Seks
alle pijlers
Minnaar deel 36.
donderdag 19 oktober 2017 om 14:31
Al 35 delen lang schrijven we over het wel en wee om en rond onze minnaars.
Vliegt jouw hart vrij rond, vangbaar met een netje voor elke jager met stoute ogen of ben je een stoere krijgster met pantser en harnas? Moeten de mannen hún hart beschermen omdat jij voor de lust gaat en niet voor de liefde?
Met andere woorden...
Kun jij een minnaar hebben zonder verliefd te worden? Blijf jij met het grootste gemak in de verlust fase hangen of verleg jij constant je grenzen? Dit topic is voornamelijk bedoeld voor gelijkgestemden, al staan we natuurlijk ook een beetje open voor andere meningen.
Het is fijn als je een avatar uploadt, zo blijven we kleurrijk en is het makkelijker om de verhalen bij de naam te plaatsen.
Probeer zo weinig mogelijk te QUOTEN, door het precaire onderwerp wensen sommige schrijf(st)ers hun postings later aan te passen. Bedankt!
Kleine AKL:
Een date is gewoon een date en géén PAK.
Een PAK is een porneauw aftel kalender.
Een PP is een porneauwpaal en de LR zijn de lage regionen.
Dan hebben we nog de Jonge God (JG) en dus ook de Oude God (OG)
Evt de GVGL oftewel God van gelijke leeftijd.
Hou het gezellig.
Vliegt jouw hart vrij rond, vangbaar met een netje voor elke jager met stoute ogen of ben je een stoere krijgster met pantser en harnas? Moeten de mannen hún hart beschermen omdat jij voor de lust gaat en niet voor de liefde?
Met andere woorden...
Kun jij een minnaar hebben zonder verliefd te worden? Blijf jij met het grootste gemak in de verlust fase hangen of verleg jij constant je grenzen? Dit topic is voornamelijk bedoeld voor gelijkgestemden, al staan we natuurlijk ook een beetje open voor andere meningen.
Het is fijn als je een avatar uploadt, zo blijven we kleurrijk en is het makkelijker om de verhalen bij de naam te plaatsen.
Probeer zo weinig mogelijk te QUOTEN, door het precaire onderwerp wensen sommige schrijf(st)ers hun postings later aan te passen. Bedankt!
Kleine AKL:
Een date is gewoon een date en géén PAK.
Een PAK is een porneauw aftel kalender.
Een PP is een porneauwpaal en de LR zijn de lage regionen.
Dan hebben we nog de Jonge God (JG) en dus ook de Oude God (OG)
Evt de GVGL oftewel God van gelijke leeftijd.
Hou het gezellig.
.
woensdag 26 september 2018 om 08:41
weet je . Er word altijd gezegd (in Belgie toch 
) op elk potje past een dekseltje.
En hij is mijn dekseltje. Alleen ben ik dat niet voor hem.
JUllie kunnen nu zeggen dat ik zweef en dan liefde blind maakt en zo, maar zo voel ik het echt, is het echt.
Had ik hem leren kennen voor hij zijn vrouw kende ging ik zo hard voor hem gegaan zijn.
En ja , ik blijf nu bij mijn man. Egoistisch, laf, ja . zeker.
Maar hem kan ik nooit hebben. Nooit. Dus als ik wegga bij mijn man , wil ik toch niemand anders dan hem . En zou ik toch alleen blijven.
) op elk potje past een dekseltje. En hij is mijn dekseltje. Alleen ben ik dat niet voor hem.
JUllie kunnen nu zeggen dat ik zweef en dan liefde blind maakt en zo, maar zo voel ik het echt, is het echt.
Had ik hem leren kennen voor hij zijn vrouw kende ging ik zo hard voor hem gegaan zijn.
En ja , ik blijf nu bij mijn man. Egoistisch, laf, ja . zeker.
Maar hem kan ik nooit hebben. Nooit. Dus als ik wegga bij mijn man , wil ik toch niemand anders dan hem . En zou ik toch alleen blijven.
woensdag 26 september 2018 om 09:57
Waarom is het laf om bij je man te blijven? Dat is juist sterk.
En als jij het zo voelt, dat hij perfect bij jou past, dan voel je dat. Je beseft tegelijkertijd dat hij dat niet zo voor jou voelt. Dus is er maar één mogelijkheid, en dat is zoveel mogelijk contact vermijden zodat de wond kan helen.
Ik lees in je bericht dat je min of meer bij je man blijft omdat je anders alleen zou zijn. Niet uit liefde of zo. Klopt dat? Ik zou eerst maar eens deze pijn afsluiten en dan eens de balans op gaan maken wat je relatie betreft. En nu echt geen drastische stappen zetten. Je denkt niet heel helder na.
En als jij het zo voelt, dat hij perfect bij jou past, dan voel je dat. Je beseft tegelijkertijd dat hij dat niet zo voor jou voelt. Dus is er maar één mogelijkheid, en dat is zoveel mogelijk contact vermijden zodat de wond kan helen.
Ik lees in je bericht dat je min of meer bij je man blijft omdat je anders alleen zou zijn. Niet uit liefde of zo. Klopt dat? Ik zou eerst maar eens deze pijn afsluiten en dan eens de balans op gaan maken wat je relatie betreft. En nu echt geen drastische stappen zetten. Je denkt niet heel helder na.
woensdag 26 september 2018 om 11:49
Hier ben ik het volledig mee eens.
De problemen van pluisje komen niet door haar minnaar die komen vanuit haar eigen beleving, haar verwachtingen en haar eigen keuzes.
Bijvoorbeeld dat potje en dekseltje verhaal. Dat gaat juist om bij elkaar passen, elkaar aanvullen. Niet om zoeken naar wat jouw gat tijdelijk kan dichten.
Heb je ooit zo over je man gedacht, pluisje? Dat hij jouw deksel was?
Egoïsme is trouwens heel erg menselijk. Dus daar zou ik mezelf niet te hard voor straffen.
En het is in mijn ogen alleen laf om bij je man te blijven als je dit doet omdat je nog niets beters hebt gevonden of kan krijgen, terwijl je eigenlijk wel weet dat je niet verder wilt met de relatie
woensdag 26 september 2018 om 12:15
Hoi allemaal,
Ik heb geïnteresseerd gelezen wat jullie allemaal schrijven in dit topic. Voorop gesteld, ik ben niet van plan een minnaar te 'nemen', maar ben wel aan het worstelen met iets, en ik denk hier minder veroordelende reacties te krijgen dan wanneer ik dit onder relaties zet. Ik ben inmiddels 18 jaar samen met mijn man, ik hou van hem, maar de passie is er wel een beetje uit.
Sinds een jaar ken ik iemand waar ik echt weke knieën van krijg, ik denk dat ik inmiddels wel kan zeggen dat ik verliefd ben. Ik kan hem niet 'ontlopen'zeg liever niet waarom, ivm privacy maar neem van mij aan dat ik hem minimaal 2 keer per week zie en soms spreek. Het is een amicale man, maar als hij met mij kletst redelijk verlegen en soms wat nerveus, er hangt een spanning tussen ons van heb ik jou daar, nooit eerder ervaren met iemand... het is letterlijk te snijden, hij lacht altijd naar me, en zoekt vaak 'toenadering'. Het is vnl gevoel, want we hebben niets uitgesproken, maar het is zo vreselijk aanwezig. Hij heeft een vriendin, is iets ouder dan ik, en ik vind dit zo ingewikkeld....
Steeds hoop ik dat als ik hem zie, het me minder doet, maar ook al zie ik hem weken niet door omstandigheden, het wordt niet minder....
Ik zwelg absoluut niet in zelfmedelijden, ik vind mezelf niet zielig, maar ik vind dit wel heel moeilijk.
Ik hou echt van mijn man, was vrij jong samen met hem, voelde me altijd aangetrokken tot hem (nog steeds hoor, maar wel met minder passie na 18 jaar haha) maar bij deze man lijkt het wel magnetisch ik heb dit nooit gehad.
Ik weet het, negeren, niet praten met hem, maar oh wat is dit ingewikkeld, en nee, ik ga het hem niet zeggen, ik ben wat dat betreft veel te verlegen op dat vlak (andere vlakken helemaal niet)
Wat ik hiermee wil? geen idee, van me af schrijven, ik kan en wil het nergens anders kwijt..
Ik heb geïnteresseerd gelezen wat jullie allemaal schrijven in dit topic. Voorop gesteld, ik ben niet van plan een minnaar te 'nemen', maar ben wel aan het worstelen met iets, en ik denk hier minder veroordelende reacties te krijgen dan wanneer ik dit onder relaties zet. Ik ben inmiddels 18 jaar samen met mijn man, ik hou van hem, maar de passie is er wel een beetje uit.
Sinds een jaar ken ik iemand waar ik echt weke knieën van krijg, ik denk dat ik inmiddels wel kan zeggen dat ik verliefd ben. Ik kan hem niet 'ontlopen'zeg liever niet waarom, ivm privacy maar neem van mij aan dat ik hem minimaal 2 keer per week zie en soms spreek. Het is een amicale man, maar als hij met mij kletst redelijk verlegen en soms wat nerveus, er hangt een spanning tussen ons van heb ik jou daar, nooit eerder ervaren met iemand... het is letterlijk te snijden, hij lacht altijd naar me, en zoekt vaak 'toenadering'. Het is vnl gevoel, want we hebben niets uitgesproken, maar het is zo vreselijk aanwezig. Hij heeft een vriendin, is iets ouder dan ik, en ik vind dit zo ingewikkeld....
Steeds hoop ik dat als ik hem zie, het me minder doet, maar ook al zie ik hem weken niet door omstandigheden, het wordt niet minder....
Ik zwelg absoluut niet in zelfmedelijden, ik vind mezelf niet zielig, maar ik vind dit wel heel moeilijk.
Ik hou echt van mijn man, was vrij jong samen met hem, voelde me altijd aangetrokken tot hem (nog steeds hoor, maar wel met minder passie na 18 jaar haha) maar bij deze man lijkt het wel magnetisch ik heb dit nooit gehad.
Ik weet het, negeren, niet praten met hem, maar oh wat is dit ingewikkeld, en nee, ik ga het hem niet zeggen, ik ben wat dat betreft veel te verlegen op dat vlak (andere vlakken helemaal niet)
Wat ik hiermee wil? geen idee, van me af schrijven, ik kan en wil het nergens anders kwijt..
woensdag 26 september 2018 om 12:19
Ik reageer weinig dus ik verwacht ook geen reacties. Maar wil gewoon even melden dat ik van dit topic wel wat heb geleerd. Waar ik eerst dacht dat het allemaal zo simpel en ongecompliceerd was, ben ik er nu wel achter dat dat niet altijd zo is. Het idee waar ik mee begon, 'gewoon' een keer buiten de deur kijken en genieten van wat er meer is in het leven, verandert wel als je een echte leukerd tegen komt. Gevoel is dan toch wat lastiger uit te schakelen (vooral iets wat ik heb geleerd over mezelf, er zullen zeker mensen zijn die dat prima kunnen!). En als je dan allebei bang bent dat het een gevaar voor je relatie kan zijn, dan is het beter om er niet mee verder te gaan. Maar man, wat is dat dan zuur! Ik denk dat ik hier gewoon niet zo voor ben gemaakt en ga heel hard mijn best doen om deze leukerd te vergeten en investeren in mijn relatie. Goed om alle reflecties hier dan te kunnen lezen!
Laugh more, regret less
woensdag 26 september 2018 om 13:07
Goed zo lieffie!lieffie80 schreef: ↑26-09-2018 12:19Ik reageer weinig dus ik verwacht ook geen reacties. Maar wil gewoon even melden dat ik van dit topic wel wat heb geleerd. Waar ik eerst dacht dat het allemaal zo simpel en ongecompliceerd was, ben ik er nu wel achter dat dat niet altijd zo is. Het idee waar ik mee begon, 'gewoon' een keer buiten de deur kijken en genieten van wat er meer is in het leven, verandert wel als je een echte leukerd tegen komt. Gevoel is dan toch wat lastiger uit te schakelen (vooral iets wat ik heb geleerd over mezelf, er zullen zeker mensen zijn die dat prima kunnen!). En als je dan allebei bang bent dat het een gevaar voor je relatie kan zijn, dan is het beter om er niet mee verder te gaan. Maar man, wat is dat dan zuur! Ik denk dat ik hier gewoon niet zo voor ben gemaakt en ga heel hard mijn best doen om deze leukerd te vergeten en investeren in mijn relatie. Goed om alle reflecties hier dan te kunnen lezen!
Hier al 2 weken geen conract. Voel me al opgeluchter.
Bizar dat het voor mensen zo werkt. Uit het oog uit het hart
de wereld wacht om ontdekt te worden
woensdag 26 september 2018 om 13:26
Maar goed dat het zo werkt! Fijn ook dat je je al een stuk opgeluchter voelt, heb meegelezen dus wel jouw verhaal meegekregen inderdaad. Volhouden nu!
Voor nu voelt het zeker niet als leuk, en we hebben ook een kleine slag om de arm gehouden, maar ik heb hier al vaker gelezen dat het echt wel beter wordt met afstand dus daar vertrouw ik dan maar gewoon op
. Ik zit er ook nog niet heel diep in met mijn gevoel, had bij de eerste date (of eigenlijk ervoor al) al in de gaten dat dit voor mij te heftig kon gaan worden dus dit is de beste keuze!
Laugh more, regret less
woensdag 26 september 2018 om 13:51
Abbigael, zulke spanning is niet heel ongebruikelijk, hoor. Zolang je er niets mee doet, is er niets aan de hand. Iedereen heeft wel eens een fantasie over mensen uit hun omgeving, dat wil niet gelijk zeggen dat je er ook naar gaat handelen.
Kun je voor jezelf een ferm besluit nemen om er niet op in te gaan? Maar om gewoon normaal met elkaar om te gaan? Dan hoef je hem niet te mijden, en wordt het niet krampachtig. Ik denk namelijk dat het best raar zal zijn als je hem ineens ontloopt als jullie elkaar regelmatig zien.
Het is sowieso een goed idee om niets te beginnen met deze man. Een minnaar in je directe omgeving is een bijzonder slecht idee.
En dat de passie na 18 jaar inzakt, is ook niet zo heel raar... jullie kennen elkaar nu echt wel, zowel van binnen als van buiten. Mocht je toch behoefte hebben aan meer, ga dan eens het gesprek aan. Misschien is het wel eens een idee om samen op tangodansen te gaan, of een massagecursus of zo. Dat kan een heleboel leuks triggeren.
Kun je voor jezelf een ferm besluit nemen om er niet op in te gaan? Maar om gewoon normaal met elkaar om te gaan? Dan hoef je hem niet te mijden, en wordt het niet krampachtig. Ik denk namelijk dat het best raar zal zijn als je hem ineens ontloopt als jullie elkaar regelmatig zien.
Het is sowieso een goed idee om niets te beginnen met deze man. Een minnaar in je directe omgeving is een bijzonder slecht idee.
En dat de passie na 18 jaar inzakt, is ook niet zo heel raar... jullie kennen elkaar nu echt wel, zowel van binnen als van buiten. Mocht je toch behoefte hebben aan meer, ga dan eens het gesprek aan. Misschien is het wel eens een idee om samen op tangodansen te gaan, of een massagecursus of zo. Dat kan een heleboel leuks triggeren.
woensdag 26 september 2018 om 15:18
MokThee, ik denk dat ik sowieso op den duur een besluit zal nemen, ik weet immers nu niet of en hoelang ik nog in mijn huidige relatie zal blijven, ik ben niet van plan te scheiden, maar ik weet niet hoe het leven verder loopt. Ik ben niet van plan een stiekeme affaire te beginnen, ik denk dat ik er het type niet voor ben, ik kan dingen prima scheiden, maar met hem is dat gewoon geen optie, ik vind hem te aantrekkelijk. Ik zou hem niet als one night stand zien.
Gelukkig ben ik nuchter, en ik zal niet zomaar oeps! in zijn armen belanden, maar ik vind het erg moeilijk. Ik hoop dat het vanzelf slijt, maar ik ben vaker 'verliefd' geweest en dat was gewoon binnen no time over, dit duurt wel erg lang, en hij is geen perfecte man, ws qua karakter niet, en ook qua uiterlijk niet maar ik vind hem wel enorm aantrekkelijk dus. Stom gedoe hahaha. Ik baal gewoon gigantisch van mezelf. Bah, wat een ellende zeg! Ik ben ook absoluut geen romanticus, dat is misschien in mijn voordeel, ik ben meer een man denk ik soms op dat vlak..
Gelukkig ben ik nuchter, en ik zal niet zomaar oeps! in zijn armen belanden, maar ik vind het erg moeilijk. Ik hoop dat het vanzelf slijt, maar ik ben vaker 'verliefd' geweest en dat was gewoon binnen no time over, dit duurt wel erg lang, en hij is geen perfecte man, ws qua karakter niet, en ook qua uiterlijk niet maar ik vind hem wel enorm aantrekkelijk dus. Stom gedoe hahaha. Ik baal gewoon gigantisch van mezelf. Bah, wat een ellende zeg! Ik ben ook absoluut geen romanticus, dat is misschien in mijn voordeel, ik ben meer een man denk ik soms op dat vlak..
woensdag 26 september 2018 om 15:21
Oh mijn man kent hem absoluut niet, waar ik hem van ken, komt hij nooit namelijk. Ik ga ook niets vertellen, vind ik niet nodig. Stel dat ik mijn relatie wil beëindigen wat nu mijn plan niet is, dan vind ik dat vroeg genoeg, en dan zou ik mijn relatie niet eens 'om' hem willen beeindigen. Ik wil niet vreemd gaan, en hij denk ik ook niet, zo nuchter ben ik gelukkig wel maar het maakt de spanning niet minder.
woensdag 26 september 2018 om 15:26
Dat je man hem niet kent, maakt niet zoveel uit. Je komt hem regelmatig tegen, dus zijn er mensen in je omgeving die jullie samen zien. Stel dat er wat gebeurt, dan doet de tamtam toch zijn werk wel.
En als het dan weer over is tussen jullie, blijf je hem tegenkomen. Daarom, nooit handig, iemand zo dichtbij.
Ik zie je vaak schrijven dat je je relatie ooit gaat beëindigen maar nu niet. Best een beetje vreemd, vind ik, om zo in je relatie te staan. Is dat niet iets om te onderzoeken?
Sterkte met je keuzes.
En als het dan weer over is tussen jullie, blijf je hem tegenkomen. Daarom, nooit handig, iemand zo dichtbij.
Ik zie je vaak schrijven dat je je relatie ooit gaat beëindigen maar nu niet. Best een beetje vreemd, vind ik, om zo in je relatie te staan. Is dat niet iets om te onderzoeken?
Sterkte met je keuzes.
woensdag 26 september 2018 om 15:31
Ik snap wat je bedoelt, ik schrijf het nogal ongelukkig, ik bedoel meer dat ik niet weet of een relatie voor altijd is, meer van, je weet nooit wat de toekomst brengt. Ik heb best weleens twijfels, maar dat had ik een aantal jaren geleden ook weleens, en dat was zonder iemand in the picture. Ik neem geen overhaaste beslissingen dus. En ik had weleens een oogje op iemand maar dat was meer van, goh, jij bent leuk/aantrekkelijk etc. Meer niet. Daarom vind ik het nu ingewikkeld.
Maar ik ga er zeker serieus over nadenken nu, dank voor je advies!
Maar ik ga er zeker serieus over nadenken nu, dank voor je advies!
woensdag 26 september 2018 om 19:52
Oh wat ben ik blij dat hier een (al langer bestaand) topic over bestaat! Zo zo zoveel behoefte om hierover te kunnen praten, delen, uitwisselen met wrs niet snel veroordelende gelijkgestemden.
Ik schrijf al langer op het viva forum, maar heb nu een nieuwe nick aangemaakt speciaal voor deze eh... voor mij nieuwe situatie..!
Zal me even voorstellen:
Vrouw, 40 jr, al >20 jaar bij dezelfde man. Hij is de 2de man met wie ik uberhaupt ooit seks heb gehad
ben getrouwd. 2 kids, jongens, inmiddels wat groter.
Een gewoon goed huwelijk, wat hobbels gehad, die overwonnen samen.
Ong 3 jaar terug een biecht van zijn kant. Jarenlang had hij hoeren bezocht. (!)
Dat was donderslag bij heldere hemel. Mega grote huwelijkscrisis. Lang verhaal kort, veeeeeel therapie later dit ook eh... redelijk goed een plek kunnen geven.
Nu rustig vaarwater.
Te rustig. Saai. Ik ben veranderd. Ik wil vanalles. Ben enorm veel afgevallen, ben fanatiek aan het sporten geslagen . En ja.. ben mss een laatbloeier, maar ineens ontdek ik een andere kant van mezelf. Partner heeft zijn actie gehad. Wil nu na zijn opbiechting rust. Is nog steeds gw attent, geduldig, lief. Maarreh. .. bij mij jeukt het.
Ik merk dat man en op me reageren. Flirten. En ik ... genant mss... maar ik GENIET...!
Ik voel me onbeholpen.
Naïef.
Alsof ik al 20 jaar slaap en nu pas wakker word.
Ik wil vanalles, voel vanalles, wil stappen, uitgaan, leven in de brouwerij, ik fantaseer over seks hebben met andere mannen, voel me bubbelen en bruisen van de energie!
Het begon met een praatje. En spannende kriebels.
Een leuke man. Ongebonden. Geïnteresseerd. En ik heb inmiddels met hem gezoend. En eh... meer... eigenlijk alles...
Al n maand of 3 nu.
Het is ZO héérlijk. .!
Ik dacht dat ik me schuldig zou voelen. Niks!
ik dacht dat ik het gw ff 1x uit wilde proberen... maar dat smaakt naar meer.
Hij is geweldig in bed, een enorme match op seksueel vlak.
De spelregels zijn helder: dit is alleen seks. Ik verlaat mijn man niet. We checken onze gevoelens voor elkaar zorgvuldig af, of het nog wel eerlijk is. Dat het een 'win-wjn' situatie is. Dat we niet verliefd worden ..,..
Maar ik merk dat ik uitkijk naar onze ontmoetingen.
Opsta met hem in mijn kop. Naar bed ga met hem in mijn kop.
We appen de halve dag met elkaar. Ik 'honger ' echt naar hem en mijn wereld staat op z'n kop.
We kletsen goed. Neuken goed. Toch zijn we op andere vakken wrs geen match. Als ik bij hem zou wonen of langdurig een relatie zou hebben, zou het wrs al snel een sleur worden. We lijken teveel op elkaar qua karakter. Rationeel kan ik 10 dingen opnoemen waarom dat geen match is. Gevoelsmatig ontplof ik bijna als ik hem zie... Zo intens.
Heb mezelf op zo'n totaal andere manier leren kennen. Daar ben ik heel blij mee en dankbaar voor. Voel me ZO ...... levend!
Niemand weet dit. Op 1 vriendin na. (Die ik niet vaak zie)
Zo benieuwd naar iedereens ervaring hier...
en of er tips zijn. .. vragen. ..? Whatever.
Als ik er maar ergens met iemand over kan praten...!
Alvast bij voorbaat dank voor de reacties!
Ik schrijf al langer op het viva forum, maar heb nu een nieuwe nick aangemaakt speciaal voor deze eh... voor mij nieuwe situatie..!
Zal me even voorstellen:
Vrouw, 40 jr, al >20 jaar bij dezelfde man. Hij is de 2de man met wie ik uberhaupt ooit seks heb gehad
ben getrouwd. 2 kids, jongens, inmiddels wat groter. Een gewoon goed huwelijk, wat hobbels gehad, die overwonnen samen.
Ong 3 jaar terug een biecht van zijn kant. Jarenlang had hij hoeren bezocht. (!)
Dat was donderslag bij heldere hemel. Mega grote huwelijkscrisis. Lang verhaal kort, veeeeeel therapie later dit ook eh... redelijk goed een plek kunnen geven.
Nu rustig vaarwater.
Te rustig. Saai. Ik ben veranderd. Ik wil vanalles. Ben enorm veel afgevallen, ben fanatiek aan het sporten geslagen . En ja.. ben mss een laatbloeier, maar ineens ontdek ik een andere kant van mezelf. Partner heeft zijn actie gehad. Wil nu na zijn opbiechting rust. Is nog steeds gw attent, geduldig, lief. Maarreh. .. bij mij jeukt het.
Ik merk dat man en op me reageren. Flirten. En ik ... genant mss... maar ik GENIET...!
Ik voel me onbeholpen.
Naïef.
Alsof ik al 20 jaar slaap en nu pas wakker word.
Ik wil vanalles, voel vanalles, wil stappen, uitgaan, leven in de brouwerij, ik fantaseer over seks hebben met andere mannen, voel me bubbelen en bruisen van de energie!
Het begon met een praatje. En spannende kriebels.
Een leuke man. Ongebonden. Geïnteresseerd. En ik heb inmiddels met hem gezoend. En eh... meer... eigenlijk alles...
Al n maand of 3 nu.
Het is ZO héérlijk. .!
Ik dacht dat ik me schuldig zou voelen. Niks!
ik dacht dat ik het gw ff 1x uit wilde proberen... maar dat smaakt naar meer.
Hij is geweldig in bed, een enorme match op seksueel vlak.
De spelregels zijn helder: dit is alleen seks. Ik verlaat mijn man niet. We checken onze gevoelens voor elkaar zorgvuldig af, of het nog wel eerlijk is. Dat het een 'win-wjn' situatie is. Dat we niet verliefd worden ..,..
Maar ik merk dat ik uitkijk naar onze ontmoetingen.
Opsta met hem in mijn kop. Naar bed ga met hem in mijn kop.
We appen de halve dag met elkaar. Ik 'honger ' echt naar hem en mijn wereld staat op z'n kop.
We kletsen goed. Neuken goed. Toch zijn we op andere vakken wrs geen match. Als ik bij hem zou wonen of langdurig een relatie zou hebben, zou het wrs al snel een sleur worden. We lijken teveel op elkaar qua karakter. Rationeel kan ik 10 dingen opnoemen waarom dat geen match is. Gevoelsmatig ontplof ik bijna als ik hem zie... Zo intens.
Heb mezelf op zo'n totaal andere manier leren kennen. Daar ben ik heel blij mee en dankbaar voor. Voel me ZO ...... levend!
Niemand weet dit. Op 1 vriendin na. (Die ik niet vaak zie)
Zo benieuwd naar iedereens ervaring hier...
en of er tips zijn. .. vragen. ..? Whatever.
Als ik er maar ergens met iemand over kan praten...!
Alvast bij voorbaat dank voor de reacties!
woensdag 26 september 2018 om 22:09
Hahaha...zo leuk voor je Zeeland. Gewoon lekker van genieten en misschien wel heel okay juist dat je de nadelen al goed ziet in hem qua persoon. Die roze bril lekker in de brillenkoker laten zitten en lekker van de vrijpartijen genieten. Je man heeft nog wel wat van je tegoed lijkt me. Geniet ervan!
woensdag 26 september 2018 om 22:55
donderdag 27 september 2018 om 08:20
Welkom Zeeland. Hoewel ik je keuze begrijp, heb ik er ook veel moeite mee. Je weet zelf hoe het was, om te ontdekken dat je je partner moest delen met (vele) anderen. Ik vind dat 'jij bent geweest, nu mag ik' niet op zijn plaats. Jullie zijn in goed gesprek (geweest, of nog steeds), waarom heb je je verlangens dan niet met je man gedeeld? Waarom nu stiekem?
Je merkt dat je focus van je relatie naar je lover verschuift. Je houdt je gevoelens in check, zeg je, maar je denkt zo'n beetje 24/7 aan je minnaar. Er is dus geen sprake van balans.
Ik begrijp wel hoe dat loopt, hoor, je denkt: ik ga een paar keer neuken en dan is de jeuk voorbij. Maar zoals je hier kunt lezen is dat zeer zelden het geval. In 99% van de gevallen loopt het uit op 'nog een keer, en nog een keer' en voor je het weet zie je elkaar wekelijks, of in elk geval zeer regelmatig. En wordt het fundament onder je eigen relatie weggegraven. Met elke keer dat je met die ander het bed induikt.
Ik herken het gevoel van meer willen, je vleugels uitslaan, afvallen, jezelf ineens anders zien, aandacht van anderen krijgen. Dat is niet heel ongebruikelijk. Ik snap alleen niet waarom je je mond niet opentrekt.
Je merkt dat je focus van je relatie naar je lover verschuift. Je houdt je gevoelens in check, zeg je, maar je denkt zo'n beetje 24/7 aan je minnaar. Er is dus geen sprake van balans.
Ik begrijp wel hoe dat loopt, hoor, je denkt: ik ga een paar keer neuken en dan is de jeuk voorbij. Maar zoals je hier kunt lezen is dat zeer zelden het geval. In 99% van de gevallen loopt het uit op 'nog een keer, en nog een keer' en voor je het weet zie je elkaar wekelijks, of in elk geval zeer regelmatig. En wordt het fundament onder je eigen relatie weggegraven. Met elke keer dat je met die ander het bed induikt.
Ik herken het gevoel van meer willen, je vleugels uitslaan, afvallen, jezelf ineens anders zien, aandacht van anderen krijgen. Dat is niet heel ongebruikelijk. Ik snap alleen niet waarom je je mond niet opentrekt.
donderdag 27 september 2018 om 08:54
Het spat ervan af, Zeeland. Welkom hier trouwens.
Ik snap wat MokjeThee zegt, het zou een ware schoonheidsprijs verdienen als je je mond open zou doen, beslist. En toch begrijp ik waarom je het niet doet, waarom je dit je geheimpje houdt.
Jullie zijn door een diep dal gegaan na zijn biecht en ondertussen is je man kabbelen en sleuren, voor hem hoeft al die polonaise niet meer, dit, terwijl jij bruist, bubbelt en aan je tweede jeugd bent begonnen! Opbiechten aan je man betekent opnieuw het diepe dal terwijl jij helemaal happy bent zo en, lullig gezegd, dat gejammer hierover niet kan gebruiken. Als je man ook nog steeds verlangens had was het wellicht anders geweest.
Ik kan alleen maar zeggen, zorg ervoor dat het nooit uitkomt, verlies je hartje niet en geniet!
Ik snap wat MokjeThee zegt, het zou een ware schoonheidsprijs verdienen als je je mond open zou doen, beslist. En toch begrijp ik waarom je het niet doet, waarom je dit je geheimpje houdt.
Jullie zijn door een diep dal gegaan na zijn biecht en ondertussen is je man kabbelen en sleuren, voor hem hoeft al die polonaise niet meer, dit, terwijl jij bruist, bubbelt en aan je tweede jeugd bent begonnen! Opbiechten aan je man betekent opnieuw het diepe dal terwijl jij helemaal happy bent zo en, lullig gezegd, dat gejammer hierover niet kan gebruiken. Als je man ook nog steeds verlangens had was het wellicht anders geweest.
Ik kan alleen maar zeggen, zorg ervoor dat het nooit uitkomt, verlies je hartje niet en geniet!
.
donderdag 27 september 2018 om 09:24
Dankje voor je reactie Mok thee.
Mijn partner is dus 20 jaar lang naar de hoeren gegaan. Dat kwam uit omdat hij dacht genitale wratjes te hebben. De impact hiervan op onze relatie was (is) groot, we zijn er bijna aan onderdoor gegaan. Veel therapie en gesprekken waren nodig. Inmiddels geen therapie meer, maar nog wel regelmatig gesprekken. Over lust en verlangens, de definitie van onze relatie. Onze communicatie is eigenlijk juist heel goed. Je vraagt, 'waarom heb je je verlangens niet met je man gedeeld?'
Dat heb ik gedaan. Ik heb het een aantal keer omschreven.
Dat er een onrustig stukje in me blijft zitten. Klinkt mss stom, maar, alsof iets in me nu verongelijkt is dat het iets niet mag hebben, wat mijn man zichzelf dus 20 jaar lang zichzelf schaamteloos wel gegund heeft. Dat voelt scheef.
Ik heb dit vaker benoemd naar hem toe. Dat ik behoefte heb om die balans recht te trekken. Ook hypothetische situaties aan hem voor gelegd. 'Wat als ik nou ook behoefte heb om met n ander naar bed te gaan? Hoe zou je dat vinden? Hoe zou je het vinden als ik het, puur voor de seks, eens met n ander zou doen..? Zou je het goed vinden? Zou je het willen weten? Hoe zou dat voor je zijn? Is een open relatie iets voor ons?"
Dit klinkt als confronterend boze vragen stellen, maar er zit nul boosheid meer onder. Dit was in een open onderzoekende context. Open. Onderzoekend en eerlijk.
Hij gaf op zijn beurt aan dat hij zich dat wel voor kon stellen, die scheefheid, dat gevoel van on eerlijkheid bij mij, dat hij het pijnlijk vond om dit te horen, maar zag als een gevolg van zijn bedrog, dat hij me hierin niet kon helpen. Dat hij het moeilijk vond als het zou gebeuren, maar dat hij tegelijkertijd vond dat hij geen recht van spreken had na zijn jarenlange dubbelleven. Dat hij het niet zou willen weten omdat hij niet wist of hij hiermee kon dealen.
We hebben hier uitgebreid over gesproken.
Op een bepaalde manier voelt het ook alsof ik een rekening aan het vereffenen ben. Voel me niet schuldig, maar geniet intens. Alsof ik een balans aan het herstellen ben.
Ik ben naar lover trouwens wel 100% transparant over de situatie mbt dat ik partner niet verlaat. Verder deel ik niets met lover over partner. Dat hele bedrog verhaal, of over hoe vaak, of hoe of whatever er in bed met partner en mij af speelt, dat scherm ik af.
Was benieuwd hoe jullie dat doen.
Soms komt het even zijdelings ter sprake, dat lover benieuwd is of ik seks heb, hoe vaak, of dat een bepaald standje wel eens eerder gedaan heb etc. (Met partner)
Dan antwoord ik ontwijkend of zeg rechtstreeks dat dat dus vragen zijn die ik niet beantwoorden kan/wil.
Hoe krom ook, ik wil dit toch op n bepaalde manier 'zuiver' houden. En info v partner bloot geven voelt als 'verraad', als niet integer. Dat zou iets zijn waar over ik me dan weer WEL schuldig zou voelen.
Het neuken zelf niet.
Dubbel..!
Hoe is dat bij jullie? Waar trek jij die scheidslijn?
Mijn partner is dus 20 jaar lang naar de hoeren gegaan. Dat kwam uit omdat hij dacht genitale wratjes te hebben. De impact hiervan op onze relatie was (is) groot, we zijn er bijna aan onderdoor gegaan. Veel therapie en gesprekken waren nodig. Inmiddels geen therapie meer, maar nog wel regelmatig gesprekken. Over lust en verlangens, de definitie van onze relatie. Onze communicatie is eigenlijk juist heel goed. Je vraagt, 'waarom heb je je verlangens niet met je man gedeeld?'
Dat heb ik gedaan. Ik heb het een aantal keer omschreven.
Dat er een onrustig stukje in me blijft zitten. Klinkt mss stom, maar, alsof iets in me nu verongelijkt is dat het iets niet mag hebben, wat mijn man zichzelf dus 20 jaar lang zichzelf schaamteloos wel gegund heeft. Dat voelt scheef.
Ik heb dit vaker benoemd naar hem toe. Dat ik behoefte heb om die balans recht te trekken. Ook hypothetische situaties aan hem voor gelegd. 'Wat als ik nou ook behoefte heb om met n ander naar bed te gaan? Hoe zou je dat vinden? Hoe zou je het vinden als ik het, puur voor de seks, eens met n ander zou doen..? Zou je het goed vinden? Zou je het willen weten? Hoe zou dat voor je zijn? Is een open relatie iets voor ons?"
Dit klinkt als confronterend boze vragen stellen, maar er zit nul boosheid meer onder. Dit was in een open onderzoekende context. Open. Onderzoekend en eerlijk.
Hij gaf op zijn beurt aan dat hij zich dat wel voor kon stellen, die scheefheid, dat gevoel van on eerlijkheid bij mij, dat hij het pijnlijk vond om dit te horen, maar zag als een gevolg van zijn bedrog, dat hij me hierin niet kon helpen. Dat hij het moeilijk vond als het zou gebeuren, maar dat hij tegelijkertijd vond dat hij geen recht van spreken had na zijn jarenlange dubbelleven. Dat hij het niet zou willen weten omdat hij niet wist of hij hiermee kon dealen.
We hebben hier uitgebreid over gesproken.
Op een bepaalde manier voelt het ook alsof ik een rekening aan het vereffenen ben. Voel me niet schuldig, maar geniet intens. Alsof ik een balans aan het herstellen ben.
Ik ben naar lover trouwens wel 100% transparant over de situatie mbt dat ik partner niet verlaat. Verder deel ik niets met lover over partner. Dat hele bedrog verhaal, of over hoe vaak, of hoe of whatever er in bed met partner en mij af speelt, dat scherm ik af.
Was benieuwd hoe jullie dat doen.
Soms komt het even zijdelings ter sprake, dat lover benieuwd is of ik seks heb, hoe vaak, of dat een bepaald standje wel eens eerder gedaan heb etc. (Met partner)
Dan antwoord ik ontwijkend of zeg rechtstreeks dat dat dus vragen zijn die ik niet beantwoorden kan/wil.
Hoe krom ook, ik wil dit toch op n bepaalde manier 'zuiver' houden. En info v partner bloot geven voelt als 'verraad', als niet integer. Dat zou iets zijn waar over ik me dan weer WEL schuldig zou voelen.
Het neuken zelf niet.
Dubbel..!
Hoe is dat bij jullie? Waar trek jij die scheidslijn?
donderdag 27 september 2018 om 09:28
Ah oké, fijn dat je het toelicht, je hebt er dus uitgebreid over gepraat. Ik lees zelfs enigszins een 'don't ask, don't tell' in zijn woorden, hij zou het niet willen weten, maar hij kan het wel begrijpen. In die zin snap ik beter dat je hiervoor kiest, al blijft het nooit 100% koosjer.
Ik vind het juist verstandig dat je dat soort dingen afschermt voor je lover. Het zorgt voor een duidelijke, heldere grens. Als je je zieleroerselen met hem gaat delen, is de kans groter dat je hem je hart binnen laat, en dan zijn de gevolgen misschien niet te overzien.
Ik heb in mijn minnaartijd nooit over mijn (open) relatie gehad met mijn SV's, maar ik had dan ook nooit erg lang dezelfde. Dus kon ik gemakkelijk die scheidslijn in stand houden.
Je pakt het in mijn ogen verstandig aan, en ik hoop dat je je sporen goed uitwist. Dank je voor je uitgebreide toelichting.
Ik vind het juist verstandig dat je dat soort dingen afschermt voor je lover. Het zorgt voor een duidelijke, heldere grens. Als je je zieleroerselen met hem gaat delen, is de kans groter dat je hem je hart binnen laat, en dan zijn de gevolgen misschien niet te overzien.
Ik heb in mijn minnaartijd nooit over mijn (open) relatie gehad met mijn SV's, maar ik had dan ook nooit erg lang dezelfde. Dus kon ik gemakkelijk die scheidslijn in stand houden.
Je pakt het in mijn ogen verstandig aan, en ik hoop dat je je sporen goed uitwist. Dank je voor je uitgebreide toelichting.
)
