Seks
alle pijlers
Minnaar deel 40
donderdag 16 juli 2020 om 08:31
Al 39 delen lang schrijven we over het wel en wee om en rond onze minnaars.
Vliegt jouw hart vrij rond, vangbaar met een netje voor elke jager met stoute ogen of ben je een stoere krijgster met pantser en harnas? Moeten de mannen hún hart beschermen omdat jij voor de lust gaat en niet voor de liefde?
Met andere woorden...
Kun jij een minnaar hebben zonder verliefd te worden? Blijf jij met het grootste gemak in de verlust fase hangen of verleg jij constant je grenzen? Dit topic is voornamelijk bedoeld voor gelijkgestemden, al staan we natuurlijk ook een beetje open voor andere meningen.
Het is fijn als je een avatar uploadt, zo blijven we kleurrijk en is het makkelijker om de verhalen bij de naam te plaatsen.
Probeer zo weinig mogelijk te QUOTEN, door het precaire onderwerp wensen sommige schrijf(st)ers hun postings later aan te passen. Bedankt!
Linkje naar vorige topic:
seks/minnaar-deel-39/list_messages/4513 ... #p30528762
Vliegt jouw hart vrij rond, vangbaar met een netje voor elke jager met stoute ogen of ben je een stoere krijgster met pantser en harnas? Moeten de mannen hún hart beschermen omdat jij voor de lust gaat en niet voor de liefde?
Met andere woorden...
Kun jij een minnaar hebben zonder verliefd te worden? Blijf jij met het grootste gemak in de verlust fase hangen of verleg jij constant je grenzen? Dit topic is voornamelijk bedoeld voor gelijkgestemden, al staan we natuurlijk ook een beetje open voor andere meningen.
Het is fijn als je een avatar uploadt, zo blijven we kleurrijk en is het makkelijker om de verhalen bij de naam te plaatsen.
Probeer zo weinig mogelijk te QUOTEN, door het precaire onderwerp wensen sommige schrijf(st)ers hun postings later aan te passen. Bedankt!
Linkje naar vorige topic:
seks/minnaar-deel-39/list_messages/4513 ... #p30528762
oranjexxx wijzigde dit bericht op 16-07-2020 08:35
Reden: tekst verwijderd dat de linkjes naar de overige minnaardelen in de eerste post staan.
Reden: tekst verwijderd dat de linkjes naar de overige minnaardelen in de eerste post staan.
2.78% gewijzigd
donderdag 20 augustus 2020 om 10:28
(Zucht)...nadat ik hier gisteren schreef, zijn er nog veel tranen gevloeid...wat Roos zei 'weet je man hoe je over hem denkt?' zet blijkbaar wel wat in beweging. Ik heb het hem gisteren gezegd ook dat ik niet het gevoel heb dat we nog plezier hebben samen. Hij snapt dat, maar wijt dat ook aan de omstandigheden. Ik zei dat we zo weinig lachen samen, maar hij is het daar niet mee eens.
En er zijn de afgelopen tijd momenten geweest dat ik denk: fuck it, ik wil die andere man ervaren (seks dus, wat wij hadden was vooral virtuele seks en irl zoenen en betasten - die details haal ik later graag weg) en er zijn momenten dat ik denk dat dat echt niets voor mij is. Ik ben zo niet. De stress die met het contact dat ik met hem had gepaard ging, is ook niet iets dat ik mis, noch de verscheurdheid, hoewel die er blijkbaar nog steeds weldegelijk is. Ik heb dat ook ooit tegen die andere man gezegd dat ik mij uit balans getrokken voel door hem (nu ja, het zal wel door mezelf zijn he, maar door het contact met hem dan).
En ik herken de strijd van zowizo ook, want dat zit ook wel wat verweven in ons verhaal, eerst superveel investeren van zijn kant (lees: elke dag superveel berichten) en dan plots inhouden, weinig reageren, maar toch nog laten weten dat hij (een stuk van) mij wel wil. Dat is niet leuk. Dat is niet iets om naar te verlangen.
Na een lang emotioneel bericht van mij reageerde hij een hele tijd niet en toen heb ik hem geblokkeerd (waar ik best wel moeite mee had, want ik vind dat nogal kinderachtig, maar ik deed het om mezelf te beschermen) Als digibeet had ik dus alleen berichten en gesprekken geblokkeerd (waar wij dus geen gebruik van maakten), maar whatsapp dus niet. Groot mijn verbazing toen ik 2 weken later toch nog een reactie kreeg. Ik dacht echt dat het tussen ons ontploft was, maar hij wilde blijkbaar nog steeds iets van mij. Emotioneel is er wel een stuk afgesloten toen. In de eerste maanden van ons contact, was dat echt verliefd, met hartjes, gedichtjes, koosnaampjes, heel zeemzoet.
Wat suusje ook schreef, ik wil ook niet iemands tweede keus zijn.
Het is ook wel wat de reden dat ik hier niet veel schrijf, want dan krijgt het weer zoveel aandacht...en tegelijk denk ik ook dat ik er maar door moet. Maar dat denk ik al zo lang. Dat ik dat liefdesverdriet maar moet hebben gehad en nog steeds raakt het me zo. Ach, ik weet het allemaal even niet meer...
Wat ook niet helpt is dat ik al de hele tijd thuiswerk en dat ik bijna geen sociale contacten heb. De momenten dat die er wel zijn, merk ik dat me dat zo deugd doet en dat ik mezelf weer terugvind. Iets waar die andere man ook geen last van heeft, want hij heeft een nogal sociaal beroep.
Als iemand hier wat over kwijt wil, lees ik het graag, 't is dat ik er toch doormoet...
En er zijn de afgelopen tijd momenten geweest dat ik denk: fuck it, ik wil die andere man ervaren (seks dus, wat wij hadden was vooral virtuele seks en irl zoenen en betasten - die details haal ik later graag weg) en er zijn momenten dat ik denk dat dat echt niets voor mij is. Ik ben zo niet. De stress die met het contact dat ik met hem had gepaard ging, is ook niet iets dat ik mis, noch de verscheurdheid, hoewel die er blijkbaar nog steeds weldegelijk is. Ik heb dat ook ooit tegen die andere man gezegd dat ik mij uit balans getrokken voel door hem (nu ja, het zal wel door mezelf zijn he, maar door het contact met hem dan).
En ik herken de strijd van zowizo ook, want dat zit ook wel wat verweven in ons verhaal, eerst superveel investeren van zijn kant (lees: elke dag superveel berichten) en dan plots inhouden, weinig reageren, maar toch nog laten weten dat hij (een stuk van) mij wel wil. Dat is niet leuk. Dat is niet iets om naar te verlangen.
Na een lang emotioneel bericht van mij reageerde hij een hele tijd niet en toen heb ik hem geblokkeerd (waar ik best wel moeite mee had, want ik vind dat nogal kinderachtig, maar ik deed het om mezelf te beschermen) Als digibeet had ik dus alleen berichten en gesprekken geblokkeerd (waar wij dus geen gebruik van maakten), maar whatsapp dus niet. Groot mijn verbazing toen ik 2 weken later toch nog een reactie kreeg. Ik dacht echt dat het tussen ons ontploft was, maar hij wilde blijkbaar nog steeds iets van mij. Emotioneel is er wel een stuk afgesloten toen. In de eerste maanden van ons contact, was dat echt verliefd, met hartjes, gedichtjes, koosnaampjes, heel zeemzoet.
Wat suusje ook schreef, ik wil ook niet iemands tweede keus zijn.
Het is ook wel wat de reden dat ik hier niet veel schrijf, want dan krijgt het weer zoveel aandacht...en tegelijk denk ik ook dat ik er maar door moet. Maar dat denk ik al zo lang. Dat ik dat liefdesverdriet maar moet hebben gehad en nog steeds raakt het me zo. Ach, ik weet het allemaal even niet meer...
Wat ook niet helpt is dat ik al de hele tijd thuiswerk en dat ik bijna geen sociale contacten heb. De momenten dat die er wel zijn, merk ik dat me dat zo deugd doet en dat ik mezelf weer terugvind. Iets waar die andere man ook geen last van heeft, want hij heeft een nogal sociaal beroep.
Als iemand hier wat over kwijt wil, lees ik het graag, 't is dat ik er toch doormoet...
donderdag 20 augustus 2020 om 11:32
Zoiets?
https://stellanovacoaching.be/2019/07/2 ... an-liefde/
Wat je eerder ook schreef over die leegte?
Er zijn zaken die ik niet herken, maar dat van die leegte - ook omdat je dat al eerder schreef - is wel iets waar ik over nadenk.
Ja, ik heb andere mensen nodig om mij goed te voelen. Ja, ik bezorg anderen graag een (glim)lach. En de geïsoleerde situatie waarin ik mij tegenwoordig bevind, legt dat zeker bloot. Maar dat is op zich niet nieuw. Ik ben ook wel iemand die niet graag stilstaat. Ik merk dat in mijn werkveld ook, dat ik heel graag bijleer, cursussen volg. In de winter krijg ik vaak creëerdrang, wat ik daar ook aan link, dat ik mij niet wil vervelen en dan begin ik iets te maken, wat ik nooit eerder maakte.
Afgelopen winter had ik dat niet, omdat die andere man er toen was om dat soort verveling ofzo op te vangen (en ik weet hoe vreselijk dat klinkt)
Het is niet zo dat ik constant op een voetstuk moet geplaatst worden, helemaal niet, daar zou ik het zelfs moeilijk mee hebben, maar ik krijg wel graag af en toe de bevestiging van mensen dat ze graag bij me zijn (dat hoeft niet woordelijk) en ik geef die bevestiging zelf ook graag.
https://stellanovacoaching.be/2019/07/2 ... an-liefde/
Wat je eerder ook schreef over die leegte?
Er zijn zaken die ik niet herken, maar dat van die leegte - ook omdat je dat al eerder schreef - is wel iets waar ik over nadenk.
Ja, ik heb andere mensen nodig om mij goed te voelen. Ja, ik bezorg anderen graag een (glim)lach. En de geïsoleerde situatie waarin ik mij tegenwoordig bevind, legt dat zeker bloot. Maar dat is op zich niet nieuw. Ik ben ook wel iemand die niet graag stilstaat. Ik merk dat in mijn werkveld ook, dat ik heel graag bijleer, cursussen volg. In de winter krijg ik vaak creëerdrang, wat ik daar ook aan link, dat ik mij niet wil vervelen en dan begin ik iets te maken, wat ik nooit eerder maakte.
Afgelopen winter had ik dat niet, omdat die andere man er toen was om dat soort verveling ofzo op te vangen (en ik weet hoe vreselijk dat klinkt)
Het is niet zo dat ik constant op een voetstuk moet geplaatst worden, helemaal niet, daar zou ik het zelfs moeilijk mee hebben, maar ik krijg wel graag af en toe de bevestiging van mensen dat ze graag bij me zijn (dat hoeft niet woordelijk) en ik geef die bevestiging zelf ook graag.
donderdag 20 augustus 2020 om 12:08
Eerst egoïsme, nu weer narcisme. Wat is dat toch met al die terminologie?
De mens leeft voor zichzelf en maakt keuzes voor zichzelf en dat kan goed uitpakken of iets minder goed.
SOber, je man bagatelliseert jullie problematiek dus moet je nog duidelijker zijn. Het is duidelijk dat je tekort komt in alles en dat drijft je een ongezonde kant op. Hier schrijven maakt het niet erger, het legt alleen dat bloot wat je onder het tapijt geschoven hebt.
Ik denk dat het zoetjesaan tijd wordt voor een heel duidelijke keuze. Of je bent heel eerlijk tegen je man en maakt samen met hem een plan om jullie relatie te upgraden, vertel hem desnoods dat je verliefd bent geweest, misschien opent dat de luiken?
En als het leven met hem echt niet leuk meer is... mja, dan zou zonder hem door gaan ook een keuze kunnen zijn.
De mens leeft voor zichzelf en maakt keuzes voor zichzelf en dat kan goed uitpakken of iets minder goed.
SOber, je man bagatelliseert jullie problematiek dus moet je nog duidelijker zijn. Het is duidelijk dat je tekort komt in alles en dat drijft je een ongezonde kant op. Hier schrijven maakt het niet erger, het legt alleen dat bloot wat je onder het tapijt geschoven hebt.
Ik denk dat het zoetjesaan tijd wordt voor een heel duidelijke keuze. Of je bent heel eerlijk tegen je man en maakt samen met hem een plan om jullie relatie te upgraden, vertel hem desnoods dat je verliefd bent geweest, misschien opent dat de luiken?
En als het leven met hem echt niet leuk meer is... mja, dan zou zonder hem door gaan ook een keuze kunnen zijn.
...
donderdag 20 augustus 2020 om 12:08
En daar is helemaal niks mis mee. Wat ik bedoel te zeggen, laat je geen etiketje aanpraten. Het is heel menselijk je graag gezien, gehoord en begeerd te voelen. Je bent mens, geen robot.
donderdag 20 augustus 2020 om 12:13
Marana ja ben ik met je eens, ik vind het samen daten ook echt heel leuk met een ander stel erbij of met een andere vrouw.
Ik ben ook niet jaloers maar geniet er ook van als ik hem zie genieten. Ik voel me ook echt niet zijn 2e vrouw, helemaal niet eigenlijk. De reden voor apart daten is toch wel gewoon, cliché, de spanning.
En nee, hier ook geen dates met bezette vrouw waarvan de partner niets weet.
Leeuwin nee ik denk echt niet dat dat de reden is van het on-hold zetten. Ik weet wat er speelt in zijn leven en ik begrijp waarom hij die keuze heeft gemaakt. Het steekt alleen dat hij die keuze alleen maakt en niks doet in overleg met mij, dan heb ik echt het idee dat ik vrij inwisselbaar ben ipv toch een band opgebouwd hebben.
Ik ben ook niet jaloers maar geniet er ook van als ik hem zie genieten. Ik voel me ook echt niet zijn 2e vrouw, helemaal niet eigenlijk. De reden voor apart daten is toch wel gewoon, cliché, de spanning.
En nee, hier ook geen dates met bezette vrouw waarvan de partner niets weet.
Leeuwin nee ik denk echt niet dat dat de reden is van het on-hold zetten. Ik weet wat er speelt in zijn leven en ik begrijp waarom hij die keuze heeft gemaakt. Het steekt alleen dat hij die keuze alleen maakt en niks doet in overleg met mij, dan heb ik echt het idee dat ik vrij inwisselbaar ben ipv toch een band opgebouwd hebben.
donderdag 20 augustus 2020 om 12:40
Bof. Ze heeft liefdesverdriet, dan is het leven niet zo leuk. Ik vind dat ze het nogal projecteert op haar relatie en haar man allemaal, haar slechte gevoelens. En daarvan is hij dus niet van op de hoogte, natuurlijk bagatelliseert hij een problematiek waar hij geen zicht op heeft.Rooss4.0 schreef: ↑20-08-2020 12:08Eerst egoïsme, nu weer narcisme. Wat is dat toch met al die terminologie?
De mens leeft voor zichzelf en maakt keuzes voor zichzelf en dat kan goed uitpakken of iets minder goed.
SOber, je man bagatelliseert jullie problematiek dus moet je nog duidelijker zijn. Het is duidelijk dat je tekort komt in alles en dat drijft je een ongezonde kant op. Hier schrijven maakt het niet erger, het legt alleen dat bloot wat je onder het tapijt geschoven hebt.
Ik denk dat het zoetjesaan tijd wordt voor een heel duidelijke keuze. Of je bent heel eerlijk tegen je man en maakt samen met hem een plan om jullie relatie te upgraden, vertel hem desnoods dat je verliefd bent geweest, misschien opent dat de luiken?
En als het leven met hem echt niet leuk meer is... mja, dan zou zonder hem door gaan ook een keuze kunnen zijn.
Denk trouwens dat Meds het narcissistische niet zozeer op S0ber doelt, maar eerder op haar minnaar met zijn ophemelen en negeren.
donderdag 20 augustus 2020 om 12:44
Ja, Roos, tekort komen, daar heb ik nog wel wat intern gevecht mee. Mijn man is altijd vragende partij geweest om wat met ons twee te doen. Vaak bleef het bij vragen (wat dus impliceerde dat ik de babysit zou moeten regelen), maar ik ben daar ook niet altijd superenthousiast over geweest. Ik was graag bij mijn kinderen. Nu ze wat groter zijn, zie ik hier weer meer ruimte voor. Maar ik bedoel dat ik dat dus niet in zijn schoenen kan schuiven. Ik ben zelf ook niet de perfecte partner geweest.
Het liefst zou ik met hem in therapie gaan om mekaar terug te vinden. Ik weet dat hij daar niet voor openstaat. Soms vraag ik hem wel eens waarom hij mij graag ziet. Of zeg eens iets positiefs over mij. Ik vind het niet moeilijk om dat over hem te doen, maar hij kan dat blijkbaar niet en het gesprek gaat dan vaak een andere kant op.
Er zijn uiteraard dingen die wel goed lopen tussen ons. Ik zou dat hier ook kunnen schrijven om een genuanceerder beeld te geven, maar daar gaat dit niet echt over natuurlijk.
Wat betreft het vertellen van die verliefdheid, het komt zeker soms in me op. En ik vermoed dat het er wel een keertje zal uitkomen. Ik denk niet dat hij daar echt van zou schrikken, maar het is nu nog zeker ook 'dat het eerst slechter moet gaan, eer het beter wordt' wat me tegenhoudt. uiteindelijk zal ik daar wel mijn tempo in vinden, denk ik.
Lois, bedankt om mij niet als een onmens te zien
ik voel me niet aangesproken als narcist, maar ik sta wel open voor dingen om over na te denken.
Zowizo, ik heb zelf ooit een seksrelatie gehad met iemand (toen ik vrijgezel was overigens, voor ik hiervoor word neergesabeld) en na 1.5 jaar zei ie een keer tegen me dat hij 'me graag had'. Ik dacht toen echt bij mezelf, 'ja, anders spreken wij niet twee keer per week af he...wat raar om zoiets te zeggen' maar blijkbaar werkt het voor sommige mensen zo. Ik had toen geen gevoelens voor die man, maar als ik die wel had, dan denk ik dat ik zoiets heel pijnlijk zou gevonden hebben.
Ik denk dat als je afstand zou kunnen nemen van je situatie, dat je zijn acties niet zo pijnlijk zou vinden, maar de hoop dat hij jou toch graag ziet, maken ze wel pijnlijk. En ik begrijp dat, maar al te goed. Die hoop (en dus frustratie, verdriet) ligt natuurlijk bij jou, niet bij hem. En ik denk dat jij ook wel weet dat er andere relaties bestaan, waarin je mekaar wel goed aanvoelt en wel alles kan uitspreken, zonder rem.
Het liefst zou ik met hem in therapie gaan om mekaar terug te vinden. Ik weet dat hij daar niet voor openstaat. Soms vraag ik hem wel eens waarom hij mij graag ziet. Of zeg eens iets positiefs over mij. Ik vind het niet moeilijk om dat over hem te doen, maar hij kan dat blijkbaar niet en het gesprek gaat dan vaak een andere kant op.
Er zijn uiteraard dingen die wel goed lopen tussen ons. Ik zou dat hier ook kunnen schrijven om een genuanceerder beeld te geven, maar daar gaat dit niet echt over natuurlijk.
Wat betreft het vertellen van die verliefdheid, het komt zeker soms in me op. En ik vermoed dat het er wel een keertje zal uitkomen. Ik denk niet dat hij daar echt van zou schrikken, maar het is nu nog zeker ook 'dat het eerst slechter moet gaan, eer het beter wordt' wat me tegenhoudt. uiteindelijk zal ik daar wel mijn tempo in vinden, denk ik.
Lois, bedankt om mij niet als een onmens te zien
ik voel me niet aangesproken als narcist, maar ik sta wel open voor dingen om over na te denken. Zowizo, ik heb zelf ooit een seksrelatie gehad met iemand (toen ik vrijgezel was overigens, voor ik hiervoor word neergesabeld) en na 1.5 jaar zei ie een keer tegen me dat hij 'me graag had'. Ik dacht toen echt bij mezelf, 'ja, anders spreken wij niet twee keer per week af he...wat raar om zoiets te zeggen' maar blijkbaar werkt het voor sommige mensen zo. Ik had toen geen gevoelens voor die man, maar als ik die wel had, dan denk ik dat ik zoiets heel pijnlijk zou gevonden hebben.
Ik denk dat als je afstand zou kunnen nemen van je situatie, dat je zijn acties niet zo pijnlijk zou vinden, maar de hoop dat hij jou toch graag ziet, maken ze wel pijnlijk. En ik begrijp dat, maar al te goed. Die hoop (en dus frustratie, verdriet) ligt natuurlijk bij jou, niet bij hem. En ik denk dat jij ook wel weet dat er andere relaties bestaan, waarin je mekaar wel goed aanvoelt en wel alles kan uitspreken, zonder rem.
donderdag 20 augustus 2020 om 13:06
SOber dat denk ik ook wel ja, buiten dat voel ik gewoon ook niet de behoefte het allemaal maar naar hem uit te spreken, en nu al helemaal niet meer. In wezen is er ook eigenlijk niet veel aan de hand natuurlijk.
We hadden een seksrelatie, ik had andere verwachtingen maar die zijn nooit uitgesproken dus ik kan hem ook niks kwalijk nemen. Ik was ook nooit van plan geweest met hem verder te gaan, ik zie in hem geen relatie materiaal. Het enige wat ik dus echt vervelend vind dus is dat hij zo vanuit zichzelf handelt en niet denkt aan mijn behoeftes of gevoelens.
Zoals ik eerder ook zei ervaar ik nu wel een soort rust, niet meer appen of appjes/contact verwachten. En dat voelt ook weer verrassend goed.
We hadden een seksrelatie, ik had andere verwachtingen maar die zijn nooit uitgesproken dus ik kan hem ook niks kwalijk nemen. Ik was ook nooit van plan geweest met hem verder te gaan, ik zie in hem geen relatie materiaal. Het enige wat ik dus echt vervelend vind dus is dat hij zo vanuit zichzelf handelt en niet denkt aan mijn behoeftes of gevoelens.
Zoals ik eerder ook zei ervaar ik nu wel een soort rust, niet meer appen of appjes/contact verwachten. En dat voelt ook weer verrassend goed.
donderdag 20 augustus 2020 om 13:15
Nou, inderdaad. Er valt ook even niets te lachen. Die man was nooit een hele vrolijke maar wel leuk genoeg om mee te trouwen en een paar kinderen mee te krijgen.zurimat schreef: ↑20-08-2020 12:40Bof. Ze heeft liefdesverdriet, dan is het leven niet zo leuk. Ik vind dat ze het nogal projecteert op haar relatie en haar man allemaal, haar slechte gevoelens. En daarvan is hij dus niet van op de hoogte, natuurlijk bagatelliseert hij een problematiek waar hij geen zicht op heeft.
Denk trouwens dat Meds het narcissistische niet zozeer op S0ber doelt, maar eerder op haar minnaar met zijn ophemelen en negeren.
Natuurlijk begrijpt die man niet dat hij ineens niet meer leuk genoeg is.
If you can't be good, be colourful (Pete Conrad)
donderdag 20 augustus 2020 om 13:16
donderdag 20 augustus 2020 om 13:17
Uhm nee niet een hele rare suggestie eigenlijk, misschien moet ik me weer op de daling markt begeven?Rachmaninoff schreef: ↑20-08-2020 13:09Zowizo, waarom ga je niet wat daten met anderen zonder minnaar meteen helemaal af te kappen? Of dat een hele rare suggestie?
Mijn man vindt het in ieder geval ook wel een okee dat ik "op zoek" ga naar een ander. Maar uiteraard hoeft dat ook niet binnen 2 weken.
donderdag 20 augustus 2020 om 13:20
S0ber, je verhaal doet me een beetje denken aan de relatie met m'n ex. We hadden het goed samen, op een hele hoop manieren, maar op een aantal vlakken schoten we voor mij wat tekort. Ik heb toen ook vaak met hem proberen te bespreken of we daar wat mee konden doen samen, maar daar kwam vaak ook maar een lauwe reactie op. Hij vond het vervelend dat ik me zo voelde, maar vond het zelf niet echt een probleem. Daardoor voelde ik me eigenlijk nog veel ellendiger, en ook best eenzaam. Bij mijn ex viel het kwartje pas toen ik hem een maand niet wilde zien om mijn gedachten op een rijtje te krijgen. Veel later, toen de relatie al uit was, is ie eens naar me toegekomen om te zeggen dat ie beter had moeten omgaan met mijn boodschap, en dat hem dat speet.
Ik heb in die periode ook iemand ontmoet voor wie ik een enorme aantrekkingskracht voelde, en later ook een lichte verliefdheid. Ik heb daar, behalve teveel contact en een scheve verdeling van mijn aandacht, niet echt iets mee gedaan, maar wat ik achteraf zo bizar van mezelf vond is dat ik mezelf echt in bochten ging wringen om mijn relatie niet uit te maken, maar die andere man ook niet kwijt te raken. Ik vroeg me achteraf ook af: waarom heb ik niet gewoon direct de relatie beëindigd? Waarom heb ik die andere man niet meteen uit mijn leven verwijderd? Waarom ... vul maar in.
Voor mij persoonlijk heb ik het inmiddels wat duidelijker hoe dat werkt; er overlappen een aantal emoties waardoor alles zo lastig wordt. Ik gaf enorm veel om mijn ex als maatje en persoon, maar als partner steeds minder. Die scheiding maken tussen gevoelens was echt vreselijk moeilijk. De conclusie was steeds dat ik hem hoe dan ook zou gaan kwetsen. Daar ben ik denk ik nog het meest verdrietige om geweest. En de hele poespas die zou ontstaan. En die andere man gaf me precies waar ik op dat moment zo enorm behoefte aan had. Dat is heel verwarrend. Ik was er ook heel boos over op een bepaalde manier - waarom luisterde mijn ex nou niet gewoon naar me?
Een grote bende van emoties en gedoe was het. Ik snap best dat het dan veel eenvoudiger lijkt om gewoon een keer te krabben waar het jeukt, en hopen dat het gemis daarmee gevuld is en het probleem verdwijnt. Ik vraag me af of dat ook echt zo zou zijn geweest.
Ik heb in die periode ook iemand ontmoet voor wie ik een enorme aantrekkingskracht voelde, en later ook een lichte verliefdheid. Ik heb daar, behalve teveel contact en een scheve verdeling van mijn aandacht, niet echt iets mee gedaan, maar wat ik achteraf zo bizar van mezelf vond is dat ik mezelf echt in bochten ging wringen om mijn relatie niet uit te maken, maar die andere man ook niet kwijt te raken. Ik vroeg me achteraf ook af: waarom heb ik niet gewoon direct de relatie beëindigd? Waarom heb ik die andere man niet meteen uit mijn leven verwijderd? Waarom ... vul maar in.
Voor mij persoonlijk heb ik het inmiddels wat duidelijker hoe dat werkt; er overlappen een aantal emoties waardoor alles zo lastig wordt. Ik gaf enorm veel om mijn ex als maatje en persoon, maar als partner steeds minder. Die scheiding maken tussen gevoelens was echt vreselijk moeilijk. De conclusie was steeds dat ik hem hoe dan ook zou gaan kwetsen. Daar ben ik denk ik nog het meest verdrietige om geweest. En de hele poespas die zou ontstaan. En die andere man gaf me precies waar ik op dat moment zo enorm behoefte aan had. Dat is heel verwarrend. Ik was er ook heel boos over op een bepaalde manier - waarom luisterde mijn ex nou niet gewoon naar me?
Een grote bende van emoties en gedoe was het. Ik snap best dat het dan veel eenvoudiger lijkt om gewoon een keer te krabben waar het jeukt, en hopen dat het gemis daarmee gevuld is en het probleem verdwijnt. Ik vraag me af of dat ook echt zo zou zijn geweest.
donderdag 20 augustus 2020 om 13:24
Klopt, we swingen, we hebben geen open relatie. Ik schrijf hier dan ook vooral mee als ex-minnares, ik vind mijn situatie nu meer van toepassing op het swingers/parenclubtopic dan hier.
We zijn beiden vreemdgegaan in onze huwelijken, en nu doen we het flirten samen, genieten we samen van het spannende van het ontdekken van een ander lichaam, etc.
Vergelijkingen met andere vrouwen trek ik niet zo snel. De ene is dikker dan mij, de andere kleiner, de derde heeft mooier haar of een betere kont, ach. Hij bevestigt mij vaak genoeg dat ik het helemaal ben. Onze relatie is op meer dan alleen dat soort dingen gebaseerd. En dat voel ik misschien juist door het swingen nog wel meer.
Maar ik besef ook dat niet iedereen die behoefte heeft, of er zo in zou kunnen staan. En dat is ook prima, als het er als partners maar hetzelfde over denkt.
donderdag 20 augustus 2020 om 13:40
Suusje, mooie zelfreflectie, jouw laatste post.
Mbt het gequote stukje:
Het gemis zou zeker wel ‘even’ gevuld zijn vlgs mij, maar dat is natuurlijk maar een momentopname en het probleem zou niet verdwenen zijn. Daarvoor bleek een hardere aanpak nodig, het beëindigen vd relatie. En je ziet, later zei jouw ex dat ie destijds meer met jouw woorden had moeten doen. Die breuk was dus nodig, voor hem, om zijn ogen te openen. Een mens mist pas iets als het er niet meer is, toch?
Dit vind ik dus ook een goed voorbeeld voor de situatie van Zowizo. Zolang zij er steeds weer opnieuw is voor minnaar, zal er niets veranderen aan zijn fratsen. Zij is er immers toch steeds opnieuw. Alleen Zowizo kan dit patroon doorbreken door harde maatregelen te treffen en het heft in eigen handen te nemen.
donderdag 20 augustus 2020 om 13:45
Lois, dat is helemaal waar ik moet daar ook gewoon harder in zijn want ja waarom ook niet? Je kunt iets wat je niet hebt niet kwijtraken en wij hebben elkaar technisch gezien nooit gehad.
Rachmaninoff eerder een drama King dan
Ik weet dat ik niet in zijn voordeel moet spreken maar hij heeft niet perse iets verkeerd gedaan natuurlijk. Eigenlijk ben ik hier zelf gewoon debet aan, met de verkeerde verwachtingen en dit niet uitspreken. Het zal me in ieder geval niet nog eens overkomen.
Rachmaninoff eerder een drama King dan
Ik weet dat ik niet in zijn voordeel moet spreken maar hij heeft niet perse iets verkeerd gedaan natuurlijk. Eigenlijk ben ik hier zelf gewoon debet aan, met de verkeerde verwachtingen en dit niet uitspreken. Het zal me in ieder geval niet nog eens overkomen.
donderdag 20 augustus 2020 om 13:56
Mwah, ik vind het niet zoveel met verwachtingen te maken hebben, maar met bepaalde horkerigheid of respect. Daarom vind ik ook dat je dat best kunt zeggen. Als een collega of buurvrouw of wie dan ook éénzijdig regels zou bepalen dan zeg je daar toch ook wat van?
Mijn (ex)minnaar en ik waren bijv communicatief erg gewaagd aan elkaar, alleen was hij een stuk rationeler waardoor hij soms ook met een bepaald toontje kon communiceren wat mij totaal niet aanstond. Dan zei ik tegen hem dat ie dat toontje maar lekker tegen zn vrouw moest aanslaan, maar niet bij mij. Oké, het heeft mij soms was uitleg gekost, maar hij werkte daar serieus wel aan en dat is fijn.
donderdag 20 augustus 2020 om 14:03
King, ja okay dat bedoel ikZowizo schreef: ↑20-08-2020 13:45
Rachmaninoff eerder een drama King dan
Ik weet dat ik niet in zijn voordeel moet spreken maar hij heeft niet perse iets verkeerd gedaan natuurlijk. Eigenlijk ben ik hier zelf gewoon debet aan, met de verkeerde verwachtingen en dit niet uitspreken. Het zal me in ieder geval niet nog eens overkomen.
Dat weet ik niet hoor of je hier zelf debet aan bent, vriendschap mag je toch wel verwachten op z'n minst na zoveel tijd? En vrienden behandel je toch niet zo?
donderdag 20 augustus 2020 om 14:03
@Zowizo; het klinkt alsof jouw minnaar je als het ware onder controle had, en je nu gewoon laat stikken. Dat staat los van verwachtingen, dat is gewoon lullig. Het had best op een andere manier gekund en dezelfde uitkomst behouden, even los van wat jij al of niet had kunnen doen.
Maar uiteindelijk is de uitkomst hetzelfde, en ik denk dat je er goed aan doet om dat voor ogen te houden en het los te gaan laten (misschien was je dat al aan het doen maar dan heb ik daar overheen gelezen).
Maar uiteindelijk is de uitkomst hetzelfde, en ik denk dat je er goed aan doet om dat voor ogen te houden en het los te gaan laten (misschien was je dat al aan het doen maar dan heb ik daar overheen gelezen).
donderdag 20 augustus 2020 om 14:51
Ja hij heeft een bepaalde mate van horkerigheid, en ik heb hem ook best vaak gewezen op de manier waarop hij soms iets bracht. Dat hij wel wat tactischer mocht zijn.
Ach het maakt nu verder op dit moment niks uit, ik verwacht (en ik denk niet dat het onrealistisch is) dat hij na het weekend een berichtje gaat sturen. Nu is meer de vraag wat ga ik daarmee doen? Wel/niet reageren en wat wil ik nou eigenlijk?
Ach het maakt nu verder op dit moment niks uit, ik verwacht (en ik denk niet dat het onrealistisch is) dat hij na het weekend een berichtje gaat sturen. Nu is meer de vraag wat ga ik daarmee doen? Wel/niet reageren en wat wil ik nou eigenlijk?
donderdag 20 augustus 2020 om 14:52
Oké.. had gekund he.. Mijn minnaar heeft mij destijds ook begin januari dit jaar een aantal weken op on-hold gezet, omdat hij een vrouw had leren kennen en dit een kans wilde geven. En hij hoopte dat ik daar begrip voor kon opbrengen.Zowizo schreef: ↑20-08-2020 12:13Leeuwin nee ik denk echt niet dat dat de reden is van het on-hold zetten. Ik weet wat er speelt in zijn leven en ik begrijp waarom hij die keuze heeft gemaakt. Het steekt alleen dat hij die keuze alleen maakt en niks doet in overleg met mij, dan heb ik echt het idee dat ik vrij inwisselbaar ben ipv toch een band opgebouwd hebben.
Hij heeft dat ook niet eerst met mij overlegd of zo; was ook min of meer een eenzijdige beslissing. Ik nam het hem dat niet kwalijk.
Het ligt er natuurlijk ook aan wat/hoe het gezegd wordt. Zonder die "ik hoop dat je daar begrip voor hebt', zou ik me idd meer gekwetst hebben gevoeld..
En natuurlijk, ik baalde er ontzettend van, dat hij mij niet meer wilde zien, maar ja, ik kon er idd wel begrip voor opbrengen en vond het hem wel sieren dat hij niet meer vreemd wilde gaan, ook al was ik er de dupe van..
Tja, In een minnaarsrelatie kan de ene partij er van de ene op de andere dag besluiten om er mee te stoppen, om wat voor reden dan ook.
Je bent elkaar niets schuldig in principe.
Maar ja, hoe had hij het dan moeten aanpakken Zowizo?
Je schrijft dat je liever had gewild dat hij het in overleg met jou had gedaan.. Maar hoe had hij dat moeten doen dan volgens jou?
Had hij eerst jouw toestemming moeten vragen voor het op on-hold zetten? Zo van; Ik wil je even niet meer zien, vind je dat goed?
Sorry, mss kom ik nu heel erg bot over, dat is niet de bedoeling, wil je niet aanvallen of iets dergelijks, helemaal niet, maar... ik zie, itt de andere meeschrijvers hier, niet zo in wat jouw minnaar 'fout' heeft gedaan?... Of zie ik het nu verkeerd?......
Mn minnaar heeft het overigens niet lang volgehouden, trouw zijn/blijven aan z'n nieuwe partner..
Na een maand of 3 ofzo zwichtte die toch voor mijn appjes en volgende week hebben we onze 3e date sinds hij een relatie heeft met zijn nieuwe vriendin...
donderdag 20 augustus 2020 om 15:08
Leeuwin1974 schreef: ↑20-08-2020 14:52
Mn minnaar heeft het overigens niet lang volgehouden, trouw zijn/blijven aan z'n nieuwe partner..
Na een maand of 3 ofzo zwichtte die toch voor mijn appjes en volgende week hebben we onze 3e date sinds hij een relatie heeft met zijn nieuwe vriendin...
Proficiat dan maar.
Je hebt dus een soortement van gewonnen van de nieuwe vriendin.
