Seks
alle pijlers
vreemde Gast.........na verhuizing naar het buitenland
zondag 21 oktober 2007 om 18:24
Ben verhuisd met mijn kinderen naar het buitenland om bij de liefde van mijn leven te wonen, We waren al ruim 18 jaar eerder verliefd op elkaar, maar hebben nu sinds bijna 3 jaar weer contact, en ik heb de keuze gemaakt om te verhuizen, maar toch voel ik me niet helemaal thuis. Mijn werk opgegeven, van bijna 19 jaar. Familie.....en tot op heden voel ik me niet welkom hier, helemaal niet door me schoonfamilie.Ik wordt continue aangesproken, je moet dat zus of zo doen,,,,dat zijn de gewoontes hier, en ik ben me alleen maar aan het aanpassen met de kinderen. maar er zijn ook grenzen.
Ik leef nu zoals alle mensen hier leven, maar heb nog steeds mijn kleine hollandse dingetjes....mag ik ? Nederland is voor hem ook niet onbekend, dus hij waardeert alles wat ik doe....maar ik wordt zo ontzettend in de gaten gehouden iedere dag, dat geloer....vreselijk..door mijn schoonmoeder die woont tegenover me. Kan ik nog iets goeds doen ?? , ik woon hier nu bijna vier maanden, en kan de taal al aardig verstaan, maar spreken nog niet...en nu spreekt me schoonmoeder me alleen nog in haar taal aan. ZE leert HET MAAR !. was het antwoord aan mijn vriend. Echt dan gaan de haren in me nek overeind staan. Schoonzus die zomaar binnenloopt en alles bekijkt en bekritiseerd in alles wat ik doe.....LAAT ME..dit is mijn huis !!. ook ik woon hier nu. SInds vorige week heeft mijn vriend dit dus aangegeven, en zien we niemand meer, lekker rustig zal je denken....maar ik weet dat het hem verdriet doet....wat moet ik nu doen...Ik wil niet over me heen laten lopen, laat me in me waarde. en als ik hulp nodig heb dan vraag ik dat wel....maar laat me in me waarde. graag tips van jullie
Ik leef nu zoals alle mensen hier leven, maar heb nog steeds mijn kleine hollandse dingetjes....mag ik ? Nederland is voor hem ook niet onbekend, dus hij waardeert alles wat ik doe....maar ik wordt zo ontzettend in de gaten gehouden iedere dag, dat geloer....vreselijk..door mijn schoonmoeder die woont tegenover me. Kan ik nog iets goeds doen ?? , ik woon hier nu bijna vier maanden, en kan de taal al aardig verstaan, maar spreken nog niet...en nu spreekt me schoonmoeder me alleen nog in haar taal aan. ZE leert HET MAAR !. was het antwoord aan mijn vriend. Echt dan gaan de haren in me nek overeind staan. Schoonzus die zomaar binnenloopt en alles bekijkt en bekritiseerd in alles wat ik doe.....LAAT ME..dit is mijn huis !!. ook ik woon hier nu. SInds vorige week heeft mijn vriend dit dus aangegeven, en zien we niemand meer, lekker rustig zal je denken....maar ik weet dat het hem verdriet doet....wat moet ik nu doen...Ik wil niet over me heen laten lopen, laat me in me waarde. en als ik hulp nodig heb dan vraag ik dat wel....maar laat me in me waarde. graag tips van jullie
anoniem_57599 wijzigde dit bericht op 21-10-2007 18:35
Reden: Het staat onder het verkeerde forum....moet Relatie zijn en geen sexs
Reden: Het staat onder het verkeerde forum....moet Relatie zijn en geen sexs
% gewijzigd
zondag 21 oktober 2007 om 18:39
Ik woon nu in SPanje.....maar ben zeker 10 stappen achteruit gegaan....Natuurlijk een mooier huis....temperatuur. maar daar gaat het niet om.
Ik woon in een dorp...de dichtsbij zijn gelegen stad is 100 km weg. dus je pakt ook niet zo gauw de auto. Dit dorp is vol met alleen maar oude mensen. en ze leven nogal boers.........vindt ik niet erg hoor !. dat boeren leven spreekt me best aan, maar Nederland is bij een ieder van mijn schoonfamilie bekend......en nu bestaat alleen dit nog maar.....dus mijn kleine gewoontes.......alles is niet waard hier. ik loop alleen maar op me tenen......
Ik woon in een dorp...de dichtsbij zijn gelegen stad is 100 km weg. dus je pakt ook niet zo gauw de auto. Dit dorp is vol met alleen maar oude mensen. en ze leven nogal boers.........vindt ik niet erg hoor !. dat boeren leven spreekt me best aan, maar Nederland is bij een ieder van mijn schoonfamilie bekend......en nu bestaat alleen dit nog maar.....dus mijn kleine gewoontes.......alles is niet waard hier. ik loop alleen maar op me tenen......
zondag 21 oktober 2007 om 20:38
Ropan, ik kan me harstikke goed voorstellen hoe je je voelt daar in het Spaanse land. Na mijn studie heb ik ook een tijdje in Spanje doorgebracht in een klein dorpje. De Spanjaarden zijn zeer fier op hun gewoontes en willen niets liever, dan dat jij deze ook zo fijn vindt als zij dat vinden. Ze dringen ze je als het ware op. Het Spaans is goed te leren, maar allejezus wanneer je de taal nog niet goed machtig bent, dan zijn het ware watervallen die je over je heen krijgt en bij goed geluk, versta je er ook nog een paar woorden van.
Zeker wanneer je tussen mensen woont die nauwelijks gereid hebben en weinig weten van andere gewoontes zal het knap lastig zijn je eigen leven te leven.
Maar het zijn wel goede mensen, ze willen je veel te veel behulpzaam zijn en misschien moet jij gewoon eens op 'hun' manier duidelijk maken, dat het voor jou zo niet goed gaat. Dus laat je tranen eens vloeien, laat zien dat jij je land, gewoontes, familie en vrienden mist. De kans is wel aanwezig dat ze dan juist nog beter hun best gaan doen voor je, want ik denk dat ze echt willen dat jij je thuis gaat voelen. Vraag hen heel vriendelijk om een paar dagen in de week je eigen leven te leiden zoals jij dat wilt.
Het is mogelijk ook hun manier van praten die jij opvat als kritiek, terwijl dit gewoon de Spaanse manier van communiceren is. Het is af en toe net alsof er een mitraileur op je afgevuurd wordt, terwijl het gewoon vriendelijk bedoeld is.
Ik vond het in het begin heel erg vermoeiend om Spaans te praten, waar wij Nederlanders 10 woorden gebruiken, gebruiken zij er het liefst 100. Ze praten het liefst heel erg veel over de meest uiteenlopende onderwerpen.
Het zal echt gaan wennen. En je zult gaandeweg ook gaan ervaren, dat ze best een kwalitatief goed leven leiden. Anders dan wij Nederlanders, veel minder afstandelijk, minder stress, beter genietend van de goede dingen van het leven.
Onderschat niet dat je misschien gewoon wat heimwee hebt.
Zijn er in het dorp of omliggende dorpen geen clubs waar je je bij aan kunt sluiten? Dan kun je een eigen vriendenkring opbouwen. Ja en hoe gaat het eigenlijk met je kinderen daar?
Poco a poco zal het wel goed gaan komen.
Zeker wanneer je tussen mensen woont die nauwelijks gereid hebben en weinig weten van andere gewoontes zal het knap lastig zijn je eigen leven te leven.
Maar het zijn wel goede mensen, ze willen je veel te veel behulpzaam zijn en misschien moet jij gewoon eens op 'hun' manier duidelijk maken, dat het voor jou zo niet goed gaat. Dus laat je tranen eens vloeien, laat zien dat jij je land, gewoontes, familie en vrienden mist. De kans is wel aanwezig dat ze dan juist nog beter hun best gaan doen voor je, want ik denk dat ze echt willen dat jij je thuis gaat voelen. Vraag hen heel vriendelijk om een paar dagen in de week je eigen leven te leiden zoals jij dat wilt.
Het is mogelijk ook hun manier van praten die jij opvat als kritiek, terwijl dit gewoon de Spaanse manier van communiceren is. Het is af en toe net alsof er een mitraileur op je afgevuurd wordt, terwijl het gewoon vriendelijk bedoeld is.
Ik vond het in het begin heel erg vermoeiend om Spaans te praten, waar wij Nederlanders 10 woorden gebruiken, gebruiken zij er het liefst 100. Ze praten het liefst heel erg veel over de meest uiteenlopende onderwerpen.
Het zal echt gaan wennen. En je zult gaandeweg ook gaan ervaren, dat ze best een kwalitatief goed leven leiden. Anders dan wij Nederlanders, veel minder afstandelijk, minder stress, beter genietend van de goede dingen van het leven.
Onderschat niet dat je misschien gewoon wat heimwee hebt.
Zijn er in het dorp of omliggende dorpen geen clubs waar je je bij aan kunt sluiten? Dan kun je een eigen vriendenkring opbouwen. Ja en hoe gaat het eigenlijk met je kinderen daar?
Poco a poco zal het wel goed gaan komen.
