Seks
alle pijlers
minnaar deel 13
zondag 26 september 2010 om 21:24
Kunnen jullie een minnaar hebben zonder er verliefd op te worden? Of ga je uiteindelijk toch meer voelen voor zo'n man, je hechten.
Dit topic is voornamelijk voor gelijkgestemden. Natuurlijk mogen forummers met een andere mening zich ook hier in de discussie mengen. Maar dit kan ook op een ander topic, namelijk deze; Vind jij een SV ook zo vervelend?
Dit topic is voornamelijk voor gelijkgestemden. Natuurlijk mogen forummers met een andere mening zich ook hier in de discussie mengen. Maar dit kan ook op een ander topic, namelijk deze; Vind jij een SV ook zo vervelend?
dinsdag 28 september 2010 om 10:33
@intherapie
als ik jouw verhaal zo lees is het vele contact ook wat ik had, en dat hij verwachtte van mij dat ik wel direct reageerde terwijl hij dat weleens niet deed, vanwege zijn situatie.
Ik weet precies hoe scheef dat voelt en dat je dan dingen gaat in zitten vullen die vaak niet eens kloppen. Hij is gewoon met andere dingen bezig. Maar dat neemt het gevoel niet weg dat het toch scheef is en je op jezelf aangewezen bent. Ik kon daar uiteindelijk niet mee omgaan en heb de knoop (ook om andere redenen) doorgehakt. Ik werd er heel ongelukkig van.
@Stew
Mannen houden niet van ingewikkelde dingen, maar ik als vrouw ook niet hoor. Het werd mij ook allemaal veel te ingewikkeld door ZIJN situatie, daar moest ik elke keer weer de rekening voor betalen. En dat breekt een keer op. Dat betekent niet dat ik het kapot heb gemaakt, maar dat t gewoon voor beide kanten te complex is vaak, en daar kan je alleen tegen als je mekaar als SV ziet ipv geliefden. Ik kon dat niet.
Zo nu en dan heb ik nog wel een dip, voel ik dat ik toch iets kwijt ben, wat ook fijn was, maar ik heb wel mijn leven terug en de innerlijke rust omdat ik voor mezelf heb gekozen en niet meer van hem laat afhangen hoe mijn leven loopt. Ik kan wel weer genieten van dingen, wat ik eerder niet kon.
Hij smst nog wel, ik sms soms terug, maar het is nog steeds uit. Op een dag zal het wel stil vallen.
als ik jouw verhaal zo lees is het vele contact ook wat ik had, en dat hij verwachtte van mij dat ik wel direct reageerde terwijl hij dat weleens niet deed, vanwege zijn situatie.
Ik weet precies hoe scheef dat voelt en dat je dan dingen gaat in zitten vullen die vaak niet eens kloppen. Hij is gewoon met andere dingen bezig. Maar dat neemt het gevoel niet weg dat het toch scheef is en je op jezelf aangewezen bent. Ik kon daar uiteindelijk niet mee omgaan en heb de knoop (ook om andere redenen) doorgehakt. Ik werd er heel ongelukkig van.
@Stew
Mannen houden niet van ingewikkelde dingen, maar ik als vrouw ook niet hoor. Het werd mij ook allemaal veel te ingewikkeld door ZIJN situatie, daar moest ik elke keer weer de rekening voor betalen. En dat breekt een keer op. Dat betekent niet dat ik het kapot heb gemaakt, maar dat t gewoon voor beide kanten te complex is vaak, en daar kan je alleen tegen als je mekaar als SV ziet ipv geliefden. Ik kon dat niet.
Zo nu en dan heb ik nog wel een dip, voel ik dat ik toch iets kwijt ben, wat ook fijn was, maar ik heb wel mijn leven terug en de innerlijke rust omdat ik voor mezelf heb gekozen en niet meer van hem laat afhangen hoe mijn leven loopt. Ik kan wel weer genieten van dingen, wat ik eerder niet kon.
Hij smst nog wel, ik sms soms terug, maar het is nog steeds uit. Op een dag zal het wel stil vallen.
dinsdag 28 september 2010 om 10:44
precies, je wordt een zeur genoemt terwijl je gelijk hebt, hij weet dat ook maar zijn situatie laat niet meer toe dan dat, dus hij voelde dat als een persoonlijke beschuldiging terwijl ik dat helemaal niet zo bedoelde, ik legde alleen uit hoe het voor mij voelde: niet leuk. Maar dat kwam nooit echt over. Dan werd ik op mijn beurt beschuldigd dat ik een egoist was. En dat is gewoon niet leuk meer, dan voelt de 'zelfopoffering' voor iemand die toch eigenlijk alles al heeft totaal zinloos.
dinsdag 28 september 2010 om 10:58
je hebt helemaal gelijk.
bij mij was het elke week iets waar ik me aan stoorde omdat ook ik van mezelf hou, uiteindelijk ging ik me aan mijn eigen 'gezeur' ergeren. Hij deed ook zijn best om na elk conflict mij toch wat meer tegemoet te komen, maar dat houd hij natuurlijk ook niet altijd vol, want ja, na een week stoorde ik me weer ergens aan. Ik heb dat geduld dat Stew noemt me nooit volledig eigen kunnen maken. Het geduld dat ik had op moeten brengen was namelijk weer iets dat voor hem was, omdat zijn situatie dat verlangt, en zo werd zijn situatie helemaal op mij afgeschoven.
Nu werd mij ook steeds door hem gezegd dat ik dat toch allemaal wist voor ik eraan begon. Ja dat klopt wel, maar dat het zo zou voelen dat weet je pas erna.
bij mij was het elke week iets waar ik me aan stoorde omdat ook ik van mezelf hou, uiteindelijk ging ik me aan mijn eigen 'gezeur' ergeren. Hij deed ook zijn best om na elk conflict mij toch wat meer tegemoet te komen, maar dat houd hij natuurlijk ook niet altijd vol, want ja, na een week stoorde ik me weer ergens aan. Ik heb dat geduld dat Stew noemt me nooit volledig eigen kunnen maken. Het geduld dat ik had op moeten brengen was namelijk weer iets dat voor hem was, omdat zijn situatie dat verlangt, en zo werd zijn situatie helemaal op mij afgeschoven.
Nu werd mij ook steeds door hem gezegd dat ik dat toch allemaal wist voor ik eraan begon. Ja dat klopt wel, maar dat het zo zou voelen dat weet je pas erna.
dinsdag 28 september 2010 om 11:10
het voor mezelf opkomen was op de een of andere manier altijd in conflict met de relatie die ik met hem had. en dat is misschien ook wel logisch, ipv mezelf de schuld te geven dat ik gefaald heb of niet sterk/geduldig genoeg was, een relatie die alleen maar bestaat bij gratie van jezelf wegcijferen zal altijd in strijd zijn met opkomen voor jezelf.
deze gedachte maakt t voor mij mogelijk om ver uit de buurt van deze relatie te blijven, er is geen andere keus als ik voor mezelf op zeg te komen.
deze gedachte maakt t voor mij mogelijk om ver uit de buurt van deze relatie te blijven, er is geen andere keus als ik voor mezelf op zeg te komen.
dinsdag 28 september 2010 om 11:25
@Dulce: ik sta versteld! Wat verwoord je dat goed, ik proef een veel zelfbewuster vrouw dan toen je hier net kwam posten. Je ziet het helemaal helder, zo te zien. Er is idd een groot verschil tussen zeuren om je zin te krijgen of jezelf wegcijferen om hem blij te houden of gezond aan jezelf denken en daarvoor opkomen.
Legt hij zich er min of meer bij neer, of blijft ie "zeuren"? Ik denk dat je aardig duidelijk en standvastig overkomt op hem. Dus hij wel inziet dat het kansloos is, zolang de situatie zou blijven zoals het was, wat hij wel en niet te bieden had. Vind het knap van je, ga vooral op deze weg verder!
Legt hij zich er min of meer bij neer, of blijft ie "zeuren"? Ik denk dat je aardig duidelijk en standvastig overkomt op hem. Dus hij wel inziet dat het kansloos is, zolang de situatie zou blijven zoals het was, wat hij wel en niet te bieden had. Vind het knap van je, ga vooral op deze weg verder!
Een open hart toont de weg naar een bezield leven..
dinsdag 28 september 2010 om 11:26
dinsdag 28 september 2010 om 11:32
@suzy
hij ziet wel dat het gewoon niet meer ging, ook hij is moe. maar hij blijft het wel op mij afschuiven, dat ik 'ondankbaar' ben omdat hij toch ook veel voor mij gedaan heeft. hij snapt gewoon niet dat het daar helemaal niet om gaat. ook al zou hij me gouden bergen geven dan nog zou het niet gaan, zijn onbereikbaarheid, zijn terugtrekking maakt me kapot. ik vuurde hele monologen op hem af op tijden dat hij onbereikbaar was, waarin alles elke keer een herhaling was van het vorige. en juist door geen reactie van hem kwam er geen eind aan en zat ik mezelf naderhand op te eten dat ik alles weer uitgekotst had. vreselijk dat ik me zo heb laten kennen.
hij ziet wel dat het gewoon niet meer ging, ook hij is moe. maar hij blijft het wel op mij afschuiven, dat ik 'ondankbaar' ben omdat hij toch ook veel voor mij gedaan heeft. hij snapt gewoon niet dat het daar helemaal niet om gaat. ook al zou hij me gouden bergen geven dan nog zou het niet gaan, zijn onbereikbaarheid, zijn terugtrekking maakt me kapot. ik vuurde hele monologen op hem af op tijden dat hij onbereikbaar was, waarin alles elke keer een herhaling was van het vorige. en juist door geen reactie van hem kwam er geen eind aan en zat ik mezelf naderhand op te eten dat ik alles weer uitgekotst had. vreselijk dat ik me zo heb laten kennen.
dinsdag 28 september 2010 om 11:34
@intherapie
ik sprak hem meer dan 20 uur per maand telefonisch, dus ook meerdere keren per dag.
als het stil viel dan was het vaak raak. dat vieze gevoel in mn buik kon ik dan wel vaak tegenhouden maar als het toch doorbrak dan ging het goed mis elke keer.
vaak brak het door op momenten dat ik niet lekker in mijn vel zat, door iets anders...als het in mn leven los van hem niet lekker ging, op werk, of wat dan ook. dan trok ik die stiltes niet (of de stiltes na een conflict met hem, die waren het ergst)
als het lekker ging met me dan was er niks aan de hand
ik sprak hem meer dan 20 uur per maand telefonisch, dus ook meerdere keren per dag.
als het stil viel dan was het vaak raak. dat vieze gevoel in mn buik kon ik dan wel vaak tegenhouden maar als het toch doorbrak dan ging het goed mis elke keer.
vaak brak het door op momenten dat ik niet lekker in mijn vel zat, door iets anders...als het in mn leven los van hem niet lekker ging, op werk, of wat dan ook. dan trok ik die stiltes niet (of de stiltes na een conflict met hem, die waren het ergst)
als het lekker ging met me dan was er niks aan de hand
dinsdag 28 september 2010 om 11:48
precies je hebt ook een eigen leven, maar omdat hij wel verwachtte dat hij snel antwoord kreeg zette ik wel mijn eigen leven op die momenten dat hij contact zocht opzij. en dat voelt gewoon niet goed onbewust gaat dat knagen
hij zet mij wel bij tijden opzij omdat hij een eigen getrouwd leven heeft, maar verwacht wel van mij dat ik mijn leven even stil zet als hij contact legt. dat was een soort van stille afspraak geworden die erin geslopen is. en daar handelde ik natuurlijk ook in eigenbelang naar omdat ik maar al te blij was dat er weer contact was gelegd, na een korte stilte. ik raakte verslaafd aan die contactleggingen van hem. logisch ook wel, omdat de relatie gestoeld was op dat soort contact. daar haalde ik mijn mentale voldoening uit.
hij zet mij wel bij tijden opzij omdat hij een eigen getrouwd leven heeft, maar verwacht wel van mij dat ik mijn leven even stil zet als hij contact legt. dat was een soort van stille afspraak geworden die erin geslopen is. en daar handelde ik natuurlijk ook in eigenbelang naar omdat ik maar al te blij was dat er weer contact was gelegd, na een korte stilte. ik raakte verslaafd aan die contactleggingen van hem. logisch ook wel, omdat de relatie gestoeld was op dat soort contact. daar haalde ik mijn mentale voldoening uit.
