Minnaar deel 43

Hahaha ja dat laatste kan ook nog. Ik schreef actief mee in deel 41/42 en dat was ook de periode van de topicbans en het ingrijpen van de mods. De sfeer was er soms niet echt prettig en veilig voor iemand om zijn verhaal te doen.

Klopt, en gelukkig hebben de mods destijds wel heel goed ingegrepen vwb die topicbans. Mag ook gezegd worden

Oja dat is zeker waar. Want die mensen verpestten idd het hele topic.

Ik heb ruim vijf jaar geleden meegeschreven en vanaf die tijd ook meegelezen. Al lang weer monogaam na een paar heftige maanden met verschillende minnaars. Had het niet willen missen maar ga er ook nooit meer aan beginnen; het geheime deed me de das om.

Maarrrr.... helemaal voorbij is het nog niet. Dwz met 1 man was het destijds heel intensief en hoewel we niet meer minnaren en elkaar waarschijnlijk ook nooit meer zullen zien, hebben we elke 4 a 5 maanden even contact over de mail. Voor beiden blijft het een dierbare herinnering. En nu het dilemma. Hij heeft niemand over mij verteld. Afgelopen week lag hij in het ziekenhuis met best ernstige klachten. Inmiddels is hij aan het herstellen. Allebei hebben we eraan gedacht hoe dat moet als hij echt iets ernstigs zou krijgen. Ik zou daar dan niets van te horen krijgen en dat lijkt me toch wel erg rot eigenlijk. Ik dacht altijd dat ons contact wel zou uitdoven voordat we die kans zouden lopen, maar nu het al meer dan vijf jaar standhoudt na een affaire van feitelijk maar een paar maanden (en daarvoor kenden we elkaar niet; het was via SL), is dat opeens toch een optie. Hopelijk nog ver weg.

Hebben andere geheime minnaressen hier iets in geregeld? Hebben jullie advies? Hij overweegt nu zijn beste vriend iets te vertellen maar weet niet of hij dat wil.

Marrel je hoeft toch niemand de details te vertellen van jullie contact? Jullie zijn gewoon vrienden van vroeger. En voeg elkaar toe op de socials zodat je kunt zien wat er een beetje omgaat in elkaars leven.

Als je eens in de 4-5 maanden contact hebt en het stopt ineens kan dat vele oorzaken hebben.
Hij kan er klaar mee zijn, hij kan dood zijn, vul maar in.

Is het echt zo enorm belangrijk dat je precies weet hoe en wat? En moet hij dan nu om die reden iemand een loyaliteitsconflict aandoen?
Ik zou het lekker laten.

Nee, ik had in die tijd niets geregeld en ben er ook mee geconfronteerd dat dat pijnlijk was toen hij in het ziekenhuis terecht kwam. Wij hadden wel dagelijkst contact en ineens hoorde ik niets meer. Maar dat is ook de prijs die je betaald als je een geheim bent (geweest) in elkaars leven. Het is wat het is.

Ik zou geen vriend inlichten. Je zadelt iemand met een geheim op waar diegene waarschijnlijk totaal niet op zit te wachten. En wat Rooss zegt: je brengt iemand ook in een loyaliteitsconflict van heb ik jou daar.

evelien2010 schreef: ↑

20-01-2025 13:46

Marrel je hoeft toch niemand de details te vertellen van jullie contact? Jullie zijn gewoon vrienden van vroeger. En voeg elkaar toe op de socials zodat je kunt zien wat er een beetje omgaat in elkaars leven.

Hij zit niet op de socials en we hebben geen gemeenschappelijke kennissen

Interssant insteek, het loyaliteitsconflict bij de vriend. Niet aan gedacht. Ik zal t eens met hem bespreken. Misschien is het inderdaad de prijs die je nou eenmaal betaalt.

Rooss4.0 schreef: ↑

20-01-2025 13:52

Als je eens in de 4-5 maanden contact hebt en het stopt ineens kan dat vele oorzaken hebben.
Hij kan er klaar mee zijn, hij kan dood zijn, vul maar in.

Is het echt zo enorm belangrijk dat je precies weet hoe en wat? En moet hij dan nu om die reden iemand een loyaliteitsconflict aandoen?
Ik zou het lekker laten.

Eens! Ik denk ook niet dat dit wenselijk is. Het is ook geen diepgaand contact meer natuurlijk.

Ik heb mijn oudste dochter gevraagd om, wanneer er iets ernstigs met me is/als ik dood ben, bepaalde mensen in te lichten. De gegevens kan ze vinden in een boekje. Zijn in mijn geval vrienden die zij niet kent maar dat is toch ook niet relevant? Is zoiets een idee?

freekenkaat schreef: ↑

21-01-2025 07:41

Ik heb mijn oudste dochter gevraagd om, wanneer er iets ernstigs met me is/als ik dood ben, bepaalde mensen in te lichten. De gegevens kan ze vinden in een boekje. Zijn in mijn geval vrienden die zij niet kent maar dat is toch ook niet relevant? Is zoiets een idee?

Heb jij dan geen partner? Dat zou in ons geval gek zijn om het aan een dochter te vragen.

Maar goed, ik heb het met hem besproken en hij gaat het zijn vriend vertellen dat die mij moet berichten mocht er iets gebeuren. Ik snap jullie beeld, dat het nu oppervlakkig contact is, maar dat dekt voor ons beiden de lading niet. Vind ik zelf ook verrassend, maar dat schreef ik al.

Ik heb wel een partner maar is nog pril. Mijn kinderen kennen hem nog niet eens.

Wat grappig, het topic bestaat nog steeds! Dat is leuk.
Ik moest even terug zoeken, ik schreef hier best lang rond 2012. Ik zou moeten zoeken hoe lang ik meegeschreven heb. Het was voor mij echt een soort dagboek, ik heb er mooie herinneringen aan. Vanavond had ik ineens de behoefte hier weer eens te kijken.

Mijn nick was Noppies, ik woonde in Tirol en heb uiteindelijk 10 jaar een minnaar gehad. Ik was single, hij getrouwd. We hebben heel intense tijden gehad en ik heb hier heel veel geschreven. Er zijn zelfs nog forummers bij mij langs geweest voor een korte vakantie.

Ik zie Rooss als oude bekende en ik twijfel of MadameOrange ook niet toen al schreef. Sweet weet ik ook nog, maar zag ik hier niet meer.

Inmiddels woon ik weer in Nederland en is de relatie met mijn minnaar al 7 jaar voorbij. Het brak mijn hart, ik heb er lang verdriet van gehad. Hij ging, surprise, vreemd .

Ik heb een oud-collega van vroeger weer gevonden waarbij de klik er toen al was, maar we niks gedaan of uitgesproken hebben. We zijn beide single, maar ook beide beschadigd. Het is nog even zoeken naar en of we de juiste vorm kunnen vinden. Het is leuk, geil en sexy.

Die oude smileys zijn er zelfs nog! Wat een sentiment

Aaah Nops, wat tof om je weer eens te lezen hier! Ik schreef hier toen ook, en op dat kleine forum waar Roos ook was, en madame oranje ook. Ik had destijds een minnaar van hier, dan weet je misschien weer wie ik ben.

Dat je weer in Nederland bent, jeetje. Moest je erg wennen hier? Heb je ook je oude vak weer opgepakt dan?

Inmiddels zoveel jaar later een fijne (soort van open) relatie met mijn laatste minnaar. En een nieuwe bestie, ze is inmiddels niet meer op dit forum maar ik doe namens haar alvast de groetjes aan jou. Ze is toen met haar kersverse man (zat ook op Viev) bij jou geweest.

Ah, Nops! Wat leuk om jou te lezen. Ik weet zelfs de naam van jouw minnaar nog. Ik schreef hier onder een andere nick. En net als Rooss en Marianneke ook op een ander forum. Nog steeds trouwens.

Jaaa! Wat ontzettend leuk dat jullie hier ook nog zijn. Ik zag dat het topic best rustig is. Nu ik jullie lees, komen er weer zoveel herinneringen naar boven. Wat een feest!

Op het kleine forum heb ik nog even meegedaan, maar ik geloof dat de drukte het op een gegeven moment toen overnam. Ik was daar veel te weinig , maar ook hier was ik toen niet meer geloof ik.

Het waren echt wel heftige jaren en na in totaal 13 jaar was het genoeg geweest. We zijn nu vijf jaar terug, net voordat corona kwam (dat was echt een geluk, achteraf gezien, ik ging weg in de zomer en in die winter kwam corona). Ben toen weer in de zorg begonnen, maar daar was ik te lang uit. Ik paste niet meer ofzo. Sinds een klein jaar werk ik nu bij de overheid, achter de muren. Daar ben ik ook ooit begonnen, nu heb ik een andere functie wat echt een grote uitdaging is. Ben aan het kijken of ik mogelijk uitgezonden kan worden, de buitenlandkriebels en behoefte aan avontuur zijn nog niet weg.

Als ik het me goed herinner kwam MadameOrange ongeveer tegelijk met mij binnen hier. Lisa, jou weet ik ook nog wel - alhoewel, jouw nick is anders zeg je.. dan haal ik je wrs in de war met iemand anders. Ik zag dat jij ook nog niet zo lang weer meeleest .

Marianneke, jou weet ik ook nog, alleen kan ik me de nick van jouw minnaar niet meer herinneren. Highlander popt steeds in mijn hoofd op, maar dat klopt niet. Ligt op het puntje van mijn toetsenbord.
Je bedoelt Ziva?? OOOOOH, hoe leuk is dat!! De lieverd. Zij waren toen net getrouwd en kwamen met nog twee forummers naar mij toe. Nu twijfel ik of ze nog een keer apart zijn geweest, of dat het alleen die ene keer was. Er zijn zoveel gasten geweest in al die jaren, ik haal het vaak door elkaar. Is niet persoonlijk bedoeld.
Ik ben ook nog een keer bij hun geweest.

Minnaar Guus. De laatste jaren waren geweldig. Had ik die kroeg al toen ik hier schreef? Daar hebben we zoveel tijd doorgebracht. Ik heb mijn jachtakte gehaald, we zijn heel veel samen op jacht geweest in de Alpen. Dat is gewoon onvergetelijk, wie kan dat nou zeggen als Nederlandse?
Nadat ik de kroeg heb weggedaan, was ik mezelf een beetje kwijt en in die tijd ging hij ineens heel veel hardlopen in de bergen. Ja, haha. Dat hardlopen was naar een huisje op een berg waar een jonge meid af en toe woonde. Hij zei dat hij iemand had leren kennen en ik heb alles direct verbroken. Nooit meer contact gehad ook.

Korte tijd later is hij gescheiden en nog een paar jaar met die meid samen geweest. Hij is nu getrouwd met een Duitse en toen ik dat hoorde, was ik niet verdrietig. Ik was zo blij. Minnaarsrelaties kunnen de heftigste ever zijn, dat heb ik wel geleerd.

En wat jij ook zegt, Lisa, wat fijn dat die tijd geweest is. Ik las kort wat stukken terug en ben blij dat het voorbij is.

Intens, dat mag je wel zeggen, Nop. Leuk dat je een update hebt gegeven. Ik heb ook wat teruggelezen en bij bepaalde namen heb ik me ook afgevraagd hoe het verder gegaan is.

Ik zit tussen twee banen in, vandaar dat ik ook weer tijd vond om weer eens op Viva rond te neuzen.

Inmiddels al bijna 8 jaar samen met mijn huidige lief. Het minnaren doen we nu gewoon samen met af en toe een derde erbij. Ook heel fijn.

Wat leuk die uitgebreide update Nop! Die minnaar van mij was niet Highlander inderdaad
Ziva inderdaad, ze vertelde me dat ze meerdere keren bij je is geweest, soms met z'n 2en en soms met meer.

Jouw Guus is onverbeterlijk he. Dat hij dan toch gescheiden is... het leek erop dat zijn vrouw heel goed doorhad dat hij vreemdging, uiteindelijk hield ze het niet vol dus. Goed dat je alles verbroken had met hem.

Ook ik ben blij dat het minnaren voorbij is. Wat een gedoe. Mijn lief en ik daten nu samen. Niet zo vaak, gewoon af en toe met ons vaste stel of met een leuke dame. Afgelopen week nog koffie gedronken (daar is het bij gebleven) met een vrouw die een open relatie heeft. Zij vertelde regelmatig af te spreken met vreemdgaande mannen. Het is niet meer mijn cup of tea, dat lastige gedoe met tijdstippen waarop je wel of niet kunt appen, alleen overdag afspreken, etc.

Vandaag Valentijnsdag. In de tijd van minnares was dit altijd een aparte dag. Voor 2 personen iets liefs kopen. Dubbel gevoel. Aan de ene kant leuk om iets te geven, aan de andere kant kwam het altijd sudderende schuldgevoel nu wel heel duidelijk bovendrijven.
Ik ben blij dat ik die periode achter me gelaten heb, maar diep in mijn hart verlang ik er ook wel naar terug.

Ik heb persoonlijk niks met Valentijnsdag, maar ben wel blij dat 'mijn' getrouwde man en zijn vrouw inmiddels uit elkaar zijn. We kunnen nu gewoon in het weekend samen zijn, op vakantie, feestdagen vieren (in theorie, is nog niet aan de orde geweest) en lekker samen eten en naar de film vanavond.