Seks
alle pijlers
Vaginisme?
woensdag 7 oktober 2009 om 23:01
Hallo allemaal. Allereerst wil ik even zeggen dat ik niet nieuw ben. Ik zit vaker op het forum op een andere naam maar wil dit graag anoniem doen.
Ik ben een meisje van 20 jaar en heb nu zo'n 2 jaar een vaste relatie en om het grof te zeggen; neuken lukt niet. We hebben wel sex en genieten er ook van, maar hij gaat nooit in mij. Ik weet niet waar het door komt want ik vertrouw hem en ik wil het graag.
Als hij mij wil vingeren span ik ook heel erg en daardoor doet het pijn.
Ik ben er langzaam meer over gaan lezen, omdat ik er heel erg onzeker door word.Zo kwam ik bij vaginisme, alles wat ik erover lees, herken ik. Ik wil zelf ook weten hoe het is als je echt sex hebt. Ik ben vreselijk bang dat het nooit zal lukken. Mijn vriend is voor mij al met 4 meisjes naar bed geweest, en weet dus hoe het is. Ik ben soms heel erg bang dat hij bij mij weggaat of vreemd gaat omdat hij weer 'echte' sex wilt hebben.
Ik heb gelezen dat je zelf kunt oefenen door je vingers in te brengen enzo, maar als ik er alleen al aan denk word ik heel misselijk en span ik alles aan. Ik voel me echt belachelijk, zelf nu ik dit typ ben ik vreselijk aan het spannen. Ik kan ook geen tampons inbrengen, dit probeer ik al jaren lang maar is me nog nooit gelukt.
Ik heb geen idee waar het door komt. Ik heb ook een grote angst om zwanger te worden omdat ik bij het idee van de bevalling al braakneigingen krijg en ook weer misselijk word. Het lijkt wel een fobie.
Ik ben echt radeloos en hoe langer het duurt hoe onzekerder ik word. Ik weet eigenlijk niet hoe mijn vriend erover denkt omdat we nu altijd gewoon sex hebben op 'onze' manier, het is standaard geworden dat wij HET zo doen en niet zoals andere. Wat eigenlijk wel lief is, want hij lijkt het te accepteren. Maar toch denk ik dat hij ergens naar meer verlangt en ik zelf ook.
Herkent iemand dit?
Ik ben een meisje van 20 jaar en heb nu zo'n 2 jaar een vaste relatie en om het grof te zeggen; neuken lukt niet. We hebben wel sex en genieten er ook van, maar hij gaat nooit in mij. Ik weet niet waar het door komt want ik vertrouw hem en ik wil het graag.
Als hij mij wil vingeren span ik ook heel erg en daardoor doet het pijn.
Ik ben er langzaam meer over gaan lezen, omdat ik er heel erg onzeker door word.Zo kwam ik bij vaginisme, alles wat ik erover lees, herken ik. Ik wil zelf ook weten hoe het is als je echt sex hebt. Ik ben vreselijk bang dat het nooit zal lukken. Mijn vriend is voor mij al met 4 meisjes naar bed geweest, en weet dus hoe het is. Ik ben soms heel erg bang dat hij bij mij weggaat of vreemd gaat omdat hij weer 'echte' sex wilt hebben.
Ik heb gelezen dat je zelf kunt oefenen door je vingers in te brengen enzo, maar als ik er alleen al aan denk word ik heel misselijk en span ik alles aan. Ik voel me echt belachelijk, zelf nu ik dit typ ben ik vreselijk aan het spannen. Ik kan ook geen tampons inbrengen, dit probeer ik al jaren lang maar is me nog nooit gelukt.
Ik heb geen idee waar het door komt. Ik heb ook een grote angst om zwanger te worden omdat ik bij het idee van de bevalling al braakneigingen krijg en ook weer misselijk word. Het lijkt wel een fobie.
Ik ben echt radeloos en hoe langer het duurt hoe onzekerder ik word. Ik weet eigenlijk niet hoe mijn vriend erover denkt omdat we nu altijd gewoon sex hebben op 'onze' manier, het is standaard geworden dat wij HET zo doen en niet zoals andere. Wat eigenlijk wel lief is, want hij lijkt het te accepteren. Maar toch denk ik dat hij ergens naar meer verlangt en ik zelf ook.
Herkent iemand dit?
donderdag 8 oktober 2009 om 01:12
Hoi unpretty,
Ik herken veel in jouw verhaal. Zelf ben ik namelijk vaginistisch.
Wat ik je kan aanraden is om naar je huisarts te gaan, deze zal echt niet voelen bij je hoor. Je huisarts zal je doorverwijzen.
Zelf heb ik op meerdere fronten hulp gehad, van een gyneacoloog, een psychologe en een fysiotherapeute. De fysiotherapeute heeft ontspanningsoefeningen met mij gedaan, zij was gespecialiseerd in bekkenbodemspieren-therapie.
Het boek 'De Gesloten Vrouw' van Willeke Bezemer is echt een aanrader.
Je moet er echt de tijd voor nemen, het is niet 1-2-3 over. Begrijp dat je het eng vind om naar je huisarts te gaan, maar het is een goede stap op weg naar genezing.
Je mag me alles vragen. Als je liever prive contact hebt, laat dan een berichtje achter.
Sterkte!
Ik herken veel in jouw verhaal. Zelf ben ik namelijk vaginistisch.
Wat ik je kan aanraden is om naar je huisarts te gaan, deze zal echt niet voelen bij je hoor. Je huisarts zal je doorverwijzen.
Zelf heb ik op meerdere fronten hulp gehad, van een gyneacoloog, een psychologe en een fysiotherapeute. De fysiotherapeute heeft ontspanningsoefeningen met mij gedaan, zij was gespecialiseerd in bekkenbodemspieren-therapie.
Het boek 'De Gesloten Vrouw' van Willeke Bezemer is echt een aanrader.
Je moet er echt de tijd voor nemen, het is niet 1-2-3 over. Begrijp dat je het eng vind om naar je huisarts te gaan, maar het is een goede stap op weg naar genezing.
Je mag me alles vragen. Als je liever prive contact hebt, laat dan een berichtje achter.
Sterkte!
donderdag 8 oktober 2009 om 02:24
Ik heb er zelf geen ervaring mee maar wil wel even melden dat ik je beslist niet dom vind. Ik vind je juist heel dapper en slim dat je hier op het forum advies vraagt.
Als ik jou was zou ik zeker samen met mn vriend gaan. Dit probleem heb je samen en samen ga je het oplossen.
Je schamen zou je alleen moeten doen als je iets heel stoms doet of iets doet wat niet mag, maar hier heb jij toch niet om gevraagd? Dus kop omhoog, schouders naar achter en je borsten naar voren en vraag de hulp die je nodig hebt.
Veel succes!!
Als ik jou was zou ik zeker samen met mn vriend gaan. Dit probleem heb je samen en samen ga je het oplossen.
Je schamen zou je alleen moeten doen als je iets heel stoms doet of iets doet wat niet mag, maar hier heb jij toch niet om gevraagd? Dus kop omhoog, schouders naar achter en je borsten naar voren en vraag de hulp die je nodig hebt.
Veel succes!!
donderdag 8 oktober 2009 om 04:29
Ik heb een vriendin die vaginisme heeft/had. Ik weet niet hoe lang zij erover heeft gedaan om naar de huisarts te gaan, maar die verwees haar door naar een speciale fysiotherapeute die hele goede oefningen voor haar had.
Ik weet niet precies hoe het nu gaat, maar ik weet dat de oefeningen haar heel goed hielpen met ontspannen van de spieren.
Ik weet niet precies hoe het nu gaat, maar ik weet dat de oefeningen haar heel goed hielpen met ontspannen van de spieren.
donderdag 8 oktober 2009 om 05:48
Ik heb ook vaginisme, niet in de mate die jij beschrijft, maar kan op dit moment ook geen seks hebben. Ik heb er al last van zo lang ik me kan herinneren, maar sinds ik een kind gekregen heb, lukt het helemaal niet meer.
Ga naar je huisarts, ook ik geloof er niets van dat die gaat kijken/voelen. Heeft namelijk geen enkele zin.
Zelf ben ik bij een gynaecoloog en een bekkenbodemtherapeut.
Als je op google 'vaginisme' intypt, krijg je ook veel informatie van mensen die vaginisme hebben. Er is zelfs een speciaal forum.
Ga naar je huisarts, ook ik geloof er niets van dat die gaat kijken/voelen. Heeft namelijk geen enkele zin.
Zelf ben ik bij een gynaecoloog en een bekkenbodemtherapeut.
Als je op google 'vaginisme' intypt, krijg je ook veel informatie van mensen die vaginisme hebben. Er is zelfs een speciaal forum.
donderdag 8 oktober 2009 om 19:06
Hi unpretty,
Ik lees al heel lang gezellig mee op het Viva forum, maar heb eigenlijk nog nooit ergens op gereageerd. Op jouw post moest ik toch van mezelf even reageren! Ik heb namelijk precies hetzelfde gehad. Met de nadruk op gehad..
Het lukte me nooit om een tampon in te brengen, laat staan gemeenschap te hebben. Wat ik ook deed, het wilde er niet in! M'n toenmalige vriend vond het ook geen probleem, we vonden wel andere manieren om het naar ons zin te hebben. Daardoor had ik er toen ook nooit iets aangedaan. Nadat het uitging kreeg ik echter een nieuw vriendje en die vond net als ik, dat het toch geweldig zou zijn als het gewoon kon. Ik heb toen therapie gehad van een sexuoloog. Tijdens die gesprekken wordt er veel gepraat en krijg je verschillende oefeningen mee naar huis. Dit heeft helaas niet geholpen, omdat ik de oefeningen thuis niet goed durfde te doen (bang voor pijn e.d.). Na een jaar raadde hij me een geweldige gynacoloog aan die met collega's onlangs een studie en onderzoek had afgerond en met een bepaalde therapie aanzienlijke resultaten hadden geboekt. Deze therapie heb ik een week lang intensief gevolgd en zowel tampons als geslachtgemeenschap zijn geen probleem meer! Bij geslachtgemeenschap ben ik de eerste 15 sec. nog wel gespannen, maar daarna voel ik daar niks meer van. Ben er echt heeel blij mee.
Als je wilt mag je me wel een prive berichtje sturen.
Zoek echt hulp, met de juiste hulp moet het zeker lukken. Heel veel succes!
Ik lees al heel lang gezellig mee op het Viva forum, maar heb eigenlijk nog nooit ergens op gereageerd. Op jouw post moest ik toch van mezelf even reageren! Ik heb namelijk precies hetzelfde gehad. Met de nadruk op gehad..
Het lukte me nooit om een tampon in te brengen, laat staan gemeenschap te hebben. Wat ik ook deed, het wilde er niet in! M'n toenmalige vriend vond het ook geen probleem, we vonden wel andere manieren om het naar ons zin te hebben. Daardoor had ik er toen ook nooit iets aangedaan. Nadat het uitging kreeg ik echter een nieuw vriendje en die vond net als ik, dat het toch geweldig zou zijn als het gewoon kon. Ik heb toen therapie gehad van een sexuoloog. Tijdens die gesprekken wordt er veel gepraat en krijg je verschillende oefeningen mee naar huis. Dit heeft helaas niet geholpen, omdat ik de oefeningen thuis niet goed durfde te doen (bang voor pijn e.d.). Na een jaar raadde hij me een geweldige gynacoloog aan die met collega's onlangs een studie en onderzoek had afgerond en met een bepaalde therapie aanzienlijke resultaten hadden geboekt. Deze therapie heb ik een week lang intensief gevolgd en zowel tampons als geslachtgemeenschap zijn geen probleem meer! Bij geslachtgemeenschap ben ik de eerste 15 sec. nog wel gespannen, maar daarna voel ik daar niks meer van. Ben er echt heeel blij mee.
Als je wilt mag je me wel een prive berichtje sturen.
Zoek echt hulp, met de juiste hulp moet het zeker lukken. Heel veel succes!
donderdag 8 oktober 2009 om 20:25
@zaza
Je gaat in die week 3 keer met je partner naar de gynaecoloog. Daar doe je ongeveer 3 uur lang ontspanningsoefeningen en oefen je met het inbrengen van pelotten. Je begint met een hele smalle (en heel veel glijmiddel) en bij de laatste sessie, krijg je er 1 gelijk aan die van je vriend. De dagen ertussen moet je zoveel mogelijk met je vriend (of alleen als je geen vriend hebt) oefenen met het inbrengen van de pelotten.
Door deze therapie kon de gynaecoloog hele goeie aanwijzingen geven. Ze zie
Je gaat in die week 3 keer met je partner naar de gynaecoloog. Daar doe je ongeveer 3 uur lang ontspanningsoefeningen en oefen je met het inbrengen van pelotten. Je begint met een hele smalle (en heel veel glijmiddel) en bij de laatste sessie, krijg je er 1 gelijk aan die van je vriend. De dagen ertussen moet je zoveel mogelijk met je vriend (of alleen als je geen vriend hebt) oefenen met het inbrengen van de pelotten.
Door deze therapie kon de gynaecoloog hele goeie aanwijzingen geven. Ze zie
donderdag 8 oktober 2009 om 20:32
vrijdag 9 oktober 2009 om 12:56
Lieve Unpretty,
Ik herken je verhaal heel erg, ik heb 5 jaar voor mezelf ontkent dat er iets met me aan de hand was. Ik moest van mezelf gewoon wachten tot ik de juiste man tegenkwam. Inmiddels heb ik deze man gevonden en ben ik bijna 2 jaar met hem samen. Helaas lukte het met hem ook niet om seks te hebben. Na lang wikken en wegen, veel tranen en angst heb ik toch de stap gezet en ben ik naar de huisarts gegaan. Hij stuurde me door naar de gyneacoloog. Daar werd al snel duidelijk dat het iets psychologisch was, want lichamelijk was alles in orde. De gyneacoloog heeft me doorgestuurd naar een seksuologe, daar hebben mijn vriend en ik een aantal gesprekken gehad en hadden we de keuze tussen een kort en lang traject. Het korte traject was heel intens omdat je dan in 1 week 3 x 4 uur gaan "oefenen" op de afdeling seksuologie met hulp van de seksuologe. Het is wel zo dat jij alleen maar dingen bij jezelf inbrengt. Het andere traject zou een aantal maanden duren en dan zou je thuis moeten oefenen. Mijn vriend en ik hebben voor het korte traject gekozen, ik was bang dat als ik thuis zou moeten oefenen ik het toch voor me uit zou schuiven. In augustus was het zover; het traject begon. In het begin lukte het niet eens om een wattenstaafje bij mezelf naar binnen te brengen, ik werd misselijk, kreeg het warm en koud tegelijk en voelde me hondsberoerd. Toen dit voorbij was hebben we het met een wat gladder en iets dikker voorwerp geprobeerd. Dit lukte in 1e instantie ook niet, maar ineens ontspande ik en verdween dat ding ongeveer in me... hahahaha ik lag te huilen van geluk. Toen hebben we dat uitgebouwd en inmiddels kan ik gemeenschap hebben met mijn vriend. Het is nog niet helemaal pijnloos, maar het gaat steeds beter. Ik hoop dat je wat met mijn ervaringen kunt en hoop dat je de moed vindt om naar een arts of seksuologe te stappen. Heel veel succes!
Ik herken je verhaal heel erg, ik heb 5 jaar voor mezelf ontkent dat er iets met me aan de hand was. Ik moest van mezelf gewoon wachten tot ik de juiste man tegenkwam. Inmiddels heb ik deze man gevonden en ben ik bijna 2 jaar met hem samen. Helaas lukte het met hem ook niet om seks te hebben. Na lang wikken en wegen, veel tranen en angst heb ik toch de stap gezet en ben ik naar de huisarts gegaan. Hij stuurde me door naar de gyneacoloog. Daar werd al snel duidelijk dat het iets psychologisch was, want lichamelijk was alles in orde. De gyneacoloog heeft me doorgestuurd naar een seksuologe, daar hebben mijn vriend en ik een aantal gesprekken gehad en hadden we de keuze tussen een kort en lang traject. Het korte traject was heel intens omdat je dan in 1 week 3 x 4 uur gaan "oefenen" op de afdeling seksuologie met hulp van de seksuologe. Het is wel zo dat jij alleen maar dingen bij jezelf inbrengt. Het andere traject zou een aantal maanden duren en dan zou je thuis moeten oefenen. Mijn vriend en ik hebben voor het korte traject gekozen, ik was bang dat als ik thuis zou moeten oefenen ik het toch voor me uit zou schuiven. In augustus was het zover; het traject begon. In het begin lukte het niet eens om een wattenstaafje bij mezelf naar binnen te brengen, ik werd misselijk, kreeg het warm en koud tegelijk en voelde me hondsberoerd. Toen dit voorbij was hebben we het met een wat gladder en iets dikker voorwerp geprobeerd. Dit lukte in 1e instantie ook niet, maar ineens ontspande ik en verdween dat ding ongeveer in me... hahahaha ik lag te huilen van geluk. Toen hebben we dat uitgebouwd en inmiddels kan ik gemeenschap hebben met mijn vriend. Het is nog niet helemaal pijnloos, maar het gaat steeds beter. Ik hoop dat je wat met mijn ervaringen kunt en hoop dat je de moed vindt om naar een arts of seksuologe te stappen. Heel veel succes!
zaterdag 10 oktober 2009 om 21:51
Hey citygirlie, wat fijn dat je gereageerd hebt, goed om te horen dat het bij jou nu goed gaat. En vooral ook dat er na zo'n korte tijd al zoveel verschil te merken was.
Maar ehm, 3 uur? Achter elkaar? Is dat niet vreselijk lang.....?
Sunshine, jij ook bedankt voor je reactie.. Ik betrap mezelf er ook steeds op dat ik denk dat er niks mis is maar dat is het wel degelijk. Gelukkig gaat het bij jou ook steed sbeter, het motiveert me wel meer om toch echt de stap te gaan zetten en zelf naar de seksuologe te gaan.
Ik wil het deze week aan mijn vriend voorstellen, maar hoe breng je zoiets? Kan er slechts onder het eten zo tussen neus en lippen door over beginnen, haaha ben er een beetje nerveus voor.
Maar ehm, 3 uur? Achter elkaar? Is dat niet vreselijk lang.....?
Sunshine, jij ook bedankt voor je reactie.. Ik betrap mezelf er ook steeds op dat ik denk dat er niks mis is maar dat is het wel degelijk. Gelukkig gaat het bij jou ook steed sbeter, het motiveert me wel meer om toch echt de stap te gaan zetten en zelf naar de seksuologe te gaan.
Ik wil het deze week aan mijn vriend voorstellen, maar hoe breng je zoiets? Kan er slechts onder het eten zo tussen neus en lippen door over beginnen, haaha ben er een beetje nerveus voor.
maandag 19 oktober 2009 om 11:10
Herkenbaar, ik zal even kort mijn verhaal vertellen Unpretty, misschien geeft het je hoop of kun je er tips uit halen:
Na mijn eerste keer gemeenschap heb ik het ongeveer 1,5 jaar wel gekund, daarna 5 jaar niet. Wat het keerpunt is geweest weet ik tot op heden niet. Hele tijd mee rondgelopen, met mijn toenmalige vriend toch maar naar huisarts geweest. Doorgestuurd naar gynaecoloog, niks te vinden, daarna naar seksuoloog. Oefeningen voor thuis meegekregen, wel vooruitgang geboekt (eerste helemaal gespannen als er iets bij vagina in de buurt kwam, later kon ik zelfs vibrator/vingers inbrengen), maar met mijn toenmalige vriend lukte gemeenschap totaal niet. Relatie heb ik verbroken, jaar later had ik een nieuwe vriend. Deze vriend heb ik nu nog. Het hele verhaal verteld, en het vertrouwen vanaf het begin goed opgebouwd. Heel rustig gedaan met alles. En gemeenschap lukte! Niet geheel zonder pijn natuurlijk, maar ik was blij dat het uberhaupt ging!
Nu gaat het met ups en downs. Geen idee waar het precies aan ligt. Soms gaat het best goed, dan kan het redelijk lang en verschillende standjes. Maar andere keren doet het echt weer pijn, vooral bij het naar binnen gaan. Ik probeer dan de aan-en ontspanoefeningen te doen van de seksuoloog, en de ademen via buikademhaling, dan lukt het wel (heel enkele keer echt niet). Maar terug naar de seksuoloog zie ik niet zitten, mijn vriend en ik zijn al lang blij dat we gemeenschap kunnen hebben. Niet altijd heel lang, en soms met wat pijn in het begin, maar we zijn er meer dan tevreden mee.
Succes ermee Unpretty, goed dat je je verhaal vertelt hier. Aan je vriend vertellen zou ik niet tijdens het eten doen, maar bijvoorbeeld als je samen op de bank zit. Of je zegt tijdens het eten dat je het vanavond ergens over wilt hebben met hem.
Nogmaals succes ermee, laat maar weten hoe het gaat (als je wil)! En als je vragen hebt, hoor ik het wel.
Liefs,
Akkies
Na mijn eerste keer gemeenschap heb ik het ongeveer 1,5 jaar wel gekund, daarna 5 jaar niet. Wat het keerpunt is geweest weet ik tot op heden niet. Hele tijd mee rondgelopen, met mijn toenmalige vriend toch maar naar huisarts geweest. Doorgestuurd naar gynaecoloog, niks te vinden, daarna naar seksuoloog. Oefeningen voor thuis meegekregen, wel vooruitgang geboekt (eerste helemaal gespannen als er iets bij vagina in de buurt kwam, later kon ik zelfs vibrator/vingers inbrengen), maar met mijn toenmalige vriend lukte gemeenschap totaal niet. Relatie heb ik verbroken, jaar later had ik een nieuwe vriend. Deze vriend heb ik nu nog. Het hele verhaal verteld, en het vertrouwen vanaf het begin goed opgebouwd. Heel rustig gedaan met alles. En gemeenschap lukte! Niet geheel zonder pijn natuurlijk, maar ik was blij dat het uberhaupt ging!
Nu gaat het met ups en downs. Geen idee waar het precies aan ligt. Soms gaat het best goed, dan kan het redelijk lang en verschillende standjes. Maar andere keren doet het echt weer pijn, vooral bij het naar binnen gaan. Ik probeer dan de aan-en ontspanoefeningen te doen van de seksuoloog, en de ademen via buikademhaling, dan lukt het wel (heel enkele keer echt niet). Maar terug naar de seksuoloog zie ik niet zitten, mijn vriend en ik zijn al lang blij dat we gemeenschap kunnen hebben. Niet altijd heel lang, en soms met wat pijn in het begin, maar we zijn er meer dan tevreden mee.
Succes ermee Unpretty, goed dat je je verhaal vertelt hier. Aan je vriend vertellen zou ik niet tijdens het eten doen, maar bijvoorbeeld als je samen op de bank zit. Of je zegt tijdens het eten dat je het vanavond ergens over wilt hebben met hem.
Nogmaals succes ermee, laat maar weten hoe het gaat (als je wil)! En als je vragen hebt, hoor ik het wel.
Liefs,
Akkies
woensdag 21 oktober 2009 om 08:53
quote:unpretty schreef op 11 oktober 2009 @ 00:37:
zaza,
heb jij op het moment hulp van een seksuologe?Nee, mijn gyn heeft verteld wat haar ervaring is met de seksuologen hier in de buurt en sta daar niet echt om te springen. Als de fysio en de operatie mij niet voldoende helpen, verwijst zij me liever door naar een psycholoog.
zaza,
heb jij op het moment hulp van een seksuologe?Nee, mijn gyn heeft verteld wat haar ervaring is met de seksuologen hier in de buurt en sta daar niet echt om te springen. Als de fysio en de operatie mij niet voldoende helpen, verwijst zij me liever door naar een psycholoog.
woensdag 21 oktober 2009 om 08:59
Dat klinkt een beetje gek als ik het zo terug lees. Het gaat erom dat wat de andere meiden vertellen over de seksuologen, ook het verhaal van mijn gyn was. Voor mij is dat niet nodig, ik kan prima zelf een tampon, vinger of zelfs vibrator inbrengen. Alleen, seks lukt niet. Dat kan aan twee dingen liggen: mijn man is nogal groot geschapen en ik moet dus oefenen met grotere vibrators (die oefeningen kan ik zelf doen thuis, zonder seksuoloog en mijn fysio geeft daar ook oefeningen bij, zij werkt ook in het ziekenhuis samen met seksuologen.) of het is psychologisch.
donderdag 14 januari 2010 om 12:03
vrijdag 15 januari 2010 om 15:57
hoi unpretty, zo zie je maar er zijn meer mensen met dit probleem. ik dacht eerst dat ik de enigste was . Gelukkig heb je een begripvolle vriend.
Ik heb ook alles geprobeerd je kent dat rijtje vast wel. Deze zijn bijna allemaal resultaat gericht, zo voelt het in ieder geval. Aan het onderliggende probleem wordt eigenlijk weinig aandacht besteed.
Ik ben geholpen door een masseur eigenlijk voor een ontspanningsmassage maar het voelde zo goed dat ik al snel een volgende afspraak maakte enz. Op een gegeven moment ging ik praten en zonder dat ik er erg in had vertelde ik hem meer dan dat ik wilde . Door massage,reflectie en spiegeling ying yang, meridianen enz heeft hij blokkades weggehaald. Hoe zit jij verder in je vel? mogen mensen jou aanraken?
succes sandra
Ik heb ook alles geprobeerd je kent dat rijtje vast wel. Deze zijn bijna allemaal resultaat gericht, zo voelt het in ieder geval. Aan het onderliggende probleem wordt eigenlijk weinig aandacht besteed.
Ik ben geholpen door een masseur eigenlijk voor een ontspanningsmassage maar het voelde zo goed dat ik al snel een volgende afspraak maakte enz. Op een gegeven moment ging ik praten en zonder dat ik er erg in had vertelde ik hem meer dan dat ik wilde . Door massage,reflectie en spiegeling ying yang, meridianen enz heeft hij blokkades weggehaald. Hoe zit jij verder in je vel? mogen mensen jou aanraken?
succes sandra
zondag 24 januari 2010 om 17:35
Waarschijnlijk geldt dit niet voor jou, maar ik wil je toch het volgende melden:
Het kán, lees goed: kán ook een flinke schimmelinfektie zijn. Mijn dochter kon ook geen sex hebben met haar vriend, had enorme pijn... Een heel groot taboe voor haar en ze heeft er een jaar mee lopen tobben (vriendje was ook maagd, en hij had niet zo'n haast, zei hij)
Tampons lukt ook niet, bij alles kneep ze samen van de pijn. Ook zij dacht aan vaginisme....
Wij zijn wel naar onze huisarts gegaan en heeft haar toen onderzocht. Wat bleek: enorme schimmelinfektie.
Ik heel erg verbaasd: ze had nooit jeuk of afscheiding oid....
Daar heeft ze dus een jaar mee gelopen, onnodig. Eén antibiotica-kuur later was alles over. Pijn weg en het vertrouwen in haar lichaam terug.
Nogmaals: dit hoeft bij jou de oplossing niet te zijn, maar dit topic al lezend wilde ik toch reageren.
Omdat het voor mijn dochter zo'n groot probleem was, wat zó simpel opgelost werd....
Het kán, lees goed: kán ook een flinke schimmelinfektie zijn. Mijn dochter kon ook geen sex hebben met haar vriend, had enorme pijn... Een heel groot taboe voor haar en ze heeft er een jaar mee lopen tobben (vriendje was ook maagd, en hij had niet zo'n haast, zei hij)
Tampons lukt ook niet, bij alles kneep ze samen van de pijn. Ook zij dacht aan vaginisme....
Wij zijn wel naar onze huisarts gegaan en heeft haar toen onderzocht. Wat bleek: enorme schimmelinfektie.
Ik heel erg verbaasd: ze had nooit jeuk of afscheiding oid....
Daar heeft ze dus een jaar mee gelopen, onnodig. Eén antibiotica-kuur later was alles over. Pijn weg en het vertrouwen in haar lichaam terug.
Nogmaals: dit hoeft bij jou de oplossing niet te zijn, maar dit topic al lezend wilde ik toch reageren.
Omdat het voor mijn dochter zo'n groot probleem was, wat zó simpel opgelost werd....
dinsdag 26 januari 2010 om 13:19
Hey Unpretty,
Wat ontzettend vervelend dat je problemen hebt met seks en dat je eigenlijk wel hulp wilt maar het toch ook weer niet durft te vragen.
Ik hoop echt dat je iets aan mijn ervaring hebt en dat dit je over de drempel helpt om de stap te nemen naar je huisarts!
Ikzelf ben ook vaginistisch geweest, gemeenschap hebben ging niet, tampons gebruiken niet, mijn eigen vingers inbrengen niet, dus eigenlijk een soortgelijk verhaal als het jouwe.
Ik heb er jaren mee rondgelopen, vanaf mijn eerste seksuele ervaring op mijn 15e tot mijn 27e ofzo, al moet ik zeggen dat het bij mij op een gegeven moment wel lukte om gemeenschap te hebben maar het heel veel pijn deed! Ik schrijf mee op een ander forum en daar kwam dit onderwerp aan de orde, een van de andere 500 meiden had een draadje gestart hierover en toen kwamen er een hoop ervaringen los van vrouwen die ook soortgelijke klachten hadden en hiervoor een behandeling hebben gehad. Ik heb daar toen ook voor het eerst mijn verhaal gedaan, met het schaamrood op mijn kaken heb ik alles neergetypt en heel snel gepost voor ik het weer kon wissen.
De reacties die ik daar kreeg waren hartverwarmend en uiteindelijk hebben ze mij met z'n allen over de drempel geholpen.
Ik heb de huisarts gebeld en kon gelijk de volgende dag erheen. Ik vond het heel moeilijk om er met mijn huisarts over te praten en ben het gesprek dan ook gestart met de mededeling dat ik een seksueel probleempje had en dat ik het heel erg moeilijk vond om daarover te praten. De huisarts stelde mij op mijn gemak en ik heb dus uiteindelijk met wederom het schaamrood op mijn kaken het verhaal verteld.
Mijn huisarts heeft gelijk contact opgenomen met het ziekenhuis en voor mij een afspraak geregeld met een vrouwelijke gynaecoloog in diezelfde week.
De gynaecoloog heeft mij lichamelijk onderzocht en geconstateerd dat ik geen lichamelijke afwijkingen heb. Wat wel het geval was dat mijn vagina ingang rondom helemaal rood en overgevoelig was. Hiervoor kreeg ik een creme mee en een verwijzing voor een arts seksuoloog.
Ik heb bij de arts seksuoloog (ook een vrouw, dat was mijn eis!) eerst een gesprek gehad, daarna heeft zij mij ook nog 'bekeken' van onderen en hebben we een behandelplan opgesteld samen. Ik heb samen met de seksuoloog gezocht naar de oorzaak van mijn klachten (in mijn geval is dat seksueel misbruik) en hebben hierover nog een aantal gesprekken gehad, daarnaast natuurlijk veel gesproken over hoe het vrijen nu verliep, veel tips gehad om te leren ontspannen, verwijzing gehad naar een bekkenbodemfysiotherapeut. Nu zijn we een aantal jaren verder en zijn mijn klachten een heel stuk verminderd! Ik heb nog altijd dat mijn vagina ingang rood en gevoelig is en het vrijen is niet pijnloos maar mijn bekkenbodem is een stuk meer ontspannen waardoor het vrijen wel beter verloopt.
Ik ben recentelijk weer begonnen met bekkenbodemfysiotherapie en hoop zo eigenlijk de pijnklachten nog meer te kunnen verminderen.
Ik hoop echt dat mijn bericht jou over de drempel trekt om de huisarts te bellen zodat je doorverwezen kunt worden en een behandeling kunt doen zodat seks voor jou ook ontspannener gaat worden.
Veel succes ermee!
Wat ontzettend vervelend dat je problemen hebt met seks en dat je eigenlijk wel hulp wilt maar het toch ook weer niet durft te vragen.
Ik hoop echt dat je iets aan mijn ervaring hebt en dat dit je over de drempel helpt om de stap te nemen naar je huisarts!
Ikzelf ben ook vaginistisch geweest, gemeenschap hebben ging niet, tampons gebruiken niet, mijn eigen vingers inbrengen niet, dus eigenlijk een soortgelijk verhaal als het jouwe.
Ik heb er jaren mee rondgelopen, vanaf mijn eerste seksuele ervaring op mijn 15e tot mijn 27e ofzo, al moet ik zeggen dat het bij mij op een gegeven moment wel lukte om gemeenschap te hebben maar het heel veel pijn deed! Ik schrijf mee op een ander forum en daar kwam dit onderwerp aan de orde, een van de andere 500 meiden had een draadje gestart hierover en toen kwamen er een hoop ervaringen los van vrouwen die ook soortgelijke klachten hadden en hiervoor een behandeling hebben gehad. Ik heb daar toen ook voor het eerst mijn verhaal gedaan, met het schaamrood op mijn kaken heb ik alles neergetypt en heel snel gepost voor ik het weer kon wissen.
De reacties die ik daar kreeg waren hartverwarmend en uiteindelijk hebben ze mij met z'n allen over de drempel geholpen.
Ik heb de huisarts gebeld en kon gelijk de volgende dag erheen. Ik vond het heel moeilijk om er met mijn huisarts over te praten en ben het gesprek dan ook gestart met de mededeling dat ik een seksueel probleempje had en dat ik het heel erg moeilijk vond om daarover te praten. De huisarts stelde mij op mijn gemak en ik heb dus uiteindelijk met wederom het schaamrood op mijn kaken het verhaal verteld.
Mijn huisarts heeft gelijk contact opgenomen met het ziekenhuis en voor mij een afspraak geregeld met een vrouwelijke gynaecoloog in diezelfde week.
De gynaecoloog heeft mij lichamelijk onderzocht en geconstateerd dat ik geen lichamelijke afwijkingen heb. Wat wel het geval was dat mijn vagina ingang rondom helemaal rood en overgevoelig was. Hiervoor kreeg ik een creme mee en een verwijzing voor een arts seksuoloog.
Ik heb bij de arts seksuoloog (ook een vrouw, dat was mijn eis!) eerst een gesprek gehad, daarna heeft zij mij ook nog 'bekeken' van onderen en hebben we een behandelplan opgesteld samen. Ik heb samen met de seksuoloog gezocht naar de oorzaak van mijn klachten (in mijn geval is dat seksueel misbruik) en hebben hierover nog een aantal gesprekken gehad, daarnaast natuurlijk veel gesproken over hoe het vrijen nu verliep, veel tips gehad om te leren ontspannen, verwijzing gehad naar een bekkenbodemfysiotherapeut. Nu zijn we een aantal jaren verder en zijn mijn klachten een heel stuk verminderd! Ik heb nog altijd dat mijn vagina ingang rood en gevoelig is en het vrijen is niet pijnloos maar mijn bekkenbodem is een stuk meer ontspannen waardoor het vrijen wel beter verloopt.
Ik ben recentelijk weer begonnen met bekkenbodemfysiotherapie en hoop zo eigenlijk de pijnklachten nog meer te kunnen verminderen.
Ik hoop echt dat mijn bericht jou over de drempel trekt om de huisarts te bellen zodat je doorverwezen kunt worden en een behandeling kunt doen zodat seks voor jou ook ontspannener gaat worden.
Veel succes ermee!
woensdag 27 januari 2010 om 13:05
Wat herkenbaar! Ik heb 5 jaar lang met hetzelfde probleem gezeten. Ik kon nog wel een tampon in doen, maar de rest lukte echt niet! Mega aangespannen en alles deed pijn. Ook het willen proberen, maar steeds uitstellen uit angst, herken ik.
Ik heb destijds alles geprobeerd; huisarts, bekkenbodemtherapeuten,haptonoom, twee seksuologen, twee gyneacologen, psycholoog, het ene kuurtje na het andere, andere pil, geen pil.
Pfft...na 3 jaar wisten ze/we pas dat het niks lichamelijks was, maar iets psychisch. Ik was altijd ontzettend gespannen. Met behulp van de haptonoom en de seksuoloog ben ik gaan oefenen met ontspannen en met zo'n opblaas ballonnetje het gaan uitrekken daar beneden. Yoga deed ik ook en allerlei fysiotherapieën om de spanning te verminderen.
Mijn tip: ga naar de huisarts! Je denkt dat je de enige bent met dit probleem, maar dat is absoluut niet waar! Mijn haptonoom en seksuoloog vulden hun dagen met mensen als jij en ik.
En ja, ze gaan kijken, maar dat gaat heel voorzichtig en misschien gaan ze er niet eens in. Succes!
Bij mij ging het uiteindelijk over toen ik het uitmaakte met dat vriendje(van hem kreeg ik die spanning) maar dat is weer een heel ander verhaal...
Ik heb destijds alles geprobeerd; huisarts, bekkenbodemtherapeuten,haptonoom, twee seksuologen, twee gyneacologen, psycholoog, het ene kuurtje na het andere, andere pil, geen pil.
Pfft...na 3 jaar wisten ze/we pas dat het niks lichamelijks was, maar iets psychisch. Ik was altijd ontzettend gespannen. Met behulp van de haptonoom en de seksuoloog ben ik gaan oefenen met ontspannen en met zo'n opblaas ballonnetje het gaan uitrekken daar beneden. Yoga deed ik ook en allerlei fysiotherapieën om de spanning te verminderen.
Mijn tip: ga naar de huisarts! Je denkt dat je de enige bent met dit probleem, maar dat is absoluut niet waar! Mijn haptonoom en seksuoloog vulden hun dagen met mensen als jij en ik.
En ja, ze gaan kijken, maar dat gaat heel voorzichtig en misschien gaan ze er niet eens in. Succes!
Bij mij ging het uiteindelijk over toen ik het uitmaakte met dat vriendje(van hem kreeg ik die spanning) maar dat is weer een heel ander verhaal...