Minnaar deel 42

sailship schreef: ↑

02-03-2021 13:23

.
Eens dat eerlijkheid niet de verantwoordelijkheid van de partner is. Ik denk ook niet dat de partner het je té moeilijk kan maken om eerlijk te zijn (extreme uitzondering mbt levensgevaar daargelaten). Ik denk dat de situatie dan eerder zo is dat iemand niet durft te kijken naar de situatie zoals die echt is en de realiteit daarvan.

Millie-x schreef: ↑

02-03-2021 12:20

Dus dan zeg je eigenlijk dat consequenties benoemen bij gedrag manipulatie is?

Dan manipuleert zijn partner hem dus ook hè. Door aan te geven dat als het contact niet stopt, bij hem weg te gaan.

Je kan alles manipulatie noemen natuurlijk. En ja dreigen dat je vertrekt als hij vreemdgaat is ook manipulatie. Eigenlijk is iedere vorm van beïnvloeding een vorm van manipulatie. Dus technisch gezien heb je gelijk.

Terwijl het punt van Tuttibella volgens mij was, dat de minnares zich daar als enige schuldig aan had gemaakt. Zij was immers 'dat type minnares'.

En ja, alle situaties verschillen. Maar wat ik probeer te zeggen is dat ik het te makkelijk vind, om de ander als enige schuldige aan te wijzen. Dat is ook wat ik bedoelde met 'haar aandeel'. Het aandeel van de partner.

Zielsverwant schreef: ↑

02-03-2021 13:31

Ik weet dat het soms erg moeilijk is om de realiteit te willen zien en vluchten makkelijker is. Heb vaak genoeg voor de levens moeilijke situaties gestaan waar ook toekomst van de anderen vanaf hing.

Maar het blijf nog steeds hoeveel lef heb je om niet te vluchten en in de ogen van je realiteit te kijken en je problemen op te lossen?

Hexopbezemsteel schreef: ↑

02-03-2021 13:34

Ik vind "schuld" sowieso niet zo van toepassing. Maar Tuttibella houdt de minnares inderdaad in zekere zin mede verantwoordelijk voor de situatie en ze neemt haar kwalijk dat de minnares zich op alle mogelijke manieren aan haar man vastklampte, terwijl hij zich probeerde los te maken.

Dat mag ze vinden, en als het inderdaad waar is, vind ik het niet zo gek dat ze dat de minnares kwalijk neemt.

...

Je handelt uit eigenbelang, en wat het met die vrouw en eventuele kinderen doet boeit je niet zo. Sterker nog: als je bewust manipuleert maakt het je ook niet zoveel uit wat die man wil. Als jij je zin maar krijgt. Dan gaat het ook niet meer om onbaatzuchtige liefde voor die man, maar om jezelf.

...

Vanuit dat licht gezien vind ik de vragen van Tuttibella aan de minnares niet eens zo vreemd. Hoe ver kan en mag je gaan voor je eigen belang? Is het nog ok als je voorbij gaat aan de belangen van degene waarvan je zegt te houden?

...

De vraag die ertoe doet is wie of wat wil je zijn?
Hoe ben jij bereid te kijken naar het belang van degene waarvan je zegt te houden?
Ben je bereid te gevolgen te aanvaarden, ook als dat betekent dat je zonder hem verder moet?

Tuttibella7 schreef: ↑

02-03-2021 14:41

Hier wil ik toch even op reageren, want wat mij betreft, sla je hier echt de spijker recht op z'n kop!!! Alles wat ik hierboven vetgedrukt heb gemaakt, is precies wat ik bedoelde. Dat ik vind, dat ze in zekere zin medeverantwoordelijk is. Want ik zeg nergens en heb ook nooit de bedoeling gehad om de minnares de totale schuld van alles in de schoenen te willen schuiven. En ja, het was echt waar, dat ze zichzelf op alle mogelijke manieren vastklampte, ik noemde het al in een reactie op een post van Millie, ze heeft er werkelijk waar vanalles voor uit de kast gehaald, tot op het bizarre af. Ik kan het jullie echter op geen enkele manier echt laten zien/bewijzen, want de harde feiten ga ik hier niet delen omdat het een openbaar forum is.

Maar bovenstaande raakt enorm hetgeen waar ik nog zo mee worstelde. Je weet niet half hoeveel dit nu met me doet. Tranen springen er van in mijn ogen.

Ik heb overigens geen aandeel kunnen leveren wat mijn man manipuleren betreft tijdens de affaire, want ik wist immers van niks. Ik begon op een gegeven moment wel vermoedens te krijgen, en toen ze in na het uitkomen halsstarrig bleef proberen om de aandacht van mijn man op haar gericht te krijgen, vond ik dat allerminst prettig, maar ik heb hem toen gezegd: " Je bent niet van mij, je bent niet mijn bezit. Als je denkt met iemand anders, met haar, gelukkiger te worden of te zijn dan met mij, dan laat ik je in liefde gaan. Want ik hou van je en ik zie je daarom liever gelukkig met iemand anders dan ongelukkig met mij"...

loisnvt schreef: ↑

02-03-2021 14:57

@Tuttibella

Ik vond ook niet dat je alle schuld op minnares schoof hoor, helemaal niet zelfs. Na jouw laatste post heb ik inderdaad een meer helder beeld van wat jij bedoelde met zo’n exemplaar, dank je daarvoor.

Ik begrijp jouw niet verstuurde brief aan haar adres nu ook beter. Ik denk dat het enigszins ook neerkomt op wat ik schreef richting Millie, ook ik vind dat persoonlijk te ver gaan. Ik bedoel, je weet waar je aan begint met een minnaar en gevoelens kunnen zich geheel onverwachts ontwikkelen, ook bij mij is dat gebeurd in het begin van onze minnaarrelatie. Al zo’n 20 jaar mijn gevoelens onder controle gehad in mijn single leven, terwijl er echt wel hele (beschikbare) leuke mannen mijn pad kruisten, maar ik wilde gewoon absoluut geen vaste relatie meer.

Ik heb mijn verwarring ook kenbaar gemaakt bij minnaar, maar tevens daarbij uitgesproken dat ik echt nooit meer van hem hoefde. Hij liet de keuze om wel/niet verdergaan ook echt bij mij. Stelde zelfs voor even een time-out in te zetten als ik dat wilde. Uiteindelijk hebben we een hele goede balans weten te vinden gelukkig.

Dus dank voor je verhelderende post, heb ik toch een antwoord op mijn eerdere vraag aan jou gekregen.

Tuttibella7 schreef: ↑

02-03-2021 15:28

Graag gedaan, lois. En jij bedankt voor jouw begrip en mooie woorden.

En ook al is het hele "minnaressen-gedoe" (niet neerbuigend bedoeld, dames!) niet mijn ding, ik vind het mooi om te lezen dat er ook situaties zijn, waarbij het allemaal heel goed kan gaan, dat er een fijne balans is, zoals bij jou, lois. En dat er wel degelijk ook met respect gekeken wordt naar de vaste relatie van de minnaars.

Hexopbezemsteel schreef: ↑

02-03-2021 15:27

Als je het heel sec bekijkt kunnen we vrijwel alles wat er doen bestempelen als "manipuleren". Maar dat is een semantische discussie natuurlijk. We zijn het er over het algemeen maatschappelijk wel over eens dat het één schadelijker en minder acceptabel is dan het ander.

Maar als antwoord op jouw vraag in je brief: er is geen reden anders dan eigenbelang. Verliefdheid maakt tijdelijk verminderd toerekeningsvatbaar. En achteraf komt de rechtvaardiging. En daar waar mensen die niet hebben zullen ze je vaak ontwijken als ze dat kunnen.

Ze was verliefd, klampte zich vast, wilde hem niet kwijt en dacht daarbij niet aan jou. En ook niet meer aan hem. En daarin ging ze blijkbaar erg ver. Ik ben bang dat er geen mooiere reden is.

Ik heb ook verklaringen zat over waarom ik leefde zoals ik leefde. Allemaal achteraf uiteraard. Heel plausibel nu, maar dat maakt het nog niet de waarheid.

Jouw verwerking van dit alles heeft tijd en ruimte nodig. Ik kan wel zeggen: steek je energie in de relatie met jouw man, maar voor jou hoort dit bij de verwerking en dat mag ook gewoon. Als je er genoeg op gekauwd hebt, laat je het vanzelf los, weet ik uit ervaring.

Hexopbezemsteel schreef: ↑

02-03-2021 15:38

Over dat laatste kan je ook van mening verschillen. Wat jij nu ontdekt is dat minnaressen gewoon mensen zijn. Ze zijn echt niet anders dan vrouwen die geen minnaar hebben. Zo ook de minnares van je man niet. Al liep ze zichzelf volkomen voorbij in haar pogingen jouw man bij zich te houden. Misschien vraagt ze zich af wat haar in godsnaam bezielde, misschien rechtvaardigt ze het voor zichzelf door te vinden dat hij naar misleidde. Zij heeft ook haar eigen proces, net als jij.

Je hoeft daar niets mee. Geen begrip, geen medelijden, niks. En je mag gewoon boos zijn.

Hexopbezemsteel schreef: ↑

02-03-2021 15:38

. Ze zijn echt niet anders dan vrouwen die geen minnaar hebben.

Tuttibella7 schreef: ↑

02-03-2021 15:28

waarbij het allemaal heel goed kan gaan, dat er een fijne balans is, zoals bij jou, lois.

blijfgewoonbianca schreef: ↑

02-03-2021 16:27

Jij denkt dat iedere vrouw vreemd kan / wil / durft te gaan of het met een bezette man wil / kan / durft aan te leggen ?
Vergt het niet - ook al is het maar voor een bepaalde periode in je leven - bepaalde omstandigheden of misschien wel denkwijzen of karaktertrekken ?

blijfgewoonbianca schreef: ↑

02-03-2021 16:28

Een fijne balans voor wie dan ?

LovingSummer schreef: ↑

02-03-2021 16:29

Lois, dat herken ik. Ik heb dat ook richting zijn vrouw, ondanks zij van niets weet. Ik wil haar op de een of andere manier ook geen verdriet doen, terwijl ik haar niet eens ken. Ik gun haar een leuke man en vader voor hun kinderen. Ik heb dit wel eens naar hem uitgesproken. Hij gaf aan het heel fijn te vinden dat ik haar en hun gezin respecteer en in tact wil laten.
Desondanks heb ik 'stiekem' alsnog een stukje van haar man. Dubbel, maar het voelt alsof er twee werelden zijn voor mij.

blijfgewoonbianca schreef: ↑

02-03-2021 16:27

Jij denkt dat iedere vrouw vreemd kan / wil / durft te gaan of het met een bezette man wil / kan / durft aan te leggen ?
Vergt het niet - ook al is het maar voor een bepaalde periode in je leven - bepaalde omstandigheden of misschien wel denkwijzen of karaktertrekken ?