Seks
alle pijlers
Minnaar deel 7
maandag 1 februari 2010 om 05:34
Kunnen jullie een minnaar hebben echt alleen voor de seks zonder er verliefd op te worden?
Of ga je uiteindelijk toch meer voelen voor zo`n man, je hechten.
Zeker als je hem superaantrekkelijk vindt en verder klikt het ook goed.
Dit topic is voornamelijk voor gelijkgestemden. Natuurlijk mogen forummers met een andere mening zich ook hier in de discussie mengen, maar dit kan ook op een ander topic, namelijk deze Vind jij een SV ook zo vervelend?
Of ga je uiteindelijk toch meer voelen voor zo`n man, je hechten.
Zeker als je hem superaantrekkelijk vindt en verder klikt het ook goed.
Dit topic is voornamelijk voor gelijkgestemden. Natuurlijk mogen forummers met een andere mening zich ook hier in de discussie mengen, maar dit kan ook op een ander topic, namelijk deze Vind jij een SV ook zo vervelend?
dinsdag 2 februari 2010 om 14:26
...ook ik hou van haddock...!
Had laatst nog hele discussie met sv over de betekenis van dromen. De echte dan hè, niet de geile gezellige...
@ninah Ik vind dat ik eigenlijk nu zou moeten doen wat jij nu doet, respect dus! Ik vlucht in sv om (nog) niet het gesprek met nr1 aan te hoeven gaan. Aan de andere kant loop ik zo het risico het gesprek niet meer te kunnen/hoeven voeren zonder de ballast die ik nu opwerp (gewoon vreemdgaan dus). Als dat ooit uitkomt is de scheiding een feit denk ik. Hoe ligt dat bij jullie?
Denk je dat jullie een toch nog mooi leven kunnen leiden samen, met positieve ontwikkeling, groei naar elkaar, nieuwe kansen, opnieuw verliefd en verlust op elkaar...?
Krijg meer en meer maagpijn door de spagaat waar ik inzit. Voortdurende misselijkheid. Of ben ik zwanger van sv? We hebben nooit gesmokkeld, altijd alles netjes ingepakt (niet met de mond, dat kunstje lukt mij ook niet), maar deze golf houdt wel erg lang aan. Dat lijkt me enorm dramatisch trouwens, beter maar geen grapjes over maken.
Had laatst nog hele discussie met sv over de betekenis van dromen. De echte dan hè, niet de geile gezellige...
@ninah Ik vind dat ik eigenlijk nu zou moeten doen wat jij nu doet, respect dus! Ik vlucht in sv om (nog) niet het gesprek met nr1 aan te hoeven gaan. Aan de andere kant loop ik zo het risico het gesprek niet meer te kunnen/hoeven voeren zonder de ballast die ik nu opwerp (gewoon vreemdgaan dus). Als dat ooit uitkomt is de scheiding een feit denk ik. Hoe ligt dat bij jullie?
Denk je dat jullie een toch nog mooi leven kunnen leiden samen, met positieve ontwikkeling, groei naar elkaar, nieuwe kansen, opnieuw verliefd en verlust op elkaar...?
Krijg meer en meer maagpijn door de spagaat waar ik inzit. Voortdurende misselijkheid. Of ben ik zwanger van sv? We hebben nooit gesmokkeld, altijd alles netjes ingepakt (niet met de mond, dat kunstje lukt mij ook niet), maar deze golf houdt wel erg lang aan. Dat lijkt me enorm dramatisch trouwens, beter maar geen grapjes over maken.
dinsdag 2 februari 2010 om 18:19
quote:hellehille schreef op 02 februari 2010 @ 14:26:
@ninah Ik vind dat ik eigenlijk nu zou moeten doen wat jij nu doet, respect dus! Ik vlucht in sv om (nog) niet het gesprek met nr1 aan te hoeven gaan. Aan de andere kant loop ik zo het risico het gesprek niet meer te kunnen/hoeven voeren zonder de ballast die ik nu opwerp (gewoon vreemdgaan dus). Als dat ooit uitkomt is de scheiding een feit denk ik. Hoe ligt dat bij jullie?
Denk je dat jullie een toch nog mooi leven kunnen leiden samen, met positieve ontwikkeling, groei naar elkaar, nieuwe kansen, opnieuw verliefd en verlust op elkaar...?
Ik heb echt geen flauw idee hoe verder. Na het eerste gesprek wat ik ben aangegaan vorige week (en dat is niet de eerste keer) is het weer stil. Hij pakt het niet op een vervolg eraan te geven. Ik heb hem gezegd hoe ik me voel en hoe ik het zie als we zo doorgaan enz.
Al met al stopte het vrij plotseling vanwege binnenkomende kinderen en meer. Hij zei toen nog wel "wordt vervolgd". Ik merk dat ik hier steeds meer last van heb. Van zijn omzeilstrategie. Moet ik nu weer beginnen? Of moet ik afwachten en mn leven zo doorleven met hem?
Dat laatste gaat geheid niet goed ... Ik weet het zelf even niet meer.
Gesprekken zijn niet ons ding (pff) merk ik al jaren.
Zelfs na zijn eigen "uitstap" met een sv is er nauwelijks over gepraat. Ook hiervan vond hij; tis klaar, ik breek het af en als jij met mij door wil moet je er niet steeds over beginnen.
En zo gaat het dus met alles waar ik (als vrouw?) over door wil praten. Analyseren, oplossingen zoeken enz. Ik geloof er niet in dat alles uiteindelijk vanzelf goed komt. Je moet er wel wat voor doen.
Ik verzamel moed om de energie weer op te brengen, te bedenken hoe nu verder? Dus; zelf weer beginnen of nog even afwachten?
En ondertussen stuiter ik nog steeds met mijn gevoel voor sc.
Heel erg ego, deze post, en niet teruggelezen.
Doe ik met meer tijd ..
@ninah Ik vind dat ik eigenlijk nu zou moeten doen wat jij nu doet, respect dus! Ik vlucht in sv om (nog) niet het gesprek met nr1 aan te hoeven gaan. Aan de andere kant loop ik zo het risico het gesprek niet meer te kunnen/hoeven voeren zonder de ballast die ik nu opwerp (gewoon vreemdgaan dus). Als dat ooit uitkomt is de scheiding een feit denk ik. Hoe ligt dat bij jullie?
Denk je dat jullie een toch nog mooi leven kunnen leiden samen, met positieve ontwikkeling, groei naar elkaar, nieuwe kansen, opnieuw verliefd en verlust op elkaar...?
Ik heb echt geen flauw idee hoe verder. Na het eerste gesprek wat ik ben aangegaan vorige week (en dat is niet de eerste keer) is het weer stil. Hij pakt het niet op een vervolg eraan te geven. Ik heb hem gezegd hoe ik me voel en hoe ik het zie als we zo doorgaan enz.
Al met al stopte het vrij plotseling vanwege binnenkomende kinderen en meer. Hij zei toen nog wel "wordt vervolgd". Ik merk dat ik hier steeds meer last van heb. Van zijn omzeilstrategie. Moet ik nu weer beginnen? Of moet ik afwachten en mn leven zo doorleven met hem?
Dat laatste gaat geheid niet goed ... Ik weet het zelf even niet meer.
Gesprekken zijn niet ons ding (pff) merk ik al jaren.
Zelfs na zijn eigen "uitstap" met een sv is er nauwelijks over gepraat. Ook hiervan vond hij; tis klaar, ik breek het af en als jij met mij door wil moet je er niet steeds over beginnen.
En zo gaat het dus met alles waar ik (als vrouw?) over door wil praten. Analyseren, oplossingen zoeken enz. Ik geloof er niet in dat alles uiteindelijk vanzelf goed komt. Je moet er wel wat voor doen.
Ik verzamel moed om de energie weer op te brengen, te bedenken hoe nu verder? Dus; zelf weer beginnen of nog even afwachten?
En ondertussen stuiter ik nog steeds met mijn gevoel voor sc.
Heel erg ego, deze post, en niet teruggelezen.
Doe ik met meer tijd ..
dinsdag 2 februari 2010 om 18:34
@Ninah dat is klote voor je dat je eindelijk zo'n stap zet voor een gesprek en dat er feitelijk niets mee gebeurd verder.
Het is misschien in jouw ogen een rare optie, maar zou je geen hulp kunnen vragen (vrienden of professioneel) om het gesprek met je man aan te gaan???
Het lijkt me zo ontzettend frusterend voor jou om steeds maar te moeten beginnen aan zo'n gesprek en er eigenlijk weinig repons op te krijgen.
Als je een gesprek wilt zal je waarschijnlijk zelf weer het initiatief moeten nemen, want als ik jouw verhaal zo lees gaat hij dat niet doen.
Heb je je sc al gesproken over hoe nu verder???
Veel sterkte Ninah en veel kracht toegewenst!
Het is misschien in jouw ogen een rare optie, maar zou je geen hulp kunnen vragen (vrienden of professioneel) om het gesprek met je man aan te gaan???
Het lijkt me zo ontzettend frusterend voor jou om steeds maar te moeten beginnen aan zo'n gesprek en er eigenlijk weinig repons op te krijgen.
Als je een gesprek wilt zal je waarschijnlijk zelf weer het initiatief moeten nemen, want als ik jouw verhaal zo lees gaat hij dat niet doen.
Heb je je sc al gesproken over hoe nu verder???
Veel sterkte Ninah en veel kracht toegewenst!
Good girls are bad girls that never get caught!!!!!
dinsdag 2 februari 2010 om 18:46
@ninah wat een heftige post ! Moeilijk hoor.. hebben jullie al eens relatietherapie gedaan ? Misschien dat dat helpt om jullie allebei weer aan het praten te krijgen. Want het is ook een wisselwerking tussen jullie en ws zijn er ook bepaalde patronen ingeslopen. Sterkte en wijsheid iig..
@sgaap, leuk je weer te zien, toppie avatar !
@sgaap, leuk je weer te zien, toppie avatar !
dinsdag 2 februari 2010 om 19:24
@ninah.... Ik heb alle verhalen niet meer gevolgd de laatste tijd maar las net je post en herkende daar erg veel in. Bij mij speelde dit in het voorjaar ook al een rol. Proberen te praten, geen feedback, weer wachten, dan komt er weer een feestje, een vakantie. En de stap om uiteindelijk een goed gesprek te beginnen kan soms weer maanden duren.
Nu het bij mij alleen maar thuis praten is..waar ik inmiddels mijn buik vol van heb...denk ik soms, had ik maar eerder de moed gehad. Eigenlijk was ik 4 jaar geleden hier al mee bezig.
Therapie is idd een goede stap, je krijgt inzichten in je relatie maar vooral in jezelf.
Door zo laat met gesprekken te beginnen hier thuis heb ik gemerkt dat we er slechter voor staan dan ik dacht. Zit ook in relatietherapie maar ik denk niet dat we de zomer gaan halen. Het is heel jammer, maar ik voel me ook bevrijdt!
Probeer het open te breken Ninah!! Zet door want je blijft anders maar steeds hangen in hetzelfde.
Sterkte xx
Nu het bij mij alleen maar thuis praten is..waar ik inmiddels mijn buik vol van heb...denk ik soms, had ik maar eerder de moed gehad. Eigenlijk was ik 4 jaar geleden hier al mee bezig.
Therapie is idd een goede stap, je krijgt inzichten in je relatie maar vooral in jezelf.
Door zo laat met gesprekken te beginnen hier thuis heb ik gemerkt dat we er slechter voor staan dan ik dacht. Zit ook in relatietherapie maar ik denk niet dat we de zomer gaan halen. Het is heel jammer, maar ik voel me ook bevrijdt!
Probeer het open te breken Ninah!! Zet door want je blijft anders maar steeds hangen in hetzelfde.
Sterkte xx
dinsdag 2 februari 2010 om 19:38
Ik denk ook heel veel aan jou sushhi, hoe het jou vergaat ... en idd hetzelfde, de periodes tussen de gesprekken door worden langer en je suddert na een gesprek gewoon weer door zoals anders. Voor je het weet ben je een week of langer verder.
Ik vind het gewoon zo moeilijk, weet het allemaal even niet meer. Heb ooit, een aantal jaren geleden al therapie gehad, vanwege iets anders in mijn leven. Dat hielp mij heel goed tot de therapeut ook graag een sessie met man wilde.
Dat liep echt helemaal mis. Hij kan (en wil?) gewoon helemaal niet praten. Ikzelf heb nog jaren profijt gehad van wat ik daar geleerd heb, gelukkig. En nu een aantal jaren verder, ik weet niet of ik zo door kan maar ik wil het zo graag. Mijn zoon heeft het zo nodig en ik denk dan ... nog een jaar of 2 en dan is hij ook voor de wet volwassen.
Misschien moet ik dan maar eens aan mezelf denken (als het niet verandert hier).
Moet gewoon e.e.a. goed op de rij krijgen. En ik weet ook dat ik niet helemaal open kan zijn, per slot ............ sc en het gevoel dat ik voor hem heb al is het uit. Dat is ook nog niet uit mijn systeem.
Rest dat ik sjagrijnig ben thuis, me heel vaag voel enz.
Ik vind het gewoon zo moeilijk, weet het allemaal even niet meer. Heb ooit, een aantal jaren geleden al therapie gehad, vanwege iets anders in mijn leven. Dat hielp mij heel goed tot de therapeut ook graag een sessie met man wilde.
Dat liep echt helemaal mis. Hij kan (en wil?) gewoon helemaal niet praten. Ikzelf heb nog jaren profijt gehad van wat ik daar geleerd heb, gelukkig. En nu een aantal jaren verder, ik weet niet of ik zo door kan maar ik wil het zo graag. Mijn zoon heeft het zo nodig en ik denk dan ... nog een jaar of 2 en dan is hij ook voor de wet volwassen.
Misschien moet ik dan maar eens aan mezelf denken (als het niet verandert hier).
Moet gewoon e.e.a. goed op de rij krijgen. En ik weet ook dat ik niet helemaal open kan zijn, per slot ............ sc en het gevoel dat ik voor hem heb al is het uit. Dat is ook nog niet uit mijn systeem.
Rest dat ik sjagrijnig ben thuis, me heel vaag voel enz.
dinsdag 2 februari 2010 om 20:32
Don't give up, Sis! Hou het gesprek warm. Jullie werden onderbroken. Mooi excuus om er zelf op terug te komen. Hij heeft tenslotte gezegd "wordt vervolgd". Maakt niet uit wie er dan begint. Hij heeft het niet afgekapt. Dus kop op, borst vooruit, schouders naar achteren en weer vol goede moed het gesprek vervolgen.
Je schreef: "Mijn zoon heeft het zo nodig en ik denk dan ... nog een jaar of 2 en dan is hij ook voor de wet volwassen." En wat dan over twee jaar? Dan ineens wel scheiden? Denk je dat de kinderen zich dan niet verraden voelen? Altijd gedacht dat ze in een veilige, hechte omgeving opgroeiden en dan nu ineens dit?
Je schreef: "Mijn zoon heeft het zo nodig en ik denk dan ... nog een jaar of 2 en dan is hij ook voor de wet volwassen." En wat dan over twee jaar? Dan ineens wel scheiden? Denk je dat de kinderen zich dan niet verraden voelen? Altijd gedacht dat ze in een veilige, hechte omgeving opgroeiden en dan nu ineens dit?
dinsdag 2 februari 2010 om 20:35
quote:sushii schreef op 02 februari 2010 @ 19:24:
@ninah.... Ik heb alle verhalen niet meer gevolgd de laatste tijd maar las net je post en herkende daar erg veel in. Bij mij speelde dit in het voorjaar ook al een rol. Proberen te praten, geen feedback, weer wachten, dan komt er weer een feestje, een vakantie. En de stap om uiteindelijk een goed gesprek te beginnen kan soms weer maanden duren.
Nu het bij mij alleen maar thuis praten is..waar ik inmiddels mijn buik vol van heb...denk ik soms, had ik maar eerder de moed gehad. Eigenlijk was ik 4 jaar geleden hier al mee bezig.
Therapie is idd een goede stap, je krijgt inzichten in je relatie maar vooral in jezelf.
Door zo laat met gesprekken te beginnen hier thuis heb ik gemerkt dat we er slechter voor staan dan ik dacht. Zit ook in relatietherapie maar ik denk niet dat we de zomer gaan halen. Het is heel jammer, maar ik voel me ook bevrijdt!
Probeer het open te breken Ninah!! Zet door want je blijft anders maar steeds hangen in hetzelfde.
Sterkte xx
Jammer om dit te moeten lezen Sushii. Maar wel herkenbaar. Ook bij mij is het zo verlopen. Tot het tijdspad tot het punt dat ik het besef kreeg tot ik mijn conclusie trok. Maar ook dat ik me bevrijdt voelde toen ik het vertelde.
Kan niets anders doen dan je sterkte wensen. Weet waar je door heen moet. Net als (helaas) een groot aantal anderen hier onder ons.
@ninah.... Ik heb alle verhalen niet meer gevolgd de laatste tijd maar las net je post en herkende daar erg veel in. Bij mij speelde dit in het voorjaar ook al een rol. Proberen te praten, geen feedback, weer wachten, dan komt er weer een feestje, een vakantie. En de stap om uiteindelijk een goed gesprek te beginnen kan soms weer maanden duren.
Nu het bij mij alleen maar thuis praten is..waar ik inmiddels mijn buik vol van heb...denk ik soms, had ik maar eerder de moed gehad. Eigenlijk was ik 4 jaar geleden hier al mee bezig.
Therapie is idd een goede stap, je krijgt inzichten in je relatie maar vooral in jezelf.
Door zo laat met gesprekken te beginnen hier thuis heb ik gemerkt dat we er slechter voor staan dan ik dacht. Zit ook in relatietherapie maar ik denk niet dat we de zomer gaan halen. Het is heel jammer, maar ik voel me ook bevrijdt!
Probeer het open te breken Ninah!! Zet door want je blijft anders maar steeds hangen in hetzelfde.
Sterkte xx
Jammer om dit te moeten lezen Sushii. Maar wel herkenbaar. Ook bij mij is het zo verlopen. Tot het tijdspad tot het punt dat ik het besef kreeg tot ik mijn conclusie trok. Maar ook dat ik me bevrijdt voelde toen ik het vertelde.
Kan niets anders doen dan je sterkte wensen. Weet waar je door heen moet. Net als (helaas) een groot aantal anderen hier onder ons.
dinsdag 2 februari 2010 om 20:54
@ Ninah, Sushi, CL: lastig als je partner niet echt wederkerig is in het gesprek, maar ook zo herkenbaar! En soms heb je gewoon de energie niet om zelf steeds de 'aanjager' te moeten zijn daarin he? Mensen adviseren mij ook wel eens relatietherapie, maar naar mijn idee is het geen kwestie van praten alleen; soms is het ook een stuk persoonlijkheid (dus ook gebrek aan reflectie e.d.) waar je weinig aan kunt doen. Alleen als hij dat wil kan eraan gewerkt worden, maar hij ziet niet altijd het probleem. Dan is het dus een probleem voor mij (of jou dus), en niet per definitie ook voor hem. Maakt het extra lastig.
Vandaag zat ik met een collega in de auto, en zij sprak de wijze woorden: soms is tijd ook een oplossing op zichzelf. Ik ben van nature iemand die problemen graag aanpakt, oplost, en doorgaat. Nu kan dat niet, en door dat te ervaren, en me daar (voor nu iig) bij proberen neer te leggen, ervaar ik ook dat tijd soms ook een (al dan niet tijdelijke) oplossing kan zijn. Wellicht dat jullie er ook je voordeel mee kunnen doen? zo niet, gewoon negeren dit bericht
Vandaag zat ik met een collega in de auto, en zij sprak de wijze woorden: soms is tijd ook een oplossing op zichzelf. Ik ben van nature iemand die problemen graag aanpakt, oplost, en doorgaat. Nu kan dat niet, en door dat te ervaren, en me daar (voor nu iig) bij proberen neer te leggen, ervaar ik ook dat tijd soms ook een (al dan niet tijdelijke) oplossing kan zijn. Wellicht dat jullie er ook je voordeel mee kunnen doen? zo niet, gewoon negeren dit bericht
dinsdag 2 februari 2010 om 21:14
@bkstr: om te beginnen heb ik er meteen al wat aan! Het zijn ook de wijze woorden van mijn sv, al heeft hij er belang bij ook natuurlijk.
@ Ninah, Sushii, CL, iedereen-die-het-meemaakte: die situatie van stroperigheid, niet communiceren, uitstel van aanpak, moeizame gesprekken, eindeloos afwachten, maar doorgaan met hoe het gaat... uiteindelijk ben je gewoon helemaal alleen en kun je alleen jezelf bevrijden denk ik. Maar ik durf dat nog lang niet hoor.
Soms denk ik dat ik graag in therapie wil, ook samen evt. om echt te proberen hieruit te komen en nog samen oud te worden, gelukkig ook nog dan. Lijkt me wel de vraag of je sv-ervaring buiten die therapie kan blijven. Of je daar dan je mond over kan houden. Sushii, praat jij daar ook over?
Ninah, de laatste keer dat ik het open probeerde te breken zei nr1 dat hij het allemaal vaag vond en dat ik maar met iets concreets moest komen de volgende keer, anders zonde van zijn tijd. Toen is er ècht iets bij me stuk gegaan. En nu er iets concreets is heb ik helemaal niet de behoefte dat te melden (cynisch lachje).
Geloof dat ik even in de tijd-zal-het-leren- & kop-in-het-zand- stand ga. Onderwijl zo nu en dan genietend van alle totaal onvoorwaardelijke sv-aandacht.
Sterkte allemaal!
@ Ninah, Sushii, CL, iedereen-die-het-meemaakte: die situatie van stroperigheid, niet communiceren, uitstel van aanpak, moeizame gesprekken, eindeloos afwachten, maar doorgaan met hoe het gaat... uiteindelijk ben je gewoon helemaal alleen en kun je alleen jezelf bevrijden denk ik. Maar ik durf dat nog lang niet hoor.
Soms denk ik dat ik graag in therapie wil, ook samen evt. om echt te proberen hieruit te komen en nog samen oud te worden, gelukkig ook nog dan. Lijkt me wel de vraag of je sv-ervaring buiten die therapie kan blijven. Of je daar dan je mond over kan houden. Sushii, praat jij daar ook over?
Ninah, de laatste keer dat ik het open probeerde te breken zei nr1 dat hij het allemaal vaag vond en dat ik maar met iets concreets moest komen de volgende keer, anders zonde van zijn tijd. Toen is er ècht iets bij me stuk gegaan. En nu er iets concreets is heb ik helemaal niet de behoefte dat te melden (cynisch lachje).
Geloof dat ik even in de tijd-zal-het-leren- & kop-in-het-zand- stand ga. Onderwijl zo nu en dan genietend van alle totaal onvoorwaardelijke sv-aandacht.
Sterkte allemaal!
