Waarom wil ik 2 verschillende dingen?

Ik zit al een paar weken met een enorm rotgevoel over mezelf en over een situatie. Ik snap zelf niet zo goed waarom ik de ene keer het ene wil en de andere keer iets anders. Ik ben namelijk een tijdje geleden zo dom geweest om met iemand naar bed te gaan die een vriendin heeft. En dan niet maar één keer, maar vier keer. In het begin toen ik met hem afsprak was het niets op gebied van seks maar dat is zo wel gegroeid. Het is nu wel overduidelijk dat dat al die tijd zijn plan was en dat die man me heeft gebruikt. Ik was niets meer dan een pleziertje. Ik zat op dat moment helemaal niet goed in mijn vel en deed domme dingen. Veel feesten, veel vrije tijd, etc. Ik verveelde me en wilde wat spanning in mijn leven. Dat is natuurlijk geen excuus, want het is verschrikkelijk wat ik heb gedaan. Eerlijk gezegd dacht ik toen zelf ook dat ik hem gebruikte. Maar ik heb toch een beetje gevoelens opgebouwd (voor hem/de situatie?) We zijn er inmiddels mee gestopt, want ik wist dus telkens niet wat ik wilde. De ene keer vond ik de spanning heel gaaf en de andere keer voelde ik me zo enorm schuldig tegenover zijn vriendin.. Ik heb zo veel zitten huilen en zo veel emoties gevoeld. En daarbij zegt hij nu ook dat hij heel erg van zijn vriendin houdt en dat zijn gevoel voor haar er niet minder door is geworden. Maar waar ik dus heel erg mee zit, is dat het me op het moment dat hij bij me was ik helemaal niet aan haar dacht, maar pas als hij de deur uit was ik ging nadenken. En hij is er zelf dus ook klaar mee omdat ik waarschijnlijk te 'gevaarlijk' werd door mijn schuldgevoel naar haar. Hij is enorm bang dat het naar buiten komt. Maar we hebben inmiddels sinds een week geen contact meer en ik heb alles van hem verwijderd. Maar alsnog, zodra hij me een bericht stuurt, reageer ik weer. Ik vind het zo moeilijk om hem te negeren!

Hoe kan het dat je je de ene keer niets aantrekt van anderen, maar de andere keer toch huilt en je ontzettend dom voelt? Hoe kan dat per dag zo verschillen? Hebben meer vrouwen daar last van? Het lijkt wel of er 2 personen in mij zitten: De onafhankelijke arrogante vrouw die zich niets aantrekt van anderen en de onzekere gevoelige vrouw die een schuldgevoel krijgt en aan anderen denkt. Is het te omschrijven als stemmingswisselingen? Of iets anders? Ik ben benieuwd waar dit door zou kunnen komen en hoe ik dit in de toekomst kan voorkomen. Ik voel me enorm slap als ik weer eens reageer op zijn berichten of op zijn Facebook kijk.

Eidde schreef: ↑

09-04-2018 20:56

Je bent gewoon verliefd. Dat kan je nogal label maken. Deze verliefdheid is echter niet goed voor je.

Maar ik weet zeker dat ik niet verliefd op hem ben. Als ik ergens verliefd op ben, is het op de aandacht die hij me gaf. Hij is helemaal niet mijn type en ik vind hem zelfs lelijk en walg een beetje van hem. Waarschijnlijk ook wel doordat ik weet hoe manipulatief hij is en dat hij me ook vertelde dat hij al eerder is vreemd gegaan. Ik weet dus hoe hij is. Natuurlijk, iedereen heeft goede en slechte kanten, maar ik weet dat ik het liefst bij hem uit de buurt blijf. Hij heeft geen respect voor me. Als ik zeg dat hij me met rust moet laten, gaat hij me juist berichten sturen. Toen ik hem had geblokt op social media kreeg ik bijvoorbeeld meteen een bericht: Heb je me geblokt?? En toen hij er (waarschijnlijk) via social media achter kwam dat ik in een bepaald cafe was, stond hij ineens naast me. Een andere keer toen ik hem zag riep hij me en liep ik snel weg. Hij kwam achter me aan en pakte me vast. En uiteraard heeft hij ook geen respect voor zijn vriendin. Dus nee, daar hoef ik echt niets van. Ik heb medelijden met zijn vriendin (daarom voel ik me ook zo schuldig). Ze lijkt me zo lief en onschuldig en dan wordt ze zo hard bedrogen.. En daar heb ik aan mee gewerkt. Pfff

mariekkk schreef: ↑

09-04-2018 22:14

Goed dat je dat inziet t.o. Aan zo'n vent heb je niets. Ik zou voortaan de eer aan mezelf houden en nergens meer op reageren wat hij stuurt. Ik zou het haar denk ik ook vertellen. Dan weet ze wat voor vlees ze in de kuip heeft.

IK heb hem beloofd dat ik het aan niemand zou vertellen, dus al helemaal niet aan haar. Ik durf het haar echt niet te vertellen. Ik weet dat ze heel gek op hem is en hem ook ziet als haar beste vriend. En dan zou ik dat kapot moeten maken? Zijn vrienden weten ook van niets. En uit ervaring weet ik dat degene die het verteld áltijd de boeman is. Vandaar de spreuk "Don't shoot the messenger". Ik ben zelf ook eens bedrogen en tegenwoordig denk ik haast ook: Liever dat niemand me het vertelt want dan weet je het gewoon niet en is er niets aan de hand. Dus als ik het vertel weet hij dat het van mij komt.

VelvetVolvo schreef: ↑

10-04-2018 16:22

Je kunt ook wachten tot ze zwanger is of gaat trouwen. En het dan vertellen.

Of gewoon helemaal nooit.. Vreemdgaan keur ik echt niet goed! Ik ben zelf ook eens bedrogen. En er aan mee doen heb ik ook enorm spijt van. Maar ik doe zijn vriendin toch pas pijn als ik het aan haar vertel? Wat niet weet, wat niet deert?