Seks
alle pijlers
Laag libido bij de man
woensdag 25 februari 2009 om 22:59
Ik heb sinds 3 jaar een geweldige relatie met een geweldige man. Er is maar een klein minpuntje aan deze geweldige man en dat is dat hij niet van sex houdt. Het is een knuffelbeer en hij is gezellig, soms zelfs ook wel romantisch... Maar geen sex. Als we sex hebben dan is dat op mijn initiatief. Ik wordt meestal afgewezen wat mij dan erg veel pijn doet. Hierdoor hebben wij gemiddeld eens per maand sex. Dit terwijl we een jong stel van 29 en 32 jaar zijn. Ik ben ontzettend onzeker geworden terwijl ik dat nooit was en ik droom ervan weer eens echt genomen te worden door een man... Ik mis dat echt... Als we het erover hebben dan is zijn enige antwoord dat hij ook niet weet waarom zijn libido zo laag is en dat hij niet anders kent. In zijn vorige relatie was dit ook het grootste probleem. Het doet me twijfelen over alles terwijl eigenlijk alleen dit kleine stukje ontbreekt in de relatie maar dit kleine stukje blijkt een grote invloed te hebben...
Wat moet ik doen, wat zou hij kunnen doen, moeten we therapie zoeken?
Wie heeft tips?
Wat moet ik doen, wat zou hij kunnen doen, moeten we therapie zoeken?
Wie heeft tips?
woensdag 25 februari 2009 om 23:52
Helaas herken ik het probleem.........vervelend genoeg heb ik geen tips voor je. Mijn trucen"doos"( ) is leeg.
Vriend kampt momenteel wel met een burnout, welke je natuurlijk ook maar niet zo komt aanwaaien. Mogelijk heeft dit bij hem ook te maken met het gebrek aan libido. Gelukkig heeft hij therapie en wordt ook het gebrek aan intimiteit behandeld, naast zijn andere burnout verschijnselen.
Josje
Vriend kampt momenteel wel met een burnout, welke je natuurlijk ook maar niet zo komt aanwaaien. Mogelijk heeft dit bij hem ook te maken met het gebrek aan libido. Gelukkig heeft hij therapie en wordt ook het gebrek aan intimiteit behandeld, naast zijn andere burnout verschijnselen.
Josje
donderdag 26 februari 2009 om 00:13
Hij weet hoezeer ik ermee zit en ziet het zeker ook als een probleem van hem... Maar hij is ook erg nuchter en niet echt een onzeker type en ziet zichzelf als niet anders. Hier moet ik het mee doen, zo is hij nou eenmaal. Hij kan er niks mee dat ik er zo mee zit maar hij is ook erg duidelijk dat hij mij niet kwijt wil.
pfff... Moet ik me gaan neerleggen met een nagenoeg sexloos leven of moet ik weg bij mijn liefde van mijn leven...
Een vrije relatie is ook al eens in mij opgekomen en heb ik ook uitgesproken naar hem maar dat is echt geen optie. Voor hem niet en eigenlijk voor mij ook niet, zo zit ik niet in elkaar. Tegelijkertijd weet ik dat als een man een beetje moeite doet om mij te versieren dat ik de verleiding nog maar net zal kunnen weerstaan maar dat het niet veel scheelt...
pfff... Moet ik me gaan neerleggen met een nagenoeg sexloos leven of moet ik weg bij mijn liefde van mijn leven...
Een vrije relatie is ook al eens in mij opgekomen en heb ik ook uitgesproken naar hem maar dat is echt geen optie. Voor hem niet en eigenlijk voor mij ook niet, zo zit ik niet in elkaar. Tegelijkertijd weet ik dat als een man een beetje moeite doet om mij te versieren dat ik de verleiding nog maar net zal kunnen weerstaan maar dat het niet veel scheelt...
donderdag 26 februari 2009 om 08:20
donderdag 26 februari 2009 om 15:33
Goh, dit klinkt me bekend in de oren, alleen die van mij zegt dat het komt omdat hij gewend is dat vrouwen hem verleiden, hij is altijd heel erg verwend geweest wat dat betreft, zegt hij... Hij neemt bijna nooit initiatief, maar die van jou geeft tenminste wel toe dat hij een laag libido heeft, ik ben met mannen heel anders gewend, ze kunnen nooit van je afblijven normaal gesproken.
donderdag 26 februari 2009 om 16:01
Ja, ik snap je volkomen, ik vind het ook niet belangrijk genoeg, maar in de tussentijd word je er wel erg gefrustreerd van en soms ook niet echt vrolijk, althans dat heb ik. En vooral het feit dat hij zegt dat hij vroeger geen problemen had om dat hij steeds verleid werd??? En andersom hoeft het blijkbaar nooit
maandag 3 mei 2010 om 11:51
Ik denk dat de belangrijkste vraag is, zowel bij de TO als bij Dagmar: vanaf wanneer is het libido gedaald? Was het in het begin wel regelmatig?
Het zou zo kunnen zijn dat de spanning die er in het begin wel was, toen zorgde voor een hoger libido. Na verloop van tijd verdwijnt die spanning, waarbij het zou kunnen dat daardoor ook de lust om te vrijen verdwijnt.
Je zou kunnen overwegen om een seksuoloog te raadplegen, maar vaak ziet de persoon met het lage libido, zeker als dat de man is, dat niet zo zitten.
Het is lastig, maar niet onmogelijk om 'het' weer terug te krijgen, maar dan moet de wil er wel zijn.
Het zou zo kunnen zijn dat de spanning die er in het begin wel was, toen zorgde voor een hoger libido. Na verloop van tijd verdwijnt die spanning, waarbij het zou kunnen dat daardoor ook de lust om te vrijen verdwijnt.
Je zou kunnen overwegen om een seksuoloog te raadplegen, maar vaak ziet de persoon met het lage libido, zeker als dat de man is, dat niet zo zitten.
Het is lastig, maar niet onmogelijk om 'het' weer terug te krijgen, maar dan moet de wil er wel zijn.
maandag 3 mei 2010 om 12:30
Ik denk dat het verstandig is om dit als een gezamenlijk probleem te zien, althans, jij signaleert een probleem waar hij de oorzaak van lijkt te zijn... pak je het gezamenlijk op dan lijkt me dat gemakkelijker dan het af te schuiven naar een van de twee.
Er kunnen allerlei oorzaken achter steken, ik denk dat het belangrijk is om dat te gaan achterhalen al dan niet met behulp van een deskundige. Zonder direkt iemand in de gordijnen te willen jagen: ik ken een man die weinig sex heeft met zijn vrouw en na een paar jaar er pas achter kwam dat hij eigenlijk echt op mannen valt. Dat hoeft niet de oorzaak te zijn, maar het kan wel. Je kunt immers niet in iemand's hersenen kijken.
Er kunnen allerlei oorzaken achter steken, ik denk dat het belangrijk is om dat te gaan achterhalen al dan niet met behulp van een deskundige. Zonder direkt iemand in de gordijnen te willen jagen: ik ken een man die weinig sex heeft met zijn vrouw en na een paar jaar er pas achter kwam dat hij eigenlijk echt op mannen valt. Dat hoeft niet de oorzaak te zijn, maar het kan wel. Je kunt immers niet in iemand's hersenen kijken.
maandag 3 mei 2010 om 15:31
Minkefloor, het ligt niet aan jou, ook zijn vorige relatie en zijn hele leven al, maar snap dat je toch onzeker wordt hierdoor.
Waarom willen mensen (als hij) het toch per se altijd zelf oplossen (of negeren/ontwijken) bij dit soort problemen, vraag ik me toch altijd af.. (ik was zelf net zo over mijn libidoproblemen vroeger trouwens)..
Ik heb zo veel gehad aan coaching, dat ging meteen stukken sneller dan al die jaren daarvoor in mijn eentje tobben en blijven circelen/zoeken in dezelfde patronen/gedachten..
Als je de oorzaken niet kent (hij dus) en weinig libido hebt, zie je vaak zelf er geen probleem in. Hij heeft die behoefte dus niet en ook niet om dit te onderzoeken bij zichzelf. Ergens is dat niet eerlijk, want het hoort tenslotte bij een liefdesrelatie. Er zijn meer topics hierover laatste tijd, misschien kan je daar ook eens lezen..
Samen het initiatief nemen om de oorzaken op te sporen, lichamelijke (huisarts, tekort aan testosteron of andere lichamelijke oorzaak) of geestelijke (bijv vroege nare ervaringen/opvoeding/diepe overtuigingen over seks). Niet als probleem benaderen, maar ook geen genoegen nemen hiermee, zeker niet op deze leeftijd en zo kort pas bij elkaar.. want vanzelf verbetert dit niet. En liefde is op den duur niet genoeg, daar kan een mens met normale behoeften niet op teren..
Wacht niet tot je 16 jaar verder bent (zoals ik..en die liefde verliest) en/of je zelf vreemdgaat of hem helemaal aan de kant zet.. maak het bespreekbaar op een belangstellende en aardige wijze, dat je volledig achter hem staat en jij jullie een fijn seksleven gunt.. wat normaal is voor volwassenen.
Tuurlijk wil iedereen geaccepteerd worden zoals ie is, hoog of laag libido enz, hoeft ook niet 2x pw te zijn zoals het "hoort" zogenaamd, maar wel waar jullie beiden gelukkig/ tevreden mee kunnen zijn..
Succes!
Waarom willen mensen (als hij) het toch per se altijd zelf oplossen (of negeren/ontwijken) bij dit soort problemen, vraag ik me toch altijd af.. (ik was zelf net zo over mijn libidoproblemen vroeger trouwens)..
Ik heb zo veel gehad aan coaching, dat ging meteen stukken sneller dan al die jaren daarvoor in mijn eentje tobben en blijven circelen/zoeken in dezelfde patronen/gedachten..
Als je de oorzaken niet kent (hij dus) en weinig libido hebt, zie je vaak zelf er geen probleem in. Hij heeft die behoefte dus niet en ook niet om dit te onderzoeken bij zichzelf. Ergens is dat niet eerlijk, want het hoort tenslotte bij een liefdesrelatie. Er zijn meer topics hierover laatste tijd, misschien kan je daar ook eens lezen..
Samen het initiatief nemen om de oorzaken op te sporen, lichamelijke (huisarts, tekort aan testosteron of andere lichamelijke oorzaak) of geestelijke (bijv vroege nare ervaringen/opvoeding/diepe overtuigingen over seks). Niet als probleem benaderen, maar ook geen genoegen nemen hiermee, zeker niet op deze leeftijd en zo kort pas bij elkaar.. want vanzelf verbetert dit niet. En liefde is op den duur niet genoeg, daar kan een mens met normale behoeften niet op teren..
Wacht niet tot je 16 jaar verder bent (zoals ik..en die liefde verliest) en/of je zelf vreemdgaat of hem helemaal aan de kant zet.. maak het bespreekbaar op een belangstellende en aardige wijze, dat je volledig achter hem staat en jij jullie een fijn seksleven gunt.. wat normaal is voor volwassenen.
Tuurlijk wil iedereen geaccepteerd worden zoals ie is, hoog of laag libido enz, hoeft ook niet 2x pw te zijn zoals het "hoort" zogenaamd, maar wel waar jullie beiden gelukkig/ tevreden mee kunnen zijn..
Succes!
Een open hart toont de weg naar een bezield leven..
maandag 3 mei 2010 om 15:35
Mijn man heeft nooit heel veel om seks gegeven... Eerst dacht ik dat het kwam omdat ik zijn eerste was, vervolgens omdat het in een studentenflat toch wat minder persoonlijk is etc....
Twee jaar geleden zijn we eens bij een psycholoog geweest en zij heeft gezegd dat we een vaste avond per week moeten prikken en dan elkaar om-en-om verwennen. Op zijn avonden wordt een vast, middelmatig patroon "afgewerkt" en na gesprekken over te voeren is er nooit echt iets veranderd. Hij vindt het gewoon niet zo belangrijk. Hij weet dat ik er zo mee zit, maar vindt dit blijkbaar niet belangrijk genoeg, want er veranderd niets... Ik twijfel, net als Minkefloor, nu aan alles, terwijl ik weet dat wij verder een goede relatie hebben. Ik vraag me ook wel eens af of ik weg moet uit deze relatie, omdat ik vind dat ik beter verdien, maar ja, we zijn nu 3 jaar getrouwd en hebben een kindje, dan doe je dat niet zomaar...
Gisteravond is voor de zoveelste keer de bom gebarsten en ik wil nu echt wel eens weten waar ik aan toe ben!! Wat kan ik van hem eisen/verwachten/vragen?
Twee jaar geleden zijn we eens bij een psycholoog geweest en zij heeft gezegd dat we een vaste avond per week moeten prikken en dan elkaar om-en-om verwennen. Op zijn avonden wordt een vast, middelmatig patroon "afgewerkt" en na gesprekken over te voeren is er nooit echt iets veranderd. Hij vindt het gewoon niet zo belangrijk. Hij weet dat ik er zo mee zit, maar vindt dit blijkbaar niet belangrijk genoeg, want er veranderd niets... Ik twijfel, net als Minkefloor, nu aan alles, terwijl ik weet dat wij verder een goede relatie hebben. Ik vraag me ook wel eens af of ik weg moet uit deze relatie, omdat ik vind dat ik beter verdien, maar ja, we zijn nu 3 jaar getrouwd en hebben een kindje, dan doe je dat niet zomaar...
Gisteravond is voor de zoveelste keer de bom gebarsten en ik wil nu echt wel eens weten waar ik aan toe ben!! Wat kan ik van hem eisen/verwachten/vragen?
maandag 3 mei 2010 om 15:35
Ps: als er een diep probleem ligt (of angst daarvoor, bewust of onbewust), dan is er meestal ook veel weerstand om daarheen te "moeten" (therapie bijv) gaan, naar die oorzaak.. dus kan je enige tegenstand verwachten, om die oorzaken te gaan opsporen..
al dan niet vermomd in "het kan mij niks schelen, ik ben nu eenmaal zo, ik heb er geen last van" en dus het balletje weer bij jou leggen (jij hebt een probleem dat je niet tevreden bent hiermee, dat liefde en knuffelen niet genoeg is.. laat je dat niet wijsmaken).. het is vrij normaal om je problemen te willen vermijden, maar maak hem duidelijk dat dat vroeg of laat niet meer werkt voor jou en het recept is voor uiteindelijk die liefde niet in stand blijft zonder dat..
(het IS geen familie/ vriendschap enzo die zonder seks overleven, maar een liefdesrelatie)..
al dan niet vermomd in "het kan mij niks schelen, ik ben nu eenmaal zo, ik heb er geen last van" en dus het balletje weer bij jou leggen (jij hebt een probleem dat je niet tevreden bent hiermee, dat liefde en knuffelen niet genoeg is.. laat je dat niet wijsmaken).. het is vrij normaal om je problemen te willen vermijden, maar maak hem duidelijk dat dat vroeg of laat niet meer werkt voor jou en het recept is voor uiteindelijk die liefde niet in stand blijft zonder dat..
(het IS geen familie/ vriendschap enzo die zonder seks overleven, maar een liefdesrelatie)..
Een open hart toont de weg naar een bezield leven..
maandag 3 mei 2010 om 16:24
Beste Minkefloor,
Ik ben een man van 26 jaar en heb exact hetzelfde gehad.
Bij mij was het een voorloper van mijn burn-out. Ik was moe en had absoluut geen zin in sex, wat mijn vrouw ook probeerde. Nu ik herstellende ben komt de zin in sex ook weer terug. Je moet eens aan je vriend vragen hoeveel hij zich masturbeerde toen jullie nog niets hadden, of toen hij vrijgezel was. Als dit een verschil met nu is moet je hulp gaan zoeken of heel veel met hem praten. Als er geen verschil is dan heeft hij gewoon weinig zin in sex. Misschien kun je het dan nog proberen met een pilletje...
Ik ben een man van 26 jaar en heb exact hetzelfde gehad.
Bij mij was het een voorloper van mijn burn-out. Ik was moe en had absoluut geen zin in sex, wat mijn vrouw ook probeerde. Nu ik herstellende ben komt de zin in sex ook weer terug. Je moet eens aan je vriend vragen hoeveel hij zich masturbeerde toen jullie nog niets hadden, of toen hij vrijgezel was. Als dit een verschil met nu is moet je hulp gaan zoeken of heel veel met hem praten. Als er geen verschil is dan heeft hij gewoon weinig zin in sex. Misschien kun je het dan nog proberen met een pilletje...
maandag 3 mei 2010 om 16:33
Wij hebben al een middeltje, namelijk een pilletje bij de Christine Le Duc gehaald... Alleen is nu dus de acceptatie dat hij een pilletje moet nemen, maar daar gaat de zin niet echt van omhoog, alleen blijft zijn erectie wat langer...
Hij wil denk ik zelf ook wel dat er wat veranderd, maar daar wil hij zelf niet zoveel aan doen. Kan me niet voorstellen dat hij op mijn verzoek naar de huisarts gaat...
Ik denk dat het bij mijn man niet aan een burnout ligt, aangezien dit "probleem" al vanaf het begin speelt...
Hij wil denk ik zelf ook wel dat er wat veranderd, maar daar wil hij zelf niet zoveel aan doen. Kan me niet voorstellen dat hij op mijn verzoek naar de huisarts gaat...
Ik denk dat het bij mijn man niet aan een burnout ligt, aangezien dit "probleem" al vanaf het begin speelt...
maandag 3 mei 2010 om 22:06
Hee meiden, bij mij is de situatie hetzelfde. Knuffelen jullie wel met je vriend? En zoenen, samen douchen e.d.? Vaak gebeurt dat ook niet meer of een stuk minder wanneer je geen sex meer hebt.
Ik heb geen gouden tip helaas. Bovendien is elke situatie anders en is er niet maar één oplossing. Ik heb wel gemerkt wat er absoluut niet werkt: pushen! Dan gaat het juist tegenstaan en kan het hem het gevoel geven dat hij tekort komt en jou niet kan geven wat je wilt en waar je behoefte aan hebt. Dat werkt dan weer averechts op zijn geilheid en zo is de cirkel rond
Ik heb geen gouden tip helaas. Bovendien is elke situatie anders en is er niet maar één oplossing. Ik heb wel gemerkt wat er absoluut niet werkt: pushen! Dan gaat het juist tegenstaan en kan het hem het gevoel geven dat hij tekort komt en jou niet kan geven wat je wilt en waar je behoefte aan hebt. Dat werkt dan weer averechts op zijn geilheid en zo is de cirkel rond
dinsdag 4 mei 2010 om 09:59
Hoi Carice,
Maar als ik niet "push", dan gebeurt er helemaal niets en is voor hem het cirkeltje rond ("als ik maar stil in een hoekje blijf zitten, zeurt ze ook niet meer...").
We hebben het er gisteravond weer over gehad en hij gaat op internet zoeken naar een online seksuoloog. Ik hoop dat die er zijn, weet het was online psychologen wel... Op zich een hele stap, alleen hoop ik dat hij zich er ook een beetje voor inzet!
Ik wil hem niet het gevoel geven dat hij tekort schiet, maar wil hem eigenlijk wel laten weten dat hij tekort schiet, als je begrijpt wat ik bedoel...
Vind het wel fijn dat er meerdere meiden zijn met dit probleem (voor jullie niet dan ), want geeft me het idee er niet helemaal alleen voor te staan!
x Dagmar
Maar als ik niet "push", dan gebeurt er helemaal niets en is voor hem het cirkeltje rond ("als ik maar stil in een hoekje blijf zitten, zeurt ze ook niet meer...").
We hebben het er gisteravond weer over gehad en hij gaat op internet zoeken naar een online seksuoloog. Ik hoop dat die er zijn, weet het was online psychologen wel... Op zich een hele stap, alleen hoop ik dat hij zich er ook een beetje voor inzet!
Ik wil hem niet het gevoel geven dat hij tekort schiet, maar wil hem eigenlijk wel laten weten dat hij tekort schiet, als je begrijpt wat ik bedoel...
Vind het wel fijn dat er meerdere meiden zijn met dit probleem (voor jullie niet dan ), want geeft me het idee er niet helemaal alleen voor te staan!
x Dagmar
dinsdag 4 mei 2010 om 19:52
@Suzy, hij wilde liever niet de hele gang via huisarts naar een live-seksuoloog maken... Hij komt ergens diep uit de klei vandaan en daar wordt er uberhaupt niet gepraat over gevoelens, laat staan over je seksleven... Vind deze stap al heel knap! Nou maar hopen dat er wat uitkomt
Als je iemand weet, hou ik me van harte aanbevolen!
Als je iemand weet, hou ik me van harte aanbevolen!
