo is maar weet niet of dat met mn buikklachten te maken kan hebben
* tijdens de buikpijn word ik weleens misselijk,lig te rollen in bed of waar ik dan ook ben en wil elke 5 seconden van houding veranderen in de hoop dat de pijn minder word.
* De pijn in de onderbuik komt het meest voor als ik opgewonden raak en is het meest onhoudbaar na het klaarkomen,met of zonder penetratie maakt niet uit,houding maakt niet uit,tijdens een aanval proberen zo goed mogelijk te ontspannen werkt niet,Heb Naproxen 500mg gehad die ik moet innemen in combi met Paracetemol 2x 500mg maar ook dat werkt niet.
Er zijn ook keren bij dat ik GEEN pijn heb na het klaarkomen maar meestal wel dus durf ik geen sex meer te hebben.
* Ik slik dus nu al ruim een jaar de pil door op aanraden van mijn Gynaecoloog en zoals ik elders lees zou dat juist moeten helpen,bij mij dus niet.
* Ik ben vaak futloos en moe,heb nergens geen zin in en tijdens mijn werkzaamheden toen ik nog werkte liep ik ook wel es met buikpijn en werd erger door dus gewoon door te werken (koerier)
Zit nu bijna een jaar in de ziektewet (ook vanwege psychische problemen) maar die worden uiteraard ook door mijn buikklachten veroorzaakt.
Herkent iemand dit en kan iemand zeggen of dit dan inderdaad Adenomyose is ?
Ik heb het met mijn arts over baarmoederverwijdering gehad,aangezien ik absoluut geen kinderwens heb maar ze twijfelt omdat ik nog 28 moet worden in November.
Wel heeft ze aangegeven dat ze eigenlijk alles al gedaan heeft om te zoeken naar de oorzaak van de pijn dus blijft er weinig over.
Ik vraag me af wat ze nu gaat doen,ik heb namelijk ook overgewicht,ik ben 1.90m en weeg 130kg.
Ook kamp ik al langere tijd,ruim een half jaar met veel jeuk en heb vaak Gardnerella en veel afscheiding,kan dat ook temaken hebben met Adenomyose ?
Groetjes van een radeloos iemand
vrijdag 29 mei 2009 om 02:04
Rot dat je pijn hebt. Het klinkt heftig en ik zie dat er ook best aanleidingen zijn om te denken dat het te maken heeft met je hormonen/ geslachtsorganen. Laat je niet te snel aanpraten dat het tussen je oren zit, misschien moet je eens naar een arts die gespecialiseerd is in endometriose. Ik zie dat dat ook geconstateerd is bij jou. Kijk eens op deze site, daar staat ook bij welke artsen gespecialiseerd zijn
http://www.endometriose.nl/
http://www.endometriose.nl/
vrijdag 29 mei 2009 om 08:16
'tussen je oren' oftewel psychisch betekent niet dat er niets is! Ook dan is er iets aan de hand, iets dat uitgezocht en behandeld moet worden. Of het nou een verstoorde hormonenbalans is, een verrekte spier of een psychisch probleem; dat er iets is lijkt me wel duidelijk met al je klachten!
Ik snap niet waarom je vriend zo onaardig is en waarom je bij iemand blijft die je zo onzeker maakt.
Ik snap niet waarom je vriend zo onaardig is en waarom je bij iemand blijft die je zo onzeker maakt.
I only get one shot at life - so I shoot to kill
vrijdag 29 mei 2009 om 09:01
Wat meds zegt sta ik helemaal achter; laat je vooral niet afschepen met het 'tussen de oren' idee. Ik kan de artsen wel aanvliegen die daar continu mee klaarstaan als ze het even niet meer weten. M'n vriend had ook zware buikklachten wat in eerste instantie werd afgewimpeld met een buikgriepje en in het ziekenhuis ook met 'tussen de oren' afgewimpeld. Na een half jaar is echter geconstateerd dat hij een ernstige (en zeldzame) auto-immuunziekte heeft aan lever en darmen. Jouw klachten zijn natuurlijk van andere aard maar ik kan er werkelijk woest om worden als het voor het gemak maar op psychische problemen wordt geschoven. Het hele artsenapparaat kan wat mij betreft de boom in en vertrouwen in de medische wereld heb ik allang niet meer. Maar....laat je niet afschepen en vraag desnoods een derde, vierde of vijfde opinion. Veel sterkte en succes!
vrijdag 29 mei 2009 om 09:32
Heftig zeg!!
Over je second opinion, je hebt gelijk, de arts moet dit aanvragen. Sommige verzekeraars vergoeden ook third opinions. Misschien heb je hier iets aan?
Acupunctuur kan ook veel uitkomst bieden, mss kun je eens in het alternatieve circuit gaan zoeken? De reguliere medische wereld biedt in dit geval geen uitkomst...
Die man in je leven, daar zou ik nog wel eens over nadenken... rare reactie op jouw pijnklachten!!
Ik wens je veel succes, en gezondheid toe!
Over je second opinion, je hebt gelijk, de arts moet dit aanvragen. Sommige verzekeraars vergoeden ook third opinions. Misschien heb je hier iets aan?
Acupunctuur kan ook veel uitkomst bieden, mss kun je eens in het alternatieve circuit gaan zoeken? De reguliere medische wereld biedt in dit geval geen uitkomst...
Die man in je leven, daar zou ik nog wel eens over nadenken... rare reactie op jouw pijnklachten!!
Ik wens je veel succes, en gezondheid toe!
vrijdag 29 mei 2009 om 10:57
Jeetje Daan, wat klote voor je!
Toen ik met je verhaal begon, dacht ik meteen: endometriose! Maar dat is dus al geconstateerd. Er lopen massa's vrouwens rond met die klachten en niet goed/voldoende geholpen worden. (na diverse operaties nog steeds vergaan van de pijn) Dat wil niet zeggen dat je je met deze melding af moet laten schepen. Ik zou me door iemand laten onderzoeken die hier ervaring mee heeft (en idd om echo's ed vragen)
Ik ben niet zo van de alternatieve geneeswijze, maar een vriendin van me heeft nu heel veel baat bij accupuntuur, ook zij had hele erge pijnklachten, dus misschien werkt het voor jou ook. Zo niet, dan heb je het toch geprobeerd.
Ik kan je verder helaas geen tips geven, alleen maar zeggen dat je meer onderzoeken moet vragen dit lijkt me geen doen op deze manier!
(baarmoeder eruit klinkt mij nogal heftig... wie weet kom je over 5 jaar de man van je dromen tegen en wil je met hem wel kinderen. Dat je het nu niet wilt, kan te maken hebben met je problemen)
Enne, die man he, dat is toch wel je ex he? Zeg tegen hem dat ie zijn zaakje in een holle boom kan stoppen!
Succes en sterkte!
Toen ik met je verhaal begon, dacht ik meteen: endometriose! Maar dat is dus al geconstateerd. Er lopen massa's vrouwens rond met die klachten en niet goed/voldoende geholpen worden. (na diverse operaties nog steeds vergaan van de pijn) Dat wil niet zeggen dat je je met deze melding af moet laten schepen. Ik zou me door iemand laten onderzoeken die hier ervaring mee heeft (en idd om echo's ed vragen)
Ik ben niet zo van de alternatieve geneeswijze, maar een vriendin van me heeft nu heel veel baat bij accupuntuur, ook zij had hele erge pijnklachten, dus misschien werkt het voor jou ook. Zo niet, dan heb je het toch geprobeerd.
Ik kan je verder helaas geen tips geven, alleen maar zeggen dat je meer onderzoeken moet vragen dit lijkt me geen doen op deze manier!
(baarmoeder eruit klinkt mij nogal heftig... wie weet kom je over 5 jaar de man van je dromen tegen en wil je met hem wel kinderen. Dat je het nu niet wilt, kan te maken hebben met je problemen)
Enne, die man he, dat is toch wel je ex he? Zeg tegen hem dat ie zijn zaakje in een holle boom kan stoppen!
Succes en sterkte!
vrijdag 29 mei 2009 om 12:08
Ik vind het nogal wat om vriend direct de schuld te geven en aan te wijzen als boeman.
Het is een eenzijdig verhaal en om die opmerking nu direct een trauma te noemen....mannen zijn gewoon wat onhandig. We kennen helemaal de context niet waarin het gezegd is dames.
Over die pijn...ik zou gewoon naar een totaal ander ziekenhuis gaan. En op dieet..lijkt me ook handig in deze. Overgewicht kan nare gevolgen hebben voor je hormoonhuishouding namelijk.
Ik wens je veel sterkte.
Het is een eenzijdig verhaal en om die opmerking nu direct een trauma te noemen....mannen zijn gewoon wat onhandig. We kennen helemaal de context niet waarin het gezegd is dames.
Over die pijn...ik zou gewoon naar een totaal ander ziekenhuis gaan. En op dieet..lijkt me ook handig in deze. Overgewicht kan nare gevolgen hebben voor je hormoonhuishouding namelijk.
Ik wens je veel sterkte.
vrijdag 29 mei 2009 om 12:15
Hier ook geopereerd aan endometriose. Heb ook nog regelmatig pijn maar ik ben alles behalve gefrustreerd. Vond de opmerking "Wij vrouwen die deze klachten hebben zijn al gefrustreerd " dus ook niet echt heel jofel.
Daarbij vind ik getraumatiseerd raken na de opmerking van je vriend ook zwaar overdreven. Dat het geen leuke opmerking is dat is logisch.. maar 'getraumatiseerd'? Die gaat er bij mij dus echt niet in.
Verder zou ik ook naar een ander ziekenhuis gaan als ik jou was. Er zijn ziekenhuizen die wel hulp bieden bij baarmoederverwijdering bij jonge vrouwen. En daarbij is ook algeheel bekend dat zwaar overgewicht niet positief (understatement of the year) werkt op endometrioseverschijnselen. ik zou ook zeker daar wat aan gaan doen wanneer mogelijk!
Daarbij vind ik getraumatiseerd raken na de opmerking van je vriend ook zwaar overdreven. Dat het geen leuke opmerking is dat is logisch.. maar 'getraumatiseerd'? Die gaat er bij mij dus echt niet in.
Verder zou ik ook naar een ander ziekenhuis gaan als ik jou was. Er zijn ziekenhuizen die wel hulp bieden bij baarmoederverwijdering bij jonge vrouwen. En daarbij is ook algeheel bekend dat zwaar overgewicht niet positief (understatement of the year) werkt op endometrioseverschijnselen. ik zou ook zeker daar wat aan gaan doen wanneer mogelijk!
vrijdag 29 mei 2009 om 12:26
quote:Oriane schreef op 29 mei 2009 @ 12:15:
Hier ook geopereerd aan endometriose. Heb ook nog regelmatig pijn maar ik ben alles behalve gefrustreerd. Vond de opmerking "Wij vrouwen die deze klachten hebben zijn al gefrustreerd " dus ook niet echt heel jofel.
Daarbij vind ik getraumatiseerd raken na de opmerking van je vriend ook zwaar overdreven. Dat het geen leuke opmerking is dat is logisch.. maar 'getraumatiseerd'? Die gaat er bij mij dus echt niet in.
Verder zou ik ook naar een ander ziekenhuis gaan als ik jou was. Er zijn ziekenhuizen die wel hulp bieden bij baarmoederverwijdering bij jonge vrouwen. En daarbij is ook algeheel bekend dat zwaar overgewicht niet positief (understatement of the year) werkt op endometrioseverschijnselen. ik zou ook zeker daar wat aan gaan doen wanneer mogelijk!
precies wat ik allemaal wil zeggen.... (bedankt Oriane, scheelt mij weer typen)
ik heb ook endometriose en ben er al 2 keer aan geopereerd. En ja, ik heb ook enorm veel buikpijn en de bijbehorende klachten.. toch is er een groot verschil tussen jou en mij..
namelijk,... ik heb me neergelegd bij de diagnose endometriose.. simpelweg omdat er niets aan te doen is.. Ik kan wel wegkwijnen in de pijn, de situatie en de slachtofferrol maar daar word ik niet beter van...
daarnaast snap ik iets anders niet:
je hebt het over medicijnen die je arts je wil voorschrijven waardoor je in een kunstmatige overgang zit.. je geeft aan dat niet te willen door de hormonen..
maar daarentegen wil je wel dat je baarmoeder verwijderd wordt... hoe denk je dat je daarop gaat reageren?? dat is ook niet niks hoor....
een gesprekje met de psycholoog lijkt me echt geen overbodige luxe. Niet omdat ik denk dat het allemaal tussen je oren zit.. maar wel omdat ik denk dat er een hoop situaties door elkaar heen lopen en je jezelf alleen maar in een slachtofferrol ziet
Hier ook geopereerd aan endometriose. Heb ook nog regelmatig pijn maar ik ben alles behalve gefrustreerd. Vond de opmerking "Wij vrouwen die deze klachten hebben zijn al gefrustreerd " dus ook niet echt heel jofel.
Daarbij vind ik getraumatiseerd raken na de opmerking van je vriend ook zwaar overdreven. Dat het geen leuke opmerking is dat is logisch.. maar 'getraumatiseerd'? Die gaat er bij mij dus echt niet in.
Verder zou ik ook naar een ander ziekenhuis gaan als ik jou was. Er zijn ziekenhuizen die wel hulp bieden bij baarmoederverwijdering bij jonge vrouwen. En daarbij is ook algeheel bekend dat zwaar overgewicht niet positief (understatement of the year) werkt op endometrioseverschijnselen. ik zou ook zeker daar wat aan gaan doen wanneer mogelijk!
precies wat ik allemaal wil zeggen.... (bedankt Oriane, scheelt mij weer typen)
ik heb ook endometriose en ben er al 2 keer aan geopereerd. En ja, ik heb ook enorm veel buikpijn en de bijbehorende klachten.. toch is er een groot verschil tussen jou en mij..
namelijk,... ik heb me neergelegd bij de diagnose endometriose.. simpelweg omdat er niets aan te doen is.. Ik kan wel wegkwijnen in de pijn, de situatie en de slachtofferrol maar daar word ik niet beter van...
daarnaast snap ik iets anders niet:
je hebt het over medicijnen die je arts je wil voorschrijven waardoor je in een kunstmatige overgang zit.. je geeft aan dat niet te willen door de hormonen..
maar daarentegen wil je wel dat je baarmoeder verwijderd wordt... hoe denk je dat je daarop gaat reageren?? dat is ook niet niks hoor....
een gesprekje met de psycholoog lijkt me echt geen overbodige luxe. Niet omdat ik denk dat het allemaal tussen je oren zit.. maar wel omdat ik denk dat er een hoop situaties door elkaar heen lopen en je jezelf alleen maar in een slachtofferrol ziet
Sometimes I question my sanity, but the unicorn and gummy bears tell me I’m fine!
vrijdag 29 mei 2009 om 12:40
er is inderdaad niks aan te doen. Geen medicijn helpt. Ook de pijnbestrijdingsmedicijnen helpen maar miniem. En dus slik ik die troep liever niet en zit ik 't gewoon uit. Al zou je een pakje paracetamol slikken maakt het de pijn niet echt minder. Hoe lullig ook, je erbij neerleggen dat de pijn nooit overgaat tenzij je je baarmoeder laat verwijderen hielp bij mij enorm. De stress van het 'moeten zoeken naar een oplossing' was weg en het acceptatieproces kan dan beginnen.
Het is aan mij nu of ik mijn baarmoeder wil laten verwijderen, maar het liefst stel ik dat nog zo veel mogelijk uit. Maar ontkomen doe ik er uiteindelijk niet aan. De pijn die ik dus nu heb ik feitelijk een 'keuze'. Dus je hoort me er niet over piepen.
Maar hoeveel ziekenhuizen je ook platloopt, hoeveel secondopinions je ook krijgt, je hebt endometriose en die pijn die blijft gewoon altijd. Een pijnoplossing IS er gewoon niet. Klaar. Als jij je baarmoeder wilt laten verwijderen zou ik op zoek gaan naar een ziekenhuis die je daarbij helpt, dat is jouw keuze.
Overigens de pijnscheuten in de anus tijdens ontlasten is ook heel bekend. Wegpuffen wil nog wel een beetje helpen, maar het blijft gewoon pijnlijk op die momenten. Als jij jezelf daarom 'dood wilt wensen' zou ik inderdaad op zoek naar een psycholoog want leren omgaan met je aandoening is ook heel belangrijk.
Het is aan mij nu of ik mijn baarmoeder wil laten verwijderen, maar het liefst stel ik dat nog zo veel mogelijk uit. Maar ontkomen doe ik er uiteindelijk niet aan. De pijn die ik dus nu heb ik feitelijk een 'keuze'. Dus je hoort me er niet over piepen.
Maar hoeveel ziekenhuizen je ook platloopt, hoeveel secondopinions je ook krijgt, je hebt endometriose en die pijn die blijft gewoon altijd. Een pijnoplossing IS er gewoon niet. Klaar. Als jij je baarmoeder wilt laten verwijderen zou ik op zoek gaan naar een ziekenhuis die je daarbij helpt, dat is jouw keuze.
Overigens de pijnscheuten in de anus tijdens ontlasten is ook heel bekend. Wegpuffen wil nog wel een beetje helpen, maar het blijft gewoon pijnlijk op die momenten. Als jij jezelf daarom 'dood wilt wensen' zou ik inderdaad op zoek naar een psycholoog want leren omgaan met je aandoening is ook heel belangrijk.
vrijdag 29 mei 2009 om 19:26
Net als wat andere hierboven ook zeggen, denk ik dat je (pijn)klachten worden veroorzaakt door de endometriose. Je schrijft dat ze dat al eens hebben geconstateerd.
Endometriose is chronisch, je kunt er niet van genezen. Dus als je zegt dat ze dat al eens hebben geconstateerd, denk ik: dus zijn die klachten bijna zeker door de opgeleefde endometriose. Endo zal niet verdwijnen. Er zijn wel behandelingen maar dat is dus gericht op bestrijding/vermindering van klachten. Ik heb zelf een ernstige vorm van endometriose en loop (helaas) al een tijdje mee in het medische wereldje.
Ik zou je willen aanraden uit je slachtofferrol te stappen en je kennis over endometriose te vergroten. Wat is het, waarom nemen de klachten toe, welke behandelingen zijn er ? De site www.endometriose.nl of www.endometriose.nl.nu hebben heel veel informatie. Kennis maakt je sterk !
Stap over naar een gyn die gespecialiseerd is in endometriose. Hun namen kun je wel vinden via eerder genoemde sites. Deze artsen behandelen wekelijks vrouwen met endometriose en weten er dus heel veel van. Meer dan de gemiddelde gyn in het lokale ziekenhuis die niet meer weet dan een halve bladzijde lesstof die hij/zij tijdens zijn opleiding heeft gehad.
Een goede arts kan samen met jou een behandelplan opzetten waarbij de kwaliteit van je leven weer vooruit gaat. Er is een scala aan medicatie al dan niet na een schoonmaakoperatie. De pil doorslikken is de lichtste variant, de hormoonspuiten waarbij je kunstmatig in de overgang gaat de zwaarste, maar daar tussen zit nog een heel scala. Het lastigste is alleen uit te vinden wat bij jou het beste werkt. Elke endo-patient is uniek en er is dus geen standaard aanpak.
Een baarmoederverwijdering is in mijn ogen niet echt een oplossing. Endo groeit onder invloed van oestrogeen dat wordt aangemaakt in je eierstokken. Dus zolang je die hebt, zal de endo gevoed worden. Oke, dan die er ook uit zal je denken. Maar bedenk goed of dat echt een optie is. Oestrogeen zorgt bijv. ook voor de elasticiteit van je huid en regelt de botaanmaak. Ook deze functies vallen weg als je in overgang raakt (doordat je eierstokken weg zijn). Dat is mede de reden dat artsen dit zien als uiterste middel, als al het andere is geprobeerd. Persoonlijk ben ik daar mee eens.
Ik denk dat je al veel baat zult hebben met een gespecialiseerde arts die je buik kan bekijken (via een -kijk-operatie) en dan bijv met een schoonmaakoperatie en aanvullende medicatie je al een heel eind bent. Ik heb zelf een heel traject van operaties en diverse medicaties achter de rug. Een menstruatie en ik kan direkt weer naar de operatiekamer. Ik heb rotjaren achter de rug, een zoektocht naar die ene arts (er was toen nog weinig info te vinden), ik WEET hoe je je nu voelt, hoe uitzichtloos het lijkt, hoe erg de pijn is, hoe erg het is als de zwaarste pijnstillers slechts het randje van de pijn weghalen en meer niet. Het niet meer kunnen functioneren in je dagelijks leven. Maar het kan verbeteren, echt waar. Maar wel bij een arts die verstand heeft van endometriose en dat betwijfel ik een beetje over jouw arts als ik je berichtje lees.
Na mijn bevalling ben ik direkt met orgametril begonnen, heb niet meer gemenstrueerd, en de endo houdt zich redelijk rustig. Ben ik pijnvrij ? Nee! Ben ik genezen ? Absoluut niet! Maar mijn leven is wel weer van mij, ik kan weer zorgen voor mezelf en mijn gezin, heb weer iets van sociaal leven en ik ben zelfs weer begonnen met werken.
Heel veel sterkte in je zoektocht !
Endometriose is chronisch, je kunt er niet van genezen. Dus als je zegt dat ze dat al eens hebben geconstateerd, denk ik: dus zijn die klachten bijna zeker door de opgeleefde endometriose. Endo zal niet verdwijnen. Er zijn wel behandelingen maar dat is dus gericht op bestrijding/vermindering van klachten. Ik heb zelf een ernstige vorm van endometriose en loop (helaas) al een tijdje mee in het medische wereldje.
Ik zou je willen aanraden uit je slachtofferrol te stappen en je kennis over endometriose te vergroten. Wat is het, waarom nemen de klachten toe, welke behandelingen zijn er ? De site www.endometriose.nl of www.endometriose.nl.nu hebben heel veel informatie. Kennis maakt je sterk !
Stap over naar een gyn die gespecialiseerd is in endometriose. Hun namen kun je wel vinden via eerder genoemde sites. Deze artsen behandelen wekelijks vrouwen met endometriose en weten er dus heel veel van. Meer dan de gemiddelde gyn in het lokale ziekenhuis die niet meer weet dan een halve bladzijde lesstof die hij/zij tijdens zijn opleiding heeft gehad.
Een goede arts kan samen met jou een behandelplan opzetten waarbij de kwaliteit van je leven weer vooruit gaat. Er is een scala aan medicatie al dan niet na een schoonmaakoperatie. De pil doorslikken is de lichtste variant, de hormoonspuiten waarbij je kunstmatig in de overgang gaat de zwaarste, maar daar tussen zit nog een heel scala. Het lastigste is alleen uit te vinden wat bij jou het beste werkt. Elke endo-patient is uniek en er is dus geen standaard aanpak.
Een baarmoederverwijdering is in mijn ogen niet echt een oplossing. Endo groeit onder invloed van oestrogeen dat wordt aangemaakt in je eierstokken. Dus zolang je die hebt, zal de endo gevoed worden. Oke, dan die er ook uit zal je denken. Maar bedenk goed of dat echt een optie is. Oestrogeen zorgt bijv. ook voor de elasticiteit van je huid en regelt de botaanmaak. Ook deze functies vallen weg als je in overgang raakt (doordat je eierstokken weg zijn). Dat is mede de reden dat artsen dit zien als uiterste middel, als al het andere is geprobeerd. Persoonlijk ben ik daar mee eens.
Ik denk dat je al veel baat zult hebben met een gespecialiseerde arts die je buik kan bekijken (via een -kijk-operatie) en dan bijv met een schoonmaakoperatie en aanvullende medicatie je al een heel eind bent. Ik heb zelf een heel traject van operaties en diverse medicaties achter de rug. Een menstruatie en ik kan direkt weer naar de operatiekamer. Ik heb rotjaren achter de rug, een zoektocht naar die ene arts (er was toen nog weinig info te vinden), ik WEET hoe je je nu voelt, hoe uitzichtloos het lijkt, hoe erg de pijn is, hoe erg het is als de zwaarste pijnstillers slechts het randje van de pijn weghalen en meer niet. Het niet meer kunnen functioneren in je dagelijks leven. Maar het kan verbeteren, echt waar. Maar wel bij een arts die verstand heeft van endometriose en dat betwijfel ik een beetje over jouw arts als ik je berichtje lees.
Na mijn bevalling ben ik direkt met orgametril begonnen, heb niet meer gemenstrueerd, en de endo houdt zich redelijk rustig. Ben ik pijnvrij ? Nee! Ben ik genezen ? Absoluut niet! Maar mijn leven is wel weer van mij, ik kan weer zorgen voor mezelf en mijn gezin, heb weer iets van sociaal leven en ik ben zelfs weer begonnen met werken.
Heel veel sterkte in je zoektocht !
zaterdag 30 mei 2009 om 10:47
quote:Juicy72 schreef op 29 mei 2009 @ 19:26:
Net als wat andere hierboven ook zeggen, denk ik dat je (pijn)klachten worden veroorzaakt door de endometriose. Je schrijft dat ze dat al eens hebben geconstateerd.
Endometriose is chronisch, je kunt er niet van genezen. Dus als je zegt dat ze dat al eens hebben geconstateerd, denk ik: dus zijn die klachten bijna zeker door de opgeleefde endometriose. Endo zal niet verdwijnen. Er zijn wel behandelingen maar dat is dus gericht op bestrijding/vermindering van klachten. Ik heb zelf een ernstige vorm van endometriose en loop (helaas) al een tijdje mee in het medische wereldje.
Ik zou je willen aanraden uit je slachtofferrol te stappen en je kennis over endometriose te vergroten. Wat is het, waarom nemen de klachten toe, welke behandelingen zijn er ? De site www.endometriose.nl of www.endometriose.nl.nu hebben heel veel informatie. Kennis maakt je sterk !
Stap over naar een gyn die gespecialiseerd is in endometriose. Hun namen kun je wel vinden via eerder genoemde sites. Deze artsen behandelen wekelijks vrouwen met endometriose en weten er dus heel veel van. Meer dan de gemiddelde gyn in het lokale ziekenhuis die niet meer weet dan een halve bladzijde lesstof die hij/zij tijdens zijn opleiding heeft gehad.
Een goede arts kan samen met jou een behandelplan opzetten waarbij de kwaliteit van je leven weer vooruit gaat. Er is een scala aan medicatie al dan niet na een schoonmaakoperatie. De pil doorslikken is de lichtste variant, de hormoonspuiten waarbij je kunstmatig in de overgang gaat de zwaarste, maar daar tussen zit nog een heel scala. Het lastigste is alleen uit te vinden wat bij jou het beste werkt. Elke endo-patient is uniek en er is dus geen standaard aanpak.
Een baarmoederverwijdering is in mijn ogen niet echt een oplossing. Endo groeit onder invloed van oestrogeen dat wordt aangemaakt in je eierstokken. Dus zolang je die hebt, zal de endo gevoed worden. Oke, dan die er ook uit zal je denken. Maar bedenk goed of dat echt een optie is. Oestrogeen zorgt bijv. ook voor de elasticiteit van je huid en regelt de botaanmaak. Ook deze functies vallen weg als je in overgang raakt (doordat je eierstokken weg zijn). Dat is mede de reden dat artsen dit zien als uiterste middel, als al het andere is geprobeerd. Persoonlijk ben ik daar mee eens.
Ik denk dat je al veel baat zult hebben met een gespecialiseerde arts die je buik kan bekijken (via een -kijk-operatie) en dan bijv met een schoonmaakoperatie en aanvullende medicatie je al een heel eind bent. Ik heb zelf een heel traject van operaties en diverse medicaties achter de rug. Een menstruatie en ik kan direkt weer naar de operatiekamer. Ik heb rotjaren achter de rug, een zoektocht naar die ene arts (er was toen nog weinig info te vinden), ik WEET hoe je je nu voelt, hoe uitzichtloos het lijkt, hoe erg de pijn is, hoe erg het is als de zwaarste pijnstillers slechts het randje van de pijn weghalen en meer niet. Het niet meer kunnen functioneren in je dagelijks leven. Maar het kan verbeteren, echt waar. Maar wel bij een arts die verstand heeft van endometriose en dat betwijfel ik een beetje over jouw arts als ik je berichtje lees.
Na mijn bevalling ben ik direkt met orgametril begonnen, heb niet meer gemenstrueerd, en de endo houdt zich redelijk rustig. Ben ik pijnvrij ? Nee! Ben ik genezen ? Absoluut niet! Maar mijn leven is wel weer van mij, ik kan weer zorgen voor mezelf en mijn gezin, heb weer iets van sociaal leven en ik ben zelfs weer begonnen met werken.
Heel veel sterkte in je zoektocht !
wat een goeie en duidelijke post Juicy72!!! Ik lees dat je ook een kindje hebt gekregen.. Mag ik vragen hoe het jou vergaan is om zwanger te raken?? Is dat via de natuurlijke weg gegaan? En hoe lang heb je er over gedaan??
Ik heb ook Endo en heb sinds een half jaar een zoontje.. Ik heb er lang over gedaan om zwanger te raken, maar het is uiteindelijk wel gelukt op de natuurlijke manier. We zijn nu al bezig om na denken over een 2e juist omdat de endo er voor zorgt dat het lang kan duren...
sorry voor het offtopic gaan trouwns!
Net als wat andere hierboven ook zeggen, denk ik dat je (pijn)klachten worden veroorzaakt door de endometriose. Je schrijft dat ze dat al eens hebben geconstateerd.
Endometriose is chronisch, je kunt er niet van genezen. Dus als je zegt dat ze dat al eens hebben geconstateerd, denk ik: dus zijn die klachten bijna zeker door de opgeleefde endometriose. Endo zal niet verdwijnen. Er zijn wel behandelingen maar dat is dus gericht op bestrijding/vermindering van klachten. Ik heb zelf een ernstige vorm van endometriose en loop (helaas) al een tijdje mee in het medische wereldje.
Ik zou je willen aanraden uit je slachtofferrol te stappen en je kennis over endometriose te vergroten. Wat is het, waarom nemen de klachten toe, welke behandelingen zijn er ? De site www.endometriose.nl of www.endometriose.nl.nu hebben heel veel informatie. Kennis maakt je sterk !
Stap over naar een gyn die gespecialiseerd is in endometriose. Hun namen kun je wel vinden via eerder genoemde sites. Deze artsen behandelen wekelijks vrouwen met endometriose en weten er dus heel veel van. Meer dan de gemiddelde gyn in het lokale ziekenhuis die niet meer weet dan een halve bladzijde lesstof die hij/zij tijdens zijn opleiding heeft gehad.
Een goede arts kan samen met jou een behandelplan opzetten waarbij de kwaliteit van je leven weer vooruit gaat. Er is een scala aan medicatie al dan niet na een schoonmaakoperatie. De pil doorslikken is de lichtste variant, de hormoonspuiten waarbij je kunstmatig in de overgang gaat de zwaarste, maar daar tussen zit nog een heel scala. Het lastigste is alleen uit te vinden wat bij jou het beste werkt. Elke endo-patient is uniek en er is dus geen standaard aanpak.
Een baarmoederverwijdering is in mijn ogen niet echt een oplossing. Endo groeit onder invloed van oestrogeen dat wordt aangemaakt in je eierstokken. Dus zolang je die hebt, zal de endo gevoed worden. Oke, dan die er ook uit zal je denken. Maar bedenk goed of dat echt een optie is. Oestrogeen zorgt bijv. ook voor de elasticiteit van je huid en regelt de botaanmaak. Ook deze functies vallen weg als je in overgang raakt (doordat je eierstokken weg zijn). Dat is mede de reden dat artsen dit zien als uiterste middel, als al het andere is geprobeerd. Persoonlijk ben ik daar mee eens.
Ik denk dat je al veel baat zult hebben met een gespecialiseerde arts die je buik kan bekijken (via een -kijk-operatie) en dan bijv met een schoonmaakoperatie en aanvullende medicatie je al een heel eind bent. Ik heb zelf een heel traject van operaties en diverse medicaties achter de rug. Een menstruatie en ik kan direkt weer naar de operatiekamer. Ik heb rotjaren achter de rug, een zoektocht naar die ene arts (er was toen nog weinig info te vinden), ik WEET hoe je je nu voelt, hoe uitzichtloos het lijkt, hoe erg de pijn is, hoe erg het is als de zwaarste pijnstillers slechts het randje van de pijn weghalen en meer niet. Het niet meer kunnen functioneren in je dagelijks leven. Maar het kan verbeteren, echt waar. Maar wel bij een arts die verstand heeft van endometriose en dat betwijfel ik een beetje over jouw arts als ik je berichtje lees.
Na mijn bevalling ben ik direkt met orgametril begonnen, heb niet meer gemenstrueerd, en de endo houdt zich redelijk rustig. Ben ik pijnvrij ? Nee! Ben ik genezen ? Absoluut niet! Maar mijn leven is wel weer van mij, ik kan weer zorgen voor mezelf en mijn gezin, heb weer iets van sociaal leven en ik ben zelfs weer begonnen met werken.
Heel veel sterkte in je zoektocht !
wat een goeie en duidelijke post Juicy72!!! Ik lees dat je ook een kindje hebt gekregen.. Mag ik vragen hoe het jou vergaan is om zwanger te raken?? Is dat via de natuurlijke weg gegaan? En hoe lang heb je er over gedaan??
Ik heb ook Endo en heb sinds een half jaar een zoontje.. Ik heb er lang over gedaan om zwanger te raken, maar het is uiteindelijk wel gelukt op de natuurlijke manier. We zijn nu al bezig om na denken over een 2e juist omdat de endo er voor zorgt dat het lang kan duren...
sorry voor het offtopic gaan trouwns!
Sometimes I question my sanity, but the unicorn and gummy bears tell me I’m fine!
zaterdag 30 mei 2009 om 14:58
@Biol, totaal heeft het ruim 4 jaar geduurd voordat ik zwanger raakte. Bij de kijkoperatie (na het 1e jaar) werd al direkt duidelijk dat alleen ivf een optie was. Dat ene jaar zonder de pil was genoeg om de endo zijn verwoestende werk te laten doen waardoor ik 0% kans had op een natuurlijke zwangerschap (1e kind was wel via natuurlijke manier). Mijn 2e zwangerschap is dus ontstaan uit ivf. Als je meer info wilt, moet je me even een berichtje sturen, wil er best meer over vertellen maar ivm herkenbaarheid niet teveel op het forum.
@TO, ik vergat nog te zeggen dat als je klachten zijn verminderd en je leventje weer wat meer tot rust is gekomen, dat dan vanzelf weer ruimte ontstaat voor andere dingen w.o. sex. En endo heeft zowiezo een grote impact op je leven dus ook je sexuele leven, het vraagt dus ook veel van je relatie op alle fronten. Ook bij mij/ons is dat een lange weg geweest. Niet alleen jij moet er mee om leren gaan, ook je partner en dat gaat niet 1-2-3 en kost ook weer tijd.
Inmiddels ben ik ruim 8 jaar verder en hoort het bij mijn leven. Ik ben vertrouwd met mijn nieuwe grenzen en mijn oude leventje lijkt zover weg. Je leert gaandeweg wel goed relativeren en blij te zijn/worden van kleine dingen.. wat dat betreft heeft het mij ook wel veel waardevolle dingen gebracht. En ja, gek genoeg gaat de dagelijkse pijn er ook gewoon bij horen. Dat accepteren is echter een van de moeilijkste dingen, voor mij althans. Lotgenotencontact heeft mij daarbij erg geholpen.
@TO, ik vergat nog te zeggen dat als je klachten zijn verminderd en je leventje weer wat meer tot rust is gekomen, dat dan vanzelf weer ruimte ontstaat voor andere dingen w.o. sex. En endo heeft zowiezo een grote impact op je leven dus ook je sexuele leven, het vraagt dus ook veel van je relatie op alle fronten. Ook bij mij/ons is dat een lange weg geweest. Niet alleen jij moet er mee om leren gaan, ook je partner en dat gaat niet 1-2-3 en kost ook weer tijd.
Inmiddels ben ik ruim 8 jaar verder en hoort het bij mijn leven. Ik ben vertrouwd met mijn nieuwe grenzen en mijn oude leventje lijkt zover weg. Je leert gaandeweg wel goed relativeren en blij te zijn/worden van kleine dingen.. wat dat betreft heeft het mij ook wel veel waardevolle dingen gebracht. En ja, gek genoeg gaat de dagelijkse pijn er ook gewoon bij horen. Dat accepteren is echter een van de moeilijkste dingen, voor mij althans. Lotgenotencontact heeft mij daarbij erg geholpen.
zondag 31 mei 2009 om 22:53
Na mijn eerste miskraam werd bij mij ook endo geconstateerd. Ik was ontzettend opgelucht dat er eindelijk een verklaring was voor alle klachten die ik had. Jaren heb ik net als andere verder gesukkeld en samen met mijn arts naar de voor mij best mogelijke oplossingen gezocht.
Helaas hielpen ze geen van alle best en werd het roeien met de riemen die er waren.
Ik heb besloten om mijn baarmoeder te laten verwijderen op 35 jarige leeftijd maar het voorstel van mijn arts was er al op mijn 25e. Het is een persoonlijke keuze die alleen jij in overleg met je arts kunt maken.
Ik moet er wel bij zeggen dat ik naast de endo ook een spastische darm heb en dat een deel van de plotselinge aanvallen dan ook niet van de endo kwamen maar van de spastische darm. Maar goed, dat verschil is bij een forse aanval bijna niet meer te scheiden. Goede voeding, niet te veel vet, alcohol helpen wel wat maar daarnaast gebruik ik dagelijks extra vezels om te zorgen dat in elk geval mijn darmen niet stil komen te liggen.
De klachten tijdens en na de sex zijn voor mij ook heel herkenbaar maar ik heb voor mezelf besloten dat dit mijn sex leven niet in de weg mag staan. Als je je door de angsten niet meer kunt ontspannen word het volgens mij alleen maar erger.
Ik kan me helemaal aansluiten bij de adviezen over goede arts, lotgenoten en voeding. Tussen de oren heb ik zelf lang gehoord en ik hoop dat je de kracht vind om je lichamelijke klachten idd niet tussen je oren te laten komen, veel sterkte en succes
Helaas hielpen ze geen van alle best en werd het roeien met de riemen die er waren.
Ik heb besloten om mijn baarmoeder te laten verwijderen op 35 jarige leeftijd maar het voorstel van mijn arts was er al op mijn 25e. Het is een persoonlijke keuze die alleen jij in overleg met je arts kunt maken.
Ik moet er wel bij zeggen dat ik naast de endo ook een spastische darm heb en dat een deel van de plotselinge aanvallen dan ook niet van de endo kwamen maar van de spastische darm. Maar goed, dat verschil is bij een forse aanval bijna niet meer te scheiden. Goede voeding, niet te veel vet, alcohol helpen wel wat maar daarnaast gebruik ik dagelijks extra vezels om te zorgen dat in elk geval mijn darmen niet stil komen te liggen.
De klachten tijdens en na de sex zijn voor mij ook heel herkenbaar maar ik heb voor mezelf besloten dat dit mijn sex leven niet in de weg mag staan. Als je je door de angsten niet meer kunt ontspannen word het volgens mij alleen maar erger.
Ik kan me helemaal aansluiten bij de adviezen over goede arts, lotgenoten en voeding. Tussen de oren heb ik zelf lang gehoord en ik hoop dat je de kracht vind om je lichamelijke klachten idd niet tussen je oren te laten komen, veel sterkte en succes
zaterdag 6 juni 2009 om 22:22
Mijn zusje kampt ook al jaren met soortgelijke klachten,alleen was zij dus nog nooit naar een geneacoloog doorgestuurd,dat heeft ze zelf moeten doen.Mijn zusje had ook vreselijke darmpijn en later bleek dit ook samen te vallen met haar menstruatie,ze is zelfs een keer met spoed op de ehbo geweest wegens flink bloedverlies uit de anus.
Ze heeft uiteindelijk bij de geneacoloog een kijkoperatie gehad,en deze arts had nog nooit zoveel endrometriose gezien,bij jawel haar darmen.
Ze heeft uiteindelijk bij de geneacoloog een kijkoperatie gehad,en deze arts had nog nooit zoveel endrometriose gezien,bij jawel haar darmen.
zondag 7 juni 2009 om 14:52
Kan idd voor heel veel problemen leiden Daisybloempje, gelukkig dat je zus nu bij iemand is met verstand van zaken.
Endo kan op zoveel plekken in de buikholte zitten, doorgroeien in organen en voor veel ellende zorgen. Bij mij zitten bijv baarmoeder, eierstokken, darmen, blaas, eileiders allemaal aan elkaar vergroeit door de endometriose alsof het zeg maar 1 groot orgaan is. In het ergste geval kan endo doorgroeien IN de darmen en is de kans op een stoma zeer reeel. Ook zijn er gevallen bekend van endo bij de longen en in de neus.
Het is zo jammer dat zo weinig artsen er iets zinvols van weten. Juist met een snelle diagnose kun je veel ellende voorkomen. Gemiddeld duurt het nu 10-15 jaar voordat vrouwen te horen krijgen waar hun klachten door veroorzaakt worden ! Verloren jaren waarin de endo zijn verwoestende werk kan doen met bijv ongewenste kinderloosheid tot gevolg. Niet alleen bij de huisarts trouwens hoor, ook de gemiddelde gyneacoloog krijgt tijdens zijn jarenlange opleiding maar een half pagina lesstof over endometriose en dat terwijl het 1 van de meeste voorkomende problemen bij vrouwen is...
Endo kan op zoveel plekken in de buikholte zitten, doorgroeien in organen en voor veel ellende zorgen. Bij mij zitten bijv baarmoeder, eierstokken, darmen, blaas, eileiders allemaal aan elkaar vergroeit door de endometriose alsof het zeg maar 1 groot orgaan is. In het ergste geval kan endo doorgroeien IN de darmen en is de kans op een stoma zeer reeel. Ook zijn er gevallen bekend van endo bij de longen en in de neus.
Het is zo jammer dat zo weinig artsen er iets zinvols van weten. Juist met een snelle diagnose kun je veel ellende voorkomen. Gemiddeld duurt het nu 10-15 jaar voordat vrouwen te horen krijgen waar hun klachten door veroorzaakt worden ! Verloren jaren waarin de endo zijn verwoestende werk kan doen met bijv ongewenste kinderloosheid tot gevolg. Niet alleen bij de huisarts trouwens hoor, ook de gemiddelde gyneacoloog krijgt tijdens zijn jarenlange opleiding maar een half pagina lesstof over endometriose en dat terwijl het 1 van de meeste voorkomende problemen bij vrouwen is...
