Seks
alle pijlers
is dit ok?
woensdag 13 september 2017 om 09:31
EDIT: gezien het verloop van het hele verhaal en de huidige situatie reflecteert de OP niet wat er op dit moment aan de hand is
Goedemorgen,
ik ben al een lange tijd meelezer maar nu dus toch een eigen topic, wat ik daarmee wil, geen idee, beetje reflectie.
De situatie: Mijn man en ik zijn inmiddels 10 jaar getrouwd, eigenlijk geen noemenswaardige problemen in ons huwelijk. Op seksueel gebied ging ook alles goed, we hadden regelmatig seks en die vonden we allebei prettig.
gisteren avond echter was het anders. Mijn man is normaal wel enigszins de dominantere partij op seksueel gebied, maar gisteren was hij opens heel erg dominant. Ik ben zelf niet preuts en durf best iets uit te proberen maar dit was anders. Ik vind het moeilijk om het duidelijk uit te leggen maar ik doe een poging. Wat hij wilde (en ook deed) was gewoon ontzettend hard, het is wellicht belangrijk om erbij te vermelden dat mijn man en ik een vrij groot lengte en gewichtsverschil hebben. Ik ben klein en tenger, mijn man is lang en doet aan kracht sport (om dat concreet te maken: ik weeg 61 kilo, hij 110) .
Ik was op dat moment zelf eigenlijk bang voor hem. Het was qua handelingen niet anders dan dat we normaal doen maar dan nog voelde het anders. Normaal pijp ik ook, maar grijpt hij me niet hard aan mijn hoofd vast en duwt hij zijn penis niet hard in mijn keel, normaal doen we ook verschillende standjes, maar dan draait hij me om en zwiept me niet een soort van over het bed heen. Normaal gaat hij ook nooit met zo ontzettend veel kracht bij mij naar binnen. Het was echt ontzettend hard.
Laten we zeggen dat ik het fysiek nogal een uitdaging vond, en het echt lastig vond om het fysiek bij te benen. Op een bepaald punt 'vloog' ik praktisch naar voren (hij zat achter mij, op zijn hondjes) en moest hij me dus echt met zijn armen klem zetten om ervoor te zorgen dat ik niet naar voren vloog. Ben dus ook helemaal blauw (maar ik wordt snel blauw) en het deed ook echt pijn. Niet zozeer de seks zelf, want ik had in eerste instantie wel zin, maar alles wat erom heen kwam.
Waar het nu op neerkomt, ik weet niet wat ik hiermee moet. Ik heb op geen enkel moment 'nee' gezegd, ik ben dus gewoon erin meegegaan zonder protest, waarom ik dat deed, geen idee, ik weet het echt niet. Aan de ene kant heb ik zoiets van, ach je mag best eens wat uit proberen, en misschien vind hij het soms op die manier wel lekker. Voor mij was het fysiek moeilijk en vond ik het op sommige punten ook pijn doen, hij is groot en ik kon op een gegeven moment geen kant meer op, hij had me letterlijk klem gezet. Daarnaast was ik ook echt bang voor hem en dat vind ik geen fijn gevoel, dat heb ik nooit bij hem gehad.
We hebben het er niet over gehad (hij viel in slaap) en vanochtend ging hij eerder werken dan ik. Ik kreeg wel nog een heel gewoon appje, dus volgens mij heeft hij oprecht niet in de gaten dat ik me hier een beetje ongemakkelijk bij voel.
Nogmaals, ik weet niet wat ik met dit topic wil, maar wat reflectie zou leuk zijn.
Goedemorgen,
ik ben al een lange tijd meelezer maar nu dus toch een eigen topic, wat ik daarmee wil, geen idee, beetje reflectie.
De situatie: Mijn man en ik zijn inmiddels 10 jaar getrouwd, eigenlijk geen noemenswaardige problemen in ons huwelijk. Op seksueel gebied ging ook alles goed, we hadden regelmatig seks en die vonden we allebei prettig.
gisteren avond echter was het anders. Mijn man is normaal wel enigszins de dominantere partij op seksueel gebied, maar gisteren was hij opens heel erg dominant. Ik ben zelf niet preuts en durf best iets uit te proberen maar dit was anders. Ik vind het moeilijk om het duidelijk uit te leggen maar ik doe een poging. Wat hij wilde (en ook deed) was gewoon ontzettend hard, het is wellicht belangrijk om erbij te vermelden dat mijn man en ik een vrij groot lengte en gewichtsverschil hebben. Ik ben klein en tenger, mijn man is lang en doet aan kracht sport (om dat concreet te maken: ik weeg 61 kilo, hij 110) .
Ik was op dat moment zelf eigenlijk bang voor hem. Het was qua handelingen niet anders dan dat we normaal doen maar dan nog voelde het anders. Normaal pijp ik ook, maar grijpt hij me niet hard aan mijn hoofd vast en duwt hij zijn penis niet hard in mijn keel, normaal doen we ook verschillende standjes, maar dan draait hij me om en zwiept me niet een soort van over het bed heen. Normaal gaat hij ook nooit met zo ontzettend veel kracht bij mij naar binnen. Het was echt ontzettend hard.
Laten we zeggen dat ik het fysiek nogal een uitdaging vond, en het echt lastig vond om het fysiek bij te benen. Op een bepaald punt 'vloog' ik praktisch naar voren (hij zat achter mij, op zijn hondjes) en moest hij me dus echt met zijn armen klem zetten om ervoor te zorgen dat ik niet naar voren vloog. Ben dus ook helemaal blauw (maar ik wordt snel blauw) en het deed ook echt pijn. Niet zozeer de seks zelf, want ik had in eerste instantie wel zin, maar alles wat erom heen kwam.
Waar het nu op neerkomt, ik weet niet wat ik hiermee moet. Ik heb op geen enkel moment 'nee' gezegd, ik ben dus gewoon erin meegegaan zonder protest, waarom ik dat deed, geen idee, ik weet het echt niet. Aan de ene kant heb ik zoiets van, ach je mag best eens wat uit proberen, en misschien vind hij het soms op die manier wel lekker. Voor mij was het fysiek moeilijk en vond ik het op sommige punten ook pijn doen, hij is groot en ik kon op een gegeven moment geen kant meer op, hij had me letterlijk klem gezet. Daarnaast was ik ook echt bang voor hem en dat vind ik geen fijn gevoel, dat heb ik nooit bij hem gehad.
We hebben het er niet over gehad (hij viel in slaap) en vanochtend ging hij eerder werken dan ik. Ik kreeg wel nog een heel gewoon appje, dus volgens mij heeft hij oprecht niet in de gaten dat ik me hier een beetje ongemakkelijk bij voel.
Nogmaals, ik weet niet wat ik met dit topic wil, maar wat reflectie zou leuk zijn.
isabelles wijzigde dit bericht op 11-10-2017 09:01
2.19% gewijzigd
donderdag 14 september 2017 om 14:37
Je huisarts heeft het goed opgemerkt, dat is echt een goed iets. Snap dat het heel vervelend voor jou moet zijn geweest op dat moment. Genoeg van dit soort situaties die niet opgemerkt worden denk ik.
Voor de rest ben ik het eens met Nessemeisje. Hopelijk kan je hier je ei kwijt en kan je iets uit onze reacties halen waar je wat aan het.
Voor de rest ben ik het eens met Nessemeisje. Hopelijk kan je hier je ei kwijt en kan je iets uit onze reacties halen waar je wat aan het.
donderdag 14 september 2017 om 14:41
soms heb je iemand nodig, een buitenstaander, die je de situatie waar je in zit duidelijk maakt.isabelles schreef: ↑14-09-2017 14:31
@redandwhite: hij heeft bezworen bij zo ongeveer alles wat heilig is dat hij nooit meer ook maar iets aanraakt, hij heeft zich echt vreselijk verschrokken. Ik was zelf ook wel verbaasd dat dat allemaal zo gaat met maatschappelijk werk, die waren mij in het ziekenhuis dus al aan het opwachten, ik was niet in details getreden met mijn huisarts, maar die had het blijkbaar door en die heeft dus het ziekenhuis gemeld dat ik eraan kwam. Op zich was het wel fijn dat ze er waren, ze legde alles goed uit ook met betrekking tot documentatie van verwondingen. Ik vond dat eigenlijk een hele vervelende ervaring. Ik krijg dus morgen diezelfde vrouw langs om wat dingen door te spreken. Ze heeft duidelijk gemaakt dat het feit dat ik dus morgen een afspraak met haar heb niet betekent dat ik iets moet, maar gewoon dingen doorspreken.
(heel stom voorbeeld wellicht, ben zelf misbruikt als tiener, besefte me dat pas jaren later. Al die tijd, vond ik het een rotsituatie en snapte ik niet wat me overkomen was. Ineens vielen de kwartjes: hij had van me af moeten blijven).
En jouw huisarts zag, dat het besef er nog niet was (goeie huisarts trouwens!) en in het ziekenhuis gaan dan de protocollen draaien.
En natuurlijk was dat rol, want ineens moest je beseffen, wat je overkomen was. Ineens kon je het niet meer verbloemen
donderdag 14 september 2017 om 14:48
@lilalinda, bah, heel rot dat je dat hebt meegemaakt.
Je hebt wel gelijk, gisterenochtend dacht ik nog 'het komt wel goed' en opeens een paar uur later lig je daar met een maatschappelijk werker naast je een inwendig onderzoek te laten doen om te kijken wat er allemaal wel en niet stuk is en willen mensen opeens fotos van je lijf gaan maken. Het ging me even te snel. Ik ken de huisarts verder eigenlijk niet, was de eerste keer dat ik hem in persoon zag, ben eigenlijk nooit ziek. De maatschappelijk werker zei dat hij (en zij ook) mij te zakelijk vonden, te erg gericht op 'nou los het (fysieke) probleem op en dan kan ik naar huis'.
edit: @ava75: nee geen kinderen, financieel kan ik best met vakantie nu, maar ik wil gewoon even thuis zijn, een dagje spa moet ik nu niet aan denken, ik wil dat iedereen van me afblijft. Maar het is geen slecht idee om over een tijdje even weg te gaan. Mijn man begrijpt dat ik nu bepaal wanneer hij weer thuis mag komen dus ik heb de ruimte om gewoon thuis te kunnen zijn
Je hebt wel gelijk, gisterenochtend dacht ik nog 'het komt wel goed' en opeens een paar uur later lig je daar met een maatschappelijk werker naast je een inwendig onderzoek te laten doen om te kijken wat er allemaal wel en niet stuk is en willen mensen opeens fotos van je lijf gaan maken. Het ging me even te snel. Ik ken de huisarts verder eigenlijk niet, was de eerste keer dat ik hem in persoon zag, ben eigenlijk nooit ziek. De maatschappelijk werker zei dat hij (en zij ook) mij te zakelijk vonden, te erg gericht op 'nou los het (fysieke) probleem op en dan kan ik naar huis'.
edit: @ava75: nee geen kinderen, financieel kan ik best met vakantie nu, maar ik wil gewoon even thuis zijn, een dagje spa moet ik nu niet aan denken, ik wil dat iedereen van me afblijft. Maar het is geen slecht idee om over een tijdje even weg te gaan. Mijn man begrijpt dat ik nu bepaal wanneer hij weer thuis mag komen dus ik heb de ruimte om gewoon thuis te kunnen zijn
isabelles wijzigde dit bericht op 14-09-2017 14:55
22.69% gewijzigd
donderdag 14 september 2017 om 14:50
S-Meds schreef: ↑14-09-2017 14:32de vergelijking van de dronken man die zijn vrouw in elkaar slaat is wel degelijk treffend. Deze kant zit gewoon in je man TO ook al heb jij het 15 jaar niet gezien, het is er wel en het kan dus getriggerd worden door drugs of nog maar dingen die je hopelijk niet gaat ontdekken. Maar je zou niet de eerste zijn die later ontdekt dat man dergelijke behoeftes goed weet te verbergen en buiten zijn huwelijk probeert te voorzien.
Niet mee eens. Alcohol haalt remmingen weg. Of deze 'medicatie' dat ook heeft gedaan dat weten we helemaal niet. Het kan ook juist zo zijn dat die medicatie bepaalde hormonen helemaal door de war schopt, waardoor iemand iets doet wat ie normaal gesproken gebaseerd op zijn eigen natuurlijke hormoonhuishouding nooit zou doen.
Hiermee probeer ik overigens niks goed te praten, want het is afschuwelijk dat TO dit moest doormaken. Maar er is wel degelijk een mogelijkheid dat iemand die normaal gesproken gene vlieg kwaad doet onder invloed van middelen opeens anders reageert. ik denk dat dit ook verschrikkelijk is voor de man van TO, die zal ook met zichzelf verder moeten leven terwijl hij weet wat voor afschuwelijks hij ongewild heeft gedaan.
Ik vind het voor beiden een enorm verdrietige situatie en wens je heel veel sterkte TO
donderdag 14 september 2017 om 14:50
Lijkt me helemaal geen stom voorbeeld, hoor. Zo gaan die dingen dus soms, als je er midden in zit en niet kunt of wilt beseffen wat er aan de hand is.lilalinda schreef: ↑14-09-2017 14:41soms heb je iemand nodig, een buitenstaander, die je de situatie waar je in zit duidelijk maakt.
(heel stom voorbeeld wellicht, ben zelf misbruikt als tiener, besefte me dat pas jaren later. Al die tijd, vond ik het een rotsituatie en snapte ik niet wat me overkomen was. Ineens vielen de kwartjes: hij had van me af moeten blijven).
En jouw huisarts zag, dat het besef er nog niet was (goeie huisarts trouwens!) en in het ziekenhuis gaan dan de protocollen draaien.
En natuurlijk was dat rol, want ineens moest je beseffen, wat je overkomen was. Ineens kon je het niet meer verbloemen
En daarom zijn sommigen hier ook zo fel. Ik vind het heel erg dat Nessemeisje dit hysterisch noemt, echt.
Het is fel ja, en Isabelles kan er iets mee doen of het laten, dat is natuurlijk aan haar.
nounou
donderdag 14 september 2017 om 14:55
Maar tja, in jouw beleving had je ook alleen een fysiek probleem. Jij dacht dat het gewoon beetje te hard ging. Het besef kwam gisteren pas. En druppelt nog steeds binnen, denk ikisabelles schreef: ↑14-09-2017 14:48@lilalinda, bah, heel rot dat je dat hebt meegemaakt.
Je hebt wel gelijk, gisterenochtend dacht ik nog 'het komt wel goed' en opeens een paar uur later lig je daar met een maatschappelijk werker naast je een inwendig onderzoek te laten doen om te kijken wat er allemaal wel en niet stuk is en willen mensen opeens fotos van je lijf gaan maken. Het ging me even te snel. Ik ken de huisarts verder eigenlijk niet, was de eerste keer dat ik hem in persoon zag, ben eigenlijk nooit ziek. De maatschappelijk werker zei dat hij (en zij ook) mij te zakelijk vonden, te erg gericht op 'nou los het (fysieke) probleem op en dan kan ik naar huis'.
donderdag 14 september 2017 om 14:58
Vanuit de visie van de huisarts en maatschappelijk werker logisch dat ze zo hebben gehandeld, maar jouw gevoel hierover mag er ook zijn. Echt, laat je niet opjutten of overhalen tot acties waar je niet achter staat. Het is jouw lijf, het is jouw gevoel, het is jouw huwelijk en het is jouw leven. Je klinkt verstandig genoeg om voor jezelf uit te maken wat je wil. Geef jezelf tijd en ruimte en probeer ook af en toe afleiding te zoeken en een pauze te nemen van het piekeren.isabelles schreef: ↑14-09-2017 14:48(...)
Je hebt wel gelijk, gisterenochtend dacht ik nog 'het komt wel goed' en opeens een paar uur later lig je daar met een maatschappelijk werker naast je een inwendig onderzoek te laten doen om te kijken wat er allemaal wel en niet stuk is en willen mensen opeens fotos van je lijf gaan maken. Het ging me even te snel. Ik ken de huisarts verder eigenlijk niet, was de eerste keer dat ik hem in persoon zag, ben eigenlijk nooit ziek. De maatschappelijk werker zei dat hij (en zij ook) mij te zakelijk vonden, te erg gericht op 'nou los het (fysieke) probleem op en dan kan ik naar huis'.
donderdag 14 september 2017 om 14:59
Even pas op de plaats. Eerst even bij je gevoel komen. De adrenaline laten uitwerken en eerst bedenken wat je precies is overkomen. Dat gesprek met de maatschappelijk werker is dan ook precies daarop gericht. Wat is er gebeurd en hoe voel je je daar bij?
Je hoeft nu geen plan te hebben. Geef je over aan de protocollen en laat de professionals je hierin begeleiden.
Je hoeft nu geen plan te hebben. Geef je over aan de protocollen en laat de professionals je hierin begeleiden.
donderdag 14 september 2017 om 15:01
Want? Ik weet niet waar ik over praat? Dat weet ik toevallig wel. En ik was niet geholpen met escalatie, vandaar dat ik TO adviseer de tijd te nemen en zich niet op te laten jutten door buitenstaanders.zazamaenade schreef: ↑14-09-2017 14:50Lijkt me helemaal geen stom voorbeeld, hoor. Zo gaan die dingen dus soms, als je er midden in zit en niet kunt of wilt beseffen wat er aan de hand is.
En daarom zijn sommigen hier ook zo fel. Ik vind het heel erg dat Nessemeisje dit hysterisch noemt, echt.
Het is fel ja, en Isabelles kan er iets mee doen of het laten, dat is natuurlijk aan haar.
donderdag 14 september 2017 om 15:04
Nessemeisje ik reageer niet hysterisch. Dit voorval en de reactie van TO hierop is een schoolvoorbeeld van een geweldsuitbarsting in huiselijke kring.nessemeisje schreef: ↑14-09-2017 14:22TO, geef jezelf tijd om alles te verwerken. Het is niet niks. De stappen die je tot nu toe gezet hebt zijn hartstikke goed. Laat je niet opstoken door anonieme forummers, maar neem iemand in vertrouwen die wat minder hysterisch reageert dan sommigen hier. Zodat je niet in je eentje gaat lopen malen. Jij kent je man het beste. Jij weet wat je voelt. Sterkte en succes.
Het is des te erger omdat het niet eens als gevolg van een ruzie met to is gebeurd. Maar als gevolg van een sportnederlaag en waarschijnlijk cocaïne.
Die woede van to komt heus nog wel, en terecht. En als ze hem straks meedeelt niet meer met hem door te willen dan kan het nog wel eens heel gevaarlijk voor haar worden, zodra hij beseft dat haar beslissing definitief is.
anoniem_63ab5705e222a wijzigde dit bericht op 14-09-2017 15:36
0.62% gewijzigd
donderdag 14 september 2017 om 15:12
Natuurlijk wil ik niet suggereren dat je niet weet waar je over praat, en natuurlijk is rust heel erg nodig in zo'n situatie, maar laten we eerlijk zijn, we zijn allemaal buitenstaanders hier, en de felle reacties zijn net zo oprecht en waar als de beschouwende.nessemeisje schreef: ↑14-09-2017 15:01Want? Ik weet niet waar ik over praat? Dat weet ik toevallig wel. En ik was niet geholpen met escalatie, vandaar dat ik TO adviseer de tijd te nemen en zich niet op te laten jutten door buitenstaanders.
En we spreken allemaal waarschijnlijk vanuit een bepaalde ervaring, anders zouden we het ons niet aantrekken wat er gebeurt en meeschrijven.
Maar aangezien TO al begon met wat lijkt op bagatellisering vind ik het nodig om niet te sussen.
nounou
donderdag 14 september 2017 om 15:20
Er zijn wel degelijk gevallen bekend waarbij mensen door middelen agressief worden, terwijl ze dat normaal gesproken niet zijn. Het is zeldzaam, maar het komt voor. Zie bv mensen die door antidepressiva door het lint gaan. Er zijn mensen die sowieso al agressief waren, maar ook mensen die echt door het middel ineens raar gaan doen.
We weten niet om wat voor middel het gaat en het lijkt me voorbarig om ervan uit te gaan dat de man sowieso wel niet zal deugen en de gevangenis in moet. Het lijkt me handiger voor TO om rust te nemen, het gesprek met de maatschappelijk werker aan te gaan en met man te kijken of en hoe ze nu verder gaan.
We weten niet om wat voor middel het gaat en het lijkt me voorbarig om ervan uit te gaan dat de man sowieso wel niet zal deugen en de gevangenis in moet. Het lijkt me handiger voor TO om rust te nemen, het gesprek met de maatschappelijk werker aan te gaan en met man te kijken of en hoe ze nu verder gaan.
donderdag 14 september 2017 om 15:28
zonder goed te praten wat de man van TO gedaan heeft, er is niemand gebaad bij de aannames die jij doetAntoon69 schreef: ↑14-09-2017 15:04Nessemeisje ik reageer niet hysterisch. Dit voorval en de reactie van toepassing hierop is een schoolvoorbeeld van een geweldsuitbarsting in huiselijke kring.
Het is des te erger omdat het niet eens als gevolg van een ruzie met to is gebeurd. Maar als gevolg van een sportnederlaag en waarschijnlijk cocaïne.
Die woede van to komt heus nog wel, en terecht. En als ze hem straks meedeelt niet meer met hem door te willen dan kan het nog wel eens heel gevaarlijk voor haar worden, zodra hij beseft dat haar beslissing definitief is.
donderdag 14 september 2017 om 15:39
Wat een vreselijk verhaal TO. Wat zal je ondersteboven zijn.
Het is al meer gezegd maar maak je alsjeblieft niet druk om je eigen reactie. Ik denk dat je instinctief juist hebt gehandeld, zeker omdat je man zegt dat het alleen maar erger was geworden als je er wat van had gezegd.
Laat het maar even rustig bezinken. Fijn dat de maatschappelijk werker zo kordaat optreedt.
Het is al meer gezegd maar maak je alsjeblieft niet druk om je eigen reactie. Ik denk dat je instinctief juist hebt gehandeld, zeker omdat je man zegt dat het alleen maar erger was geworden als je er wat van had gezegd.
Laat het maar even rustig bezinken. Fijn dat de maatschappelijk werker zo kordaat optreedt.
donderdag 14 september 2017 om 15:40
En dit zijn dus aannames die ik markeer als hysterisch. En daar heeft TO helemaal niets aan.Antoon69 schreef: ↑14-09-2017 15:04Nessemeisje ik reageer niet hysterisch. Dit voorval en de reactie van TO hierop is een schoolvoorbeeld van een geweldsuitbarsting in huiselijke kring.
Het is des te erger omdat het niet eens als gevolg van een ruzie met to is gebeurd. Maar als gevolg van een sportnederlaag en waarschijnlijk cocaïne.
Die woede van to komt heus nog wel, en terecht. En als ze hem straks meedeelt niet meer met hem door te willen dan kan het nog wel eens heel gevaarlijk voor haar worden, zodra hij beseft dat haar beslissing definitief is.
donderdag 14 september 2017 om 15:42
Ik vind het verschrikkelijk voor je dat je dit hebt moeten doorstaan, het klinkt echt heel rot en heftig en je moet wel ontzettend in de war zijn. Ik zou toch proberen iemand die je vertrouwt uit je omgeving in te lichten, het lijkt me niet goed om hier alleen mee te blijven zitten. Je hebt iemand nodig die je kan ondersteunen temidden van je lichamelijk herstel, de gesprekken met je man, het contact met ziekenhuis en maatschappelijk werk, alle verwarring.
Neem alle tijd die je nodig hebt en probeer het niet allemaal zo snel mogelijk weer weg te stoppen, want dan gaat het echt weer terugkomen. Ik kan onmogelijk weten vanaf hier hoeveel van het gebeurde echt door de drugs kwam, en hoeveel ervan ergens ook al zonder de drugs in de kiem aanwezig was. In hoeverre hij 'niet zichzelf' of 'ontoerekeningsvatbaar' was en wat dat betekent voor hoe je vanaf nu met hem zou moeten omgaan, voor hoe je hem verantwoordelijk kan gaan houden. Voor of je hem ooit nog zou moeten of kunnen vertrouwen. Dat zijn moeilijke vragen. Als je wil proberen met hem verder te gaan hebben jullie daar misschien ook ondersteuning bij nodig.
Je mag verdrietig zijn en boos (of juist niet) en je mag erover praten. Je mag echt alles voelen wat je voelt. Welke beslissing je uiteindelijk ook gaat nemen over wel of niet verder gaan met je man en over hoe jullie hiermee om willen gaan: jij bent met geweld verkracht door de persoon die je misschien wel het meest vertrouwde. Je hebt pijn, je moest naar het ziekenhuis en je grenzen zijn zwaar overschreden. Dat is heel erg. Ongeacht de schuldvraag is het gebeurd en niet meer terug te nemen. Ik begrijp de behoefte om het gewoon achter je (of achter jullie) te willen laten, maar onderschat het niet en push jezelf niet. Neem jezelf serieus en sta jezelf toe het volle gewicht te ervaren van wat je is overkomen, het liefst nog voordat je grote beslissingen gaat maken. Druk het niet meteen allemaal weg omdat je van je man houdt.
Neem alle tijd die je nodig hebt en probeer het niet allemaal zo snel mogelijk weer weg te stoppen, want dan gaat het echt weer terugkomen. Ik kan onmogelijk weten vanaf hier hoeveel van het gebeurde echt door de drugs kwam, en hoeveel ervan ergens ook al zonder de drugs in de kiem aanwezig was. In hoeverre hij 'niet zichzelf' of 'ontoerekeningsvatbaar' was en wat dat betekent voor hoe je vanaf nu met hem zou moeten omgaan, voor hoe je hem verantwoordelijk kan gaan houden. Voor of je hem ooit nog zou moeten of kunnen vertrouwen. Dat zijn moeilijke vragen. Als je wil proberen met hem verder te gaan hebben jullie daar misschien ook ondersteuning bij nodig.
Je mag verdrietig zijn en boos (of juist niet) en je mag erover praten. Je mag echt alles voelen wat je voelt. Welke beslissing je uiteindelijk ook gaat nemen over wel of niet verder gaan met je man en over hoe jullie hiermee om willen gaan: jij bent met geweld verkracht door de persoon die je misschien wel het meest vertrouwde. Je hebt pijn, je moest naar het ziekenhuis en je grenzen zijn zwaar overschreden. Dat is heel erg. Ongeacht de schuldvraag is het gebeurd en niet meer terug te nemen. Ik begrijp de behoefte om het gewoon achter je (of achter jullie) te willen laten, maar onderschat het niet en push jezelf niet. Neem jezelf serieus en sta jezelf toe het volle gewicht te ervaren van wat je is overkomen, het liefst nog voordat je grote beslissingen gaat maken. Druk het niet meteen allemaal weg omdat je van je man houdt.
anoniem_351039 wijzigde dit bericht op 15-09-2017 00:14
39.74% gewijzigd
donderdag 14 september 2017 om 15:43
Eens met nessemeisje. Het is afschuwelijk en TO moet zelf bedenken wat ze wil en hoe ze de toekomst ziet, zij kent haar man.
En ook zijn er genoeg gevallen bekend van postnatale depressies bij voorbeeld, waar bij er echt geen geweld in iemand zit van nature maar er toch situaties kunnen ontstaan die (bijna) gewelddadig zijn. Dat kan door bepaalde veranderingen in chemische samenstelling.
Succes TO.
En ook zijn er genoeg gevallen bekend van postnatale depressies bij voorbeeld, waar bij er echt geen geweld in iemand zit van nature maar er toch situaties kunnen ontstaan die (bijna) gewelddadig zijn. Dat kan door bepaalde veranderingen in chemische samenstelling.
Succes TO.
donderdag 14 september 2017 om 15:44
Dit huwelijk zou wel eens heel goed voorgoed verpest kunnen zijn. Zodra deze man dan beseft dat ze echt niet meer terugkomt kan hij wel eens heel vervelend gaan doen. Een reëel risico, geen aannames.
donderdag 14 september 2017 om 15:45
Ja Risico´s zeker
maar als nog zijn het jouw aannames
lilalinda wijzigde dit bericht op 14-09-2017 16:00
2.17% gewijzigd
donderdag 14 september 2017 om 15:52
Ik lees hier goede dingen waar ik achter sta...
TO heeft imo gelijk dat ze (ongeacht de gruwelijkheid van het voorval) niet meteen haar huwelijk afschrijft...dat kun je altijd nog doen. Laat de professionals hun werk doen..leer ervan maar doe waar jij achter staat. Dat je man nooit meer dat spul gebruikt is moeilijk te controleren (hij had het al eens gebruikt zonder problemen) tot er weer zo'n voorval komt wat je nooit meer wilt. Dus ik zou de professionals iig bloed van hem laten sfnemen zodat er duidelijk word welke drugs (cocktail) hij in zijn systeem had. Stoppen met boksen zal niet veel effect hebben als hij bv coke heeft gesnoven (is een voorbeeld he)
Lucht je hard met vertrouwden...praat goed met je man..en als het moet een psycholoog/psychiater
TO heeft imo gelijk dat ze (ongeacht de gruwelijkheid van het voorval) niet meteen haar huwelijk afschrijft...dat kun je altijd nog doen. Laat de professionals hun werk doen..leer ervan maar doe waar jij achter staat. Dat je man nooit meer dat spul gebruikt is moeilijk te controleren (hij had het al eens gebruikt zonder problemen) tot er weer zo'n voorval komt wat je nooit meer wilt. Dus ik zou de professionals iig bloed van hem laten sfnemen zodat er duidelijk word welke drugs (cocktail) hij in zijn systeem had. Stoppen met boksen zal niet veel effect hebben als hij bv coke heeft gesnoven (is een voorbeeld he)
Lucht je hard met vertrouwden...praat goed met je man..en als het moet een psycholoog/psychiater
you can't handle the truth
donderdag 14 september 2017 om 16:11
We hebben hier een zeer dominante man die een gewelddadige sport beoefent en na een nederlaag tegen een jongere tegenstander als reactie zijn vrouw op een zeer geweldagige manier heeft verkracht. Een vrouw die hier een lieve en heel zachtaardige indruk maakt. Waar zit ik er naast en nogmaals waarom in vredesnaam krijgt deze man uitgerekend hier nog enig respijt van jullie?
Of het is zeker een mysterieus middel dat hem dit heeft laten doen? Zo ken ik er nog wel een paar.
Of het is zeker een mysterieus middel dat hem dit heeft laten doen? Zo ken ik er nog wel een paar.
donderdag 14 september 2017 om 16:17
het gaat niet om respijt. Het gaat er om, dat jij aannames doet en daarmee de situatie vertroebeld.Antoon69 schreef: ↑14-09-2017 16:11We hebben hier een zeer dominante man die een gewelddadige sport beoefent en na een nederlaag tegen een jongere tegenstander als reactie zijn vrouw op een zeer geweldagige manier heeft verkracht. Een vrouw die hier een lieve en heel zachtaardige indruk maakt. Waar zit ik er naast en nogmaals waarom in vredesnaam krijgt deze man uitgerekend hier nog enig respijt van jullie?
Of het is zeker een mysterieus middel dat hem dit heeft laten doen? Zo ken ik er nog wel een paar.
TO beseft wat haar is overkomen. Man weet dat hij fout zat.
En dan kunnen we speculeren over welk type drugs of dat hij haar in elkaar gaat rossen als ze hem verlaat.
Maar wat heeft TO daar aan?
To moet nu eerst zichzelf bij elkaar pakken, dat is al zwaar genoeg.
donderdag 14 september 2017 om 16:21
(zoals waarschijnlijk inmiddels duidelijk is ben ik werkelijk helemaal niks productiefs aan het doen en hang ik maar een beetje hier rond)
@nessemeisje (en anderen): ik denk dat ik je wel snap, geen overhaaste beslissingen nemen, niet escaleren, gewoon pas op de plaats, rustig nadenken en dan pas iets beslissen. Dat gevoel heb ik zelf ook.
@antoon en s-meds: wat jullie zeggen vind ik eng (ik kan even geen beter woord verzinnen maar dat is er vast) het maakt dat ik me zorgen maak, en misschien ook terecht. Jullie mening is meer dan welkom, ik hoor het liever direct dan achteraf zeg maar. Op dit moment vind ik het even allemaal moeilijk. Ik wou zo graag dat ik gewoon terug kon naar twee dagen geleden en gewoon kon denken 'niets aan de hand'. Ik beschouw mezelf niet als verschikkelijk naief maar moet toch echt dingen op een rijtje krijgen. Dat lukt me wel, maar blijkbaar niet vandaag.
@sidvisjes: dank voor je bericht, rot zeg, hoeveel mensen maken er in godsnaam dit soort dingen mee? dat is toch gewoon naar.
@lilalinda, je hebt weer gelijk, het lijkt een beetje langzaam binnen te komen, ik zwabber heen en weer tussen "stel je niet zo aan, kop op en doorgaan" en "ai, dit is echt niet goed". Ik beschouw mezelf normaal gesproken trouwens wel als een stabiele persoonlijkheid. Dus ik verwacht ook wel dat mijn brein straks wel weer normaal gaat functioneren en ik fatsoenlijk kan bedenken wat ik nou feitelijk wil doen. Ik was ook niet van plan me ergens in te laten duwen, ik ga morgen met de maatschappelijk werker opties bekijken en that's it, heb ik vandaag ook tegen haar gezegd.
@nessemeisje (en anderen): ik denk dat ik je wel snap, geen overhaaste beslissingen nemen, niet escaleren, gewoon pas op de plaats, rustig nadenken en dan pas iets beslissen. Dat gevoel heb ik zelf ook.
@antoon en s-meds: wat jullie zeggen vind ik eng (ik kan even geen beter woord verzinnen maar dat is er vast) het maakt dat ik me zorgen maak, en misschien ook terecht. Jullie mening is meer dan welkom, ik hoor het liever direct dan achteraf zeg maar. Op dit moment vind ik het even allemaal moeilijk. Ik wou zo graag dat ik gewoon terug kon naar twee dagen geleden en gewoon kon denken 'niets aan de hand'. Ik beschouw mezelf niet als verschikkelijk naief maar moet toch echt dingen op een rijtje krijgen. Dat lukt me wel, maar blijkbaar niet vandaag.
@sidvisjes: dank voor je bericht, rot zeg, hoeveel mensen maken er in godsnaam dit soort dingen mee? dat is toch gewoon naar.
@lilalinda, je hebt weer gelijk, het lijkt een beetje langzaam binnen te komen, ik zwabber heen en weer tussen "stel je niet zo aan, kop op en doorgaan" en "ai, dit is echt niet goed". Ik beschouw mezelf normaal gesproken trouwens wel als een stabiele persoonlijkheid. Dus ik verwacht ook wel dat mijn brein straks wel weer normaal gaat functioneren en ik fatsoenlijk kan bedenken wat ik nou feitelijk wil doen. Ik was ook niet van plan me ergens in te laten duwen, ik ga morgen met de maatschappelijk werker opties bekijken en that's it, heb ik vandaag ook tegen haar gezegd.
