Seks
alle pijlers
Minnaar
dinsdag 29 april 2008 om 23:05
In mijn geval is tijd maken niet zo'n issue (sv is collega).
Echt veel tijd maken (zoals jouw date) is wel lastig maar niet onmogelijk.
Maar hij is een paar weken geleden gestopt. Na wat bezinning en afkoeling denk ik dat hij vooral bang is voor gevoelens. Zowel bij mij als bij hem. Ik ben zo'n tiep in het begin vooral alles deed om contact te houden. Onder het motto, hebben = hebben. Ik was bang dat het anders helemaal op zou houden. Maar dat bleek onzin. Let it go. Rust, afstand.
En dat werkt. Hij zoekt toenadering. Eerst heel platonisch maar vandaag onmiskenbaar weer het begin van een sv-contact.
Daarom ga ik de boot afhouden. Te snel happen zal hem alleen maar afschrikken. En trouwens, ik ben geen inloophuis.
Laat hem eerst maar eens laten zien hoe graag hij wil.
Echt veel tijd maken (zoals jouw date) is wel lastig maar niet onmogelijk.
Maar hij is een paar weken geleden gestopt. Na wat bezinning en afkoeling denk ik dat hij vooral bang is voor gevoelens. Zowel bij mij als bij hem. Ik ben zo'n tiep in het begin vooral alles deed om contact te houden. Onder het motto, hebben = hebben. Ik was bang dat het anders helemaal op zou houden. Maar dat bleek onzin. Let it go. Rust, afstand.
En dat werkt. Hij zoekt toenadering. Eerst heel platonisch maar vandaag onmiskenbaar weer het begin van een sv-contact.
Daarom ga ik de boot afhouden. Te snel happen zal hem alleen maar afschrikken. En trouwens, ik ben geen inloophuis.
Laat hem eerst maar eens laten zien hoe graag hij wil.
dinsdag 29 april 2008 om 23:16
Dat leven beheersen dat bleek voor mij absoluut een harde les.
Dat is nu niet meer zo. Vind het leuk dat hij toenadering zoekt maar het is niet meer zo dat hij daarmee direct weer mijn gedachten bevolkt en mijn nachtrust verstoort.
Heb ik wel een tijdje last van gehad.
Een maandje rust heeft dat wel opgelost gelukkig.
Dat is nu niet meer zo. Vind het leuk dat hij toenadering zoekt maar het is niet meer zo dat hij daarmee direct weer mijn gedachten bevolkt en mijn nachtrust verstoort.
Heb ik wel een tijdje last van gehad.
Een maandje rust heeft dat wel opgelost gelukkig.
woensdag 30 april 2008 om 02:35
Mag ik even van me afschrijven? Ik denk dat dit stuk eigenlijk op de relatie-pijler thuishoort, maar ik kan de moraalridders die alleen maar over mijn sv zullen beginnen er even niet bij hebben nu.
Afgelopen vrijdag hebben mijn man en ik een knallende ruzie gehad over eigenlijk niets.
Nadat we vervolgens 2 dagen tegen elkaar gezwegen hebben, moesten we op zaterdagavond toch echt met elkaar om de tafel, en dat ontspon zich tot een gesprek over ons huwelijk.
Ik heb hem niet verteld over mijn sv, maar ik heb hem wel gezegd dat ik me verveel in mijn huwelijk met hem. Hij gaf op zijn beurt aan mij op verschillende punten eigenlijk niet meer zo leuk te vinden de laatste tijd.
Hierboven dus het gesprek in een notendop. Het geeft dus nogal wat problemen op dit moment. Mijn man wil binnen een half jaar verhuizen naar een ander deel van het land en nu moeten we dus beslissen of ik wel met hem meega, of dat ik blijf waar we nu zijn.
Even over mijn huwelijk, we zijn al erg lang bij elkaar en zeker niet ongelukkig, maar de spanning is wel weg. Ik heb af en toe het gevoel dat we samen een bedrijf runnen, met sex als vrijdagmiddag-borrel.
Mijn man is mijn beste vriend, we hebben veel gemeen en kunnen ontzettend lachen samen.
Maar is dit genoeg om een huwelijk in stand te houden?
Als ik kijk naar andere stellen waar we in NL mee omgingen, dan heb ik niet het idee dat die elkaar nou nog regelmatig de kleren van het lijf rukken. Integendeel, ik vind de meesten nog gezapiger dan wij.
Waarschijnlijk doordat ik tegenwoordig een sv heb, ben ik meer gaan nadenken over dingen als passie of het gebrek eraan in een relatie.
Begrijp me niet verkeerd, als ik wegga bij mijn man is dit niet om een relatie te beginnen met mijn sv. Buiten de geweldige sex is er verder niet zoveel geweldigs aan hem.
Ik zou dan dus weer alleen zijn, waar ik niet aan moet denken, maar dan geef ik mezelf wel de kans om ooit een relatie te hebben waarin ik het misschien allemaal kan hebben. De verbondenheid, de vriendschap en de passie.
En aan de andere kant denk ik dan; misschien zit er altijd wel een houdbaarheidsdatum op passie. Zelfs de sex met mijn sv is na 3 maanden al minder spannend dan in het begin.
Ik kan eigenlijk niet geloven dat ik zelfs maar overweeg om mijn man te verlaten.
Tijdens het gesprek zei hij dat als ik niet met hem mee verhuisde, hij dan ook niet weg zou kunnen, omdat hij dan te ver weg is als ik hem nodig heb.
Toen zei hij dat hij aan de andere kant misschien toch terug zou moeten naar NL, omdat hij daar meer kan verdienen, zodat hij me geld kan sturen tot ik het hier financieel in mijn eentje kan redden.
Hij heeft me de rest van de nacht in zijn armen gehouden omdat ik zo onbedaarlijk moest huilen.
Zo'n man laat je toch niet in de steek? Dan spoor je toch niet?
Ik word ook helemaal beroerd bij het idee dat er een moment komt waarna ik hem nooit meer zal zien.
En waarom? Voor spanning en passie met een andere man? Spanning en passie die na verloop van tijd toch weer verwatert?
En toch heb ik het moeilijk met het idee dat we nog wel 40 jaar bij elkaar kunnen zijn, 40 jaar op dezelfde manier doorgaan.
Ik weet het gewoon even niet.
Moet ik ophouden met zeuren? Gewoon doorgaan met de spanning buiten mijn huwelijk te zoeken? Ik geloof niet zo in dat concept van sex hebben met een ander om het sexleven met je man op te krikken.
Dank voor het "luisteren".
Afgelopen vrijdag hebben mijn man en ik een knallende ruzie gehad over eigenlijk niets.
Nadat we vervolgens 2 dagen tegen elkaar gezwegen hebben, moesten we op zaterdagavond toch echt met elkaar om de tafel, en dat ontspon zich tot een gesprek over ons huwelijk.
Ik heb hem niet verteld over mijn sv, maar ik heb hem wel gezegd dat ik me verveel in mijn huwelijk met hem. Hij gaf op zijn beurt aan mij op verschillende punten eigenlijk niet meer zo leuk te vinden de laatste tijd.
Hierboven dus het gesprek in een notendop. Het geeft dus nogal wat problemen op dit moment. Mijn man wil binnen een half jaar verhuizen naar een ander deel van het land en nu moeten we dus beslissen of ik wel met hem meega, of dat ik blijf waar we nu zijn.
Even over mijn huwelijk, we zijn al erg lang bij elkaar en zeker niet ongelukkig, maar de spanning is wel weg. Ik heb af en toe het gevoel dat we samen een bedrijf runnen, met sex als vrijdagmiddag-borrel.
Mijn man is mijn beste vriend, we hebben veel gemeen en kunnen ontzettend lachen samen.
Maar is dit genoeg om een huwelijk in stand te houden?
Als ik kijk naar andere stellen waar we in NL mee omgingen, dan heb ik niet het idee dat die elkaar nou nog regelmatig de kleren van het lijf rukken. Integendeel, ik vind de meesten nog gezapiger dan wij.
Waarschijnlijk doordat ik tegenwoordig een sv heb, ben ik meer gaan nadenken over dingen als passie of het gebrek eraan in een relatie.
Begrijp me niet verkeerd, als ik wegga bij mijn man is dit niet om een relatie te beginnen met mijn sv. Buiten de geweldige sex is er verder niet zoveel geweldigs aan hem.
Ik zou dan dus weer alleen zijn, waar ik niet aan moet denken, maar dan geef ik mezelf wel de kans om ooit een relatie te hebben waarin ik het misschien allemaal kan hebben. De verbondenheid, de vriendschap en de passie.
En aan de andere kant denk ik dan; misschien zit er altijd wel een houdbaarheidsdatum op passie. Zelfs de sex met mijn sv is na 3 maanden al minder spannend dan in het begin.
Ik kan eigenlijk niet geloven dat ik zelfs maar overweeg om mijn man te verlaten.
Tijdens het gesprek zei hij dat als ik niet met hem mee verhuisde, hij dan ook niet weg zou kunnen, omdat hij dan te ver weg is als ik hem nodig heb.
Toen zei hij dat hij aan de andere kant misschien toch terug zou moeten naar NL, omdat hij daar meer kan verdienen, zodat hij me geld kan sturen tot ik het hier financieel in mijn eentje kan redden.
Hij heeft me de rest van de nacht in zijn armen gehouden omdat ik zo onbedaarlijk moest huilen.
Zo'n man laat je toch niet in de steek? Dan spoor je toch niet?
Ik word ook helemaal beroerd bij het idee dat er een moment komt waarna ik hem nooit meer zal zien.
En waarom? Voor spanning en passie met een andere man? Spanning en passie die na verloop van tijd toch weer verwatert?
En toch heb ik het moeilijk met het idee dat we nog wel 40 jaar bij elkaar kunnen zijn, 40 jaar op dezelfde manier doorgaan.
Ik weet het gewoon even niet.
Moet ik ophouden met zeuren? Gewoon doorgaan met de spanning buiten mijn huwelijk te zoeken? Ik geloof niet zo in dat concept van sex hebben met een ander om het sexleven met je man op te krikken.
Dank voor het "luisteren".
woensdag 30 april 2008 om 07:07
Ik denk zelf dat het erg zeldzaam is als de passie heel lang blijft; er komt veel voor in de plaats (als het goed is) en daar zou je in principe tevreden mee moeten kunnen zijn. Maar de maatschappij verandert, de eisen aan een relatie worden steeds hoger en die zijn soms lastig te vervullen. Vandaar het begrip SV
Je merkt aan jezelf wel of je ermee door kunt gaan of echt weer los wilt zijn, met inderdaad weer ruimte voor alle kansen. Of het er beter op zal worden, geen idee; wel anders.
Sterkte!
Je merkt aan jezelf wel of je ermee door kunt gaan of echt weer los wilt zijn, met inderdaad weer ruimte voor alle kansen. Of het er beter op zal worden, geen idee; wel anders.
Sterkte!
Filosofisch gezien was de eerste mens ter wereld die online was... een koorddanser.
woensdag 30 april 2008 om 07:13
Geheim, volgens mij is het helemaal niet zo vreemd dat je dit soort gevoelens krijgt binnen een lange relatie. Ik vind het knap dat jullie naar elkaar geuit hebben dat er iets mist (of aan de hand is) in je relatie en ik geloof dat dat al een hele grote stap is. Het hebben van een sv kan, naast dat het in sommige gevallen een extra impuls aan je seksleven geeft, natuurlijk ook benadrukken wat je juist mist in je relatie. En dit geeft misschien een vertekend beeld. Maar je hebt natuurlijk zelf al door dat het ook in andere relaties niet "spannend" kan blijven. Dat blijft volgens mij in veel relaties het probleem, die spanning is heerlijk, maar duurt niet eeuwig en moet je daarna "genoegen" nemen met liefde en vriendschap en dat de rest van je leven? Ik heb weet het niet hoor, blijf het een moeilijk vraagstuk vinden. Ik heb hier ook wel eens moeite mee, maar blijf er voor mezelf toch bij dat die veilige, liefdevolle basis erg belangrijk is en ook veel rust geeft. Spanning is leuk, maar alleen spanning geeft ook geen voldoening. Misschien is het toch wel waar dat je niet "alles" kunt hebben....
Ik leef in ieder geval met je mee en wens je veel sterkte.
Ik leef in ieder geval met je mee en wens je veel sterkte.
woensdag 30 april 2008 om 08:12
@Geheim:
Ik heb je posting aandachtig en met interesse gelezen en heb er een aantal zaken uitgelicht:
Als ik kijk naar andere stellen waar we in NL mee omgingen, dan heb ik niet het idee dat die elkaar nou nog regelmatig de kleren van het lijf rukken. Integendeel, ik vind de meesten nog gezapiger dan wij.
Wat heb je eraan om naar het wel (en vooral wee) van andere NL stellen te kijken? Dat brengt je in ieder geval in positieve zin niet verder.
Begrijp me niet verkeerd, als ik wegga bij mijn man is dit niet om een relatie te beginnen met mijn sv. Buiten de geweldige sex is er verder niet zoveel geweldigs aan hem.
Oftewel...je sv is geil, lekker, maar verder dan sex gaat het niet. Hij is geen relatiemateriaal en zal dat ook niet gaan worden. Spanning en sex zijn de ingrediënten van een sv-gebeuren. En da's maar goed ook.
Ik zou dan dus weer alleen zijn, waar ik niet aan moet denken, maar dan geef ik mezelf wel de kans om ooit een relatie te hebben waarin ik het misschien allemaal kan hebben.
Gelukkig maak je het met de "maar" goed, want het alleen moeten zijn mag m.i. nooit een reden zijn om bij je partner weg te gaan. Net zoals overigens kinderen en een goeie financiële positie geen reden moeten zijn om bij je partner te blijven. Dan ontzeg je jezelf geluk en -hoe cliché het ook klinkt-: Je zult eerst gelukkig met jezelf moeten zijn, voordat je dat met een ander kunt zijn. Geen speltip trouwens, maar een tegeltjeswijsheid.
Zo'n man laat je toch niet in de steek? Dan spoor je toch niet?
Ik word ook helemaal beroerd bij het idee dat er een moment komt waarna ik hem nooit meer zal zien.
En waarom? Voor spanning en passie met een andere man? Spanning en passie die na verloop van tijd toch weer verwatert?
Klopt, je weet het zelf heel goed. Je man is je beste vriend en voor een fling of een kortdurende spannende periode verlaat je je beste vriend niet. Speltip 35: You don't know what you've got untill it's gone en ondervind dit niet aan den lijve. Spanning heeft zijn houdbaarheidsdatum. Succes.
Ik heb je posting aandachtig en met interesse gelezen en heb er een aantal zaken uitgelicht:
Als ik kijk naar andere stellen waar we in NL mee omgingen, dan heb ik niet het idee dat die elkaar nou nog regelmatig de kleren van het lijf rukken. Integendeel, ik vind de meesten nog gezapiger dan wij.
Wat heb je eraan om naar het wel (en vooral wee) van andere NL stellen te kijken? Dat brengt je in ieder geval in positieve zin niet verder.
Begrijp me niet verkeerd, als ik wegga bij mijn man is dit niet om een relatie te beginnen met mijn sv. Buiten de geweldige sex is er verder niet zoveel geweldigs aan hem.
Oftewel...je sv is geil, lekker, maar verder dan sex gaat het niet. Hij is geen relatiemateriaal en zal dat ook niet gaan worden. Spanning en sex zijn de ingrediënten van een sv-gebeuren. En da's maar goed ook.
Ik zou dan dus weer alleen zijn, waar ik niet aan moet denken, maar dan geef ik mezelf wel de kans om ooit een relatie te hebben waarin ik het misschien allemaal kan hebben.
Gelukkig maak je het met de "maar" goed, want het alleen moeten zijn mag m.i. nooit een reden zijn om bij je partner weg te gaan. Net zoals overigens kinderen en een goeie financiële positie geen reden moeten zijn om bij je partner te blijven. Dan ontzeg je jezelf geluk en -hoe cliché het ook klinkt-: Je zult eerst gelukkig met jezelf moeten zijn, voordat je dat met een ander kunt zijn. Geen speltip trouwens, maar een tegeltjeswijsheid.
Zo'n man laat je toch niet in de steek? Dan spoor je toch niet?
Ik word ook helemaal beroerd bij het idee dat er een moment komt waarna ik hem nooit meer zal zien.
En waarom? Voor spanning en passie met een andere man? Spanning en passie die na verloop van tijd toch weer verwatert?
Klopt, je weet het zelf heel goed. Je man is je beste vriend en voor een fling of een kortdurende spannende periode verlaat je je beste vriend niet. Speltip 35: You don't know what you've got untill it's gone en ondervind dit niet aan den lijve. Spanning heeft zijn houdbaarheidsdatum. Succes.
woensdag 30 april 2008 om 10:50
Geheim, wat een ellende. Ja je moet nu gaan duiken in je eigen gevoelens. Wat wil jij? En nee blijven omdat je niet alleen wilt zijn is niet de manier denk ik. Blijven omdat je niet zonder hém kan ja dat zou een hele goede reden kunnen zijn.
Tuurlijk zijn er in iedere relaties mindere dingen maar zolang het positieve de boventoon voert moet je denk ik nog heel goed nadenken wat je verder wil en gaat doen.
En sex, ja is heel belangrijk maar als dat (geen spanning) je enige probleem is in je relatie dan moet daar toch een gezamelijke oplossing in gevonden kunnen worden.
En kijken naar anderen is natuurlijk onzin want er zijn altijd mensen die het slechter hebben dan jij, dus moet je dan altijd maar genoegen nemen met wat er gebeurd in je leven?
Tuurlijk zijn er in iedere relaties mindere dingen maar zolang het positieve de boventoon voert moet je denk ik nog heel goed nadenken wat je verder wil en gaat doen.
En sex, ja is heel belangrijk maar als dat (geen spanning) je enige probleem is in je relatie dan moet daar toch een gezamelijke oplossing in gevonden kunnen worden.
En kijken naar anderen is natuurlijk onzin want er zijn altijd mensen die het slechter hebben dan jij, dus moet je dan altijd maar genoegen nemen met wat er gebeurd in je leven?
woensdag 30 april 2008 om 11:29
nu kan ik je reacties beter plaatsen, geheim....
oi.....ik geloof inmiddels dat alle relaties aan een dip als deze moeten geloven en herken daarom veel in je verhaal. Ik baal ervan dat het niet mogelijk is om het gevoel vast te houden van de eerste streling, de eerste keer dat je elkaar weer zag nadat de vonk over geslagen was, de eerste (paar) keer seks. Het wordt allemaal gewoner, je raakt gewend.
Voor mij was het gebrek aan passie en hartstocht in een vorige lange relatie een van de belangrijkste redenen om een punt achter de relatie te zetten en tot op de dag van vandaag ben ik blij dat ik dat gedaan heb. Het werd voor mij een rationele oefening en dat is iets wat ik jou ook zie doen. 'Dit is goed, dat is goed, eigenlijk zouden heel veel mensen waarschijnlijk blij zijn met een relatie als deze, dus eigenlijk moet ik niet zeuren.'
Het breekpunt was voor mij dat ik echt concessies aan het maken was, en mijn ratio en gevoel (ook na langere tijd) geen evenwicht meer konden vormden. Het bleef voelen als een gemis waar ik niet de rest van mijn leven zonder wilde.
Zo ver klinkt het bij jou nog (lang) niet overigens...
Sterkte...en zorg dat je ergens wat slaap neemt...dit sloopt en zonder slaap zie je de wereld over het algemeen niet vrolijker!
oi.....ik geloof inmiddels dat alle relaties aan een dip als deze moeten geloven en herken daarom veel in je verhaal. Ik baal ervan dat het niet mogelijk is om het gevoel vast te houden van de eerste streling, de eerste keer dat je elkaar weer zag nadat de vonk over geslagen was, de eerste (paar) keer seks. Het wordt allemaal gewoner, je raakt gewend.
Voor mij was het gebrek aan passie en hartstocht in een vorige lange relatie een van de belangrijkste redenen om een punt achter de relatie te zetten en tot op de dag van vandaag ben ik blij dat ik dat gedaan heb. Het werd voor mij een rationele oefening en dat is iets wat ik jou ook zie doen. 'Dit is goed, dat is goed, eigenlijk zouden heel veel mensen waarschijnlijk blij zijn met een relatie als deze, dus eigenlijk moet ik niet zeuren.'
Het breekpunt was voor mij dat ik echt concessies aan het maken was, en mijn ratio en gevoel (ook na langere tijd) geen evenwicht meer konden vormden. Het bleef voelen als een gemis waar ik niet de rest van mijn leven zonder wilde.
Zo ver klinkt het bij jou nog (lang) niet overigens...
Sterkte...en zorg dat je ergens wat slaap neemt...dit sloopt en zonder slaap zie je de wereld over het algemeen niet vrolijker!
woensdag 30 april 2008 om 13:28
...dat er een moment komt waarna ik hem nooit meer zal zien. En waarom? Voor spanning en passie met een andere man? Spanning en passie die na verloop van tijd toch weer verwatert?
Als je zoiets schrijft lijkt het wel of je een contradictie ziet tussen het hebben van een goede echtelijke relatie en een seksvriend. Daar zit je volgens mij fout: je sv is ongetwijfeld een plezierige of zelfs noodzakelijke aanvulling om je leven mee op te fleuren, maar hij kan nooit als vervanging van je man dienen. Mag je niet met elkaar verwarren.
Als je zoiets schrijft lijkt het wel of je een contradictie ziet tussen het hebben van een goede echtelijke relatie en een seksvriend. Daar zit je volgens mij fout: je sv is ongetwijfeld een plezierige of zelfs noodzakelijke aanvulling om je leven mee op te fleuren, maar hij kan nooit als vervanging van je man dienen. Mag je niet met elkaar verwarren.
woensdag 30 april 2008 om 13:59
@geheim, misschien is een pauze van je SV en een vakantie met je man een goed idee. Even weg uit je "normale" omgeving en kijke hoe leuk je elkaar nog wel vindt.
Ik herken veel in je verhaal, en ook al weet je dat SV geen relatiematerial is, doordat je met hem wel spannende nieuwe dingen doet, ga je onbewust toch anders naar je man en relatie kijken, je wordt kritischer.
Niet eerlijk,wel menselijk, maar de "nieuwe" is altijd spannender, lekkerder, want je zit in die beginfase.....en met een sv lijkt het zelfs op een oneindige beginfase, omdat je naast de sex geen dagelijkse beslommeringen deelt...
ikzelf geloof niet in eeuwige passie met 1 persoon een heel levenlang, hoe graag ik ook zou willen.
Heel veel sterkte, wat je ook beslist, het blijft moeilijk, maar alleen het ontbreken van passie.....is dat reden genoeg om je man te verlaten?
Ik hoop voor je dat het allemaal goed uitpakt, laat je denken in ieder geval niet vertroebelen door spannende sex met een sv, probeer dat gewoon als een extraatje te zien....
Ik herken veel in je verhaal, en ook al weet je dat SV geen relatiematerial is, doordat je met hem wel spannende nieuwe dingen doet, ga je onbewust toch anders naar je man en relatie kijken, je wordt kritischer.
Niet eerlijk,wel menselijk, maar de "nieuwe" is altijd spannender, lekkerder, want je zit in die beginfase.....en met een sv lijkt het zelfs op een oneindige beginfase, omdat je naast de sex geen dagelijkse beslommeringen deelt...
ikzelf geloof niet in eeuwige passie met 1 persoon een heel levenlang, hoe graag ik ook zou willen.
Heel veel sterkte, wat je ook beslist, het blijft moeilijk, maar alleen het ontbreken van passie.....is dat reden genoeg om je man te verlaten?
Ik hoop voor je dat het allemaal goed uitpakt, laat je denken in ieder geval niet vertroebelen door spannende sex met een sv, probeer dat gewoon als een extraatje te zien....
