Seks
alle pijlers
sleur?
zaterdag 19 december 2009 om 09:35
Mijn vrouw en ik zijn inmiddels bijna 10 jaar getrouwd en hebben 2 kinderen. In het begin was onze sex echt wel ok, maar als zo vaak is het gaan verstoffen. Nu is het wel erg verstoft.
De grote frequentie discussie hebben we al lang niet meer. Ik heb me maar bij 1x in de 2 weken neergelegd. uit deze discussie ontstonden toch alleen negatieve spanningen. Het probleem is dat als we sex hebben dit totaal niet meer leuk is ( voor mij dan ) Mijn vrouw vind alles wel ok zo.
Ze is nooit in de mood voor sex en moet altijd zin maken.. ( iets wat ik als man sowieso moeilijk kan begrijpen ). Als ze dan op dreef is moet alles ook snel en ben ik meestal alleen toeschouwer tot het moment dat ik in haar '" mag '" komen.
Als ik haar wil vingeren doet het altijd wel ergens zeer en likken vindt ze niet prettig. Bij gratie gods mag ik dan aan haar borsten zitten.
Ze zegt zelf dat ze niet kan fantaseren en als ze zichzelf bevredigd komt ze wel altijd klaar maar is het nooit lekker zegt ze zelf. Dit zegt ze trouwens ook over die keer dat we likken eens probeerden.
Al met al is het dus een echte sleur, die van mijn kant nu echt een negatieve stempel om onze relatie begint te drukken. En nee ik ben echt niet het type man die zijn eigen zin en wil op wil leggen. We hebben hier al vaker over gesproken en iedere keer worden er nieuwe oplossingen bedacht die aan het einde van de week meestal weer door haar zijn vergeten.
Vaak heb ik dan ook het gevoel dat ik met mijn zus ben getrouwd. We kunnen het goed met elkaar vinden maar er is totaal geen erotische spanning meer.
Iemand hier ervaring mee, en hoe hebben jullie dit opgelost?
De grote frequentie discussie hebben we al lang niet meer. Ik heb me maar bij 1x in de 2 weken neergelegd. uit deze discussie ontstonden toch alleen negatieve spanningen. Het probleem is dat als we sex hebben dit totaal niet meer leuk is ( voor mij dan ) Mijn vrouw vind alles wel ok zo.
Ze is nooit in de mood voor sex en moet altijd zin maken.. ( iets wat ik als man sowieso moeilijk kan begrijpen ). Als ze dan op dreef is moet alles ook snel en ben ik meestal alleen toeschouwer tot het moment dat ik in haar '" mag '" komen.
Als ik haar wil vingeren doet het altijd wel ergens zeer en likken vindt ze niet prettig. Bij gratie gods mag ik dan aan haar borsten zitten.
Ze zegt zelf dat ze niet kan fantaseren en als ze zichzelf bevredigd komt ze wel altijd klaar maar is het nooit lekker zegt ze zelf. Dit zegt ze trouwens ook over die keer dat we likken eens probeerden.
Al met al is het dus een echte sleur, die van mijn kant nu echt een negatieve stempel om onze relatie begint te drukken. En nee ik ben echt niet het type man die zijn eigen zin en wil op wil leggen. We hebben hier al vaker over gesproken en iedere keer worden er nieuwe oplossingen bedacht die aan het einde van de week meestal weer door haar zijn vergeten.
Vaak heb ik dan ook het gevoel dat ik met mijn zus ben getrouwd. We kunnen het goed met elkaar vinden maar er is totaal geen erotische spanning meer.
Iemand hier ervaring mee, en hoe hebben jullie dit opgelost?
zaterdag 19 december 2009 om 12:52
quote:Fame schreef op 19 december 2009 @ 10:57:
Tja, kinderen he, dan staat de natuurlijke drang om nog meer kinderen te maken even stil. En als je dan weet dat je man sex wil gaat alles op slot. Een beetje je best doen om te verleiden zonder kutgericht te zijn kan wonderen doen.Ik geloof dat wij getuige zijn van de geboorte van een prachtig nieuw woord!
Tja, kinderen he, dan staat de natuurlijke drang om nog meer kinderen te maken even stil. En als je dan weet dat je man sex wil gaat alles op slot. Een beetje je best doen om te verleiden zonder kutgericht te zijn kan wonderen doen.Ik geloof dat wij getuige zijn van de geboorte van een prachtig nieuw woord!
zaterdag 19 december 2009 om 13:15
quote:itsme045 schreef op 19 december 2009 @ 09:35:
Mijn vrouw en ik zijn inmiddels bijna 10 jaar getrouwd en hebben 2 kinderen. In het begin was onze sex echt wel ok, maar als zo vaak is het gaan verstoffen. Nu is het wel erg verstoft.
Hoe was de sex in het begin dan? Wel genoeg variatie, en was je tevreden met de frequentie? Wanneer is dat dan beginnen te veranderen, kan je dat bedenken? Want dan weet je ook vaak het waarom, en dat is nodig om iets te veranderen.
Mijn vrouw en ik zijn inmiddels bijna 10 jaar getrouwd en hebben 2 kinderen. In het begin was onze sex echt wel ok, maar als zo vaak is het gaan verstoffen. Nu is het wel erg verstoft.
Hoe was de sex in het begin dan? Wel genoeg variatie, en was je tevreden met de frequentie? Wanneer is dat dan beginnen te veranderen, kan je dat bedenken? Want dan weet je ook vaak het waarom, en dat is nodig om iets te veranderen.
zaterdag 19 december 2009 om 13:57
quote:blijfgewoonbianca schreef op 19 december 2009 @ 12:50:
Suzy, dan mag ik toch hopen dat die libido-loze vrouwen ook eens neuzen op topics waarin mannen vertellen waarom dat ze vreemdgaan.Denk eerder dat het voor 'libido-loze' vrouwen verstandiger is dat zij op topics gaan kijken hoe zij zichzelf een leuk(er) seksleven kunnen gaan gunnen/geven. De libidokillende (bedrukkende) sluimerende angst dat hun man misschien vreemd zal gaan kennen de 'libido-loze' vrouwen maar al te goed denk ik.
Suzy, dan mag ik toch hopen dat die libido-loze vrouwen ook eens neuzen op topics waarin mannen vertellen waarom dat ze vreemdgaan.Denk eerder dat het voor 'libido-loze' vrouwen verstandiger is dat zij op topics gaan kijken hoe zij zichzelf een leuk(er) seksleven kunnen gaan gunnen/geven. De libidokillende (bedrukkende) sluimerende angst dat hun man misschien vreemd zal gaan kennen de 'libido-loze' vrouwen maar al te goed denk ik.
zaterdag 19 december 2009 om 13:58
quote:CharlotteC schreef op 19 december 2009 @ 13:57:
[...]
De libidokillende (bedrukkende) sluimerende angst dat hun man misschien vreemd zal gaan kennen de 'libido-loze' vrouwen maar al te goed denk ik.Dat vraag ik me af ; zou je er niet veel meer zelf aan doen als je die angst zou hebben?
[...]
De libidokillende (bedrukkende) sluimerende angst dat hun man misschien vreemd zal gaan kennen de 'libido-loze' vrouwen maar al te goed denk ik.Dat vraag ik me af ; zou je er niet veel meer zelf aan doen als je die angst zou hebben?
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
zaterdag 19 december 2009 om 14:57
BlijfgewoonBianca: mee eens! Maar misschien beter nog dat ze lezen hoe andere libidoloze vrouwen dat teruggevonden hebben.. dus dat het niet zo is van: "ik geef nu eemaal niet zo om seks, dat zit nu eenmaal niet in me"..
Charlotte: inderdaad. Denk dat ze het wel weten, maar als je zelf geen behoefte voelt (omdat dat libido laag is dus= oorzaak) dan is het opkrikken daarvan in hun beleving voor hun man (weer een verplichting) en zien niet dat ze het juist voor zichzelf zouden doen, zichzelf dat gunnen, zelf sprankelen en een goed en volwassen seksleven te hebben. Wat ze zelf missen, ipv wat hun man mist en de dreiging dat ie dat dan wel elders zal gaan halen.
En toch kan het afgeven van grote alarmbellen juist libidoloze mannen/vrouwen uit die impasse halen! Soms is er een crisis voor nodig, geen keuze meer hebben, alvorens je in beweging komt om er echt iets aan te doen. Zo ging dat ook bij mij. Ik dacht ook niet zo'n behoefte te hebben, voelde het niet, maar zocht (niet heel hard) naar oplossingen, vooral om te voorkomen dat hij tekort zou komen, hij had immers normale behoefte en ik niet.
Pas veel later zag ik in (en too late) dat ik vooral mezelf zo tekort had gedaan hiermee. En wat zonde dat ik dat niet eerder heb gezocht/onderzocht.. zoveel jaren dat je een fijne partner had en had kunnen genieten van seks verspild!! En nu ik ouder ben alsnog gevonden heb en iets was waar je wel degelijk iets aan kan doen en eigenlijk jezelf verplicht bent te "healen" en jezelf te kennen, wat je werkelijk nodig hebt, aan aandacht en aan wat jou opwindt, wat jij zelf goede passievolle seks vindt.
Met name jammer om jezelf door allerlei (innerlijke en praktische) belemmeringen te ontzeggen een passievol en stralend mens te zijn!! Stop je die aandacht in jezelf, op welke manier ook (begeleiding, therapie, je eigen seksualiteit ontdekken, privacy nemen, tijd voor jezelf, lichamelijk verwennen, massage, geestelijke stimulans in de vorm van fantasiestimulerende boeken/internetsites/films enz) en het groeit. Als je weet wat je nodig hebt, kan je erover praten en ernaar vragen of voorstellen. En als je er niet over kan praten, kan je het in de vorm van fantasie mailen en/of de omstandigheden veranderen naar hoe jij het wel prettig vindt..
Kinderen die NIET vragen worden overgeslagen.. het verandert niet vanzelf.. Jezelf gunnen is de stap die de weg vrij maakt..
Charlotte: inderdaad. Denk dat ze het wel weten, maar als je zelf geen behoefte voelt (omdat dat libido laag is dus= oorzaak) dan is het opkrikken daarvan in hun beleving voor hun man (weer een verplichting) en zien niet dat ze het juist voor zichzelf zouden doen, zichzelf dat gunnen, zelf sprankelen en een goed en volwassen seksleven te hebben. Wat ze zelf missen, ipv wat hun man mist en de dreiging dat ie dat dan wel elders zal gaan halen.
En toch kan het afgeven van grote alarmbellen juist libidoloze mannen/vrouwen uit die impasse halen! Soms is er een crisis voor nodig, geen keuze meer hebben, alvorens je in beweging komt om er echt iets aan te doen. Zo ging dat ook bij mij. Ik dacht ook niet zo'n behoefte te hebben, voelde het niet, maar zocht (niet heel hard) naar oplossingen, vooral om te voorkomen dat hij tekort zou komen, hij had immers normale behoefte en ik niet.
Pas veel later zag ik in (en too late) dat ik vooral mezelf zo tekort had gedaan hiermee. En wat zonde dat ik dat niet eerder heb gezocht/onderzocht.. zoveel jaren dat je een fijne partner had en had kunnen genieten van seks verspild!! En nu ik ouder ben alsnog gevonden heb en iets was waar je wel degelijk iets aan kan doen en eigenlijk jezelf verplicht bent te "healen" en jezelf te kennen, wat je werkelijk nodig hebt, aan aandacht en aan wat jou opwindt, wat jij zelf goede passievolle seks vindt.
Met name jammer om jezelf door allerlei (innerlijke en praktische) belemmeringen te ontzeggen een passievol en stralend mens te zijn!! Stop je die aandacht in jezelf, op welke manier ook (begeleiding, therapie, je eigen seksualiteit ontdekken, privacy nemen, tijd voor jezelf, lichamelijk verwennen, massage, geestelijke stimulans in de vorm van fantasiestimulerende boeken/internetsites/films enz) en het groeit. Als je weet wat je nodig hebt, kan je erover praten en ernaar vragen of voorstellen. En als je er niet over kan praten, kan je het in de vorm van fantasie mailen en/of de omstandigheden veranderen naar hoe jij het wel prettig vindt..
Kinderen die NIET vragen worden overgeslagen.. het verandert niet vanzelf.. Jezelf gunnen is de stap die de weg vrij maakt..
Een open hart toont de weg naar een bezield leven..
zaterdag 19 december 2009 om 15:06
Hier geloof ik inmiddels heel erg in (meerdere malen bewezen inmiddels in mijn leven): als je je diepe verlangens en gevoelens kent, en je vraagt (iha) daarom, dan komt het vaak ook op je pad.. Misschien niet meteen, maar als je jezelf het "juiste" gunt, en wil meemaken, dan komt het vaak ook (als het de bedoeling ook is voor je). Klinkt vaag, maar het werkt wel.. (maar ook dan moet je de kansen en mogelijkheden wel pakken of mede creeren natuurlijk: jezelf in staat brengen dat te krijgen als het dan komt.. dus werken aan wat je belemmeringen zijn (praktische als nooit tijd voor jezelf en privacy als ouders met kinderen bijv, en geestelijke die je blokkeren) dus alles aanpakken wat je belemmert te genieten van seks of lichaam(swarmte) enz..
Schaamte over je lichaam: doe er dan iets aan (of aan de schaamtegevoelens of aan het lichaam, als dat kan/wenselijk is). Vaak zijn het meer je overtuigingen die je tegenhouden om aktie te ondernemen, dus belemmeringen in je kop, zeg maar. Seks zit voor een groot deel in je hoofd. Afwachten tot het vanzelf verandert houdt je vast in je eigen circeltjes.
Persoonlijk denk ik ook dat allerlei "smoezen" die je jezelf aanpraat waarom je niet veel met seks hebt, eigenlijk neerkomen op de angst die ooit is ingeprent: dat seks ordi of sletterig is en jij zo niet mag zijn.
(ik vind het nu heerlijk dat ik van mijzelf tegenwoordig juist WEL sletterig mag zijn (tegenover je partner met wie je seks hebt)!! Wat een bevrijding! En daar zelfs trots op kunnen zijn!
Schaamte over je lichaam: doe er dan iets aan (of aan de schaamtegevoelens of aan het lichaam, als dat kan/wenselijk is). Vaak zijn het meer je overtuigingen die je tegenhouden om aktie te ondernemen, dus belemmeringen in je kop, zeg maar. Seks zit voor een groot deel in je hoofd. Afwachten tot het vanzelf verandert houdt je vast in je eigen circeltjes.
Persoonlijk denk ik ook dat allerlei "smoezen" die je jezelf aanpraat waarom je niet veel met seks hebt, eigenlijk neerkomen op de angst die ooit is ingeprent: dat seks ordi of sletterig is en jij zo niet mag zijn.
(ik vind het nu heerlijk dat ik van mijzelf tegenwoordig juist WEL sletterig mag zijn (tegenover je partner met wie je seks hebt)!! Wat een bevrijding! En daar zelfs trots op kunnen zijn!
Een open hart toont de weg naar een bezield leven..
zaterdag 19 december 2009 om 21:39
Ook in het gelukkige gezelschap van een "libido-loze" vrouw heb ik alle adviezen die hier langskomen al eens geprobeerd. Dreigen met buiten de deur gaan alleen nog niet - dat doe ik intussen wel - maar dat vond ik nogal chanterend (raar om dat in 1 zin te zeggen, maar daar zitten 2 jaar tussen).
Wat moet je als je vrouw zelf nog niet eens kan aangeven wat ze lekker vindt en afhoudt wat ik denk dat ze lekker vindt?
Laten we 1 ding niet vergeten: op dit forum huist een geselecteerd deel van de bevolking. Daarbuiten lopen velen met andere meningen, gedachten, gevoelens, verlangens etc. rond. Misschien moet je (itsme045) afvragen of na alle inspanningen - aannemende dat je die gedaan hebt - er nog verbetering te verwachten is. Dan zul je een keuze moeten maken...
Wat moet je als je vrouw zelf nog niet eens kan aangeven wat ze lekker vindt en afhoudt wat ik denk dat ze lekker vindt?
Laten we 1 ding niet vergeten: op dit forum huist een geselecteerd deel van de bevolking. Daarbuiten lopen velen met andere meningen, gedachten, gevoelens, verlangens etc. rond. Misschien moet je (itsme045) afvragen of na alle inspanningen - aannemende dat je die gedaan hebt - er nog verbetering te verwachten is. Dan zul je een keuze moeten maken...
zondag 20 december 2009 om 05:35
Dr Phil, soms moeten mensen eerst een alarmbel horen, voor ze tot verandering over gaan.. dus misschien is dat het uiterste redmiddel thuis, dat toch wakker schudden met hoe laat het inmiddels is..
(geen garanties, je vrouw kan ook de andere kant op slaan, maar soms is het nodig om de boel hard wakker te schudden.. bij mij iig wel..)
(geen garanties, je vrouw kan ook de andere kant op slaan, maar soms is het nodig om de boel hard wakker te schudden.. bij mij iig wel..)
Een open hart toont de weg naar een bezield leven..
