Seks gaat niet vanzelf

Inmiddels ben ik ruim 6 jaar samen met mijn vriend. Hij is mijn tweede bedpartner en mijn eerste relatie. In het begin van onze relatie hadden we gewoon regelmatig seks en had ik ook vaak zin. Wel deed de penetratie in het begin vaak pijn, maar dit liet ik niet merken (stom, ik weet het) en de pijn verdween dan vaak vanzelf.

In de loop van de jaren is mijn zin in seks steeds meer een probleem geworden. Ook de pijn is (met fases) erger geworden. Mijn vriend weet er inmiddels van en we hebben periodes gehad waarin penetratie gewoon echt niet mogelijk was. Mijn vriend is heel begripvol, maar ik voel me echt ongelukkig als het niet lukt.

Dit komt ook doordat ik nooit bijzonder veel zin heb om gevingerd of gebeft te worden door mijn vriend. Hij doet z'n best hoor, maar ik kan het vingeren zelf toch echt een stuk beter. Ik heb hem tips gegeven, maar vaak doet hij het toch weer te ruw of te snel op het verkeerde moment of iets dergelijks. Ik kom soms wel klaar als mijn vriend mij vingert, maar dit voelt minder fijn dan wanneer ik het zelf doe. Overigens mastubeer ik vrijwel nooit, simpelweg omdat ik vrijwel nooit aan seks denk.

Ik weet inmiddels dat ik een vaginale afwijking heb, die eventueel geopereerd kan worden maar de voorkeur van artsen gaat uit naar niet opereren, aangezien de operatie ook juist nadelige effecten kan hebben. Verder sluit ik ook niet uit dat de pijn inmiddels óók voor een groot deel een psychologische oorzaak heeft. De angst voor pijn maakt dat ik moeilijk kan ontspannen. Spontane seks kunnen we niet meer hebben. We spreken nu meestal een tijdstip af (LAT relatie) en dan zorg ik dat ik alvast opgewonden ben waardoor ik in ieder geval geen 'stress' meer heb dat ik 'snel genoeg' opgewonden moet worden, omdat anders de kans groter is dat penetratie weer te veel pijn zal doen.

Daarnaast merk ik rondom mijn stopweek vaak dat hij tegen mijn baarmoedermond aankomt, wat weer een ander soort pijn is, maar ook alles behalve prettig.. En laat dit nu juist de periode zijn dat ik soms nog wél zin heb. We doen meestal doggy style of missionaris. Soms doen we cow girl (wat ik zelf het fijnst vind, omdat ik dan meer controle heb), maar ik merk dat mijn vriend dat totaal niet fijn vind en soms ook echt pijn heeft... Hij is heel bang voor penisbreuk. Ik heb (behalve van hem) nog nooit van dit 'gevaar' gehoord... Maar ja, wie ben ik om te oordelen over zijn angsten. Ik schrik de laatste tijd soms zelfs van dingen die hij zegt, die hij gewoon geil bedoeld ('hard aanpakken' bijvoorbeeld) terwijl ik 100% zeker weet dat hij mij nooit bewust pijn zou willen doen.

We hebben een heel fijne relatie, maar ik zou zo graag ook gewoon een goed seksleven met hem willen hebben. Maar hoe? Ik weet het niet meer. Ik ben 6 jaar geleden begonnen met de pil en ik vermoed dat dit ook een negatief effect heeft op mijn libido, maar ja wat dan? Spiraal is geen optie en condooms vind ik ook niet fijn.

In mijn geval zou helaas wel om een wat grotere operatie gaan. Tenzij ik inmiddels óók nog last heb van een klein zweertje (zo voelt het soms wel), maar dat zou wel heel toevallig zijn. Ik heb vaak gedacht om ermee naar de huisarts te gaan, maar vervolgens hebben we dan ineens weer één keer seks zonder pijn en dan denk ik toch weer dat de artsen toch niks gaan zien..

Ik ben bijna 6 jaar geleden onderzocht door een gynaecoloog in het ziekenhuis en toen is eigenlijk bij toeval ontdekt dat ik een afwijking heb van mijn vagina en baarmoeder. De operatie zou inhouden dat er veel weefsel weggehaald kan worden, maar dan ontstaat er dus ook een groot litteken in mijn vagina. Juist zo'n groot litteken kan ook weer klachten geven met seks zeiden ze.

Ik ben door de reacties toch nog eens gaan lezen over mijn aandoening en ik lees dat pijn bij seks echt vaak voorkomt als je dit hebt en dat een operatie het meestal helemaal verhelpt! En alleen in sommige gevallen ontstaat er veel littekenweefsel, wat 'ongemak' kan geven. Nou, de keuze tussen 'pijn' en 'eventueel ongemak' is snel gemaakt..

Pfff, ik ben echt boos! Mij is verteld 'dat seks gewoon mogelijk is' en dat een operatie wel kon maar de risico's werden echt overdreven.

Seksuoloog vind ik ook geen slecht idee, overigens. Weet alleen niet of mijn vriend dat ziet zitten.

Ook las ik dat er door mijn aandoening makkelijk wondjes en scheurtjes kunnen ontstaan. Dat verklaart ook een hoop... (waarom de pijn soms wekenlang heftig is en soms minder erg is)

Dat heb ik niet. Het gaat bij mij om een longitudinaal vaginaal septum. Ik denk dat ze het wel zullen opereren als ik daarom vraag.

Niet quoten aub. Ik haal het misschien weer weg.
Ik schaam me ervoor, ook al besef ik mij dat dat helemaal niet logisch want ik kan er ook niks aan doen dat ik dit heb.

Ik heb zojuist een afspraak bij de huisarts gemaakt!

Een spiraal kan inderdaad niet met mijn afwijking. Steriliseren heb ik ook wel eens aan gedacht, aangezien we toch geen kinderwens hebben, maar we zijn nog best jong dus weet niet hoe realistisch dat is. Misschien ook goed om aan de huisarts te vragen.