Minnaar deel 43

Murgatroyd schreef: ↑

15-09-2024 11:43

zijn er hier ook vrouwen die het eigenlijk wel prima vinden om the other woman te zijn en helemaal niet willen dat hun getrouwde lover bij zijn vrouw weggaat?

Jazeker. Wat een vreselijk idee dat hij dan dagelijks hier zou zijn, die grote lompe man in mijn huisje. Eigenlijk vind ik het alleen in bed fijn dat hij groot en lomp is. Nadat ik aan de beurt ben gekomen ben ik hem eigenlijk alweer beu. Erna klimt hij namelijk altijd op de spreekwoordelijke praatstoel. Zo slaapverwekkend. Al die mensen over wie hij het dan heeft wil ik geeneens leren kennen. Dat soort gesprekken kan hij beter met haar voeren, thuis aan de keukentafel. Gelukkig is hij ook altijd alweer weg als ik wakker word om te plassen. Hij heeft het goed met haar. Zij zijn ook boven de 70, net als ik. Zij is haar libido kwijt. Ik ben jong weduwe geworden. Hij loopt als het ware de gaten dicht.

Zena, ik vind het moeilijk om je een advies te geven. De situatie is een beetje hetzelfde en mijn gevoel er over is ook erg dubbel. Ik zou er met iemand anders nooit meer opnieuw aan beginnen of het zover laten komen, omdat het zo'n heftige rollercoaster aan emoties voor mij is. Tegelijkertijd had ik hem, ons en wat er tussen ons is nooit willen missen en koester ik alle momenten en gesprekken met hem. Hij heeft en houdt voor altijd een plekje in mijn hart en de herinneringen zijn voor altijd. Ik voel me na lange tijd weer vrouwelijk en happy, heb weer het gevoel dat ik leef. Verstandelijk gezien zou ik afstand houden. Gevoelsmatig zou ik de hele rollercoaster nog 1000 keer overdoen met hem. Maar ik weet dat ik die gevoelens niet in de hand heb en dat het super gevaarlijk is wat we doen. Want het gaat allemaal heel geleidelijk en opeens zit je midden in een soort disaster... want wat nu als er ook bij hem steeds meer gevoelens ontstaan? Dat is aan de ene kant natuurlijk fantastisch, maar het KAN gewoon niet door de situatie. Dus dat wordt hoe dan ook een hele pijnlijke toestand.
Ik wil ook helemaal niet dat hij bij zijn gezin weg zou gaan. Ik wil niet dat hij zich schuldig voelt, want ik geef om hem en wil hem daar ook tegen beschermen. En tegelijkertijd laat ik me soms toch weer meeslepen door mijn gevoelens, vaak korte tijd na een goed gesprek alweer (en nadat we ons dan wel hebben weten in te houden). Dus je voelt je dan ook wel een beetje een slecht, principeloos persoon. Je roept het een en doet het ander....

duidelijk Lala. Hier is dat wel wat complexer, het is wel veel meer dan seks, op de dagen dat we samen zijn. Dan wil ik eigenlijk het liefst samen blijven (ugh bindingshormonen) maar als ik dan weer alleen ben land ik weer en vind ik het beter zo (en ben ook erg gehecht aan mijn eigen tijd en ruimte).

Murgatroyd schreef: ↑

15-09-2024 11:43

Maar zijn er hier ook vrouwen die het eigenlijk wel prima vinden om the other woman te zijn en helemaal niet willen dat hun getrouwde lover bij zijn vrouw weggaat?

In mijn geval weet de vrouw wel dat hij niet monogaam is, datis hij nooit geweest, maar wil ze verder niks weten en vindt ze het prima dat hij er bijna nooit is. Precies om dat niet-monogame zie ik hem niet als relatiemateriaal.

Tuurlijk zijn die er. Veel mensen denken bij een affaire direct aan een verliefdheid en dat jullie dan samen verder gaan. Maar genoeg vrouwen die bewust geen relatie willen. Of geen zin hebben in een man die tot over zijn oren in de scheidingsellende komt te zitten met zijn ex. Of waarbij de man geweldig is als affairepartner maar totaal niet als levenspartner. Om te beginnen is iemand die dit doet natuurlijk niet al te betrouwbaar en kan hij liegen en bedriegen. Niet heel fijne eigenschappen.

Een affaire kan wel de lusten niet de lasten zijn. En genoeg mensen willen hun eigen relatie ook niet eens verbreken.

Murgatroyd schreef: ↑

15-09-2024 15:50

duidelijk Lala. Hier is dat wel wat complexer, het is wel veel meer dan seks, op de dagen dat we samen zijn. Dan wil ik eigenlijk het liefst samen blijven (ugh bindingshormonen) maar als ik dan weer alleen ben land ik weer en vind ik het beter zo (en ben ook erg gehecht aan mijn eigen tijd en ruimte).

Je gaat er goed mee om. Juist de momenten dat je alleen bent zijn doorslaggevend heb ik gemerkt. Als je het dan beter vind zonder hem heb je ook geen probleem. Zij weet er hier ook overigens van dat hij af en toe bij mij komt. Ze geniet van de rust die het haar brengt. Geen gezeur meer aan haar hoofd. Als je hem mist zodra je alleen bent, haast wanhopig gaat proberen in contact te blijven met hem, heb je een probleem, want dan zit je er dieper in dan (uiteindelijk) goed voor je is, kun je jezelf erin verliezen zoals iemand hierboven al schreef.

In het begin had ik die momenten wel dat ik moest 'afkicken' na heel intense nachten en dagen en dan afstand. Maar nu is het ook in iets rustiger vaarwater, we hebben een soort prettige routine als hij hier is, met nog wel veel bedactiviteiten maar dat is lang niet het enige. Eigenlijk past het nu perfect in mijn leven zonder het 'over te nemen', maar ik hou mijn grenzen in de gaten. Zodra ik het niet meer leuk vind is het klaar, dat weet 'ie ook.

De tijd lijkt opeens heel snel te gaan. Het weekend is alweer bijna voorbij en dan weer een nieuwe week. Woensdag is de dag dat ik mijn hart ga luchten aan de man waar ik van houd. Ik heb eigenlijk helemaal nog niet nagedacht wat ik nu concreet tegen hem wil zeggen, ben alleen maar bezig met de ''what ifs''. Lijkt mij het best om gewoon recht uit mijn hart te spreken, authentiek, met open vizier. Ik voel het aan mijn water dat hij hetzelfde voor mij voelt, maar hoe diep het gaat, dat ga ik woensdag hopelijk horen. Al denk ik dat hij zich behoorlijk in zal houden. Zo is hij, verstandig, totaal niet impulsief. Ik ben mij ervan bewust dat ik mogelijk ook mijn baan in gevaar breng mocht hij echt niet met mij door willen, maar dat is uiteindelijk niet zo een drama. Ik heb zo weer iets anders. Trouwens, helemaal vergeten dat we elkaar morgen ook zien dan hebben we overleg met zijn team. Ik probeer vanuit huis te werken tot woensdag, zodat ik hem ondertussen niet tegen het lijf loop. Vandaag appte hij of hij zich zorgen moet maken om wat ik te vertellen heb. Ik heb nog niet gereageerd. Wat een toestand. Blijkbaar ben ik bereid ver te gaan voor liefde. Achja, we gaan het wel zien.

Wat een toestand

Fijn Murgatroyd dat het zo lekker loopt voor je en inderdaad je moet je grenzen goed bewaken en voor jezelf weten hoe ver je wil gaan qua eventuele gevoelens en uiteraard als de lol eraf is dan stoppen.

Als dat duidelijk is voor beide partijen kun je echt lang genieten van het minnaarschap.

Zena loop je niet wat te hard van stapel? De man waarvan je houdt? Je hebt een (hevige) verliefdheid maar van houden van kan toch nog geen sprake zijn?

Wat is de reden dat je nog niets hebt geappt? Ben je bang dat het gesprek dan de verkeerde kant opgaat? Ik las in je topic dat hij dit weekend alleen is toch? Appen jullie al vaker vriendschappelijk met elkaar of beperkt het contact zich voornamelijk tot op de werkvloer en af en toe een drankje doen?

Ik probeer een beetje hoogte te krijgen van jullie contact op dit moment namelijk. Dat is mij nog niet helemaal duidelijk geworden?

Summer2024 schreef: ↑

15-09-2024 19:32

Zena loop je niet wat te hard van stapel? De man waarvan je houdt? Je hebt een (hevige) verliefdheid maar van houden van kan toch nog geen sprake zijn?

Wat is de reden dat je nog niets hebt geappt? Ben je bang dat het gesprek dan de verkeerde kant opgaat? Ik las in je topic dat hij dit weekend alleen is toch? Appen jullie al vaker vriendschappelijk met elkaar of beperkt het contact zich voornamelijk tot op de werkvloer en af en toe een drankje doen?

Ik probeer een beetje hoogte te krijgen van jullie contact op dit moment namelijk. Dat is mij nog niet helemaal duidelijk geworden?

Ja, we hebben ook naast werk contact met elkaar. We delen een aantal gezamenlijke interesses (waardoor ook de vriendschap is ontstaan.) In het begin zagen we elkaar vaak buiten werk om, laatste jaar ongeveer...een stuk minder. Ik nam wat meer afstand vanwege mijn sterke gevoelens richting hem. Hij blijft wel altijd contact houden. Nja, wat is liefde/houden van? Moeten we daar nu helemaal induiken? Ik heb veel voor die man over, laten we het daarop houden.

Marianneke schreef: ↑

15-09-2024 12:30

Ik heb nooit een minnaar gevraagd om voor mij zijn vrouw te verlaten. Zoals ik al richting Lois schreef (in het gedeelte waar ze niet op reageerde helaas) zou dat teveel druk op ons leggen: als hij zijn vrouw verlaat voor mij dan moet onze relatie wel slagen.
Overigens verliet mijn laatste minnaar zijn vrouw wel, en we hebben nu een niet-monogame relatie. Ik wilde het in het begin vooral niet als een relatie tussen ons zien, het moest heel erg vrijheid blijheid zijn. Het helpt dat ik ervan overtuigd ben dat hij ook zonder mij zijn vrouw had verlaten (maar wellicht een jaar later pas of zo), en dat hij geen kinderen heeft.

Hoi Marianneke,

Ik heb niet bewust ergens niet op gereageerd hoor. Ik weet niet op welk stukje je precies doelt, dat je vroeg of laat dan toch weggaat bij partner? Ik weet niet of dat perse zo is. Noem me naïef maar ik heb echt het idee dat je een minnaar kunt hebben die bepaalde stukken die je in je relatie mist aanvult. Omdat je partner nu eenmaal niet 100% perfect kan zijn.
En eerlijk, als mijn partner iets op seksueel gebied zou missen, zou ik hem de vrijheid geven om dat ergens anders te zoeken. Oprecht…

Loisinthefastlane schreef: ↑

15-09-2024 21:32

Hoi Marianneke,

Ik heb niet bewust ergens niet op gereageerd hoor. Ik weet niet op welk stukje je precies doelt, dat je vroeg of laat dan toch weggaat bij partner? Ik weet niet of dat perse zo is. Noem me naïef maar ik heb echt het idee dat je een minnaar kunt hebben die bepaalde stukken die je in je relatie mist aanvult. Omdat je partner nu eenmaal niet 100% perfect kan zijn.
En eerlijk, als mijn partner iets op seksueel gebied zou missen, zou ik hem de vrijheid geven om dat ergens anders te zoeken. Oprecht…

Die laatste zin, waarom heb jij het dan niet vooraf besproken met je partner? Waarom dan niet gaan voor een open relatie?

Over dat vroeg of laat weggaan bij je partner, ik zei dat of dat gebeurde of dat er een relatiecrisis was omdat het vreemdgaan uitkwam. Daar ben je dus naief in vind ik. En Maarevenzo is dat ook. Zoals gezegd, in die 15 jaar hier meelezen zijn er maar heel erg weinig die na vreemdgaan nog steeds bij hun onwetende partner zijn. Over het algemeen gebeurt 1 van deze drie dingen: of de partner ontdekt het, of je kunt het zelf niet verzwijgen, of je verlaat je partner omdat jijzelf de relatie niet meer kunt voortzetten door het vreemdgaan.

Bij mijzelf gebeurde het laatste, en ik begon 2 jaar daarvoor net zoals jij en Maarevenzo: ik mis iets in mijn relatie ook al hou ik heel veel van mijn man, en zolang ik het maar goed verberg kan ik best af en toe buiten de deur neuken. Uiteindelijk ontdekte ik dat mijn relatie toch niet zo goed was en ben ik gescheiden.

.

Marianneke, in mijn allereerste post staat dat ik dat gesprek voorzichtig met hem ben aangegaan maar dat de deur ook meteen weer dichtgegooid werd. Non negotiable…
Dus dan sta je daar met verlangens waar je niks mee mag. Maar ik vraag mij dan af of alleen dat feit maakt dat ik mijn relatie dan maar moet beëindigen.
Als inderdaad over een aantal jaar blijkt dat de relatie dit niet aankan dan was dat misschien toch al niet te voorkomen.
Op dit moment heb ik meerdere redenen om niet bij hem weg te gaan waarvan de meest belangrijke voor mij is dat ik na al onze jaren samen heel erg veel van hem houdt. Maar ga ik mijzelf dan zo’n belangrijk onderdeel van mijn wezen ontzeggen?

Marianneke schreef: ↑

15-09-2024 22:09

Zoals gezegd, in die 15 jaar hier meelezen zijn er maar heel erg weinig die na vreemdgaan nog steeds bij hun onwetende partner zijn. Over het algemeen gebeurt 1 van deze drie dingen: of de partner ontdekt het, of je kunt het zelf niet verzwijgen, of je verlaat je partner omdat jijzelf de relatie niet meer kunt voortzetten.

Dat is mij ook opgevallen hier inderdaad; dat het stiekeme zichzelf wreekt.

.

Sorry Lois, dat was ik alweer vergeten, dat je dat inderdaad hebt geprobeerd, mijn excuses.

Maarevenzo, als dat de conclusie is die je trekt dan is je begrijpend lezen niet zo goed. Maar het geeft niet, jij hebt ook recht op je eigen ervaring, ik kan je wel willen behoeden voor problemen in de toekomst maar dat ligt niet in mijn macht. Ik weet na 15 jaar actief zijn in dit topic ook dat het niet zoveel zin heeft om te waarschuwen. Ik hoop voor je dat het gelukkige gevoel dat je krijgt van je minnaar opweegt tegen alle gedoe dat het met zich mee gaat brengen.

Zena schreef: ↑

15-09-2024 18:18

De tijd lijkt opeens heel snel te gaan. Het weekend is alweer bijna voorbij en dan weer een nieuwe week. Woensdag is de dag dat ik mijn hart ga luchten aan de man waar ik van houd. Ik heb eigenlijk helemaal nog niet nagedacht wat ik nu concreet tegen hem wil zeggen, ben alleen maar bezig met de ''what ifs''. Lijkt mij het best om gewoon recht uit mijn hart te spreken, authentiek, met open vizier. Ik voel het aan mijn water dat hij hetzelfde voor mij voelt, maar hoe diep het gaat, dat ga ik woensdag hopelijk horen. Al denk ik dat hij zich behoorlijk in zal houden. Zo is hij, verstandig, totaal niet impulsief. Ik ben mij ervan bewust dat ik mogelijk ook mijn baan in gevaar breng mocht hij echt niet met mij door willen, maar dat is uiteindelijk niet zo een drama. Ik heb zo weer iets anders. Trouwens, helemaal vergeten dat we elkaar morgen ook zien dan hebben we overleg met zijn team. Ik probeer vanuit huis te werken tot woensdag, zodat ik hem ondertussen niet tegen het lijf loop. Vandaag appte hij of hij zich zorgen moet maken om wat ik te vertellen heb. Ik heb nog niet gereageerd. Wat een toestand. Blijkbaar ben ik bereid ver te gaan voor liefde. Achja, we gaan het wel zien.

Ik vind dit bericht heel nep en theatraal geschreven, heel erg over de top. Ben jij altijd zo theatraal? Of is dit allemaal verzonnen?

.

appelientjex schreef: ↑

16-09-2024 08:30

Ik vind dit bericht heel nep en theatraal geschreven, heel erg over de top. Ben jij altijd zo theatraal? Of is dit allemaal verzonnen?

Ik kies optie 2

Drumstel schreef: ↑

15-09-2024 23:44

.

IK heb je bericht vannacht gelezen, je vroeg raad over het herboren contact met een ooit collega die je wel ziet zitten maar hij heeft een verse vriendin dus je weet je positie niet goed te bepalen.
En je hebt gevraagd niet te quoten dus dat doe ik niet.

Ik zou je aanraden heel eerlijk naar jezelf te zijn. Je hele bericht ademde namelijk uit dat je hem gewoon wilt, vriendin of niet en tegelijkertijd vind je een affaire niet kunnen, fantaseer je al over een vakantie samen (als ik dat goed heb begrepen, ik vond je bericht onsamenhangend) en heb je hem tot nu toe niet gevraagd of zijn relatie nog bestaat.
Oh, en je ziet een relatie als bij-vrouw met hem ook wel zitten terwijl je geen idee hebt hoe zijn (nog bestaande?) relatie in elkaar steekt.

Je kunt hem gewoon vragen of de mevrouw in kwestie nog in zijn leven is en aan de hand van dat antwoord je positie bepalen. Wil je echt geen affaire of stiekem eigenlijk toch? Ga er maar niet vanuit dat zijn vriendin jou als bij-vrouw tolereert, er zijn niet zoveel mensen die dat zien zitten. Ja, mannen wellicht aan hun kant maar daar houdt het in de regel toch wel mee op.

Maar vooral, wees eerlijk naar jezelf.

Ik zou hier graag meeschrijven als dat mag. Ik heb de laatste pagina's gelezen en zal vanaf nu meelezen en ook reageren op anderen.
Gisteren heb ik het hele verhaal getypt, maar blijkbaar moest mijn account nog goedgekeurd worden. Nu is alleen mijn reactie op het verhaal van Zena geplaatst, maar niet mijn eigen lange verhaal. Fijn, kan ik weer helemaal opnieuw beginnen.

Ik had nooit gedacht dat ik ooit in een situatie als deze terecht zou komen. Het moeilijkste vind ik dat ik mijn gevoelens met niemand kan delen. Als je een dag of twee dagen na een afspraak nog helemaal in de wolken bent dan is het zo fijn om dat te kunnen delen. Maar de oordelen naar mij (single) zijn op de een of andere manier nog groter dan richting hem (getrouwd).

We hebben elkaar bijna 2,5 jaar geleden leren kennen via een gemeenschappelijke hobby. Daar komen we elkaar ook steeds tegen, wat afstand houden of het uit de weg gaan best lastig maakt.
Hij is al heel lang getrouwd, en was daar ook vanaf het begin duidelijk over (ook geen plannen om uit elkaar te gaan). Hij was naar mij toe heel flirterig en er was direct een enorme fysieke aantrekkingskracht. Op een manier die ik echt nog nooit in mijn leven met iemand gehad heb. Ik word een soort giechelig pubermeisje in zijn buurt. En hij hoeft me maar aan te kijken of heel kort aan te raken en het lijkt wel of ik in brand sta.
Ik was in het begin wel heel stellig; getrouwd, geen zin in, niet mijn ding om zoiets te doen, hoofdpijn/gedoe, foute man en geen relatiemateriaal. Ik wist dat ik afstand moest houden, dat het gedoe zou veroorzaken en dat hij gevaarlijk voor me was.
En tja....toch is het uiteindelijk heel geleidelijk zo gelopen. Hij had problemen thuis, we gingen af en toe iets eten of een drankje drinken, praten. Het fysieke deel heb ik nog een hele tijd afgehouden. Hij heeft me meerdere keren proberen te zoenen en hoewel ik nooit seks heb en hem heel erg sexy vind, zei ik dan toch dat we dit niet moesten doen.
Maar op een gegeven moment was het onhoudbaar. En zelfs toen hebben we op verschillende momenten geprobeerd het uit de weg te gaan, zelfs door stomme ruzies te maken en op die manier afstand te creeeren. En we zijn allebei temperamentvolle mensen, dus dat ging er soms best heftig aan toe. Het kwam gewoon te dichtbij.
Nu kunnen we heel goed met elkaar praten en gaan we heel liefdevol en respectvol met elkaar om. We hebben de laatste tijd ook wel een aantal serieuze gesprekken gehad op een fijne manier.
Maar het blijft een lastige situatie; vorige week hadden we eigenlijk fijn met elkaar gepraat en besloten dat we dit niet meer moeten doen. Hij voelt zich vooral daarna schuldig en probeert dan een klein beetje meer afstand te houden. En ik kan niet omgaan met die hele rollercoaster aan emoties en gevoelens en ben gewoon geen type voor casual, ongecompliceerde seks. Ik ben qua gevoelens zo'n 0 of 100 type... ik krijg gewoon gevoelens door seks.
We hebben wel uitgesproken dat we allebei meer voor elkaar voelen en ik kan ook wel merken dat dat bij hem ook zo is. En dat dat ook meer is geworden in de loop der tijd.
Na dat gesprek hadden we elkaar de hele week niet gezien. Zaterdag zagen we elkaar weer en gingen we uiteindelijk toch weer een paar drankjes drinken in de stad. Van het een kwam het ander; steeds aan elkaar zitten en knuffelen, heftig gezoend. Waarbij hij meerdere keren tegen me zei; 'ik hou zoveel van jou'. Wat mij natuurlijk (vooral nu achteraf) best wel wat doet en in mijn hoofd blijft hangen.
Maar ik ben nu weer een beetje bang voor de periode na zo'n avond. Ik heb dan juist behoefte aan bevestiging en hij aan iets meer afstand, omdat hij zich daarna afvraagt waar hij mee bezig is/wat hij gedaan heeft. Tot het weer wegzakt en gaat kriebelen...
Ik weet het niet. Ik kan er niet meer heel rationeel over nadenken. Ik vind hem gewoon zo leuk, sexy, aantrekkelijk, grappig. En ik heb gewoon elke dag zoveel zin in hem. Ik voel me op die momenten dat we samenzijn happy, vrouwelijk en het geeft me energie.
Maar ik weet natuurlijk dat het gevaarlijk is, dat we steeds meer gevoelens krijgen en dat het lastig is om een modus te vinden die voor ons allebei werkt.
Ik ben wel gewoon echt verliefd op hem geworden, hoewel ik hem verstandelijk gezien geen relatiemateriaal vind (want niet betrouwbaar). Ik ben overigens ook niet op zoek naar een relatie.
Het idee dat hij zich schuldig voelt op de momenten dat ik juist nog helemaal in de wolken zweef vind ik ook wel lastig. Ik gun hem die gevoelens ook niet. Maar tegelijkertijd laten we ons vaak korte tijd daarna toch meeslepen door onze gevoelens en door die chemistry.
Als ik heel eerlijk ben wil ik er ook niet mee stoppen en gewoon genieten van hem/ons en de fijne momenten, hoewel het wel klopt dat ik er niet mee om kan gaan of die gevoelens echt in de hand kan houden.

Nou ja........dat. Fijn om het even kwijt te kunnen. Sorry voor het lange verhaal.

Pippilotta schreef: ↑

16-09-2024 15:15

Ik ben wel gewoon echt verliefd op hem geworden, hoewel ik hem verstandelijk gezien geen relatiemateriaal vind (want niet betrouwbaar). Ik ben overigens ook niet op zoek naar een relatie.
Het idee dat hij zich schuldig voelt op de momenten dat ik juist nog helemaal in de wolken zweef vind ik ook wel lastig. Ik gun hem die gevoelens ook niet. Maar tegelijkertijd laten we ons vaak korte tijd daarna toch meeslepen door onze gevoelens en door die chemistry.
Als ik heel eerlijk ben wil ik er ook niet mee stoppen en gewoon genieten van hem/ons en de fijne momenten, hoewel het wel klopt dat ik er niet mee om kan gaan of die gevoelens echt in de hand kan houden.

Je bent echt in de meest klassieke minnaarrelatie ooit verzeild geraakt met alles dat erbij hoort en meer. Groeiende gevoelens, de kopworstelpartij of hij relatiemateriaal zou zijn of niet en ik zie zelfs de na-datese-contact-dip voorbijkomen. De term die ik in het jaar kruik verzon voor de terugtrekkende beweging van de gebonden minnaar die na het lozen zijner zaads de kop weer op thuis moest krijgen met bijbehorend schuldgevoel terwijl jij, de minnares nog ergens op cloud 9 zit en eigenlijk eindeloos wil verzuchten hoe fijn het wel niet was.

Ik denk dat er maar weinig dames zijn die deze worstelpartijen niet kennen in deze situatie, eigenlijk is geen enkele vrouw geschikt als minnares gevoelstechnisch op een paar uitzonderingen na. Ik ken er geloof ik..... 2! En ik heb er met een heleboel geschreven en gesproken. Eén van mijn vriendinnen zit al 14plus jaar in een minnaarrelatie en worstelt hier nog steeds mee.

Het is een kosten/baten plaatje, schijnbaar levert het meer op dan dat wat je inlevert als je hiermee stopt. En in die tussentijd staat je leven toch een soort van on hold ofzo.
Nu is dat een poosje helemaal niet erg maar ik kan me wél voorstellen dat het op een dag genoeg geweest is.

Tja....en de seks en passie tussen ons zijn gewoon zo superlekker en fijn. Daar geniet ik wel heel erg van. Maar ik ben daarna op de een of andere manier altijd onzeker of bang dat het stopt/de laatste keer was of zo. Het kost bij mij echt tijd om weer een beetje te landen en me relaxed te voelen.