Minnaar deel 42

24-01-2021 14:00 3002 berichten
Al 41 delen lang schrijven we over het wel en wee om en rond onze minnaars en/of minnaarrelaties in het algemeen.

Vliegt jouw hart vrij rond, vangbaar met een netje voor elke jager met stoute ogen of ben je een stoere krijgster met pantser en harnas? Moeten de mannen hún hart beschermen omdat jij voor de lust gaat en niet voor de liefde?

Met andere woorden.....

Kun jij een minnaar hebben zonder verliefd te worden? Blijf jij met het grootste gemak in de verlust fase hangen of verleg jij constant je grenzen? Dit topic is voornamelijk bedoeld voor gelijkgestemden, al staan we natuurlijk ook een beetje open voor andere meningen. Elkaar een spiegel voorhouden, prima, maar behandel elkaar vooral met respect!

Offtopic: Vind je het alleen maar leuk om je ongezouten ongenoegen over vreemdgaan an sich hier te komen verkondigen, open dan vooral je eigen topic!

Het is fijn als je een avatar uploadt, zo blijven we kleurrijk en is het makkelijker om de verhalen bij de naam te plaatsen.
Probeer zo weinig mogelijk te QUOTEN, door het precaire onderwerp wensen sommige schrijf(st)ers hun postings later aan te passen. Bedankt!

Link naar vorige topic:
seks/minnaar-deel-41/list_messages/4701 ... #p32452245

Voorgaande delen:
seks/minnaar/list_messages/15890
seks/minnaar-deel2/list_messages/43196
seks/minnaar-deel3/list_messages/51194
seks/minnaar-deel-4/list_messages/59003
seks/minnaar-deel-5/list_messages/62401
seks/minnaar-deel-6/list_messages/65592
seks/minnaar-deel-7/list_messages/69657
seks/minnaar-deel-8/list_messages/72514
seks/minnaar-deel-9/list_messages/74774
seks/minnaar-deel-10/list_messages/77269
seks/minnaar-deel-11/list_messages/82635
seks/minnaar-deel-12/list_messages/87456
seks/minnaar-deel-13/list_messages/92355
seks/minnaar-deel-14/list_messages/107002
seks/minnaar-deel-15/list_messages/134630
seks/minnaar-deel-16/list_messages/145365
seks/minnaar-deel-17/list_messages/153641
seks/minnaartopic-deel-18/list_messages/163798
seks/minnaar-deel-19/list_messages/176186
seks/minnaar-deel-20/list_messages/191153
seks/minnaartopic-deel-21/list_messages/202110
seks/minnaar-deel-22/list_messages/215589
seks/minnaar-deel-23/list_messages/227219
seks/minnaar-deel-24/list_messages/231529
seks/minnaar-deel-25/list_messages/236190
seks/minnaar-deel-26/list_messages/242091
seks/minnaar-deel-27/list_messages/246066
seks/minnaar-deel-28/list_messages/257409
seks/minnaar-deel-29/list_messages/268891
seks/quot-minnaar-quot-deel-30-alweer/l ... ges/288657
seks/minnaar-deel-31/list_messages/301457
seks/minnaar-deel-32/list_messages/318979
seks/minnaar-deel-33/list_messages/345287
seks/minnaar-deel-34/list_messages/362233
seks/minnaar-deel-35/list_messages/378927
seks/minnaar-deel-36/list_messages/393194
seks/minnaar-deel-37/list_messages/431927
seks/minnaar-deel-38/list_messages/443929
seks/minnaar-deel-39/list_messages/451347
seks/minnaar-deel-40/list_messages/465483
Tuurlijk ik begrijp helemaalxwat je bedoelt en dan moet je ook kritisch naar je eigen gedrag kijken. En jezelf afvragen hoe leuk het nog is en wat je nou daadwerkelijk mist.

Kijk, ik plaats hier natuurlijk alleen berichten die betrekking hebben op dit topic. Daardoor vergroot ik het zelf ook dat besef ik heel goed. Maar het heeft geen zin om hier te oosten dat ik lekker gewerkt heb of met vriendinnen op stap ben geweest. Dus ja, daardoor lijkt het denk ik alsof ik alleen maar bezig ben met het zoeken naar een minnaar wat idd wanhopig over kan komen. Maar de waarheid is heel anders.

Wel ben ik door bepaalde spiegels anders naar mezelf gaan kijken. Ik neem echt wel dingen mee die gezegd worden, van iedereen. Dat heeft ervoor gezorgd dat ik meer communiceer met mijn man. En ook in mijn huwelijk meer en eerder aangeef wat ik mis of anders zou willen waardoor wij dichter naar elkaar zijn gekomen. Juist heel positief!

Dus ik sta zeker open voor spiegels en adviezen. Maar soms komt het over alsof ik een wanhopige, onzekere vrouw ben die constant behoefte heeft aan bevestiging van mannen. En dat beeld klopt gewoon niet. Maar het kan zijn dat ik het verkeerd lees en het mezelf teveel aantrek. Want ja, dat weet ik ook van mezelf, ik ben gevoelig voor kritiek en daarmee ook de goedkeuring van anderen. En dat geldt op alle vlakken in mijn leven. Dus daar moet ik anders mee omgaan want dat kan nu eenmaal niet altijd.
Alle reacties Link kopieren
Zowizo schreef:
18-02-2021 08:40
<knip> Maar soms komt het over alsof ik een wanhopige, onzekere vrouw ben die constant behoefte heeft aan bevestiging van mannen. En dat beeld klopt gewoon niet. Maar het kan zijn dat ik het verkeerd lees en het mezelf teveel aantrek. Want ja, dat weet ik ook van mezelf, ik ben gevoelig voor kritiek en daarmee ook de goedkeuring van anderen. En dat geldt op alle vlakken in mijn leven. Dus daar moet ik anders mee omgaan want dat kan nu eenmaal niet altijd.
Je komt op mij over als een leuke, aardige en open vrouw, die bereid is om ook naar zichzelf te kijken. Het feit dat je zo wanhopig was/leek raakte mij, omdat ik je beter gun.
If you can't be good, be colourful (Pete Conrad)
Hexopbezemsteel schreef:
18-02-2021 08:49
Je komt op mij over als een leuke, aardige en open vrouw, die bereid is om ook naar zichzelf te kijken. Het feit dat je zo wanhopig was/leek raakte mij, omdat ik je beter gun.

Dat is lief van je, dankjewel.

Ik wil ook niet te emotioneel overkomen maar een post als deze ontroerd mij. Ik kom ze natuurlijk wel vaker tegen en ik heb meerdere malen met tranen in mijn ogen zitten lezen. Soms omdat dingen mij echt verdrietig maakten en soms omdat ze mij ontroerden.

Maar ik ben geen emotioneel wrak hoor... ;-)
Mensen zijn sociale wezens hierdoor vinden we het belangrijk wat een ander van ons denkt en hoe we ons verhouden tot de ander. We houden allemaal van complimenten aandacht en bevestiging dat we oké zijn.
Het verschil is hoe afhankelijk je hier van bent. Als je een gezonde eigenwaarde en zelfbeeld hebt (opgebouwd uit je jeugd)
Dan voel je in de basis compleet. Dan heb je voldoende vertrouwen dat je goed bent zoals je bent! Je bent niet afhankelijk van de goedkeuring van een ander. Je weet dat je liefde verdiend zonder te pleasen, seks als ruilmiddel te gebruiken of je grenzen te verleggen. Je weet de grenzen te bewaken omdat je geen overmatige angst hebt om iemand te verliezen. Je durft relaties/contacten te verbreken die niet goed voor je zijn. Je weet wat je waard bent zonder de bevestiging van een ander. Als de aandacht/bevestiging stopt dan gooi je niet alles in de strijd omdat je anders leeg en rusteloos voelt.
...
anoniem_403113 wijzigde dit bericht op 05-05-2021 17:10
98.71% gewijzigd
Alle reacties Link kopieren
Roodkapjeendewolf schreef:
18-02-2021 09:00
Mensen zijn sociale wezens hierdoor vinden we het belangrijk wat een ander van ons denkt en hoe we ons verhouden tot de ander. We houden allemaal van complimenten aandacht en bevestiging dat we oké zijn.
Het verschil is hoe afhankelijk je hier van bent. Als je een gezonde eigenwaarde en zelfbeeld hebt (opgebouwd uit je jeugd)
Dan voel je in de basis compleet. Dan heb je voldoende vertrouwen dat je goed bent zoals je bent! Je bent niet afhankelijk van de goedkeuring van een ander. Je weet dat je liefde verdiend zonder te pleasen, seks als ruilmiddel te gebruiken of je grenzen te verleggen. Je weet de grenzen te bewaken omdat je geen overmatige angst hebt om iemand te verliezen. Je durft relaties/contacten te verbreken die niet goed voor je zijn. Je weet wat je waard bent zonder de bevestiging van een ander. Als de aandacht/bevestiging stopt dan gooi je niet alles in de strijd omdat je anders leeg en rusteloos voelt.
In mijn jeugd is mijn eigenwaarde prima opgebouwd. Toch had ik tijdens mijn huwelijk enorm veel behoefte aan bevestiging. (Ik herken het gedrag van Zowizo wel. Of ik denk het te herkennen. ) was ook vooral bezig met de ander en wat die van mij dacht.

Achteraf denk ik dat die behoefte voortkwam uit de nooit aflatende kritiek van de vader van mijn kinderen. Hij is een echte perfectionist. Alleen 100% goed is goed. Dat geldt ook voor hemzelf trouwens: een examen leverde waanzinnig veel stress bij hem. Want je haalt zelden of nooit een 10.

Het heeft bij mij aan de ene kant gezorgd dat ik mezelf nog wat extra uitdaag om de lat net even hoger te leggen. Aan de andere kant heeft het ervoor gezorgd dat ik toch onbewust inleverde op mijn gevoel van eigenwaarde.

Nu de druk er af is, merk ik dat ik toch echt goed genoeg ben, en ook gewoon gewaardeerd word, zoals ik ben. Ik vind het een bevrijding, al ging ik het pas zien toen ik het door had.
If you can't be good, be colourful (Pete Conrad)
LovingSummer schreef:
18-02-2021 10:18
@Wiekjes, ook dat begrijp ik. Mijn eerste vraag of dit topic was ook vooral of het nu vooral over open relaties ging of niet, want volgens mij hebben de meeste hier een open relatie. Dan is de dynamiek zeker anders. Tegelijkertijd merk ik ook dat - omdat ik er bewust voor kies - er een bepaald oordeel aan hangt. Dat vind ik dan weer jammer. Ik weet dat het niet goed te praten is ofzo, maar ook voor mij is het prettig soms mijn hart te luchten zonder oordeel.


Probeer het voordeel van dit topic ook niet uit het oog te verliezen LS, namelijk, je hart kunnen luchten. In principe maakt het voor sommige personen niet uit of je in een open relatie zit of single bent, oordelen komen er toch wel, zie oa de reacties richting Zowizo of mijn persoontje. Wij gaan niet eens vreemd en dan komen er weer andere commentaren of sneren. Gelukkig ook nog genoeg schrijfsters die niet oordelen, probeer daar je voordelen uit te halen, want uiteindelijk kun je zelf bepalen waarop je reageert, toch?
Lovingsummer ik sluit me aan bij Lois. Dit topic is er juist om je hart te luchten zonder aanziens des persoon... neem de adviezen en de steun waar je iets aan hebt met je mee en leg de rest waar je je niet in kunt vinden naast je neer.

Maar als je behoefte hebt om je hart te luchten en je verhaal kwijt te willen blijf vooral lekker meeschrijven.

:hug:
Alle reacties Link kopieren
Zowizo schreef:
18-02-2021 08:56

Maar ik ben geen emotioneel wrak hoor... ;-)
Nee.
Jouw enige "probleem" is (en ik weet, daar heb ik al vaker naar gehint) is dat je heel open bent, soms iets té open voor een openbaar forum én dat je in de verdediging gaat. Ook dat is niet erg maar daardoor roep je wel steeds munitie op om op te "schieten", verbaal dan. Jouw openheid zorgt voor een constant aanhaakpunt voor mensen die het lekker vinden om te peuren. Dat hoeft niet erg te zijn maar in jouw geval is dat het eigenlijk wel, omdat het je raakt, omdat je er soms zelfs verdrietig van wordt.

Ik zeg vanzelfsprekend niet dat je het anders moet doen maar als je jezelf afvraagt waardoor jij steeds "onderwerp van kritisch gesprek" blijft dan komt het dus daardoor.
Ikzelf ben een veel geraffineerder schrijfster, dat was ik ook toen ik aan het minnaren was en daardoor blijf ik buiten schot, behalve als ik zelf een beetje in de aanval ga. Heel soms doe ik dat bewust want ik gebruik het geschreven woord ook wel eens een beetje om mezelf te schuren en mijn nageltjes wat te scherpen, dat is één van mijn slechte gewoontes ;-D
Het is eigenlijk een trucje, een communicatietrucje. Maar lieve Zowizo, ik lees je graag, ik vind je heerlijk ontwapenend en je tovert vaak een glimlach op mijn gezicht, gewoon puur door je puurheid.
Ik gun je alleen een beetje eelt op je hart en je vingertoppen! :bigkiss:
...
Alle reacties Link kopieren
Roodkapjeendewolf schreef:
18-02-2021 09:00
Het verschil is hoe afhankelijk je hier van bent. Als je een gezonde eigenwaarde en zelfbeeld hebt (opgebouwd uit je jeugd)
Dan voel je in de basis compleet. Dan heb je voldoende vertrouwen dat je goed bent zoals je bent! Je bent niet afhankelijk van de goedkeuring van een ander. Je weet dat je liefde verdiend zonder te pleasen, seks als ruilmiddel te gebruiken of je grenzen te verleggen. Je weet de grenzen te bewaken omdat je geen overmatige angst hebt om iemand te verliezen. Je durft relaties/contacten te verbreken die niet goed voor je zijn. Je weet wat je waard bent zonder de bevestiging van een ander. Als de aandacht/bevestiging stopt dan gooi je niet alles in de strijd omdat je anders leeg en rusteloos voelt.
Maar de mens is ook work in progress en heel soms maken we op volwassen leeftijd iets heel dat in onze jeugd is stukgegaan. Het kan heel heilzaam zijn om een poos te minnaren, je te storten in de woelige baren van daten, van wachten op berichtjes, van wanhoop, van testosteron. Het heeft me enorm veel over mezelf geleerd en ik durf serieus te beweren dat ik bepaalde levenslessen had overgeslagen als ik dit niét was aangegaan. Al die mannen hebben een stukje "daddyissue" concreet gemaakt zodat ik ermee kon afrekenen of het juist kon omarmen.

Ik hoop dat er ook oog is van jouw/jullie kant voor dit stuk. Natuurlijk is er een stukje bewustwording nodig om erachter te komen dat je überhaupt issues hebt maar ik ben wel van mening dat een ieder op haar eigen tempo mag helen. Met alle struikelpartijen en al het gezeik en de valkuilen die erbij horen.
Dus constant roepen "stop ermee, ga eerst met jezelf aan de slag" is imo echt onnodig en jammer. Want je leert geen schrijven door je pen weg te leggen. Je leert schrijven door achtentachtigduizend vlekken te maken en toch door te zetten.
...
Alle reacties Link kopieren
Zowizo schreef:
18-02-2021 08:56


Maar ik ben geen emotioneel wrak hoor... ;-)
Zo kom je ook helemaal niet over. Ik vind je openheid leuk en verfrissend. Je totale gebrek aan artogantie ook, trouwens. Blijf vooral zoals je bent. Ik vind je, ook op andere topics, een verademing.
If you can't be good, be colourful (Pete Conrad)
LovingSummer schreef:
18-02-2021 10:18
Ik weet dat het niet goed te praten is ofzo, maar ook voor mij is het prettig soms mijn hart te luchten zonder oordeel.
En blijf dat echt vooral doen! Hier dus een don't ask don't tell beleid, maar zoveel anders dan bij jou is 't in mijn ogen niet hoor. Ik (als, dan) date ook stiekem. Ik verberg het voor hem. Op zijn verzoek overigens.

Dus ook hier compleet anders dan veel meeschrijvers hier, en ook ik lucht m'n hart soms gewoon. Maar ik snap heel goed wat je bedoelt.

@Zowizo ik vind je ook een heerlijk open eerlijk mens en ik lees je heel graag!
Soms ben ik wel eens benieuwd naar iemand in RL. Zowiso is er ook 1 van. Gewoon omdat je zo mooi, open en eerlijk schrijft en deelt :shame:
Mag je graag lezen!
Rooss4.0 schreef:
18-02-2021 12:03
Nee.
Jouw enige "probleem" is (en ik weet, daar heb ik al vaker naar gehint) is dat je heel open bent, soms iets té open voor een openbaar forum én dat je in de verdediging gaat. Ook dat is niet erg maar daardoor roep je wel steeds munitie op om op te "schieten", verbaal dan. Jouw openheid zorgt voor een constant aanhaakpunt voor mensen die het lekker vinden om te peuren. Dat hoeft niet erg te zijn maar in jouw geval is dat het eigenlijk wel, omdat het je raakt, omdat je er soms zelfs verdrietig van wordt.

Heel soms doe ik dat bewust want ik gebruik het geschreven woord ook wel eens een beetje om mezelf te schuren en mijn nageltjes wat te scherpen, dat is één van mijn slechte gewoontes ;-D
Het is eigenlijk een trucje, een communicatietrucje. Maar lieve Zowizo, ik lees je graag, ik vind je heerlijk ontwapenend en je tovert vaak een glimlach op mijn gezicht, gewoon puur door je puurheid.
Ik gun je alleen een beetje eelt op je hart en je vingertoppen! :bigkiss:

Woord voor woord eens met je post Roos en ook zeker herkenbaar voor mijzelf.

Ik heb ook de neiging in de verdediging te gaan, zeker als na een reactie van mezelf op een vraag alsnog anderen beter denken te weten hoe het wél (en dus anders) zit. Dit is ook een aandachtspunt voor mezelf, maar wel tot een bepaalde hoogte, want ik word niet verdrietig van dit soort reacties, hooguit wat geïrriteerd. Het scherpen van mijn nageltjes, zoals jij het mooi zegt, is een gevolg daarvan, omdat het niet zo moeilijk is om bepaalde woorden/teksten te gebruiken waarvan je bij voorbaat al weet dat het commentaar gaat oproepen. Jij noemt het een slechte gewoonte, ik eerder een aangeleerde gewoonte als mijn woorden uit zijn verband worden getrokken. Kan dat ook anders, zéker, door het langs me heen te laten gaan, maar dat lukt op het ene moment net iets beter als het andere moment ;-)
Hexopbezemsteel schreef:
18-02-2021 11:01
In mijn jeugd is mijn eigenwaarde prima opgebouwd. Toch had ik tijdens mijn huwelijk enorm veel behoefte aan bevestiging. (Ik herken het gedrag van Zowizo wel. Of ik denk het te herkennen. ) was ook vooral bezig met de ander en wat die van mij dacht.

Achteraf denk ik dat die behoefte voortkwam uit de nooit aflatende kritiek van de vader van mijn kinderen. Hij is een echte perfectionist. Alleen 100% goed is goed. Dat geldt ook voor hemzelf trouwens: een examen leverde waanzinnig veel stress bij hem. Want je haalt zelden of nooit een 10.

Het heeft bij mij aan de ene kant gezorgd dat ik mezelf nog wat extra uitdaag om de lat net even hoger te leggen. Aan de andere kant heeft het ervoor gezorgd dat ik toch onbewust inleverde op mijn gevoel van eigenwaarde.

Nu de druk er af is, merk ik dat ik toch echt goed genoeg ben, en ook gewoon gewaardeerd word, zoals ik ben. Ik vind het een bevrijding, al ging ik het pas zien toen ik het door had.

Ik kan me goed voorstellen dat je in de naam van de liefde jezelf kunt kwijtraken en dat je zelfbeeld dan ook langzaam afbrokkelt.
Lief zijn, Jezelf aanpassen en wegcijferen voor een man en de liefde is ook een “boodschap” die wij als vrouwen collectief ( bewust en onbewust) hebben meegekregen.
Elize85 schreef:
18-02-2021 12:45
Soms ben ik wel eens benieuwd naar iemand in RL. Zowiso is er ook 1 van. Gewoon omdat je zo mooi, open en eerlijk schrijft en deelt :shame:
Mag je graag lezen!


Zowizo doet mij altijd heel sterk denken aan een hele goeie vriendin van mij die ik al ken vanaf mijn 13e. Een mooie, lieve en sterke vrouw, die niet eens zelf doorheeft hoe mooi, lief en vooral sterk zij is. Die zich vaak tekort voelt schieten naast anderen en helaas zichzelf daardoor zo enorm tekort doet. Onze vriendschap houdt niet voor niets al 40+ jaar stand en ik ben zo ontzettend dankbaar met haar in mijn leven. Al onze hoogtepunten en dieptepunten hebben wij met elkaar doorstaan, erg bijzonder en geeft vaak mooie gesprekken. Als onze vriendschap ooit stukgaat, dan valt dit enkel en alleen aan mijzelf te wijten, daar ben ik van overtuigd.
Nou lieve allemaal... wat een ontzettend lieve woorden... ik bloos ervan... en ja... ook weer ontroerd. :-$

Ik vind dit echt een heel fijn topic en ik ben blij dat ik hier mijn verhaal kon en kan doen! En voor meelezers die twijfelen om te schrijven kan ik het alleen maar aanraden!

Dit doet een mens goed! Dankjewel!

:flirting:
Hexopbezemsteel schreef:
18-02-2021 11:01
In mijn jeugd is mijn eigenwaarde prima opgebouwd. Toch had ik tijdens mijn huwelijk enorm veel behoefte aan bevestiging. (Ik herken het gedrag van Zowizo wel. Of ik denk het te herkennen. ) was ook vooral bezig met de ander en wat die van mij dacht.

Achteraf denk ik dat die behoefte voortkwam uit de nooit aflatende kritiek van de vader van mijn kinderen. Hij is een echte perfectionist. Alleen 100% goed is goed. Dat geldt ook voor hemzelf trouwens: een examen leverde waanzinnig veel stress bij hem. Want je haalt zelden of nooit een 10.

Het heeft bij mij aan de ene kant gezorgd dat ik mezelf nog wat extra uitdaag om de lat net even hoger te leggen. Aan de andere kant heeft het ervoor gezorgd dat ik toch onbewust inleverde op mijn gevoel van eigenwaarde.

Nu de druk er af is, merk ik dat ik toch echt goed genoeg ben, en ook gewoon gewaardeerd word, zoals ik ben. Ik vind het een bevrijding, al ging ik het pas zien toen ik het door had.

Ik denk ook dat je jezelf compleet kunt verliezen door een partner, zoals jij destijds. Op een bepaalde manier pas je jezelf (zowel bewust als onbewust) toch aan om vaak de lieve vrede te bewaren. Dat je het negatieve gedrag van je partner juist versterkt ipv dat die ander zorgt voor de negatieve dynamiek.

Ik kreeg bijv al heel jong vaste verkering tijdens de start van mijn tienerjaren en ik was al niet zo’n zelfverzekerde puber destijds. Veel te mager, verlegen en zo groen als gras. Gelukkig nooit écht gepest geweest, hooguit wat vervelende harde puberuitspraken vwb mijn té magere lijf. Mijn vriendje was serieus ziekelijk jaloers en dat vond ik in het begin juist wel leuk, maar onbewust ben ik mezelf daar toch naar gaan aanpassen en dat ging heel ver. Ik stopte met het dragen van make-up, want dat was alleen voor sloerie’s en zonder vond hij mij veel mooier, als we aan het winkelen waren en een mannelijke klasgenoot begroette mij in het voorbijgaan, dan kreeg ik geheid als vraag ‘wat moet hij van jou’. Uitgaan deden wij niet, want daar hield hij nu eenmaal niet van etc. Ik kreeg genoeg waarschuwingen van met name mijn ouders, maar sloeg deze allemaal in de wind. Zij waren dan ook niet blij toen ik op mijn 19e een huurwoning toegewezen kreeg en aankondigde met hem te gaan samenwonen. Pas tijdens dit samenwonen zijn mijn ogen langzaam opengegaan en dan met name door enkele vrienden. Ik leefde op mijn 20e het leven van een 40 jaar getrouwd koppel (ik chargeer nu even), terwijl mijn vrienden volop in het bruisende leven stonden. Daar waar zij doordeweeks werkten en in het weekend uiteten gingen of naar de kroeg, zaten wij als een uitgeblust koppel op de bank TV te kijken.

Op een gegeven moment wilde ik ook weleens een avondje uit en had ik alle moed bij elkaar geraapt om voor te stellen met een vriendenkoppel mee te gaan. Na de nodige weerstand besloot hij dan toch mee te gaan, maar het werd een fiasco en meteen ook de avond van desbetreffende vrienden verkloot. Zij zagen hem nu op een totaal andere manier, ziekelijk jaloers, terwijl hij thuis de meest perfecte en zorgzame partner leek als zij op visite kwamen. Mede door hen zijn mijn ogen open gegaan en gaan beseffen dat het geen normaal gedrag was. Ik durfde mij ook steeds meer af te gaan zetten en dat was het begin vh einde van onze relatie. Ik ging steeds vaker alleen met vrienden op stap, hij wilde niet meer mee, maar ik bleef ook niet meer thuis. Wel leverde dit steeds meer ruzies op en op mijn 22e heb ik de relatie verbroken, nadat hij te kennen had gegeven klaar te zijn voor de volgende stap in zijn leven, kinderen! En nóg vond ik het erg moeilijk de relatie te verbreken, want ik had destijds zeker al een kinderwens, vandaar ook weer veel te lang blijven hangen in deze relatie en geprobeerd te werken aan zijn jaloezie.

Terug bij mijn ouders gaan wonen en ik hoor nog de woorden van mijn vader destijds “het kooitje was uiteindelijk opengegaan en het vogeltje is gevlogen” en dat omschreef exact mijn gevoel van deze relatie.

Ik ben een aantal jaren single gebleven, weer lekker op mezelf gaan wonen en heel veel over mezelf geleerd en daarna gelukkig wel in ‘gezonde’ langdurige relaties gezeten.

Excuses voor het lange verhaal, maar ik vond het wel een ander mooi voorbeeld op de post van HexOB.
Rooss4.0 schreef:
18-02-2021 12:09
Maar de mens is ook work in progress en heel soms maken we op volwassen leeftijd iets heel dat in onze jeugd is stukgegaan. Het kan heel heilzaam zijn om een poos te minnaren, je te storten in de woelige baren van daten, van wachten op berichtjes, van wanhoop, van testosteron. Het heeft me enorm veel over mezelf geleerd en ik durf serieus te beweren dat ik bepaalde levenslessen had overgeslagen als ik dit niét was aangegaan.
Nou precies dit. Afgelopen half jaar was nogal confronterend. Nu het goed met me gaat, kies ik er bewust voor om op avontuur te gaan. Dit ook om steeds meer af te rekenen met de stukjes waar ik eerst minder bewust van was. Gek genoeg voel ik alleen maar zekerder terwijl ik nu kies voor een constructie die bij anderen de wenkbrauwen op zal trekken.
Door mijn complexe en onveilige achtergrond heb ik een zeker en veilig wereldje voor mezelf gecreëerd, jarenlang. Dat past echt niet meer bij me. Liever vallen en opstaan dan doorgaan op die oude manier.
Misschien dat ik er een andere keer wat meer over vertel als ik die behoefte voel.
Ik heb meelezers, zelfs als ik m’n account aanpas, ben ik makkelijk te traceren. Tot zekere hoogte vind ik dat prima maar ik ben me daar dus bewust van.

Fijn om jullie te lezen en Zowizo, je weet, ik sluit me bij anderen aan. Doe vooral datgene wat voor jou goed voelt. Ik vind je heel dapper😘
Stardust, ik heb het jou al eerder gemeld, maar ik vind het erg leuk jouw proces te volgen hier, misschien omdat ik er heel veel van mezelf in lees.

Buiten de complexe achtergrond en hechting die ik gelukkig niet heb, herken ik wel de manier waarop jij bewust bepaalde stappen zet. Spiegels uit het verleden icm de spiegels uit je omgeving en dit topic, maar vooral ook daadwerkelijk de confrontatie met jezelf bewust aan te gaan en dus ook te voelen. Het is inderdaad een stuk makkelijker een stuk veiligheid voor jezelf te creëren, maar uiteindelijk haalt het je toch wel in en is het dus enkel schijnveiligheid.

Naar mijn weten heb ik hier geen meelezers vanuit mijn naaste omgeving, maar als dat wel zo zou zijn dan vind ik dat ook prima. Ze zullen mij iig heel snel kunnen herkennen, want ik ben hier toch vrij open over mezelf en over mijn leven in het algemeen, maar dat alles weten/kennen zij al, zelfs meer en hetgeen ik hier niet vermeld.
Wat leuk dat je dat schrijft Lois. Een proces is het zeker.
Ik wil vooral dingen doorvoelen. Met mijn mechanismes heb ik me voor veel afgesloten. Eigenlijk komt het erop neer dat ik vooral mijzelf heel erg heb gemist. Soms heb ik verdriet om dat gemis, soms huil ik van geluk omdat het nu wel kan en mag.
Van een afstand zie ik ook steeds beter waarom de relatie met mijn ex niet werkte. Het gaat ook echt niet meer. Dat is alsof ik mezelf verloochen. Gisteren had ik dat heel duidelijk voor mezelf opgeschreven. Meestal ontstaat het confronteren met mezelf doordat een opmerking van een ander me soms zelfs ergert maar in die ergernis zit wel iets om over na te denken, of ik het er nou mee eens ben of niet. En dan ben ik blij met de kritische opmerkingen. Juist daar waar het schuurt, haal ik voor mezelf de meeste inzichten uit. Vrij cryptisch nog maar moet nog werken.

Ik zei gisteren tegen een meelezer dat ik al sinds 2008 op het forum zit, steeds onder andere nicks. Maar nooit voelde ik me vrij om ruimte in te nemen, bang voor mijn eigen schrijfsels en vooral heel veel willen pleasen. Ik kan me voorstellen dat ik nog steeds zo overkom al zit dat er niet achter. Inmiddels weet ik van een flink aantal forummers wat de intenties zijn. Confrontaties op een forum vind ik nog wel spannend. Daarom alleen al heb ik bewondering hoe Zowizo zich staande houdt. Dat is al enorm krachtig.
En Zowizo, als je emotioneel wordt van hoe iemand schrijft dan is dat herkenbaar hoor. Als ik vanuit mijn hart lees, schrijf of spreek voel ik het ook achter mijn oog prikken. Dat maakt me geen wrak, juist niet.

En over toekomstige gebeurtenissen schrijf ik liever achteraf. Er is hier lichtelijk geinige spanning over een aanstaande PAK, tenzij er iets tussendoor komt. Wordt vervolgd.
Rooss4.0 schreef:
18-02-2021 12:09
Maar de mens is ook work in progress en heel soms maken we op volwassen leeftijd iets heel dat in onze jeugd is stukgegaan. Het kan heel heilzaam zijn om een poos te minnaren, je te storten in de woelige baren van daten, van wachten op berichtjes, van wanhoop, van testosteron. Het heeft me enorm veel over mezelf geleerd en ik durf serieus te beweren dat ik bepaalde levenslessen had overgeslagen als ik dit niét was aangegaan. Al die mannen hebben een stukje "daddyissue" concreet gemaakt zodat ik ermee kon afrekenen of het juist kon omarmen.

Ik hoop dat er ook oog is van jouw/jullie kant voor dit stuk. Natuurlijk is er een stukje bewustwording nodig om erachter te komen dat je überhaupt issues hebt maar ik ben wel van mening dat een ieder op haar eigen tempo mag helen. Met alle struikelpartijen en al het gezeik en de valkuilen die erbij horen.
Dus constant roepen "stop ermee, ga eerst met jezelf aan de slag" is imo echt onnodig en jammer. Want je leert geen schrijven door je pen weg te leggen. Je leert schrijven door achtentachtigduizend vlekken te maken en toch door te zetten.
Daar ben ik het helemaal met je eens! Als mens ben je altijd in proces en ontwikkeling. Het leven, met alle lessen die je voor je kiezen krijgt, vormt je.
Vorming en bewustwording doe je ook in je eigen tempo met wat je aankunt en toelaat.
Voor de meeste mensen zijn relaties, in alle vormen en maten, de steen waar je aan slijpt. Hoe meer lessen hoe mooier de diamant.
Voor mij hoeft niemand te stoppen of veranderen. Dat is mijn doel echt niet.
Het gaat me wel om bewustwording en empowering. Hoe beter je jezelf begrijpt hoe sterker je bent en hoe meer je zelfvertrouwen groeit.
Dit meeste verhalen spelen zich underground af. Vrouwen delen dit meestal niet met familie en vrienden waardoor ze minder spiegels krijgen in real life en in een irreële bubbel verdwijnen.
In het echte leven zou ik een betere balans zoeken naar empathie en spiegelen. Hier pak ik schijnbaar meer de confronterende rol omdat er genoeg lieve meelevende schrijvers zijn die dit compenseren.
Oa doordat Roos onlangs schreef dat ze oude topics aan het lezen was, ben ook ik in mijn forumgeschiedenis gedoken. Niet enkel het minnaartopic, maar mezelf geloept en heel veel jaren teruggelezen. Ik ben nog nooit van nick gewisseld, want ik schrijf ook niet met een andere pet op andere topics. Soms werkt dezelfde nick ook tegen je, want als ze mij loepen zien ze uiteraard veel posts in dit topic en zorgt dit ervoor dat het tegen je gebruikt wordt en een reactie bij voorbaat al niet serieus genomen, want............
En ach, ze doen maar want dat vind ik sowieso al erg bekrompen en kortzichtig, dus raakt mij totaal niet.

Ik vind het vooral erg leerzaam mezelf terug te lezen en hoe ik bijv 20 jaar geleden dacht en in het leven stond tov nu. Een bepaalde visie die ik toen had en nu, zoveel jaar later, totaal anders beleef.

Gezien alle schrijfsels op dit forum maar een fractie van mijn totale leven zijn, vind ik het best jammer dat ik al die jaren niet meer privé heb opgeschreven zonder rekening te houden met evt herkenbaarheid. Ik zou het heel graag hebben teruggelezen nu, maar dan in totale openheid.
Lois wat een mooi en sterk verhaal! Zo zie je maar hoe je als persoon kunt groeien en kunt kiezen voor jezelf. En die keuze is niet makkelijk, het is een proces maar het maakt je sterker en heeft je gemaakt tot wie je nu bent. Een sterke en onafhankelijke vrouw.

StardustZiggy dankjewel ook jij voor je lieve woorden. Ik lees jou ook heel graag. Je bent ook ontwapenend en dat komt dit forum alleen maar ten goede.

Ik denk dat het belangrijk is te beseffen dat achter iedere forumster een persoon zit, met zijn/haar eigen onzekerheden, verhalen en stokpaardjes. En dat is goed zolang je mensen met respect behandeld want alleen op die manier werkt het om iemand een spiegel voor te houden.
@Zowizo, en zo is dat!
Je avatar doet je persoon eer aan. Je hebt een hele diplomatieke en zachte manier van schrijven. Dat biedt een mooi evenwicht in verschillende topics.

Dit is een oud topic. Het topic is daarom gesloten.
Maak een nieuw topic aan om verder praten over dit onderwerp.

Terug naar boven