wanhopig..

quote:Websurfer1974 schreef op 31 januari 2016 @ 05:52:

Oké, dus jij denkt dat je er nog goed uitziet, hoe denkt jouw vrouw daar over



Wat verwacht je er zelfs nog van eigenlijk, ik neem aan dat je vrouw der voortplantingsdrang wat is afgeblust inmiddels en dat ze wel een beetje klaar is met oefenen.



Neem haar eens lekker mee uit eten, een avondje dansen en trakteer haar op pure gezelligheid waarbij het weer eens lekker uitgebreid om haar draait, wellicht komt de seksuele spanning dan vanzelf wel weer bij haar terug. Yust saying



Het zit meestal niet in het uiterlijk, mijn ex was destijds en is nog steeds sec een knappe man en in meerdere opzichten alles in huis om aantrekkelijk te zijn ik ken het fenomeen zelf ook, het ligt vaker in de wisselwerking die er gegroeid kan zijn: gebrek aan échte aandacht en tijd voor elkaar, het vanzelfsprekende, dagelijkse sleur en misschien zorgen maken, hormonen, herhaling van het bekende, overgang en/of andere dingen waardoor zij zichzelf misschien niet zo aantrekkelijk meer vindt, maar ook dat zij (en hij wellicht ook) het zo ver heeft laten komen dat er geen (leuke) prikkel meer is over en weer.

Zij heeft op eoa manier haar eigen innerlijke "sexy vrouw" verwaarloosd, en vond/vind dat misschien wel best, want op zo'n laag pitje kan seks iets worden wat "eigenlijk moet" en inspanning kost.



Seks hebben garandeert helemaal niet dat daaruit zin volgt, dat gebeurt alleen als die seks ook echt als positief, lekker, mentaal en fysiek bevredigend wordt ervaren.

positieve ervaring nodigt uit tot iets vaker willen, dus niet als er geen hol aan is en met tegenzin "voor hem" dan maar doen.

Dat werkt alleen maar averechts.



De enige manier is dus dat het haar plezierige ervaring oplevert, zodat het iets is om naar uit te kijken, te verlangen, enz.

Dat TO vraagt naar haar fantasieen is op zich niet zo gek, zie ander topic (Fantaseren over een ander, mag dat?).

Het mentale speelt een veel grotere rol dan mensen iha denken en zin in seks kun je wel degelijk weer vergroten mbv fantaseren (je zet dan het voorstellingsvermogen aan het werk, en voor veel mensen gaat mentale opwinding vooraf aan fysieke opwinding/zin/ geilheid).

Dan moet je die lust (liefst) natuurlijk wel kunnen voorstellen met eigen partner (dat is het halve werk).

Dus een reele kans zijn dat zij ook aan haar trekken komt.

TO toont zich bereid om dat te willen weten en samen in te willen vullen (als dat dingen zijn die hij ook ziet zitten, lijkt mij).



ALleen is het te vroeg, als het al zo beladen is geworden dat het tussen hun in staat en zij weinig behoefte heeft aan wat ook maar op seks lijkt (dus ook knuffelen, zoenen, aanraken, omhelzen enz?).

Het is dan eerst zaak om die verwijdering aan te pakken, de kloof kan nu nog te groot zijn (en voor haar onoverbrugbaar lijken), dus eerst de neuzen weer dezelfde kant op en dan kun je pas samen gaan proberen en experimenteren.



Dat kan vaak door echt weer tot elkaar door te dringen, oprechte aandacht voor de hele persoon van elkaar, allereerst die band weer te voelen en te "voeden" idd, weer samen leuke dingen des levens te beleven, eea weer om te draaien in oprechte interesse in elkaar op een leuke manier door weer lol te hebben samen ook, humor, dingen te doen die uit de dagelijkse routine helpen.

Samen uitdagingen aangaan, het leven weer wat onvoorspelbaarder te maken, uitgaan, uit eten, een hotelletje ergens, nieuwe dingen ontdekken of gaan doen.

Sinds wanneer is dit zo?

Lees het nog eens over, wat hier geschreven werd, want je stelt opnieuw dezelfde vraag..

Vraag haar anders eens wat ze er van zou vinden als jij een andere vrouw zou (gaan be)zoeken voor je seksuele verlangens, want een vrouw die jou compleet negeert op seksueel gebied zou ik dus ook niet accepteren.

Tja, dat heeft ze dus door, dat je het alleen maar doet om één doel te bereiken. Het is helemaal niet spontaan hoe het gaat. Zogenaamd romantisch allemaal en jij denkt haar daarmee in bed te krijgen.

Dat doe je wel, anders zou je niet 'stomverbaasd' en teleurgesteld zijn aan het eind van de avond.

quote:Thomas1 schreef op 31 januari 2016 @ 22:04:



ik ben met haar (op advies) op een romantische vakantie geweest: kaarslicht, lange wandelingen langs het strand, goede gesprekken en aan het eind gaart je naar bed (nooit zonder nachthemd) zegt dat het een mooie dag was ennnnn... valt in slaap. Mij achterlatend met een erectie..





ik weet niet, wie je dit advies gaf, maar van strandwandelingen (etc) word ik echt niet geil.

Zin in seks krijg ik door een dag die echt 'kicken' was op mijn werk. Of stappen met vriendinnen.

Zaken die me 'vrouw' laten voelen. En vooral niet 'moeder-van', en zelfs niet 'echtgenote-van'.

Ik denk zelf dat de gang van zaken in jullie dagelijks leven meer van belang zijn dan een romantische vakantie. Is er normaal gesproken aandacht voor elkaar, doen jullie leuke dingen samen, geven jullie nog complimenten aan elkaar, wordt er nog gewoon geknuffeld zonder dat daar seks op hoeft te volgen etc. Of kom je uit je werk, pak een biertje uit de koelkast en ga je na het eten uitgeblust naar de tv kijken of de krant lezen (om maar een voorbeeld te geven). En dit bedoel ik dus van beide kanten, is er aandacht over en weer? Ook zij zal zich moeten beseffen dat dit een niet houdbare situatie is.

Je schrijft mooie dingen, Suzy. Dat topic van "Slapende lusten" heb ik helaas nog niet kunnen vinden.



Edit: Uiteindelijk gevonden. Stond opeens bovenaan.



Hier een (bijna) leeftijdgenoot. Weliswaar niet helemaal in dezelfde situatie, maar op enkele punten wel herkenbaar. M.i. vrij normaal, zeker als je al wat langere tijd samen bent. Dan moet je samen creatief blijven en naar andere vormen gaan zoeken, anders dan dat je al die voorgaande jaren gewend bent. Niet tussen de kaders blijven, maar samen het onbekende ontdekken. En nee, dan bedoel ik niet het puur technische werk, want dat is wel bekend. Ik moet zeggen dat wij daar best tevreden over zijn. Mijn libido is wat hoger dan van mijn vrouw, maar kan ik mee leven en bovendien zijn daar wel oplossingen voor.



En aan de TO: Ik heb de indruk, maar van hier achter het toetsenbord misschien onjuist ingeschat, dat je wat overhaast en solistisch te werk gaat? Je moet er echt samen aan werken (werken klinkt ook weer zo beladen) in een fijne sfeer met voldoende tijd.

quote:lilalinda schreef op 01 februari 2016 @ 09:06:

[...]



ik weet niet, wie je dit advies gaf, maar van strandwandelingen (etc) word ik echt niet geil.

Zin in seks krijg ik door een dag die echt 'kicken' was op mijn werk. Of stappen met vriendinnen.

Zaken die me 'vrouw' laten voelen. En vooral niet 'moeder-van', en zelfs niet 'echtgenote-van'.Herkenbaar dit. Na een leuk feest, sauna, dagje strand, of een spannende flirt op werk, supermarkt of elders, kun je inderdaad soms vleugels krijgen. Het is lekker om te merken dat je aandacht krijgt en het is fijn om het 'spel' te spelen. Inderdaad, je "man" voelen. Geldt ook voor mijn vrouw.

Ik heb dat topic even geupt, Manlief en TO.



Het komt echt vaker voor dan je denkt, ik had er laatst ook een gesprek over met een man, die nu zijn heil zoekt in uitgaan.

Niet zozeer om vreemd te gaan, maar vrienden maken, nieuwe contacten, hij gaat nu ook maar zijn eigen leven leiden.

Harde werker die wél meer wil beleven dan voor de tv zitten en verder niks.

Er was geen lol aan thuis en nooit geweest ook, geen aardigheid, niks fysieks, niet over te praten ook.

Zijn vrouw komt uit een zwaar gelovig gezin.

Tis eigenlijk nooit liefdevol geweest (je vraagt je af wat ie vroeger in haar zag en mee trouwde?) maar hij vindt haar wel een goede moeder.

Hij blijft alleen nog om de (allang volwassen) kinderen en financiele redenen.

Tja, als je partner echt nérgens voor open staat..

Ze reageert ook niet als hij zegt dat ie het dan misschien maar elders moet zoeken, vindt het wel best zo.

Dat gaat ook niet veranderen in de toekomst.



In die gevallen vind ik dat er geen sprake is van monogaam zijn: dat is imo uitsluítend exclusief met je partner seks/intimiteit hebben.

Als dat er niet is, héb je dus naar mijn idee geen monogame relatie.

Ik vind niet dat je van de ander mag verwachten dat die dan ook maar seks- (en liefde?)loos door het leven moet verder, als dat er ook echt niet in zit en geen enkel zicht is op dat dat nog verandert.

quote:Thomas1 schreef op 01 februari 2016 @ 08:19:

@suze65; mss had ik de vraag niet opnieuw moeten stellen ; bedoeling was dat ik (probeerde) het wat nader toe te lichten. Op aanraden van een goede kennis zijn we met z'n 2en op vakantie gegaan; om daar lange strandwandelingen te maken; romantische etentjes en goede (echt waar !) en niet te vergeten goede gesprekken. Ze zei dan ook dat ze het een hele leuke dag vond. Om vervolgens naar bed te gaan en als een blok in slaap te vallen. Ik bleef vervolgens (toch wel) stomverbaasd achter....



Tja, ik geloof ook niet zo in etentjes enzo, en goede gesprekken en leuke ervaringen samen doen, dagjes uit.

Het is een bepaalde seksuele wisselwerking tot elkaar, een chemie of seksuele spanning/ interactie man-vrouw, die ontbreekt.

Dan kan de verbondenheid er op allerlei manieren wel zijn, en toch geen seksuele connectie.



Vaak zeggen mensen tegen mensen die (op het punt staan om) vreemd (te) gaan: stop die aandacht in je partner thuis.

Maar zo simpel ligt het vaak niet.



Er is ook een theorie (en daar loopt dacht ik ook een topic over, van de vrouw haar kant, dat zij dat niet meer voelt) dat als je ouders wordt van (kleine?) kinderen, je je familie van elkaar voelt en dus elkaar onbewust (teveel?) als vader en moeder beschouwt, en dat eigen man gaat voelen als een soort incest (mensen noemen het broer-zus-relatie en met je broer wil je geen seks).



Dus ook als je niet langs elkaar heen leeft, en op alle gebieden betrokken bent bij elkaar, het fijn en leuk hebt, affectie toont enz maar toch geen enkele seksuele spanning, dan kan dat in sommige gevallen alsnog (terug)komen als beiden daar moeite in steken, als je bijv denkt aan die serie jaren terug met die sekscoaches: bij sommige stellen lukte dat, bij andere niet, afhankelijk van wat er aan de hand was.

Het lag iig in al die gevallen niet aan dat ze hun partner niet meer aantrekkelijk vonden.



Sommigen bleken stiekem allebei soortgelijke wensen/fantasieen te hebben en wisten dat van elkaar niet.

Bij anderen was het de ongeinteresseerde houding van de man thuis, zij voelde zich alleen nog sloof, doodmoe na werken, zorgen en huishouden, en toen dat veranderde en hij daarin ook aktiever werd, kwam ook "qualitytime" én de zin bij haar terug.

Je moet eerst weten wat er nou eigenlijk loos is, maar als 1 van de 2 totaal nérgens voor open staat en dat hele seksleven allang heeft afgeschreven, helemaal niks van moet hebben ook, en wel best vindt: jouw probleem, tja..

Hoe geliefd en begeerd voel je je dan nog?



Ik ben nu aan het lezen in het boek "Het nieuwe nietsdoen" en die schrijver wijdt er een hoofdstuk aan, oa aan de gevolgen van de digitale dolgedraaide wereld die zelfs tot in de slaapkamer is doorgedrongen, de hectiek van die mallemolen aan werken-zorgen-huishouden- social media, sociaal leven enz, gebrek aan "me-time" en qualitytime (zonder mobieltje, tv of laptop erbij), gebrek aan (voldoende) nachtrust en dat vrouwen/stellen alleen nog "50 tinten" lézen zonder de puf te hebben om zelf nog aan toe te komen.



Ik denk dat het vaak een kwestie is van prioriteiten idd.

Van alle tijd die we hebben spenderen sommigen de minste tijd aan wat ze zéggen dat het belangrijkst is in hun leven: hun relatie en hun gezin. Terwijl dat in de praktijk onderaan de "to do-"lijst terecht is beland.

En ik denk dat best veel mensen idd meer belang hechten aan (en bezig zijn met) wat de buitenwereld vindt (en vereist), met "meedoen" (met wat "in" is en aan naar buiten toe kunt laten zien dat je een succesvol leven leidt: werk/inkomen, het huis, tuin, auto's, hoe goed je leven is georganiseerd, prestaties en status, vakanties, sociale status, (en dat alles op Fb te kunnen laten zien aan anderen) en soort slaaf van eigen bestaan worden, alle tijd gaat in alle ballen in de lucht proberen te houden en er dan bitter weinig tijd/aandacht overblijft om met jezelf in verbinding te staan, laat staan echt oog hebt voor je geliefde.



Stukje uit dat hoofdstuk van "Het nieuwe nietsdoen":

".... het is jammer als je door al je drukke bezigheden zo wordt opgeslokt dat je daar niet eens meer aan toekomt of in enquetes antwoordt dat je liever een week lang geen seks hebt dan dat je het 7 dagen zonder mobiele telefoon zou moeten stellen.



Volgens filosoof Ad Verbrugge komt de populariteit van de "Vijftig tinten-trilogie" niet zomaar uit de lucht vallen en zit daar een diepere betekenis achter, die verder gaat dan onschuldige slaapkamerfantasieen over totale overgave en sm. In zijn laatste boek suggereert hij dat vrouwen (de belangrijkste doelgroep) vooral op zoek zijn naar verbondenheid. Ze willen niet alleen vastgebonden worden door een man met vierkante kaken en spieren als staalkabels, maar snakken vooral naar authentieke ervaringen die verder reiken dan oppervlakkig genot. Seks zou in het ideale geval niet alleen vaker mogen plaatsvinden, maar ook een belangrijkere plaats mogen innemen."

Nog een stukje:

"Mensen gaan er voetstoots van uit dat "beddendood" een vast onderdeel is van een vaste relatie en een onvermijdelijk gevolg van het feit dat je lang bij elkaar bent en op elkaar uitgekeken raakt. Persoonlijk had ik er nog nooit van gehoord of er iets van gemerkt, maar het schijnt een bestaande term te zijn die niets te maken heeft met vredig inslapen terwijl je in dromenland bent of misschien zelfs wel tijdens de daad zelf. De term werd in 1e instantie gebruikt voor lesbische stellen met een ingeslapen seksleven, maar kan tegenwoordig betrekking hebben op elke langdurige relatie waarin de seks na verloop van tijd op een zeer laag pitje is komen te staan.



Zelf denk ik dat dit fenomeen niet zozeer te maken heeft met gewenning en gebrek aan spanning, maar eerder met het feit dat we gewoon te veel aan ons hoofd hebben en vaak niet weten wat goed voor ons is. Als suiker op de verboden lijst komt te staan omdat het slechts een "snelle kick" oplevert, geldt dat dan niet evenzeer voor slippertjes, seks-chats en Second Love?

Vinden we onze vaste partner niet aantrekkelijk meer of stuit het ons -als we iets dieper graven- alleen maar tegen de borst dat we ook in bed steeds vaker geacht worden te "presteren"?



Bovendien ligt een ander, veel riskanter soort verveling op de loer. Wie op 30-jarige leeftijd tientallen bedpartners heeft gehad en elke mogelijke variant al een keer heeft uitgeprobeerd, loopt grote kans verveeld en afgestompt te raken. NIet alleen ben je door een drukke baan mischien te moe voor seks, voor je het weet heb je ook een soort verzadigingspunt bereikt.

Seksuele fantasieen verliezen onherroepelijk hun glans als ze in rap tempo worden afgewerkt, terwijl ze juist zouden moeten dienen als wortel waar de ezel achteraan loopt. Misschien is het wel veel spannender om op 45-jarige leeftijd voor het eerst iets totaal nieuws en stouts met je eigen partner uit te proberen dan het snel even weg te strepen in een halfdronken bui tijdens de zoveelste ONS. Als duurzaamheid goed is voor het milieu, waarom zou dat dan niet gelden voor menselijke relaties?



Al die verhalen over breezerseks bleken achteraf sterk overtrokken, maar seks dreigt wel steeds meer een "middel" te worden -of dat nu een ruilmiddels is of gewoon het zoveelste genotmiddel. ALs Ad Verbrugge gelijk heeft, zit daar een kentering in, al bevinden we ons nog nadrukkelijk in een overgangsfase....



... Veel belangrijker is de vraag of we in een wereld willen leven waarin we een pilletje slikken als we ons somber voelen, een ander pilletje als we niet kunnen slapen, en meteen daarachteraan een pilletje als we over stipt 5 uur zin willen hebben in seks. Viagra bestond al langer, maar straks kan ook de vrouw haar huisarts vragen om een recept voor Lybrido of Lybridos. Lossen we de problemen nou echt op met een cocktail van angstremmers en testosteron in tabletvorm?

Zo stijgt seks door de naweeen van de economische crisis aan de ene kant met stip op de ranglijst van "gratis aktiviteiten", maar laat onze overvolle agenda aan de andere kant juist steeds minder ruimte over voor vrije tijd en tijd om te vrijen.

We zijn te moe voor seks en liggen tegelijkertijd wakker vanwege geldzorgen, hoge hypotheeklasten of dreigend ontslag.

We willen meer seks en ook meer bevredigende seks, maar om dat voor elkaar te krijgen hebben we vooral meer tijd nodig."



Enz.



Overigens zegt de schrijver dat onderzoek heeft aangetoond dat in de voormalige DDR bijv (zonder de beschikbaarheid van allerlei afleidingen en sekswinkels enz mensen meer tijd en energie hadden om zich op deze manier te vermaken en bleek dat ze een veel beter seksleven hadden dan mensen aan de andere kant van de muur. Ze deden het niet alleen vaker, maar ook langer en schaamtelozer.



Evenzo haalt hij een onderzoek aan dat uitwijst dat de seksuele (behoefte)frequentie hoger ligt bij reformatorische vrouwen, terwijl die vaak gezien worden als "preuts" en "stijf". Schijn bedriegt echter. ZO kun je dus een geloof aanhangen waarin het niet is toegestaan om tv te kijken en tegelijkertijd vastgesteld wordt dat er "behalve overspel en pornografie niets is dat man en vrouw samen kunnen doen dat specifiek door de Schrift verboden wordt- zolang beide partners ermee instemmen".

(dit wordt aangehaald in de zin van dat de verklaring daarvoor was dat minder werken (en tv kijken en internetten enz) meer kunt gaan genieten.

Ik geloof niet zo in de invloed van digitale media etc op een afnemend sexleven. Praat eens met je oma (of je ouders), lees eens een klassieker. Het is van alle tijden en generaties, dat mensen na een langere relatie op elkaar uitgekeken raken.

Daarbij denk ik zelf dat je evengoed in een sleur komt als je jezelf helemaal nergens meer in uitdaagt (dat kan ook als single) omdat je al blij bent als week in week uit je alles al kunt behouden zoals het is.

Of je nu (veel) werkt of niet, alle herhaling werkt denk ik vroeg of laat een zekere "gezapigheid" in de hand, prikkelt de fantasie niet bepaald, waar je mensen die het roer omgooien vaak met een enthousiaste kracht zich ziet storten op het nieuwe project/levensdoel.

(en ik ken dat zelf ook).



Verrassend genoeg blijkt ook uit onderzoek (met hersenscans) dat het juist de vrouwen zijn die bij eenzelfde seksverhaal met hun man in de hoofdrol geen noemenswaardige aktiviteit vertonen in hersengebieden die met opwinding te maken hebben en wel bij hetzelfde verhaal met een onbekende (glazenwasser oid) in de hoofdrol.

Zo ook als een foto getoond wordt van hun partner, terwijl mannen wél seksueel reageren op een foto van hun vrouw.

Blijkt dat vrouwen juist degenen zijn die meer variatie (en ook variatie in partner?) nodig hebben dan mannen.

Dit is niet zo'n bekend onderzoek, want dat spreekt de overheersende overtuiging tegen dat mannen juist die behoefte aan meer variatie in partners hebben omdat ze "hun zaad moeten verspreiden".



Ik heb weleens geopperd dat veel vrouwen misschien dodelijk verveeld zijn geraakt van herhaling van steeds hetzelfde riedeltje met steeds dezelfde partner en eigenlijk teleurgesteld zijn afgehaakt.

Ook al beseffen ze dat zelf niet (en partner ook niet) en doen die vrouwen er zelf ook maar bar weinig aan om die variatie te krijgen of zelf te initieren als het om seks en opwinding gaat (en ja, daar maakte ik me ook schuldig aan in mijn langere relatie van weleer).



Er leeft ergens toch onder veel vrouwen het sprookje dat de man dat maar vanzelf moet aanvoelen en spontaan moet bedenken hoe haar op te warmen, zoals in de Bouquetreeks en "50 tinten"-reeks, terwijl ze zelf niet eens weten hoe ze in elkaar zitten.

Persoonlijk denk ik dat het succes van die laatste reeks en film meer te danken is aan de oeverloze honger van mr Grey om haar te willen ontdekken in al haar aspecten, waaronder diepgaande aandacht, tijd en oprechte interesse in ontdekken van fysieke reacties op prikkels en op mindplay.

Waarin variatie, alle tijd nemen, haar willen doorgronden, onvoorspelbaarheid, onverwachtsheid en uistellen (laten inwerken van het effect) en daardoor ook juist spannende afwachting/verwachting en verlangen), een grote rol spelen.



Een man die de tijd en moeite neemt om (samen) te ontdekken wat zij echt lekker en opwindend vindt dus.

Die niet (alleen) uit gaat van eigen genot en dat projecteert op de vrouw, dat zij op dezelfde wijze opgewonden wordt (of zou horen te worden) en dezelfde seksuele handelingen lekker zal vinden.

Hoeveel mannen verdiepen zich (behalve eigen ervaring/ondervinding door met div vrouwen seks te hebben gehad en van daaruit al weten dat vrouwen allemaal verschillen in wat en hoe ze het lekker vinden) nou in boeken en tijdschriftartikelen enz over de vrouwelijke seksualiteit?



Interessant voor jou, TO, is misschien dus ook dat topic over seksuele fantasieen, omdat daar oa een link in staat naar een artikel daarover dat gaat over mannen-vrouwen en seksuele fantasieen, en de verschillen daarin.

En het (positieve) effect ervan op het libido: er is grote samenhang over en weer tussen mentale en fysieke opwinding (en dus denk ik dan, hoor, + eigen ervaring, dat je het libido een handje kunt helpen door vaker de tijd te nemen om te fantaseren (als vrouw dus die geen zin en behoefte heeft).



Dan moet de vrouw in kwestie dat zelf ook willen en erkennen dat het niet alleen "zijn probleem" is, maar je beiden in een (monogame) relatie zit en vooral zij zichzelf tekortdoet door haar eigen seksualiteit te verwaarlozen.



Plus vermoed ik dat we massaal onszelf op andere gebieden al zoveel snelle "kicks" gunnen (in de vorm van alles waar je verslaafd aan kunt raken en snelle "beloning" geeft, zoals (fastfood/snacks) eten, iets kopen, roken, drinken, pillen, gokken, snoepen, (mobiel) internetten, enz) dat ook seks een snelle behoeftebevrediging wordt beschouwd -of erger- wordt vervangen door andere snelle "beloningen" dus.



Je ziet op veel meer gebieden dat mensen meer moeite krijgen dingen die op lange termijn pas iets opleveren, zoals sporten, gezonde eetgewoontes, ergens voor sparen en naar verlangen zonder het meteen (op afbetaling) te kopen, investeren in elkaar leren kennen ipv na 2 dates al te moeten beslissen of dit hem/haar zal worden, enz.



En dan zie je op topics over daten oa het ongeduld bij (met name?) vrouwen als het om aandacht, snelheid en contactfrequentie gaat, haast verslaafd aan (exclusieve) aandacht dus.

En veel m/v die niet-serieus op zoek zijn naar een duurzame relatie weten daar handig op in te spelen: complimentjes en veel aandacht.

Zo werkt het bij stiekeme minnaars ook, daar is ook wat van te leren omdat die vaak in een thuis ingeslapen behoefte springen en alle aandacht er is via appjes enzo die ophitsend zijn, over seks gaan en wat ze komende vrijdag in dat hotel gaan doen, daarnaar toe leven en verlangen en dan elkaar de kleren van het lijf scheuren.



Als vrouwen "afhaken" op het gebied van seks is dat denk ik vaker om iets in zichzelf (remmen, beperkingen, sletvrees en andere ingebakken overtuigingen over zichzelf in relatie tot seks, negatieve eerdere ervaringen met exen of met huidige partner) maar vaak ook vermoedelijk seks beschouwen als "is dit het nou, waar iedereen zo over loopt te roepen?" (er niks aan vinden omdat ze die hoge opwinding zelf niet kennen, of dat nu aan het soort/manier van seks ligt of aan zichzelf ligt dat zij niet of nauwelijks geilheid kennen?).



In enquetes vragen ze bijv vaak: hoe vaak hebben jullie seks?

Of die seks ook steamy en lekker/ bevredigend is vragen ze er dan niet bij, zodat iedereen bij dat woord een andere associatie heeft (mjammie danwel "niks aan").

Ingewikkelde is dat daar zowel interne factoren aan bijdragen als van buitenaf, en je vaak zelf niet weet waar desinteresse aan te wijten is en dus diegenen met laag libido ook niet weet waarom dat is, en ook geen behoefte heeft om dat uit te zoeken.

Waar je geen behoefte aan hebt, mis je immers ook niet (pas later als dat op eoa manier weer wel getriggerd wordt).



Dus het hele "zin máken" voelt dan nep, voor de partner zijn lol en niet voor eigen verhoging van de levensvreugd en levenskwaliteit.

En imo gaat het er niet om dat je dat voor je partner over moet hebben, maar voor jezelf over zou moeten hebben, omdat ik ergens vind dat het niet klopt, als mensen m/v daar geen enkele belangstelling voor of behoefte aan hebben.

Het is toch iets natuurlijks, zou je zeggen, en geen zin/behoefte/interesse in wijst eigenlijk op jezelf (onnodig) beperken in iets wat zoveel kan bijdragen tot gelukkig voelen en hechting met je partner bovendien.

Men zegt niet voor niks dat het de lijm is van een liefdesrelatie, immers is fysieke intimiteit en seks hét verschil met wat je met familie vrienden en je kinderen enz.



Het hoeft nou ook weer geen vormen aan te nemen dat het absoluut centraal zou moeten staan in je leven, er is natuurlijk meer wat mensen bindt en belangrijk of interessant vinden.

Maar helemaal onderaan de lijst is ook een onderschatting en (denk ik) al dan niet bewuste onderdrukking van iets wat je toch als een gezonde menselijke behoefte mag beschouwen.



Ik denk dat mensen zichzelf op allerlei manieren tevreden stellen en voelen, als er geen of weinig behoefte (of gelegenheid) is aan/voor (lekkere) seks.

Vaak hoor je toch dat een stel op alle andere fronten past incl liefde voelt voor elkaar, en alleen op dit ene punt niet.

1 van de verklaringen wordt ook wel gelegd in TE harmonieuze relaties, waarin weinig temperament ook op andere vlakken, en (dus?) misschien ook weinig temperament tussen de lakens?



Als ik bij mezelf (single) na ga (ik kan niemand anders de "schuld" geven) hangt "zin hebben" iig wel degelijk samen met "tijd ervoor uittrekken". Als ik de agenda/alle tijd invul met andere aktiviteiten en mensen, (wat singles vaak doen, zich helemaal volplannen) komt het ook ergens achteraan in prioriteit.

"spontaan" komt het eerder op bij momenten van ff nietsdoen dan als je druk met van alles bent.

En wordt gemakkelijker aangewakkerd als er een (seks)date in het verschiet is.



Ik denk dus ook dat als je daar (zelf of door een ander) regelmatig een beroep op doet (op de sexy vrouw, seksuele vermogens, of dat nu in fantasie en wegdromen/ mijmeren is of met iemand anders) dat dat eea wel "levend(ig)" houdt.

En andersom als er geen beroep wordt gedaan op die rol, dat die dan inslaapt, ja.

(waarbij ik onder "een beroep doen op" niet versta verplicht voelen of zonder enige verovering/aanleiding/verleiding van 0 in volle mood verwacht worden te zijn, omdat de ander op dat moment tijd (en haast) heeft of het anders niet "spontaan" vindt).



iha kun je stellen dat als zij niet al zelf spontaan in de mood is, en hij op dat moment wel, hij een voorsprong heeft en zij nog opgewarmd moet zien te raken. Los van dat er ook vrouwen zijn bij wie dat het eigen (gezonde/hoge) libido kan wekken, is dat voor veel vrouwen niet zo en is het enkele vooruitzicht op zometeen seks niet genoeg om die voorsprong in te halen: de meeste vrouwen hebben meer tijd nodig om opgewonden te raken (en het helpt al een heleboel als ze zelf zouden weten hoe dat het beste of snelste gaat... en hij dat ook weet).



Spontaan is overrated, ook als je minnaars beziet: veel zit in vooraf al spanning opbouwen en (terplekke) alle tijd en privacy voor elkaar hebben (tijd gemáákt speciaal hiervoor in de agenda's).

Maar ook "voorbereid" zijn speelt daar een rol in: niet alleen qua lichaamsverzorging en kleding bijv, maar ook door vooruit (of terug) voor te stellen/fantaseren, en de ontmoeting itself uit te stellen groeit verlangen naar die ontmoeting.



ALs je elkaar al dagelijks "hebt" kan dat ten koste gaan naar het verlangen en dat is imo juist een belangrijk onderdeel.

En dan minder haast om -als je dan al geil bent- dat in no time ook aan toe te moeten geven, het kan ook juist lekkerder zijn om bij wijze van spreken 's ochtends al te weten dat je het 's avonds gaat doen, dus ff te moeten wachten en uit te stellen.

Er "werk van maken" kan op allerlei manieren, waarbij ik denk dat "tijd hebben" om er alvast over na te denken, om in die rol te komen naar "sexy vrouw" (verzorgd zijn, je op te kleden enz) in langere relaties belangrijker wordt als het allemaal niet meer "als vanzelf" gaat (in verliefde beginfase). Houden van is minder "voelbaar" dan verliefd of verlust zijn en elkaar nog niét "door en door" kennen.

quote:Suzy65 schreef op 01 februari 2016 @ 12:48:

ALs je elkaar al dagelijks "hebt" kan dat ten koste gaan naar het verlangen en dat is imo juist een belangrijk onderdeel.

En dan minder haast om -als je dan al geil bent- dat in no time ook aan toe te moeten geven, het kan ook juist lekkerder zijn om bij wijze van spreken 's ochtends al te weten dat je het 's avonds gaat doen, dus ff te moeten wachten en uit te stellen.



het is niet zo dat het ten koste KAN gaan, het ZAL ten koste gaan. En dat strijden tegen wat toch wel gaat gebeuren geen zin heeft.

Hoe sneller je je beseft, dat dat normaal is, hoe prettiger je relatie wordt. Je hebt na 5, 10, 25 jaar echt niet meer die spanning van het onbekende. het is niet voor niets dat mensen (meest vrouwen) die uit een relatie komen en een nieuwe vriend krijgen (of er een minnaar op na houden), ineens weer volop genieten van de sex. Ineens heeft zelfs de overgang geen vat meer op ze (zelfs vaginale droogheid valt ineens weer reuze mee). Ligt niet aan de ex-man, ligt aan gewenning. Seks met iemand waarmee je het voor het eerst doet (eerste 6 maanden) en je je bij elkaar keer afvraagt of hij/zij iets wel/niet doet. "waar blijft zijn tong?", "oh jee, durf ik dit echt?", "vanavond anaal?" is onvergelijkbaar met seks met iemand die je door erge griep hebt heen geholpen, waarvan je kots (etc) hebt opgeruimd na een flinke buikgriep, waar je gezien hebt hoe ver een vagina oprekt, als er een baby doorheen moet etc.



Berusten in dat het anders wordt heb je meer aan, dan denken dat je eeuwig die spanning volhoudt.

quote:lilalinda schreef op 01 februari 2016 @ 11:35:

Ik geloof niet zo in de invloed van digitale media etc op een afnemend sexleven. Praat eens met je oma (of je ouders), lees eens een klassieker. Het is van alle tijden en generaties, dat mensen na een langere relatie op elkaar uitgekeken raken.



In de generatie van mijn ouders en grootouders werden vrouwen geeneens geacht zelf plezier in seks te hebben, dat idee was in mijn ouders tijd pas in opkomst en het vrije experimenteren deed niet iedereen aan mee.

De eerste onderzoeken over vrouwelijke seksualiteit (Shere Hite rapport en dergelijke) dateren uit de '70's!!

Seks werd (voor vrouwen althans) gerelateerd aan "uit liefde" en eerder "uit liefde voor de ander over hebben, als een huwelijkse plicht".



En was er een rem vanuit religie, verzuiling, en speelde lust volgens mij een beduidend kleinere rol dan tegenwoordig, je paste bij elkaar om andere redenen, oa gezin stichten, een goede echtgenoot vinden, voor elkaar zorgen, allerlei waarden maar imo niet zozeer om seksuele aantrekking.

Mijn moeders zussen (katholiek) wisten niks over mannen en niet eens hoe die er naakt uitzagen, voor ze daarmee trouwden, zaten op kostschool, kregen niet veel meer mee dan "ogen dicht en aan het vaderland denken" iig iets wat je onderging en hem in tevreden diende te stellen (en om kinderen te krijgen) er was geen voorlichting en soms ook geen voorbeeld thuis, mensen waren iha met heel andere dingen bezig.



Ja, vreemdgaan is van alle tijden, en vrouwen die er wel pap van lustten hadden meteen een naam, en tot op de dag van vandaag bestaat "sletvrees" er nog, onder mannen én vrouwen, al is het (van eigen vriendin/vrouw) wel een nieuwe vereiste geworden dat zij liefst wel van seks kan genieten, maar (ook voor sommige mannen nog steeds) liefst zonder dat ze al te veel ervaring heeft opgedaan (of bij teveel partners).



Mijn oma was in 1910 wel heel erg geemancipeerd als het aankwam op dat zij werkte als 1 van de eerste onderwijzeressen in haar omgeving en wilde blijven werken en geen belangstelling had voor liefde, zelfs geen gezin wilde.

Over/om seks ging het al helemaal niet.

(dit weten we uit brieven tussen haar en mijn opa, voordat hij haar zo ver kreeg dat ze zich verloofden. En uit brieven aan anderen, dat hij niet begreep dat zij die warme gevoelens niet kende, zo afstandelijk was).



Seks betekende voor veel vrouwen indertijd dat daar kinderen uit voortkwamen, de een na de ander.

Van horen zeggen stopte mijn oma daar dan ook mee na de laatste, toen had ze er geen zin meer in (dus geen seks meer?!).



Vreemdgaan mag van alle tijden zijn, het is de vraag of dat ging om "op elkaar uitgekeken raken".

Mensen konden niet alleen niet scheiden, dus veroordeeld tot elkaar, maar ook waren er zat mensen bij (zoals mijn ouders) die niet om die reden maar bij elkaar bleven, hoor, maar uit volle overtuiging dat je ook in slechtere tijden moeite deed voor elkaar en met elkaar om dan niet het bijltje erbij neer te gooien, maar daar samen doorheen te komen.

En dat soort voorbeelden heb ik volop meegekregen uit die tijd uit familie, vrienden, kennissen en omgeving, van mensen die volop kózen om met elkaar te zijn en te blijven, door weer en wind.



En natuurlijk ken ik ook andere verhalen, over ooms en tantes die al of niet bij elkaar bleven en 1 van hun of beiden er andere (seks)partners op na hielden. En ouders van een vriendin, al deed iedereen alsof het er niet was, iedereen wist daar dan van.



Het zegt volgens mij niet eens dat dat "op elkaar uitgekeken raken" was: misschien was de seks daar al nooit iets leuks en fijns geweest, ik spreek dan over een generatie die daar pas achterkwam als ze al lang en breed getrouwd waren.

Tja, en dan zat je er seksueel ook aan vast, behalve in de jaren '60- '70 toen daar verandering in kwam met partnerruil enzo.

Dan nog moest je dan de mazzel hebben dat je partner daar net zo over dacht en ook daar zijn div huwelijken op gestrand, alleen al omdat de ene wel een leukerd vond en de ander niet.

Of van 1 vd 2 dat allemaal niet zo nodig hoefde.



In die voorgaande tijden was er vaak geen vergelijkingsmateriaal dus ook, en mannen misschien al tevreden als ze vaak genoeg "mochten" (dat mannen die behoefte hadden was wel bekend, ook bij de kerken, dat moest je dan toestaan, dat hoorde er nu eenmaal bij). Jezelf ontdekken was ook uit den boze, zeker op kostscholen en in religieuze kringen.

Mijn moeder laatst gevraagd kon ze zich niet eens herinneren dat ze die behoefte ooit gehad heeft (lijkt mij een aangeboren nieuwsgierigheid die de kop in gedrukt wordt), wel dat als je te close vriendinnen werd op kostschool die zusters je uit elkaar haalden.

Jongens en meisjes kwamen op school niet in aanraking met elkaar, hadden hun eigen scholen, soms nog aparte zwem-uren, enz, dat werd allemaal gescheiden gehouden.

Je zag elkaar (ouders, broers en zussen) nooit naakt (en in de tijd van mijn grootouders zagen ze elkaar vaak ook nooit naakt).



In elk geval voor zover ik uit die tijd begrepen heb was seks minstens ondergeschikt aan liefde, gezinsleven en economische eenheid zijn, en leven naar bepaalde (deugdelijke?) normen en waarden.

Voor zover uit de 1e hand (moeder, tantes) waren ze eerder bang voor de huwelijksnacht dan dat ze zich daarop verheugden.

1 dacht zelfs dat ze van zoenen zwanger kon raken.

Ze hadden vaak geen idee.

quote:Suzy65 schreef op 01 februari 2016 @ 13:19:

[...]





De eerste onderzoeken over vrouwelijke seksualiteit (Shere Hite rapport en dergelijke) dateren uit de '70's!!

Seks werd (voor vrouwen althans) gerelateerd aan "uit liefde" en eerder "uit liefde voor de ander over hebben, als een huwelijkse plicht".





Ja, vreemdgaan is van alle tijden, en vrouwen die er wel pap van lustten hadden meteen een naam, en tot op de dag van vandaag bestaat "sletvrees" er nog, onder mannen én vrouwen, al is het (van eigen vriendin/vrouw) wel een nieuwe vereiste geworden dat zij liefst wel van seks kan genieten, maar (ook voor sommige mannen nog steeds) liefst zonder dat ze al te veel ervaring heeft opgedaan (of bij teveel partners).





Seks betekende voor veel vrouwen indertijd dat daar kinderen uit voortkwamen, de een na de ander.

Van horen zeggen stopte mijn oma daar dan ook mee na de laatste, toen had ze er geen zin meer in (dus geen seks meer?!).



En natuurlijk ken ik ook andere verhalen, over ooms en tantes die al of niet bij elkaar bleven en 1 van hun of beiden er andere (seks)partners op na hielden. En ouders van een vriendin, al deed iedereen alsof het er niet was, iedereen wist daar dan van.



Het zegt volgens mij niet eens dat dat "op elkaar uitgekeken raken" was: misschien was de seks daar al nooit iets leuks en fijns geweest, ik spreek dan over een generatie die daar pas achterkwam als ze al lang en breed getrouwd waren.



dat er pas laat onderzoek naar gedaan werd, betekent natuurlijk niet, dat vrouwen zelf niet allang wisten hoe de vrouwelijke sexualiteit in elkaar zat. Het was alleen nog niet tot de (door mannen gedomineerde) wetenschap doorgedrongen.

Mijn moeder had een vibrator in haar nachtkastje (ze is van begin jaren'40), mijn oma (begin jaren'20) was aan de pil omdat ze seks een belangrijk deel van haar relatie vond.



Ik heb een leuk sexleven, al 'eeuwig' met mijn partner. Maar dat is echt niet meer zoals in het begin. En dat geldt voor al mijn vriendinnen hoor. En dat is echt niet erg. Mits je het er samen over hebt. Geintjes over kan maken. En er ook geregeld genoegen mee kan nemen, dat het een vluchtertje in de badkamer is, omdat de kinderen thuis zijn

quote:lilalinda schreef op 01 februari 2016 @ 13:03:

[...]



het is niet zo dat het ten koste KAN gaan, het ZAL ten koste gaan. En dat strijden tegen wat toch wel gaat gebeuren geen zin heeft.

Hoe sneller je je beseft, dat dat normaal is, hoe prettiger je relatie wordt. Je hebt na 5, 10, 25 jaar echt niet meer die spanning van het onbekende. het is niet voor niets dat mensen (meest vrouwen) die uit een relatie komen en een nieuwe vriend krijgen (of er een minnaar op na houden), ineens weer volop genieten van de sex. Ineens heeft zelfs de overgang geen vat meer op ze (zelfs vaginale droogheid valt ineens weer reuze mee). Ligt niet aan de ex-man, ligt aan gewenning. Seks met iemand waarmee je het voor het eerst doet (eerste 6 maanden) en je je bij elkaar keer afvraagt of hij/zij iets wel/niet doet. "waar blijft zijn tong?", "oh jee, durf ik dit echt?", "vanavond anaal?" is onvergelijkbaar met seks met iemand die je door erge griep hebt heen geholpen, waarvan je kots (etc) hebt opgeruimd na een flinke buikgriep, waar je gezien hebt hoe ver een vagina oprekt, als er een baby doorheen moet etc.



Berusten in dat het anders wordt heb je meer aan, dan denken dat je eeuwig die spanning volhoudt.



Ja, dit is zeker waar!

Toch zijn er ook stellen die het wel langdurig volhouden en nog steeds oprecht goede seks met elkaar hebben, volop zin in elkaar hebben, ook na jaren en jaren.

Het bestaat dus wel, zij het dat ik dat zelf dus ook niet ken en niet weet in hoeverre dat eigen hoog/gezond libido is of toch steeds nieuwe dingen verzinnen (dat raakt een keer op, zou je denken).

Maar zoals iemand zei: voor veel mensen raakt de zin in masturbatie ook nooit "op", en hoeveel mensen doen dat niet levenslang op die ene zelfde manier (die altijd werkt)?

herhaling hoéft dus niet te leiden tot verveling en sleur als dat bevredigend is en blijft..



Misschien raken we toch teveel gefocust op spanning/ spannend moeten houden en zijn het andere skills die we niet kennen/aanspreken die wél succesvol zorgen voor zin blijven houden in elkaar?

Of idd teveel gefocust op het idee dat we alleen met spannende steamy overweldigende seks tevreden zouden mogen zijn?



Alain de Botton vindt oa dat we daar veel te veel van verwachten en gewoon een feit/ gegeven is dat (oa nadat het gezin gesticht is) die belangstelling voor die vaste partner vermindert, alleen al vanuit natuurlijke/ biologische aanleg logisch is (en dat mensen dus zonder het te weten meer door instinct worden gedreven daarin dan ze zelf denken?).

Dat we dus idd iets willen bestrijden wat eigenlijk heel natuurlijk is.



Ook andere schrijvers (bijv Jan Geurtz in "Bevrijd door liefde") vinden het een natuurlijk fenomeen om seksueel te verlangen naar anderen dan eigen partner. Dat niet iedereen dat heeft kan voortkomen uit andere motieven (veiligheid, zekerheid belangrijker vinden), maar hij zegt dat zodra verliefdheid overgaat in "veiligheidsgaranties" inbouwen (stappen als exclusiviteit, eea samen doen, gezamenlijke bankrekeningen/hypotheken en familie/vriendenkringen, samenwonen/samenlevingscontracten, trouwen, gezin enz) dat automatisch leidt tot vermindering van lust en liefde.

Hoe zekerder, hoe minder de (authentieke, oorspronkelijke) vlinders/liefdesgevoelens.



Daar zit wel wat in.

Vanzelfsprekendheid en voorspelbaarheid gaat imo ook hand in hand met afname van spannend, het is inherent aan elkaar.

in zijn boek bloeiden gevoelens weer op als beiden bijv een weekend per maand zich afzonderden van elkaar/gezin/ dagelijks leven.

Ik denk zelf ook wel dat het gezonder is om elkaar van tijd tot tijd te missen, om te voelen wat je waardeert en om speciaal te blijven voor elkaar, ipv vaststaand gegeven dat die ander er altijd is (en beschikbaar lijkt).



Denk ook aan dat dat gemis voor velen pas/weer volop gevoeld wordt als ze (net) uit elkaar zijn en die ander onbereikbaar en niet langer beschikbaar is.

En de meest vurig (gevoelde en beschreven/bezongen) liefdes zijn misschien wel de niet-beantwoorde (of niet langer beantwoorde).

Die blijven altijd even begeerlijk!





Het is idd een feit dat die hele ingedutte seksualiteit bij vrouwen vaak met een nieuwe partner weer volop gaat (her)leven!

(kan ik zelf van meepraten).

En idd, overgang of niet.

Wat dacht je er van om eerst eens aan je onderlinge relatie te gaan werken zonder er seks aan te koppelen? Ga samen weer eens wat ondernemen. Het zal toch niet zo zijn dat je nu nog altijd maar thuis moet zijn voor de kinderen. Maak plannen samen. Uit eten. Museum. Tentoonstelling. Film. Activiteit. Theater. Dansen. Yoga, Wellness. Iets wat je samen eens dag in het weekend of een avond kan ondernemen. Maak daar tijd voor vrij en vermaak je samen. En het belangrijkste, denk totaal niet aan seks. Dus als je na een hele gezellige avond samen in bed kruipt, vooral niet laten merken dat je seks wil. Bouw eerst maar eens weer wat intimiteit op in de dagelijkse omgang. Laat het aan haar over om te initiëren. Na een tijdje kun je kijken of ze wat meer intimiteit wil wanneer je 's avonds in bed kruipt. Als ze daarop reageert besteed dan aandacht aan haar. En zorg dat je haar bevredigd voordat je aan jezelf denkt.

Ze is 57, laat haar met rust. Verdiep je anders eens in de overgang.

quote:lilalinda schreef op 01 februari 2016 @ 13:30:

[...]





dat er pas laat onderzoek naar gedaan werd, betekent natuurlijk niet, dat vrouwen zelf niet allang wisten hoe de vrouwelijke sexualiteit in elkaar zat. Het was alleen nog niet tot de (door mannen gedomineerde) wetenschap doorgedrongen.

Mijn moeder had een vibrator in haar nachtkastje (ze is van begin jaren'40), mijn oma (begin jaren'20) was aan de pil omdat ze seks een belangrijk deel van haar relatie vond.



Ik heb een leuk sexleven, al 'eeuwig' met mijn partner. Maar dat is echt niet meer zoals in het begin. En dat geldt voor al mijn vriendinnen hoor. En dat is echt niet erg. Mits je het er samen over hebt. Geintjes over kan maken. En er ook geregeld genoegen mee kan nemen, dat het een vluchtertje in de badkamer is, omdat de kinderen thuis zijn



Grappig, die verschillen, afhankelijk van tijd en omgeving waarin die generaties boven ons opgroeiden.

Bij die kostscholen (en katholieken iha?) werd het erin gepompt om te slapen met je handen boven de lakens!

Mijn moeder (1930) begon ook aan de pil (in de jaren '60 pas verkrijgbaar) en dat was zo'n sterke Dianepil, zo sterk dat ze er zwaar depressief van werd en toch maar terugging naar "voor het zingen de kerk uit" en andere geboortebeperkende maatregelen.



Mijn oma van moederskant is van bekend dat ze heel preuts en kil/afstandelijk was qua geliefde, een heel sociaal persoon in de zin van gastvrijheid en voor iedereen klaarstaan zonder onderscheids, zich inzetten voor minderbedeelden, voor andere geloven, voor ongetrouwde jonge moeders, enz, maar ook tov eigen man en kinderen geen warme fysieke affectie kunnen tonen, niet knuffelen, niet op schoot, enz.

Mijn opa daarentegen was de warme, hartstochtelijke man, die niks begreep van dat zij zulke gevoelens niet kende.

Hij heeft 3 jaar geinvesteerd in haar overtuigen dat hij de ware was en ze toch trouwden en zij haar werk opgaf.

Mijn moeder op haar beurt was en is de nuchterheid zelve, praatte over seks altijd in termen van "moet dat nou zo nodig?" en wat zij "ordinair" vond, of denigrerend in de zin van afgelikte boterham enzo. In elk geval toch wel de boodschap dat je dat alleen deed in een serieuze liefdesrelatie.



Van vaderskant was mijn oma ronduit een bitch, kreng, borderline-achtig, alleen maar statusgericht en kreeg ook van alles voor elkaar op dat gebied, mensen (en ook haar kinderen) holden voor haar om haar eisen in te willigen, zij het meer uit angst dan vrijwillig.

Hoewel ze (later) altijd vertelde (haar beleving) dat ze dol op (kleine) kinderen was en haar gezin haar alles was, was het tegendeel waar.

Als ze de kans kreeg kreeg niet alleen haar man maar ook de kinderen de volle laag, geruzie, hoge veeleisendheid en haar zin doordrijven. Stak niet onder stoelen of banken dat ze 0 respect had voor haar man, hun vader, en toen hij naar een zorginstelling ging heeft ze hem nooit meer opgezocht, deed alsof ie niet bestond, daar was ze lekker vanaf.

Mijn vader was in ons gezin de warme persoon met de warme, fysieke affectie, degene die mijn moeder vastpakte, en ons voorlas op schoot, ging zwemmen in de zomer, degene die knuffelde.

Die ook vertelde over vorige verliefdheden, hooguit behoeften in algemene zin, dat hij in hun verlovingstijd netjes bij de overburen ging slapen, zoals dat toen hoorde, maar wijdde niet uit over hun eigen seksleven.



Ik haalde info uit de bibliotheekboeken en de in huis gevonden seksboekjes (van vader en/of broers), later op kamers uit de Playboy en een Candy of zo (als ik die durfde te kopen) en eigen ervaring. Reuzespannend allemaal en misschien juist wel omdát er nog geen internet bestond waar dat in een tel voorhanden en met eigen ogen te allemaal te aanschouwen is.



Misschien was het voor volwassenen bij gebrek aan gemakkelijk voorhanden zijn van porno(voorbeelden) een stuk spannender om eea zelf bij elkaar te verzinnen en te fantaseren en te ontdekken, zoals in dat boek wordt gesuggereerd over de DDR, voordat het kapitalisme (en porno) zijn intrede deed.

Als je bepaalde "normale" porno al 1000den keren bekeken hebt, is er ook een sterkere prikkel nodig van eens iets anders om hetzelfde effect te bereiken (aan opwinding) en misschien werkt dat het idee ook in de hand dat allerlei dingen die in fantasie opwinden het effect verminderen zodra je die in de praktijk (herhaaldelijk ook al) hebt uitgevoerd.

Misschien werkt het idd afstompend, net als andere middelen: er is vaak steeds meer van hetzelfde middel nodig om eenzelfde effect te krijgen, als het gaat om de "kick" van de beloningsgebieden in het brein (die ook oplichten bij seksuele "beloning" van klaarkomen).



Misschien is het wel waar dat dat spannende geldt voor het effect als je seks als behoeftebevrediging ziet/ervaart.

En zit de lange-termijnbeloning meer in een diepgaander geestelijke vervulling of voldoening (van bestendig soort hechting en gevoelens van liefde en intimiteit voor elkaar levend houden)?

De kick van seks als in genotbrenger bevredigt altijd maar voor bepaalde tijd tot de volgende oprisping van behoefte zich aandient.

Net als andere genotsmiddelen, lijkt mij.

Eenmalige seks kan mij persoonlijk niet bekoren, als het daarbij blijft.

Niemand neemt 1 chipje als je zin hebt in chips, en de behoefte aan roken houdt niet voor weken, maanden of jaren op na die ene sigaret, en de nieuwe tas of auto voelt na een week ook niet meer nieuw.



Er zijn nog steeds vrouwen die roepen dat ze klaarkomen totaal niet belangrijk vinden en die halen hun voldoening dan uit seks zelf en de intimiteit ervan, de liefde fysiek voelen met hun geliefde.

Het is vrij logisch dat het dan een ander soort voldoening is dan lustbevrediging, terwijl de partner misschien wél elke keer klaarkomt (en dus die kick ook het brein doet oplichten in de beloningsgebieden) en dat dat laatste bevorderender is om het opnieuw te willen (onbewuste processen) dan als dat soort "beloning" nooit erop volgt.



Dat creeert ook een Pavlov volgens mij, die op den duur opbreekt (als de verliefde/ liefdesgevoelens niet langer die vervulling en geestelijke bevrediging "uit liefde" gaande houden, of niet nodig zijn omdat die liefde gaandeweg in allerlei facetten tot uitdrukking komt -of vanzelfsprekend en veilig "bewezen" langdurig bij elkaar horen is geworden- en steeds minder fysiek).