Verzorgpony

Ik heb mijn pony na mijn eigen actieve rij-periode gehouden en er twee keer een periode een meisje voor gevonden, dat dan met mijn pony bij de ponyclub ging en er zelf buiten de club-uren ook mee mocht rijden wanneer ze wilde. Ze was dan dus geen bijrijder, maar eigenlijk iemand die de pony van mij huurde voor een vast bedrag per maand. Dat was dan voor mij (toen student en niet al te rijk) een bijdrage in de kosten voor stalling, voer etc en voor de ouders van het meisje een beperkte uitgave voor toch veel vrijheid met de pony. Het is lang geleden, ik weet niet meer zo goed hoe ik dat toen deed met bosritten en zo. Onze stal lag gelukkig tegenover het terrein van de ponyclub en op 50 meter van het bos, dus er was geen sprake van drukke wegen oversteken etc. Ik was er geloof ik nog wel heel nauw bij betrokken, ik gaf ook les bij de ponyclub en zat in het bestuur en organiseerde de kampen en wedstrijden, dus sowieso was ik meestal aanwezig bij trainingen en wedstrijden.
Ik weet ook nog wel dat ik voor duizend dingen moest waarschuwen en dat ik die meisjes dan zag denken: ja, ja... Maar alles waar ik voor waarschuwde gebeurde toch, zoals met een hoef vastraken in de stijgbeugel bij het begin van het verzorgen na het rijden, omdat de beugel niet was opgestoken. Geen lus/knoop in de teugels leggen, waardoor mijn pony erin verstrikte toen ze naar buiten glipte vlak voor het halster aan ging. Enzovoort, en zo verder. Het is een wonder dat dit uiteindelijk allemaal goed afliep, het gebeurde gelukkig terwijl ik in de buurt was, want alleen laten kon niet. Wij waren op stal wel met meerderen, er was altijd wel iemand en de grote zorgtaken deed ik zelf, dat liet ik niet aan een meisje over (sproeiers verzetten op het weiland, dieren voeren, binnen en buiten zetten etc)
De meisjes die mijn pony hebben bereden waren tieners (de eerste 17, de tweede 14), jonger kun je kinderen sowieso niet onbegeleid bij paarden of pony's laten en als tieners dus eigenlijk veelal ook niet. Natuurlijk zijn er uitzonderingen. Toen ik zelf een tiener was, stond mijn pony bij een man op een hobbystal en was ik daar heel vaak alleen met mijn vriendinnen, maar wij waren verantwoordelijke types. (en ik een schijterd, ik zie altijd gevaren maar vaak dus ook wel terecht)
Hoe dan ook zijn daar ook dramatische zaken voorgevallen, zoals een vriendin die met haar pony een val maakte en haar enkel verbrijzelde, en een van de pony's die levensgevaarlijk gewond raakte door verstrikt te raken in een afrasteringsdraad (en daardoor werd geslacht) en de keer dat de hooizolder bijna in brand vloog omdat er zo nodig iemand daar moest roken.

Ik zie geloof ik niet staan hoe oud je zoon is, TO?
In elk geval, heeeeeel goede afspraken maken, goede communicatie vragen (mijn ervaring is ook dat er vaak misverstanden heersen, kinderen vatten niet altijd alles hetzelfde op als je als eigenaar bedoelt en durven het niet altijd te zeggen als ze iets niet snappen), afstemmen wat wel en niet mag, kind geen verantwoordelijkheden geven die het niet aankan. Laat je dus inderdaad zoals nu hier ook informeren door mensen die ervaring hebben; mijn vader werd vroeger bij de ponyclub eens aangewezen als begeleider van een wedstrijd terug naar onze eigen woonplaats (het was in die tijd helemaal niet ongebruikelijk om te voet naar een wedstrijd in een ander dorp te gaan, soms wel twee uur rijden enkele rit en ook in de vrieskou!). Dit in het kader van, alle ouders moeten af en toe wat doen. Maar mijn vader weet niks van paarden. Hij vond vooral dat er vaart gemaakt moest worden, haha, de hele groep (met veel jonge kinderen erbij!) in volle galop over een lang bospad. Wist hij veel. Dat dat goed afgelopen is... Hiermee bedoel ik te zeggen dat het voor 'leken' niet altijd goed is in te schatten waar mogelijke risico's liggen en waar niet of nauwelijks.

Houd er rekening mee dat paarden houden duur is. Ook al mag je alleen verzorgen, je hebt dan geen financiele lasten. Een paard kost echt veel geld. Uberhaupt ‘om mogen gaan met een paard’ is dus al een luxe. Vanwege mijn zwangerschap heb ik nu een verzorger voor mijn paard. Overigens wel een volwassen verzorger. Ik laat geen kinderen bezig met mijn paard. Niet omdat mijn paard niet lief is, maar omdat kinderen toch acties uitvoeren waarvan ze de gevolgen nog niet kunnen overzien. Mijn verzorger neemt de verzorgingstaken over en mag in ruil daarvoor iets leuks doen met mijn paard. Ik vraag er daarom geen geld voor. Als ze de verzorgingstaken niet zou doen, zou ze er hoe dan ook voor moeten betalen. Het paard kost mij maandelijks een paar honderd euro, dus alleen de lusten en niet de lasten gaat niet op.

Toch heel leuk dat je zoontje het zo leuk vindt. Ik hoop dat dat bij die van mij ook zo gaat zijn. Dan koop ik wel een miniatuurversie van mijn paard voor hem haha.