Minnaar deel 40

16-07-2020 08:31 3001 berichten
Alle reacties Link kopieren
Al 39 delen lang schrijven we over het wel en wee om en rond onze minnaars.

Vliegt jouw hart vrij rond, vangbaar met een netje voor elke jager met stoute ogen of ben je een stoere krijgster met pantser en harnas? Moeten de mannen hún hart beschermen omdat jij voor de lust gaat en niet voor de liefde?

Met andere woorden...

Kun jij een minnaar hebben zonder verliefd te worden? Blijf jij met het grootste gemak in de verlust fase hangen of verleg jij constant je grenzen? Dit topic is voornamelijk bedoeld voor gelijkgestemden, al staan we natuurlijk ook een beetje open voor andere meningen.

Het is fijn als je een avatar uploadt, zo blijven we kleurrijk en is het makkelijker om de verhalen bij de naam te plaatsen.
Probeer zo weinig mogelijk te QUOTEN, door het precaire onderwerp wensen sommige schrijf(st)ers hun postings later aan te passen. Bedankt!

Linkje naar vorige topic:
seks/minnaar-deel-39/list_messages/4513 ... #p30528762
oranjexxx wijzigde dit bericht op 16-07-2020 08:35
Reden: tekst verwijderd dat de linkjes naar de overige minnaardelen in de eerste post staan.
2.78% gewijzigd
Zowizo: Ik bedoel het precies zoals het daar staat; ik zie steeds dezelfde dynamiek voorbij komen in je postings; aantrekken - afstoten. En dat wil niet automatisch zeggen dat je daar iedere keer dezelfde emotionele beleving bij hoeft te hebben.
Dus dat je er nu niet kapot van bent (gelukkig!) wil niet zeggen dat het niet hetzelfde patroon is dat jullie nu weer ‘doen’. Begrijp je wat ik bedoel? Kijk over de tijd maar eerst terug in je eigen postings; het patroon herhaalt zich iedere keer (duh, t is een patroon :P ) maar steeds in een iets andere hoedanigheid (vorm) :hug:
hmmm... misschien heb je wel gelijk ja. Ik denk namelijk niet dat dit het einde is, zoals ik in maart wel dacht.

Maar ik laat het wel bij hem, ik ga niet achter hem aan appen enzo, hij moet maar de moeite doen en zo niet, dan vind ik het op dit moment prima.

Misschien over 1 week helemaal niet meer....
ilysfm schreef:
12-08-2020 19:23
@Lois; ik zit hier met tranen in mijn ogen, je bericht raakt me enorm en zou zo voor je wensen dat je weer gezond kan worden.
Waarom sta je jezelf niet toe om af en toe met je ex-minnaar af te spreken? Of is dat te moeilijk voor jou om, zoals je er nu aan toe bent, door hem gezien te worden?
Want zeker nu kan je al de liefde en genegenheid gebruiken die hij wil/kan geven of heb ik dat mis? Dikke :hug: van mij.
Hahaha dat bedoel ik dus, ook hier biggelen de tranen bij het lezen van jouw berichtje. Zo lief, 😊

Maar ja, ik vind het moeilijk hem nu onder ogen te komen. Ik ben nl nog maar een schim van de vrouw die ik was, qua uiterlijk dan. 30 kilo lichter, 15 cm korter (door ingezakte ruggenwervels), korte, weer net beginnend groeiende, haren..........Daarnaast zal de seks, die bij ons zo verschrikkelijk goed was, alleen maar kunnen tegenvallen. Dan heb ik liever dat hij zich dat herinnert zoals het ooit was. Hij zegt zelf ook dat ie ‘tedere lieve’ seks kan hebben, maar nee, ik wil het liefst in alle hoeken van mijn huis gesmeten worden. Lieve tedere seks krijgt hij bij zijn vrouw (als hij al seks krijgt), ik wil niet dat hij daar aan denkt als hij bij mij zou zijn. Klinkt dit stom?
Daarnaast zou ik ook bang zijn dat hij mij pijn zou doen of dat hij bang is dat hij mij pijn doet, zoiets. Het zal nooit meer zijn hoe het was.
Zowizo, ik zie hetzelfde als Ilysfm eerlijk gezegd.

Zolang jij nog steeds meer wilt van hem dan hij jou geeft, blijven jullie in dit patroon. Wellicht denk (hoop) jij dat dit iets bij hem zal veranderen, maar dat doet het niet. Jammer, want je doet jezelf steeds weer pijn. Niet nu misschien, maar over een poosje weer wel.
Nee klinkt verre van stom... ik denk dat ik je wel begrijp. Hoe moeilijk het ook is, het zal nooit meer worden wat het ooit was. En jij zult je altijd afvragen of het voldoende is...

Pfff... ik heb echt met je te doen.... maar aan de andere kant vind ik je zo ontzettend sterk dat je in staat bent die keuze te maken waar een ander gillend in zijn armen was gerend waarschijnlijk. Alleen maar respect voor je!
Een meelezer hier! Wat vind ik veel herkenning in jullie verhalen en wat wordt de vinger soms op de zere plek gelegd (leerzaam!).

Ik zit er ook midden in. Van samen verder gaan naar twijfel. Niet bij mij dus ik probeer los te laten, voor mezelf te zorgen. Het de tijd te geven. Geen druk op de ketel. Met betere en minder goede dagen.

Maar soms denk ik, hoe lang kan het dan wel niet gaan duren? Als je geen stelling neemt of deadline stelt, hoe (on)verstandig is dat eigenlijk?
loisnvt schreef:
12-08-2020 19:55
Zowizo, ik zie hetzelfde als Ilysfm eerlijk gezegd.

Zolang jij nog steeds meer wilt van hem dan hij jou geeft, blijven jullie in dit patroon. Wellicht denk (hoop) jij dat dit iets bij hem zal veranderen, maar dat doet het niet. Jammer, want je doet jezelf steeds weer pijn. Niet nu misschien, maar over een poosje weer wel.
Nou eerlijk gezegd weet ik 100% zeker dat hij mij nooit meer gaat geven dan dit... en dat hij nooit verliefd zal worden op mij.

Aan de andere kant, zoals ik zei, heb ik nu een kant van hem leren kennen die mij niet aanstaat. En daar ben ik wel soort van geschrokken ik had nooit gedacht dat hij zo egoïstisch zou zijn... dus ja... misschien ben ik daar nog van ondersteboven, maar op dit moment "mis" ik hem niet.

Ja waarschijnlijk komt hij terug, waarschijnlijk ga ik er in mee... dus daar hebben jullie gelijk in. Echter ik voel aan mezelf dat het mij niet zoveel doet als 5 maanden geleden...
Alle reacties Link kopieren
Wauw Loïs, meisje toch. Wat is er een hoop veranderd bij je, zo schrijf je over je minnaarperikelen en zo ben je ongeneeslijk ziek. Maar wat ben je mooi en positief en superkrachtig. Al had je van mij ook lelijk, doemdenkerig met kwallenkracht mogen zijn! En ik hoop ook dat je dat af en toe bent want je zit gewoon in een oneerlijke klotestrijd en het ís gewoon niet leuk en het is gewoon geen feest punt.

Ik snap zo goed dat je hem eigenlijk niet mee kan zien, je bent niet meer de vrouw die je was en dat zul je nooit kunnen vergeten, hoe goed hij zijn best ook doet!

Mag ik vragen of je nog wel enige seksdrive hebt? Ik kan me dit allemaal zo slecht voorstellen, ik weet hier echt helemaal niks van af!
...
Vreemdgaan is sowieso al een vorm van egoïsme, zeker als het gebeurt zonder medeweten van partner :-D

Met dit in m’n achterhoofd was ik niet snel verbaasd van bepaalde acties van mijn minnaar 😜 Scheelde mij soms toch een hoop frustratie of leverde het soms een heerlijke discussie op. Jaja, zelfs dát mis ik soms, de heerlijke (echtelijke) discussies die wij soms konden hebben waarbij ik op het eind dan toch vaak gelijk kreeg (omdat ik ook gewoon gelijk had natuurlijk hahahahahahahaha).
Uiteraard... vrouwen hebben ook gewoon altijd gelijk :mrgreen:

En ja, nu je het zo benoemd is het zo logisch, nooit over nagedacht eigenlijk... maar ja, hij ging vreemd, met 2 verschillende vrouwen, en nu het doet hij net alsof hij zijn vriendin van alles schuldig is.

A day late and a dollar short.
Rooss4.0 schreef:
12-08-2020 20:45

Ik snap zo goed dat je hem eigenlijk niet mee kan zien, je bent niet meer de vrouw die je was en dat zul je nooit kunnen vergeten, hoe goed hij zijn best ook doet!

Mag ik vragen of je nog wel enige seksdrive hebt? Ik kan me dit allemaal zo slecht voorstellen, ik weet hier echt helemaal niks van af!
Klopt helemaal wat je zegt, al vindt hij het soms ook niet leuk dat ik dat zeg. Hij vindt nl dat ik dan denk voor hem en dat is deels ook wel zo natuurlijk. Hij is mij ook 1 x komen opzoeken in het zorghotel waar ik lag. Ik was toen ook zeker al niet meer die vrouw, maar ik had nog net niet mijn haren laten afscheren destijds. Dat was op dat moment, voor mijn gevoel, mijn laatste beetje vrouwelijkheid wat ik nog bezat. En dan mag ik nog ‘blij’ zijn dat ik geen borstamputatie hoef te ondergaan, want het is helaas toch al uitgezaaid.

Mijn seksdrive is echt wel stukken minder hoor, het voelt voor mij nu nog steeds als overleven. Destijds was hij gewoon mijn kers op de taart naast mijn toch al heerlijke leven. En dat heerlijke leven is helemaal weggevallen dus is ook zijn plaats veranderd. Moeilijk uitleggen.


Enne, je mag mij alles vragen hoor. Juist in dit topic heb ik daar geen moeite mee al is het behoorlijk off-topic natuurlijk. :bonk:
anoniem_22918 wijzigde dit bericht op 02-09-2020 20:23
10.77% gewijzigd
Btw soms hebben wij ook nog weleens een heerlijk ouderwetse platte sekschat en dan vraag ik hem ook of hij mij wil verrassen met een heerlijk stout filmpje van hem zelf. Uiteraard ontvang ik dat dan ook een paar dagen later, heerlijk 😜
Alle reacties Link kopieren
loisnvt schreef:
12-08-2020 21:12
Destijds was hij gewoon mijn kers op de taart naast mijn toch al heerlijke leven. En dat heerlijke leven is helemaal weggevallen dus is ook zijn plaats veranderd. Moeilijk uitleggen.

Dat is ook het meest vervelende van heel mijn situatie, in mijn hoofd ben ik nog steeds dezelfde persoon met al haar wensen, lusten etc., alleen mijn lijf kan dat allemaal niet meer.
Nee, heel goed uitgelegd juist! Ik snap het helemaal! Hij is de kers maar er is geen taart meer dus die kers ligt in zn up op een schoteltje met de restjes van een gesmolten chocolaatje in een kwakje ouwe slagroom. Natuurlijk verschuift dat de verhoudingen!
En aan zijn kant is er bijna niks veranderd in zijn leven en bij jou staat de boel compleet op zn kop! Wat een rare situatie!
Maar mooi dat hij je vasthoudt, dat hij zich maar met mate laat betuttelen en dat hij zich in de nieuwe situatie met jou manoeuvreert. Echt bewonderenswaardig.

Je lijf gaat harder dan je kop. Je hoofd beent het niet bij, die ziet in de spiegel dat het niet meer klopt. Dat lijkt me enorm confronterend. Het verschil met een poos geleden is immens.
Heb je verder nog meer lieve mensen om je heen die je tot steun zijn?

Jaaa, onwijs off topic. Nou en.
...
Alle reacties Link kopieren
loisnvt schreef:
12-08-2020 17:23
188x2

Ik vind dat je vooral moet scheiden als je vindt dat je huwelijk écht op is, dus niet omdat er iemand anders is.

Want, stel dat je nu zou gaan scheiden, zou je dan daadwerkelijk meteen bij je minnaar willen intrekken? Dit lijkt mij (op zn zachtst gezegd) voor je kinderen een hele slechte optie namelijk. Daarnaast, waarom zou jij dan 200 km verderop moeten gaan wonen ipv dat hij jouw kant op komt?
Ik zat even na te denken over je post. Niet over de kids, trouwens, ik zou zeker niet gelijk willen samenwonen of hem voorstellen o.i.d. - Dat zal tijd kosten. Ik zat vooral na te denken over dat ik daar zou gaan wonen. Hij heeft een zoon daar en die heeft hij om het weekend en de andere week één nacht. Hij heeft vrij snel kenbaar gemaakt dat hij nooit naar een zo compleet andere wereld zou willen (stad-dorp). Voor mij zou het makkelijker zijn, het eventueel heen en weer rijden, hij mag niet rijden wegens medische redenen.

De reden dat ik maar niet kan weggaan bij mijn man, de knoop door te hakken.. Ik weet dat het redelijk is dat hij co-ouderschap zou willen. Ik zou dan nooit kunnen verhuizen. Mijn drie kinderen gaan ook voor, ik kan niet op drie uur rijden afstand wonen en hen om het weekend zien. Hoe kan ik zoiets dan wel verwachten van mijn man.

Over de relatie met mijn man. Die verwachting had ik een jaar geleden kunnen hebben. Toen ik kenbaar had gemaakt te willen scheiden heeft hij alles omgegooid. Hij is er (continu, zeker in corona-tijd), maar hij is er echt voor de kinderen.
Hij wil intimiteit, ik geef hem eigenlijk niks. Want hij veranderde zoveel, maar mijn gevoel is er niet meer.
Alle reacties Link kopieren
Suusjuh76 schreef:
12-08-2020 19:58
Een meelezer hier! Wat vind ik veel herkenning in jullie verhalen en wat wordt de vinger soms op de zere plek gelegd (leerzaam!).

Ik zit er ook midden in. Van samen verder gaan naar twijfel. Niet bij mij dus ik probeer los te laten, voor mezelf te zorgen. Het de tijd te geven. Geen druk op de ketel. Met betere en minder goede dagen.

Maar soms denk ik, hoe lang kan het dan wel niet gaan duren? Als je geen stelling neemt of deadline stelt, hoe (on)verstandig is dat eigenlijk?
Vanuit de andere kant gezien.. Een redelijke deadline is best handig. Toekomstplannetjes maken, kijken hoe hij hierop ingaat.
Mijn vriend zegt steeds: neem je tijd, ik wacht op je, de situatie is moeilijk etc.
Maar in feite zorgt hij wat dat betreft er ook voor dat ik maar geen knopen doorhak.
Lois, lekker boeiend dat het off-topic is...

Eens met Roos, jouw ex minnaar is er wel 1 uit duizenden denk ik. Hij laat zich niet wegsturen door je maar respecteert wel jouw wens om geen fysiek contact meer te hebben.

Leuk om te horen dat hij meegaat in je fantasieën in een sekschat en je vraag om een filmpje.
Alle reacties Link kopieren
Lois :hug:
If you can't be good, be colourful (Pete Conrad)
Alle reacties Link kopieren
188x2 schreef:
12-08-2020 23:58
Mijn vriend zegt steeds: neem je tijd, ik wacht op je, de situatie is moeilijk etc.
Maar in feite zorgt hij wat dat betreft er ook voor dat ik maar geen knopen doorhak.
Poeh hee. Dat is me nogal wat.

Je vriend kan er toch niet voor zorgen dat jij geen knopen doorhakt? Wanneer ga je verantwoordelijkheid nemen voor je acties, je daden en je eigen knopen?
...
Jeetje Lois, wat heftig. Het raakt mij ook enorm.. heel veel sterkte! :hug:

En 188x2, jouw verhaal is op veel fronten herkenbaar. Ook dat je man nu wel moeite doet en intimiteit wil, maar dat je het zelf niet meer kan.
Over dat verhuizen.. je kan toch ook gewoon een huisje huren of kopen in zelfde dorp of stad waar je nu woont en dan latten met je nieuwe lover? Of gewoon als de kids er niet zijn naar hem toe en als je de kids hebt ben je thuis.
Op een gegeven moment moet je inderdaad wel knopen doorhakken. Maar daar zit ik ook mee.. wanneer doe je dat? Wanneer heb je genoeg geprobeerd? Heb je er alles aan gedaan? Hoe weet je dat?
Rooss4.0 schreef:
12-08-2020 22:37

Heb je verder nog meer lieve mensen om je heen die je tot steun zijn?
Jazeker, ik heb echt geweldige vrienden en familie om me heen.
anoniem_22918 wijzigde dit bericht op 02-09-2020 20:21
63.81% gewijzigd
Alle reacties Link kopieren
Dat is wel een goede, Nova want eigenlijk weet je dat niet. Ik heb heel lang tegen een breuk aangehikt omdat ik mijn criteria voor het behoud van de relatie steeds verder weg zette. Het is niet zo dat ik niet meer van hem hield of hem helemaal niet meer om me heen kon verdragen (al werd dat wel steeds lastiger). Wat ik op een gegeven moment besefte was dat ik bij hem bleef uit angst. Angst voor het onbekende, het single leven. Ik voelde me helemaal niet zo'n powervrouw, was er totaal niet van overtuigd dat ik het alleen kon, dat ik alleen voor mijn kinderen kon zorgen, een huis leefbaar kon houden en een portemonnee kon beheren. Toen ik besefte dat het angst was dat me in de relatiegreep hield kon ik er anders naar kijken want alles waar ik bang voor was was best oplosbaar met praktische tools of een andere mindset.
Ik pakte de controle terug over mijn leven én mijn angsten en nu, 7 jaar later, kan ik zeggen dat ik precies het leven leid dat ik leiden wil. Ik besef dat ik keuzes heb gemaakt waar ik heel gelukkig van word en dat heb ik volledig aan mezelf te danken.

Het gaat goed met mijn doorns, mijn ex en heel erg goed met mij. Iedereen heeft zich snel kunnen plooien in de nieuwe situatie en we zijn allemaal best happy.

"Ik hou nog steeds van hem" is geen criterium voor een goede relatie heb ik gemerkt, ik hou namelijk nog steeds van zeb dus het is maar goed dat ik niet gewacht heb tot dat opgedroogd was. Het is alleen zo dat wij samen niet meer aan de voorwaarden kunnen voldoen voor een goede, mooie, evenwichtige, gezonde passionele relatie. En nu ik wél weer zo'n relatie heb weet ik waar mijn verse criteria liggen. Dat betekent niet dat ik vent meteen aan de kant zet als het even iets minder passioneel en evenwichtig is maar ik heb wél een koers uitgezet voor mijn levensgeluk. En die mag ik scherp in de gaten houden.
...
Lois :hug: :rose:
bedankt voor jullie reacties. Hij heeft een gezin en twijfelt dus. Ik probeer het zo goed en kwaad als ik kan los te laten want ik heb toch geen invloed. en wil er al helemaal niet aan gaan trekken . Geen idee welke kant het op gaat en intussen doe ik veel leuke dingen. Maar toch sta ik ergens in een wachtstand en heb ik hoop. kan er veel over piekeren.
Suusjuh76 schreef:
12-08-2020 19:58

Maar soms denk ik, hoe lang kan het dan wel niet gaan duren? Als je geen stelling neemt of deadline stelt, hoe (on)verstandig is dat eigenlijk?
Bedoel je bovenstaand voor jezelf of voor je minnaar?

Het zou nl beter zijn dat jij voor jezelf een deadline stelt ipv een afwachtende houding aan te nemen. Mijn gevoel zegt mij nl dat hij zijn gezin niet zo snel in de steek laat. Waarom zou hij ook, hij heeft nu het beste van 2 werelden?!
Suusjuh76 schreef:
13-08-2020 10:55
Maar toch sta ik ergens in een wachtstand en heb ik hoop. kan er veel over piekeren.
Stop daar dan mee en neem het heft in eigen handen.

Hoe lang zijn jullie al lovers en hoeveel contact is er?

Dit is een oud topic. Het topic is daarom gesloten.
Maak een nieuw topic aan om verder praten over dit onderwerp.

Terug naar boven