Seks
alle pijlers
Laag libido partner, hoe ga ik daarmee om?
zondag 17 maart 2013 om 19:15
Hallo allemaal,
Hier is iedereen welkom om te praten over het (langdurig) lage of afwezige libido van je partner.
Dit probleem kan een groot issue zijn binnen de relatie.
Waar loop je tegenaan? Hoe ga je ermee om? Wil je ervaringen delen, van je af huilen of even lekker "zeuren"?
Schrijf het hier van je af!
Dit topic is een vervolg op Depressief door laag libido vriend
Dat topic heeft inmiddels de 3000 postings bereikt.
Er valt blijkbaar zoveel over te schrijven dat dit deel niet specifiek over één persoon gaat, maar over iedereen die hier tegenaan loopt.
Voor iedereen die het eerste topic nog niet heeft gelezen:
Ik heb zelf niet meer met het probleem te maken, maar schrijf hier wel mee om mijn ervaringen te delen. Er is behoefte aan een deel twee, dus bij deze heb ik deze geopend.
Hier is iedereen welkom om te praten over het (langdurig) lage of afwezige libido van je partner.
Dit probleem kan een groot issue zijn binnen de relatie.
Waar loop je tegenaan? Hoe ga je ermee om? Wil je ervaringen delen, van je af huilen of even lekker "zeuren"?
Schrijf het hier van je af!
Dit topic is een vervolg op Depressief door laag libido vriend
Dat topic heeft inmiddels de 3000 postings bereikt.
Er valt blijkbaar zoveel over te schrijven dat dit deel niet specifiek over één persoon gaat, maar over iedereen die hier tegenaan loopt.
Voor iedereen die het eerste topic nog niet heeft gelezen:
Ik heb zelf niet meer met het probleem te maken, maar schrijf hier wel mee om mijn ervaringen te delen. Er is behoefte aan een deel twee, dus bij deze heb ik deze geopend.
maandag 22 mei 2017 om 19:50
het is vreemdgaan als het tegen de afspraken met je partner ingaat.
Dus als zij zegt: prima dat je dat doet, maar ik wil het niet weten. dan ga je niet vreemd.
Als zij zegt: prima als je dat doet en vertel me er alles over , dan ga je niet vreemd.
Als zij zegt: dat mag je niet en je doet het toch, dan ga je vreemd.
alles draait om het maken van afspraken. En je daaraan houden. (of niet)
Dus als zij zegt: prima dat je dat doet, maar ik wil het niet weten. dan ga je niet vreemd.
Als zij zegt: prima als je dat doet en vertel me er alles over , dan ga je niet vreemd.
Als zij zegt: dat mag je niet en je doet het toch, dan ga je vreemd.
alles draait om het maken van afspraken. En je daaraan houden. (of niet)
dinsdag 23 mei 2017 om 23:23
@Meiroosje en tinnifin, allebei helemaal correcte stellingen, maar zo simpel ligt het dus in de praktijk niet.
@Miss_dizzy, Ja dat klopt, en op jouw 2de vraag kan ik je geen antwoord geven, serieus niet... kon ik het maar.
Zij wil er ook totaal niet meer over in gesprek, want wat haar betreft is het gesprek al geweest en haar standpunt duidelijk.
Ik zal vrijdag wat uitgebreider reageren.
@Miss_dizzy, Ja dat klopt, en op jouw 2de vraag kan ik je geen antwoord geven, serieus niet... kon ik het maar.
Zij wil er ook totaal niet meer over in gesprek, want wat haar betreft is het gesprek al geweest en haar standpunt duidelijk.
Ik zal vrijdag wat uitgebreider reageren.
Gelukkig zijn is het vermogen hebben tevreden te zijn.
vrijdag 16 juni 2017 om 20:02
Wat een fijn idee om deze poll te starten!!! Niet dat ik het fijn om te lezen, maar wat doet het goed, jullie verhalen en gevoelens te lezen... wat doet het goed weten dat je niet alleen bent en ook vooral het besef dat het misschien toch allemaal niet aan mezelf ligt... zal even mijn verhaal schetsen...
Ik kan er mij zot blijven over piekeren of dan toch maar eens in de groep gooien...
Ik ben een klein anderhalfjaar samen met mijn vriendin (allebei 100% lesbisch). De eerste maanden was de seks geweldig en plots verdween de seks meer en meer... de passie is weg, het één voelen met mijn partner, de geborgenheid, het vuur...
Een initiatief van mij werd steeds vaker afgewimpeld, stuurde ik eens een spannende foto werd er droog op gereageerd... dus ook mijn moet verdween steeds dieper en dieper. Haar erover aanspreken zorgt elke keer voor ruzie, dus doe ik dat ook nog amper, maar ik word hier zo ongelukkig van. Als ze nog eens naar me toe komt, zo eens om de twee weken, denk ik gewoon nog aan mijn eigen pleziertje en verdwijnt ook de zin om haar verder te leren kennen en haar te plezieren.... Ik word stilaan radeloos, want dit is het echt niet... of overdrijf ik?
Ik kan er mij zot blijven over piekeren of dan toch maar eens in de groep gooien...
Ik ben een klein anderhalfjaar samen met mijn vriendin (allebei 100% lesbisch). De eerste maanden was de seks geweldig en plots verdween de seks meer en meer... de passie is weg, het één voelen met mijn partner, de geborgenheid, het vuur...
Een initiatief van mij werd steeds vaker afgewimpeld, stuurde ik eens een spannende foto werd er droog op gereageerd... dus ook mijn moet verdween steeds dieper en dieper. Haar erover aanspreken zorgt elke keer voor ruzie, dus doe ik dat ook nog amper, maar ik word hier zo ongelukkig van. Als ze nog eens naar me toe komt, zo eens om de twee weken, denk ik gewoon nog aan mijn eigen pleziertje en verdwijnt ook de zin om haar verder te leren kennen en haar te plezieren.... Ik word stilaan radeloos, want dit is het echt niet... of overdrijf ik?
maandag 19 juni 2017 om 07:36
Nee wentje
je overdrijft niet.
Helaas zijn er vele stellen waarvan in den beginne de seks hoogtij viert.
en dan ineens is het bij de 1 over. De ruzie ontstaat door onvrede, omdat de ander er niets meer van snapt.
Als je je vriendin er op aanspreekt, schiet ze in de verdediging. Ook zij weet het misschien niet.
Het hoeft niet altijd zo te zijn, dat de liefde over is.
Het enige wat jij kunt doen is praten op een normale , niet aanvallende manier.
Vraag haar hoe dit nou zo komt, dat haar lust zo in eens verdwenen is.
Of het aan jou ligt , wat je kunt veranderen.
Is je vriendin gezond? slikt ze ergens medicijnen voor? Allemaal libido killers. Omdat je lijf niet in de seks modus staat.
Ze kan je ook gewoon zat zijn en totaal geen lust gevoelens meer voor jou voelen Ook allemaal mogelijk.
Maar wij kunnen gissen. Alleen jij kan daar een antwoord op krijgen.
Praten is je enige optie.
je overdrijft niet.
Helaas zijn er vele stellen waarvan in den beginne de seks hoogtij viert.
en dan ineens is het bij de 1 over. De ruzie ontstaat door onvrede, omdat de ander er niets meer van snapt.
Als je je vriendin er op aanspreekt, schiet ze in de verdediging. Ook zij weet het misschien niet.
Het hoeft niet altijd zo te zijn, dat de liefde over is.
Het enige wat jij kunt doen is praten op een normale , niet aanvallende manier.
Vraag haar hoe dit nou zo komt, dat haar lust zo in eens verdwenen is.
Of het aan jou ligt , wat je kunt veranderen.
Is je vriendin gezond? slikt ze ergens medicijnen voor? Allemaal libido killers. Omdat je lijf niet in de seks modus staat.
Ze kan je ook gewoon zat zijn en totaal geen lust gevoelens meer voor jou voelen Ook allemaal mogelijk.
Maar wij kunnen gissen. Alleen jij kan daar een antwoord op krijgen.
Praten is je enige optie.
dinsdag 20 juni 2017 om 00:34
Hoi Wentje,
Ik heb vooral in het begin meegeschreven (vorige topic en het begin van deze) maar ik haak nu in, mede vanwege de lesbisch relatie.
Ik vrouw, getrouwd met vrouw heb ooit op viva een topic geopend met 'lesbisch beddendood?'
Je zou eens moeten googlen op de term mocht je het niet kennen.
We zijn ruim 12 jaar samen, 2 kinderen (die ik gebaard heb) etc verder en ik ervaar het bewust nu sinds een aantal jaar (6-7) als een probleem.
Maar als ik terugkijk is het al veel langer aan de gang geweest, maar was ik te verliefd om het echt te zien.
Het zat er echt. We hebben ruim 2-3 jaar echt vuurwerk gehad. We deden het 3-4x per week gemiddels. Soms een weekje niet maar die werd daarna weer ingehaald.
En ineens na de geboorte van ons kind was het over. Partner wilde er ook niet over praten. Het was mijn probleem.
Nu jaren verder blijkt partner transgender (vrouw naar man) en begrijp ik ook de afkeer van zijn lijf (nu nog vrouwlijk. Alhoewel we ups and downs hebben gehad (vaak als ik begon met zeuren dan was het weer even een paar keer achter elkaar) heeft het mij wel een verstoorde situatie gebracht. Ik kan letterlijk tijdens de seks niet meer genieten (hij/zij doet het alleen voor mij, hij heeft er geen zin in etc) waardoor ik ook niet verder opgewonde raak en wat als gevolg is dat het nat worden ook niet lukt. Zeker ook de gedachten dat ik opwonden word van haar lichaam nu en dat hij er dus alles aan gaat doen om dat lichaam te veranderen.
Het kan tijdelijk zijn hè begrijp mij niet verkeerd. Stress, problemen, drukte etc kan allemaal tot gevolg hebben dat je een mindere seksuele actieve relatie hebt. Maar de bereidheid om het te zien als gezamelijk probleem en het zoeken naar hulp als het zelf niet lukt zou ik nu wel in het begin geëist hebben als ik wist wat ik nu weet.
Had ik dit geweten voordat we een stel waren dan had ik hoe hard ook een beurt overgeslagen.
Uiteindelijk als je partner niks wil (niet praten, geen hulp etc) blijven er 2 keuzes over:
Blijven en accepteren
Weggaan en kans op een beter seksleven.
Ik heb vooral in het begin meegeschreven (vorige topic en het begin van deze) maar ik haak nu in, mede vanwege de lesbisch relatie.
Ik vrouw, getrouwd met vrouw heb ooit op viva een topic geopend met 'lesbisch beddendood?'
Je zou eens moeten googlen op de term mocht je het niet kennen.
We zijn ruim 12 jaar samen, 2 kinderen (die ik gebaard heb) etc verder en ik ervaar het bewust nu sinds een aantal jaar (6-7) als een probleem.
Maar als ik terugkijk is het al veel langer aan de gang geweest, maar was ik te verliefd om het echt te zien.
Het zat er echt. We hebben ruim 2-3 jaar echt vuurwerk gehad. We deden het 3-4x per week gemiddels. Soms een weekje niet maar die werd daarna weer ingehaald.
En ineens na de geboorte van ons kind was het over. Partner wilde er ook niet over praten. Het was mijn probleem.
Nu jaren verder blijkt partner transgender (vrouw naar man) en begrijp ik ook de afkeer van zijn lijf (nu nog vrouwlijk. Alhoewel we ups and downs hebben gehad (vaak als ik begon met zeuren dan was het weer even een paar keer achter elkaar) heeft het mij wel een verstoorde situatie gebracht. Ik kan letterlijk tijdens de seks niet meer genieten (hij/zij doet het alleen voor mij, hij heeft er geen zin in etc) waardoor ik ook niet verder opgewonde raak en wat als gevolg is dat het nat worden ook niet lukt. Zeker ook de gedachten dat ik opwonden word van haar lichaam nu en dat hij er dus alles aan gaat doen om dat lichaam te veranderen.
Het kan tijdelijk zijn hè begrijp mij niet verkeerd. Stress, problemen, drukte etc kan allemaal tot gevolg hebben dat je een mindere seksuele actieve relatie hebt. Maar de bereidheid om het te zien als gezamelijk probleem en het zoeken naar hulp als het zelf niet lukt zou ik nu wel in het begin geëist hebben als ik wist wat ik nu weet.
Had ik dit geweten voordat we een stel waren dan had ik hoe hard ook een beurt overgeslagen.
Uiteindelijk als je partner niks wil (niet praten, geen hulp etc) blijven er 2 keuzes over:
Blijven en accepteren
Weggaan en kans op een beter seksleven.
Not my circus, not my monkeys
dinsdag 20 juni 2017 om 10:05
Welke vrijdag precies?paulaner schreef: ↑23-05-2017 23:23@Meiroosje en tinnifin, allebei helemaal correcte stellingen, maar zo simpel ligt het dus in de praktijk niet.
@Miss_dizzy, Ja dat klopt, en op jouw 2de vraag kan ik je geen antwoord geven, serieus niet... kon ik het maar.
Zij wil er ook totaal niet meer over in gesprek, want wat haar betreft is het gesprek al geweest en haar standpunt duidelijk.
Ik zal vrijdag wat uitgebreider reageren.
dinsdag 20 juni 2017 om 19:41
Het komt, er zijn wat ontwikkelingen, was het niet vergeten. maar geen tijd nog.
Gelukkig zijn is het vermogen hebben tevreden te zijn.
donderdag 22 juni 2017 om 00:09
ik schrijf ook maar ff mee, weer terug bij een ex 6 maand inmiddels,
ik mag blij zijn met 1a 2 x seks per maand, al vaak met haar over gehad ze geeft zelf aan dat ze de behoefte niet echt heeft en
dat seks voor haar niet belangrijk is, ze geeft ook aan dat het komt omdat ze niet lekker in haar vel zit
vanwege wat stribbelingen in onze relatie, ik weet dat ze met haar vorige ex wel minstens 1x p week seks had,
ik moet haar tijd gunnen zegt ze zodat ze zich weer beter gaat voelen
maar ik raak wel aardig gefrustreerd, hoe ga je ermee om als met praten niks beter word ?
ze gooit het erop dat de relatie eerst 'goed' moet zijn en dat dan de rest ( ooit als ik geluk heb) wel komt..
ik mag blij zijn met 1a 2 x seks per maand, al vaak met haar over gehad ze geeft zelf aan dat ze de behoefte niet echt heeft en
dat seks voor haar niet belangrijk is, ze geeft ook aan dat het komt omdat ze niet lekker in haar vel zit
vanwege wat stribbelingen in onze relatie, ik weet dat ze met haar vorige ex wel minstens 1x p week seks had,
ik moet haar tijd gunnen zegt ze zodat ze zich weer beter gaat voelen
maar ik raak wel aardig gefrustreerd, hoe ga je ermee om als met praten niks beter word ?
ze gooit het erop dat de relatie eerst 'goed' moet zijn en dat dan de rest ( ooit als ik geluk heb) wel komt..
dinsdag 11 juli 2017 om 09:12
niksmismee:
er zijn strubbelingen in de relatie. ik weet niet welke dat zijn. het kan zijn dat ze dit als een argument gebruikt om geen seks te hebben. maar het kan ook zijn dat de strubbelingen dermate ernstig zijn dat het voor haar inderdaad niet mogelijk is op dit moment om intiem met jou te zijn. Als ze niet lekker in haar vel zit, hoeft dat niet aan jou te liggen. deze externe factoren zullen inderdaad eerst opgelost moeten worden. Als ze daarbij hulp krijgt is dat wel zo goed. Als ze alleen blijft tobben kan dit te lang aanslepen waardoor zij en jij nog verder van huis raken.
het is ook nog eens een ex. dat betekent dat het al eens eerder is misgegaan. Als de oorzaak waarom het mis ging en de strubbelingen nu hetzelfde zijn, dan moet je de relatie in zijn geheel gaan heroverwegen en gaan nadenken of jullie als paar bij elkaar passen.
het gebrek aan seks is een symptoom, niet de oorzaak in deze.
er zijn strubbelingen in de relatie. ik weet niet welke dat zijn. het kan zijn dat ze dit als een argument gebruikt om geen seks te hebben. maar het kan ook zijn dat de strubbelingen dermate ernstig zijn dat het voor haar inderdaad niet mogelijk is op dit moment om intiem met jou te zijn. Als ze niet lekker in haar vel zit, hoeft dat niet aan jou te liggen. deze externe factoren zullen inderdaad eerst opgelost moeten worden. Als ze daarbij hulp krijgt is dat wel zo goed. Als ze alleen blijft tobben kan dit te lang aanslepen waardoor zij en jij nog verder van huis raken.
het is ook nog eens een ex. dat betekent dat het al eens eerder is misgegaan. Als de oorzaak waarom het mis ging en de strubbelingen nu hetzelfde zijn, dan moet je de relatie in zijn geheel gaan heroverwegen en gaan nadenken of jullie als paar bij elkaar passen.
het gebrek aan seks is een symptoom, niet de oorzaak in deze.
vrijdag 14 juli 2017 om 00:26
Het gebrek aan seks is een symptoom, dat is een goede stelling Meiroosje. Ik lees hier voornamelijk vrouwelijke kanten van de zaak (dat is niet zo raar op een Viva-forum), maar hier een mannelijke duit in het zakje. Ik heb ook dat probleem, maar dan als man. Mijn vrouw vindt seks gewoon "niet belangrijk", en ja, dat is een quote. Of het nou stress is, spierpijn, problemen met vriendinnen, schimmelinfectie, ongesteld zijn (onregelmatig door medische problemen), wat het ook is, seks is op een laag pitje. De stastisch 'normale' 2,2 keer per week komen we nog niet uit op 1 per maand op dit moment. Ben ik daar als man blij mee, nee, want ik vindt mijn vrouw nog steeds aantrekkelijk. Kan ik daar wat mee, ook niet, want er is altijd wel een reden om niet te vrijen.
Een tijdje geleden vroeg mijn vrouw hoe belangrijk seks was voor onze relatie. Ik zei: behoorlijk belangrijk. Zij vond van niet: het is totaal niet belangrijk. Ze bedoelde natuurlijk: ik vind het niet belangrijk en ik wil dat jij het ook niet belangrijk vindt.
En daar gaat het fout. Het gebrek aan seks maakt mij onzeker, haar daardoor minder ontvankelijk voor mijn advances (want die zijn er niet meer) en daar gaat die spiraal naar beneden. Ik weet echt niet meer hoe ik die moet onderbreken, behalve alles maar te accepteren wat ze niet wil.
Om maar even de mannelijke perspectief te presenteren (terwijl ik weet dat het niet waar is!): vrouwen willen eigenlijk helemaal geen seks. Maar nogmaals, dat is mijn perspectief... nu... (en ja, ik ben cynisch, sorry)
Een tijdje geleden vroeg mijn vrouw hoe belangrijk seks was voor onze relatie. Ik zei: behoorlijk belangrijk. Zij vond van niet: het is totaal niet belangrijk. Ze bedoelde natuurlijk: ik vind het niet belangrijk en ik wil dat jij het ook niet belangrijk vindt.
En daar gaat het fout. Het gebrek aan seks maakt mij onzeker, haar daardoor minder ontvankelijk voor mijn advances (want die zijn er niet meer) en daar gaat die spiraal naar beneden. Ik weet echt niet meer hoe ik die moet onderbreken, behalve alles maar te accepteren wat ze niet wil.
Om maar even de mannelijke perspectief te presenteren (terwijl ik weet dat het niet waar is!): vrouwen willen eigenlijk helemaal geen seks. Maar nogmaals, dat is mijn perspectief... nu... (en ja, ik ben cynisch, sorry)
Fate is just the weight of circumstances
vrijdag 14 juli 2017 om 06:56
Ik voel met je mee. Ik heb exact hetzelfde. Ik merk aan mezelf dat ik er niet goed over kan praten in mijn omgeving omdat ik niemand ken die het lijkt te begrijpen. Er zijn een aantal mensen die van de relatieproblemen weten, maar die voelen het dilemma niet echt. Echt fijn om verhalen van lotgenoten hier te lezen. En ook heel veel herkenbare verhalen over 'de andere kant' - de partners die geen zin meer hebben. Als je ooit over meer wil praten dan je op een publiek forum wil delen stuur me dan een PB.cygnus schreef: ↑14-07-2017 00:26Het gebrek aan seks is een symptoom, dat is een goede stelling Meiroosje. Ik lees hier voornamelijk vrouwelijke kanten van de zaak (dat is niet zo raar op een Viva-forum), maar hier een mannelijke duit in het zakje. Ik heb ook dat probleem, maar dan als man. Mijn vrouw vindt seks gewoon "niet belangrijk", en ja, dat is een quote. Of het nou stress is, spierpijn, problemen met vriendinnen, schimmelinfectie, ongesteld zijn (onregelmatig door medische problemen), wat het ook is, seks is op een laag pitje. De stastisch 'normale' 2,2 keer per week komen we nog niet uit op 1 per maand op dit moment. Ben ik daar als man blij mee, nee, want ik vindt mijn vrouw nog steeds aantrekkelijk. Kan ik daar wat mee, ook niet, want er is altijd wel een reden om niet te vrijen.
Een tijdje geleden vroeg mijn vrouw hoe belangrijk seks was voor onze relatie. Ik zei: behoorlijk belangrijk. Zij vond van niet: het is totaal niet belangrijk. Ze bedoelde natuurlijk: ik vind het niet belangrijk en ik wil dat jij het ook niet belangrijk vindt.
En daar gaat het fout. Het gebrek aan seks maakt mij onzeker, haar daardoor minder ontvankelijk voor mijn advances (want die zijn er niet meer) en daar gaat die spiraal naar beneden. Ik weet echt niet meer hoe ik die moet onderbreken, behalve alles maar te accepteren wat ze niet wil.
Om maar even de mannelijke perspectief te presenteren (terwijl ik weet dat het niet waar is!): vrouwen willen eigenlijk helemaal geen seks. Maar nogmaals, dat is mijn perspectief... nu... (en ja, ik ben cynisch, sorry)
Dat cynische herken ik ook. Maar ik wil niet cynisch worden en probeer mezelf elke dag te 'programmeren' om positief in het leven te staan. Dit lukt meestal ook wel, maar helaas niet altijd en kost sowieso heel veel energie.
Heb je kinderen?
Het doel is om de wereld net iets mooier te maken
vrijdag 14 juli 2017 om 14:02
Tijd voor iets van een update.
Zoals ik min of meer al wel verwachte, zijn er dus geen veranderingen gekomen.
Althans niet van mijn vrouw uit.
Bij mij wel, en dat is niet positief.
Mede door de medicatie de ik moet slikken, was mijn potentie al flink achteruitgegaan.
Seks en penetratie lukte echter altijd nog wel.
Maar door de sterke afkeer van mijn vrouw voor een penis, (aftrekken doet ze bijna nooit, en wanneer wel met haar ogen dicht en gezicht dan ook afgewend, en met 1 hand. Je ziet dan overduidelijk dat ze er van walgt. En orale seks is dus al helemaal niet bestaand) heb ik totaal geen reactie meer als het al wel tot seks komt.
Heb voor mijzelf uitgezocht of dat nou aan mij lag, maar door enkel 5 min porno te kijken, krijg ik wel een erectie, dus is de conclusie dat er nog wel degelijk potentie is.
Het keer op keer afgewezen worden, en als het dan wel tot seks komt iedere keer hetzelfde is, totaal geen variatie, erotische spanning enzovoort, in combinatie met de medicatie zorgen er simpelweg voor dat ik dan opdroog.
Ik heb echt niet meer de illusie dat zij bereid is er überhaupt nog wat aan te veranderen, sterker nog, ik heb het idee dat dit haar zo eigenlijk wel mooi past.
Eigenlijk ben ik er dus wel klaar mee.
Dat concluderend, ik hou nog steeds wel van haar, en zij ook wel van mij.
Dat zie ik, en daar sluit ik mijn ogen niet voor.
Dus ik zal een scheiding voorlopig ook niet gaan overwegen, ook al niet, of vooral niet om de kinderen.
Maar ik zal ook mijn ogen niet meer sluiten voor de andere weg, zoals ik tot nu wel deed.
Dus zet ik de deur naar seks met iemand anders dan mijn eigen vrouw nu wel open.
Nooit gedacht dat het ooit zover zou gaan komen.
Het voelt ook echt als een verlies.
Zoals ik min of meer al wel verwachte, zijn er dus geen veranderingen gekomen.
Althans niet van mijn vrouw uit.
Bij mij wel, en dat is niet positief.
Mede door de medicatie de ik moet slikken, was mijn potentie al flink achteruitgegaan.
Seks en penetratie lukte echter altijd nog wel.
Maar door de sterke afkeer van mijn vrouw voor een penis, (aftrekken doet ze bijna nooit, en wanneer wel met haar ogen dicht en gezicht dan ook afgewend, en met 1 hand. Je ziet dan overduidelijk dat ze er van walgt. En orale seks is dus al helemaal niet bestaand) heb ik totaal geen reactie meer als het al wel tot seks komt.
Heb voor mijzelf uitgezocht of dat nou aan mij lag, maar door enkel 5 min porno te kijken, krijg ik wel een erectie, dus is de conclusie dat er nog wel degelijk potentie is.
Het keer op keer afgewezen worden, en als het dan wel tot seks komt iedere keer hetzelfde is, totaal geen variatie, erotische spanning enzovoort, in combinatie met de medicatie zorgen er simpelweg voor dat ik dan opdroog.
Ik heb echt niet meer de illusie dat zij bereid is er überhaupt nog wat aan te veranderen, sterker nog, ik heb het idee dat dit haar zo eigenlijk wel mooi past.
Eigenlijk ben ik er dus wel klaar mee.
Dat concluderend, ik hou nog steeds wel van haar, en zij ook wel van mij.
Dat zie ik, en daar sluit ik mijn ogen niet voor.
Dus ik zal een scheiding voorlopig ook niet gaan overwegen, ook al niet, of vooral niet om de kinderen.
Maar ik zal ook mijn ogen niet meer sluiten voor de andere weg, zoals ik tot nu wel deed.
Dus zet ik de deur naar seks met iemand anders dan mijn eigen vrouw nu wel open.
Nooit gedacht dat het ooit zover zou gaan komen.
Het voelt ook echt als een verlies.
Gelukkig zijn is het vermogen hebben tevreden te zijn.
vrijdag 14 juli 2017 om 14:06
Dat is voor mij geen optie.
Domweg omdat zij mij een seksuele relatie onthoud, maar dan wel met een ander.
Nee daar ga ik niet aan meedoen.
Als we een goede seksuele relatie zouden hebben, waar een sleur in was gekomen, dan had ik dat misschien nog kunnen overwegen.
Maar dat is totaal niet aan de orde dus.
Gelukkig zijn is het vermogen hebben tevreden te zijn.
vrijdag 14 juli 2017 om 23:14
Ik heb zojuist een aantal blzs gelezen en ik ben zo onder de indruk van de verhalen.
Vind het echt heel knap hoe jullie jezelf verwoorden en omgaan met jullie partners.
Ik ben zelf op jonge leeftijd langdurig misbruikt en seks was voor mij gewoon een gewelddadige daad waar veel pijn en verdriet bij kwam kijken. Ik heb nooit de kans gekregen om seks anders te zien.
Ik heb om die redenen heel lang geen relatie gehad, want ik wou niemand teleurstellen, bij niemand het gevoel teweeg brengen wat jullie kunnen voelen bij de afwijzing van partner.
Na jaren therapie wou ik toch graag proberen mijn eigen seksualiteit te ontwikkelen en dat is heel goed gegaan. Helaas in een relatie terecht gekomen waarin ik erg gekleineerd werd.
Maar dat heb ik ook verwerkt en ik voel me erg sterk in mijn schoenen momenteel.
Het is mij namelijk wel gelukt, ik kan nu genieten van seks zonder schuldgevoel en mijn libido is gewoon goed. Ik verlang heel erg naar seks en liefde.
Alleen duurt het langer bij mij voor ik mij veilig voel bij een man. Voor ik mij bloot durf te geven, en voor ik echt 'los' kan gaan.
Die veiligheid moet groeien, en seks moet bij mij in het begin stadium van een relatie in stapjes gaan.
Maar als ik er eenmaal 'ben' dan is het ook goed en ben ik vrij in mijn seksualiteit.
Maar toch, om alle bovenstaande redenen durf ik eigenlijk nooit echt verder te gaan met iemand. Veel te bang om iemand teleur te stellen. Iemand te moeten laten wachten..
Als ik jullie verhalen zo lees, hoe naar en zwaar ook, ben ik wel heel erg onder de indruk van de liefde en het geduld dat jullie voelen voor jullie partners.
Ik hoop dat iemand genoeg om mij kan gaan geven om mij ook zoveel ruimte en liefde te geven.
Vind het echt heel knap hoe jullie jezelf verwoorden en omgaan met jullie partners.
Ik ben zelf op jonge leeftijd langdurig misbruikt en seks was voor mij gewoon een gewelddadige daad waar veel pijn en verdriet bij kwam kijken. Ik heb nooit de kans gekregen om seks anders te zien.
Ik heb om die redenen heel lang geen relatie gehad, want ik wou niemand teleurstellen, bij niemand het gevoel teweeg brengen wat jullie kunnen voelen bij de afwijzing van partner.
Na jaren therapie wou ik toch graag proberen mijn eigen seksualiteit te ontwikkelen en dat is heel goed gegaan. Helaas in een relatie terecht gekomen waarin ik erg gekleineerd werd.
Maar dat heb ik ook verwerkt en ik voel me erg sterk in mijn schoenen momenteel.
Het is mij namelijk wel gelukt, ik kan nu genieten van seks zonder schuldgevoel en mijn libido is gewoon goed. Ik verlang heel erg naar seks en liefde.
Alleen duurt het langer bij mij voor ik mij veilig voel bij een man. Voor ik mij bloot durf te geven, en voor ik echt 'los' kan gaan.
Die veiligheid moet groeien, en seks moet bij mij in het begin stadium van een relatie in stapjes gaan.
Maar als ik er eenmaal 'ben' dan is het ook goed en ben ik vrij in mijn seksualiteit.
Maar toch, om alle bovenstaande redenen durf ik eigenlijk nooit echt verder te gaan met iemand. Veel te bang om iemand teleur te stellen. Iemand te moeten laten wachten..
Als ik jullie verhalen zo lees, hoe naar en zwaar ook, ben ik wel heel erg onder de indruk van de liefde en het geduld dat jullie voelen voor jullie partners.
Ik hoop dat iemand genoeg om mij kan gaan geven om mij ook zoveel ruimte en liefde te geven.
maandag 17 juli 2017 om 03:38
Heftig verhaal Sereia. Wat sterk van je dat je er zo mee om gaat. Respect! Als man zeg ik ook dat seks nooit een gedwongen aspect mag hebben. Misbruik is nooit de schuld van de misbruikte. Daar voel ik helemaal met je mee.
over misbruik kan ik niet meepraten: dat is voor mij uit den boze. Maar als mijn eigen vrouw mijn verlangens op die manier wil uitleggen heb ik daar wel een probleem liggen...
over misbruik kan ik niet meepraten: dat is voor mij uit den boze. Maar als mijn eigen vrouw mijn verlangens op die manier wil uitleggen heb ik daar wel een probleem liggen...
Fate is just the weight of circumstances
maandag 17 juli 2017 om 14:28
Dank je. Ik twijfelde ook wel even of ik dit wel wou vertellen. Maakte me heel zenuwachtig.cygnus schreef: ↑17-07-2017 03:38Heftig verhaal Sereia. Wat sterk van je dat je er zo mee om gaat. Respect! Als man zeg ik ook dat seks nooit een gedwongen aspect mag hebben. Misbruik is nooit de schuld van de misbruikte. Daar voel ik helemaal met je mee.
over misbruik kan ik niet meepraten: dat is voor mij uit den boze. Maar als mijn eigen vrouw mijn verlangens op die manier wil uitleggen heb ik daar wel een probleem liggen...
Eigenlijk wil ik het verleden een beetje laten rusten.
Maar goed, het zal altijd bij mij horen.
Ik wou het graag vertellen vanaf de andere kant, hoewel ik niet iemand ben die geen seks wil in een relatie.
Maar ik snap de frustraties van mensen hierin zo goed, en ik wou duidelijk maken hoe ontzettend moeilijk seks kan zijn door bijvoorbeeld een verleden met misbruik of zoals jouw vrouw geleden heeft. (Ik heb een beetje opgezocht wat je zoal gedeeld had erover op het forum)
Voor mij was het onderwerp seks op zich al 'slecht'. Ik wou het er ook nooit over hebben. Ik haatte mezelf en alle mannen die mij weer dezelfde pijn wilden aandoen. Seks betekende voor mij altijd gebrek aan liefde. Haat daad.
Dus het was een hele lange weg om nu hier te zijn.
Ik had ook wel recht op die houding, vind ik nu achteraf. En ik voel me nu zoveel sterker dan het slachtoffer dat ik ooit was.
Maar het blijft droevig dat dingen voor mij moeilijker gaan. Er is mij iets afgepakt.
Over diepe dingen praten is voor mij iets wat echt in een relatie hoort. Dus ook de nare dingen, en de behoeftes en wensen van een ander.
Jij hebt daar natuurlijk geen probleem liggen. Jij hebt in een relatie wel recht op liefde, aanraking en seks.
Ik wou dat ik je kon helpen hoor, of haar. Vind het wel heel erg voor je.
En alle andere mensen hier met hun droevige verhalen.
Ik merk ook dat we iets gemeen hebben. Heel veel mensen worden hier teleurgesteld, in hun seksualiteit geremd.
Dat heb ik ook gehad, maar dan met mezelf. Dus ik snap die frustratie.
Nu is het gewoon lastiger om mezelf bloot te geven, dingen moeten in stapjes gaan.
Dat blijft voor mij ook frustrerend,
Maar seks is wel een heel belangrijk en leuk aspect geworden in mijn leven.
Er is dus nog wel hoop. Maar je partner moet wel zelf willen en terug groeien in haar lichaam en seksualiteit.
Het verschil is ook dat je het voor jezelf moet willen.
Ik ben niet in therapie gegaan en EMDR gaan volgen voor iemand anders. Ik wou zelf helen en ik wou zelf graag een relatie kunnen hebben met seks.
EMDR kan trouwens ook erg goed werken voor iemand die zich bijvoorbeeld onzeker voelt, niet aantrekkelijk genoeg.
Of iemand die dus negatief tegenover seksualiteit staat. Puur tegen de negatieve gedachtes dus.
maandag 17 juli 2017 om 18:50
Sereia, mooi verwoord hoor. Hoewel geen ervaring met jouw probleem kan ik me goed voorstellen hoe je over sex dacht en als ik jou was zou ik me daar zeker niet schuldig over voelen. Maar wel heel sterk van je dat je dat hebt kunnen veranderen.
Mijn grootste probleem is eigenlijk niet zozeer het weinige sex, maar het onbegrip dat ik dat moeilijk vind. Dat steekt het meest.
Je noemt EMDR, dat ben ik aan het overwegen, maar om een andere reden. Maar begrijp ik het goed dat je zelf EMDR therapie geeft?
Mijn grootste probleem is eigenlijk niet zozeer het weinige sex, maar het onbegrip dat ik dat moeilijk vind. Dat steekt het meest.
Je noemt EMDR, dat ben ik aan het overwegen, maar om een andere reden. Maar begrijp ik het goed dat je zelf EMDR therapie geeft?
Fate is just the weight of circumstances
donderdag 20 juli 2017 om 21:26
Een open relatie hoeft natuurlijk geen twee kanten op te gaan.paulaner schreef: ↑14-07-2017 14:06Dat is voor mij geen optie.
Domweg omdat zij mij een seksuele relatie onthoud, maar dan wel met een ander.
Nee daar ga ik niet aan meedoen.
Als we een goede seksuele relatie zouden hebben, waar een sleur in was gekomen, dan had ik dat misschien nog kunnen overwegen.
Maar dat is totaal niet aan de orde dus.
Heeft ze zelf wel eens gesuggereerd dat je het buiten de deur mag zoeken zodat zij van de druk af is?
Of heb je het zelf wel eens voorgesteld en wat was haar reactie daarop?
vrijdag 21 juli 2017 om 11:08
@Miss_Dizzy
Ik moet zeggen dat ik nog nooit iemand heb gehoord (of gelezen) die eenzijdig in een open relatie zat.
Zij heeft mij nog nooit gesuggereerd dat ik het buiten de deur mag zoeken, zal ze ook nooit gaan doen ook..
Zelf heb ik een paar maanden geleden wel aangegeven dat ik het links of rechtsom wel anders wou. (heb ik hier toen ook geschreven)
Haar reactie daarop was dus dat ze ermee aan het werk zou gaan.
Dat heeft dus niet tot verandering geleid, anders dan nadat een poging tot seks hebben mislukte omdat ik opdroogde.
Daar is ze volgens mij van geschrokken, en reageert nu wel anders, als in ze probeert wat meer actief te zijn.
Ik vrees echter dat dit van korte duur zal zijn, de ervaringen uit het verleden in aanmerking genomen.
Probleem is dan dat ik toch weer een sprankje hoop krijg, en meestal niet veel later de kous weer op de kop krijg.
Met de zoveelste teleurstelling als gevolg.
Seks is gewoon een niet te bespreken onderwerp voor haar, en uiteindelijk zal ik me bij die feiten moeten neerleggen.
Zoals iemand hier al eerder typte, je kunt niet eeuwig aan een dood paard blijven trekken.
Ik moet zeggen dat ik nog nooit iemand heb gehoord (of gelezen) die eenzijdig in een open relatie zat.
Zij heeft mij nog nooit gesuggereerd dat ik het buiten de deur mag zoeken, zal ze ook nooit gaan doen ook..
Zelf heb ik een paar maanden geleden wel aangegeven dat ik het links of rechtsom wel anders wou. (heb ik hier toen ook geschreven)
Haar reactie daarop was dus dat ze ermee aan het werk zou gaan.
Dat heeft dus niet tot verandering geleid, anders dan nadat een poging tot seks hebben mislukte omdat ik opdroogde.
Daar is ze volgens mij van geschrokken, en reageert nu wel anders, als in ze probeert wat meer actief te zijn.
Ik vrees echter dat dit van korte duur zal zijn, de ervaringen uit het verleden in aanmerking genomen.
Probleem is dan dat ik toch weer een sprankje hoop krijg, en meestal niet veel later de kous weer op de kop krijg.
Met de zoveelste teleurstelling als gevolg.
Seks is gewoon een niet te bespreken onderwerp voor haar, en uiteindelijk zal ik me bij die feiten moeten neerleggen.
Zoals iemand hier al eerder typte, je kunt niet eeuwig aan een dood paard blijven trekken.
Gelukkig zijn is het vermogen hebben tevreden te zijn.
vrijdag 21 juli 2017 om 13:12
Nee dat geef ik zelf niet hoor. Ik was maar clientcygnus schreef: ↑17-07-2017 18:50Sereia, mooi verwoord hoor. Hoewel geen ervaring met jouw probleem kan ik me goed voorstellen hoe je over sex dacht en als ik jou was zou ik me daar zeker niet schuldig over voelen. Maar wel heel sterk van je dat je dat hebt kunnen veranderen.
Mijn grootste probleem is eigenlijk niet zozeer het weinige sex, maar het onbegrip dat ik dat moeilijk vind. Dat steekt het meest.
Je noemt EMDR, dat ben ik aan het overwegen, maar om een andere reden. Maar begrijp ik het goed dat je zelf EMDR therapie geeft?
Is jouw vrouw op andere vlakken wel begripvol? Denk je dat ze het oprecht niet begrijpt of dat het makkelijker is voor haar om die houding aan te nemen? En is ze niet bang je te verliezen? Het is nogal wat dat je er nog bent namelijk.
vrijdag 21 juli 2017 om 20:03
Maar je heb het zelf kennelijk ook nooit voorgesteld. Links of rechtsom klinkt nogal vaag.paulaner schreef: ↑21-07-2017 11:08@Miss_Dizzy
Ik moet zeggen dat ik nog nooit iemand heb gehoord (of gelezen) die eenzijdig in een open relatie zat.
Zij heeft mij nog nooit gesuggereerd dat ik het buiten de deur mag zoeken, zal ze ook nooit gaan doen ook..
Zelf heb ik een paar maanden geleden wel aangegeven dat ik het links of rechtsom wel anders wou. (heb ik hier toen ook geschreven)
Haar reactie daarop was dus dat ze ermee aan het werk zou gaan.
Een poosje terug was er een topic op Fok van een man wiens vrouw toestemming had gegeven een seks-relatie aan te gaan omdat ze dat zelf niet meer kon vanwege misbruik in het verleden.
Zijn probleem was alleen dat hij na 1 a 2 jaar nog geen geschikte date had getroffen. Kennelijk wilde hij er ook een emotionele connectie bij. Een platte vleeswaren keuring wilde hij niet en ik geloof ook niet dat hij door die keuring heen kwam.
Edit: topic gevonden: http://forum.fok.nl/topic/2341795
(en zijn date struggels: http://forum.fok.nl/topic/2357595)
maandag 24 juli 2017 om 02:09
Wat ik begrijp uit jouw post is dat je dus wel positief aankijkt tegen EMDR. Ik overweeg het om beter om te kunnen gaan met mijn pestverleden. Vandaar mijn interesse.Sereia schreef: ↑21-07-2017 13:12Nee dat geef ik zelf niet hoor. Ik was maar client
Maar even over jouw vraag of mijn vrouw verder begripvol is, dan bedoel je denk ik andere vlakken dan seks. Nou ja , soms wel en vaak ook niet. We hebben net een soort van ruzie gehad omdat zij thuis kwam van een dag werken en het wasvouwen nog net niet klaar was, was er net mee bezig. Wel 2 uur lang de oprijlaan schoongespoten (met de Kärcher hoor!). Dat was helemaal fout. Ik druk bezig geweest, maar volgens haar met net de verkeerde prioriteit. Klein bier? Zeker, maar wel weer 1,5 dag spanning. Nee, begrip wil ik dat niet noemen, eerder kleine huishoudelijke irritaties, maar geen leuke sfeer en dus ook daar weinig begrip. Ik trek me dat veel te veel aan, wat zij weer niet leuk vindt. Ik denk dan, wat wil je dan? Dat ik mijn eigen prio's stel of precies doe wat jij wilt maar niet uitspreekt? Heeft dat invloed op onze relatie in het algemeen en ons seksleven in het bijzonder? Voor mij in ieder geval wel, want als ik alleen maar de kop-van-jut ben wordt ik ook niet erg opgewonden... Om van gelukkig zijn maar even helemaal niet te spreken.
Het gaat nergens over, en toch beïnvloedt het mij enorm. Ik zou graag willen dat dit soort irritaties mij minder zouden doen, dat ik gewoon als aso-vent zou kunnen zeggen: kop dicht trut. Maar helaas zit ik niet zo in elkaar en raakt het mij wel.
Er zitten hier veel meer aspecten aan dan ik hier zo snel even kan uitleggen, maar begrip zou ik het niet willen noemen nee...
Fate is just the weight of circumstances
