Seks
alle pijlers
Wat nu...
woensdag 23 december 2015 om 17:09
Waarom ben je in godsnaam in deze relatie gebleven? En waarom blijft je man bij jou? Lijkt me voor beiden geen fijne relatie, althans het lichamelijke deel niet. Maar platonisch had je ook gewoon vrienden kunnen zijn zonder die poespas in bed erbij te hoeven nemen natuurlijk.
Shoot first, ask questions later!
woensdag 23 december 2015 om 17:09
Die man van jou is niks, hij respecteert je grenzen niet en weet dat hij ermee weg komt omdat hij weet dat jij niet weerbaar genoeg bent om het te stoppen. In feite ben je nu getrouwd met een verkrachter. Nee is nee, ookal heb je hem verleid, ookal heb je ingestemd om het te proberen, het moment dat je nee zegt of lichamelijk is te merken dat dit niet fijn is, is het exacte moment dat hij moet stoppen. Een normale man respecteert dat, stopt direct en respecteert dit. En zal je hierom ook niet aan de kant zetten, maar zijn hulp aanbieden. Geloof me dit is normaal, wat jij meemaakt dus niet.
En dat moet je jezelf ook niet kwalijk nemen, door je trauma is dit de enige manier van affectie en intimiteit die je kent. Professionele hulp is hierbij echt noodzakelijk, dit kun je niet alleen. En ga scheiden van deze man ajb, laat je trauma niet doorgaan, want feitelijk is deze nog niet gestopt. En dat moet eerst stoppen voordat de hulpverlening effect kan hebben. Heel veel sterkte gewenst
En dat moet je jezelf ook niet kwalijk nemen, door je trauma is dit de enige manier van affectie en intimiteit die je kent. Professionele hulp is hierbij echt noodzakelijk, dit kun je niet alleen. En ga scheiden van deze man ajb, laat je trauma niet doorgaan, want feitelijk is deze nog niet gestopt. En dat moet eerst stoppen voordat de hulpverlening effect kan hebben. Heel veel sterkte gewenst
woensdag 23 december 2015 om 17:16
quote:Nuwat schreef op 23 december 2015 @ 16:11:
Ik heb al een psycholoog, maar dit stuk heb ik nog niet zo duidelijk neergelegd..
Ik heb met mijn man besproken dat ik graag tijdelijk geen seks wil, ik vind het erg moeilijk om hier naar te kijken en niet te denken waarom wilde hij dit zo? Voor mij is het over grenzen heen gegaan omdat ik niet beter wist... Maar hij zag t kennelijk ook niet?Nogmaals je bent hier niet schuldig aan. Het is niet voor niets dat je een man hebt die zelf seksueel ook over grenzen heen gaat. Dit is vertrouwd voor jou. Het is echter niet goed. Deze man is niet goed voor jou. Hoe moeilijk het ook is, ga weg bij deze man en werk eerst aan je eigen herstel. En vertel ajb alles aan je psycholoog, van je seksueel misbruik verleden en ook van het seksueel misbruik van je man. Speel open kaart met alles. Hij/zij zal alles vertrouwelijk behandelen. Als je ook maar iets verzwijgt kan dat nadelig zijn voor je herstel. Je kunt er wel uitkomen, er is hoop, maar dan moet je alles open en bloot op tafel gooien en aangaan. Het zal een zware periode worden, maar met herstel in het vooruit zicht. En in de toekomst een lieve man, die wel betrouwbaar is en je grenzen respecteert.
Ik heb al een psycholoog, maar dit stuk heb ik nog niet zo duidelijk neergelegd..
Ik heb met mijn man besproken dat ik graag tijdelijk geen seks wil, ik vind het erg moeilijk om hier naar te kijken en niet te denken waarom wilde hij dit zo? Voor mij is het over grenzen heen gegaan omdat ik niet beter wist... Maar hij zag t kennelijk ook niet?Nogmaals je bent hier niet schuldig aan. Het is niet voor niets dat je een man hebt die zelf seksueel ook over grenzen heen gaat. Dit is vertrouwd voor jou. Het is echter niet goed. Deze man is niet goed voor jou. Hoe moeilijk het ook is, ga weg bij deze man en werk eerst aan je eigen herstel. En vertel ajb alles aan je psycholoog, van je seksueel misbruik verleden en ook van het seksueel misbruik van je man. Speel open kaart met alles. Hij/zij zal alles vertrouwelijk behandelen. Als je ook maar iets verzwijgt kan dat nadelig zijn voor je herstel. Je kunt er wel uitkomen, er is hoop, maar dan moet je alles open en bloot op tafel gooien en aangaan. Het zal een zware periode worden, maar met herstel in het vooruit zicht. En in de toekomst een lieve man, die wel betrouwbaar is en je grenzen respecteert.
woensdag 23 december 2015 om 17:57
Eens met voorgaande schrijfsters.
Ik word heel verdrietig te lezen dat jij geen anale seks wil, en hij het toch doet.
Dat is grensoverschijdend, respectloos en zo gaat het misbruik verder.
Neem het heft in eigen hand. Het lijkt me een goed idee even helemaal geen seks te hebben, bij de psycholoog je open te stellen en nu alleen maar werken aan jezelf. Aan je eigen herstel.
Ik word heel verdrietig te lezen dat jij geen anale seks wil, en hij het toch doet.
Dat is grensoverschijdend, respectloos en zo gaat het misbruik verder.
Neem het heft in eigen hand. Het lijkt me een goed idee even helemaal geen seks te hebben, bij de psycholoog je open te stellen en nu alleen maar werken aan jezelf. Aan je eigen herstel.
woensdag 23 december 2015 om 20:07
quote:Nuwat schreef op 23 december 2015 @ 19:51:
Ik ben er ff stil van...
Kun je wat met de reacties TO? Je kunt hier in anonimiteit ook je verhaal kwijt en wat je dwarszit. En er zitten ook ervaringsdeskundigen zo te lezen die iets soortgelijks hebben meegemaakt. Misschien is het helpend voor je om op dit topic (of via pb als die mensen dat oke vinden) met hen in contact te treden?
Hoe dan ook ben je goed bezig. Je hebt een eerste belangrijke en dappere stap gezet: hulp vragen (op dit forum). Ga zo door!
Ik ben er ff stil van...
Kun je wat met de reacties TO? Je kunt hier in anonimiteit ook je verhaal kwijt en wat je dwarszit. En er zitten ook ervaringsdeskundigen zo te lezen die iets soortgelijks hebben meegemaakt. Misschien is het helpend voor je om op dit topic (of via pb als die mensen dat oke vinden) met hen in contact te treden?
Hoe dan ook ben je goed bezig. Je hebt een eerste belangrijke en dappere stap gezet: hulp vragen (op dit forum). Ga zo door!
woensdag 23 december 2015 om 20:34
Lieve TO,
Ik kan me niet indenken hoe verschrikkelijk dit voor je is. Die schuldgevoelens hebben veel slachtoffers van (seksueel) misbruik. Het besef dat jij hier geen enkele millimeter schuldig aan bent, dat moment zal echt komen. Jouw herstel is al begonnen doordat je sterk genoeg bent geweest om hulp te vragen. Je bent er nog niet, maar je komt er echt wel! Nu is het een hel, maar er komt een moment dat er ook voor jou weer vrijheid en blijdschap zal zijn. Blijf gerust schrijven, schrijven kan al opluchten. Dan is het even uit je hoofd en op papier. En als het te moeilijk is om te delen, dan doe je dat in een eigen dagboekje met een slotje erop.
En dankzij jouw schrijven hier, lezen er misschien meisjes/vrouwen mee die in dezelfde situatie zitten maar nog niet de stap naar hulp hebben durven zetten en dankzij jouw verhaal dit misschien wel durven doen.
Ik vind je nu al een sterke en dappere vrouw en ik gun jou zo snel als mogelijk wat meer zonneschijn in je leven. Want dat verdien je!
Vanaf nu mag je jezelf en jouw wensen en behoeften voorop stellen en die van anderen als ondergeschikt gaan zien. En iedereen die dat probeert te dwarsbomen en zijn/haar persoonlijk gewin boven jou stelt, moet je zien als een parasiet die je zo snel als mogelijk uit je leven moet snijden. Want zolang die parasieten bij je blijven, kun je niet beter worden. En probeer hulp te vragen en meer te leunen op mensen in je omgeving die bewezen hebben wel het beste met je voor te hebben. Zij zijn een vitaminepil die je herstel een boost kunnen geven. Ik kan me zo indenken dat hulp vragen voor jou moeilijk is en je gewend bent altijd voor anderen klaar te staan, maar nu moet je dat even loslaten en leunen op anderen. Totdat je weer voldoende herstelt bent.
Sterkte!
Ik kan me niet indenken hoe verschrikkelijk dit voor je is. Die schuldgevoelens hebben veel slachtoffers van (seksueel) misbruik. Het besef dat jij hier geen enkele millimeter schuldig aan bent, dat moment zal echt komen. Jouw herstel is al begonnen doordat je sterk genoeg bent geweest om hulp te vragen. Je bent er nog niet, maar je komt er echt wel! Nu is het een hel, maar er komt een moment dat er ook voor jou weer vrijheid en blijdschap zal zijn. Blijf gerust schrijven, schrijven kan al opluchten. Dan is het even uit je hoofd en op papier. En als het te moeilijk is om te delen, dan doe je dat in een eigen dagboekje met een slotje erop.
En dankzij jouw schrijven hier, lezen er misschien meisjes/vrouwen mee die in dezelfde situatie zitten maar nog niet de stap naar hulp hebben durven zetten en dankzij jouw verhaal dit misschien wel durven doen.
Ik vind je nu al een sterke en dappere vrouw en ik gun jou zo snel als mogelijk wat meer zonneschijn in je leven. Want dat verdien je!
Vanaf nu mag je jezelf en jouw wensen en behoeften voorop stellen en die van anderen als ondergeschikt gaan zien. En iedereen die dat probeert te dwarsbomen en zijn/haar persoonlijk gewin boven jou stelt, moet je zien als een parasiet die je zo snel als mogelijk uit je leven moet snijden. Want zolang die parasieten bij je blijven, kun je niet beter worden. En probeer hulp te vragen en meer te leunen op mensen in je omgeving die bewezen hebben wel het beste met je voor te hebben. Zij zijn een vitaminepil die je herstel een boost kunnen geven. Ik kan me zo indenken dat hulp vragen voor jou moeilijk is en je gewend bent altijd voor anderen klaar te staan, maar nu moet je dat even loslaten en leunen op anderen. Totdat je weer voldoende herstelt bent.
Sterkte!
woensdag 23 december 2015 om 22:38
quote:Nuwat schreef op 23 december 2015 @ 22:28:
Ik kan er gewoon niet bij, dat ik werkelijk dacht dat dit normaal was.. In het begin ging ik nog verder over mn grenzen heen, dacht ik.. Maar dan blijkt dat alles zo fout was.. Ben er echt kapot van. Voel me zo'n niks.Je bent geen niks. Je mag trots op jezelf zijn dat je gestart bent met een traumabehandeling, daar is veel moed en kracht voor nodig. Het zet blijkbaar wel een hoop voor jou in gang, en dat mag ook. Ik hoop dat je je voldoende open durft te stellen bij de therapeut en dit stuk ook bespreekbaar durft te maken. Het topic uitprinten is ook nog een optie. Succes.
Ik kan er gewoon niet bij, dat ik werkelijk dacht dat dit normaal was.. In het begin ging ik nog verder over mn grenzen heen, dacht ik.. Maar dan blijkt dat alles zo fout was.. Ben er echt kapot van. Voel me zo'n niks.Je bent geen niks. Je mag trots op jezelf zijn dat je gestart bent met een traumabehandeling, daar is veel moed en kracht voor nodig. Het zet blijkbaar wel een hoop voor jou in gang, en dat mag ook. Ik hoop dat je je voldoende open durft te stellen bij de therapeut en dit stuk ook bespreekbaar durft te maken. Het topic uitprinten is ook nog een optie. Succes.
•
vrijdag 25 december 2015 om 07:49
Nuwat, dikke knuffel voor jou. Dit is ontzettend moeilijk, maar het is echt van groot belang dat je aan jezelf gaat werken. Voel je je goed bij deze therapeut? Je hoeft niet alles in één keer op tafel te gooien, maar begin erover. Je weet wat ze zeggen: een reis van duizend mijl begint met één stap.
Vraag je man om steun, zeg dat je het moeilijk hebt, dat je hiermee aan de slag wilt en gaat. Als het een beetje een goeie vent is, geeft hij jou de ruimte die je nodig hebt en is hij de schouder om op uit te huilen. Ik hoop het van harte voor je.
Lieverd, wat je doet is heel dapper. Je bent niet niks. Je hebt niet gefaald. Je hebt gedaan wat je kon met de mogelijkheden die je had, om te overleven. Het is nu tijd om te gaan léven.
Vraag je man om steun, zeg dat je het moeilijk hebt, dat je hiermee aan de slag wilt en gaat. Als het een beetje een goeie vent is, geeft hij jou de ruimte die je nodig hebt en is hij de schouder om op uit te huilen. Ik hoop het van harte voor je.
Lieverd, wat je doet is heel dapper. Je bent niet niks. Je hebt niet gefaald. Je hebt gedaan wat je kon met de mogelijkheden die je had, om te overleven. Het is nu tijd om te gaan léven.
