Minnaar deel 39

22-10-2019 13:38 3002 berichten
Alle reacties Link kopieren
Al 38 delen lang schrijven we over het wel en wee om en rond onze minnaars.

Vliegt jouw hart vrij rond, vangbaar met een netje voor elke jager met stoute ogen of ben je een stoere krijgster met pantser en harnas? Moeten de mannen hún hart beschermen omdat jij voor de lust gaat en niet voor de liefde?

Met andere woorden...

Kun jij een minnaar hebben zonder verliefd te worden? Blijf jij met het grootste gemak in de verlust fase hangen of verleg jij constant je grenzen? Dit topic is voornamelijk bedoeld voor gelijkgestemden, al staan we natuurlijk ook een beetje open voor andere meningen.

Het is fijn als je een avatar uploadt, zo blijven we kleurrijk en is het makkelijker om de verhalen bij de naam te plaatsen.
Probeer zo weinig mogelijk te QUOTEN, door het precaire onderwerp wensen sommige schrijf(st)ers hun postings later aan te passen. Bedankt!

Linkje naar vorige topic. En zoals gewenst alle andere topics in de eerste post.
seks/minnaar-deel-38/list_messages/443929/120#
hoesjeboesje wijzigde dit bericht op 22-10-2019 13:47
86.53% gewijzigd
Alle reacties Link kopieren
Jules echt heel mooi gezegd moet even slikken, maar zo waar.
Alle reacties Link kopieren
Julus schreef:
25-06-2020 23:03
We houden vast aan het verleden, maar vergeten dat er nog een toekomst voor ons ligt.
Heel menseigen. Je weet niet wat je krijgt, wel wat je hebt.

Maar vertel eens, hoe zit het met jou? Jij was een poosje geleden ook zoekende maar daar lees ik niks over, vooralsnog krijg ik een beetje een "ivoren toren" gevoel bij je postings.
Een stuurlui aan wal zeg maar. Misschien heb ik het fout?
...
Nee hoor, geen ivoren toren hier. Ik ben niet echt zoekende, status nog onveranderd. Ik probeer soms iets maar ben niet heel actief op zoek.
Alle reacties Link kopieren
Het kraken van de relatie- en omgangscode is één, m praktizeren is wat anders, daarom was ik even benieuwd.

Ik worstel zelf ook nog steeds met mijn vers geworven levenslessen, ik probeer me bv bewust te zijn van het plakken van vrouwen emoties op mannenacties en ik merk dat de praktijk best weerbarstig is. Mannen doen nou eenmaal hele stomme dingen en houden maar beperkt rekening met de gevoelens die bij ons loskomen. En in wezen is dat natuurlijk superterecht want weet hij veel wat er in mijn binnenwereld leeft.

Gelukkig lopen wij daar niet heel veel tegenaan, ook omdat we nog steeds behoorlijk gefocust zijn op elkaar en als we elkaar even kwijtraken, dat onmiddellijk een gespreksonderwerp is.
De laatste tijd -corona- is in die zin wel heel steady geweest, weinig interactie met anderen, geen clubbezoek, best rustig.

Aankomend weekend hebben we een sexy fotoshoot, spannend. Én we gaan eindelijk weer eens uit eten!
Woensdag hebben we een kennismakingsdate met een potentiële trioman en zo komt de boel hier weer lekker op gang...
...
Helemaal waar Roos! En ik praktizeer precies datgene wat ik hier schrijf, uiteraard. Alles is zelf - heel vaak- ervaren.

Klinkt erg steady bij jullie, fijn!
Corona vergde ongetwijfeld wat aanpassingen maar zo te lezen mocht het de pret niet drukken.
Alle reacties Link kopieren
Je kunt je levenslessen natuurlijk overal oefenen, dat is niet gebonden aan een partner of minnaar. Toch vind ik het allemaal nét even ingewikkelder bij dat soort relaties omdat er een direct gevoel van angst voor verliezen bij komt. Dat lees je hier ook, bijna elke minnares lijkt finaal over grenzen te laten walsen. Wég levenslessen.

Door corona waren wij veel samen en veel thuis. Waar we vorig jaar en dat jaar daarvoor wel eens een heel bewust kruis in de agenda moesten zetten om wat me-time te creëren, hadden we nu me time te over. Het heeft wel weer voor een ontwikkeling gezorgd, ik zie steeds de man die hij werkelijk is, met zijn pracht én zijn stom. Hij klimt langzaam maar zeker steeds meer de voetstukladder af en de halfgod verandert toch écht in een gewoon mens. Soms is dat best jammer, dan mis ik mijn stukje adoratie en euforie maar gelukkig blijft er meer dan genoeg over om het meer dan leuk te hebben.
Door hem in bepaalde kringen te zien bewegen besef ik dat er "kapers op de kust" zijn, ik ben niet de enige die hem ziet zitten, dat houdt me scherp en eager, dat mist nu soms een beetje.

Maar we hebben ook naar elkaar bewezen dat we ons heel goed vermaken samen, dat we op gevoelszaken én praktisch een prima team zijn, we vullen elkaar op praktisch niveau behoorlijk aan. Hij is technisch maar wel een luchtfietser, ik heb 2 linkerhanden maar ben wel heel gefocust en kan hem vriendelijk doch dringend bij de les houden. Mooi is dat.

En omdat onze favoriete kroeg dicht is hebben we al wéken een whiskyproeverijtje thuis liggen die om onze aandacht schreeuwt! We moeten er even tijd voor maken en de ervaring leert dat we dan ook heerlijke, intense gesprekken hebben, we willen elkaar nog steeds van haver tot gort leren kennen.
Ik ben een gelukkeling!
...
Roos dat klinkt goed! Fijn dat het leven zo weer op gang komt, bij ons hetzelfde. Ook voorstel gehad van vriendin om met nieuwe man erbij af te spreken... spannend vooruitzicht dus! Clubbezoek niet gepland, hopelijk gaan we wel binnenkort toch altijd gezellig.

Millie ik heb toch even aan je woorden moeten denken vannacht, dat het alleen een territorium opmerking was. Misschien wel maar ik kies er zelf nu even voor het andere te geloven. Dat het hem toch wel iets deed... hij klinkt altijd oprecht en is soms echt pijnlijk eerlijk. Face to face een gesprek loopt (bij ons) altijd beter dan app contact.

Vraagje aan alle dames hierdoor; ik kan best casual seks hebben met een man, of ander stel en dat voelt voor mij ook gewoon goed. Maar wanneer je meer dan 1 jaar redelijk intensief contact hebt, veel persoonlijke dingen deelt en ook seks hebt, dan kan het toch niet anders of er is wat gevoel? Zowel bij mannen als bij vrouwen? Of verschillen we daarin toch zoveel dat vrouwengevoelens niet op mannenacties toegepast kunnen worden? Dit is meer gewoon nieuwsgierigheid... want dan zou het bijna zo zijn dat een man nooit of bijna nooit gekwetst wordt en een vrouw altijd de spreekwoordelijke sjaak is...
Oh Zowizo, ik lees mezelf ... natuurlijk vind hij je leuk en heeft hij gevoelens voor je. Ze gaan alleen minder diep dan vice versa. Tenminste daar lijkt het wel op. Krijg toch het idee dat je zelf balanceert op het randje van verliefdheid zonder dat je het in de gaten hebt. Maar troost je, dat heeft bij mij ook even geduurd. Totdat ik me realiseerde dat ik wel erg veel met hem bezig was.
Alle reacties Link kopieren
Ik heb echt geen jaar nodig om gevoelens te ontwikkelen en ik heb aan de mannen waar ik een wat intensere minnaarrelatie mee had ook altijd gemerkt dat dat wederzijds was.
Dat betekent niet dat je werkelijk verliefd bent of een leven samen wil leven, het is gewoon wat het is. We vinden elkaar leuk, lief en lekker en er komt affectie bij. En thats it.

En nee, Zowizo, dit is niet gewoon jouw nieuwsgierigheid. Jij wil op élke manier weten en voelen dat hij gevoelens voor je heeft. Je bent veel harder aan het worstelen dan je aan jezelf wilt toegeven.
Je kwelt jezelf, hou ermee op.
...
Roos... ja mss wil ik op elke mogelijke manier horen dat het mogelijk is dat hij ook gevoelens heeft wederzijds. In het weekend nooit contact dus kan ik mooi even afstand nemen en erover nadenken. Ik balanceer idd op het randje en uiteindelijk gaat dat mijn huwelijk geen goed doen, wat super oneerlijk is tegenover mijn man natuurlijk.

Het aandacht gevoel is alleen zo verslavend, en kinderachtig ook eigenlijk dat je steeds een stapje verder gaat en denkt dit kan ik nog wel handelen, totdat je te ver gaat en dus over het randje kiepert, eigenlijk heb je het dan allemaal aan jezelf te danken wat er daarna gebeurd. Ook dit is wel confronterend maar nodig dus thanks dames! 😊
Alle reacties Link kopieren
Wat voor gevoel bedoel je zowizo?

Ik heb in mijn studietijd ongeveer 1,5 jaar een 'sex' vriend gehad. En ja dan deel je ook wel meer samen.
Wanneer ik met andere man date deed hij extra zijn best. (territorium gedrag) Had hij nieuw meisje wenste ik hem succes (en zie je over 2 weken mop)
Lichamelijk verlangen/aantrekkingskracht naar elkaar was heel groot.
Bij verlies van zijn moeder was ik ook de steun voor hem, hij was er voor mij met shit situatie op werk. We gaven en waren er echt wel voor elkaar.

Maar gevoelens als houden van in een toekomst voor altijd samen heb ik nooit gehad. Hij heeft het ook nooit geuit. Een echte friends with benefits die doodliep op een verhuizing. Ben er emotioneel nooit ongelukkig om geweest. Het ga je goed, en zo lieten we elkaar los :)
Lijkt mij wel grappig hem ooit nog eens ergens spontaan tegen te komen en te ontdekken of die magneet er nog is.
Ja goeie vraag want ik kan ze zelf niet plaatsen. Zoals eerder gezegd ambieer ik geen toekomst met hem, ik voel noet de noodzaak hem iedere dag te zien/horen. 1x in de 2 a 3 weken is meer dan genoeg en dan zien we elkaar ook maar 2,5 uur ofzo... ik merk wel dat toen hij me vertelde over die andere vrouw dat het me wat deed... ik ervaarde een soort gevoel van jaloezie (?) Waar ik mijzelf niet in herkende. Ik voelde mij op een bepaalde manier op een zijspoor gezet en alsof ik dus niets betekende voor hem. Dat deed pijn en daar schrok ik van.

Nu heeft hij gisteren een soort van dezelfde gevoelens geuit naar mij met die ander en dat voelde wel heel goed. Maar wanneer ik hem zie heb ik geen vlinders, ik heb ook niet de neiging hem langer bij me te houden als hij er is. Dus ik ben gewoon een beetje in de war?

Zoals roos terecht opmerkte, en millie ook, misschien is het veel meer dan ik aan mezelf wil toegeven? Wat ik wel weet is dat ik hem zeker als vriend zie, we hebben hele normale gesprekken met elkaar en ik voel me erg op mijn gemak in zijn aanwezigheid. Dus ik weet het oprecht niet....
Alle reacties Link kopieren
Mmm wat weet je van die andere vrouw? Wij spraken er vrij over dus had wel foto gezien wist voor wie hij ging.
Type kapster/stewardess , tip top in orde, haartjes mooi gekapt, mooie nageltjes , mooie vrouw maar zo anders dan ik, dat gaf voor mij geen concurrentie of jaloerse gevoelens. Ik was en ben nog steeds tevreden met wie ik ben. Daagde hem ook daarmee uit want die zelfverzekerdheid, icm samen 'vieze' dingen doen vond hij juist aan mij woest aantrekkelijk. En vond hij bij zijn relatie materiaal vriendinnetjes niet.

En ergens toch logisch dat het je wel iets raakt. Je hebt gezellig maatje, met waarschijnlijk goede sex. Die wil je toch ook niet zomaar kwijt, want je hebt het leuk en goed met elkaar en hoopt niet ingeruild te worden. Maar bedenk dat je vol leuke eigenschappen zit waarom je al meer dan een Jaar afspreekt.

Misschien is goed om erachter te komen wat je ' jaloers ' maakt en of dat nou werkelijk nodig is?
123smile ik weet niets van haar, ik heb wel fotos van zijn vriendin gezien en weet wat voor type zij is maar over die andere vrouw weet ik niks alleen dat hij veel gevoelens heeft/had voor haar. Het schijnt nu over te zijn, enkel nog af en toe vriendschappelijk contact.

Het is ook dat hoor, na meer dan 1 jaar echt leuke dates zou ik gewoon steviger in mijn schoenen moeten staan maar ik was gewoon echt verbaasd erover dat ik ineens zo onzeker werd over "ons"
Is toch vrouweigen denk ik, die jaloezie en onzekerheid.
Mijn minnaar heeft sinds een half jaar (zegt ie..?) ook een vriendin, en is dus niet meer single... Daarom wilde mijn minnaar toen geen dates met mij plannen , maar we bleven wel app-contact houden en quess what een paar weken geleden hebben we, na een half jaar, weer voor het eerst een date gehad..
Hoe serieus het nu is met die vriendin; of dat het mss toch al weer over is of half over ofzo, ik weet het niet, en ik wil het ook niet weten. Ik wil ook eigenlijk niets van haar weten, hoe ze heet of hoe ze eruit ziet, want wat heb ik daaraan; word ik mss alleen maar onzeker of stikjaloers van.. Maar waarom zou hij geen vriendin mogen hebben; ik heb ook vriend, toch...
En over anderhalve week staat alweer de 2e date gepland, dus ja, ik ben weer blij, hoewel ik me wel bewust ben dat een minnaarsrelatie van de een op de andere dag kan eindigen...
Nou precies dat, ik heb hem gezegd er niks over te willen weten of horen... dat is voor mij veel rustiger en het voegt toch niks toe.

Tuurlijk zijn wij aan elkaar niks verplicht maar omdat in het begin afspraken zijn gemaakt is het dus een paar maanden geleden verteld en heb ik vorige week gezegd ook iemand te gaan ontmoeten.

Nu gewoon afgesproken dat dat gedeelte buiten beschouwing gelaten wordt voortaan.
Voor de dames die twijfelen aan de intenties/gevoelens van hun lover: wat maakt dat je je daar steeds druk over maakt? Want uiteindelijk gaat het er toch om hoe jij je voelt ten opzichte van je lover en wat de verdere interactie tussen jullie is. Als die goed is, wat is dan het probleem? Als ik het van een andere kant benader dan zou ik kunnen zeggen; bij bevestiging van gevoelens van lover voor jou is de ‘relatie’ meer waard? Of bij ontkenning is het ‘minder waard’? Dus dan waardeer je het contact op of af, afhangend van de ander. Terwijl je zelf daar toch ook gewoon zelf waarde aan kunt toekennen. Ik kan me voorstellen dat dat anders is wanneer je een liefdesrelatie zoekt waarbij het doel is om samen te leven in wat voor vorm dan ook. Maar zolang het een lover is dan is het doel wat mij betreft om een fijne tijd samen te hebben.

BO: hoe is het met je? Wat fijn dat jullie zulke goede gesprekken hebben. Maar het verdriet of de onzekerheid zal er niet minder om zijn denk ik. Knuffel voor jou (en voor wie er verder een nodig heeft ;-)

Elize: ben je opgelucht dat je je besluit hebt genomen? En hoe gaat het verder met je?

Met mij gaat het best heel goed vind ik. Voel me sterk, optimistisch en opgelucht. Opgelucht om niet meer te hoeven struggelen om invulling aan de relatie met mijn man te geven. We hebben goede gesprekken en dat is erg fijn. Beide hebben we het doel om de ander zo goed mogelijk een nieuw leven te laten starten na onze scheiding en het natuurlijk zo goed mogelijk voor de kinderen te regelen.
We zijn nu naar huizen aan het kijken en maken een lijst van wat er allemaal geregeld moet worden. Het streven is om vlak bij elkaar te gaan wonen zodat de kinderen gemakkelijk naar ons beide toe kunnen komen.

Mijn ex-lover mis ik maar het ergste verdriet dat ik laatst had lijkt voorbij te zijn.
Komende week heb ik weer eens een date, heb er zin in om even in een bubbel te zijn, geknuffeld te worden (dat doet de betreffende lover heel graag) en gewoon lekker te seksen. Nu wel erg fijn dat ik nog contact had met deze leuke en lekkere man. Al hadden we twee jaar geen seks maar wel af en toe vriendschappelijk contact.
Ik lees af en toe nog mee, geen idee of jullie mijn verhaal nog kennen, maar een kleine update!
Eigenlijk pas sinds kort echt helemaal los van minnaar ( na 4 jaar! )
Het gemis valt me enorm mee , maar dit was ook al een pleister die er nog maar met een draadje aan hing. ( de methode in 1 keer eraf is mij niet gelukt ).
Eind 2019 wist ik dat het niet meer ging worden of nog heel lang zou gaan duren. Nog steeds denk ik dat zijn huwelijk het niet gaat redden, maar dat kan nog wel jaren duren en daar heb ik geen zin in.
Ik wil weer de regie terug in m’n leven en genieten van mijn vrijheid, zonder het eeuwige ‘gewacht’.
Ook besef ik me idd nu pas dat ik mezelf zo heb weggecijferd. Ook nu met nieuwe contacten heeft het me ook veel gebracht en ik heb uiteindelijk veel geleerd van deze situatie en weet vooral wat ik wel en niet ( meer ) wil.
Begin dit jaar had ik Fwb, heeft paar maandjes geduurd , maar heeft me wel het zetje gegeven om minnaar steeds meer los te laten.
Nu alles verwijderd, geblokkeerd. Ik heb enorm zin in de toekomst en wat er nog voor me ligt! Het minnares zijn ( als je zelf meer wilt) is soort van je leven op pauze zetten. ( zo heb ik dat ervaren ).
Af en toe komt de gedachte even omhoog hoe het met hem zal gaan, maar ik word daar niet meer verdrietig van.
Geen idee of ik ooit nog van hem hoor, maar het is goed zo.
Het is alleen beetje gek geëindigd als niet met een normaal gesprek of stomende seks 😉. Maar het is goed zo.

Boven! Ik heb even gelezen en het is een heftige tijd voor je ( jullie! ) sterkte en hopelijk blijft het goed gaan tussen jullie.
Visje leuk dat je een update geeft!
Hoe lang heb je hem al geblokkeerd?
Ik herinner je struggels nog wel. Jammer dat minnaar geen knopen kon hakken met betreft zijn eigen huwelijk.
Is er voor jou echt niet een bepaalde druppel geweest?
Minnaar en ik zijn inmiddels ook al zo lang bij elkaar als ik de tussenperiode eraf haal en ik voorzie dat jouw verhaal deels het mijne gaat worden met het verschil dat we beiden bij eigen partner blijven en dat mijn huwelijk het uiteindelijk misschien niet redt. Niet omdat ik met hem verder wil maar omdat het tussen man en mij niet gaat ondanks onze constructie.
Minnaar blijft wel bij zijn partner en ik ben eigenlijk degene die moet zeggen klaar we stoppen er mee maar ik kan en wil het nog niet graag genoeg. Daarom zou zijn aankomende verhuizing een goed moment zijn maar ook nu ontbreekt me het lef.
Alle reacties Link kopieren
Wiekjes, je weet dat de beslissing een keer gaat vallen, het is ooit eindig. En ik snap ook dat het eind in zicht is, als ik je zo lees. Er is nooit een ‘beste moment’ om iets te eindigen. Gezien de lange duur van je relatie zou het mooi zijn als je elkaar samen los kunt laten. Er een punt achter zet om terug te kunnen kijken op de mooie momenten. Maar als dat niet lukt, kun je in ieder geval zelf de punt zetten. Regie hierin nemen is nooit verkeerd.
Ik kan het niet anders zijn dan eens met je post Oranje en ik zal daarom ook niet met maren komen.
Het is de angst voor het onbekende en daarvoor kan ik wel een schop onder mijn kont gebruiken.

Chiwe, lees jij nog ergens mee?
En NGU, hoe gaat het met jou?
:hug: Voor jullie allemaal!

Wat lijkt me dat moeilijk om die keuze te moeten maken, je minnaar of je huwelijk. En we weten bijna allemaal dat relatie met minnaar eindig is, dat besef is er, maar toch schuif ik dat naar de achtergrond.
Dwnk dat het echt pijnlijk zou zijn voor mij maar mijn keuze zal nooit op hem vallen, dat weet ik wel zeker. Dit zou eindigen wanneer hij het niet meer ziet zitten of een nieuwe relatie krijgt.... of wanneer ik op hem uitgekeken ben wat gewoon ook kan gebeuren natuurlijk. Dat het niet meer spannend is...
Wiekjes, het zijn meerdere momenten en echt heftige dingen zijn er gebeurd...de druppel is zo’n moment dat je denkt ja nu is het echt klaar, maar daar zijn al veel te veel pijnlijke momenten aan vooraf gegaan.
Ik heb nu echt voor mezelf gekozen.
Ik heb best wel spijt dat ik zolang heb doorgemodderd.
Ik ben single , nu 2,5 jaar ( mijn huwelijk was al over voordat het aan de orde was dat het meer zou kunnen worden tussen minnaar en mij ).
Dus ik heb heel bewust de keuze gemaakt samen met partner om te stoppen.
Dit stond los van minnaar (gelukkig). Minnaar heeft me wel door een moeilijke periode geholpen ( als praatpaal en geliefde ).
Als puntje bij paaltje komt dan ‘kiest’ hij voor haar. (Ik vind niet kiezen voor mij is dus kiezen voor haar).

Nu een paar weken echt alles geblokt...hij mag terugkomen als er ooit iets veranderd, maar ik ga dus niet meer wachten. ( Ik denk eigenlijk ook dat er teveel gebeurd is en ik niet eens met hem verder zou kunnen ).
Ik weet ook dat ik dit keer niet ga terugvallen. Teveel gebeurd en ik wil het op deze manier gewoon niet meer!
Lekker ‘op zoek’ naar een leuke single vent :-).
Rooss4.0 schreef:
26-06-2020 09:01
Mannen doen nou eenmaal hele stomme dingen en houden maar beperkt rekening met de gevoelens die bij ons loskomen
Noh. In heel veel gevallen inviteert de dame zichzelf "in het feestje" en was er heel geen intentie dat de dame betrokken zou zijn bij "de stomme dingen" imho :P
Alle reacties Link kopieren
Wiekjes schreef:
28-06-2020 11:03
Ik kan het niet anders zijn dan eens met je post Oranje en ik zal daarom ook niet met maren komen.
Het is de angst voor het onbekende en daarvoor kan ik wel een schop onder mijn kont gebruiken.
Wat zou je doen als je niet bang was?

Dit is een oud topic. Het topic is daarom gesloten.
Maak een nieuw topic aan om verder praten over dit onderwerp.

Terug naar boven