Verkeken kansen?

Lang getwijfeld of ik dit in het openbaar durfde bespreken maar mss is er herkenning bij anderen van mijn leeftijd.

Ik ben bijna 40, heb een lange relatie, heb kinderen huis boom beest enz.



Onze seks was nooit om over naar huis te schrijven maar dat drukte nooit echt een stempel op onze relatie, beide hadden daar nooit zo'n problemen mee. Man is nou eenmaal geen tovenaar in bed, kun je hebben. Hij is ook geen testosteronbom dus eens in de zoveel tijd seks was allemaal te overzien.



Nu de laatste tijd (midlifecrisis of zo, de veertig nadert) vliegt dat me geregeld naar de keel.

Gewoon het idee: zal ik dan NOOIT in mijn leven Echte Spetterende Seks hebben? Met mijn eigen vent hoef ik het gewoon niet te verwachten, als ik klaarkom is het van m'n eigen vingers of door stom toeval, want met z'n handen en z'n tong is hij gewon vreselijk onhandig en al mijn aanwijzingen slaat hij al vijftien jaar in de wind.



Is dit herkenbaar en hoe moet ik met dit gevoel omgaan?

Ten eerste wil ik even zeggen hoe fijn ik het vind dat jullie allemaal hierop gereageerd hebben. Door jullie reacties kan ik het van een heleboel verschillende kanten bekijken en ja, iedereen heeft wel een punt.



Waar ik heel erg mee zit is dat ik me afvraag waar dat is dit alles-gevoel" vandaan komt. Is het iets heel normaals omdat ik de 40 nader, of komt het doordat ik bij de tandarts in een blad las dat vrouwen van boven de 35 de beste seks hebben omdat zij intussen wel weten wat ze wel en niet willen, of stel ik mijn eisen gewoon te hoog?



Met dat laatste bedoel ik dit. Is het reëel om de drie pijlers Seks, Kameraadschap en Spirituele band te zoeken in één persoon. Of kun je een prima huwelijk hebben als een van die drie wat minder ontwikkeld is.



quote:Girl_Next_Door schreef op 25 november 2008 @ 15:17:

Zit wat in hoor Magichands, maar ik heb niet het idee dat het over wilde seks gaat. Goeie seks heeft niet alleen of perse iets met wild te maken.

Maar steeds weer teleurgesteld worden en onbevredigd blijven op seksgebied gaan nou eenmaal wel een keertje opbreken.

Ja, dat is het. Het is niet zo dat de seks vroeger prima was en tegenwoordig ingezakt is. Het is eerder zo dat de seks die ik vroeger prima vond, tegenwoordig niet meer voldoet. Maar ja, met een man die niet eens je clit kan vinden en die niet naar mijn vieb durft te kijken, is het moeilijk om eens wat anders voor te stellen dan het recht op en neer werk.

Ik vraag me soms af of hij wel beseft dat er zo veel meer kan dan dat.



quote:blijfgewoonbianca schreef op 26 november 2008 @ 00:27:

Ik wed dat er nooit een echt goed gesprek is gehouden waarbij Saskia écht heeft verteld hoe ze de sex ervaart , Juice , maar ik kan er naast zitten , hoor .

Maar ik weet wed dat er maar weinig stellen heel open en eerlijk zijn over zulke gevoelige , intieme zaken .



Nee, wel zo nu en dan ter sprake gekomen dat het soms pijn doet, maar nooit een écht goed gesprek. Want wanneer doe je dat? Op het moment zelf? Er na? En dan nog met een man die zoiets meteen opvat als kritiek. En bovendien niet zal kunnen begrijpen waarom iets dat vijftien jaar lang voldeed, ineens niet meer goed genoeg is.



Nou ja, hij weet gelukkig dat ik een vieb heb, al wil hij er niet naar kijken (laat staan gebruiken), dat vind ik al heel wat. Hij is zich er dus wel van bewust dat ik bepaalde behoeftes heb.



Maar ik sta er niet voor open het buiten de deur te zoeken, gewoon vanwege hem, omdat hij niet het idee heeft dat er iets aan schort. Hij is vrij fantasieloos wat dat betreft (understatement). Kijk, als hij door een tecnisch mankement niet meer in staat was was het heel anders natuurlijk. Dan zou ik vinden dat ik er enigszins recht op had om op een andere manier aan mijntrekken te komen. Maar zijn onhandige vingers als technishc mankement bestempelen gaat me net iets te ver.

Ik denk inderdaad dat ik hem er enorm mee zou overvallen als ik hem zou vertellen dat de seks niet is wat ik ervan hoopte.

Voor hem is het goed zoals het is, behalve af en toe standje wisselen heb ik bij hem nooit echt het idee dat hij wil experimenteren.



Ik merk wel dat hij preutser is dan ik, het is ooit ter sprake gekomen (eeuwen geleden) dat hij zichzelf bijna nooit helpt en als er een condoom aan te pas komt mag ik niet kijken als hij hem omdoet.



Maar gezapige seks voldoet voor mij niet meer. Ik weet (door uitgebreide zelfstudie ) gewoon zo goed wat er allemaal mogelijk is, wat ik kán voelen. En bij hem gebeurt dat gewoon niet, hoe ik hem ook help en stuur. Ik vertel hem vaak letterlijk wat hij moet doen maar na twee tellen gaat hij zijn eigen gang alweer en zit hij weer op de verkeerde plek te wroeten, ik word er soms zo hopeloos en kwaad van dat ik halverwege wel zou willen stoppen (heb ik 1x gedaan, voelde ook niet goed, toen ik het hem probeerde uit te leggen snapte hij er totaal niks van, hij dacht dat ik kronkelde van genot of zo, terwijl ik de hele tijd lag te corrigeren omdat hij alsmaar op de verkeerde plek zat, ik roep immers ja als het fijn is en nee als het niet fijn is, maar dat is in het heetst van de strijd blijkbaar zelfs te ingewikkedl).



is het dan echt zo dat mannen niet meer in staat zijn tot denken als hun pik omhoog wijst?



Maar ik geef toe, het antwoord van de badmeester is het enige juiste...

quote:Magichands schreef op 27 november 2008 @ 22:13:

pffff ik word hier bijna zelf gefrustreerd van!! DRAMA ..en inderdaad ik was denk ik ook echt gestopt tijden de sex en gezegd van ja hallo als je niet wil luisteren en maar wat doet dan houdt het op.. Maar goed dat is wel heel heftig. Maar er is echt maar 1 oplossing deze frustratie echt duidelijk maken aan je partner. En jezus waarom is hij toch preuts bij zijn eigen partner? schamen voor je lichaam? ERG APART, hier zit echt een diepere laag onder. En is dus niet alleen maar een sexprobleem maar intimiteit etc. Hij kan waarschijnlijk slecht over gevoelens en emoties praten..maar dit is oooooh zo belangrijk. Je moet toch in principe alles durven zeggen tegen elkaar. Alles moet wat mij betreft toch open bespreekbaar kunnen zijn..al wil dat niet zeggen dat ook alles wat besproken wordt uitgevoerd moet worden..maar je wilt of moet toch gewoon weten wat je partner denkt en vindt....



Binnenvetter heb ik al eerder over hem gezegd. Hij is chagrijnig maar er is "niks". Twee maanden later zegt hij ineens z'n baan op. Zo eentje.



Nou moet ik toegeven dat we bijna altijd in het donker vrijen, van zijn kant misschien omdat hij ergens onzekr over is maar van mijn kant omdat ik nergens zo goed kan fantaseren als in het donker. Als het licht is word ik al snel afgeleid door de gordijnen die toch maar eens in de was moeten en dat schilderij dat al maanden scheef hangt.

Nou ja, niet zo gek volgens mij dat je gedachten als iemand tussen je benen nogal ongeïnspireerd bezig is en je je continu ligt te verliggen om geen pijn te voelen en iets dat in de verte op genot lijkt.



Ik bedoel, als ik mezelf doe kan ik het binnen een minuut. Maar hij is er volgens mij in gaan geloven dat vrouwen minstens een halfuur stimulatie nodig hebben.

En voordoen, zoals BGB zegt... Ik ben bang dat het idee dat een vrouw aan zichzelf zit, en dan nota bene met hem erbij, hem te ver gaat.



Heel diep in mijn hart zou ik hem wel eens willen vragen hoe de seks met zijn ex was, maar ik weet nu al dat hij daar niet over wil praten. Hij heeft nooit over haar willen praten namelijk, het weinige dat ik over haar weet is grotendeels wat z'n moeder zich per ongeluk heeft laten ontvallen.



De bovenbuurman in dit topic (ik ben je naam kwijt) zou ik graag willen antwoorden dat in het begin de seks toch altijd spannend en nieuw is! bij ons kwam de klad er pas in toen we eenmaal samenwoonden, tja dan ga je ook niet 123 meteen weer uit elkaar.