Moeilijkheden

Ik heb nu bijna een jaar een vriend en dit is niet de eerste keer dat ik een seks-gerelateerd probleem op dit forum zet. Onze relatie gaat heel soepel en we kunnen altijd goed bij elkaar terecht. Hij is ontzettend lief voor me en zou door het vuur gaan voor mij, ik ook voor hem.



Ik zal maar beginnen met het eerste feit; seks blijft voor mij een lastig onderwerp. Waarom? Omdat ik namelijk met een aantal dingen te kampen heb die voor mijn gevoel uiterst ongewoon zijn (ergens hoop ik dan ook reacties te krijgen van vrouwen die hetzelfde hebben, want ik word er gek van!)

Het eerste waar ik absoluut niet tegen kan bij mezelf is dat ik zelden tot nooit uit mezelf geil wordt. Ik geef hier de pil de schuld van, aangezien ik ooit eens drie maanden geen pil slikte en ik toen wel geil werd uit mezelf. Nu ik weer Mercilon slik is mijn libido vergelijkbaar met een zombie; dood als er niks gebeurd maar springt tot leven zodra mijn vriend me streelt oid (niet altijd, maar vaak genoeg wel). Ik vind het alleen zo jammer dat ik het bijna niet op kan brengen om eens het initiatief te nemen voor seks. Want als ik zelf namelijk alles behalve geil ben is het ineens een enorme opgave om de eerste stap te zetten.

Dat brengt me tot probleem 2; waarom zet ik dan alsnog die eerste stap niet gewoon maar laat het bij een verwenningsbeurt voor hem? Omdat ik bang ben dat hij ook hoopt dat ik vanzelf geil wordt en graag seks wil, maar eerlijk gezegd word ik niet geil van een pijpbeurt (om het zo maar te zeggen). Dus dan loopt het toch weer uit op een 'nee, sorry schat maar echt geen zin in nu' tegen seks. Dat lijkt me ook alles behalve leuk om elke keer te horen als man.

Zou ik het dan niet op kunnen lossen door hem ook iets bij mij te laten doen? Dat zou kunnen, als ik ook maar enig idee had van wat ik lekker zou vinden. In verschillende standjes proberen rust ik mijn hoop niet, aangezien ik van mezelf al weet dat ik aan penetratie helemaal niks heb.

Het laatste probleem waardoor ik me uiterst abnormaal voel, is dat ik nog steeds na een jaar pijn heb bij het penetreren. Ik word er niet goed van, dan ben ik eens een keer hitsig en dan zodra hij bij me binnenkomt (ook al doet hij het heel rustig) voelt het alsof iemand een overmaatse cactus naar binnen ramt. Het brand ontzettend wat meestal na een minuut of 5 wennen wel weer overgaat maar vaak legt dan de geilheid die ik inmiddels heb weten op te bouwen bij mezelf alweer het loodje. Mijn vriend is goed geschapen maar te groot is hij niet. Ook als hij me vingert gaat het goed met maar één vinger, maar zodra er twee naar binnen gaan wordt het al onprettig.



Ik weet gewoon elke keer niet wat ik moet doen. Ik wil niet steeds 'nee' blijven zeggen, maar doen alsof ik seks wil vind ik ook geen optie.

Door dit gedoe elke keer voel ik me de enige vrouw op de hele planeet die niet van seks kan genieten. Als ik hier dingen lees over hoe bijna iedere vrouw hier zo geniet van seks en het niet zou kunnen missen vraag ik me af waar ze het in godsnaam over hebben.

Het zorgt dit er gewoon voor dat ik me niet normaal voel, dat seks nog steeds een onderwerp blijft wat ik het liefst vermijd om over te praten en mijn grootste angst is dat op een dag mijn vriend er genoeg van heeft en het uitmaakt. Hij zegt zelf dat hij absoluut aan zijn trekken komt en dat hij een geweldig seksleven heeft met me maar het jammer voor mij vindt dat ik er zo weinig aan heb. Ik heb zelf ook weinig behoefte om seks te hebben en zie het als iets wat overschat wordt, maar dat kan gewoon niet als je alles erover leest en hoort. Dan denk ik bij mezelf; ik mis iets, ik doe gewoon iets niet goed, ik zit gewoon niet goed in elkaar. Het ligt niet aan mijn vriend en mijn gevoelens voor hem, want uit pure wanhoop heb ik eens geprobeerd te denken aan iemand anders oid, dat haalde ook vrij weinig uit en daarna voelde ik me een verrader.



Wie kan me helpen om er iets van te begrijpen? Het houdt me elke keer weer tegen.

Ik begrijp de invloed van de pil meer dan goed, en ik zie ook ermee stoppen als een goed begin. Waren de alternatieven nou maar wat prettiger. Een condoom neemt voor ons beiden zo'n 60% van het gevoel weg en een spiraaltje vindt ik doodeng.



Nu ik het nog eens terug lees denk ik dat schaamte ook een groot probleem bij mij speelt. Ik heb heel lang te kampen gehad met een minderwaardigheidscomplex tegen het depressieve aan. Ik was er jarenlang van overtuigd dat ik niet deugde en zelfs de vriendschappen die ik had niet verdiende. Dat is inmiddels wel anders, wat nog wel speelt is dat ik me constant onaantrekkelijk voel en mezelf een vervelend persoon vindt. Als ik van mijn vriend hoor dat ik een ontzettend lekker lichaam heb denk ik elke keer weer; okay als jij het zegt, maar ik snap het niet. Ik denk dat hierdoor ook het gezegde/spreekwoord 'je kan pas van iemand anders houden als je eerst van jezelf kan houden' enigszins speelt.

Nou ja, ik ken mn vriend nu al een jaar en inmiddels kan ik goed inschatten hoe hij denkt en zal reageren tijdens seks. Ik ben gewoon bang dat ik hem uiteindelijk ontzettend zal teleurstellen en ik wil zo graag een keer meemaken wat zoveel andere vrouwen blijkbaar wel beleven bij het hebben van seks en ik niet.

Ik baal gewoon van alles en ik voel me net een kind door het te zeggen maar; ik wil ook wat al die andere vrouwen hebben!



Zo

Hmm ja dat horen, moeten, zouden is dus waar ik me elke keer op afstem en steeds onzekerder van word. Ik moet van mezelf zo normaal mogelijk zijn en daar hoort dus eigenlijk bij dat je als 19 jarige elke dag botergeil zou moeten zijn. Maar helaas, dat is niet zo. Waar het aan ligt? Geen idee. Moedeloos word ik er van.