Seks
alle pijlers
minnaar deel 13
zondag 26 september 2010 om 21:24
Kunnen jullie een minnaar hebben zonder er verliefd op te worden? Of ga je uiteindelijk toch meer voelen voor zo'n man, je hechten.
Dit topic is voornamelijk voor gelijkgestemden. Natuurlijk mogen forummers met een andere mening zich ook hier in de discussie mengen. Maar dit kan ook op een ander topic, namelijk deze; Vind jij een SV ook zo vervelend?
Dit topic is voornamelijk voor gelijkgestemden. Natuurlijk mogen forummers met een andere mening zich ook hier in de discussie mengen. Maar dit kan ook op een ander topic, namelijk deze; Vind jij een SV ook zo vervelend?
vrijdag 25 februari 2011 om 10:32
@Bkster: sterke zet van je, mijn complimenten!
@Lisannez: blijf niet te lang in je eentje rondlopen met je dilemma's.. heb je mensen met wie je hierover kan praten? Vanzelf gaan de antwoorden er niet komen. Wat een vervelende toestand.. denk je dat wat meer tijd eea zal uitwijzen?
@Lisannez: blijf niet te lang in je eentje rondlopen met je dilemma's.. heb je mensen met wie je hierover kan praten? Vanzelf gaan de antwoorden er niet komen. Wat een vervelende toestand.. denk je dat wat meer tijd eea zal uitwijzen?
Een open hart toont de weg naar een bezield leven..
vrijdag 25 februari 2011 om 19:45
@Bkstr, gecompliceerd dat is het. Maar wel helemaal ontopic. Vorige minnaar was lust, weinig gevoelens, huidige minnaar heeft me van mn voeten geblazen.
@ Suzy, er zijn wel een paar mensen met wie ik eea kan bespreken. Dat is heel fijn. Meer tijd, denk niet dat dat uitmaakt. Door minnaar is mijn norm van wat goed genoeg is, stevig door elkaar geschud. Ik geloof niet dat ik nog terug kan maar zeker ook niet wil.
@ Suzy, er zijn wel een paar mensen met wie ik eea kan bespreken. Dat is heel fijn. Meer tijd, denk niet dat dat uitmaakt. Door minnaar is mijn norm van wat goed genoeg is, stevig door elkaar geschud. Ik geloof niet dat ik nog terug kan maar zeker ook niet wil.
zaterdag 26 februari 2011 om 12:31
@Lisannez: jeetje, je hebt het zwaar te pakken dus. En wederzijds ook nog? Tja, kan me er wel iets bij voorstellen. En ook dat dat een benarde positie is voor je, gezien je gezin. Dat was je bedoeling ook niet. Ergens is het heel dubbel, maar ik geloof dat sommige (heftige) dingen/mensen niet voor niks op je pad komen. Je hele idee van wat "goed" en "slecht" is kan veranderen hierdoor, he?
Zo had ik voor mezelf net besloten dat een sv met een gebonden man niet aan mij besteed is, maar ontmoet ik gisteren een erg leuke en sensuele, maar getrouwde man met gezin, die zijn belangstelling duidelijk liet blijken, mij wel een spannende vrouw vindt en ik moet toegeven dat ik hem ook wel zou zien zitten. Realistische kijk op eea en ergens wordt het dan ook zo logisch en begrijpelijk, het is een andere kijk op goed en "fout".
De kans dat je type (relatiemateriaal) in dezelfde levensfase tegen dezelfde dingen aanloopt (langere tijd met dezelfde partner) maar niet vrij is, is natuurlijk ook vrij groot. Het is vaak helemaal niet dat de eigen partner niet (meer) past of minder aantrekkelijk/leuk/interessant is geworden, denk ik. Het is meer dat het leven voorspelbaar wordt, hoe leuk en fijn dat leven ook is, hoezeer je ook alles hebt wat je je maar kan wensen.
Ik geloof dat ik eea toch wel begin te snappen. Je bent allebei ook voor anderen nog steeds aantrekkelijk, vaak zijn beide partners gewoon hartstikke leuke mensen, die prima passen en dito leven hebben, maar misschien is het wel een logisch proces dat je na langere tijd op elkaar uitgekeken raakt, geen enkele spanning meer, niet meer hoeft te veroveren, je hebt het al (lang). En dan ga je daar redenen bij bedenken, dat je kennelijk toch wel iets mist in je leven of bij die partner. Soms ontbreekt er weinig of niks, alleen spanning.
Die "saaie" partner thuis blijkt (weer) heel hartstochtelijk of aantrekkelijk voor iemand anders. Er zijn veel meer mensen met wie je die klik hebt of ook had kunnen hebben en in die vorige fase trof je die nr 1 en dat is nog steeds geen "fout" geweest en hoeft ook lang niet altijd te betekenen dat de relatie niet goed (meer) is. Bij sommige stellen die uit elkaar gaan en dan een ander vinden denk je: die vorige was veeeel leuker, hoe is het mogelijk dat je die "inruilt"?
Tis gek, ik ben hier zoveel mensen met uiteenlopende redenen voor een sv tegengekomen, maar de reele blik van deze man gisteren doet toch wel een muntje vallen. En dat was niet de blik van een opportunistische vreemdganger, verre van zelfs (zijn vrouw is vreemdgegaan en de relatie heeft dat overleefd, hij kon het wel begrijpen. En nee, vond niet dat hij daarom ook weleens wat mocht). Het was eigenlijk een heel ontwapenend gesprek.
Tot nu toe was mijn "ervaring" met (p)sv's gebaseerd op "geen relatiemateriaal", lekker duidelijk, geen gedoe met verliefde gevoelens enzo. Ik snap nu toch wel beter dat een sv minder "2e rangs" is/hoeft te zijn dan ik dacht. Soms iemand die helemaal je type kan zijn, als diegene vrij zou zijn (soms ook niet, alleen deels gedeelde vlakken ).
Dus Lisannez: ik snap dat wel en ook de verwarring. Is denk ik niet eens (altijd) een kwestie van "wat goed genoeg is". Denk dat er veel meer mensen zijn, die ook bij je passen, of in een andere fase tegenkomt en ook passen, zoals je nr 1 (toen, en voor langere tijd) bij je paste. Het wordt lastiger als het niet alleen een "evenwaardige" of alleen in sommige opzichten passend iemand is, maar veel meer dan spanning (van nieuw) is/wordt en je overweldigend meer voelt of meer "past" bij wie je nu bent, dan (voor) je huidige partner.
Als je over en weer denkt dat je ook een (veel fijner) leven wil en kan hebben met diegene.. tja.. denk dat dan een keuze onvermijdelijk wordt. In andere gevallen snap ik het net zo goed dat iemand er geen reden in ziet om weg te gaan van nr 1 (en/of gezin). Blijft soms lastig te bepalen wat iemand precies voor je betekent, (is de wens de vader van de gedachte of werkelijk een Ware?) maar als het overduidelijk is, tja.. En dat hoeft niet bepaald wenselijk te zijn, maar is dan niet anders. Met alle dilemma's van dien.
(zelf hoop ik toch liever niet "een Ware" te zijn voor iemand met gezin en aanleiding om zo'n keuze te moeten maken. Niet wenselijk. En toch kan dat gebeuren). Jammere is dat je als ex-nr 1 zo aan jezelf gaat twijfelen, dat je "niet goed genoeg" meer bent/was. Dat hoeft in vele gevallen helemaal niet het geval te zijn, de nieuwe geliefde niet "beter", maar anders. En daardoor alleen al vaak een aantrekkelijker optie.
Bizar dat je door in de schoenen van de "andere kant" te staan, je toch eea bijstelt, over dit soort levensissues..
Zo had ik voor mezelf net besloten dat een sv met een gebonden man niet aan mij besteed is, maar ontmoet ik gisteren een erg leuke en sensuele, maar getrouwde man met gezin, die zijn belangstelling duidelijk liet blijken, mij wel een spannende vrouw vindt en ik moet toegeven dat ik hem ook wel zou zien zitten. Realistische kijk op eea en ergens wordt het dan ook zo logisch en begrijpelijk, het is een andere kijk op goed en "fout".
De kans dat je type (relatiemateriaal) in dezelfde levensfase tegen dezelfde dingen aanloopt (langere tijd met dezelfde partner) maar niet vrij is, is natuurlijk ook vrij groot. Het is vaak helemaal niet dat de eigen partner niet (meer) past of minder aantrekkelijk/leuk/interessant is geworden, denk ik. Het is meer dat het leven voorspelbaar wordt, hoe leuk en fijn dat leven ook is, hoezeer je ook alles hebt wat je je maar kan wensen.
Ik geloof dat ik eea toch wel begin te snappen. Je bent allebei ook voor anderen nog steeds aantrekkelijk, vaak zijn beide partners gewoon hartstikke leuke mensen, die prima passen en dito leven hebben, maar misschien is het wel een logisch proces dat je na langere tijd op elkaar uitgekeken raakt, geen enkele spanning meer, niet meer hoeft te veroveren, je hebt het al (lang). En dan ga je daar redenen bij bedenken, dat je kennelijk toch wel iets mist in je leven of bij die partner. Soms ontbreekt er weinig of niks, alleen spanning.
Die "saaie" partner thuis blijkt (weer) heel hartstochtelijk of aantrekkelijk voor iemand anders. Er zijn veel meer mensen met wie je die klik hebt of ook had kunnen hebben en in die vorige fase trof je die nr 1 en dat is nog steeds geen "fout" geweest en hoeft ook lang niet altijd te betekenen dat de relatie niet goed (meer) is. Bij sommige stellen die uit elkaar gaan en dan een ander vinden denk je: die vorige was veeeel leuker, hoe is het mogelijk dat je die "inruilt"?
Tis gek, ik ben hier zoveel mensen met uiteenlopende redenen voor een sv tegengekomen, maar de reele blik van deze man gisteren doet toch wel een muntje vallen. En dat was niet de blik van een opportunistische vreemdganger, verre van zelfs (zijn vrouw is vreemdgegaan en de relatie heeft dat overleefd, hij kon het wel begrijpen. En nee, vond niet dat hij daarom ook weleens wat mocht). Het was eigenlijk een heel ontwapenend gesprek.
Tot nu toe was mijn "ervaring" met (p)sv's gebaseerd op "geen relatiemateriaal", lekker duidelijk, geen gedoe met verliefde gevoelens enzo. Ik snap nu toch wel beter dat een sv minder "2e rangs" is/hoeft te zijn dan ik dacht. Soms iemand die helemaal je type kan zijn, als diegene vrij zou zijn (soms ook niet, alleen deels gedeelde vlakken ).
Dus Lisannez: ik snap dat wel en ook de verwarring. Is denk ik niet eens (altijd) een kwestie van "wat goed genoeg is". Denk dat er veel meer mensen zijn, die ook bij je passen, of in een andere fase tegenkomt en ook passen, zoals je nr 1 (toen, en voor langere tijd) bij je paste. Het wordt lastiger als het niet alleen een "evenwaardige" of alleen in sommige opzichten passend iemand is, maar veel meer dan spanning (van nieuw) is/wordt en je overweldigend meer voelt of meer "past" bij wie je nu bent, dan (voor) je huidige partner.
Als je over en weer denkt dat je ook een (veel fijner) leven wil en kan hebben met diegene.. tja.. denk dat dan een keuze onvermijdelijk wordt. In andere gevallen snap ik het net zo goed dat iemand er geen reden in ziet om weg te gaan van nr 1 (en/of gezin). Blijft soms lastig te bepalen wat iemand precies voor je betekent, (is de wens de vader van de gedachte of werkelijk een Ware?) maar als het overduidelijk is, tja.. En dat hoeft niet bepaald wenselijk te zijn, maar is dan niet anders. Met alle dilemma's van dien.
(zelf hoop ik toch liever niet "een Ware" te zijn voor iemand met gezin en aanleiding om zo'n keuze te moeten maken. Niet wenselijk. En toch kan dat gebeuren). Jammere is dat je als ex-nr 1 zo aan jezelf gaat twijfelen, dat je "niet goed genoeg" meer bent/was. Dat hoeft in vele gevallen helemaal niet het geval te zijn, de nieuwe geliefde niet "beter", maar anders. En daardoor alleen al vaak een aantrekkelijker optie.
Bizar dat je door in de schoenen van de "andere kant" te staan, je toch eea bijstelt, over dit soort levensissues..
Een open hart toont de weg naar een bezield leven..
zaterdag 26 februari 2011 om 19:22
zondag 27 februari 2011 om 10:13
Laten we vooral niet al te veel aandacht besteden aan een of ander 5e rangs verf-hulp-middel die haar frustraties even hier neer komt leggen... Pff, hebben wij niet nodig: ons leven is al colourfull genoeg
Huisje in zeeland: lekker weertje voor!
Hier is mijn gevoelstoestand hetzelfde als het weer: grijs, snotterig en lusteloos. Zou ik dan toch ziek worden?
Huisje in zeeland: lekker weertje voor!
Hier is mijn gevoelstoestand hetzelfde als het weer: grijs, snotterig en lusteloos. Zou ik dan toch ziek worden?
zondag 27 februari 2011 om 10:56
zondag 27 februari 2011 om 10:59
Vakantiepark vind ik niet altijd onaardig: gewoon niets hoeven doen, aanschuiven wanneer je wilt eten, en verder gewoon even er tussenuit. Alleen met schoonfamilie, mwoah... Oh! Die heb ik trouwens niet meer
Het is saai in bed... Had gehoopt dat het wat opgeneukt opgeleukt zou kunnen worden vandaag, maar ach...
Ben afgelopen jaren niet echt ziek geweest, waarschijnlijk vanuit de 'overleefstand'. Dus zie het nu ergens maar als een goed teken dat ik nu blijkbaar meer 'in ruste' ben en het er nu uitkomt ofzo.
Alleen is niets zo on-sexy als een snotterige, piepende vrouw he
Het is saai in bed... Had gehoopt dat het wat opgeneukt opgeleukt zou kunnen worden vandaag, maar ach...
Ben afgelopen jaren niet echt ziek geweest, waarschijnlijk vanuit de 'overleefstand'. Dus zie het nu ergens maar als een goed teken dat ik nu blijkbaar meer 'in ruste' ben en het er nu uitkomt ofzo.
Alleen is niets zo on-sexy als een snotterige, piepende vrouw he
zondag 27 februari 2011 om 11:05
Unfaithful weer gemist... Shit.
@Bkstr, stoere actie!! Teasen is leuk, maar dan moet je daarna wel het gevoel hebben dat ie niet kan wachten, of maakt het je niet zoveel uit en deed je het meer voor je eigen goede gevoel?
@Lis, hele heldere omschrijving van wat een minnaar met je kan doen. Het legt je lat hoger. Ik had laatst een gesprek met een vriendin over open relaties en toen zei ik: mijn enige angst is dat je faciliteert dat je man andere vrouwen ontmoet. En dat je het vertrouwen moet hebben dat hij zelf de grens bewaakt. En tuurlijk wordt je niet op elke minnaar verliefd, maar soms zit er net 1 tussen who rocks your world.... Ingewikkeld, ik hoop dat je er uit komt voor jezelf.
Oh zo'n huisjespark.. pfff.. Een leuk huis aan het strand huren of in de stad, ala..
Ik zwaai even af hier, minnaar is definitief weg en ik ga er eindelijk eens mijn jaar van maken (beginnende met een lekkere vakantie, nog 2 weken!)
Ik zal vast nog wel eens bijlezen hier en zwaaien.
@Bkstr, stoere actie!! Teasen is leuk, maar dan moet je daarna wel het gevoel hebben dat ie niet kan wachten, of maakt het je niet zoveel uit en deed je het meer voor je eigen goede gevoel?
@Lis, hele heldere omschrijving van wat een minnaar met je kan doen. Het legt je lat hoger. Ik had laatst een gesprek met een vriendin over open relaties en toen zei ik: mijn enige angst is dat je faciliteert dat je man andere vrouwen ontmoet. En dat je het vertrouwen moet hebben dat hij zelf de grens bewaakt. En tuurlijk wordt je niet op elke minnaar verliefd, maar soms zit er net 1 tussen who rocks your world.... Ingewikkeld, ik hoop dat je er uit komt voor jezelf.
Oh zo'n huisjespark.. pfff.. Een leuk huis aan het strand huren of in de stad, ala..
Ik zwaai even af hier, minnaar is definitief weg en ik ga er eindelijk eens mijn jaar van maken (beginnende met een lekkere vakantie, nog 2 weken!)
Ik zal vast nog wel eens bijlezen hier en zwaaien.
zondag 27 februari 2011 om 11:06
zondag 27 februari 2011 om 11:47
Stew, het is dus een lang gewortelde angst voor vakantieparken?
*zet bril op en kijkt peinzend*
@Bkstr, ik ben juist meer ziek dan ooit. Nu alweer weken verkouden. En maar doorwerken, 60 uur per week.Maar ok, het roer gaat om en ik ga eindelijk max 5 dagen per week werken!
Ben nog online hoor, zal t uitleggen. Ik denk dat ik me heel lang voor de gek heb gehouden dat ik het wel kon, dit. Maar vorige week dacht ik ineens: dit noooit meer. Nooit meer heen en weer smsen en tot de conclusie komen dat je elkaar weer een week niet ziet omdat werkschema's niet aansluiten. Een nacht samen plannen in MEI! fuck it, dacht ik: dus ik heb hem gesmst (lekker volwassen): dit niet langer. Gevolg was een hele hoop boze mailtjes en smsjes heen en weer en uiteindelijk op zijn vraag gisteren een gesprek. (ik dacht: kop in t zand, maar ja, we zien elkaar natuurlijk nog af en toe op werk)
En dat was eigenlijk heel erg fijn. Uit onmacht hebben we af en toe zo boos tegen elkaar gedaan. Hij snapt niet dat ik aan de ene kant zijn redenen om nu niet weg te gaan zeg te begrijpen, en aan de andere kant zomaar zeg dat ik hem niet meer wil zien.
Hij heeft gewoon veel uit te zoeken voor zichzelf, en ik trek het niet zoals het nu gaat tussen ons. Het gevoel tussen ons is zo sterk, we hebben gisteren de meest heerlijke intense huilende sex gehad waarin hij constant in mijn oor fluisterde dat hij van me hield en me zwoor dat dit niet de laatste keer was.
Ik heb eerlijk gezegd dat ik er niet op wacht, dan laat ik het namelijk nog niet los, maar dat ik hoop dat hij ooit naar me toekomt.
Over een paar maanden hebben we een training samen op werk en we hebben afgesproken dan eens bij te praten. Ik geloof dat hij mij nu ook echt loslaat, dus geen smsjes meer etc.
Eigenlijk geeft het wel rust. Ik vind het ontzettend verdrietig, maar ik kan wel weer door en neem het wel weer in eigen hand.
*zet bril op en kijkt peinzend*
@Bkstr, ik ben juist meer ziek dan ooit. Nu alweer weken verkouden. En maar doorwerken, 60 uur per week.Maar ok, het roer gaat om en ik ga eindelijk max 5 dagen per week werken!
Ben nog online hoor, zal t uitleggen. Ik denk dat ik me heel lang voor de gek heb gehouden dat ik het wel kon, dit. Maar vorige week dacht ik ineens: dit noooit meer. Nooit meer heen en weer smsen en tot de conclusie komen dat je elkaar weer een week niet ziet omdat werkschema's niet aansluiten. Een nacht samen plannen in MEI! fuck it, dacht ik: dus ik heb hem gesmst (lekker volwassen): dit niet langer. Gevolg was een hele hoop boze mailtjes en smsjes heen en weer en uiteindelijk op zijn vraag gisteren een gesprek. (ik dacht: kop in t zand, maar ja, we zien elkaar natuurlijk nog af en toe op werk)
En dat was eigenlijk heel erg fijn. Uit onmacht hebben we af en toe zo boos tegen elkaar gedaan. Hij snapt niet dat ik aan de ene kant zijn redenen om nu niet weg te gaan zeg te begrijpen, en aan de andere kant zomaar zeg dat ik hem niet meer wil zien.
Hij heeft gewoon veel uit te zoeken voor zichzelf, en ik trek het niet zoals het nu gaat tussen ons. Het gevoel tussen ons is zo sterk, we hebben gisteren de meest heerlijke intense huilende sex gehad waarin hij constant in mijn oor fluisterde dat hij van me hield en me zwoor dat dit niet de laatste keer was.
Ik heb eerlijk gezegd dat ik er niet op wacht, dan laat ik het namelijk nog niet los, maar dat ik hoop dat hij ooit naar me toekomt.
Over een paar maanden hebben we een training samen op werk en we hebben afgesproken dan eens bij te praten. Ik geloof dat hij mij nu ook echt loslaat, dus geen smsjes meer etc.
Eigenlijk geeft het wel rust. Ik vind het ontzettend verdrietig, maar ik kan wel weer door en neem het wel weer in eigen hand.
zondag 27 februari 2011 om 11:59
shit Crea, wat een verhaal. Moet moeilijk voor je zijn, ondanks de (relatieve?) rust die het je nu geeft?
Ik hoop, ik hoop het echt van harte, dat je hem nu ook écht los gaat laten. Eerlijk gezegd lees ik in je verhaal toch nog je tweestrijd: enerzijds niet op hem wachten, anderzijds blijven hopen dat hij terug zal komen. Ik herken dat wel hoor: toen exnr1 en ik net uit elkaar waren wist ik dat het beter was, maar hoopte ik ergens dat hij met Robert ten Brink voor de deur zou staan bijvoorbeeld (niet precies dat, maar overdrijven maakt de zaak duidelijk). Nu je weer met hem afgesproken hebt bij te praten tijdens die training, kijk je daar, al dan niet bewust, toch weer naar uit en laat je elkaar dus nog steeds niet los. Feit dat hij niet bij zijn vrouw weg gaat, stond altijd al tussen jullie in, ook al zeiden jullie stellig van niet. Ook nu je een paar stappen verder bent in die specifieke situatie, zal hij niet vertrekken. Natuurlijk moet hij wat dingen uitzoeken voor zichzelf, maar moest hij dat niet al heeeeel erg lang eigenlijk?
Het korte termijn-denken is voorbij, er moet nagedacht worden over de toekomst, hoe beangstigend dat ook is.
Knappe keuze van je Crea, en ik hoop voor je dat je er echt, echt, echt gelukkiger van wordt, uiteindelijk! dikke kus!
Ik hoop, ik hoop het echt van harte, dat je hem nu ook écht los gaat laten. Eerlijk gezegd lees ik in je verhaal toch nog je tweestrijd: enerzijds niet op hem wachten, anderzijds blijven hopen dat hij terug zal komen. Ik herken dat wel hoor: toen exnr1 en ik net uit elkaar waren wist ik dat het beter was, maar hoopte ik ergens dat hij met Robert ten Brink voor de deur zou staan bijvoorbeeld (niet precies dat, maar overdrijven maakt de zaak duidelijk). Nu je weer met hem afgesproken hebt bij te praten tijdens die training, kijk je daar, al dan niet bewust, toch weer naar uit en laat je elkaar dus nog steeds niet los. Feit dat hij niet bij zijn vrouw weg gaat, stond altijd al tussen jullie in, ook al zeiden jullie stellig van niet. Ook nu je een paar stappen verder bent in die specifieke situatie, zal hij niet vertrekken. Natuurlijk moet hij wat dingen uitzoeken voor zichzelf, maar moest hij dat niet al heeeeel erg lang eigenlijk?
Het korte termijn-denken is voorbij, er moet nagedacht worden over de toekomst, hoe beangstigend dat ook is.
Knappe keuze van je Crea, en ik hoop voor je dat je er echt, echt, echt gelukkiger van wordt, uiteindelijk! dikke kus!
zondag 27 februari 2011 om 12:01
Wat heftig Crea!!! Had niet verwacht dat het zo'n wending zou nemen. Maar kan me wel heel goed voorstellen dat je deze keus hebt gemaakt. Zo balen he meis, dat iets dat zo goed voelt je tegelijkertijd half ten gronde richt. Goed dat je hebt gekozen voor jezelf. Maar pijn zal het zeker doen. Hele dikke knuffel van mij!!
zondag 27 februari 2011 om 12:13
Crea, heftig...ik kan bijna je pijn voelen. (de laatste dagen ben ik om onverklaarbare reden weer met ex-lief bezig). Ik hoop zo dat je het gevoel vast kunt houden, je die mooie reis gaat maken en sterk en als herboren weer terug zal komen. Want stel, hij gaat bij zijn vrouw weg....denk je niet dat je er een heel pakket zorgen bij krijgt? Je bent jong en ik gun je zo graag een zorgeloze liefde. (schrijft de oude muts). Kus!
