Vriendin met vaginisme

Ik weet het even niet meer...

Ik (28j) ben ondertussen 2,5 jaar samen met mijn vriendin (25j) en we zijn beiden elkaars eerste echte partner. We zien elkaar doodgraag maar toch is onze relatie alles behalve 'normaal' te noemen.
In het begin van onze relatie deden we alles vrij rustig, op ons eigen tempo. We hadden beiden geen echte ervaring met het voelde goed tussen ons. Na drie maanden in de relatie hebben we voor het eerst samen geslapen, we moesten op de poes van een bevriend koppel letten en zo waren we voor het eerst eens een volledig weekend alleen. Dit was een zeer fijn weekend, maar seks is helemaal niet ter sprake gekomen. Ze had toen net haar regels zei ze, en we waren naar mijn gevoel ook nog niet echt lang samen om er al echt over te praten.
Toen we een half jaar samen waren zijn we een weekend weg gegaan met ons twee in een vakantiehuisje, en de dagen ervoor begon ze al wat te zeggen dat we het wel eens konden proberen, en of ik voor condooms en glijmiddel wou kijken enzo. Ik wilde haar niet forceren of dwingen dus gedurende het weekend heb ik het er niet over gehad, maar zondagochtend toen we net op waren vroeg ze of ik die condooms had gehaald en of ik het wou proberen. Uiteraard wilde ik dit wel doen, en zo deden we een poging. Beiden redelijk opgewonden, maar onhandig probeerden we het, maar van zodra ik bij haar naar binnen probeerde te gaan had ze enorm veel pijn, ook al was ik heel voorzichtig. Toen hebben we even gewacht en wilde zij het nog eens proberen, maar dan met haar bovenop zodat ze zelf nog meer controle had en kon kijken hoever ze zou gaan en of het pijn deed. Maar weer deed het direct pijn en zijn we gestopt met proberen. We hebben elkaar dan wel met onze handen klaargemaakt en dat vonden we beiden wel leuk.
Daarna is er eigenlijk niets meer gebeurd tot we vorige zomer samen op reis zijn gegaan. We zijn wel een paar keer blijven slapen, maar aangezien ik mijn huis aan het verbouwen ben zijn we bij haar ouders thuis blijven slapen en dat leek ons niet ideaal om nog eens iets te proberen.
Maar op reis wilde ze gelijk al van dag 1 opnieuw proberen, maar hoe we het ook probeerden het ging gewoon niet om bij haar binnen te gaan van de pijn. We zijn ook nooit echt ver gegaan, telkens hoogstens enkele centimeters en ook heel voorzichtig en traag. Maar van zodra ik zie dat ze mijn heeft stop ik gewoon omdat dat voor mij ook niet aangenaam is. Toen hebben we wel 6x geprobeerd die week, maar telkens hetzelfde resultaat. Ook hier hebben we elkaar dan wel telkens verder met de hand geholpen.
Toen we terug kwamen van reis is ze dan naar de gynaecoloog gegaan om raad, en ook daar is een vaginaal onderzoek niet gelukt wegens te veel pijn. En dus kreeg ze de diagnose vaginisme. Ondertussen zijn we een jaar verder en heeft ze talloze kinesitherapeuten en bekkenbodemfysiotherapieën gehad tot zelfs een soort antidepressiva om haar bekkenbodemspieren te doen ontspannen, maar bij elk volgend gynaecologisch onderzoek is er nog niets van verschil merkbaar.
Maar ondertussen is er in dat jaar ook niets meer van intimiteit geweest tussen ons, en nu zijn we vorig weekend voor het eerst in mijn woning blijven slapen (de verbouwing zit er bijna op, hoera!) en dacht ik om het onderwerp nog eens boven te halen en er wat over te praten en misschien gewoon nog eens iets te doen in bed (wat aftrekken en vingeren of misschien eens proberen beffen/pijpen) maar ze zei dat ze er eigenlijk totaal geen behoefte aan had en dat ze liever pas terug iets zou doen als haar probl is opgelost omdat ze zich niet wil moeten inhouden tijdens de seks omdat het niet lukt en dan liever alles doet vanals het kan en ondertussen gewoon niets.
Nu zie ik haar heel graag en heb ik wel veel respect voor haar situatie en zou ik haar nooit forceren om iets te doen tegen haar wil, of om 'het' nog eens te proberen zolang het niet gaat, maar om nu helemaal alles van seks van tafel te vegen tot het helemaal is opgelost zie ik nu eerlijk gezegd ook niet echt zitten...

Sorry voor het lange bericht maar ik wilde het eens van mij af schrijven omdat ik hier nergens mee naartoe kan

Het is wel zo dat we ruim de tijd nemen voor voorspel, ook al had ik dit niet niet uitgetypt. We kussen, knuffelen, strelen elkaar uitgebreid, voor we elkaar uitkleden. En dan is het zeker ook niet de bedoeling om er zo vlug mogelijk te proberen in gaan. We nemen echt wel onze tijd hiervoor een we proberen het pas als mijn vriendin ook echt aangeeft dat ze er klaar voor is om het te proberen. Op reis kwam het initiatief zelfs meestal van haar kant, net omdat ik niets wilde forceren en eerder de kat uit de boom keek.

Naar een sex uroloog we nog niet gegaan maar dit heb ik wel al eens ter sprake gebracht. Maar ze wil eerst de huidige bekkenbodemfysio afwerken (deze keer moet ze hiervoor naar het ziekenhuis en hier heeft ze wel meer hoop in)

En echte oorzaak hiervoor weten we helaas niet, anders was het waarschijnlijk iets eenvoudiger om dit op te lossen.

Maar het vaginisme op zich heb ik geen probleem mee, het is eerder dat ze gewoon niets wil doen tot het opgelost is, terwijl ik vind dat we ondertussen toch wel iets kunnen doen zonder dat er penetratie bij komt kijken

Wel, we hebben een lange tijd gewacht omdat we enkel bij haar thuis samen konden slapen en ze daar helemaal niets wou doen ivm haar ouders. Dit begrijp ik en hier volg ik haar ook wel in.
Maar afgelopen weekend bleven we voor het eerst bij mij thuis slapen en hebben we erover gepraat, maar zij zegt dat ze wil wachten tot het gaat. Omdat ze anders het gevoel heeft van haar te moeten inhouden want ze wil het wel maar aangezien het niet lukt heeft ze het gevoel dat wat we dan doen niet volledig is, ook al genieten we er wel beiden van.