Wat nu?

Ik twijfel of ik dit moet bespreken maar ik zit er wel mee.
Ik hoop op normale reacties.

Ik ben een man van 25 jaar.
Een paar jaar geleden leerde ik een vrouw kennen. Het begin was geweldig en dan met name de seks. (Voor deze relatie had ik wel eens seks maar boeide me nooit zoveel.) maar na 3 maanden samen te zijn, werd ze zwanger. Wij vonden het spannend, maar hadden er echt zin in om samen hiervoor te gaan. Tijdens de zwangerschap werd ons seksleven wel steeds minder maar we hadden daar niet echt bij stil gestaan. Na de geboorte groeiden we steeds meer uit elkaar. Het was niet meer als eerst.

Zonder dat ik het door had, was zij al bezig met andere plannen. Zij had weer afgesproken met haar vorige vriend en door bloeide weer iets op. Toen kwam het moment dat ze me vertelde dat ze wilde stoppen tussen ons.
Ik was helemaal kapot hier van. Mijn ouders waren ook gescheiden toen ik jong was en ik wilde dit nooit bij mijn kinderen laten gebeuren, maar toch gebeurde het.

Een paar maanden later woonde ik inmiddels ergens anders. Ik had vaak nagedacht waar het mis ging. Dit bleek in mijn optiek onze seksuele relatie te zijn, want daar liet ze wel eens wat over vallen. Ik was zo dom om er niks mee te doen, want seks was prima maar voor mij hoefde het niet. (Raar maar waar.) Ik werd er wel jaloers van dat ze dit niet verder bij me had laten blijken, maar dat was meer mijn ego. Ik had er immers zelf ook wat aan kunnen doen.

Ik wilde ook rustig aan weer mijn leven verder oppakken. Dus dat betekende ook weer daten. Ik was op dat moment 23 jaar en had eigenlijk altijd iets met meiden die jonger waren dan ik zelf was. Dat bleek voor mij een knelpunt te worden.. Welke ouders zijn al bij hun dochter een jongen aankomen die al vader is, dacht ik vaak bij mezelf. Ik wist niet wat ik moest doen. Zo zei iemand dat ik op Tinder moest gaan kijken. Ik leerde daar een paar dames kennen die zelf ook kinderen hadden, maar de conversaties liepen al gauw stuk. Ik wilde net alles maar verwijderen totdat er iemand tegen mij begon te praten. Het was een vrouw die een paar jaar ouder was. We hadden ontzettend veel gemeen, met name ook qua relatiebreuk.

Na een paar keer wat afgesproken te hebben, hadden we voor het eerst seks. Het was geweldig. Alleen na afloop vertelde ze me iets..
Zij hield alleen van BDSM en dat was eigenlijk het enige wat ze deed.
Ik had er totaal geen ervaring in. Zoals ik al zei: Seks, leuk! Maar niet noodzakelijk.
Het kwam er op neer dat als ik dit vaker met haar wilde ik dat moest proberen.

Nu komt het gehele gedeelte waar ik mee zit..

We hebben het geprobeerd, heel basic hoor. Zij was de dominante en ik moest goed luisteren. Er kwam van alles bij kijken.
Het voelde goed, maar zij merkte dat ik nog onwennig was en dat sprak haar niet zo aan. Zo verwaterde onze afspraakjes en leuke tijd samen.
Maar een paar weken later merkte ik iets aan mij. Ik was alleen nog gefocust naar het zoeken naar mijn seksuele verlangens etc.
Ik wilde ontdekken wat ik graag wil en bleef er maar mee bezig.

Inmiddels heb ik al flink wat dingen uitgezocht, maar ik durf niet meer een vaste relatie te hebben. Ik weet niet hoe ik als jonge ouder zoiets er ook nog bij kan hebben of hoe ik het kan bespreken. Ook iemand vinden om dit mee te delen lukt me niet.

Ik heb nog een heel leven voor me en er zullen vast nog zoveel gekke dingen voorbij komen, maar ik ben door de relatiebreuk echt bezig gegaan met het nu en dat is waar ik vastloop. Nu weet ik niet wat ik hiermee aan moet.

Heeft iemand hier ook ervaringen mee of tips?
Ik zoek mensen die hier ook misschien mee te doen hebben en eventueel willen praten.

Ik wil zeker niet hopeloos overkomen, maar zo voel ik me ook weer wel.
Sorry voor het lange verhaal, heb zoveel mogelijk details weg gelaten.

@Roggenbrood klopt, ik vind het alleen een beetje eng. Het is nieuw voor mij. Ik was hier nooit mee bezig, maar merk dat het een groot onderdeel is geworden qua wie ik ben op dit moment. Geen idee hoe anderen er over nadenken. Twijfelend of misschien vrouwen met wie ik ga daten etc, mij raar vinden. En is het wel normaal dat ik er zo erg mee bezig ben?
Uiteraard leef ik heerlijk mijn leventje, maar ik wil het wel kunnen begrijpen haha.

@Moiren ik heb nu een kindje, ja. Of was dat niet wat je met je vraag bedoelde?

SilverShadow schreef: ↑

31-12-2017 15:45

Een paar maanden later woonde ik inmiddels ergens anders. Ik had vaak nagedacht waar het mis ging. Dit bleek in mijn optiek onze seksuele relatie te zijn, want daar liet ze wel eens wat over vallen.

Het ging mis omdat je na een paar maanden daten besluit om samen gezinnetje te gaan spelen. Wat een super stom idee! En daar heb je nu natuurlijk niets meer aan want je kind is er. Maar bedenk je voor een volgende keer dat je elkaar na 3 maanden echt niet kent om samen een kind mee op de wereld te schoppen.

Zo zou je het kunnen zien. Maar abortus was geen optie voor ons. En het ouderschap is bij je eerste kind altijd nieuw. Niemand weet hoe dat zou verlopen. We wilden er beide voor gaan. Ondanks dat de relatie niet werkte, zijn zij en ik er wel voor ons kindje. Maar uiteraard heb ik er van geleerd.

Roggenbrood schreef: ↑

31-12-2017 15:57

+1

Plus je gooit nu alles op één hoop. Je wil losgaan en daten en vraagt je af wat anderen van je vinden. Boeien.
Ga los. Ga daten als je bent uitgeraasd en weet waar je grenzen liggen. Waarom alles tegelijk?

Daar heb je gelijk in. Ik zou heel graag los willen gaan, maar hoe ik dat kan doen met dit weet ik niet?
Ik ben blij met jouw reactie. Ik wil inderdaad te veel en te snel.
Maar ik wil wel graag weten waar het naar toe gaat, maar ja heb geen glazen bol..