Seks
alle pijlers
Minnaar
maandag 24 maart 2008 om 21:18
Stew gun jezelf en hem even rust. Als je morgen mailt krijg je wrs weer antwoord en zo hou je de cirkel die nu ontstaan is in stand. De drang om je mail te checken zal vanzelf - ja echt waar ;) - minder worden als je het nu even laat. Dan kan je als alles een klein beetje bezonken en minder emotioneel beladen is altijd nog verder kijken.
dinsdag 25 maart 2008 om 11:46
Nee, maar Houvanjezelf, jij zit in een hele andere situatie.
Ik heb me ook ingehouden en ik ga hem niet mailen. Vandaag denk ik er weer anders over, gelukkig. Soms heb ik gewoon een moeilijk moment. Ik ga veel werken en andere leuke dingen doen zodat ik afleiding heb. En het is gewoon lekker dat ik het hier van me af kan schrijven.
Ik heb me ook ingehouden en ik ga hem niet mailen. Vandaag denk ik er weer anders over, gelukkig. Soms heb ik gewoon een moeilijk moment. Ik ga veel werken en andere leuke dingen doen zodat ik afleiding heb. En het is gewoon lekker dat ik het hier van me af kan schrijven.
dinsdag 25 maart 2008 om 13:20
Ik word altijd een beetje recalcitrant van verplichte feestdagen, terwijl het best relaxed was allemaal. En dan 'moet' ik weer iets doen wat eigenlijk niet mag/kan.
In plaats van mailen, hier posten stew!
Ik zou ook wel willen mailen, bellen, sms-en, maar doe het niet. Hij zou mij laten weten als hij verliefd zou worden, en ik heb nog niets gehoord, dus misschien niet, of nog geen verandering. Raar eigenlijk dat we elkaar heel goed kennen maar dit allemaal een beetje in het midden laten.
In plaats van mailen, hier posten stew!
Ik zou ook wel willen mailen, bellen, sms-en, maar doe het niet. Hij zou mij laten weten als hij verliefd zou worden, en ik heb nog niets gehoord, dus misschien niet, of nog geen verandering. Raar eigenlijk dat we elkaar heel goed kennen maar dit allemaal een beetje in het midden laten.
woensdag 26 maart 2008 om 19:00
Hallo Allemaal,
Heb niet veel tijd om te schrijven in een verplicht weekend waar manlief meestal om me heen loopt, maar ik lees wel steeds even bij.
Het is ook moelijk Stew, om maar af te wachten, maar je kan beter even hier posten als je wat kwijt wil.
Maar hij zal het er zelf ook niet makkelijk mee hebben.
Als hij weet wat hij mist, komt hij vast wel terug.
Heb niet veel tijd om te schrijven in een verplicht weekend waar manlief meestal om me heen loopt, maar ik lees wel steeds even bij.
Het is ook moelijk Stew, om maar af te wachten, maar je kan beter even hier posten als je wat kwijt wil.
Maar hij zal het er zelf ook niet makkelijk mee hebben.
Als hij weet wat hij mist, komt hij vast wel terug.
woensdag 26 maart 2008 om 20:28
Nou meiden, bij mij is het 'licht' ook weer uit.
Donderdag voor de Pasen een spannend samenzijn en dan daarna 5 dagen radiostilte. (nogmaals: voorheen spraken we elkaar dagelijks)
Ik trek het gewoon niet. Ik begrijp het allemaal wel maar ik word er helemaal gek van. En het ergste is dat ik het al had zien aankomen. Dit is het cirkeltje waarin we constant draaien. En hij is de laatste tijd degene die bepaalt wanneer en welke kant er op gedraaid wordt. En ik laat het gewoon gebeuren, oen die ik ben.
Ineens word ik op dinsdag, na weken van stilte, overladen met geile communicatie wat zich opwerkt tot een hoogtepunt (donderdagmiddag) en daarna moet het dan weer weken stil zijn, moeten we rustig aan doen, is het ineens druk, wil hij niet herhaling vallen etc etc.
Ik ging dus dinsdag totaal door het lint. Helaas om iets totaal onterechts.
Gevolg is dat hij nu een adempauze wil.
Prima, het is feitelijk weinig anders dan wat er normaal had gebeurd.
Ik weet alleen nog niet of ik het bij een pauze laat. Ik denk er serieus aan om te stoppen.
Ik kan er niet tegen dat ik maar moet raden of hij me nog wel wil. Ik wil daar niet eens over na hoeven denken. Het is leuk om te roepen dat ik dat heus wel weet maar ik heb blijkbaar meer bevestiging nodig dan dat. Ik kan er niet tegen om alleen na zo'n onderonsje (of vlak daarvoor) te horen dat ik zo lekker ben. Nooit meer eens zomaar. (tja, al die herhaling natuurlijk van eh?? wanneer ook al weer) En het is niet alsof hij nooit een voorbeeld krijgt van hoe zo'n complimentje er uit ziet.
Ik voel me goedkoop als ik 5 dagen dan niks meer hoor. Voel me een rund dat ik zonder morren direct kom opdraven als hij ineens weer zin heeft. Het is toch te achterlijk voor woorden dat ik daarna niet eens durf te zinspelen op een volgende keer want stel je voor. Nee, we moeten er geen gewoonte van maken. We moeten vooral oppassen. Ik moet niet doordraven, bla bla bla...
De lusten wegen op dit moment even niet meer op tegen de lasten.
En Stew, je hebt gelijk dat dit geknipper niks opschiet.
Ik durf nl. ook al bijna te stellen dat deze pauze nooit langer als een week gaat duren. Dan heb ik de eerste sms of mail alweer te pakken. Want ja, hij vind het toch ook wel erg moeilijk.
Excuus voor het gal spuwen maar ik moet het gewoon even kwijt.
Dus dit vlindertje is serieus aan het overwegen om te stoppen. Enerzijds brengt dat idee me rust maar anderzijds maakt het me heel verdrietig.
Donderdag voor de Pasen een spannend samenzijn en dan daarna 5 dagen radiostilte. (nogmaals: voorheen spraken we elkaar dagelijks)
Ik trek het gewoon niet. Ik begrijp het allemaal wel maar ik word er helemaal gek van. En het ergste is dat ik het al had zien aankomen. Dit is het cirkeltje waarin we constant draaien. En hij is de laatste tijd degene die bepaalt wanneer en welke kant er op gedraaid wordt. En ik laat het gewoon gebeuren, oen die ik ben.
Ineens word ik op dinsdag, na weken van stilte, overladen met geile communicatie wat zich opwerkt tot een hoogtepunt (donderdagmiddag) en daarna moet het dan weer weken stil zijn, moeten we rustig aan doen, is het ineens druk, wil hij niet herhaling vallen etc etc.
Ik ging dus dinsdag totaal door het lint. Helaas om iets totaal onterechts.
Gevolg is dat hij nu een adempauze wil.
Prima, het is feitelijk weinig anders dan wat er normaal had gebeurd.
Ik weet alleen nog niet of ik het bij een pauze laat. Ik denk er serieus aan om te stoppen.
Ik kan er niet tegen dat ik maar moet raden of hij me nog wel wil. Ik wil daar niet eens over na hoeven denken. Het is leuk om te roepen dat ik dat heus wel weet maar ik heb blijkbaar meer bevestiging nodig dan dat. Ik kan er niet tegen om alleen na zo'n onderonsje (of vlak daarvoor) te horen dat ik zo lekker ben. Nooit meer eens zomaar. (tja, al die herhaling natuurlijk van eh?? wanneer ook al weer) En het is niet alsof hij nooit een voorbeeld krijgt van hoe zo'n complimentje er uit ziet.
Ik voel me goedkoop als ik 5 dagen dan niks meer hoor. Voel me een rund dat ik zonder morren direct kom opdraven als hij ineens weer zin heeft. Het is toch te achterlijk voor woorden dat ik daarna niet eens durf te zinspelen op een volgende keer want stel je voor. Nee, we moeten er geen gewoonte van maken. We moeten vooral oppassen. Ik moet niet doordraven, bla bla bla...
De lusten wegen op dit moment even niet meer op tegen de lasten.
En Stew, je hebt gelijk dat dit geknipper niks opschiet.
Ik durf nl. ook al bijna te stellen dat deze pauze nooit langer als een week gaat duren. Dan heb ik de eerste sms of mail alweer te pakken. Want ja, hij vind het toch ook wel erg moeilijk.
Excuus voor het gal spuwen maar ik moet het gewoon even kwijt.
Dus dit vlindertje is serieus aan het overwegen om te stoppen. Enerzijds brengt dat idee me rust maar anderzijds maakt het me heel verdrietig.
woensdag 26 maart 2008 om 21:05
Jeetje Nachtvlinder, wat balen zeg. Maar weer zo herkenbaar. En wij vrouwen maar denken dat wij zeuren! Ze zijn volgens mij als de dood voor claimerig gedrag. Dat afstoten en aantrekken herken ik zo goed. Maar nu het er niet meer is mis ik dat ook heel erg. Dus als ik jou was zou ik toch nog even afwachten hoe je je over een paar dagen voelt. Veel sterkte meis!
woensdag 26 maart 2008 om 21:14
Oh ja, claimerig gedrag. Die heb ik al eens voor mijn voeten gekregen. Net als dat ik hem niet mag 'opeisen'.
Ik ben toch verdorie geen hondje wat netjes op haar beurt moet wachten (hoe toepasselijk). Kom op zeg.
Nee, Het moet altijd spontaan en vooral ongepland zijn.
Ik word er gewoon zo verdrietig van en inmiddels ook een beetje boos. Misschien moet ik het allemaal even laten rusten.
Dus het is goed om een adempauze in te lassen.
Ik vind het allemaal nog steeds veel te leuk dus ik zal er volgende week vast anders over denken.
Ik heb mezelf al wel voorgenomen om het heft weer in handen te nemen. Ik liet me veel te veel door hem leven. Dit keer ga ik bepalen hoe lang die pauze gaat duren. Laat hem maar even zweten.
Ik ben toch verdorie geen hondje wat netjes op haar beurt moet wachten (hoe toepasselijk). Kom op zeg.
Nee, Het moet altijd spontaan en vooral ongepland zijn.
Ik word er gewoon zo verdrietig van en inmiddels ook een beetje boos. Misschien moet ik het allemaal even laten rusten.
Dus het is goed om een adempauze in te lassen.
Ik vind het allemaal nog steeds veel te leuk dus ik zal er volgende week vast anders over denken.
Ik heb mezelf al wel voorgenomen om het heft weer in handen te nemen. Ik liet me veel te veel door hem leven. Dit keer ga ik bepalen hoe lang die pauze gaat duren. Laat hem maar even zweten.
woensdag 26 maart 2008 om 22:03
donderdag 27 maart 2008 om 07:02
@daisybloem: de reden dat ik overweeg te stoppen is omdat ik inderdaad wel bepaalde verwachtingen heb. Of die verwachtingen reeel zijn omdat ik maar een sv-tje ben? Ik weet het niet. Daarom schrijf ik het hier juist op.
Ik heb ze ook niet tegen hem uitgesproken. Het is mijn frustratie.
Het frustreert me dat sinds het niet meer bij fantaseren is gebleven, ik continue waarschuwende teksten moet horen. Het frustreert me dat ik buiten de momenten dat we samen nooit hoor of lees dat ik begeerd word. Ik moet dat maar gewoon weten, is het credo.
Het frustreert me dat ik telkens een patroon zie van spanning opbouwen, hoogtepunt, stilte/afstand/rustig aan doen. Feitelijk weet ik al op het moment dat ik hem ontmoet dat ik de weken erna dus weer totale stilte van zijn kant verwachten. Dat maakt zo'n samenzijn ineens al minder leuk.
Dat het mij frustreert wil niet zeggen dat ik hem verplicht er iets aan te doen of dat ik hem er op aanspreek. Ik merk gewoon dat ik wel bepaalde verwachtingen koester. Verwachtingen waaraan hij niet kan of wil voldoen. Daarom denk ik over stoppen
Ik heb ze ook niet tegen hem uitgesproken. Het is mijn frustratie.
Het frustreert me dat sinds het niet meer bij fantaseren is gebleven, ik continue waarschuwende teksten moet horen. Het frustreert me dat ik buiten de momenten dat we samen nooit hoor of lees dat ik begeerd word. Ik moet dat maar gewoon weten, is het credo.
Het frustreert me dat ik telkens een patroon zie van spanning opbouwen, hoogtepunt, stilte/afstand/rustig aan doen. Feitelijk weet ik al op het moment dat ik hem ontmoet dat ik de weken erna dus weer totale stilte van zijn kant verwachten. Dat maakt zo'n samenzijn ineens al minder leuk.
Dat het mij frustreert wil niet zeggen dat ik hem verplicht er iets aan te doen of dat ik hem er op aanspreek. Ik merk gewoon dat ik wel bepaalde verwachtingen koester. Verwachtingen waaraan hij niet kan of wil voldoen. Daarom denk ik over stoppen
donderdag 27 maart 2008 om 07:27
Mijn svtje heeft me inmiddels gemaild met een hele verklaring.Hij liet na een afspraak ook nooit wat horen of in ieder geval weinig. Ik denk dat het een soort vluchtgedrag is geweest. Misschien schuldgevoel, bang voor gevoelens? Ik lees dat meerdere van onze svtjes daar last van hebben.En Daisybloem, ik denk niet dat er iemand onder ons is die zijn svtje claimt of daar meer verwachtingen van heeft. Ik denk dat het tussen mijn svtje en mij wel weer goed komt. Eerst maar voorzichtig aan. En Nachtvlinder, ik denk dat het bij jou net zo gaat. Kus,X
donderdag 27 maart 2008 om 07:32
De "angst" van ons allemaal denk ik vlinder.
Ook ik heb te horen gekregen dat ik niet mag claimen en dat ik vanzelf wel merk als de spanning weer eens opgebouwd is.
Mijn verstand zegt ook "kappen ermee en niets meer hopen/verwachten" maar mijn gevoel zegt hele andere dingen.
Heb al heel lang niets van hem gehoord maar ik weet zeker dat als hij weer eens op msn kom ik er toch weer op inga (ook al heb ik mezelf voorgenomen om hem dan eens te negeren)
Spanning is leuk en lekker maar kan ook heel vervelend zijn
Ook ik heb te horen gekregen dat ik niet mag claimen en dat ik vanzelf wel merk als de spanning weer eens opgebouwd is.
Mijn verstand zegt ook "kappen ermee en niets meer hopen/verwachten" maar mijn gevoel zegt hele andere dingen.
Heb al heel lang niets van hem gehoord maar ik weet zeker dat als hij weer eens op msn kom ik er toch weer op inga (ook al heb ik mezelf voorgenomen om hem dan eens te negeren)
Spanning is leuk en lekker maar kan ook heel vervelend zijn
