Minnaar deel 37

Julus schreef: ↑

25-05-2019 11:24

Toch zou je zomaar eens hetzelfde kunnen uit komen als een schrijfster van hier die met haar minnaar verder ging. Dat was ook een proces. Maar volgens mij waren er daar al snel(ler) concrete acties als ik me niet vergis. Haar nick was iets met een juf geloof ik? Iemand?

JufLena? Lees je al zo lang mee? Edit: begonnen als JufMafkees

Ik lees al heel lang mee. Ja die!

Ze is niet bij haar minnaar gebleven. Zie de update van 29 oktober 2017: seks/minnaar-deel-36/list_messages/393194/5

Mooie ontwikkelingen hier! En dan heb ik het vooral over inzicht in eigen denken en handelen. Het is zo ingewikkeld, en al helemaal in relatie tot een ander. Confronterend maar wel ergens goed voor. Dit topic gaat over minnaren maar dat zijn ook relaties, met dezelfde twijfels, pijnlijke zaken en ook mooie kanten. Maar juist in relaties die niet mogen zijn loop je vaak keihard tegen jezelf aan. Ik zeg altijd, alles heeft een reden. Het is er niet zomaar. En dat begint al met contact aangaan en onderhouden met een bezet persoon.
Terug naar de basis, waarom kies je daar voor kan al inzicht verschaffen

Marana, dat had ik gemist. Jammer dat ook die relatie niet heeft gewerkt. Maar het heeft haar ongetwijfeld wel iets gebracht. Ik ga het topic even lezen

Ja dus. Weer terug bij de vader van de kinderen. Mooi!

Julus schreef: ↑

25-05-2019 11:41

Mooie ontwikkelingen hier! En dan heb ik het vooral over inzicht in eigen denken en handelen. Het is zo ingewikkeld, en al helemaal in relatie tot een ander. Confronterend maar wel ergens goed voor. Dit topic gaat over minnaren maar dat zijn ook relaties, met dezelfde twijfels, pijnlijke zaken en ook mooie kanten. Maar juist in relaties die niet mogen zijn loop je vaak keihard tegen jezelf aan. Ik zeg altijd, alles heeft een reden. Het is er niet zomaar. En dat begint al met contact aangaan en onderhouden met een bezet persoon.
Terug naar de basis, waarom kies je daar voor kan al inzicht verschaffen

Jouw woorden zijn exact de woorden die ik nodig heb. Jouw verhaal over het mailen van die ene zin waarmee je voor jezelf hebt gekozen hebben mij er echt mede toe gezet mijn grens aan te geven. Hoe hard en pijnlijk ook.

De echte uitdaging komt als we elkaar zien op het werk.. moet daar nu nog niet mee bezig zijn, ga straks mijn koffertje pakken, leuk aankleden en genieten van een weekend met mijn vriendinnen en de aandacht die ik verdien

Julus schreef: ↑

23-05-2019 20:14

Je zegt telkens dat jullie relatie gericht is op de connectie en dat jullie elkaar veel zien en horen. Ik zei eerder al dat er sprake lijkt te zijn van emotionele afhankelijkheid. Om ergens een leegte te vullen. Een keer wreekt zich dat omdat het geen goede basis is.
Beiden enorm veel behoefte aan bevestiging; vandaar het vele contact en nog meer willen. Zodra er leegte is, klamp je je vast en vaak is dat niet de persoon die perse het brste voor je is.
Iemand zei al: kijk uit met wat je weggooit. Ik vraag me of je niet die extreme behoefte aan bevestiging/contact met liefde verwart. Dat kunnen we vaak genoeg lezen op de relatiepijler, hoe dat werkt.

Hier even een bedankje van een meelezer, o.a. voor deze tekst. Maar er is hier nog veel meer te lezen wat mij helpt om echt los te komen van mijn eerdere 'relatie', en extra blij te zijn met de man nu in mijn leven, die wél volledig voor mij gaat (en ik voor hem) in alle eerlijkheid en openheid. Het is zo anders als je niet meer je energie hoeft te steken in allerlei analyses/verklaringen/gedoe/etc. en het was een opluchting toen dat voorbij was, hoezeer ik hem ook miste. Ik weet zeker dat ik nooit, nooit meer zoiets ga doen (ik was single, hij bezet, al had hij 'de stekker uit zijn huwelijk getrokken' en woonde door de weeks alleen). Het is het allemaal niet waard!

NGU: veel sterkte!

NGU: je kunt het! Na je fijne weekend en misschien nog wat gesprekken kun je het vast nog beter rationaliseren zodra je hem ziet. Blijf denken aan wat hij je gaf; niks! Dus je verliest niks!
Hij staat symbool voor wat KAN zijn: een man in je leven, die er voor jou is. Maar dat is niet hij, hij is er niet voor jou.

Elmervrouw: mooi hoe dat op dit forum werkt, we helpen elkaar soms zonder dat we het weten.
Ik begrijp dat je nu die leuke partner hebt gevonden en dat kon alleen maar door die ander los te laten. Goed om te lezen! Laat gaan wat energie kost en haal naar je toe wat energie geeft. Mooi gezegd van jou!

Lisanne804 schreef: ↑

25-05-2019 11:04

ik begrijp niet zo goed waarom je aarzelt wat voor jou het beste is, wat zou je in positieve zin winnen als je..

Simpel. Omdat het mijlenver afstaat van de persoon die ik een jaar geleden was/dacht te zijn.
Omdat ik er niet trots op ben dat ik mijn man, van wie ik houd, bedrieg, omdat ik mijn gezin op het spel zet door de risico's die ik neem.
Ik was echt gelukkig vorig jaar in mei, voor ik hem ontmoette, had nooit het gevoel dat er iets te kort was. Hij heeft ook serieus hard moeten werken om mij te overtuigen..
Maar voor mij persoonlijk, los van alle andere dingen relaties en mensen, is hij het beste wat mij ooit overkwam.

Maar, dat is wat julus moeilijk vind, begrijp ik, er waren al 2 gezinnen, er zijn kinderen en we willen allebei echt onze kinderen voltijds zelf grootbrengen en we willen geen van beide het gezin dat ons dierbaar is opbreken. We zijn allebei heel stellig en duidelijk daarover van bij het begin. Maar tegelijk zitten we heel heel diep en gaan we ook echt vol voor elkaar.
Dus dat allemaal maakte mijn simpele leventje op een jaar tijd veel complexer maar ook veel interessanter. Maar of dat op lange termijn beter is weet ik niet.

Lisanne, kan je makkelijker mailen met hem? Dat deed ik vroeger wel ook eens? Als ik opeens met iets zat, het hem sturen, heel veel complexe dingen hebben we op die manier doorgepraat. Misschien lukt dat makkelijker dan echt face to face? En ook om de momenten die je samen hebt niet altijd aan moeilijke gesprekken te doen opgaan?

Julus schreef: ↑

25-05-2019 11:24

Fijn dat jullie dat gesprek zijn aangegaan! Maar ik lees ook bij hem alleen maar woorden, een wens. Het voelt goed dus hij zou het willen maar concrete actie blijft uit. Het is eigenlijk precies waarom vrouwen maar blijven hangen. Maar ik lees ook dat dit voor jou nu helemaal prima is en daar gaat het om. Zodra het je enorm in de weg gaat zitten heeft dat invloed op jullie samenzijn en dat lijkt niet aan de orde. Knap dat je er vrede mee kunt hebben en ook vertrouwt op de goede afloop.
Al zou ik dus zeker ook je verwachtingen heel laag houden, want de val kan diep zijn.

Hoe dan ook zal de tijd het leren. Voor nu zou ik vooral blijven onderzoeken waar jij staat in dit proces en genieten. Laat je niet teveel leiden door zijn hoopvolle mijmeren. Want ook dat is een vlucht uit zijn realiteit..doordat jij er in meegaat mijmert dat heel fijn voor hem (en jou). Een soort tweede dimensie waar alles nog kan en mag. Dat wat je doet als je elkaar net leert kenenn en volop fantaseert over de toekomst. In jullie geval zijn er al al 2 gezinnen. Ik blijf dat een bijzonder fenomeen vinden, zonder te veroordelen. Het staat zo ver van me af, bedoel ik meer

Ja het klopt, het zijn alleen maar woorden, een wens. Wij hebben beide nooit de intentie gehad meer te willen, nu dat langzaam zo gegroeid is, hebben we allebei tijd nodig hieraan te wennen.
Hij is zich al langzaam van thuis los aan het maken, in zijn hoofd en gevoel, dat proces is al gaande ook al is dat in de tastbare wereld nog maar op kleine gebieden zichtbaar. Zijn vrouw voelt dit ook aan dan hij afstand aan het nemen is.
Ik begrijp hem heel goed, betreffende zijn uitspraak, en ik worstel met hetzelfde. Het is niet logisch om iets wat je in 15-20 jaar hebt opgebouwd (basis, fundament) ineens voor het onbekende in stel op sprong gedag te zeggen, dat is een enorme sprong in het diepe, en die moed hebben we beide niet om dat in een flits te bewerkstelligen. Ik denk dat we dit liever in stappen doen, met aan de ene kant meer groei en de andere kant langzaam meer loslaten. Een andere weg is er niet, ook niet voor mezelf en dat zou ik ook niet willen.
Ik heb er vertrouwen in dat het zal gaan met stappen en ik laat hem daar ook volledig vrij in. Ik heb vertrouwen in het proces. Er hoeven niet nu al knopen te worden doorgehakt en dingen te veranderen.. dat proces is achter de schermen al in volle gang (in het denken en in het gevoel) als dit op deze manier doorzet, verandert de realiteit vanzelf langzaam mee.. Waar energie naar uit gaat in het hoofd veranderd ook de omgeving.

Ik ben niet iemand die ergens in blijft hangen, en in dit proces zullen ongetwijfeld nog vele gesprekken over dit onderwerp volgen, dit is nog maar het begin, een voorzichtig uitgesproken gevoel en intentie, alleen samen hier over praten is al een stap.

Natuurlijk ben ik bang om te vallen.. en houd ik er in mijn hoofd rekening mee dat het ook anders af kan lopen. Ik ken het klassieke minnaarsverhaal al jaren, en lees hier regelmatig alle ellende van vrouwen die dachten dat ze samen zouden komen, en waarbij de man hen uiteindelijk toch liet zitten.. Ik ga niet roepen dat het bij mij/ons allemaal anders is en dat hij anders is, en dat het mij niet zal overkomen, want die zekerheid heb ik simpelweg niet. Op dit moment vertrouw ik op wat hij zegt, maar vooral ook op wat ik zie en hoor; hoeveel tijd hij in ons stopt, de risico's die hij neemt en de dingen die hij doet, en hoe gek hij op mij is. Ik heb daar nog nooit aan getwijfeld. Het grootste risico is zijn karakter, want hoewel dat ik weet dat hij de dingen die hij zegt echt meent, en ik daar ook 100% op vertrouw, weet ik ook dat die parallel wereld waarin hij leeft zeker een risico kan vormen, omdat als hij de volle laag zou krijgen uit zijn omgeving en op dat front met 2 benen terug op de grond wordt gezet, ineens toch anders kan reageren en wellicht ook andere beslissingen neemt.

Mijn voornemen is om hier zeker nog vaker en dieper op in te gaan met hem en toch te proberen het gesprek open te houden en aan te gaan. Het is een reis met een vage bestemming en hoe het dan ook loopt, ik ga er ongetwijfeld heel erg door groeien en van leren.

Elk verhaal is uniek, maar ik ga Juf (ik had haar naam al op de andere pagina gezien met link) zeker opzoeken, om eens te kijken hoe dit bij haar is verlopen.

Hoe zeer het voor mij lastig is voor stellen, ik begrijp wel wat je zegt. Toch bekruipt mij het gevoel dat je in woorden heel goed weet te benoemem hoe het idealiter zou ' moeten' gaan, dit proces. Maar dat je het anders voelt.
Voor mij als lezer zit daar een discrepantie .ik kan er mijn vinger niet goed op leggen maar dit zit hem voornamelijk in wat je eerder zei over bevestiging en duidelijkheid willen van hem. En in de posts van voor zijn bevestigende woorden hier erg wankel in te zijn, naar nu weer het hele rationele. Herken je hier iets in?
In het kader van soulsearchen?

Het is overigens een bekend overlevingsmechanisme welke mij niet vreemd is. Bij kwetsbaarheden of althans de mogelijkheid om gekwetst te worden schiet ik in die modus. Gevoel vs ratio en dan van 1-100.

Dat wat je zegt komt dan niet overeen met hoe je het voelt. En dat merken mensen op. Iig degenen die het mechanisme kennen en herkennen en die dat durven uitspreken

Julus schreef: ↑

25-05-2019 11:41

Mooie ontwikkelingen hier! En dan heb ik het vooral over inzicht in eigen denken en handelen. Het is zo ingewikkeld, en al helemaal in relatie tot een ander. Confronterend maar wel ergens goed voor. Dit topic gaat over minnaren maar dat zijn ook relaties, met dezelfde twijfels, pijnlijke zaken en ook mooie kanten. Maar juist in relaties die niet mogen zijn loop je vaak keihard tegen jezelf aan. Ik zeg altijd, alles heeft een reden. Het is er niet zomaar. En dat begint al met contact aangaan en onderhouden met een bezet persoon.
Terug naar de basis, waarom kies je daar voor kan al inzicht verschaffen

Prachtig stukje waarheid.. dank je wel voor je toevoeging hier!

Julus schreef: ↑

25-05-2019 16:01

Hoe zeer het voor mij lastig is voor stellen, ik begrijp wel wat je zegt. Toch bekruipt mij het gevoel dat je in woorden heel goed weet te benoemem hoe het idealiter zou ' moeten' gaan, dit proces. Maar dat je het anders voelt.
Voor mij als lezer zit daar een discrepantie .ik kan er mijn vinger niet goed op leggen maar dit zit hem voornamelijk in wat je eerder zei over bevestiging en duidelijkheid willen van hem. En in de posts van voor zijn bevestigende woorden hier erg wankel in te zijn, naar nu weer het hele rationele. Herken je hier iets in?
In het kader van soulsearchen?

Zou je dit iets nader willen verklaren, ik vind het interessant en het klinkt uitdagend om in te duiken, maar ik begrijp (nog) niet helemaal waar je op doelt.

oliviaaaaaaa schreef: ↑

25-05-2019 15:31

Simpel. Omdat het mijlenver afstaat van de persoon die ik een jaar geleden was/dacht te zijn.
Omdat ik er niet trots op ben dat ik mijn man, van wie ik houd, bedrieg, omdat ik mijn gezin op het spel zet door de risico's die ik neem.
Ik was echt gelukkig vorig jaar in mei, voor ik hem ontmoette, had nooit het gevoel dat er iets te kort was. Hij heeft ook serieus hard moeten werken om mij te overtuigen..
Maar voor mij persoonlijk, los van alle andere dingen relaties en mensen, is hij het beste wat mij ooit overkwam.

Maar, dat is wat julus moeilijk vind, begrijp ik, er waren al 2 gezinnen, er zijn kinderen en we willen allebei echt onze kinderen voltijds zelf grootbrengen en we willen geen van beide het gezin dat ons dierbaar is opbreken. We zijn allebei heel stellig en duidelijk daarover van bij het begin. Maar tegelijk zitten we heel heel diep en gaan we ook echt vol voor elkaar.
Dus dat allemaal maakte mijn simpele leventje op een jaar tijd veel complexer maar ook veel interessanter. Maar of dat op lange termijn beter is weet ik niet.

Lisanne, kan je makkelijker mailen met hem? Dat deed ik vroeger wel ook eens? Als ik opeens met iets zat, het hem sturen, heel veel complexe dingen hebben we op die manier doorgepraat. Misschien lukt dat makkelijker dan echt face to face? En ook om de momenten die je samen hebt niet altijd aan moeilijke gesprekken te doen opgaan?

Oliviaaa, ow ik begrijp je zo goed, ook dat vol voor elkaar gaan.. Jouw man heeft geen idee van de ontwikkelingen, ik denk dat dat ook enorm scheelt.. als mijn man van niets had geweten waren de verhoudingen op dit vlak waarschijnlijk ook totaal anders geweest. Wij hebben met ons 2 afbraak gemerkt in onze relatie en zijn beide door een proces gegaan. Ik kon thuis na een date niet weer aan mijn man hechten (geen parallelleven) , ik denk dat het wel anders is als de ander niets weet en je dit parallelleven wel hebt.
Even heel eerlijk om naar je zelf te kijken, je zegt je gezin nooit op te willen breken, en dat begrijp ik als geen ander, omdat dat voor mij voorheen ook altijd gold en ik daar heel stellig in was, maar fantaseer jij nooit hoe het zou zijn als je met hem samen zou zijn? Voel jij nog exact hetzelfde voor je man als een jaar geleden? Je vertelt over je kinderen groot brengen (wat ik volledig snap) , maar je typt niets over je partner. Stel kinderen waren nu volwassen, en hij zou ook verder willen met jou, zou dit de boel veranderen? M.a.w. is de reden dat je niet met hem verder wilt, situatie gebonden (gezin) of persoonsgebonden(hij) doordat hij als persoon echt alleen maar interessant is voor erbij?

Mailen, ja we hebben zelfs ons eigen gezamenlijk mailadres, voor als er iets met onze telefoon zou gebeuren.
Best een goed idee, maar feit is dat ik dat al een aantal keer gebruikt heb voor zaken die extreem moeilijk en lastig waren. Ik wil dit onderwerp niet bestempelen met 'zwaar en lastig' en als ik ga mailen dan kan het overkomen alsof het in die categorie valt en dat is niet de bedoeling, vandaar de keuze van niet. Alhoewel ik het wel heb overwogen. Als je betreffende dit gebied nog andere ideeën hebt als het gaat om de communicatie te vergemakkelijken dan hoor ik ze ook graag..
Ik heb zelf bedacht de stukken die ik hier typ te kopiëren en naar hem door te sturen.. op die manier hoef ik niet rechtstreeks te zeggen wat ik denk en voel naar hem toe, maar kan dit toch bij hem aankomen. Hij weet dat ik op een forum schrijf, en heb al wel eens wat met hem gedeeld. Ik probeer nu via die weg een ingang te vinden.

Lisanne, het is enkel situatie gebonden. Van beiden. We zijn ongelooflijk gek op elkaar. Hij is zeker relatiemateriaal. Absoluut. We zijn ervan overtuigd dat we heel goed met elkaar zouden kunnen samenleven.
En ja ik fantaseer daar dagelijks over. Hij ook. We spreken dat ook naar elkaar uit.
Hij belde bv daarnet, is voor zijn werk weg, en begon met, jij zou hier echt moeten zijn want we gaan straks... en dat zou zo fijn zijn dat met jou samen te doen!
Maar dat gaat niet. Omwille van de situatie. En we vinden dat allebei jammer, maar het is nu zo.
Ik kan niet alles hebben wat ik hier wil. En hem en mijn man en kinderen.
Dus kies ik voor datgene waar ik mij voor engageerde. En wil ik niet door mijn egoïstische keuze het leven van zovele mensen overhoop gooien. Ik weet ook niet of hij en ik daar gelukkiger door zouden worden. Door zo een chaos te creëren. Door die twee gezinnen op te breken.

Mijn gevoelens naar mijn man zijn denk ik niet veranderd. Maar dat is moeilijk vind ik om zelf te beoordelen. In het begin vond ik schakelen moeilijk. Nu gaat dat vrij goed. Hij geeft niet aan dat ik veranderde. Ik houd oprecht van mijn man. Ben ook heel graag bij hem.
Hij is helemaal anders dan nummer 2. Ik vergelijk wel heel bewust nooit. Ik heb ook geen echte schuldgevoelens ten opzichte van hem, ik denk dat ik voor hem een heel fijne vrouw ben. Maar ik ben echt niet trots op wat ik doe. Echt niet.

Ik heb twee fantastische mannen in mijn leven. Heel verschillende en ze gaan op een verschillende manier met mij om.
Dat is fijn en soms ingewikkeld. Maar voor nu geniet ik ervan. Liefst blijft het nog heel lang zoals het nu is. En dankzij mijn heel stabiele nummer 2 die de enige is die alles weet gaat dat goed. Maar situaties veranderen en ik kan niet in de toekomst kijken.

Er is ook nog een verschil met jouw verhaal Lisanne. Ik was niet op zoek en hij eigenlijk ook niet. Ik had nooit een andere minnaar, dacht daar ook nooit aan en hij had wel eerder minnaressen maar anders.

Wat als mijn kinderen het huis uitwaren? Dat weet ik niet. Dat zijn ze nog lang niet.

Mooie post Olivia!

Je komt bij mij over als een erg stabiel en evenwichtig persoon met voldoende zelfkennis en weet wat ze wil. Mooi om te lezen hoe jij/jullie erin staan en elkaar aanvullen daar waar nodig zonder jezelf te verliezen in complete afhankelijkheid.

Hallo dames, ik lees al een paar maanden mee.
Heb wel behoefte om mee te schrijven.

Ik heb 4 maanden een minnaar gehad,
helemaal hotel-de-botel van hem.....
Wat een lekkere vent....
Mijn leven op zijn kop, en nog!
Ik kan mijn hart maar aan één iemand geven,
heb mijn man eerlijk over hem verteld en een scheiding aangevraagd..

Dit alles is een maand geleden.

Oliviaa, een en al herkenning in je post van gisteravond 19.31 uur. Ik ben nieuw hier, lees al een tijd mee

Pink-nails en Ik85, welkom
Pink-nails, je zegt dat je een minnaar gehad hebt, is dat geweest dan of heb je hem nog steeds?

hevig schreef: ↑

26-05-2019 13:11

Pink-nails en Ik85, welkom
Pink-nails, je zegt dat je een minnaar gehad hebt, is dat geweest dan of heb je hem nog steeds?

Dank je voor het welkom heten.

Ik heb hem ‘nog steeds’.
Laat hem ook niet meer gaan, geloof ik.

Welkom Ik85 en PinkNails!

PinkNails, is/was je minnaar single of ook gebonden?

Je ligt nu in scheiding begrijp ik? Hadden jullie ook kinderen? Hahaha wat een vragen weer

Marana schreef: ↑

24-05-2019 20:54

Ik denk i.t.t. Julus wel dat ze uit elkaar zijn, en ik denk dat hij zijn opties aan het onderzoeken is, en jou fijn op de achterhand hield. Hij zal er nog wel achter komen dat de datingmarkt voor hem niet zo makkelijk is.

Hi, ik post hier ook niet zo vaak.. Maar ik vond dit een interessante opmerking..

De 1e opmerking was ook mijn gedachte (opties onderzoeken)..

Maar die 2e opmerking, dat de datingmarkt niet zo makkelijk is.. Dat weet ik zo net nog niet. De 'markt' voor alleenstaande mannen ziet er een stuk anders uit dan de minnaars-wereld waar dit topic over gaat he.

loisnvt schreef: ↑

26-05-2019 13:54

Welkom Ik85 en PinkNails!

PinkNails, is/was je minnaar single of ook gebonden?

Je ligt nu in scheiding begrijp ik? Hadden jullie ook kinderen? Hahaha wat een vragen weer

Vragen staat vrij, toch?

Minnaar was single.
Ja lig in scheiding, 12 jaar getrouwd.
Mijn man en ik hebben geen kinderen,
gelukkig zou ik bijna zeggen.
Want dat zou het nog gecompliceerder maken.

Pinknails, zou je ook gescheiden zijn als je hem niet was tegengekomen?
Wat als hij alsnog de boot afhoudt zodra jij officieel vrij bent?

Over die datingmarkt: als je rond de 45 bent is die zeker niet makkelijk. Ik tref veel mannen rond die leeftijd en die zijn veelal jaren single en hebben best wat gedate. Het is gewoon complexer dan vanwege allerlei factoren. Tenzij je zeer goodlooking bent en alles prima op de rit, dan hebben ze enorme keuze en zullen erg kritisch zijn. Geldt niet voor een scharrel, dan voldoet iemand al gauw indien aantrekkelijk genoeg. Dus ik onderschrijf wat Marana zegt.