Libido laag van man

08-03-2023 09:59 68 berichten
Alle reacties Link kopieren Quote
Dag medeforummers,

Lang getwijfeld wel/niet te plaatsen.
Maar het is een behoorlijk issue en ik zou graag ervaringen tips/feedback/advies willen delen.
Man en ik zijn bijna 3jaar samen, beide 50+.
De seks is nooit spannend geweest.
Het was wel vrij snel duidelijk dat libido van man laag was.
Mede door zijn chronische lichamelijke aandoening, en daardoor ook vermoeidheid, ik laat even in het midden wat dat is.
Soms gaat het een tijd goed, dan zakt het weer.
Stress verergerd het wel.
Het is lastig bespreekbaar met hem, omdat hij niet open is.
Afgelopen maand wel bespreekbaar gemaakt want het breekt mij op.
Ik mis de warmte, de intimiteit, het lichamelijke contact, ik voel mij niet begeerd, niet sexy, niet vrouwelijk.
Dat laatste is ook aan mij..maar ik hoor ook graag dat hij mij mooi vindt, lekker of weet ik veel wat.

Hij geeft aan dat hij er vreselijk mee zit, en dat hij zich geen man voelt, en zich zeer klein voelt hierin.
Het besef mij hierin tekort doet.
Dat hij het gevoel ook niet heeft om seks te willen.
Ik vind dit zo verdrietig, voor hem dat hij zich zo voelt..dat hij zichzelf hierin ook tekort doet.
Hij houdt zielsveel van mij, wil mij niet kwijt.
En dat is wederzijds.
Maar er moet wel iets gebeuren.
Ik vind de daad op zich nog niet eens zo zeer het belangrijkste, wel het lichamelijke contact.
Hij knuffelt wel veel, en geeft mij vaak een zoen.
Zoekt wel contact, in die zin mijn hand vasthouden, tegen mij aan liggen etc.
Ik kan leuke setjes kopen wat ik wil maar het prikkelt hem niet, ondanks dat hij het wel mooi vindt.

Hulp is zeker nodig hierin, en dat is inmiddels ingezet.
Hij laat zich sowieso testen op testosteron gehalte, en middels de huisarts hiermee verder.
Wellicht dat er ook mentale hulp gezocht moet worden, maar hulp is iig ingezet.

Mijn hulp vraag is hoe hiermee om te gaan.
Want ik loop hierin ook vast, het gaat in 1e instantie om hem, maar ik wil mijzelf ook niet opzij zetten.
Het is iets wat ons beide aangaat.
Alle reacties Link kopieren Quote
TO, ik heb de reacties nog niet gelezen, maar ik heb het gevoel dat een meerderheid van de 50+ mannen hiermee kampt. Ik zit zelf in deze leeftijdscategorie en veel van mijn mannelijke vrienden ook. Mannen die hem "zomaar" omhoog kunnen krijgen tref je niet meer zoveel, ze klooien wat met Viagra of iets anders of ze doen er helemaal niets meer mee. Ook veel oudere mannen zoeken vooral liefde, veiligheid en intimiteit in plaats van seks.
Dat geldt voor veel vrouwen in en na de overgang, maar bij mannen lijkt dat zelfs nog meer te spelen in mijn omgeving.

Veel mannen die roken, maar ook mannen die dat niet doen kampen met impotentie of gewoon een laag libido op die leeftijd. Jouw vriend is geen uitzondering en zijn ziekte versterkt het ook nog eens.
Alle reacties Link kopieren Quote
Nog even over dat communiceren: de schaamte is bij mannen vaak groot. Ze hebben serieus het gevoel geen echte man meer te zijn en dat gevoel is zo pijnlijk dat ze het onderwerp vermijden. De angst is groot.

Ze realiseren zich vaak niet dat ze beslist de enige niet zijn omdat mannen onderling er meestal ook niet over praten. De schaamte naar andere mannen toe is mogelijk nog groter.
Lastige kwestie hoor!

Dit in combinatie met wat je zei over een eerdere lange relatie met een narcist. Jij lijkt ook een extra stap te kunnen zetten, bv om je beeld en begrip iets bij te stellen.
Je wil hem vast niet in een verdomhoekje zetten, maar zo komt het wel een beetje over - hij is/doet het niet goed en moet aan de slag en veranderen.
Hebben jullie aan een gesprek met een seksuoloog gedacht? Die zijn hier immers gespecialiseerd in.
roomsoes0 schreef:
10-03-2023 08:21

En ik zal niet alles bij hem neerleggen, maar stop ook hand in eigen boezem..ben goed in het analyseren, en daar kan ik best ver in gaan.
Ik heb dit ook nooit eerder ervaren, voor mij is het ook nieuw om hiermee om te gaan.
En voor hem ook, omdat hij dit voorheen ook niet eerder heeft gehad.
Alle reacties Link kopieren Quote
Hij hoeft natuurlijk ook niet oeverloos te praten over zijn falend gereedschap, veel liever zou ik zien dat mijn lief in die situatie praat over onze intimiteit, over hoe we elkaar weer vinden op alle gebieden, over gemis en hoe dat op te lossen. Gewoon, over ons in al zijn facetten.
...
Alle reacties Link kopieren Quote
En soms is het gewoon geen match. Dat kan ook.
Alle reacties Link kopieren Quote
Is dit van de laatste jaren of heeft je man nooit echt een sterk libido gehad?
Kan het ook een bepaalde geaardheid zijn, zoals aseksueel?
Alle reacties Link kopieren Quote
februarystars schreef:
10-03-2023 09:32
Lastige kwestie hoor!

Dit in combinatie met wat je zei over een eerdere lange relatie met een narcist. Jij lijkt ook een extra stap te kunnen zetten, bv om je beeld en begrip iets bij te stellen.
Je wil hem vast niet in een verdomhoekje zetten, maar zo komt het wel een beetje over - hij is/doet het niet goed en moet aan de slag en veranderen.
Hebben jullie aan een gesprek met een seksuoloog gedacht? Die zijn hier immers gespecialiseerd in.
Ik snap je gedachte.
Of ik hem zozeer wil veranderen weet ik niet, misschien onbewust wel.
Ik zou zo graag willen dat het lig bespreekbaar is.

Ik heb voor mijzelf al hulp ingeschakeld om even weer wat tools aangereikt te krijgen.
Dus ook ik zet mijzelf hierin.
Alle reacties Link kopieren Quote
OliebolmetKrenten schreef:
10-03-2023 15:21
Is dit van de laatste jaren of heeft je man nooit echt een sterk libido gehad?
Kan het ook een bepaalde geaardheid zijn, zoals aseksueel?
Het speelt wel al jaren, ook voor mijn tijd.
Alleen is het heel erg versterkt de laatste tijd.
Alle reacties Link kopieren Quote
roomsoes0 schreef:
11-03-2023 10:49
Ik snap je gedachte.
Of ik hem zozeer wil veranderen weet ik niet, misschien onbewust wel.
Ik zou zo graag willen dat het lig bespreekbaar is.

Ik heb voor mijzelf al hulp ingeschakeld om even weer wat tools aangereikt te krijgen.
Dus ook ik zet mijzelf hierin.
Maar wat zou je verder willen bespreken dan. Hij heeft een duidelijke medische reden waarom het niet lukt, daar is hij ook eerlijk over. Het is ook een probleem dat al jaren speelt. Het voelt een beetje alsof je teleurgesteld bent dat iemand in een rolstoel niet met je wil gaan skeeleren.
Alle reacties Link kopieren Quote
madamecannibale schreef:
11-03-2023 10:55
Maar wat zou je verder willen bespreken dan. Hij heeft een duidelijke medische reden waarom het niet lukt, daar is hij ook eerlijk over. Het is ook een probleem dat al jaren speelt. Het voelt een beetje alsof je teleurgesteld bent dat iemand in een rolstoel niet met je wil gaan skeeleren.
Hij was niet open daarin, en dat maakte mij onzeker.
Dat bedoel ik met het bespreekbaar maken, weten hoe hij zich hierin voelt, wat er bij hem speelt.
Dat we van elkaar weten hoe we hierin staan, verwachtingen of niet, hoe verder.
Communiceren dus, dat is voor mij belangrijk.
Als iemand tegen mij zegt, ik heb geen zin, ik voel niks en zegt verder niks, dan heb ik wel vragen daarin.
Als iemand vervolgens zegt er vertrouwen in te hebben en passief blijft, waar en hoe moet ik vertrouwen hebben.
Hoe ziet hij dat?
Beetje bij beetje is er meer openheid en dat doet goed.
madamecannibale schreef:
11-03-2023 10:55
Maar wat zou je verder willen bespreken dan. Hij heeft een duidelijke medische reden waarom het niet lukt, daar is hij ook eerlijk over. Het is ook een probleem dat al jaren speelt. Het voelt een beetje alsof je teleurgesteld bent dat iemand in een rolstoel niet met je wil gaan skeeleren.

Inderdaad. Ik vind het een beetje lastig te begrijpen want je (TO) spreekt jezelf tegen. Je zegt dat hij er niet open over is, maar onlangs is alles besproken en het blijkt door zijn aandoening te komen en hij vind het zelf ook rot. Wat wil je nog meer weten dan?
Alle reacties Link kopieren Quote
roomsoes0 schreef:
11-03-2023 16:32
Hij was niet open daarin, en dat maakte mij onzeker.
Dat bedoel ik met het bespreekbaar maken, weten hoe hij zich hierin voelt, wat er bij hem speelt.
Dat we van elkaar weten hoe we hierin staan, verwachtingen of niet, hoe verder.
Communiceren dus, dat is voor mij belangrijk.
Als iemand tegen mij zegt, ik heb geen zin, ik voel niks en zegt verder niks, dan heb ik wel vragen daarin.
Als iemand vervolgens zegt er vertrouwen in te hebben en passief blijft, waar en hoe moet ik vertrouwen hebben.
Hoe ziet hij dat?
Beetje bij beetje is er meer openheid en dat doet goed.
Maar jullie weten toch waar het door komt? Moet hij steeds hierover in gesprek gaan en blijven? Lijkt me nogal lastig voor hem. Besef je ook dat dat de druk voor hem alleen nog maar groter zal maken. Steeds moeten aangeven waarom je niet wil, wat je gevoelens daarbij zijn en dan aanhoren dat je vriendin zo ongelukkig is als ze haar gevoelens dan wil delen...
Alle reacties Link kopieren Quote
Goed dat hij zich laat testen op zijn testosteron en lichamelijk verder laat onderzoeken.

Ik zou wel adviseren dat hij alleen (of jullie samen) gaan praten met een seksuologe. Ikzelf heb een fase in mijn huidige relatie een laag libido gehad en praten met een seksuologe in het ziekenhuis heeft me heel erg geholpen. Een laag libido kwam bij mij door een combinatie van fysieke pijn door een lichamelijke aandoening (daar ben ik gelukkig aan geopereerd) en mentale klachten (PTSS/angststoornis) die de lichamelijke klachten nog meer versterkten door extra spierspanning in de bekkenbodemspieren. Gelukkig ben ik door een seksuologe, bekkenbodemtherapeut en psychologe heel goed geholpen en is mijn libido weer goed. Geen angst meer voor pijn en geen fysieke pijn meer.

Ik heb toen ik 20 was een aantal jaar een relatie gehad met een jongen met een heel laag libido terwijl die van mij toen hoog was. Hij bleef mij regelmatig afwijzen, had zelden zin, nam nooit initiatief en stond ook niet open om naar de huisarts te gaan of te gaan praten met een therapeut. Ik heb toen uiteindelijk om die reden de relatie verbroken en ik ben er nog steeds blij mee dat ik dat heb gedaan want wat was die constante seksuele afwijzing killing voor mijn gevoel van eigenwaarde. Ik voelde me ook heel onaantrekkelijk over mezelf door telkens afgewezen te worden. Daarna nooit meer relaties gehad met mannen met zo'n laag libido en ik vond het een verademing om uit een relatie met zoveel seksuele afwijzing te stappen.

Ik hoop dat hij bereid is om met professionals te gaan praten en zich lichamelijk/mentaal wil laten onderzoeken zodat de situatie kan verbeteren. 50 is nog jong. Stel jullie worden allebei 90 en er kan echt geen verbetering komen dan is dat nog een lange tijd samen. Zie je jezelf met hem oud worden als dat eventueel betekent dat je veel minder/amper seks met hem hebt?
Alle reacties Link kopieren Quote
Suikerspinmuffin, wat een verhaal,

Ik begrijp het wel helemaal dat je die relatie niet hebt doorgezet.
Je verwachtingen, je wensen etc werden niet beantwoord.
En dat is zeker niet wat je wilt.
Dus kies je voor jezelf.

Voor mij is dit best lastig, ik ben nog niet zover om dat te doen, en dat wil ik ook nog niet.

De situatie heeft inmiddels een andere wending gekregen.
Dat zal ik later posten.
Moet er even over nadenken wat ik hierover loslaat en hoe te omschrijven.
Alle reacties Link kopieren Quote
Hey Roomsoes.
Ik herken wel veel in jouw verhaal. Mijn vriend heeft ook een zeer laag libido en ik kwam op een punt waar ik gewoon voor mezelf heb uitgemaakt dat ik recht heb op seks. Ik heb mijn vriend gezegd dat de kans bestaat dat ik dat met iemand anders invul. Hij begreep dit wel, maar wil het niet te weten komen. Ondertussen heb ik dat ook gedaan en heb ik daar geen spijt van. Al moet ik in het vervolg wel iemand kiezen dat wat beter presteert lol. Toch geen spijt van en dat begeerd worden en de opwinding heeft mij wel goed gedaan.
Ik ben wel benieuwd wat er uit die test is gekomen of wat er nu tussen bij is gekomen. Hopelijk komen jullie hier samen uit. Aan de andere kant 3 jaar samen is ook niet zo lang en misschien wel nadenken of je genoeg voldoening haalt uit je relatie om dit te accepteren.
Alle reacties Link kopieren Quote
roomsoes0 schreef:
08-03-2023 16:53
Ja..partner heeft er heel veel moeite mee.
Dat ik mijzelf hierin omschrijf is aan te geven wat het ook met mij doet.
Maar mijn partner staat in deze echt wel voorop.
Ik vrees dat er (als er qua testeron waarden niet veel uitkomt) dat er 2 smaken zijn: accepteren of weggaan.

Mijn ex met wie ik kinderen heb gekregen en waarmee ik heel lang ben samen geweest, begon na 15 jaar seksuele problemen te ontwikkelen (naast andere problemen). De eerste jaren had ik geduld en vertrouwen dat het goed zou komen, na 4 jaar begon dat vertrouwen steeds verder weg te zakken en na een seksloze relatie van 7 jaar zijn we uit elkaar gegaan. Niet als hoofdreden overigens. Dat had te maken met al zijn andere problematiek.

Ik heb me zelden zo eenzaam gevoeld, ondanks dat ik geliefd werd. Ik werd niet meer begeerd, ik voelde me geen vrouw meer en niet compleet. Seks kan zó belangrijk zijn en je kunt je zo vrolijk voelen na een goed potje seks. Maar doordat dit niet meer gedeeld werd tussen ons (dat verlangen, die passie), werden we steeds meer huisgenoten en vrienden. Een minnaar was onbespreekbaar voor hem en hij voelde zich net als jouw vriend onmannelijk, klein, schuldig. Heel verdrietig gevoel, voor zowel hem als mij. Hij kon zich alleen niet verplaatsen in waarom het fijn hebben samen niet genoeg was voor mij. En ik kon me maar moeilijk verplaatsen waarom de zin zomaar opgedroogd kon zijn.

Kortom, als er geen hormonale oorzaak is, zou ik voor jezelf gaan afvragen of je zo verder kunt of wilt. Misschien kun je dan beter goede vrienden blijven, maar dat jij wel op zoek kan gaan naar lichamelijke liefde.
Alle reacties Link kopieren Quote
Jarenlang realiseerde ik me dat je dit niet kunt bestrijden, je zult hem niet opwinden met ondergoed, hij is zo ' n persoon. Bespreek een open relatie.
Alle reacties Link kopieren Quote
Op deze paasmaandag na lange tijd ingelogd.

We hebben heftige weken achter de rug.
Testosteron gehalte is oke.
Er is uitgekomen dat man in een depressie zit.
Er is hier elders een topic over van iemand waar heel veel herkenbaarheid in zit.
Maar ik durf er nog niet op te reageren, meer bang voor de confrontatie denk ik.
Ook mijn man wordt getest op autisme en aanverwante stoornis.
Maar heel veel klopt waarom hij zo is en reageert.

Iemand met een depressie is hier helemaal niet mee bezig.

Gebruikersavatar
Anonymous
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn

Terug naar boven