Seks
alle pijlers
Steriliseren
vrijdag 15 december 2006 om 20:19
zondag 14 januari 2007 om 15:50
zondag 14 januari 2007 om 19:27
Tegenwoordig kunnen ze sterilisaties heel succesvol weer ongedaan maken.
De operatie is wel iets ingewikkelder dan een sterilisatie. 't Is dus niet zo'n "piece of cake" als een sterilisatie, omdat het een microscopische operatie is die een paar uur duurt. Het is een dagopname en je gaat onder narcose. Maar het kán dus wel!
Beter onvolmaakt en echt dan gemaakt volmaakt - Beati pauperes spiritu
maandag 15 januari 2007 om 21:29
ja ik, er zitten bij mij klemmetjes op. Ik wilde na twee bevallingen geen kinderen meer, daarbij houd het bij mij toch op na mijn veertigste toch redelijker wijs op. voor ons was het dus een heel logische motivatie dat ik me zou laten steriliseren.
Ik heb er niet veel last van gehad. De ingreep was toen wel vervelend via een laporoscopie toen in een periode onder plaatselijke verdoving en zeer pijnlijk (dat doen ze nu niet meer) ik heb even moeten uitkijken met zwaar tillen voor een periode en heb hooguit wat buikpijn erna gehad. (menstruatie pijn) Niet meer of minder dus dan bij een man en ook bij mij was de boodschap dat het weer ongedaan gemaakt kon worden.
Wie het dus gaat doen is puur een besluit die je in overleg doet met elkaar. Het gaat erom wie van de twee er toch het minste moeite mee heeft lijkt mij. Zo iets moet je gewoon niet tegen je zin en vol angst doen maar omdat je er zelf helemaal achter kan staan. En dat kan de man zijn maar ook de vrouw. ! van beide zal in zo'n situatie zijn schouders ophalen en aanbieden het dan wel te doen.
Wie de mens in zichzelf begrijpt begrijpt alle mensen.
maandag 15 januari 2007 om 22:53
Mijn ex heeft 10 jaar na zijn sterilisatie een succesvolle hersteloperatie ondergaan. Helaas is het nooit gekomen tot een zwangerschap, maar na onderzoeken bleek dat niet aan hem te liggen. Dus al met al had hij zich voor niets laten herstellen. Ook dat kan...
Beter onvolmaakt en echt dan gemaakt volmaakt - Beati pauperes spiritu
dinsdag 16 januari 2007 om 20:02
Toevallig is het voor mij nu net een week geleden dat ik me heb laten steriliseren en ik heb er weinig last van gehad.
Wat wel tegenviel was de ontzettende pijn in mijn schouders en rug,dit kwam volgens de arts door het gas wat ze in mijn buik hadden laten komen om zo wat ruimte te krijgen!
De operatie zelf viel reuze mee,hooguit wat buikpijn achteraf.
De littekens zijn zo ontzettend klein,die zie je straks helemaal niet meer!
zondag 21 januari 2007 om 14:00
Don`t do it!!!!
2 jaar geleden laten doen, zou het zo terug willen draaien.(maar dat schijnt een dure en heftige ingreep te zijn)
Waarom? o.a. een hangbuik! Lach maar, idereen die ik ken, heeft daar last van op langere termijn. En het blijft na al die tijd toch rond draaien in je achterhoofd dat er toch iets is veranderd daaronder! Potentie vermindering? Weet ik niet, maar het is wel anders.
2 jaar geleden laten doen, zou het zo terug willen draaien.(maar dat schijnt een dure en heftige ingreep te zijn)
Waarom? o.a. een hangbuik! Lach maar, idereen die ik ken, heeft daar last van op langere termijn. En het blijft na al die tijd toch rond draaien in je achterhoofd dat er toch iets is veranderd daaronder! Potentie vermindering? Weet ik niet, maar het is wel anders.
Geniet!
zondag 21 januari 2007 om 16:47
Haha,ik lach wel ,dat van die hangbuik heb i knog nooit eerder gehoord,die van mij heeft daat absoluut geen last van
ik heb 2 maal een kind op de wereld gezet,ik moet eerlijk zijn dat was geen pretje die bevallingen
Ik zal je de details besparen,Mijn man had er absoluut geen probleem mee om zich te laten steriliseren
en wat de sex betreft ,bij ons is het er alleen maar beter op geworden
ik heb 2 maal een kind op de wereld gezet,ik moet eerlijk zijn dat was geen pretje die bevallingen
Ik zal je de details besparen,Mijn man had er absoluut geen probleem mee om zich te laten steriliseren
en wat de sex betreft ,bij ons is het er alleen maar beter op geworden
zondag 21 januari 2007 om 19:04
Slanke Meid, belangrijk is de reden dat jouw man dit laat doen. Waarschijnlijk om het jou mogelijk te maken om te stoppen met voorbehoedsmiddelen en verder dat hij/jullie geen kinderwens meer hebben.
Alles heeft zijn prijs, echter om af te gaan op ervaringen van anderen geeft absoluut geen garantie.
In mijn specifieke geval is mijn partner ook sinds enkele jaren gesteriliseerd en heeft daar absoluut geen nadelige gevolgen van ondervonden. Het enige wat wij merken is dat de spermalozing wat "vloeibaarder is. (Geen kwak ) Geen enkel punt verder
Mijn partner heeft ook niet ingezeten over de gevolgen. Eerder over het feit dat het wel eens voorkomt dat na een ingreep er toch nog "levend" zaad aanwezig is en de ingreep nogmaals moet plaatsvinden. Gelukkig niet in zijn geval.
Conclusie: Eitje, maar je moet jezelf gewoon overgeven aan de vakmanschap van de arts en voor zover dat mogelijk is blijven ontspannen. Mijn partner liet weten dat hij op een zeker moment een "scheut" kreeg bij de ingreep en dat door deze beweging de arts bijna een "snijfoutje" maakte.
Hopenlijk kan jouw partner er iets mee. Succes
Alles heeft zijn prijs, echter om af te gaan op ervaringen van anderen geeft absoluut geen garantie.
In mijn specifieke geval is mijn partner ook sinds enkele jaren gesteriliseerd en heeft daar absoluut geen nadelige gevolgen van ondervonden. Het enige wat wij merken is dat de spermalozing wat "vloeibaarder is. (Geen kwak ) Geen enkel punt verder
Mijn partner heeft ook niet ingezeten over de gevolgen. Eerder over het feit dat het wel eens voorkomt dat na een ingreep er toch nog "levend" zaad aanwezig is en de ingreep nogmaals moet plaatsvinden. Gelukkig niet in zijn geval.
Conclusie: Eitje, maar je moet jezelf gewoon overgeven aan de vakmanschap van de arts en voor zover dat mogelijk is blijven ontspannen. Mijn partner liet weten dat hij op een zeker moment een "scheut" kreeg bij de ingreep en dat door deze beweging de arts bijna een "snijfoutje" maakte.
Hopenlijk kan jouw partner er iets mee. Succes
zondag 21 januari 2007 om 22:12
Inderdaad, ik doe het omdat ik het niet goed vind dat mijn echtgenote de rest van haar leven hormonen moet slikken. Dit is niet echt gezond als je dat jaren achtereen doet. Spiraaltje hebben we ook geprobeert, maar dat bleek niet de juiste oplossing voor ons. Condooms vind ik helemaal een gedoen, dus dan maar op deze manier. Ik moet zeggen, dat ik het behoorlijk spannend ga vinden nu het steeds dichterbij komt.
Wie kan me nog een hart onder de riem steken?
Wie kan me nog een hart onder de riem steken?
vrijdag 26 januari 2007 om 09:33
Hallo,
Het is vrijdag en het zou dus achter de rug moeten zijn maar de uroloog moest naar een spoed operatie!! Net voordat we naar het ziekenhuis wilden gaan ging de telefoon, wij maakten nog een grapje dat de dokter ziek zou zijn of zoiets. Dus het is verzet naar vandaag aan het einde van de ochtend.
We wachten het maar weer af.
Het is vrijdag en het zou dus achter de rug moeten zijn maar de uroloog moest naar een spoed operatie!! Net voordat we naar het ziekenhuis wilden gaan ging de telefoon, wij maakten nog een grapje dat de dokter ziek zou zijn of zoiets. Dus het is verzet naar vandaag aan het einde van de ochtend.
We wachten het maar weer af.
vrijdag 26 januari 2007 om 15:32
Tjeemig Jos, gered door de bel :D
Je vroeg of mensen je een hart onder de riem wilden steken, dus ik zal mijn eigen ervaring met je delen.
De uroloog was heel vriendelijk en bestede veel aandacht aan het checken of de verdoving voldoende was. Je mag uberhaupt niets voelen bezwoer hij en zei ook dat ik het meteen moest melden als ik wel pijn voelde, hij zou dan meteen extra verdoven.
Hij begon rechts en ik heb toen een beetje verdoving erbij gevraagd, omdat het nog gevoelig was. Hij sneed overigens nog niet, maar testte de pijnprikkel.
Verder niets gevoeld meer en rustig met elkaar gekletst.
10 a 15 minuten later was de ingreep klaar en mocht ik mijn, strakke!, slip aantrekken met aan weerszijde een gaasverband.
De ingreep was 12.40 uur klaar en de gehele dag volledig pijnvrij geweest.
De volgende ochtend was even spannend, aangezien de slip verwisseld moest worden.
Het linker verbandgaasje zat vastgeplakt vanwege een beetje nabloeden, maar dat was makkelijk los te weken.
Verder geen centje pijn. Alles zag er normaal uit, behoudens twee hechtdraadjes die uitstaken. Niks blauw of opgezwollen.
Woensdag en donderdag gingen ook uitstekend, alleen donderdag op het einde van de dag begonnen de hechtingen een beetje te trekken. Gelukkig mochten die er vrijdagmorgen uit, hetgeen ook simpel ging.
Nog steeds geheel pijnvrij en dusdanig optimistisch, dat we dezelfde avond nog hebben uitgeprobeerd of alles het nog deed. :P
Er was geen verschil, misschien alleen dat er de eerste keer een soort drempeltje aanwezig was om te durven klaarkomen.
Tot zover deze "succes" story :D
Je vroeg of mensen je een hart onder de riem wilden steken, dus ik zal mijn eigen ervaring met je delen.
De uroloog was heel vriendelijk en bestede veel aandacht aan het checken of de verdoving voldoende was. Je mag uberhaupt niets voelen bezwoer hij en zei ook dat ik het meteen moest melden als ik wel pijn voelde, hij zou dan meteen extra verdoven.
Hij begon rechts en ik heb toen een beetje verdoving erbij gevraagd, omdat het nog gevoelig was. Hij sneed overigens nog niet, maar testte de pijnprikkel.
Verder niets gevoeld meer en rustig met elkaar gekletst.
10 a 15 minuten later was de ingreep klaar en mocht ik mijn, strakke!, slip aantrekken met aan weerszijde een gaasverband.
De ingreep was 12.40 uur klaar en de gehele dag volledig pijnvrij geweest.
De volgende ochtend was even spannend, aangezien de slip verwisseld moest worden.
Het linker verbandgaasje zat vastgeplakt vanwege een beetje nabloeden, maar dat was makkelijk los te weken.
Verder geen centje pijn. Alles zag er normaal uit, behoudens twee hechtdraadjes die uitstaken. Niks blauw of opgezwollen.
Woensdag en donderdag gingen ook uitstekend, alleen donderdag op het einde van de dag begonnen de hechtingen een beetje te trekken. Gelukkig mochten die er vrijdagmorgen uit, hetgeen ook simpel ging.
Nog steeds geheel pijnvrij en dusdanig optimistisch, dat we dezelfde avond nog hebben uitgeprobeerd of alles het nog deed. :P
Er was geen verschil, misschien alleen dat er de eerste keer een soort drempeltje aanwezig was om te durven klaarkomen.
Tot zover deze "succes" story :D
vrijdag 26 januari 2007 om 19:39
Hoi Jos hier de man van mrs
Ben vanmorgen dus onder het mes geweest zag er niet tegen op maar had toch een beetje zenuwen klamme handjes zeg maar...
Eerst komt er een verdoving en die voel je wel maar dat valt mee..
wat bij mij het ergste was dat ie de zaadleiders wat naar buiten moest
trekken om er goed bij te kunnen....Je kent het gevoel vast wel,dat je bal een keer wegschiet of dat je er een schop in krijgt zo'n gevoel gaf het bij mij....dat was dus geen pretje maar het is te doen...
Dan 2 hechtingen er in en de strakke onderbroek aan en naar huis(niet zelf gaan rijden je voelt je niet helemaal fris).
Vandaag overdag was het vrij pijnloos zo af en toe met opstaan en bukken voel je wat trekken
advies: gewoon doen ben je daarna van alle ellende(condooms) af
groetjes Mr_babs
Ben vanmorgen dus onder het mes geweest zag er niet tegen op maar had toch een beetje zenuwen klamme handjes zeg maar...
Eerst komt er een verdoving en die voel je wel maar dat valt mee..
wat bij mij het ergste was dat ie de zaadleiders wat naar buiten moest
trekken om er goed bij te kunnen....Je kent het gevoel vast wel,dat je bal een keer wegschiet of dat je er een schop in krijgt zo'n gevoel gaf het bij mij....dat was dus geen pretje maar het is te doen...
Dan 2 hechtingen er in en de strakke onderbroek aan en naar huis(niet zelf gaan rijden je voelt je niet helemaal fris).
Vandaag overdag was het vrij pijnloos zo af en toe met opstaan en bukken voel je wat trekken
advies: gewoon doen ben je daarna van alle ellende(condooms) af
groetjes Mr_babs
zaterdag 27 januari 2007 om 10:50
Gisteren om kwart voor twaalf de ingreep gehad!!!
Aardige euroloog en sympathieke assistente. Met name die laatste is erg belangrijk, want ik vond het behoorlijk genant zo'n meid van half in de twintig die je edele delen aan het ontsmetten is. Gelukkig was ze er zelf heel nonchalant over. Na het ontsmetten een doek met een gat er over en de balzak door een rond gat naar buiten gewurmt. Euroloog begint met verdoving van de zaadleider aan 1 kant, hij zei van te voren dat het een gemeen prikje zou zijn en dat was het zeker. Je voelt de pijn door je onderbuik wegtrekken. Daarna begint het feest waar je helemaal niks van voelt, je ziet alleen rook opstijgen en je ruikt een BBQ lucht. Dit komt door het doorbranden en dichtschroeien van de zaadleiders. Dan geeft hij aan dat deze kant klaar is dat de andere kant aan de beurt is.
Getverderrie, je weet nog hoe de eerste verdovingsprik was en dan komt de tweede!!! Door de adrenaline en je allertheid veroorzaakt door de herinnering aan de eerste, is de verdoving van de tweede zaadleider nog gemener. Auw!!! Daarna gaat het weer snel , de verdoving werkt en hup ook deze kant wordt vakkundig door- en dicht gebrand.
Pleister er op, broek en schoenen weer aan en naar huis, verdoving heeft nog wel een paar uur gewerkt. Maar vanaf een uur of 3 later begon het toch pijn te doen. Ik kan het het beste vergelijken met de pijn die je voelt als je tijdens het sporten een bal in je kruis hebt gekregen. Die irritante zeurende pijn in mijn onderbuik heb ik gisteren de gehele dag en vannacht nog wel gehad. Ibuprofen er in en het was goed vol te houden hoor.
Vanmorgen ging het weer een stuk beter, het zeurt een beetje, maar dat is alles. Ziet er wel allemaal een beetje vreemd uit, grote witte pleister op de balzak en een blauw edel deel!?!
Ach, ik ga er maar vanuit dat het allemaal goed komt, al moet ik zeggen dat ik enigzins huiverig ben voor de "eerste keer"
Aardige euroloog en sympathieke assistente. Met name die laatste is erg belangrijk, want ik vond het behoorlijk genant zo'n meid van half in de twintig die je edele delen aan het ontsmetten is. Gelukkig was ze er zelf heel nonchalant over. Na het ontsmetten een doek met een gat er over en de balzak door een rond gat naar buiten gewurmt. Euroloog begint met verdoving van de zaadleider aan 1 kant, hij zei van te voren dat het een gemeen prikje zou zijn en dat was het zeker. Je voelt de pijn door je onderbuik wegtrekken. Daarna begint het feest waar je helemaal niks van voelt, je ziet alleen rook opstijgen en je ruikt een BBQ lucht. Dit komt door het doorbranden en dichtschroeien van de zaadleiders. Dan geeft hij aan dat deze kant klaar is dat de andere kant aan de beurt is.
Getverderrie, je weet nog hoe de eerste verdovingsprik was en dan komt de tweede!!! Door de adrenaline en je allertheid veroorzaakt door de herinnering aan de eerste, is de verdoving van de tweede zaadleider nog gemener. Auw!!! Daarna gaat het weer snel , de verdoving werkt en hup ook deze kant wordt vakkundig door- en dicht gebrand.
Pleister er op, broek en schoenen weer aan en naar huis, verdoving heeft nog wel een paar uur gewerkt. Maar vanaf een uur of 3 later begon het toch pijn te doen. Ik kan het het beste vergelijken met de pijn die je voelt als je tijdens het sporten een bal in je kruis hebt gekregen. Die irritante zeurende pijn in mijn onderbuik heb ik gisteren de gehele dag en vannacht nog wel gehad. Ibuprofen er in en het was goed vol te houden hoor.
Vanmorgen ging het weer een stuk beter, het zeurt een beetje, maar dat is alles. Ziet er wel allemaal een beetje vreemd uit, grote witte pleister op de balzak en een blauw edel deel!?!
Ach, ik ga er maar vanuit dat het allemaal goed komt, al moet ik zeggen dat ik enigzins huiverig ben voor de "eerste keer"
