Seks
alle pijlers
minnaar deel 13
zondag 26 september 2010 om 21:24
Kunnen jullie een minnaar hebben zonder er verliefd op te worden? Of ga je uiteindelijk toch meer voelen voor zo'n man, je hechten.
Dit topic is voornamelijk voor gelijkgestemden. Natuurlijk mogen forummers met een andere mening zich ook hier in de discussie mengen. Maar dit kan ook op een ander topic, namelijk deze; Vind jij een SV ook zo vervelend?
Dit topic is voornamelijk voor gelijkgestemden. Natuurlijk mogen forummers met een andere mening zich ook hier in de discussie mengen. Maar dit kan ook op een ander topic, namelijk deze; Vind jij een SV ook zo vervelend?
donderdag 17 februari 2011 om 10:58
Stew, dat interpreteer je toch echt verkeerd.
Ik sprak niet over mijzelf. Ik ben de discussie met mijn man wel aangegaan. En dat heeft tot op zekere hoogte ook wel tot iets geleid.
Maar inderdaad, ik kan me voorstellen dat je in bepaalde relaties er voor kiest om niet alles met je partner te willen delen. Ik kan me voorstellen dat wanneer jouw partner toch al niet zo zeker van zichzelf is, je daar een ander niet mee gaat belasten. En is het dan fout dat je je heil dan ergens anders gaat zoeken? Ongetwijfeld. Maar ik weet gewoon niet zo zeker of het aan gaan van een half open relatie met het idee "je gaat je goddelijke gang maar, ik hoef het niet te weten" nu zo heel veel beter is dan in discretie iets doen zonder dat je je partner daar mee wilt kwetsen.
Voor mij is het vreemdgaan niet het punt, maar de kwalificatie die je hangt aan de relatie. Want een 'soort verhouding' er op na houden, hoe kan dat dan in een super goed huwelijk? Dan moet daar toch eigenlijk ook helemaal geen ruimte voor zijn (nee, ik geloof inderdaad niet in polyamorie)?
Ik sprak niet over mijzelf. Ik ben de discussie met mijn man wel aangegaan. En dat heeft tot op zekere hoogte ook wel tot iets geleid.
Maar inderdaad, ik kan me voorstellen dat je in bepaalde relaties er voor kiest om niet alles met je partner te willen delen. Ik kan me voorstellen dat wanneer jouw partner toch al niet zo zeker van zichzelf is, je daar een ander niet mee gaat belasten. En is het dan fout dat je je heil dan ergens anders gaat zoeken? Ongetwijfeld. Maar ik weet gewoon niet zo zeker of het aan gaan van een half open relatie met het idee "je gaat je goddelijke gang maar, ik hoef het niet te weten" nu zo heel veel beter is dan in discretie iets doen zonder dat je je partner daar mee wilt kwetsen.
Voor mij is het vreemdgaan niet het punt, maar de kwalificatie die je hangt aan de relatie. Want een 'soort verhouding' er op na houden, hoe kan dat dan in een super goed huwelijk? Dan moet daar toch eigenlijk ook helemaal geen ruimte voor zijn (nee, ik geloof inderdaad niet in polyamorie)?
donderdag 17 februari 2011 om 11:02
Lang geleden dat ik wat gepost heb al lees ik nog wel regelmatig mee.
Deze discussie is de afgelopen jaren hier al vaker voorbij gekomen en ook ik kwam hier ooit meeschrijven over mijn prima relatie met nr 1 en dat het zo leuk en spannend was om af en toe een sv te hebben.
Inmiddels weet ik wel beter. Stelselmatig vreemdgaan, dat doe je niet in een goede relatie. Degene waar je het meest van houdt zo te bedriegen, altijd leugens en smoesjes moeten verzinnen.Hem nooit meer recht in de ogen kunnen kijken.
Het is het begin van het einde en ook ik ben inmiddels gescheiden...
Stew, Roosje en Bkstr, hoe is het met jullie?
Deze discussie is de afgelopen jaren hier al vaker voorbij gekomen en ook ik kwam hier ooit meeschrijven over mijn prima relatie met nr 1 en dat het zo leuk en spannend was om af en toe een sv te hebben.
Inmiddels weet ik wel beter. Stelselmatig vreemdgaan, dat doe je niet in een goede relatie. Degene waar je het meest van houdt zo te bedriegen, altijd leugens en smoesjes moeten verzinnen.Hem nooit meer recht in de ogen kunnen kijken.
Het is het begin van het einde en ook ik ben inmiddels gescheiden...
Stew, Roosje en Bkstr, hoe is het met jullie?
donderdag 17 februari 2011 om 11:06
Zeb, dat vind ik persoonlijk wel grote woorden, dat als je bepaalde dingen niet met elkaar kunt bespreken, er geen respect voor elkaar is. Want ligt dat ook niet aan je persoonlijkheid, opvoeding, religie, zelfbeeld etc. hoe makkelijk of juist niet je dingen kunt bespreken? Het is jammer dat niet iedereen alles met iedereen kan bespreken, dat vind ik dan weer wel.
Overigens, ik veroordeel niemand. Ik wil alleen maar zeggen dat ik het niet zo zwart/wit zie. Ik vind dat je niet zomaar een waardeoordeel aan iets kunt hangen omdat jij er anders tegenaan kijkt. Ieder zijn eigen mening en dit is die van mij.
Overigens, ik veroordeel niemand. Ik wil alleen maar zeggen dat ik het niet zo zwart/wit zie. Ik vind dat je niet zomaar een waardeoordeel aan iets kunt hangen omdat jij er anders tegenaan kijkt. Ieder zijn eigen mening en dit is die van mij.
donderdag 17 februari 2011 om 11:06
donderdag 17 februari 2011 om 11:08
quote:zeb schreef op 17 februari 2011 @ 11:04:
Het is mijns inziens een illusie te denken dat jij alles bent en hebt wat je partner nodig zal hebben.
Hier ben ik het volledig met je eens Zeb. En daarom denk ik dan ook dat je in een relatie nooit 100% zult halen. Maar voor mij persoonlijk is er wel altijd maar 1 persoon met wie ik oud wil worden, van wie ik houd. En dat maakt voor mij polyamorie onmogelijk.
Het is mijns inziens een illusie te denken dat jij alles bent en hebt wat je partner nodig zal hebben.
Hier ben ik het volledig met je eens Zeb. En daarom denk ik dan ook dat je in een relatie nooit 100% zult halen. Maar voor mij persoonlijk is er wel altijd maar 1 persoon met wie ik oud wil worden, van wie ik houd. En dat maakt voor mij polyamorie onmogelijk.
donderdag 17 februari 2011 om 11:10
Stew, mag ik vragen, evalueren jullie je half open status ook? Ik heb met mijn nr1 een soort van, tja, ik weet niet eens hoe ik het moet noemen eigenlijk, aanloop naar? Peilen jullie bij elkaar hoe jullie daar in staan, hoe je het met een ander beleefd (en dan bedoel ik niet details, maar gevoelens)? Of is het een afspraak die in het verleden is gemaakt en gewoon stilzwijgend geldt?
donderdag 17 februari 2011 om 11:12
quote:stewardess schreef op 17 februari 2011 @ 11:09:
Zaar, natuurlijk heb jij recht op je eigen mening. Maar zou jij diep in je hart niet liever alles willen kunnen bespreken met je partner?Ik bespreek alles met mijn partner. Dat wil helaas niet zeggen dat ik dan mijn goddelijke gang maar kan gaan. Zo werkt dat in onze relatie niet. Dat is wikken en wegen en aftasten en pas op de plaats maken en willen en verlangen en zoveel meer.
Zaar, natuurlijk heb jij recht op je eigen mening. Maar zou jij diep in je hart niet liever alles willen kunnen bespreken met je partner?Ik bespreek alles met mijn partner. Dat wil helaas niet zeggen dat ik dan mijn goddelijke gang maar kan gaan. Zo werkt dat in onze relatie niet. Dat is wikken en wegen en aftasten en pas op de plaats maken en willen en verlangen en zoveel meer.
donderdag 17 februari 2011 om 11:17
quote:Zaritee schreef op 17 februari 2011 @ 11:10:
Stew, mag ik vragen, evalueren jullie je half open status ook? Ik heb met mijn nr1 een soort van, tja, ik weet niet eens hoe ik het moet noemen eigenlijk, aanloop naar? Peilen jullie bij elkaar hoe jullie daar in staan, hoe je het met een ander beleefd (en dan bedoel ik niet details, maar gevoelens)? Of is het een afspraak die in het verleden is gemaakt en gewoon stilzwijgend geldt?Ja, toevallig de laatste tijd weer behoorlijk gedaan. Eigenlijk staan we er nog hetzelfde in, alleen met het verschil dat mijn man, net als Zeb, het ook een opwindend idee vindt dat ik seks heb met een andere man. Dus heel vreemd is dat idee niet, ik herken het ook van andere mannen. (Maar dit zijn weer hele andere gesprekken)
Stew, mag ik vragen, evalueren jullie je half open status ook? Ik heb met mijn nr1 een soort van, tja, ik weet niet eens hoe ik het moet noemen eigenlijk, aanloop naar? Peilen jullie bij elkaar hoe jullie daar in staan, hoe je het met een ander beleefd (en dan bedoel ik niet details, maar gevoelens)? Of is het een afspraak die in het verleden is gemaakt en gewoon stilzwijgend geldt?Ja, toevallig de laatste tijd weer behoorlijk gedaan. Eigenlijk staan we er nog hetzelfde in, alleen met het verschil dat mijn man, net als Zeb, het ook een opwindend idee vindt dat ik seks heb met een andere man. Dus heel vreemd is dat idee niet, ik herken het ook van andere mannen. (Maar dit zijn weer hele andere gesprekken)
donderdag 17 februari 2011 om 11:18
Ik heb het niet over bepaalde dingen Zaar, ik spreek over verlangens en gevoelens.
Daar zit nog al een verschil. Als ik iets wil bespreken wat heel belangrijk voor mij/ons is en jij zegt dat je dat niet wilt of kunt.....
Daarmee zeg je dat ik niet belangrijk genoeg ben, dat jouw verlangen en gevoel belangrijker is dan de mijne. En dat noem ik gebrek aan respect voor mij.
En dan mogen er allerlei excuses zijn, je hoort je de gevoelens en verlangens van je partner altijd te respecteren.
Daar zit nog al een verschil. Als ik iets wil bespreken wat heel belangrijk voor mij/ons is en jij zegt dat je dat niet wilt of kunt.....
Daarmee zeg je dat ik niet belangrijk genoeg ben, dat jouw verlangen en gevoel belangrijker is dan de mijne. En dat noem ik gebrek aan respect voor mij.
En dan mogen er allerlei excuses zijn, je hoort je de gevoelens en verlangens van je partner altijd te respecteren.
donderdag 17 februari 2011 om 11:24
Ik vind respect hebben zo'n groot woord hiervoor. Ik kan me best voorstellen dat als je al onzeker over jezelf bent en je heel misschien zelf ook wel weet dat je gevoelsmatig tekort schiet in je seksleven, je je , om wat voor reden dan ook, erg ongemakkelijk voelt bij een 'we gooien de boel eens even lekker open' gesprek. Dus ik kan me ook best wel voorstellen dat in sommige relaties deze gesprekken erg moeilijk gevoerd kunnen worden. Is dat gebrek aan respect? Ik vind van niet.
Maar ik ben het met je eens dat dat best een spanningsveld kan zijn.
Stew, en hoe is dat voor jou dan? Vind jij dat ook een opwindend idee dat hij misschien wel seks met een ander heeft? Ik ben de 'vragende partij' in onze relatie en ik vind het verdomd moeilijk.
Maar ik ben het met je eens dat dat best een spanningsveld kan zijn.
Stew, en hoe is dat voor jou dan? Vind jij dat ook een opwindend idee dat hij misschien wel seks met een ander heeft? Ik ben de 'vragende partij' in onze relatie en ik vind het verdomd moeilijk.
donderdag 17 februari 2011 om 11:53
Zaar, niemand heeft gezegd dat het makkelijk is om dit te bespreken, natuurlijk kan je partner dusdanig onzeker zijn en dingen moeilijk vinden dat je je nog eens 100 keer op je kop krabt voor je het gesprek aangaat.
Maar deze onzekere partner houdt ook van jou als het goed is en wil weten wat jou bezighoudt en of je nog gelukkig bent. Als je altijd je mond houdt over dit onderwerp, geef je deze partner ook niet de kans om het te verbeteren en dus jullie relatie te verbeteren. Dat is op zijn zachtst gezegd heel erg jammer. En met deze insteek voor een andere sekspartner gaan, vind ik wel degelijk discutabel.
Hai lieve Marjo!! Ik ga best lekker hoor.. Hoe gaat het met jou? Kinderen, minnaar? Is minnaar nog in beeld bij je?
Maar deze onzekere partner houdt ook van jou als het goed is en wil weten wat jou bezighoudt en of je nog gelukkig bent. Als je altijd je mond houdt over dit onderwerp, geef je deze partner ook niet de kans om het te verbeteren en dus jullie relatie te verbeteren. Dat is op zijn zachtst gezegd heel erg jammer. En met deze insteek voor een andere sekspartner gaan, vind ik wel degelijk discutabel.
Hai lieve Marjo!! Ik ga best lekker hoor.. Hoe gaat het met jou? Kinderen, minnaar? Is minnaar nog in beeld bij je?
donderdag 17 februari 2011 om 11:58
quote:Rooss4 schreef op 17 februari 2011 @ 09:59:
En nee, een open relatie is beslist geen garantie voor een goed huwelijk. Sterker nog, het is het moeilijkste en meest uitdagende wat ik sinds mijn huwelijk -op het moeder en vader worden na- aangegaan ben. Het brengt waanzinnig diepe gesprekken, grote onzekerheden, super verbondenheid en ongelooflijke afstanden met zich mee. Maar je leert er zoveel van! Ik maak regelmatig de balans op en het is voor ons nog steeds een heel positieve leerweg.
Daar ben ik het helemaal mee eens Rooss; het is verschrikkelijk moeilijk! Soms denk ik, waar ben ik aan begonnen! Mijn man en ik, bijna 30 jaar samen, experimenteren nu anderhalf jaar met een open relatie: ik heb al een jaar een minnaar, hij wat losse vriendinnen. Onze relatie is nog altijd heel goed, mede dankzij de openheid en eerlijkheid. Maar dat maakt het tegelijk ook erg moeilijk.
Hij is veel beter in staat mij vrij te laten, los te laten, dan ik hem. Omdat hij een ander persoon is, die anders in het leven staat dan ik. Verstandelijk gezien gun ik hem natuurlijk hetzelfde als wat hij mij gunt, maar gevoelsmatig levert dat bij mij veel emoties op. Dat is niet leuk voor hem, zeker niet omdat ik al veel verder op dit pad ben dan hij. En daar voel ik me dan weer schuldig over..
Er worden hier regelmatig heftige gesprekken gevoerd over vrijheid, grenzen en afspraken, vertrouwen, controle, eerlijkheid, onzekerheid, wel of geen informatie willen of mogen hebben etcetera. Daardoor wordt het soms allemaal zwaar op de hand, terwijl het experiment juist bedoeld was voor luchtigheid, levenslust en liefde. We hebben wel eens bedacht dat het eenvoudiger zou zijn geweest als we het allebei stiekem deden, maar dat dat de vertrouwensbasis onder onze relatie zou slopen.
Dit is een moeilijk pad, maar we zijn het opgegaan en keren niet om. Het zijn pittige levenslessen, vooral voor mij! Ik ben blij dat ik daarbij veel steun heb van mijn man, mijn minnaar, vele lieve (forum)vriendinnen en een coach die mij af en toe de spiegel voorhoudt.
En nee, een open relatie is beslist geen garantie voor een goed huwelijk. Sterker nog, het is het moeilijkste en meest uitdagende wat ik sinds mijn huwelijk -op het moeder en vader worden na- aangegaan ben. Het brengt waanzinnig diepe gesprekken, grote onzekerheden, super verbondenheid en ongelooflijke afstanden met zich mee. Maar je leert er zoveel van! Ik maak regelmatig de balans op en het is voor ons nog steeds een heel positieve leerweg.
Daar ben ik het helemaal mee eens Rooss; het is verschrikkelijk moeilijk! Soms denk ik, waar ben ik aan begonnen! Mijn man en ik, bijna 30 jaar samen, experimenteren nu anderhalf jaar met een open relatie: ik heb al een jaar een minnaar, hij wat losse vriendinnen. Onze relatie is nog altijd heel goed, mede dankzij de openheid en eerlijkheid. Maar dat maakt het tegelijk ook erg moeilijk.
Hij is veel beter in staat mij vrij te laten, los te laten, dan ik hem. Omdat hij een ander persoon is, die anders in het leven staat dan ik. Verstandelijk gezien gun ik hem natuurlijk hetzelfde als wat hij mij gunt, maar gevoelsmatig levert dat bij mij veel emoties op. Dat is niet leuk voor hem, zeker niet omdat ik al veel verder op dit pad ben dan hij. En daar voel ik me dan weer schuldig over..
Er worden hier regelmatig heftige gesprekken gevoerd over vrijheid, grenzen en afspraken, vertrouwen, controle, eerlijkheid, onzekerheid, wel of geen informatie willen of mogen hebben etcetera. Daardoor wordt het soms allemaal zwaar op de hand, terwijl het experiment juist bedoeld was voor luchtigheid, levenslust en liefde. We hebben wel eens bedacht dat het eenvoudiger zou zijn geweest als we het allebei stiekem deden, maar dat dat de vertrouwensbasis onder onze relatie zou slopen.
Dit is een moeilijk pad, maar we zijn het opgegaan en keren niet om. Het zijn pittige levenslessen, vooral voor mij! Ik ben blij dat ik daarbij veel steun heb van mijn man, mijn minnaar, vele lieve (forum)vriendinnen en een coach die mij af en toe de spiegel voorhoudt.
donderdag 17 februari 2011 om 12:16
Maar ik weet gewoon niet zo zeker of het aan gaan van een half open relatie met het idee "je gaat je goddelijke gang maar, ik hoef het niet te weten" nu zo heel veel beter is dan in discretie iets doen zonder dat je je partner daar mee wilt kwetsen.
In het cursief gedrukte gaat het mis.
Op het moment van discretie is er niets aan de hand.
Maar owee als het, om welke reden dan ook, uitkomt.
Dan is de partner dubbel gekwetst.
Als ik dan die ander de vraag stel: "Heb jij een goede relatie" wat zou dan het antwoord zijn?
In het cursief gedrukte gaat het mis.
Op het moment van discretie is er niets aan de hand.
Maar owee als het, om welke reden dan ook, uitkomt.
Dan is de partner dubbel gekwetst.
Als ik dan die ander de vraag stel: "Heb jij een goede relatie" wat zou dan het antwoord zijn?
donderdag 17 februari 2011 om 12:27
[quote]Zaritee schreef op 17 februari 2011 @ 10:58:
"Maar inderdaad, ik kan me voorstellen dat je in bepaalde relaties er voor kiest om niet alles met je partner te willen delen.....Maar ik weet gewoon niet zo zeker of het aan gaan van een half open relatie met het idee "je gaat je goddelijke gang maar, ik hoef het niet te weten" nu zo heel veel beter is dan in discretie iets doen zonder dat je je partner daar mee wilt kwetsen."
Hoi allemaal, lees al een tijdje mee en wil graag even 'inbreken'.
Het is niet mijn bedoeling een waardeoordeel te geven of iemand te kwetsen.
Het delen van informatie, gevoelens etc over jezelf en je eigen situatie met je partner (of vanuit die partner) heeft voor mij persoonlijk vooral te maken met het recht op het hebben en mogen uitten/ uitdragen van je eigen emoties (of het recht van de tegenpartij.) Ook al is er in veel gevallen goed nagedacht om zaken niet te delen om "niet te kwetsen" of een ander juist niet te willen belasten : ikzelf ervaar dit soort onthouding van belangrijke informatie als kwetsend aangezien er door een ander voor mij dmv aanname ingevuld en beslist wordt hoe mijn reactie is. De tegenpartij onthoudt mij op zo'n moment bewust mijn reacties om regie te nemen over mijn gevoelsleven. Het is aan mij (of in jullie geval jullie tegenpartij) om de eigen emoties, gevoelens en uitting te mogen weergeven naar gelang het mij of jullie tegenpartij uitkomt. Dat recht een ander ontnemen ervaar ik persoonlijk als respectloos en vooral niet gelijkwaardig (nl een ander beslist voor jou over jouw emoties en de gevolgen daarvan) , ook al is dit niet de intentie van diegene die mij denkt hiermee te kunnen 'sparen'.
Een ieder succes en geluk gewenst.
"Maar inderdaad, ik kan me voorstellen dat je in bepaalde relaties er voor kiest om niet alles met je partner te willen delen.....Maar ik weet gewoon niet zo zeker of het aan gaan van een half open relatie met het idee "je gaat je goddelijke gang maar, ik hoef het niet te weten" nu zo heel veel beter is dan in discretie iets doen zonder dat je je partner daar mee wilt kwetsen."
Hoi allemaal, lees al een tijdje mee en wil graag even 'inbreken'.
Het is niet mijn bedoeling een waardeoordeel te geven of iemand te kwetsen.
Het delen van informatie, gevoelens etc over jezelf en je eigen situatie met je partner (of vanuit die partner) heeft voor mij persoonlijk vooral te maken met het recht op het hebben en mogen uitten/ uitdragen van je eigen emoties (of het recht van de tegenpartij.) Ook al is er in veel gevallen goed nagedacht om zaken niet te delen om "niet te kwetsen" of een ander juist niet te willen belasten : ikzelf ervaar dit soort onthouding van belangrijke informatie als kwetsend aangezien er door een ander voor mij dmv aanname ingevuld en beslist wordt hoe mijn reactie is. De tegenpartij onthoudt mij op zo'n moment bewust mijn reacties om regie te nemen over mijn gevoelsleven. Het is aan mij (of in jullie geval jullie tegenpartij) om de eigen emoties, gevoelens en uitting te mogen weergeven naar gelang het mij of jullie tegenpartij uitkomt. Dat recht een ander ontnemen ervaar ik persoonlijk als respectloos en vooral niet gelijkwaardig (nl een ander beslist voor jou over jouw emoties en de gevolgen daarvan) , ook al is dit niet de intentie van diegene die mij denkt hiermee te kunnen 'sparen'.
Een ieder succes en geluk gewenst.
donderdag 17 februari 2011 om 12:40
Een goede relatie, het perfecte huwelijk. Zo persoonlijk voor iedereen, wat goed of slecht is. De één vindt het goed als alles bespreekbaar is, de ander juist als je elkaar spaart door niet alles te willen delen. ALs je het daar dan maar samen over eens bent. Je niet voor de ander beslist wat voor hem goed is om wel of niet te weten.
En verder, ook ik begon mijn eerste posting ooit met zeggen dat mijn huwelijk prima was, er alleen wat spanning ontbrak. Ik dacht dat ook oprecht. Vind mijn relatie nog steeds niet slecht.
Maar wat ik niet heb voorzien is dat ik door mijn contacten buiten de deur er een andere blik op zou krijgen. Mijn eigen norm van goed, of in ieder geval, van goed genoeg is gewijzigd.
Hield ik mezelf voor de gek? Ik denk toch van niet, meer van niet beter weten.
En verder, ook ik begon mijn eerste posting ooit met zeggen dat mijn huwelijk prima was, er alleen wat spanning ontbrak. Ik dacht dat ook oprecht. Vind mijn relatie nog steeds niet slecht.
Maar wat ik niet heb voorzien is dat ik door mijn contacten buiten de deur er een andere blik op zou krijgen. Mijn eigen norm van goed, of in ieder geval, van goed genoeg is gewijzigd.
Hield ik mezelf voor de gek? Ik denk toch van niet, meer van niet beter weten.
donderdag 17 februari 2011 om 18:01
Lis, wat ontzettend naar voor jullie dat jullie het niet (lijken) te redden.Ik denk ook dat je als je gaat sv-en een andere kijk op je huwelijk krijgt.
HVJ en Heat , hele mooie posts. En niet alleen omdat ik het met jullie eens ben. Eindelijk weer eens een dag met mooie discussies. Vind ik af en toe ook wel eens nodig tussen de geile-dates-posts en knuffelposts.
HVJ en Heat , hele mooie posts. En niet alleen omdat ik het met jullie eens ben. Eindelijk weer eens een dag met mooie discussies. Vind ik af en toe ook wel eens nodig tussen de geile-dates-posts en knuffelposts.
