Seks
alle pijlers
vreemdgaan
zondag 18 januari 2009 om 23:54
Mijn naam is Henk, ben 40 jaar, werk parttime, getrouwd, 2 kinderen. Mijn vrouw en ik kennen elkaar 15 jaar en zijn in principe zeer gelukkig met elkaar. In principe omdat ik problemen heb met ons sex leven en zij dus niet. We hebben het er diverse keren over gesproken tot zeg maar ruzie toe. Uiteraard heeft dit niet tot een oplossing geleid en had ik de keuze zwartwit gezegd:
koffers pakken of accepteren zoals het is.
Zeg maar onder protest heb ik dus voor accepteren gekozen, ik voelde mij voor het blok gezet omdat ik niet wil scheiden.
UIt een bepaalde onvrede denk je misschien iets te vaak aan sex, kijk je porno e.d. In ieder geval je denkt dan niet aan je vrouw.
Onlangs is dus het onvermijdelijke gebeurd met een collega.
Natuurlijk was er drank in het spel. Vreemd genoeg kan zij de cafebezoeken niet herinneren maar de rest wel. We hebben elkaar weer gezien en gesproken op het werk. Elke dag moet ik aan haar denken. Zij vertelde dat zij dat gevoel ook heeft.
Zij heeft mij niet verteld dat ze er spijt van heeft, en eerlijk gezegd ik heb er ook geen spijt van. Ik ben mij ervan bewust dat dit nooit had mogen gebeuren. Tegenstrijdig gevoel omdat ik mijn vrouw niet wil kwetsen en er toch geen spijt van heb! !!
Nu ben ik dus "bang" dat als de situatie zich voordoet, dat het weer gebeurt. Zij heeft mij de avond van mijn leven bezorgd en dat buiten bij -10 zonder zelf klaar te komen. Ik zie het als een vorm van intimiteit die ik bij mijn vrouw mis.
Mijn vraag is nu hoe hier mee om te gaan, of wie herkent deze situatie??
Ik had nooit gedacht dat dit zo'n impact op mij zou hebben.
( binnenkort ga ik met de collega onder 4 ogen praten )
koffers pakken of accepteren zoals het is.
Zeg maar onder protest heb ik dus voor accepteren gekozen, ik voelde mij voor het blok gezet omdat ik niet wil scheiden.
UIt een bepaalde onvrede denk je misschien iets te vaak aan sex, kijk je porno e.d. In ieder geval je denkt dan niet aan je vrouw.
Onlangs is dus het onvermijdelijke gebeurd met een collega.
Natuurlijk was er drank in het spel. Vreemd genoeg kan zij de cafebezoeken niet herinneren maar de rest wel. We hebben elkaar weer gezien en gesproken op het werk. Elke dag moet ik aan haar denken. Zij vertelde dat zij dat gevoel ook heeft.
Zij heeft mij niet verteld dat ze er spijt van heeft, en eerlijk gezegd ik heb er ook geen spijt van. Ik ben mij ervan bewust dat dit nooit had mogen gebeuren. Tegenstrijdig gevoel omdat ik mijn vrouw niet wil kwetsen en er toch geen spijt van heb! !!
Nu ben ik dus "bang" dat als de situatie zich voordoet, dat het weer gebeurt. Zij heeft mij de avond van mijn leven bezorgd en dat buiten bij -10 zonder zelf klaar te komen. Ik zie het als een vorm van intimiteit die ik bij mijn vrouw mis.
Mijn vraag is nu hoe hier mee om te gaan, of wie herkent deze situatie??
Ik had nooit gedacht dat dit zo'n impact op mij zou hebben.
( binnenkort ga ik met de collega onder 4 ogen praten )
maandag 19 januari 2009 om 01:04
quote:Mamasaar schreef op 19 januari 2009 @ 00:34:
[...]
Zou je niet eens hier aan willen werken ipv buiten de deur neuken???
Ga hulp zoeken samen met je vrouw wanneer jullie o zo gelukkig samen zijn in jullie huwelijk, anders duurt jullie fijne huwelijk misschien niet meer zo lang.
Natuurlijk wil ik hier aan werken maar daar heb ik wel mijn vrouw bij nodig. En zij wil dat juist niet.Ik word voor het blok gezet:
accepteren of koffers pakken. Ik wil mijn gedrag niet goed praten, ik had dit nooit mogen doen maar het is toch gebeurd.
[...]
Zou je niet eens hier aan willen werken ipv buiten de deur neuken???
Ga hulp zoeken samen met je vrouw wanneer jullie o zo gelukkig samen zijn in jullie huwelijk, anders duurt jullie fijne huwelijk misschien niet meer zo lang.
Natuurlijk wil ik hier aan werken maar daar heb ik wel mijn vrouw bij nodig. En zij wil dat juist niet.Ik word voor het blok gezet:
accepteren of koffers pakken. Ik wil mijn gedrag niet goed praten, ik had dit nooit mogen doen maar het is toch gebeurd.
maandag 19 januari 2009 om 01:12
Nou Henk dat is een flink probleem. Je krijgt je zin niet thuis en dus haal je je genoegens uit een college met een selectief geheugen. en dan ga jij ook nog met haar afspreken??? waarom?? om weer de fout in te gaan? Ik denk dat je heel ver bij die collega uit de buurt moet blijven en met je vrouw in gesprek moet. Als je bij -10 een flinke jongen bent dan kan je dat ook zijn onder vier ogen bij je vrouw.
maandag 19 januari 2009 om 01:12
Ik denk dat je vrouw zich nog wel een keer bedenkt als je zegt dat slechte sex een reden voor jou zou zijn om inderdaad net genoeg alimentatie te betalen om haar op drie hoog achter te parkeren j aan je trekken te komen gelukkig te worden je koffers te pakken
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
maandag 19 januari 2009 om 01:25
Vraag je om advies en krijg je van alles te horen en dan met als klap op de vuurpijl ook nog eens het beroemde bijbelse gezegde 'wat gij niet wilt dat u geschiedt...doet dat ook een ander niet'....pffff...
het zet mij als lezer ook aan het denken want wie ben ik om hier ook maar iets over te zeggen.....
Ik zeg dus maar niets..... ook al zeg ik natuurijk wel iets..... (lees tussen de regels door)...
het zet mij als lezer ook aan het denken want wie ben ik om hier ook maar iets over te zeggen.....
Ik zeg dus maar niets..... ook al zeg ik natuurijk wel iets..... (lees tussen de regels door)...
maandag 19 januari 2009 om 01:30
maandag 19 januari 2009 om 01:34
quote:Magichands schreef op 19 januari 2009 @ 00:37:
Tja Henk, dat is niet best!! Was het ooit wel anders dan, de sex tussen jullie? Wat is dat toch met dat sex is vies..en zo een gedoe . Snap dat niet hoor, sorry. Kan jij eerlijk tegen jezelf zeggen dat je er alles aan gedaan hebt....dat je dit probleem echt op een rustige manier bespreekbaar gemaakt hebt. dat je hebt verteld wat het voor jou betekent en wat haar gedrag met jou doet? Hoe reageerde zij hier op dan?
Natuurlijk heb ik mijn ovrede over ons sex leven kenbaar gemaakt.
Met diverse mensen/specialisten over gesproken maar wel alleen omdat mijn vrouw dat absoluut niet ziet zitten. En dan heeft het weinig zin. Zij erkent het probleem, vindt het heel vervelend voor mij maar het is nou eenmaal niet anders. Ik heb haar nooit gedwongen om dingen tegen haar wil te doen en dat zal ik ook nooit doen. De reden van haar gedrag wil ik graag weten zodat ik dat een plaatsje kan geven en het kan accepteren. De reden/oorzaak zal ik zo nooit weten. Zo blijf ik met vragen zitten.
Aan mij de keuze om het te accepteren of te scheiden.
Ik heb dus voor accepteren gekozen.
Zolang wij (mijn vrouw in het bijzonder) geen hulp wil zoeken heb ik mij voorgespiegeld dat ik niet bij haar op de eerste plaats kom.
Hiermee wil ik niet mijn uitstapje goedpraten maar het wordt zowel in de hand gewerkt.
Tja Henk, dat is niet best!! Was het ooit wel anders dan, de sex tussen jullie? Wat is dat toch met dat sex is vies..en zo een gedoe . Snap dat niet hoor, sorry. Kan jij eerlijk tegen jezelf zeggen dat je er alles aan gedaan hebt....dat je dit probleem echt op een rustige manier bespreekbaar gemaakt hebt. dat je hebt verteld wat het voor jou betekent en wat haar gedrag met jou doet? Hoe reageerde zij hier op dan?
Natuurlijk heb ik mijn ovrede over ons sex leven kenbaar gemaakt.
Met diverse mensen/specialisten over gesproken maar wel alleen omdat mijn vrouw dat absoluut niet ziet zitten. En dan heeft het weinig zin. Zij erkent het probleem, vindt het heel vervelend voor mij maar het is nou eenmaal niet anders. Ik heb haar nooit gedwongen om dingen tegen haar wil te doen en dat zal ik ook nooit doen. De reden van haar gedrag wil ik graag weten zodat ik dat een plaatsje kan geven en het kan accepteren. De reden/oorzaak zal ik zo nooit weten. Zo blijf ik met vragen zitten.
Aan mij de keuze om het te accepteren of te scheiden.
Ik heb dus voor accepteren gekozen.
Zolang wij (mijn vrouw in het bijzonder) geen hulp wil zoeken heb ik mij voorgespiegeld dat ik niet bij haar op de eerste plaats kom.
Hiermee wil ik niet mijn uitstapje goedpraten maar het wordt zowel in de hand gewerkt.
maandag 19 januari 2009 om 01:38
Ik denk toch dat je vrouw met accepteren niet bedoelde dat je met - tien je collega vaginaal mocht toucheren .
Dus nou niet doen of je helegaar proper bent .
Je pist ouderwetsch buiten de pot .
Als je daar zelf vrede mee hebt is het misschien wel zo fair iemand daar voor uit te zoeken die single is ? Anders wordt hyt zo ingewikkeld .
Dus nou niet doen of je helegaar proper bent .
Je pist ouderwetsch buiten de pot .
Als je daar zelf vrede mee hebt is het misschien wel zo fair iemand daar voor uit te zoeken die single is ? Anders wordt hyt zo ingewikkeld .
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
maandag 19 januari 2009 om 01:40
quote:henk40 schreef op 19 januari 2009 @ 01:34:
[...]
Natuurlijk heb ik mijn ovrede over ons sex leven kenbaar gemaakt.
Met diverse mensen/specialisten over gesproken maar wel alleen omdat mijn vrouw dat absoluut niet ziet zitten. En dan heeft het weinig zin. Zij erkent het probleem, vindt het heel vervelend voor mij maar het is nou eenmaal niet anders. Ik heb haar nooit gedwongen om dingen tegen haar wil te doen en dat zal ik ook nooit doen. De reden van haar gedrag wil ik graag weten zodat ik dat een plaatsje kan geven en het kan accepteren. De reden/oorzaak zal ik zo nooit weten. Zo blijf ik met vragen zitten.
Denk je dat alle stellen na 15 jaar elkaar nog dagelijks de kleren van het lijf scheuren.
Aan mij de keuze om het te accepteren of te scheiden.
Ik heb dus voor accepteren gekozen.
Blijkbaar niet, want als je iets accepteert dan heb je er vrede mee. Jij hebt gekozen voor de passieve agressie namelijk zeggen dat je het accepteert en ondertussen je vrouw kwetsen door met een ander de foezelen onder erbarmelijke meteorologische toestanden.
Zolang wij (mijn vrouw in het bijzonder) geen hulp wil zoeken heb ik mij voorgespiegeld dat ik niet bij haar op de eerste plaats kom.
Hiermee wil ik niet mijn uitstapje goedpraten maar het wordt zowel in de hand gewerkt.
Oooooh, dus je kan er niks aan doen. Zij heeft het zelf in de hand gewerkt, nou dan kan je het toch ook aan haar vertellen, want dat zal ze heus wel begrijpen. Begrijp ik alleen nog niet waarom er onder vier ook gesproken moet worden met die collega met dat zwakke geheugen.
[...]
Natuurlijk heb ik mijn ovrede over ons sex leven kenbaar gemaakt.
Met diverse mensen/specialisten over gesproken maar wel alleen omdat mijn vrouw dat absoluut niet ziet zitten. En dan heeft het weinig zin. Zij erkent het probleem, vindt het heel vervelend voor mij maar het is nou eenmaal niet anders. Ik heb haar nooit gedwongen om dingen tegen haar wil te doen en dat zal ik ook nooit doen. De reden van haar gedrag wil ik graag weten zodat ik dat een plaatsje kan geven en het kan accepteren. De reden/oorzaak zal ik zo nooit weten. Zo blijf ik met vragen zitten.
Denk je dat alle stellen na 15 jaar elkaar nog dagelijks de kleren van het lijf scheuren.
Aan mij de keuze om het te accepteren of te scheiden.
Ik heb dus voor accepteren gekozen.
Blijkbaar niet, want als je iets accepteert dan heb je er vrede mee. Jij hebt gekozen voor de passieve agressie namelijk zeggen dat je het accepteert en ondertussen je vrouw kwetsen door met een ander de foezelen onder erbarmelijke meteorologische toestanden.
Zolang wij (mijn vrouw in het bijzonder) geen hulp wil zoeken heb ik mij voorgespiegeld dat ik niet bij haar op de eerste plaats kom.
Hiermee wil ik niet mijn uitstapje goedpraten maar het wordt zowel in de hand gewerkt.
Oooooh, dus je kan er niks aan doen. Zij heeft het zelf in de hand gewerkt, nou dan kan je het toch ook aan haar vertellen, want dat zal ze heus wel begrijpen. Begrijp ik alleen nog niet waarom er onder vier ook gesproken moet worden met die collega met dat zwakke geheugen.
maandag 19 januari 2009 om 01:41
maandag 19 januari 2009 om 01:46
Nee, ik heb hier ook niet zo'n mening over eigenlijk. Vind alleen het 'wat gij wilt..etc' nogal gewaagd.. wat ik wil zeggen is dat dit een nogal moeilijke kwestie is en het is ook niet zwart/wit uit te leggen allemaal....denk ik....ach ik weet het ook niet maar ik kan me wel voorstellen dat het moeilijk is voor Henk en ook voor zn vrouw.... uiteindelijk loopt het allemaal toch zoals het moet lopen.... vecht niet tegen iets waar je niet tegen kan vechten...
maandag 19 januari 2009 om 01:47
Het is niet ok van je vrouw om je te laten kiezen tussen het te accepteren en anders maar je koffers pakken maar betekent dat dat jij je dan tot een niveau mag verlagen door dan maar met een collega aan te pappen? (en dat wat jou betreft nog wel vaker mag gebeuren) Je had je vrouw kunnen laten weten dat je in de verleiding komt .. wel zo eerlijk.
