Seks
alle pijlers
Minnaar deel 38
zaterdag 8 juni 2019 om 14:57
Al 37 delen lang schrijven we over het wel en wee om en rond onze minnaars.
Vliegt jouw hart vrij rond, vangbaar met een netje voor elke jager met stoute ogen of ben je een stoere krijgster met pantser en harnas? Moeten de mannen hún hart beschermen omdat jij voor de lust gaat en niet voor de liefde?
Met andere woorden...
Kun jij een minnaar hebben zonder verliefd te worden? Blijf jij met het grootste gemak in de verlust fase hangen of verleg jij constant je grenzen? Dit topic is voornamelijk bedoeld voor gelijkgestemden, al staan we natuurlijk ook een beetje open voor andere meningen.
Het is fijn als je een avatar uploadt, zo blijven we kleurrijk en is het makkelijker om de verhalen bij de naam te plaatsen.
Probeer zo weinig mogelijk te QUOTEN, door het precaire onderwerp wensen sommige schrijf(st)ers hun postings later aan te passen. Bedankt!
Kleine AKL:
Een date is gewoon een date en géén PAK.
Een PAK is een porneauw aftel kalender.
Een PP is een porneauwpaal en de LR zijn de lage regionen.
Dan hebben we nog de Jonge God (JG) en dus ook de Oude God (OG)
Evt de GVGL oftewel God van gelijke leeftijd.
Hou het gezellig.
Vliegt jouw hart vrij rond, vangbaar met een netje voor elke jager met stoute ogen of ben je een stoere krijgster met pantser en harnas? Moeten de mannen hún hart beschermen omdat jij voor de lust gaat en niet voor de liefde?
Met andere woorden...
Kun jij een minnaar hebben zonder verliefd te worden? Blijf jij met het grootste gemak in de verlust fase hangen of verleg jij constant je grenzen? Dit topic is voornamelijk bedoeld voor gelijkgestemden, al staan we natuurlijk ook een beetje open voor andere meningen.
Het is fijn als je een avatar uploadt, zo blijven we kleurrijk en is het makkelijker om de verhalen bij de naam te plaatsen.
Probeer zo weinig mogelijk te QUOTEN, door het precaire onderwerp wensen sommige schrijf(st)ers hun postings later aan te passen. Bedankt!
Kleine AKL:
Een date is gewoon een date en géén PAK.
Een PAK is een porneauw aftel kalender.
Een PP is een porneauwpaal en de LR zijn de lage regionen.
Dan hebben we nog de Jonge God (JG) en dus ook de Oude God (OG)
Evt de GVGL oftewel God van gelijke leeftijd.
Hou het gezellig.
vrijdag 28 juni 2019 om 17:58
Nee met deze nog maar kort contact. Afgelopen week zeg maar. Waarbij hij gisteren naar buitenland vertrok en ik niet heb gevraagd wanneer hij terug is. Ik denk omdat het me niet veel uitmaakt. Go with the flow.
Is ook zelfbescherming natuurlijk. En heb hem online idd, geen Tinder oid.
anoniem_380155 wijzigde dit bericht op 28-06-2019 17:59
3.60% gewijzigd
vrijdag 28 juni 2019 om 17:59
vrijdag 28 juni 2019 om 18:07
Die onverschilligheid herken ik wel. Bij mij was dat echt datemoeheid. Geen fijn gevoel maar het kan idd ook een beschermingsmechanisme zijn.
Go with the flow lijkt me een uitstekende insteek!
Edit: maar ik hoop natuurlijk wel dat je snel wat sappigs te melden hebt, Julus!
Ben je ook weer een beetje om je heen gaan kijken door je meeschrijven op dit topic?
Go with the flow lijkt me een uitstekende insteek!
Edit: maar ik hoop natuurlijk wel dat je snel wat sappigs te melden hebt, Julus!
Ben je ook weer een beetje om je heen gaan kijken door je meeschrijven op dit topic?
.
vrijdag 28 juni 2019 om 19:38
klopt en dat heeft het soms nog.Julus schreef: ↑28-06-2019 17:55Ondersteboven, het klinkt erg in balans bij jou en jullie! Dat zal ook zijn tijd nodig gehad hebben maar vooral de wil om tot elkaar te komen. Dat je er beiden blij van wordt. Een totaal gebrek aan moeite willen doen nekt volgens mij iedere relatie. Niet kunnen, soit. Niks willen? Exit.
Je moet je even voorstellen dat toen wij elkaar leerden kennen, we helemaal niet bezig waren met minnaarschap of verliefd worden. Maar BAMMM het Allebei een duurzame relatie, allebei een gezin.
Alles achter ons laten en samen verdergaan is een ideaalplaatje. Ik snap Gea ook ontzettend goed. Ook ik zie een alternatief leven. Met hem. Mijn S soms ook. Maar niet nu. Het is nog te pril, de wonden van zijn scheiding zijn te vers en het gaat nog zo heen en weer.
Het klinkt verstandig, maar ook ik lig regelmatig in mijn bed te knarsetanden, stuur hem soms pathetische berichtjes, neem afstand, zoek hem op, negeer hem vervolgens en smelt weer net zo hart bij het horen van zijn stem.
Ook hier een rollercoaster, maar langzaam komt het besef dat tijd en geduld het toverwoord is... S zegt het zelf ook regelmatig ‘de tijd zal het leren, liefje’. En zo is het...
vrijdag 28 juni 2019 om 19:58
Hoe lang hebben jij en minnaar nu een ‘relatie’ Ondersteboven?
Ik begrijp heel goed dat je op een gegeven moment op een punt komt dat je fantaseert om eventueel samen verder te gaan, maar ik denk dat velen zich niet realiseren wat een gigantische impact dit heeft. Het lijkt allemaal zo mooi als je samen in die bubbel leeft, maar dan voel je nog niet de pijn van de harde waarheid, de realiteit. Je gezin en kinderen pijn doen, het schuldgevoel wat loskomt en wat je absoluut niet van tevoren kunt bedenken of voelen, alleen als het moment daar is. Het loskomen van je oude gezin kan soms een proces van jaren zijn, vandaar dat het ook niet slim is meteen bij die ander in te trekken.
Geduld is inderdaad het toverwoord en dan nog is het maar afwachten of die ander dát geduld kan opbrengen. Het is gewoon een zeer gevoelig, lastig en gecompliceerd proces.
Ik begrijp heel goed dat je op een gegeven moment op een punt komt dat je fantaseert om eventueel samen verder te gaan, maar ik denk dat velen zich niet realiseren wat een gigantische impact dit heeft. Het lijkt allemaal zo mooi als je samen in die bubbel leeft, maar dan voel je nog niet de pijn van de harde waarheid, de realiteit. Je gezin en kinderen pijn doen, het schuldgevoel wat loskomt en wat je absoluut niet van tevoren kunt bedenken of voelen, alleen als het moment daar is. Het loskomen van je oude gezin kan soms een proces van jaren zijn, vandaar dat het ook niet slim is meteen bij die ander in te trekken.
Geduld is inderdaad het toverwoord en dan nog is het maar afwachten of die ander dát geduld kan opbrengen. Het is gewoon een zeer gevoelig, lastig en gecompliceerd proces.
vrijdag 28 juni 2019 om 20:18
S en ik hebben elkaar exact een jaar geleden ontmoet. Allebei betoverd, maar het daarbij gelaten. Het leek zo onschuldig, het app contact. Tot november afgelopen jaar... vlam in de pan, urenlange app-sessies, vragen als ‘waar was jij heel mijn leven?’ en inderdaad direct al het gevoel dat hij en ik samen een mooi leven kunnen hebben.
Maar toch... Het is precies zoals het het omschrijft qua gevoel. Hij kwam door relatietherapie tot de conclusie dat de koek bij hem op was. Is ook een OG in vergelijking met mij
Ik heb een jong gezin, een leuke man die zijn best heeft gedaan er jn mee te gaan, me te begrijpen. Maar tijdens onze relatietherapie bleek dat waar we ooit goed pasten, dat nu anders is. Maar niet onmogelijk om te fiksen. Een deel van mij wil dat ook, het thuis fiksen. Maar een ander deel verlangt intens naar S. Zie dat maar eens te rijmen... Want wat is er dan toch mis met mij? Iedereen in mijn omgeving loopt weg met mijn eigen man. Hij is ook heel leuk! Maar misschien niet mijn man... maar wanneer weet je zoiets zeker? En wat is dan een doorslaggevende reden om weg te gaan? En moet je dat sowieso wel doen? Want gezin, want leven op orde. Want erisnogzoveelomvoortevechten
Maar toch... Het is precies zoals het het omschrijft qua gevoel. Hij kwam door relatietherapie tot de conclusie dat de koek bij hem op was. Is ook een OG in vergelijking met mij
Ik heb een jong gezin, een leuke man die zijn best heeft gedaan er jn mee te gaan, me te begrijpen. Maar tijdens onze relatietherapie bleek dat waar we ooit goed pasten, dat nu anders is. Maar niet onmogelijk om te fiksen. Een deel van mij wil dat ook, het thuis fiksen. Maar een ander deel verlangt intens naar S. Zie dat maar eens te rijmen... Want wat is er dan toch mis met mij? Iedereen in mijn omgeving loopt weg met mijn eigen man. Hij is ook heel leuk! Maar misschien niet mijn man... maar wanneer weet je zoiets zeker? En wat is dan een doorslaggevende reden om weg te gaan? En moet je dat sowieso wel doen? Want gezin, want leven op orde. Want erisnogzoveelomvoortevechten
anoniem_387066 wijzigde dit bericht op 28-06-2019 20:35
28.07% gewijzigd
vrijdag 28 juni 2019 om 20:55
Je klinkt heel liefdevol over je man Ondersteboven. Zelfs zo overtuigend dat ik denk dat er heel wat koppels minder delen samen. Wat geeft S zoveel meer dat hij dit alles kan overtreffen, weet je dat?
Begrijp ik het goed dat jouw man dus nu ook op de hoogte is van S? Zo ja, is dit dan niet een mooie aanvulling ipv ‘in plaats van’? En hoe is de situatie thuis bij S, is het nu out in the open of hebben jullie zgn het contact verbroken en gaat het stiekem?
Om erachter te komen of jouw man wél jouw man kan zijn is vlg mij maar op 1 manier uit te vinden en dat is volledig voor hem gaan. Ik weet, dat is een keuze, maar wil je deze ook maken?
Begrijp ik het goed dat jouw man dus nu ook op de hoogte is van S? Zo ja, is dit dan niet een mooie aanvulling ipv ‘in plaats van’? En hoe is de situatie thuis bij S, is het nu out in the open of hebben jullie zgn het contact verbroken en gaat het stiekem?
Om erachter te komen of jouw man wél jouw man kan zijn is vlg mij maar op 1 manier uit te vinden en dat is volledig voor hem gaan. Ik weet, dat is een keuze, maar wil je deze ook maken?
zaterdag 29 juni 2019 om 00:29
Ik weet het wel.
Net las ik een mooie boekrecensie in NRC Handelsblad over de roman 'Liefde, als dat het is' (van Marijke Schermer), waarin het verhaal van een scheiding wordt verteld. De grote vraag in het boek is hoe mensen (wij) een langdurige monogame relatie kunnen volhouden. In de recensie staat een quote uit het boek die eigenlijk het hele antwoord op jouw vraag - "Wat geeft S. zoveel meer dat hij dit alles kan overtreffen? - omvat:
"Je wil die ander niet langer leren kennen, je hérkent hem nu, steeds opnieuw, de energie die in je gemobiliseerd werd om te begrijpen wie die ander toch is, is tot rust gekomen, die energie richt je nu weer op de wereld, of op je werk, of op jullie kinderen. Je kijkt niet meer naar elkaar maar je kijkt samen naar buiten."
Dat is het antwoord.
We willen niet alleen heel graag die ander leren kennen (in plaats van hérkennen, steeds opnieuw), we willen ook zélf heel graag gekend (en gezien, en op handen gedragen) worden, in plaats van hérkend te worden. Maar dat kan niet, in een langdurige monogame relatie. Na een tijdje slaat de hérkenning onvermijdelijk toe. Dat is fijn, en vertrouwd, en geruststellend, maar het is uiteindelijk niet ons ideaal van romantiek. Want dát draait om léren kennen, om nieuw en spannend en anders.
Eigenlijk heel simpel.
zaterdag 29 juni 2019 om 07:48
Elize! Zo dapper gedaan. Fijn dat je zo duidelijk kon zijn. En inderdaad. Dat moet nu pijn doen. Heel zeker! Sterkte hoor.
Samarinde. Ik geloof dat zeker. En ik herken dat ook.
Maar ik denk ook dat wij en onze behoeftes kunnen veranderen en dat dat ook zo geldt voor onze partner. Dat speelt toch ook mee.
Samarinde. Ik geloof dat zeker. En ik herken dat ook.
Maar ik denk ook dat wij en onze behoeftes kunnen veranderen en dat dat ook zo geldt voor onze partner. Dat speelt toch ook mee.
zaterdag 29 juni 2019 om 08:41
Samarinde, dit denk ik ook. Nieuw en spannend. Nieuwe verhalen, en opnieuw ontdekken. We hebben die prikkels nodig: niet voor niets dat men sleur ervaart na verloop van tijd.
En de ene persoon heeft deze meer nodig dan een ander. Een thrillseeker zal sneller op zoek gaan naar een ander ( voor er bij) dan iemand die gedijt bij sleur. Wat ook veel uit zal maken is of je vatbaar bent voor verleiding en of je de gelegenheid krijgt. Niet iedereen zal even makkelijk een man/vrouw kunnen scoren, dus dan is vreemdgaan minder snel aan de orde. Gelegenheid maakt de dief.
En de ene persoon heeft deze meer nodig dan een ander. Een thrillseeker zal sneller op zoek gaan naar een ander ( voor er bij) dan iemand die gedijt bij sleur. Wat ook veel uit zal maken is of je vatbaar bent voor verleiding en of je de gelegenheid krijgt. Niet iedereen zal even makkelijk een man/vrouw kunnen scoren, dus dan is vreemdgaan minder snel aan de orde. Gelegenheid maakt de dief.
zaterdag 29 juni 2019 om 10:30
zaterdag 29 juni 2019 om 11:22
Lois, terechte vragen... Mijn man is ook lief. Toen we elkaar 12 jaar geleden tegen kwamen, had ik zijn stabiliteit erg nodig. En hij omgekeerd mijn levendigheid. We hebben elkaar heel erg kunnen laten groeien, juist doordat we zo verschillend zijn. Maar dat heeft ook een keerzijde, ik ben altijd de aanjager, de kartrekker geweest. Hij is stabiel, rustig en bij vlagen passief. Beetje een einzelganger soms, waar ik me het liefst onderdompel in gezelschap.
Onze relatie is altijd hard werken geweest, voor ons allebei. En toen was daar S. Met zijn charme, levendigheid, levenslust en energie. En ineens ging het vanzelf, met iemand samen zijn.
De crisis heeft mijn man ook veranderd, hij is behoorlijk omgeslagen en heel erg met gevoel en intuitie bezig. Doet ineens yoga, meditatie, leest zelfhulpboeken en is bijna obsessief bezig met het thema ‘hechting en verbinding’. Daarin wordt hij sterk beinvloedt door een vrijgezelle vriend, zonder gezin, die hem op basis van de I-Tjing helpt om keuzes te maken
Ik gun hem zijn spirituele zoektocht van harte, maar merk dat het me ook irriteert. Het voel niet authentiek, ik mis mijn stoere en sterke man behoorlijk. Beetje gevoel is prima, maar dit is 180 graden draaien. Dus veel ruzies thuis nu, omdat ik volgens hem geen empathie toon richting zijn ‘emotionele reis’ en niet waardevrij communiceer. Het is me een beetje te veel van het goede, eerlijk gezegd.
S verzijgt mijn bestaan nog steeds voor het overgrote deel van de buitenwereld. Deels vanwege zijn rancuneuze exvrouw, anders gaat ze me weer bedreigen. Maar diep van binnen denk ik ook dat het is omdat hij er nog niet aan toe is, een openbare vorm van een relatie. Met wie dan ook.
Antwoord op de vraag wat S me brengt: het gevoel dat ik mezelf mag en kan zijn. Hij houdt me niet met 2 benen in de grond (iets dat mijn man jaren heeft gedaan) maar moedigt me vaak aan om mijn levendige zelf te zijn. En inderdaad, het gevoel gezien te worden. Een vrouw te zijn in plaats van een moeder. En vaak als we samen zijn, voel ik hoe goed het past, hij en ik. Hoe makkelijk het kan gaan, minder hard werken, meer vanzelfsprekendheid. Maar ik realiseer me tegelijkertijd ook dat dit niet het echte leven is, maar een luchtkasteel. Waar ik maar al te graag in geloof...
Onze relatie is altijd hard werken geweest, voor ons allebei. En toen was daar S. Met zijn charme, levendigheid, levenslust en energie. En ineens ging het vanzelf, met iemand samen zijn.
De crisis heeft mijn man ook veranderd, hij is behoorlijk omgeslagen en heel erg met gevoel en intuitie bezig. Doet ineens yoga, meditatie, leest zelfhulpboeken en is bijna obsessief bezig met het thema ‘hechting en verbinding’. Daarin wordt hij sterk beinvloedt door een vrijgezelle vriend, zonder gezin, die hem op basis van de I-Tjing helpt om keuzes te maken
Ik gun hem zijn spirituele zoektocht van harte, maar merk dat het me ook irriteert. Het voel niet authentiek, ik mis mijn stoere en sterke man behoorlijk. Beetje gevoel is prima, maar dit is 180 graden draaien. Dus veel ruzies thuis nu, omdat ik volgens hem geen empathie toon richting zijn ‘emotionele reis’ en niet waardevrij communiceer. Het is me een beetje te veel van het goede, eerlijk gezegd.
S verzijgt mijn bestaan nog steeds voor het overgrote deel van de buitenwereld. Deels vanwege zijn rancuneuze exvrouw, anders gaat ze me weer bedreigen. Maar diep van binnen denk ik ook dat het is omdat hij er nog niet aan toe is, een openbare vorm van een relatie. Met wie dan ook.
Antwoord op de vraag wat S me brengt: het gevoel dat ik mezelf mag en kan zijn. Hij houdt me niet met 2 benen in de grond (iets dat mijn man jaren heeft gedaan) maar moedigt me vaak aan om mijn levendige zelf te zijn. En inderdaad, het gevoel gezien te worden. Een vrouw te zijn in plaats van een moeder. En vaak als we samen zijn, voel ik hoe goed het past, hij en ik. Hoe makkelijk het kan gaan, minder hard werken, meer vanzelfsprekendheid. Maar ik realiseer me tegelijkertijd ook dat dit niet het echte leven is, maar een luchtkasteel. Waar ik maar al te graag in geloof...
zaterdag 29 juni 2019 om 11:28
Olivia, dat wat jij zegt. Behoeftes die veranderen. Soms ontwikkel je je allebei een andere kant op. Dat is bij ons momenteel het geval. Ik gun mijn man ook iemand die wat meer begrip toont voor zijn proces. Iemand die hem op handen draagt en waarmee hij het gevoel heeft dat het minder hard werken is. En tegelijkertijd welt er een vlaag van jaloezie op, bij die gedachte.
En Eliza, de vrijheid lonkt soms ook hier. Maar ik ben bang dat het wordt overschaduwd door het verdriet van een gebroken gezin. De prijs voor het gevoel vrij te zijn is natuurlijk torenhoog. En ik ben nog steeds bang dat ik me vergis, dat ik spijt krijg van de leuke man die ik laat gaan als we besluiten uit elkaar te gaan.
En Eliza, de vrijheid lonkt soms ook hier. Maar ik ben bang dat het wordt overschaduwd door het verdriet van een gebroken gezin. De prijs voor het gevoel vrij te zijn is natuurlijk torenhoog. En ik ben nog steeds bang dat ik me vergis, dat ik spijt krijg van de leuke man die ik laat gaan als we besluiten uit elkaar te gaan.
zaterdag 29 juni 2019 om 12:31
Ondersteboven19.
Jouw verhaal lijkt erg op het mijne. Helpt mij mijn voeten op de grond houden. Het is allemaal zo bijzonder niet als we soms denken. En inderdaad, wat verlies je allemaal niet als je zou springen.
Maar die vlaag van jaloezie heb ik niet. Ik zou hem zo hard gunnen te ervaren wat ik nu ervaar. In mijn hoofd blijft ons gezin daar dan ook nog eens intact bij
Jouw verhaal lijkt erg op het mijne. Helpt mij mijn voeten op de grond houden. Het is allemaal zo bijzonder niet als we soms denken. En inderdaad, wat verlies je allemaal niet als je zou springen.
Maar die vlaag van jaloezie heb ik niet. Ik zou hem zo hard gunnen te ervaren wat ik nu ervaar. In mijn hoofd blijft ons gezin daar dan ook nog eens intact bij
zaterdag 29 juni 2019 om 22:58
Hoe idyllisch het allemaal klinkt wat ik heb geschreven hierboven, ondertussen laat S na de leuke date donderdag niks horen. Nothing...
en ik voel me een aandachtsjunk, maar echt 1 lief berichtje na een leuke date?! How hard can it be...
Haha uiteindelijk ben ik ook zwak en afhankelijk van zijn bevestiging. Hoe graaug ik dat ook anders had gezien...
en ik voel me een aandachtsjunk, maar echt 1 lief berichtje na een leuke date?! How hard can it be...
Haha uiteindelijk ben ik ook zwak en afhankelijk van zijn bevestiging. Hoe graaug ik dat ook anders had gezien...
zondag 30 juni 2019 om 06:34
Daar is hier ook wel eens een term voor bedacht, de ncd oftewel de nadatesecontactdip. Ik herken het ook bij al mijn minnaars. Don heeft als vreemdganger wel eens uitgelegd hoe het voor hem is. Vrijwel altijd bellen we nog even als we naar huis rijden en dan gaat 10 km voor huis de knop al wat om. Dan denkt hij na hoe hij het huis binnen stapt, wie er thuis zijn, of hij niet naar sex ruikt enz. Dat moment is hij heel alert en dan gaat het afschakelen dus automatisch. Dan is de focus weer even op thuis, komen de htk-dingen voorbij enz.
